POPPENWRAAK.
ANEKDOTE
Als Betty jarig was, wilde ze enkel en
alleen maar poppen hebben en anders
niet.
Moeder had wel eens gezegd: „Zou je nu
ook niet eens graag een mooi prentenboek
hebben met aardige plaatjes erin om naar
te kijken en leuke verhaaltjes erbij om te
lezen of een verfdoos, waar je mee kleuren
kunt of een springtouw?"
Maar Betty antwoordde dan altijd„Nee,
heusch niet, Moesje, het liefst enkel pop
pen en voor elke pop een bedje om in te
slapen."
Nu was het weer bijna 5 December en
Sinterklaas kon elk oogenblik met zijn
stoomboot uit Spanje aankomen.
„Nu moet je maar eens een aardig briefje
aan Sinterklaas schrijven," zei Moeder.
En op een Woensdagmiddag schreef
Betty een langen brief aan Sinterklaas en
ee vroeg daarin enkel maar een pop en
een ledlkantje, waar die pop in slapen
kon.
„Hoeveel poppen heeft dat kind nu al?"
vroeg de Sint aan zijn zwarten knecht.
En Pieterbaas moest zich eens even be
denken. Hij had in zooveel schoorsteenen
gezeten, dat hij wel eens in de war ge
raakte.
„Ze woont in de Heerenstraat," zei Sin
terklaas nog om hem op weg te helpen.
En toen wist Zwarte Piet het op eens.
„O, ja," riep hij uit, daar woont Betty
met al haar poppen. In haar slaapka
mertje staat een heele rij bedjes naast
elkaar. Ze heeft nu negen poppen!"
„En nu wil ze er waarlijk nog één bij
hebben," zei Sinterklaas. „Als we in Hol
land aankomen, Piet, moet je daar eens in
den schoorsteen gaan zitten en me vertel
len, wat voor poppen ze zoo al heeft."
En zoo gebeurde het ook.
Zwarte Piet kwam juist in den schoor
steen, toen alle poppen naar bed gebracht
en lekkertjes toegedekt werden. Ieder
popje kreeg een klinkenden zoen.
Daar had je eerst het kleine jongetje
Tommy in zijn witte pakje en het jongetje
Kees in een heel donker-blauw pak en de
lange Harlekijn, en Mina, de dienstbode
met opgestoken haar en een zwarte Japon
met witte moesjes. Dan kwam het Japa
neesje Loe-lle en Marietje met de blonde
vlechten en Kitty met het geruite bloesje
en Katrien, die nog zeer ouderwetsch was
en dan nog de allerjongste, die Puckie
heette.
Zwarte Piet schreef het allemaal voor
Sinterklaas op.
„Heeft ze dus nog geen negerpop?" vroeg
Sinterklaas.
„Neen," zei Zwarte Piet, „die heeft ze
nog niet!"
Sinterklaas was nu van plan haar een
negerpop in een ledikantje te geven.
Toen bleek, dat Betty heel zoet was en
zoo goed leerde op school, kreeg ze er ook
nog een koffer bij om alle poppen in mee
te nemen, als ze op reis ging.
O, wat was dat een vreugde.
Betty klapte in de handen en danste in
het rond!
„Moesje, Moesje, nu heb ik al tien pop
pen!"
„Ja, en daar moet het voorloopig nu
maar bij blijven," lachte Moeder. „We zou
den anders een apart huis moeten huren
om al je poppen in te bergen! En wat
komt die koffer heerlijk te pas! Als je nu
in de Kerstvacantie bij Oma gaat logeeren,
kunnen alle poppen mee!"
Betty was zóó dolblij met de negerpop,
die zij Sambo noemde, dat zij langzamer
hand haar andere poppenkindertjes een
beetje begon te verwaarloozen.
Sambo werd vertroeteld en geknuffeld;
de anderen kregen nauwelijks een kusje
meer.
Sambo alleen mocht mee uit wandelen
en de anderen bleven thuis, 's Nachts be
hoefde Sambo niet in zijn bedje te slapen,
maar mocht hij gezellig met Betty in het
groote bed in haar armen en dan fluis
terde ze nog langen tijd met hem, voordat
ze gingen slapen.
De popipen staken de hoofden bijeen en
zonnen op wraak.
„Soms kleedt ze ons 's morgens niet eens
meer aan en Iaat ons gewoonweg overdag
in bed liggen!" klonk het ontevreden.
„Ik ben wel eens geheel gekleed in bed
gelegd," pruttelde Marietje en hoewel ik
geprobeerd heb den geheelen nacht op
mijn rug te liggen om mijn jurk niet te
kreukelen, zag ik er verschrikkelijk ver
fomfaaid uit en ik was heelemaal stijf ge
worden."
„Mijn haar wordt nooit meer uitge
kamd zei Kitty, „en het zit daardoor al
tijd schandelijk in de war!"
„Ze heef! laatst al de zeep op mijn ge
zicht laten zitten en die er niet met de
spons afgewasschen, om maar weer gauw-
naar haar lievelingetje Sambo te kunnen
gaan!" bromde Tommy. „Mijn oogen de
den er den geheelen dag pijn van!"
Ze wilden allen wraak nemen, maar hoe,
dat wisten ze nog niet.
De Kerstvacantie was intusschen aange
broken en de koffer werd voor den dag ge
haald. Betty zou naar Grootmoeder
reizen
Alle poppen pakte ze in dien donkeren
koffer en natuurlijk mocht alleen Sambo
er uit blijven. Dat was toch een beetje
te erg!
Of alle poppen in den koffer, of allen
eruit!
Harlekijn zei:
„Nu allemaal tegelijk met de hoofden
tegen het deksel duwen: één.twee.
drieen jawelkrak!.... het slot
brak en de koffer vloog open!
Toen kropen de negen poppen er stil
letjes uit, slopen op hun teentjes naar het
groote bed, waarbij Betty en Sambo
sliepen.
Voorzichtig pakten ze Sambo beet en
Ingezonden door Corry y. J
Onbreekbaar I
„Maar mevrouw weet u welj
tertje mijn zoontje met ha;
hoofd heeft geslagen?
„Och mijnheer maakt u
rust, de pop is onbreekbaar."]
Ingezonden door Adriap
Jantje glijdt vlug langs dt|
naar beneden.
Moeder: „Foei Jantje,
daar nu?"
Jantje: „Och Moeder ik i
voor arme jongens.
Ingezonden door drietal J
Meester die zijne leerling]
gelegd over wolken, waterdai
van regen, vraagt nu: „Dus j
beurt er als het regent?"
Piet: „Dan wordt je nat,
Ingezonden door Connv
Oom: „Zeg Piet wat zit je I
heb je geen kam?
Piet: „Maar oom ik ben tuch
hielden zijn mond dicht,
schreeuwen kon.
Ze droegen hem naar den I
ten hem erin.
Natuurlijk protesteerde
„ik kan het toch niet helpen!
penmoeder mij altijd voortrek-I
Maar Harlekijn legde heml
best een goed woordje voorl
had kunnen doen. Zij allen
in den koffer gezeten en wa|
verdragen, moest hij ook nu
Maar nu bedankte ze er iang|
Ze wilden op reis gaan enl
tentie in de poppenkrant zetr
nieuwe poppenmoeder te vragi
onderscheid zou -naken tusf
ééne kind en het andere.
En pats!daar ging het I
en zat Sambo alleen in het d|
De poppen liepen de deur u]
lange rij, hand aan hand.
reis.
Toen Betty wakker werd, mis|
onmiddellijk. Eerst dacht ze,
bed gevallen was, maar neen.l
op den grond en was ook nej
kamer te vinden.
Daar hoorde Betty iets in del
toen dacht ze, dat Sambo missl
andere poppen gekropen was I
het deksel open en o, hoe schj
ze daar alleen Sambo met
gezichtje zag zitten! Ze tilde]
ze knuffelde hem op haar schor
waar toch de andere pop]
gebleven waren.
En toen vertelde Sambo hal
Betty schrok en had onmidl
spijt! Het was meer onnaö|
geweest dan onhartelijkheid.
„Hoe krijg ik nu mijn lieve|
terug?" zuchtte zij.
Doch zie, de poppenkrant
Daar stond de advertentie
letters gedrukt:
„Negen verwaarloosde poppl
zoeken een nieuwe popper®
moet alle negen even zeer li-I
zij mag er geen lievelingetjes opl
Brieven onder letters: L. I.
van de poppenkrant."
En dienzelfden avond nog oh]
poppen een dikken brief, was]
Lieve poppenkinderen,
Jullie ponpenmoeder heeft v|
lijke spijt. Zij verlangt heel ergl
negen poopenkindertjes en zalj
open armen ontvangen. Zij
lievelingetje meer op nahoudt]
Om beurten mogen jullie bij I]
en om beurten mogen jullie roe]
Negen kusjes
liefhebbende
moeder B-I
Dolblij keerden de negen pf]
ren in een lange rij, hand aan»
huis terug.
Dat was me een vreugde!
Betty heeft woord gehouden e'l
ze een heerlijk leventje met
poppenkindertjes.
HETTÏ1
(Nadruk verboden).
