ZOEKPLAATJE
rEflfERGETEN PIANOLES.
OPLOSSINGEN.
RAADSELS.
door
FRANCINA.
Ihoolbel luidde! Twaalf uur! Vroo-
yden de jongens en meisjes naar
Tine Koning, een negenjarig meisje,
Kalleen de school uitstappen. Lang-
floeg ze den weg naar huis in.
fcs een kl<nn droomstertje. Soms kon
fbeelen tijd stil voor zich uit zitten
alsof ze iets heel bijzonders zag.
(noeder dan iets aan haar vroeg,
het vaak dat ze geen antwoord
[iuurlijk deed ze dat niet met opzet.
Ze hoorde moeder eenvoudig
mdat haar gedachten heel ergens
■waren. Moeder werd er dan ook
Jos om. Soms stootte ze Tine eens
|n, of dan weer kuste ze haar.
denkt mijn meisje aan?" vroeg
I dan lachend.
Ijna altijd kwam hetzelfde antwoord:
^'cet niet moeder, nergens..."
(er streelde haar dochtertje dan eens
jet blonde haar, en dacht er met
Imlach over, welke gedachten er
[el in zoo'n klein hoofdje huizen
keg, die Tine Koning van school
[huis gaan moest, bracht haar
lor een lange smalle steeg. Bedaard
Ide het meisje die steeg door, ék
lat haar gedachten weer bij heel
■dingen waren, als ze wezen moesten.
1 plotseling bleef ze staan. Kijk daar
schilder aan het werk! Dat was
I Moest hij wat op dat raam schil-
Ja, zeker wel. Of nee, schrijven
eigenlijk wat hij deed. Langzaam,
langzaam kwam er een letter te
Jijn. 't Was een L, een hoofdletter,
zij toch eens zóó mooi schrijven
die schilder. Wat zou dat fijn
|an kreeg ze vast wel een negen
rapport, of misschien wel een tien.
jon de schilder aan een andere letter,
jen hoofdletter? Nee, nu was 't een
Maar 't ging toch even langzaam,
log een heel poosje "bleef ons Tineke
"en sichilder staan kijken, en zag
letter na de andere op het raam
I Maar plotseling schrok ons meisje
Jar sloeg een klok. Wat was dat
las het nu opeens half een? Hoe
nu?
|as toch pas uit school?
i Tineke schrok nog meer), ze moest
naar pianoles. Om half een moest
f mejuffrouw Zitman zijn. Hoe had
Inu toch kunnen vergeten. En waar
far muziektasch met haar boeken?
Jool laten liggen. Zonder zich een
lik te bedenken snelde Tineke terug
Uiool. Gauw, gauw haar muziektasch
fcn dan zoo spoedig mogelijk naar
[v Zitman. Misschien zou de juffrouw
Jet hoos op haar zijn, als ze haar
(vertelde. In weinige oogenbQikken
Tine weer voor de school. Maar wat
lat een teleurstelling voor ons meisje,
looi was gesloten. En hoewel Tine
"obeerde de knop van de deur om
ben, het gelukte haar niet. De deur
J bleef dient. Het huilen stond Tineke
|dan het lachen. Wat nu te doen?
muziekboeken kon ze onmogelijk
pianojuffrouw toe gaan. Wat zou
|r wel van zeggen? Neen, dan maar
■naar huis. Maar moeder zou vast
los zijn. Weer sloeg Tine de weg
"nis in. Toen ze weer in de lange
steeg kwam, was de schilder nog
werk. Maar nu keek ze niet naar
moest nu naar huis, naar moeder,
een paar straten doorgeloopen te
kwam ons meisje in de straat
woonde. Even later stond ze voor
■"is. Bellen behoefde ze niet, want
Toonde in een winkel. Ze kon dus
far naar binnen gaan.
j Tjne" zei de winkeljuffrouw, .,ben
►en het meisje langs haar heen ging
Ibaar lachend een tikje op den arm.
Ihebt het laatste tikje" plaagde ze.
I dacht er niet aan, om de iuffrouw
Ije te geven, zooals ze anders zoo
|deed. Zonder iets te antwoorden
naar de huiskamer,
jcr zat op den divan, kousen te
moeder" zei Tine zachtjes.
Tine" zei moeder. „Ben je daar
IKon juffouw Zitman je geen piano-
ten?"
ras het op eens met Tineke's kalmte
fend lien ze op haar moeder toe.
j; ikben niet geweest Ik.ik.
"l vergeten"..,.
Waar is de raaf?
(Nadruk verboden).
„Vergeten?" herhaalde moeder.
„Heb je vergeten om naar pianoles te
gaan? Hoe komt dat nu toch, Tine?"
En nog altijd snikkend, vertelde ons
meisje nu aan moeder dat ze eerst haar
muziektasch was vergeten en dat ze toen
zoolang naar een schilder had staan kijken.
En toen ze opeens aan de pianoles dacht
en gauw haar hoeken wilde gaan halen,
toen. toen was de school al gesloten
Hoofdschuddend had moeder geluisterd.
„Tineke. Tineke", zei ze, „dat komt er
nu van dat droomen. Je hebt zeker weer
aan wat anders gedacht".
Tine begon nog harder te schreien.
„Stil nu maar" zei moeder, „ik zal eerst
eens gauw juffrouw Zitman opbellen, want
die zit natuurlijk op jou te wachten.
Moeder ging naar ae telefoon, die in
den winkel hing. Ze noemde het telefoon
nummer dat ze hebben moest, en even later
stond^ juffrouw Zitman aan de telefoon.
„O" zei de juffrouw, „spreek ik met
mevrouw Koning? Is Tir.e ziek, dat ze
niet gekomen is?
„Nee iuffrouw. gelukkig niet. Maar luis
ter u eens", en nu vertelde moeder hoe
het kwam dat Tine niet gekomen was.
„Zoo'n klein droomstertje toch", lachte
de juffrouw, toen ze alles wist. „Nu, weet u
wat mevrouw, stuurt u haar vanmiddag
om vijf uur maar. 'k Heb dan nog een
half uur vrij en dan kan ze de ver
loren les inhalen. Vindt u dat goed?"
Natuurlijk vond moeder dat best. Ze
bedankte de iuffrouw vriendelijk en hing
de hoorn weer op.
Toen moeder weer in de huiskamer kwam,
zat Tine nog steeds te schreien.
„Kom" zei moeder, droog nu die tranen
maar af. Juffrouw Zitman is niet boos
op je. Om vijf uur mag je je les komen
halen".
Met een glimiach door haar tranen heen
keek Tine moeder aan.
„En.enbent u ook niet boos.
moeder?"
Hartelijk gaf moeder haar meisje een
kus.
„Nee Tineke, ik ben niet boos op je.
Maar zal jij voortaan je best doen, om
niet teveel aan andere dingen te denken!"
Met een blij gezichtje gaf Tine moeder
een kus terug. En die kus was tegelijk
een belofte
OPLOSSINGEN DER RAADSELS
UIT HET VORIGE NUMMER.
1. Peperbus.
2. Luilak.
3. Boom, oom, room, droom.
4. Naar zijn 14e jaar.
5. Sol dij soldij.
6. Mol aar en
7. Julie, Franke, Juli, Afrika, Neel..
8. De ijsbaan.
RAADSELS VOOR ALLEN OM UIT TE
KIEZEN, DE GROOTEREN 4,
DE KLEINEREN 3.
I.
Ingezonden door Gerda Spiecker.
Welk spreekwoord staat hier:
G d d v r nt .I.e.
n.
Ingezonden door Karei West
Bij welken meester zeg dit even.
Is nooit een kind nog school gebleven?
ra.
Ingezonden door Wim Krult.
Als ergens iets wordt overwogen.
Zie, dan beweeg ik mij.
En als ergens wordt gelogen.
Dan ook ben ik er bij.
IV.
Ingezonden door Johan, Hendrik en
Nellie Mulder.
Mijn eerste kan de jeugd behagen.
Mijn tweede valt soms zwaar te dragen.
De koopvaardij gebruikt nog veel.
In alle landen mijn geheel.
V.
Ingezonden door Hennie de l'Ecluse.
Mijn geheel is een dorp dicht bij Leiden
van 7 letters.
1, 2, 3, 4 is niet koud.
4, 5, 6, 7 heeft iedereen.
VT.
Ingezonden door Stientje Griffioen.
Met p dien ik om koeken in te bakken.
Met m ben ik geen vrouw.
Met k ben ik voor de huisvrouw in de
keuken.
Met j ben ik een jongen, toe zeg het
maar gauw.
VII.
Ingezonden door Arie en Jan de Graaff.
Wij speelden bij een sloot met speelgoed,
en in die sloot waren beesten die heeten
net zoo als dat speelgoed maar dan zon
der de 2e letter van dat speelgoed. En er
stond een boom en daaraan hingen vruch
ten en 1 zoo'n vruchtje is de 2e lettergreep
van dat speelgoed of van die beesten in
de sloot.
Hoe is de naam van dat speelgoed, die
beesten en dat vruchtje?
vra.
Ingez. door Nico, Celia en Hans Kret.
Ik leef in zee, men ziet mij ook wel eens
op het strand liggen of kruipen, keer mij
om, dan ben ik een vaartuig.
