%nze Olympische zwemsters bij haar training - Het stayer-kampioenschap
SjBjaa,
'aargang
LEIDSCH DAGBLAD
Tweede Blad
9»- j
ONZE VIJF-KAMPER TE LOS ANGELES
luitenant van Rhijn bij het schoonmaken
van zijn revolver.
I)E EERSTE HULP BIJ ONGELUKKEN te Rotterdam hield een
veldoefening, waarbij een vliegongeluk in scene gezet was. Het ver
binden der gewonden.
OM HET STAYER-K VMPIOENSCHAP VAN
NEDERLAND over 100 K.M. De winnaar
Schlebaum. Links van hem zijn gangmaker
Kaser.
DE LACH TAN DEN OVERWINNAAR. -
De Amerikaan Eddie Tolan, die twee Olym
pische titels behaalde.
HET MONUMENT VAN WIJLEN PROF.
LOUIS RENAULT dat in het Vredespaleis
onthuld is.
OP DE JAARLIJKSCHE KERMIS TE MIDDEL
BURG. Zeeuwsche achoone in 'den schommel.
Nee, dat heb ik niet gedaan, ant-
'dde hij. Want ik ben eigenlijk tot ae
clusie gekomen, dat ik in mijn bne-
i wel wat al te veel van u gevergd kan
ben. Het komt u misschien heel on-
r»«igen, zoo maar een wildvreemde op uw
te krijgenwant dat ben ik toch
Alot
van zaken,
jjfcel even kwam er een uitdrukking van
Pluchting op het gelaat der vrouw.
Ja, dat hangt natuurlijk heelemaal
u at, maar u moet goed begrijpen, dat
1*bet heel prettig zouden vinden als
a zin hadt om hier te logeeren. Maar ja,
fik is op zijn mooist genomen een erg
huls hier en we zullen u ook wel niet
■eel gemakken en genoegens kunnen
cgen als het Savoy-hotel.
Thornton was daarvan hartgrondig
0»«tulgd
elk geval zal het nauwelijks de
moeite waard zijn nu nog alles over te
II?. n brengen, zei hij, ontwijkend. Ik hoop
Sïv fi met oom in een dag of twee af-
SSJjandeld te hebben en dan ga ik dade-
(SB* door naar Parijs. Als Ik daarna ln
ribden terug kom, zouden we misschien
l «ff* een afspraakje kunnen maken over
'"Seeeen, vindt u niet?
klonk een zware stap op de trap en
de oogen der vrouw dwaalden vaag door
de kamer heen.
In ieder geval blijft u toch zeker wel
theedrinken? zei ze gejaagd. Ais u me heel
even wilt excuseeren, dan zal ik het even
tegen het meisje gaan zeggen.
Voordat hij iets kon antwoorden, was
ze de kamer al uit. Thornton ging naar de
deur toe en luisterde scherp toe. Hij hoorde
gedempt spreken in de gang. Maar het
was onmogelijk om de woorden te onder
scheiden, totdat een mannenstem duidelijk
boven de andere uitklonk. Thornton deed
voorzichtig de deur op een kier en luister
de met gespannen aandacht.
Hij moét hier blijvendaar moet
je maar voor zorgen!begrijp je dat
dan niet, zottin, die Je bent?Het Is
mijn eenige kans om gedaan te krijgen,
wat ik hebben wil
De man begon opeens weer zachter te
praten.
Even later kwam de vrouw weer bij haar
bezoeker binnen. Op haar harde gelaat
was geen enkele ontroering zichtbaar,
maar haar oogen stonden schuw.
Ik ben erg in mijn schik! riep ze uit.
Uw oom is zoo juist uit de stad terugge
keerd. Is dat niet gelukkig? Het gebeurt
niet vaak, dat hij zoo vroeg terug is.
Waar is nou die vroolijke neef van
me! riep een joviale stem luide uit en
even later kwam er een man met een blo
zend uiterlijk de kamer binnen. Hij ver
welkomde Thornton uitbundig, maar des
ondanks was zijn manier van doen iets of
wat gedwongen en schuw.
Wat hoor ik daar over je verblijf in
het Savoy-hotel? 'n Zoon van m'n eigen
broer zal mijn gastvrijheid toch zeker wel
niet weigeren? Hoor eens, we zullen op- I
bellen, dat ze je koffers hier brengen,
hoor!
Iets scheen hem plotseling te binnen te
schieten en een listige trek vertoonde zich
op zijn gelaat.
Of, als Je Je boeltje soms al uitgepakt
hebt, dan zal ik den knecht er wel heen
sturen om het zaakje weer te pakken en
de koffers hier te brengen. Wat denk Je
daarvan?
Heel aardig van u. Maar toch denk
ik niet van uw aanbod gebruik te maken.
Ik bezorg u liever geen overlast.
Loop naar de maan met je overlast!
Vergeet je dan soms, dat je mijn bloed
eigen neef bent? In elk geval moet je hier
toch zeker blijven eten. Wie denk je wel,
dat we vanavond te gast hebben? Renée
la Foneuse zelf! Je hebt Immers van haar
wel gehoord?
Thornton wendde zich langzaam om en
keek het raam uit.
Ja, natuurlijk heb ik wel over haar
gehoord. En als u er dan op staat, dat ik
blijven zal, dan doe ik dat met heel veel
genoegen. Ik zal het hotel na de thee wel
zelf opbellener is geen enkele reden
om uw huisknecht te sturen.
Een oogenblik te voren nog was hij vast
besloten geweest voor geen geld ter we
reld In dat huis te blijven, waar hij ge
makkelijk een prooi van de hem gelegde
lagen zou kunnen worden, maar het
noemen van een enkelen naam had hem
terstond doen omslaan van meening. En
dus was de beslissing gevallen.
De kamer, die voor den gast ln gereed
heid was gebracht, lag op de eerste verdie
ping aan de achterzijde van het huik.
Evenals de rest van het huis was de
meubileering maar povertjes en er hing
een duffe atmosfeer, die toch aan betere
dagen deed denken. Openslaande glazen
deuren gaven toegang tot een balcon met
roestig ijzeren hekwerk, dat langs de heele
lengte van het huis liep. Een vluchtig
onderzoek deed hem zien, dat er nog vier
andere ramen op uitkwamen. De sluiting
der deuren was niet al te best, wat in
sommige gevallen wel eens gevaarlijk zou
kunnen zijn. Het eerste, wat hij dus deed,
was een houten pin te maken, waarmee
hij de deuren dicht kon klemmen. Het
volgende, dat hij de schuldbekentenissen
van Charles Derwent met de overige
waardepapieren in een groote enveloppe
sloot en die in den zijzak van zijn avond-
costuum stak. Daarna nam hij een andere
lange enveloppe, stak die vol waarde-
looze papieren en schreef op de buiten
zijde: Schuldbrieven van Ch. Derwent.
Deze sloot hij weg ln zijn stevigsten koffer.
Hij was van meening, dat de woorden,
die hij in de gang gehoord had, even goed
wèl, als niet op hem betrekking konden
hebben. In elk geval waren enkele veilig
heidsmaatregelen niet overbodig. Hij was
het er met zichzelf nog niet geheel over
eens, hoe hij zich gedragen zou met be
trekking tot de veertigduizend pond, die
hij ln zijn tegenwoordige positie ln staat
was op te eischen; maar wel achtte hij
het lang niet onmogelijk en onwaarschijn
lijk, dat mijnheer Charles Derwent alles
behalve genegen zou wezen om dat geld
aan hem af te staan en tot het uiterste
gaan zou, om het geld onder zijn be
rusting te houden.
Dat wek'e zijn woede en verontwaardi
ging. Hij Deschouwde den man als een
rechtmatige prooi en dat het een soort
genoegdoening zou wezen tegenover den
ongelukkigen Jongen, wiens naam hij had
aangenomen, als hij nu den man, die hem
wilde berooven, dwong tot afgifte van zijn
vermeenden buit. Hij zou list tegenover
list moeten gaan stellen en hij verheugde
zich reeds bij voorbaat op den strijd, die
hem wachtte.
Toen hij beneden kwam, was alleenzijn
gastheer in de eetkamer. Hij stond tegen
den schoorsteenmantel geleund en had de
sigaar in zijn mond nog niet aange
stoken.
Mooi zoo, jongen. Je bent goed op
tijd! Zeker erg verlangend, om la Fo
neuse te zien te krijgen, niet? Nou, ze is
heusch wel de moeite waard. Half Londen
is dol op haar!
Dat zal wel, antwoordde Thornton
overtuigd. Ik herinner me nog heel goed,
dat de heele wereld gecharmeerd op haar
was tijdens haar verblijf ln de Staten. We
zijn daar heel goede maatjes geworden,
ziet u?
Drommels, wat zeg je?OJa...
dat wist ik niet.... natuurlijk niet
Derwent scheen te schrikken en ving
nog net zijn sigaar op, die hem uit den
mond gevallen was. Hij trok de wenk
brauwen samen en keek den ander wan
trouwend aan.
Gek, dat ze dan nooit over je gespro
ken heeft, hè?
Och, ik zeg dan misschien wel een
beetje te veel met te bewerep, dat we
dikke vrienden waren. Ik bekeek het denk
beeld meer van mijn standpunt. Zij ont
moet ook zooveel menschen en ze herin
nert zich mijner misschien nauwelijks
meer.
i (Wordt vervolgd).
