Duitschen Rijksdag - Huldiging Olympische ruiters te Breda
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
De Duitsche Rijksdag ontbonden.
FEUILLETON.
Bruid van het Glomdal
Toen keerde Ola Eriksen zich om en
ging heen. Rechtstreeks stapte hij op het
oude huis af. De jongen volgde.
Maar Tore Braaten bleef in de deur
staan met het geweer in de hand.
In het Braaten-huis hadden ze alles
gezien en gehoord. Berit stond voor het
raam, onrustig, en wilde er heen. Maar
de oude Jakob Braaten hield haar terug.
Neen, laat hen de zaak maar afhan-
de'tl^e6hebben bijlen! antwoordde zij. Ze
Waf.bltoh kom, zei Jakob Braaten. Hij,
Tore, heeft een geweer! Ze durven hem
toch'niet aan!
Nu kwam het tweetal aanstappen. Ola
vooroD en de knecht achteraan.
—Daar komen ze, zei Jakob Braaten en
elng zitten. Zijn vrouw Kari ging ook zit
ten maar Berit bleef staan.
Ga naar boven, naar den zolder! zei
Jakob Braaten. Wanneer je bang bent,
voegde hij er aan toe.
Toen Steeg het bloed Berit naar het
geiaat. vader! O, neen! zei ze.
Daarna ging ook zij zitten, met de han-
deNunwSenSCze°bij de deur. Maar men
lorrie hen de bijlen neerleggen.
h Ola Eriksen kwam het eerst binnen.
A«iXr hem langzaam aan, de knecht.
A Ola bijstaan en bemerkte Berit.
Goedendag, zei hij bits. Beiden ston
den bil de deur. Jakob Braaten
schraapte zijn keel. r,- -
Zoo, goedendag, antwoordde hij.
Komen jelui om hout te hakken? Hij keek
schuin naar Ola Eriksen. Deze werd rood.
O, je weet heel goed waarvoor wij
komen, zei hij.
Jakob Braaten glimlachte.
Dat kan wel zijn, antwoordde hij.
Gaat zitten, zei Kari. Ze schoof
bankjes aan.
Geen van beiden antwoordde.
Het is met Berit. dat ik spreken wil,
zei Ola Eriksen norsch.
Ja, dat zal wel wezen, antwoordde
Jakob Braaten.
En daarna met jou! Ola Glomgaar-
den keek Jakob Braaten scherp aan.
Deze glimlachte.
Het beste is, dat Je eerst met mij
spreekt, antwoordde hij.
Ola Eriksen werd weer vuurrood.
Dat kan ik ook doen, zei hij.
Hij keek nijdig eerst naar Jakob Braa
ten en dan naar Kari, diens vrouw.
Wat heb je voor den duivel met mijn
dochter te maken? begon hij driftig.
Jakob Braaten zat heel rustig.
Niets, geen greintje, antwoordde hij.
Ola Eriksen trad nader.
Waarom heb je haar dan hier? vroeg
hij. Zijn oogen fonkelden.
Waar wilde je dan, dat ze zou blij
ven? vroeg Jakob Braaten rustig. Wanneer
men haar thuis niet met rust laat! Er
kwam van lieverlede meer drang in zijn
woorden.
Ola Glomgaarden stoof op.
Raakt jou dat? riep hij.
Ja, dat doet het, antwoordde Jakob
Braaten onverstoorbaar. Ik wil het niet
mee aanzien dat je dochter in de rivier
springt! Er kwam een vastberaden uit
drukking in de oogen van den rustigen
ouden man.
Ola Eriksen zweeg een oogenblik. Zijn
oogen gleden langs Berit heen, die voor
zich neer zat te kijken.
Dat blijft mijn zaak, zei hij daarna,
maar zijn stem klonk wel iets zachter.
Nu sprak Kari.
Jij wilt altijd geweld gebruiken, zei
ze. Haar grijze oogen zochten de zijne. Dat
wilde je ook met mij! Zij stond nu vlak
voor hem. Zoo iets helpt bij ons niet, dat
wil ik Je maar zeggen, vervolgde ze.
Hou je bek, riep Ola Eriksen.
Ze lachte spottend.
Vrouwvolk bang maken! dat is wel
flink van een man! riep ze. Laat Je doch
ter doen wat ze zelf wil zij is ook een
mensch!
Hou je bek, herhaalde Ola Eriksen.
Toen stond Jakob Braaten op. Hij ging
naar hem toe.
Zwijg nu. Kari, zei hij. Ga naar bui
ten, jij hij keerde zich naar den knecht.
Deze keek naar Ola Eriksen en ging lang
zaam naar buiten.
Kari keerde zich om, ging de alkoof In
en trok de deur achter zich dicht. Nu
waren er nog maar drie in de kamer. Ola
Eriksen, Berit en Jakob Braaten.
Luister eens, zei Jakob, terwijl hij
weer ging zitten. Het is schande, dat oude
menschen, zooals jij en ik, hier herrie
staan te schoppen als kwajongens; het
moest toch mogelijk zijn om kalm te
praten over de zaak.
Ola Eriksen keek naar den grond.
Ach, dat zal niet veel helpen, zei hij.
Zooals zij en Jelui je gedragen hebt!
Jakob Braaten keek naar Berit, die ge
durende al dien tijd geen woord ge
zegd had.
Zij is een dochter van jou, ant
woordde hij. Ze doet wat ze wil, even
als Jij.
Mijn dochter moet doen wat ik wil,
antwoordde Ola Eriksen streng.
En wanneer ze dat niet wil, zei Jakob
Braaten schertsend.
Ja, dan moet zij of ik
Sterven, vulde Jakob Braaten aan.
Maar daar ben jij eer aan toe! Hij glim
lachte.
Ola Eriksen antwoordde niet.
Ja, want indien het op die manier
voort moet gaan, dan benemen jelui elkaar
nog het leven!
Hij keek naar Ola Eriksen.
Zij moet mee naar huis, zei deze on
verzettelijk.
Jakob Braaten keek Berit aan.
Meen Je, dat het dan beter zal
gaan? vroeg hij Ola Eriksen.
Dat blijft hetzelfde, antwoordde deze
O, je zult zien, het blijft niet het
zelfde, zei Jakob Braaten. Wanneer ze op
een goeden dag verdwijnt
Hij keek weer naar Berit.
Toen barstte Berit in tranen uit.
(Wordt vervolgd), i
de korte bijeenkomst van den Rijksdag, waarin von Papen het ont-
overhandigde. Von Papen (x) vraagt het woord. Rechts de
Rijksdagvoorzitter Göhring.
ZWARE BRAND OP DE PRINSENGRACHT TE AMSTERDAM.
Tijdens het blusschingswork.
MISS EUROPA 1930 heeft zich verloofd met den
Fran8chen militairen vlieger Wciller.
DE HULDIGING VAN ONZE OLYMPISCHE RUITERS op het terrein
van de cavalerie-kazerne te Breda. V.l.n.r. Labouchère, Schummelketel,
v. Lennep en Pahu'd de Mortanges.
PLOEG VAN TRITON die te Belgrado het Europeesch kampioenschap ONZE OLYMPISCHE RUITER KAM PIOEN luitenant Pahu'd de Mor-
behaalde, is bij terugkomst te Utrecht feestelijk ontvangen. tanges bij de huldiging te Breda.
'1 het Noorsch van Jacob B. Buil.
hi bet huis ginds, gaf Tore Braaten
antwoord. Hij stond met het geweer
hand naast den hoogen zetel.
Eriksen stampte op den vloer,
haal ze hier! riep hij.
Neen, antwoordde Tore Braaten. Ik
geen tijd.
p'Hen, haar en het paard! riep Ola
ytaag er haar om, antwoordde Tore
a* heb het paard van haar geleend
voor betaald! Hij stond daar
tevoren.
Eriksen zette verbaasde oogen op,
oegon zich weer driftig te maken.
1,7 is ze dan? schreeuwde hij.
„het huis ginds, heb ik je gezegd!
™de Tore Braaten nu terug.
*™hu onmiddellijk de deur uit, bei-
li hij er toornig aan toe. Dit is
- noeve. weet jelui het! De blauwe
schreeuwde Ola Glomgaarden
terwijl hij zich half omkeerde.
'°eve, antwoordde Tore Braaten
zich op.
hit! schreeuwde hij. Komen jelui
nlAr riet bijlen aan! Hij omvatte
