Johan de Witt" naar Indië vertrokken - Verdediging tegen overvallen
j|fl gevolgen van een Operatie
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De „Johan de Witt" maakt de reis naar Indië in plaats Van de
Verbrande „P. C. Hooft".
FEUILLETON.
^EGBRS de bekende hardlooper, DE KROONRAAD AAN DE GOUDKUST,
PS van zijn reis naar Indië, Japan en
China m Zljn >>imnis'iers k
Opperhoofd van de Goudkust (Afrika)
Het vertrek van het schip uit de Amsterdamsche haven.
en liep vlug de trap af. „Is zeker iets van
de courant".
Dat was het ook. Maar het was niet de
verwachte lof. Het was het bevel:
„Verwachten u zoo spoedig mogelijk
hier. Verdere Interviews niet gewenscht".
Henri las het onder het gedachteloos
weer naar boven klimmen.
Kijk", zei hij met iets fataals-versla-
gens in zijn blik tegen Clara. „Er is iets...
Er ls iets met me.Maar wat?"
NEGENTIENDE HOOFDSTUK.
De „Lie-detector" en Kees.
Dat moet je nu eens met Marelmau
bespreken", zei Clara gedecideerd. „Als je
het gevoel hebt, dat je Iets hindert, ls dat
het beste".
Henri gaf niet dadelijk antwoord.
Wat is er tegen? Hij is knap; hij kent
je gestel door-en-door; en hij heeft be
langstelling voor je".
Och ja", zei hij zonder belangstelling.
„Als ik weer eens overkom
Kom Je volgende week Zaterdag en
Zondag nog?"
Ja dat was wel zoo de voorloopige
afspraak. Maar je weet nooit wat er ineens
tusschen kan komen
Wat ben je zwaartillend Ineens
Misschien jagen ze me wel weer weg;
net als die Meijerbeer
CWordt vervolgd)..
PRINSES HERMINE de gemalin van den Duitschen ex-keizer, opende te Berlijn
den bazar van een naar haar genoemd steunfonds.
l^trandboulevardje; en dan met lijn
n®f Valkenboschplein terug; en
wandelingetje over de
h„a„n; Zelfs die leek hem, in
nil .u id, eeh lustoord
sen gauw de verschillende
el evJf aar, hij vandaag nog wezen
°Pbellen; en een uur afspre-
I dokte? referendaris van „Defensie";
Vn ri, va" de natuurgeneeswijze
t hiet alleen tegen vivisectie,
L^en alle „sectie" was -; dan....
:aa' hst Departement van Defen-
,.r°u hij waarschijnlijk op ieder
„;°l hunnenHij belde op,
dpnCen bepaalden refenrendaris.
-L Het referendans. Deed hem zijn
bswi» antw°ord was bevreemdend.
'eM^,m<iendu <"e i.spe
lt stntS?eYer" van De Middenweg,
n het Ochtendblad heeft
antwoordde Hemd gul;
sche-JSS „cn tnengsel van stil geluk
i lof"ili heidenheid op het gezicht
i is ile.nu seker volgen moest,
het mij onmogelijk u te ont
vangen", klonk het op zeer strakken toon.
Hè?" Henri zei het hoorbaar voor
zich uit. „Maar meneer, ik zou toch nog
wel graag eenige meerdere informatie.
Dacht die man: hij is blijkbaar al voldoen
de op de hoogte? Maar die rare toon.
Henri wachtte. Er kwam geen geluid meer.
Afgebroken? Zou die ander zelf het ge
sprek afgebroken hebben? Verwonderd
keek hij rond. Clara stond dicht bij hem,
schijnbaar bezig met iets aan het buffet
in orde te maken. Hij keek haar vra
gend aan.
't Gesprek schijnt afgebroken te wor
den," zei hij. „Ik zal het aanstonds nog
maar eens probeeren".
Hij schijnt niets van je te willen
weten", zei Clara, moeilijk, maar kalm.
Och nééjkwam hij. ;,Dat kan
toch niet? Waarom zou hij
Maar Clara's kalme, en een beetje be
droefde blik bracht zijn zekerheid aan het
wankelen. Een ver, duister \eT^oe 'ln.
doemde op. Hij begreep nog niet, hoe dat
zoo kon zijn; maar.... die blik van haar
had de laatste maanden telkens gelijk ge
had. Zij begreep meer dan hij... Het was
weer dat vreemde; dat wonderlijke sebled
van denken-en-voelen, waar hu vreema
bleef.... Hij had zich afgewend, daarover
te denken; hij had gedacht: daar heb lk
geen idee vanzooals hij verzoend was met
het denkbeeld van muziek niets te begrij
pen... Maar nu voelde hij, hoe dat
vreemde ingreep in zijn leven: noe er een
tekort wasHij spande, spande al de
krachten van zijn geestVoelde een
ondoorbreekbare muur, waartegen zijn
denk-pogen brakHij werd bleek, leun
de tegen zijn kamerwand
Henri", riep Clara verschrikt, en
kwam, naar hem toe; streelde zijn hoofd.
„Arme lieveling, wat is er?"
Niks; niks", antwoordde hij moeilijk.
„Het gaat al overMaarWat was
er ook weer?"
Niets van belang", suste zij. „Een
voudig een telefoongesprek dat afgebro
ken werdl"
Ja, zei hij met moeitemaar jij
zei ietsjij dacht
Hij sloot weer de oogen. „Ik kan
wacht evenJa, jij vond ls het niet?
jij vond het niet vreemd, dat hij me
niet wil ontvangenDus: jij vond dat
artikel, waar ik zoo blij mee wasdat
vind jij óók niet in orde
Beste, lieve man", zei ze, angstig;
want hoe moest ze in godsnaam dat nu
alles uiteenzettenJiom nu eens even
kalm zitten Die telefoongesprekken kan
je wel even uitstellen
Nu ja", zei hij half onwillig de situatie
aanvaardend, die hem Ineens weer wat te
sentimenteel voorkwam „laten we nu
maar niet zoo tragisch doen .Er ls Iets, dat
ik niet begrijp; maarnee, nee" er
was een vreemd ontvlucht-verlangen in
zijn stem; 'n willen-ontkomen aan wat
zijn jongensblijdschap, zijn voldoening
over die nieuwe toekomst verstoorde, die
hem nog daareven zoo heerlijk had gesche
nen. Maar dan Inééns, terwijl hij wou
voortdenken, dien kant uit voort-denken,
waar zijn geluk lag, was het weer verlam
mend in hem: dat vreemde besef, dat hij
in een llluzie leefde; dat het leven, zooals
hij het gewaar-werd, het werkelijke leven
niet was; dat zijn gedachten maar wat
doorsloegen, als de raderen van een boot,
die het water raken
Ik geloof, dat ik gek ben", zei hij mat.
Ach nee, nee. Zeg nu niet zulke
dwaasheden, suste zij. „Dat is maar zoo'n
mal idee dat meen je zelf niet
Hij zag haar onderzoekend aan. Zij
poogde te glimlachen. Maar het was niet
echt; dat zag hij wel. De angstige plooi in
zijn voorhoofd bleef, en verscherpte zich.
Weet je wat je wél bent?" zei ze zoo
luchtig als het haar mogelijk was. „Zenuw
achtig; dat ben je. Dat komt van al dat
gesjouw; dat ben je toch vroeger nooit
gewend geweest! Weet je wat? Je bent
hier morgen toch nog ga eens naar Ma-
relman. Toe, doe dat eens!"
Och ja" zei hij, maar half gehoor
zaam; „dat wil ik wel doenJa, dat
wil ik wel", herhaalde hij nadenkend.
Nu laat dan tot dien tijd dat ge
pieker; en ga dan nu
Er werd luid gebeld. „Wacht even" viel
zij zichzelf in de rede. „Ik moet open doen;
het kind is voor boodschappen uit".
Telegram", riep van beneden een jon
gensachtige commandostem.
Ik zal het wel halen", kwam Henri,
EEN ZELFVERDEDIGINGS-Cl'RSL'S VOOR DAMES TE BERLIJN. Afweer
van een roover. De aangevallen vrouw grijpt den man het wapen uit 'de hand.
MORGEN WORDT IN PARIJS WEER IIET FEEST VAN DE CATHERINETTES
GEVIERD. Dan loopen de meisjes van de mode-ateliers versierd door do
straten. Het passen van de feestmuts.
