huldiging van van Egmond - Willy den Ouden voor de microfoon
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
Jaargang
FEUILLETON.
id van het Glomdal
I groo» nu en dan om en hle]
WILLY DEN OUDEN die onze kleuren in Los Angeles op zoo kranige wijze verdedigde, voor do
Avro-microfoon. Links Willy den Ouden, in het midden de heer Hollander, rechts mevr. Wijckhuizon.
BEëEDIGING van nieuw benoemde
officieren van de Kon. Marine te den
Helder. Links schout bij nacht
Brutel 'de la Rivière.
DE ABOYNE HIGHLAND-SPELEN IN SCHOTLAND.
Fraaie worp van een der kogelwerpers.
VON SLEICHEIt bij de oefeningen
de Rijksweer. Rechts generaal Roques.
BEZOEK VAN DE KONINGIN aan het Laboratorium voor Gezondheidsleer te Amsterdam.
Koningin. Naast 'de Koningin mr. dr. A. Roëll.
Het vertrek van de
DE BEKENDE MOTORRIJDER
Hans HerlruleyDS is weer hersteld van,
zijn val en woonde gisteravond do
wedstrijden in het stadion bij.
Pit het Noorsch van Jacob B. Buil.
op den bruiloftsdag, sprak het
i"j dat de bruid op Iets bijzonders
moest worden en Ola Glomgaar-
ueM dan ook een trommel met ge-
i de linkerhand, terwijl hij met de
_5e paarden leidde,
spraken geen woord, die twee, op
naar de kerk.
tat stil en rustig op den ouden
il terzijdeEroote Bruin« 'ieP met leeê
het veer gekomen bij de Glom,
het bergpad omhoog moes-
e'd Ola Eriksen stil om te paard te
•J*1! reikte Berit de trommel over,
™1 het paard naar een steen leid-
steeg hij op, keerde terug naar
lWe? op1 trommel en reed vooruit
.a'door die zonderling harde
ran «fj h331" oogen, die er in den
si niet; no°lt uitgeweken was. Maar
h los é„nam allcen den teugel en 11e.
ïen r de manen van het paard
Jjen «ï000 aIs was aan den regel-
Iv Ji van het paard.
F Bruine ln, zoodat de oude
|Daa:
Grauwe kon volgen. Zoo reden ze ln ge-
llikmatigen stap de helling op.
Ze konden wel ongeveer een stevig uur
hebben gereden, toen ze dichtbij het nil
schen der Tegninga hoorden. De paarden
keken om en spitsten de ooren. Ze waren
er aan gewoon dat ze dan spoedig moch-
^Maar^Berit had onrustig uitgekeken
over de rivier, daar waar het woud hoog
en dicht stond. Daarna had ze stil voor
zich heen geglimlacht. Ze had Iets be-
-rrt^Sarden trokken verder
over de Tegnstadbrug naar Tegnstaden.
ia/rnl-'sen hield voor de hulsdeur zijn
naSd hi ^stapte langzaam af. Hij begon
stiif te worden, de oude baas. Daarna
kwamBerit ook aanrijden, maar bleef ln
het zadel zitten.
r>to TPriksen bond belde paarden met de
teSels ^n de heining vast, nam de trom
mel, die hij had neergezet, op, en ging
naar de deur. Rprit
Kom nu, zei bij tot Bent.
Berit bleef zitten.
7iin ze dan thuis? vroeg ze.
Haar vader antwoordde niet maar
de deur en trad binnen. Op den
SSÏÏTl trof hij Goro Tegnstaden.
Neen maar, nu komt de bruid, zei ze.
Met gevouwen handen stond ze uit te
k'rfi^'Trrlksen trad nader.
?a nu komt ze, antwoordde hij.
Daarna sloot hij de deur achter zich. Hy
„a met de trommel in zijn hand.
stond^m iiebt koffie toch zeker klaar?
vroeg hü opgewekt.
Goro Tegnstaden sloeg de handen in
elkaar. Ze keek naar den haard.
Ola Eriksen ging verder de kamer hl.
Kyk eens hier, zei luj. Hy zette de
trommel op tafel en opende deze.
Oh! riep ze, en sloeg weer de han
den Ineen.
Je moet hiervan op tafel zetten, zei
Ola Glomgaarden. Maar je moet haast
maken. We hebben vandaag niet veel tyd,
zie je. Hy ging naar den haard en
keek
De koffieketel stond op de kook. Nu
haalde hij zyn pyp te voorschyn, trok een
stang tabak uit zyn zak en begon de ta
bak in zyn pyp te kerven.
Goro Tegnstaden maakte het zich ln-
tusschen druk met kopjes op de tafel te
zetten.
Heb je ook room by je? vroeg ze.
Die moet daar ln dat fleschje zitten!
antwoordde Ola Eriksen. Nu stak hy de
pyp aan.
Goro Tegnstaden zocht ln den trommel
en vond het, terwyi Ola Eriksen ging zit
ten Hij wachtte nu op Berit, die nog niet
gekomen was.
Nu liep Goro naar de deur.
Mijn hemel, waar bhjft Berit toch?
riep ze. Toen liep ze naar den haard, waar
de koffieketel overkookte, en daarna weer
naar de deur. Nu stond ze in de deur.
Neen maar, wat is dat? riep ze uit.
Neen maar, rijdt ze weer terug? gilde ze.
Nu stond Ola Glomgaarden op en kwam
naar de deur.
Daar stonden ze nu belden verbluft den
weg langs te staren.
Bulten stond de oude Grauwe met het
vrouwzadal op zyn rug alleen, maar ginds
over den weg langs het bergpad naar om
laag liep de groote Bruine ln gestrekten
draf met Berit en een man ln het zadel.
Neen, het ls een mirakel! schreeuwde
de vrouw. Wat is dat nou?
Ola Eriksen liep snel naar bulten.
Prroe! riep hij hen achterna.
De man, die achter op het paard zat,
keerde het hoofd om.
Ha! riep hy terug en gaf den grooten
Bruine een tik, die nu aan het galoppee-
ren ging.
Het was Tore Braaten. En daar verdwe
nen ze achter de bocht onder de Tegn-
stapdbrug.
De duivel hale hen! Ola Eriksen liep
op den ouden Grauwe toe. Maar op een
vrouwenzadel kon hy niet rijden en loo
pend kon hy hen stellig niet ln halen.
Wel voor den duivel! riep hy.
Op de trap stond Goro Tegnstaden te
jammeren.
Neen, dat ik dit moest zien! riep ze.
Ola Eriksen nam fluks den ouden
Grauwe het vrouwenzadel af, steeg te
paard, hakte een tak af en reed bergaf
waarts.
Ik kom spoedig terug, riep hy Goro
toe. die op den drempel stond.
Zoo ging het de hoeve af naar omlaag
ln zwaren hortenden galop de oude man
op het oude paard.
Neen, dat ik dit moest zien! riep Goro
Tegnstaden. Ze sloeg de handen samen.
Daarna ging ze naar binnen om de koffie
tafel gereed te maken.
Het ging vlug met Ola Glomgaarden en
den ouden Grauwe langs de groene berg
helling der Glom naar omlaag.
Hy slingerde op het paard heen en weer
by dien strompelenden draf, hield zich
vast aan de manen, klapte met de tong
en schreeuwde ln één stuk door het paard
toe. Maar vlugger toch ging het met Tore
en Berit op den grooten Bruine.
Berit zat dwars op het zadel en Tore
achter haar op den blooten paarderug.
Hy had de voeten ln de stijgbeugels en
den teugel ln de hand. Achterover ge
leund tegen zyn schouder hield Berit zich
vast, zoo goed zy kon, terwijl het in galop
naar omlaag ging. En daar de groote
Bruine een geheel anderen stap had dan
de oude Grauwe, zagen ze niet het minste
van Ola Glomgaarden, terwijl ze zonder
een woord te spreken in vollen draf naar
beneden reden.
Er schuilde een glimlachje in Tore's
mondhoeken, maar uit zyn blauwe oogen
sprak vastberadenheid, terwijl hy aldoor
het paard aanspoorde. Nu bereikten zij
den veerweg. Tore hield de teugels strak
en boog af naar de rivier. In korte spron
gen kwamen zij aan den oever van den
stroom. Daar bleef het paard plotseling
staan. Tore sprong er af, nam Berit in
zyn armen en tilde haar van het paard.
Snel liepen beiden op de boot toe. Tore
hielp Berit in de boot, maakte de ketting
los en lei de riemen ln de gaten. Daarna
ging hy terug, nam het paard by den teu
gel en leidde het naar het water.
Hui! Hij gaf het een tik over de len
den. Het keek om naar de boot daar be
neden. Daarna plompte het met een
sprong ln het water en begon te zwem
men in den sterken stroom.
(Wordt vervolgd).
huldiging can den Olympischen
Van Egmond in het stadion
te Amsterdam.
Hendrik overhandigt van Egmon'd een krans
wenscht hem geluk met zijn overwinning.
