naar Patagonië - Gerhart Hauptmann-huldiging te Berlijn
'volgen van een Operatie
Das ist die Liebe der Matrosen.
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
FEUILLETON.
EN VEERTIG DAGE?» GEYANGEN GEHOUDEN BOOR CIIINEESCHE ZILYERYOSSEX vail een fokkerij te Enschede zijn verzonden
|DIE1EN. De ontvoerde Engelschen mr. Corkran (links) en rara. Pawley naar Patagonië (Z.-Amerika). Een der vossen wordt in een ver-
(inidden) weer in vrijheid. Rechts de man van mrs. Pawley. zend-kooi gestopt.
- in verband met zijn 25-jarig tooneeljubileum voor de
Verfilming van een fragment uit ,,Sü&z de Jood".
Lijn HULDIGT UERHART HAUPTMANN bij zijn zeventigsten verjaardag. V.I.n.r. de heer Wallauer, professor Max Reinhardt, mevr. Sahm.
burgemeester Sabm, Gerliart Ilauptmaun en mevrouw Hauptmann.
ZILVERVOSSEN NAAR PATAUONIë. Een mooi exem
plaar, dat uit de zilvervossenfokkerij te Enschede ver
zonden wordt.
vereenlglngen die behoorden tot wat men
daar „Verschlelertes Militar" noemde, en
die onder het voorgeven eenlge sport te
beoefenen, haar leden militair paraat
maakten. De Fransche bladen waren bij
zonder precies ln hun aanwijzingen;
noemden de fabrieken met name, en aan
stonds kibbelden twee antimilitaristische
partijen, wie hunner de glorie eener inter
pellatie zou deelachtig worden. Welke dan
ook geschiedde; aanvankelijk in den vorm
van „schriftelijke vragen"; ze waren met
eenlgszlns pathetische termen opgesierd:
waarvan men wellicht minder effect ver
wachtte bij den minister tot wlen men
zich richtte, dan wel bij de kiezers, die uit
de dagbladen mochten vernemen, dat
deze vragen door een idealist waren Inge
zonden. De regeering gaf het antwoord,
dat de vragers ook wel zich-zelf hadden
kunnen geven, en dat dan ook, als men
niet dacht aan de kiezers, even overbodig
als de vragen zelf mocht heeten; namelijk
dat aanmaak van wapens niet verboden
was, wèl verkoop en uitvoer, en dat de
politie ten eenre, en de douane ten andere
natuurlijk steeds op het vinketouw zaten
om overtredingen op dit gebied in dit ge
val: het treden van wapenen over de
grens, te beletten. Dat de minister echter,
ook hij vol ijver te dezen, nog eens spe
ciale orders naar de douane had gezonden
om bijzonder nauwlettend toe te zien.
i. (Wordt vervolgd).
HUISINSTORTING TE WARSCHAU. Achttien per
sonen werden.gedood. De brandweer bij het opruiraings-
werk.
'n beetje beneden z'n stond, dat was 'n
reflectie, die toch niet zoo heel onjuist
was gebleken; maar het idee „stand" ver
vaagde hier eenigszins; en er bleef aldra
alleen het gevoel „wat vermoeiend voor
zijn leeftijd over. Want wat was het in
teressant, zóó een groote-stad te leeren
kennen! Wat hij ook miste, was: het ge
zin; Clara en de kinderen waren nog in
Den Haag; van geregeld op-en-neer rei
zen, zooals hij zich dat had voorgesteld,
en dan geregeld, als vroeger, 's middags
rustig thuis komen, bleek alras geen
sprake te kunnen zijn. Enfin, als het hier
bleef gaan, zouden ze gauw naar Amster
dam verhuizen; en dan zou 't, nu ja, al
thans iets beter worden.
En het blééf voorloopig goed-gaan De
fortuin, of wel die speciale voorzlenigheia
voor waarheidsprekers, waarvan al bij een
vroegere gelegenheid kon worden ge
waagd, deed in de derde week van Henri
Lugt's verslaggeverschap een congres hou
den te Amsterdam, een 'hw/na"onj"'1
congres over lichttherapie. Dat was een
wetenschappelijk onderwerp; 'en eeni zeker
soort logica deed daarom den meest we-
tenschappelijken verslaggever aanwijzen
om dit congres te „verslaan en die ver
slaggever was Henri van Hoghen Lugt, a
had hij uiteraard van hchttherapie even
weinig verstand als iedere andere v"sl?;f:
gever Het treffende nu was, dat hij ne
er niet alleen voldoende, maar ^s voor
treffelijk afbracht; en deze triomf was te
heuchlijker daar de verslaggever van het
Gele Gevaar zich, toen hem reeds ter
eerste zitting bleek, dat hier voor een leek
volmaakt onbegrijpelijke materiën werden
verhandeld, er zich met een grapje had
afgemaakt. Maar Henri, die zeer goed de
gebruikelijke vreemde talen sprak, ging,
bovendien gewapend met zijn verteede-
rende „goede trouw in het oog" naar de
verschillende redacteuren toe van vaktijd
schriften, ten congresse aanwezig en te
vinden in een perskamer; beleed hun zijn
onkunde en moeilijke situatie; en bood
met zeer practisch inzicht zijn diensten
ter onderlinge vertaling aan, zoo men
hem, als tegenprestatie, de noodige
apergu's van het verhandelde in voor lee-
ken eenigszins begrijpelijke lezing wilde
verschaffen. Zoo diende hij velen, en van
die velen had elk op zijn beurt slechts een
kleine hoeveelheid arbeid te zijnen be
hoeve te verrichten. Het kostte hem veel
tijd; vooral dan na de congres-uren; maar
hij had een lange poos van absolute rust
achter zich, om nog niet eens te gewagen
van de vele jaren van rustige ambtelijk
heid die daaraan waren voorafgegaan; en
zoo werkte hij tot laat in den avond, en
had De Middenweg, zonder de kosten voor
een occasionaal te hebben gespendeerd,
zeer goede overzichten, waarover een pro
fessor van de gemeentelijke universiteit
zich zelfs geroepen achtte, de hoofdredac
tie een compliment te maken. Toen was
Henri's geschiktheid voor den verslag
gevers-arbeid voldingend bewezen, en gold
hij als een considerabele kracht. Kwam
ook aldra in aanmerking voor die soort
Journalistieke onderzoekjes, waarbij tact
en fijn onderscheidingsvermogen vereischt
waren. Maar daarmee kwam hij helaas,
weer op het gebied van het gladde ijs.
Tot-nog-toe was zijn gebrek aan zin
voor de leugen een charme geweest. Met
een verwondering, die onmiddellijk tot be
wondering steeg, had men opgemerkt, hoe
hij in allerlei gevallen, waarin een Jour
nalist zich het air placht te geven, meer
verstand van eenig onderwerp te hebben
dan hij inderdaad had, ronduit zijn on
kunde beleed. Men vond dit ln iemand, die
toch min-of-meer een geleerde was, van
een treffenden eenvoud; en, meer nog:
van een beschamende en veroverende
distinctie. Maar nu kwamen er een paar
gevallen, die inderdaad een tactvol op
treden verelschten, en waarvoor hij in alle
opzichten de geschikte man moest zijn.
Doch tact, welk een voortreffelijke eigen
schap ook op-zich-zelf, beduidt een soe
pelheid, een verzwijging van sommige en
naar voren brengen van andere elemen
ten, waarbij de waarheid niet meer in
pure naaktheid pleegt te blinken.
Er was dan in de eerste plaats de quaes-
tie van den uitvoer van wapenen naar
Dultschland. In Fransche dagbladen was
een heftige campagne gaande; zich steu
nende op mededeelmgen van een fel-anti-
miütairistisch deel van de Nederlandsche
pers, beweerde men, dat Nederland wape
nen leverde aan semi-offlcleele vereenl
glngen in het ontwapende Dultschland;
ze ontmoetten in die café's
stadhuis-, politie-ambte-
dergelijke bronnen van nieuws;
„J?°esten die op geheimzinnige,
nmL chefs verhulde wijzen
"boet; en ook tegenover de ver
werd het geheim te-dezen
bewaard, en anderzijds ge-
wat ook weer eenige vrij-
beteekende. Dat alles
en beetjes bijge-
op hoe, in tegen-
ambtenaarswereld, van
ch eigenlijk geen misbruik
want lui waren die col
geen van allen, bevond hij;
van „de courant" ging hun
en onder-
opzichte van
andere bladen, solidarl-
cpvachte van de hoofdredac-
aioecên toch ook wel een bljzon-
'n "aardlgen primeur" te
tterenri. speciaal het zwaar
(B. Gevaar de loef af
Ber,rt?s dan een heel nieuw le-
aardig, eenvoudig, wèl;
