Uil
DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE
LEIDSCH DAGELAD, Woensdag 27 April 1932
m Het Wethouderschap
van den Heer Van der Wiel.
pm
ipm%
Derde Blad
No. 22117
EEN BRANDMEESTERS JUBILEUM TE BODEGRAVEN.
LAND- EN TUINPOUW.
FAILLISSEMENTEN.
S geraspte Zwitsersche Kaas
PARLEMENTAIR OVERZICHT
FEUILLETON.
liffe Inbreker
73,te Jaargang
I WAT HIJ VOOR NOORDWIJK
I BETEEKENDE.
sk
VVWl/W^Jj Wl
X
Een storm in 'n glas water - De „strijd" om de motie v. Sir
John Simon inzake de kwalitatieve ontwapening - Tardieu
kwam uit Parijs over, om tegen windmolens te vechten!
(Foto v. Aken, Bodegraven).
"s
Wethouder C. v. d. Wiel.
heer C. van der Wiel, wethouder
Igenieente Noordwijk heeft, gelijk wij
p meldden in verband met zijn meer-
ambtsbezigheden met ingang van
a.s. ontslag genomen als wethouder
gemeente; echter zal hij als raads
zitting blijven houden.
1 héér van der Wiel behoort tot de
f-Re.cylut onaire partij en vcrtegenwoor-
I deze partij in den gemeenteraad vanaf
fember 1919, waarvan de laatste 5
i als wethouder. De eerste 4 jaren
fhii als wethouder belast met de af
lig Openbare Werken, BouwpoDtle en
jversiiaffing; sedert September 1931
[hij wethouder van Openbare Werken
gJedrijtfen. Als oudste wethouder was
langewezen den burgemeester bij diens
zigheid als loco-burgemeester te ver
in. Véle belangrijke zaken kwamen
zijn wethouderschap tot stand, zoo-
lelangrfjke wegenverbeteringen enz.
fck in hét particuliere vereenigingsleven
pit de Èeer van der Wiel een voor
staande plaats in. Wij noemen b.v. de
leniging tot bijstand van Ziekteverple-
„Draagt elkanders lasten" Patrimo-
j enz., van welke vereenigingen de
van dor Wiel voorzitter is.
fele dienssten heeft de heer van der
jei als wethouder, als raadslid en in
Ivereenigiugsleven de gemeente Noord-
l reeds bewezen.
Jet zijn Christelijk beginsel op den voor
lid was de heer van der Wiel steeds
Tartijdig in zijn oordeel.
KOEIEN IN DEN
WIERINGERMEERPOLDER.
is een begin gemaakt met het zenden
T koeien naar de Wieringermeer. Maan-
1 zijn er te Eolhorn eenige tientallen
Ipolder binnengeleid; ze werden onder
pacht op do boerderij van den heer
|tfesproken
Hogervorst, visscher en arbeider te
I Aar R.c mr. G. H. B. v, d. Boom;
mr. C. M. Loef. Boskoop.
ran den Haak Wzn.. arbeider, te
purg, R.-c.; fhr. mr. Th. W. C. Cal-
cur.: mr. N, G. Geelkerken, te
I,
Treyce te Nfeuwveen. R.-c.: mr. J.
pan Laer cur: oir. C. M. Loef. te Bos-
Genève 23 April 1932.
De rustige atmosfeer, waarin in de
eerste helft van deze week de principieele
uitspraken over de étappengewijze bewape
ningsvermindering tot een zoo laag moge
lijk peil en onder inachtneming van den
veilingheidstoestand der verschillende lan-
dpn afzonderlijk werden verkondigd,
maakte in de tweede helft der week voor
een zenuwachtige, geprikkelde stemming
plaats, toen een motie van Sir John Simon
opnieuw het onderwerp der „kwalitatieve
ontwapening" aan de orde stelde, waarover
de week tevoren zooveel te doen was ge-
weest naar aanleiding van Gibson's zoo
verrassend snel ingediende motie.
De onrust, die de Britsche motie in ver
schillende kringen verwekte, nam zulk een
omvang aan. dat Paul Boncour het noo-
dig achtte zijn meester Tardieu den raad
te geven zoo spoedig mogelijk uit Parijs
naar Genève terug te keeren. ten einde het
gevaar van een aanneming der Britsche
motie te bezweren. Tardieu volgde dien
raad op. kwam, zag en overwon. Vier-en-
twintig uren na zijn terugkomst te Genève
was de motie van Sir John Simon zoo ge
wijzigd, dat ook de Franschen en de aan
hangers der Fransche veiligheidsschool
zonder bezwaar daaraan hun stem konden
geven. En met dezelfde haast, waarmede
Tardieu Woensdagnacht van Parijs naar
Genève gereisd was aanvaardde hij Vrij
dagnacht weder den terugtocht, na. zooals
hij zich inbeeldde, op de Conferentie de
Engelschen tot den .terugtocht" in anderen
zin van het woord gedwongen te hebben!
Het wil mij voorkomen, dat deze geheele
beweging over de Britsche motie veel over
eenkomst met een storm in een glas water
had. Menigeen kon zich dan ook niet ervan
weerhouden over Tardieu's overhaasten
terugkeer naar Genève te glimlachen en
hem met een Don Quichotte te vergelijken.
De „strijd" van den zoo strijdlustigen Fran
schen minister-president tegen de Britsche
motie had inderdaad wel iets van den
strijd van Don Quichotte tegen de wind
molens!
De Franschen en de Kleine Entente met
Polen vreesden, dat de aanneming van Sir
John Simon's motie op een indirecte aan
neming van Gibson's resolutie over de af
schaffing der zware kanonnen en tanks
zou neerkomen en dat de Conferentie daar
door als het ware de Fransche voorstellen,
dat de aanvalswapenen in tijden van oor
log den Volkenbond ter beschikking moeten
worden gesteld, zou van de hand wijzen.
Beseffend dat de groote meerderheid der
Conferentie inderdaad de Amerikaansch-
Italiaansch-Engelsche voorstellen tot af
schaffing der aanvalswaoenen boven de
Fransche voorstellen verkiest hadden zij
angst in den val te loooen als de Britsche
motie zou worden aangenomen.
Indien de aanhangers der Fransche
richting de motie van Sir John Simon ech
ter wat rustiger beken hadden, zouden zij
ongetwijfeld, zooals wij anderen hier. heb
ben ingezien, dat een dergelijk gevaar niet
bestond. In de eerste plaats toch had de
Britsche minister van buitenlandsche za
ken in zijn rede tot toelichting zijner mo
tie uitdrukkelijk verklaard, dat de aanne
ming zijner resolutie hoegenaamd niet op
de Fransche voorstellen zou vooruitloopen.
Bovendien echter bleek dit uit den oor-
soronkelijken tekst zelf reeds duidelijk.
Deze verlangde toch slechts een Drinci-
Dieele goedkeuring van de gedachte van
kwalitatieve ontwapening zonder dat
daarbij ook maar eenigszlns aangeduid
werd. op welke wapenep deze kwalitatieve
ontwapening zou betrekking hebben Er
bestond dus in het geheel geen reden voor
zware kanonnen gericht was! Met evenveel
RECLAME.
8554
I ibeter gezegd, even weinig) recht hadden
de Franschen, om in het bijzonder te vree
zen. dat deze motie tegen hun tanks en
de Engelschen en Amerikanen zelf kunnen
vreezen, dat de goedkeuring van het be-
ginsel der kwalitatieve ontwapening als een
i uitspraak ten gunste van de afschaffing
van hun slagschepen zou kunnen worden
uitgelegd! De waarheid is. dat Simon's tot
zooveel discussies aanleiding gevende mo-
tie zoo vaag. zoo weinig zeggend was, dat
I ieder gedelegeerde rustig zijn stem er aan
I had kunnen geven, zonder angst te heb-
I ben. dat men dan later op die stem een
I beroep zou kunnen doen, om hem tot een
toestemming tot afschaffing van hemzelf
dierbare wapenen te bewegen! De motie
vroeg immers slechts een afschaffing van
„bepaalde" wapenen! Iedere delegatie, die
de afschaffing der chemische en bacterio
logische wapenen goedgezind is (en dit
verklaren allen te zijn!), had rustig zijn
stem aan de ongewijzigde motie kunnen
geven, zonder later voor onaangename
konsekwenties te worden geplaatst!
Intusschen. de Franschen vertrouwden de
zaak niet en de motie moest dus gewijzigd
worden. Zonder veel moeite kon Sir John
Simon aan dezen wensch gehoor geven. De
gisteren aangenomen tekst maakt aan allen
twijfel, ook van den meest wantrouwenden
onder de gedelegeerden, een einde. Want
de aangenomen motie houdt naast de
goedkeuring van het beginsel der kwalita
tieve ontwapening deze definitie van kwa
litatieve ontwapening in: „de aanwijzing
van bepaalde wapenen die hetzij volstrekt
verboden, hetzij geïnternationaliseerd be-
hooren te worden." Van éenige voorkeur
voor het Amerikaansche stelsel van een
volstrekt verbod boven het Fransche stel
sel van internationaliseering van bepaalde
wapenen is in de eenstemmig aangenomen
gewijzigde motie (waarvan Litvinow te
recht zeide, dat zij slechts op een besluit
tot verdaging van den strijd tusschen deze
twee opvattingen neerkomt) ook naar
Fransche opvatting geenerlei sprake meer.
Daar Simon ook nimmer een dergelijke
voorkeur bedoeld had. wel wetend dat die
niet zonder strijd zou kunnen uitgespro
ken worden, was het hem gemakkelijk aan
Tardieu's wensch bevrediging te schenken.
Intusschen geeft de uitspraak, dat be
paalde" wapenen hetzij volstrekt verboden,
hetzij „geïnternationaliseerd" moeten wor
den, aanleiding tot de vraag of dit laat
ste woord wel juist weergeeft, wat de
Franschen bedoelen. De Fransche voorstel
len houden in dat zware kanonnen en
tanks ln vredestijd ln handen der tegen
woordige bezitters zouden blijven, onder
verplichting echter ze in oorlogstijd ter
beschikking- van den Volkenbond te stelrin.
Is het woord intèfnationallseering" niet
wat al te mooi voor een dergelijke rege
ling? Paul Boncour wist het bij zijn ver
dediging der Fransche voorstellen heel aan
lokkelijk te schilderen: terwijl de Ameri
kaansche motie der vorige week de mach
tigste wapenen wil doen verdwijnen, wil
Frankrijk, dat deze wapenen ten dienste
van den Volkenbond voor de handhaving
van recht en vrede zullen blijven. Bij een
zoo sympathieke voorstelling van de betee-
kenis der Fransche voorstellen kwam stel
lig bij menigeen twiifel op. of de Ameri
kanen met hun vernietigings-plan het wel
bij het rechte einde hebben
Helaas! als men zich afvraagt, wat in
werkelijkheid met deze ter beschikking van
den Volkenbond te stellen wapenen gaat
gebeuren, verdwijnt de bekoring van het
Fransche plan. Want tot het oogeoblik. dat
de nood aan den man komt. blijven die
wapenen in het bezit van die staten, die ze
thans hebben Kan men daar eigenlijk we!
van „internationaliseering" spreken? Of
zou het gebruiken van dit woord in Bon-
cour's mond beteekenen. dat Frankrijk be
reid is al zitn tanks en kanonnen inder
daad ook in vredestijd prijs te geven en ze
(natuurlijk met alle andere aanvalswape
nen) ergens in een klein land of oo een
onbewoond eiland onder Volkenbondstoe-
zicht in bewaring te geven? Als zoo iets
werkelijk in de bedoeling lag zou het debat
zeker een heel andere richting nemen!
Per 1 Mei heeft de heer Joh. de Vet te Bodegraven ontslag aangevraagd uit zijn
functie van Opperbrandmeester, na een 40-jarigen diensttijd bij de brandweer al
daar. Hij begon als pomper en werd. na alle functies te hebben doorloopen in het
jaar 1918 benoemd tot opperbrandmeester.
De gemeente Bodegraven bezit sinds acht jaren een tweetal motorspuiten, waarvan
wij er een hierboven afbeelden. Men ziet den wakkeren commandant temidden
zijner manschappen op de spuit.
TWEEDE KAMER.
INTERPELLATIE-
AANVRAAG.
Bij den aanvang der vergadering vroeg
de heer Boon verlof voor het houden vin
etn interpellatie tot den Minister van Ar
beid in verband met de bezwaren, verbeid
den aan het on 1 Mei a.s. in werking treden
van de Winkelsluitingswet.
Hierover wordt morgen beslist.
DE COLORADO KEVER.
Bij het wetsontwerp inzake wering van
den Colorado-kever bij in- en doorvoer van
aardappelen en versche groenten, heeft
minister Ruys de Beerenbrouck eenige
vragen uit het verslag beantwoord en o.a.
verklaard, dat er zoo noodig ook maat
regelen genomen zullen worden tegen den
San-Jose-schildluis.
De heer Van Rappard vroeg of er geen
aanleiding bestond voor de Regeering om
het initiatief te nemen tot het bijeenroe
pen van een internationale conferentie in
zake den Colorado-kever Naar aanleiding
van een opmerking van dezen spreker ver
klaarde de Minister, dat de Regeering met
groot leedwezen kennis heeft genomen van
besluiten der Fransche Regeering tot het
verbod van invoer en doorvoer van aard
appelen en verschillende groenten en
planten uit Nederland. De Regeering is
bezig stappen te doen. om inzake deze be
sluiten tot een bevredigende oplossing te
komen. Het denkbeeld van een internatio
nale conferentie inzake den Colorado-kever
wilde spr. overwegen.
Ook de heer Van Voorst tot Voorst gaf
zijn afkeuring jegens de maatregelen van
Frankrijk te kennen. De Regeering dient
daartegen krachtig te protesteeren. Meer
kunnen we feitelijk niet doen: onze vrij
handelspolitiek maakt ons weerloos. Even
zeer betoogde de heer Kortenhorst, dat
Nederland voor het Fransche dreigement
niet uit den weg mag- gaan. Desnoods zou
men de vraag van de rechtmatigheid der
Fransche maatregelen voor het Internatio
nale Gerechtshof kunnen brengen.
De heer Van Dis meende, dat op ophef
fing der maatregelen moet worden 'aan
gestuurd.
De Minister herhaalde, dat onze Regee
ring krachtig is opgekomen tegen de be
doelde maatregelen.
Het ontwerp werd aangenomen.
ALLERLEI ONTWERPEN
EN CONCLUSIES.
Vervolgens heeft de Kamer een aantal
kleinere wetsontwerpen en conclusies af
gedaan.
Een ontwerp tot onteigening van per-
ceelen noodig voor verbetering van de
Rijksweg HengeloEnschede werd met 49
tegen 18 stemmen aangenomen, nadat de
lieeren Van der Bilt en Heemskerk ge
protesteerd hadden tegen den te duren
opzet. Laatstgenoemde verklaarde het ver
keerd te vinden, dat de Staat millioenen
uitgeeft voor de wegen (o.a. ten bate van
de autobussen) waardoor de spoorwegen ln
steeds grooter moeilijkheden komen,
Aangenomen werden voorts, na eenig
debat, conclusies waarbij lo. er bij de Re
geering op werd aangedrongen het gebruik
van Nederlandsch fabrikaat van Rijks
wege zooveel mogelijk te bevorderen; 2o.
ongegrond werden verklaard de bezwaren
van den heer L. A. G. Doedl legen zijn uit
zetting uit Curasao.
Daarentegen werden eenige conclusies,
gunstig voor eenige adressanten, die zich
i verongelijkt achtten, verworpen (resp. met
4026 en 3820 stemmen), waardoor de
inlichtingen en de houding van de betrok
ken ministers werden goedgekeurd.
CONTINGENTEEKINQ
VAN VLEESCH.
Aan de orde was daarna het wetsont
werp inzake de regeling van den invoer
van versch of gekoeld rund- en kalfs-
vleesch en van bevi-oren rund en kalfs-
vleesch contingenteering
De heer Van Voorst tot Voorst heeft
hierbij zijn spijt betuigd over de late in
diening van het ontwerp, waardoor de
Kamer geen zeggenschap kreeg over den
eersten termijn der contingenteering. In
tusschen was de contingenteering volko
men te verdedigen.
Maar
Zij heeft geen resultaat gehad, want de
prijzen van het slachtvee zijn gedaald in-
plaats van gestegen.
Daarom meende deze afgevaardigde, dat
er tot een veel strenger beperking van den
invoer moet worden overgegaan. Ja, fei
telijk, zou de geheele invoer stopgezet moe
ten worden.
Over een te sobere toelichting van "net
ontwerp heeft de heer IJzerman ge
klaagd. Toch verklaarde hij zich in begin-
spI met deze contingenteering van den
vleesch-invoer te kunnen vereenigen maar
de wijze, waarop het geschiedde was te
scherp. De benerking ging te ver. Aan de
hand van allerlei cijfers trachtte hij dit
aan te toonen. Ook hij constateerde, dat
de maatregel zijn doel heeft gemist, want
het vleesch is goedkoooer geworden. Trou
wens, het gebruik van rund- en kalfs-
vleesch is in de laatste jaren afgenomen,
omdat dat van varkensvleesch toenam.
Intusschen:
Deze spreker wees er op. dat de contin
genteering ook nadeelen heeft. De maat
regel is hoofdzakelijk tegen Denemarken
gericht en belemmert zoodoende econo
mische toenadering. Bovendien heeft de
scheepvaart er nadeel van, zoodat alles
bijeen de maatregel wel een poover resul
taat heeft gehad
Heden voortzetting.
HAGENAAR.
Dit het Engelsch door A. TREUB.
Het beleekent dat mijn kluis van-
1 leeggehaald is. antwoordde Harkcr
„"Hè? riep Clinton, die de obligaties in
Renten uit de enveloppe gehaald had.
"ie kaart was vanochtend bij mijn
ul D moet gisterenavond in de bus ge
tsl i"1' maar de bus werd pas vanoch-
Lg**- En nü 's alles weg! Ook Uw
oPa .Petroleumaitndeelen, sir Peter!
t l.'?aa'£ Sin? hoorbaar dicht en
oo,en flikkerden boosaardig toen hij
i MÏt ,de om naar Erie te kijken, die
~ceri opgewekten glimlach be-
Itl'o- a Petef dacht snel na. Het
„alraraPa tustroleumaandeelen
i'dVr'-',.a 5 de (tienduizend ergens
ifn uur moest losmaken.
blik op de obligaties, die
de hand had.
Hen z? weg? grijnsde hij. Nu, we
de dief F -u^. hebben, Harker. Daar
tnkmrt J®1 met zÜrJ hand naar Eric
Hie Jï!er.ls de ondernemende jonge-
'te e™,stoutmoedig was om ons bei-
n, estelenl De Deckier in eigen per-
ddgeloovig naar den gevan-
■- 5 «Se 106,1 korta E.
het land heen Zlch telacnulijk door dat U
h') eenKzb!! aa,n t'msbury sir Peter, zei
Sm nsar%/!nL achtend. tk kwam niet
®aar om tl e gtoppen te luisteren,
tktialbaa, zeggen. dat Uw wissel niet
Tlu?« reaaL*1"'5 u een' andere
Wa p"N g var> Uw financiën maaKt.
'betreft". en de ontvreemde obligaties
Hij haalde de schouders op. en zweeg
verder.
Wij hebben de obligaties, Harker, ant
woordde sir Peter, en daarom zal een
nieuwe financieele schikking niet moei
lijk zijn.
Onder het spreken liep hij naar Clin
ton. maar deze, die met de grootste be
langstelling naar het gesprek geluisterd
had. wenkte hem gebiedend terug en ves
tigde zijn aandacht op de „papieren", die
hij in de hand had
De detective opende één der „obligaties"
en trok zijn lippen peinzend samen. Hij
wierp een scherpen blik van bewondering
op Eric en wendde zich toen met een grim-
migen glimlach tot sir Peter.
Ik weet niet wat U „obligaties" noemt,
zei hij, maar ik zou niemand ook maar
den prijs van één borreltje hierop willen
leenen.
Hij schoof de „obligaties" naar sir
Peter, die ze begeerig aanpakte en ze met
bevende vingers van elkander begon te
doen De baronet nam er één midden uit
den bundel en opende die langzaam met
een gezicht van de uiterste verbazing
Het was een plaatjesadvertentie van een
geïllustreerde vertaling van „Diefstal
onder de wapenen!
Wat.wat, stotterde hij.
Spencer boog voorover en bekeek met
ernstige belangstelling de advertentie, die
uit sir Peter's handen viel.
Hm. Niet veel hoop op nieuwe finan
cieele schikkingen op grond van zulk een
ding. Brace, zei hij plechtig.
Sir Peter keerde zich woedend tot hem.
Bij den hemel. Spencer! schreeuwde
hij met trillende neusvleugels en zijn nan-
den scheurden de onschuldige advertentie
in twee stukken, tk zal ie hiervoor dooden!
Ik nu doen, hé meester? vroeg Lee
Wang beleefd, terwijl hij uit den salon
binnen kwam en een mes uit zijn mouw
haalde.
Alleen Spencer had in de laatste paar
minuten het gele gezicht om de half open
deur zien gluren en alleen Spencer was
het die niet schrikte.
Gooi dat neer! snauwde Clinton, op
den Chinees afgaande.
Lee Wang keek even naar den dreigen
den mond van het pistool, wierp met een
angstigen gil zijn mes weg en vluchtte
met een vloed van opgewonden Chineesche
uitroepen.
Doorzoek hem! Doorzoek hem, Clin
ton! beval sir Peter, die Eric in wanhopi-
gen toorn aankeek.
Doorzoek wien? vroeg Clinton strijd
lustig.
Doorzoek hem! Sir Peter wees met
een bevenden vinger naar den gevangene.
Zanik niet, snauwde Clinton. Ik heb
hem al eens gefouilleerd!
Hij legde zijn hand zwaar op Eric's
schouder
We zullen de quaestie der „obligaties"
tot later laten rusten, zei hij kalm Ik moet
je hebben wegens medeplichtigheid aan
den moord op Meadowbank.
Moord? riep Harker ongeloovig uit.
Eric gaf geen antwoord op de beschuldi
ging. Hij hief het hoofd trotsch op, draai
de zich om, en verliet de kamer met Clin
ton vlak achter zich.
Er heerschte diepe stilte in de kamer,
toen zij verdwenen waren, alleen de afne
mende klank van voetstappen in de hall
werd gehoord; en, toen het hek hard ge
sloten werd. slaakte sir Peter een diepe
zucht.
De baronet scheen in deze laatste paar
oogenblikken zichtbaar verouderd. Hij
stond tegenover het raam, zijn armen
langs zijn zijden hangend zijn handen
nog de gescheurde advertentie vasthou
dend. zijn borst ingevallen zijn hoofd
voorovergezakt, zijn lorgnet zacht slin
gerend aan het einde van het zwarte
lint, zijn houding die van de diepste
neerslachtigheid. Een verslagen man!
Spencer keek hem door half gesloten
oogleden aan en hij betreurde het gevoel
van medelijden, dat in zijn hart opwelde
voor dit snauwende beest, dat den trap
had ontvangen welken het zoo ten volle
verdiende. Hij liep langzaam om de tafel
heen, tot hij voor den baronet stond,
tikte hem ojj den schouder en stak hem
de weggegooide jas toe.
Brace, zei hij kalm.
Sir Peter zag op naar het bleeke ge
zicht voor hem en zag da - geen mede
lijden, alleen een onverbiddelijke vast
beslotenheid Hij keek met lichten weer
zin naar de jas, en toen weer in Spen
cer's harde oogen.
Ik voel me nog al ziek, Brace, ik denk,
dat ik naar bed zal gaan. Leg, als het je
belieft, mijn pyjama uit, gebood Spencer.
Wat? Er klonk geen groote toorn in
dien eenen lettergreep, alleen 'n wensch,
om te weten of het verzoek gemeend was.
Och, ik wilde, dat je niet altijd met
wat aankwam, Brace. Leg. als het je
belieft, mijn pyjama uit
Sir Peter bleef een oogenblik staan en
trachtte tevergeefs eenige orde in zijn
verwarde gedachten te brengen; toen nam
hij zwijgend de jas, draaide zich zonder
een woord om en liep langzaam naar de
deur van den salon.
De drie anderen zagen hem met ver
schillende gewaarwordingen verdwijnen.
Spencer zuchtte zacht en zonk in den
dichtst bij staanden stoel, zijn gezicht
doodelijl bleek door de langdurige po
ging de flauwte meester te blijven, die
zijn pijn verwekte; en toen Nina in een
schrillen lach schoot bij het sluiten van
de deur flikkerden zijn oogen woest
Loop naar de hel, snauwde hij driftig,
toen het meisje cpstond van den Chester
field en naar hem toekwam met bevalli-
gen trea en een innemenden glimlach.
Harker schudde zich heftig, en lachte
onnoozel.
HOOFDSTUK XXVIII
Voor het overige van den dag en het
grootste deel van den volgenden dag, ver
stoorden de werkzaamheden der politie
in hooge mate den gewonen gang van ae
huishouding der Braces. Geheimzinnige en
haastige auto's vlogen naar het hek en
vlogen ook weer weg; en een steeds wisse
lende groep van ernstige mannen stond
op verschillende punten in den tuin, en
beredeneerde de hoeken van waar een
man met succes kon aangevallen worden,
als hij naast de deur der garage stond.
Twee mannen onderzochten zorgvuldig de
kleine groef in het goed onderhouden
grasveld bij het voorportaal en vonden een
kogel, een stomme getuige, dat Meadow
bank in het wilde geschoten had waar
schijnlijk nadat hij getroffen was. De mot
regen, die gestadig viel, deed niets om hen
te helpen in hun zoeken naar voetstap
pen. die zij niet verwachtten te vinden c-n
de sporen van de worsteling op net grint
pad boezemden hun belangstelling in als
bewijs dat Eric Aimsbury niet gelogen had.
Er was slechts één houdbare theorie aan
de zaak de Decker had moord gevoegd
bij zijn andere misdaden!
De manier waarop, was een kwestie, die
zij niet oplossen konden. Was Meadow
bank van dichtbij getroffen of op een af
stand, en hoe? Mannen wier namen de
harten der meest verstokte misdadigers
aoodelijke angst aanjoegen, schudden,
zonder iets los te laten 't hoofd en peins
den ernstig. Mannen die nieuw waren m
net onderzoek van oroote misdaden,
schudden het hoofd en verkondigden op
luiden, overtuigenden toon dwaze theo
rieën. Alleen Clinton waagde geen theorie
over de zaak hij leed van de sarcastische
opmerkingen van zijn enet en «in» denken
dat 't detectivewerk niet de romanf-o-he
bezigheid was, die het hem toescheen toen
hij over zijn daden blufte voor een be
wonderende menigte in de eetzaal.
(Wordt vervolgd).
