riss Olympia - Zware binnenbrand in een hoedenmagazijn in de residentie
Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
EEN TROEP DEELNEMERS AAN IIET NATIONALE PADVINDERSKAMP in do residentie,
bracht een bezoek aan de Amsterdamsche brandweer. Demonstratie met do rookzuïg-installatio.
O NTH li LIJN ft MONUMENT WIJLEN PROFESSOR RENAULT in het Vredespaleis. Geheel
rechts minister Beelaerts van Blokland, die een krans neerlegde, naast hem baron van Zuylen van
Nyeveld.
MRS. REl'NOLDS die beschuldigd
wordt haar man, den zoon van een multi-
millionnair, doodgeschoten te hebben.
DE NIEUWSTE FILM VAN MARLENE DIETRICH is ,,De blondo Venus". Marleentje in een scène uit deze film, die
onder regie van Joseph' von Sternberg gemaakt is.
Scrni Tas da' een heele opluchting
pnlken want begon uitbundig
iar* er z°° °ver? Nou,
zoovi, bang' Hier kon je haar
an m?? )e maar wUt. Laat dat
mij over.... ik ben „iet Van
l'binVen860^ kwam mevrouw Der-
zetno' hal? <raIar°" is laat vanavond,
ze wel meer ele lachje ,maar ja, dat
'erktWgeiijta'Croft' herhaalde Thornton
erkelljk van lom?'i,daï de vriendschap
'1 grijnzend Amw alleen kwam, zei
Z hebben, da? dit S°U Je ,aUicht eewe-
an la Foneuse was werkelijke naam
^n^h?afk?msttiJwasBeda.cht' dat van
itemd. °mst was, zei Thornton ont-
jachtine Na^ènklil a"en zaten in af-
A F14 Foneuse binnen 7e 00genblikken trad
ra» v aarzelen toe? SCheen een oogen-
fc2^aUJk Was i ze Thornton zag.
"""VU zijn lamju. fbbtatt, hem zoo
«ogenblik sloeg i zlen- Het vol-
2e de oogen neer. Ze
kwam binnen, groette haar gastheer
gastvrouw en liep dan regelrecht
Thornton toe.
Nee, maar dat is prettig, zei ze op
hartelijken toon. Ik heb natuurlijk gele
zen, dat u in Londen waart. u bent
zooiets van een heele beroemdheid ge
worden. Maar ik had toch niet kunnen
verwachten u hier vanavond al te mogen
ontmoeten.
Hii vond, dat ze zich schitterend hield
en hij gaf haar met steeds stijgende
verwondering de hand. Wat was het voor
een spelletje, dat ze speelde en wat was
haar bedoeling met dit alles?
Dan is het een wederzijdsche verras
sing, antwoordde hij galant, maar ik mag
u dan toch wel verzekeren, dat het ge
noegen, voor het grootste deel aan mijn
^Derwent kwam tusschenbeide met een
onbenullige.opmerking maar d ar W
v.ii leiding van net gespres huik.
handen HU sprak over Amerika, over den
volksgeest, over de gewoonten, de spoor-
«f Si de geldmiddelen van dat land
SC elke bespreking voorafgaan door de
opmerking! dat'hij „nog nooit in Amerika
geweest was. maar....
m vno* tweede gerecht zou worden
alinrt hoorde Thornton zachtjes
opge? „?,h zeegen door la Foneuse: Ik
na\St v?? dat als we stilletjes met elkaar
weet zeker, dat ai hinderen.
gingen praten het niets
Zoolang zijn J,? manier wel door. Het
Ut ben er nooit geweest, maar van
hooren zeggen weet ik heel wat. Ik geloof
wel, dat ik er veilig over praten kan.
Ze nam een teugje wijn en keek hem
glimlachend aan.
Xn elk geval geloof ik, dat het u niet
aan fantasie ontbreekt.
Er lag een bedekte uitdaging ln haar
woorden, die hij lachend aannam.
En niemand zal kunnen zeggen, dat
u daar gebrek aan hebt. Wat zal dat een
vruchtbare samenwerking tusschen ons
kunnen worden!
Samenwerking veronderstel een ge
meenschappelijk doel. Bestaat dat tus
schen ons? Zou het niet mogelijk zijn, dat
we op slot van zaken tegenover elkaar
blijken te staan?
Ik denk van nietfeitelijk weet
Ik wel zeker van niet, zei hij weloverdacht.
bent wonderbaarlijk vertrouwend,
mijnheer!
HIJ dwong haar hem aan te zien.
Ik heb meer dan vertrouwen! verze
kerde hij haar, en wel om de doodeen
voudige reden, dat lk geen omstandigheid
zou uitdenken, die ons tot vijanden zou
kunnen maken. Ik zou alles opgeven, wat
me met eenige mogelijkheid uw afkeuring
zou bezorgen.
Ze keek hem spottend aan.
U spreekt als een ridder uit den
ouden tijd. Maar de tijd zal het wel
leeren!
Op dat oogenblik vroeg Derwent haar
aandacht en ze kwam meteen voor den
dag met een anecdote over haar touraée
ln Amerika. Thornton begreep terstond,
dat ze hem met opzet aldus zïjdellngsche
Inlichtingen wilde geven en was er haar
dankbaar voor. Ze hadden niet veel ge
legenheid meer om samen te praten, want
dadelijk na het diner moest ze weg. Twee
uur lang moest Thornton het gezelschap
van Derwent voor lief nemen, die heteene
glas na het andere naar binnen sloeg en
met het kwartier ongenietbaarder werd.
Mevrouw Derwent was al lang van het
tooneel verdwenen. Om tien uur was het
geduld van Thornton uitgeput en hij
maakte met een korte verontschuldiging
zijn voornemen bekend om naar bed te
gaan.
Toen hij zijn kamer binnenkwam, voelde
hij naar het knopje van het licht, na de
deur gesloten te hebben. Hij draaide het
op, maar er kwam geen licht. Voorzichtig
liep hij naar het midden van het vertrek,
haalde een doosje lucifers van de tafel
en stond op het punt er een aan te ste
ken, toen hl] een geweldigen slag kreeg,
die het doosje uit zijn handen deed vlie
gen en hemzelf naar het andere einde van'
de kamer wankelen. Voordat hij zich her
steld had, was de deur opengerukt en
weer dichtgesmeten.
HOOFDSTUK IV.
De inbraak.
Thornton zocht op den tast naar de
lucifers, vond het doosje, streek er een aan
en stak dan de kandelaars op de toilet
tafel op. De kamer was in de grootste
wanorde. Twee van zijn koffers, die dien
avond van het Savoy-hotel gebracht wa
ren, lagen open en de inhoud was over
den grond verspreid. In het slot van den
derden koffer zat een looper aan een sleu
telring. Het lampje was zorgvuldig uit de
fitting gedraald, zoodat het licht niet
wilde branden. Hij vond het op de wasch-
tafel liggen Een oppervlakkig onderzoek
wees uit, dat er heel wat sieraden, als
manchetknoopen, boordenknoopjes, een
horlogeketting en eenige dasspelden wa
ren ontvreemd.
Na dit vastgesteld te hebben, begaf
Thornton zich weer naar de eetkamer.
Derwent zat voor het vuur te suffen met
een half leeg glas naast zich. HIJ sprong
van schrik overeind, toen zijn gewaande
neef de kamer binnentrad.
In het kort vertelde deze hem. wat er
gebeurd was en voor het eerst voelde hij
de onmogelijkheid om uit te maken, of
de man comedie speelde of niet. Hij moest
óf een geraffineerde misdadiger, óf een
onschuldig verdachte zijn. Hij beweerde
door het gebeurde heel erg getroffen te
zijn. Hij ging met zijn gast naar diens
kamer mee terug en bekeek de wanorde
met de grootste verwondering en afkeu
ring. Daarna begon hij een grondig onder
zoek door het geheele huis. Het duurde
niet lang, want aan het einde van de gang
der tweede verdieping hing uit het raam,
dat op den tuin uitzag, een eind touw
naar beneden.
Dit ls een geval van weloverlegden
Inbraak! riep hij woedend uit. Zoo'n bru
taal stukje heb lk van m'n leven nog niet
bijgewoond! En die kerel had alle voor
zorgsmaatregelen goed genomen, om on
gemerkt er vandoor te kunnen gaan .We
moeten dadelijk de politie waarschuwen!
(Wordt vervolgd).
