KENNISGEVING
KIPPENEI
DE VELUWE
GROOT VERSCH
(J* Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 12 Maart 1932
Derde Blad
No. 22080
Buitenl. Weekoverzicht.
BIJ HET PRAALBED
VAN AR1STIDE BRIAND.
Weigert namaak!
N.V. HANDEL-MU
VRAGENRUBRIEK.
pi dood van een groot staats
man - duitschland voor de
beslissing.
Wanneer dit onder de oogen onzer lezers
-t, tal Juist een man te ruste zijn ge-
die ln de historie een belangrijke
ts zal blijven Innemen. Nog onver
ste, zelfs voor de Ingewijden, Is
land, de groote Fransche staatsman,
leden. Een schok ls over de wereld ge-
toen plotseling deze mededeeling
nor de radio ln enkele seconden over de
'-sche aardbol werd geseind! Heenge-
pan ls een warm strijder voor den Vrede,
die ln staat was, verder te zien dan het
nationaal belang, al verloor hij dit
mer uit het oog. Helaas is zijn levens-
vond niet geweest, als hij zich ongetwij-
ld zal hebben voorgesteld, hoezeer hij
oorbereid was op verguizing. We herin-
en aan zijn uitroep: Moet men dan
en, om voor oprecht te worden ge-
den? Nu, nu hij voor goed de oogen
[t gesloten, verneemt men allerwege
hts lof hoe is hij bij zijn 'leven niet
-andeld om niet te zeggen mlshan-
eldDe conferentie van Cannes ls
-ar om dit te bewijzen! Gewoon in den
werd hij getorpedeerd! Thans weet
en niet, hoe men hem zal eeren, terwijl
huidige machthebbers in Frankrijk,
ardieu en Laval, hem eenvoudig aan
-t hebben geschoven Dat dit zoo
ekkelijk gemakkelijk is gegaan, het
'jst achteraf, dat Briand zich niet
t" meer heeft gevoeld, want hij was er
ders de figuur niet naar, om zich op zij
laten schuiven. De strijd voor den vrede,
-r hem ingeluid na de Poincaré-
iode, heeft zijn krachten gesloopt en
is bezweken aan zijn ernstig streven
de wereld te brengen den vrede, waar-
deró zoo reikhalzend uitziet. Zelfs
men wel zeggen, dat het laatste jaar
niet heeft gedaan, wat door Briand, zoo
oelzaam, in jaren was opgebouwd. Al
ans in Frankrijk zelf, wat de bestuur-
betreft. Hoe de bevolking er over
t, dat zal spoedig moeten blijken bij
e algemeene verkiezingen. Misschien is
and's dood voor zijn „cultus" nog
'nst
Onnoodlg te zeggen, dat dit voor de we-
cld hard en nog eens hard noodig zou
'n! Meer dan ooit, is momenteel verster-
van de vredesidee gewenscht, gelet
'p het gebeuren rondom ons. Wel toevallig
ongetwijfeld, hoe het punt, dat de eerste
-leiding werd tot verzwakking van
..and's positie, n.l. de kwestie van mid-
n-Europa, juist weer midden in de be-
-gstellmg staat. Destijds heeft de
otselinge aankondiging van een Duitsch-
stenrijksch tolverbond, al wist Briand
't tenslotte te voorkomen, zijn prestige
istig geschokt, thans doet Tardieu een
"stige poging om het zoo belangrijke
aagstuk een in voor Franschen zin
tige oplossing te brengen. De door de
edesverdragen uiteengerukte Donau-
"den wil Tardieu nu weer doen samen-
n met behulp van Frankrijk, Italië,
geland en de Kleine Entente, waarbij
aitsehland dan nog een woordje mag
epraten. Men voelt het streven, Frank-
k daarbij den toon te doen aangeven
1 succes voorspellen wij daarom Tar-
u niet, al heette het aanvankelijk, dat
zeker was van den steun van Engeland
Italië hetgeen later, vooral van Ita-
ansche zijde, ls ontkend. Weliswaar
scht de toestand in midden-Europa
rngend om verbetering, maar het ts
q staten, die ln nood verkeeren, toch nog
'et geheel onverschillig hoe deze wordt
ieend en al heeft voor direct gebruik
t Fransche voorstel wel wat aanlokke-
'ks, de gevolgen schrikken niettemin af.
■e Fransche krant, die er op wees, hoe
ostenrijk veel liever, ook al zou de hulp
au veel minder beteekenis zijn, met
uitschland zou samengaan, sloeg de
ank niet ver mis
En te Genève is het net, alsof Briand's
geest is wakker geworden, gelet op het
geen plaats vindt ter Volkenbondszitting.
Meer en meer overwint daar de erkenning,
dat het voor het prestige van den Vol
kenbond beter is om een eerlijke uit
spraak te geven ln het conflict in het
Verre Oosten, ook al is deze uitspraak
misschien in de practijk niet door te zet
ten met middelen van macht, dan nog
langer rond te draaien in een stemming
van onmacht zonder meer. De Japansche
actie heeft een grens bereikt, die men niet
meer wil zien overschreden en dat wordt
langzamerhand ter Volkenbondsvergade
ring gedemonstreerd, vooral door toedoen
der kleine staten!
Er heerscht een fel antl-Japansche
stemming en niet langer aarzelt men, om
daaraan op gepaste wijze uiting te geven.
Het is ln overeenstemming met het Vol
kenbondsstatuut. Hoe Japan daarop zal
reageeren is nog niet geheel zeker doch
de kans ls groeiende, dat het, mede onder
de finantieele lasten van den „oorlog",
lichter geneigd zal zijn, om het oor te
leenen aan de uitspraak van het wereld-
oordeel!
Zoo zou wellicht de gestorven staats
man, die zijn ideeën bij zijn dood in onge
nade zag, zoodat hij zijn roem had over
leefd, na zijn dood nog de voldoening kun
nen smaken van deze in de praktijk tot
nieuw leven te zien opwekken
Voor Duitschland is het morgen een der
gewichtigste dagen van zijn bestaan. Mor
gen heeft de presidentskeuze plaats! Zal
de grijze maarschalk in het belang van
eigen land en van ons werelddeel den
strijd winnen? Nog hebben wij goeden
moed, vooral na de radio-rede van Hin
denburg, die o.i. indruk zal hebben moeten i
maken; doch een stemming heeft nu een
maal onzekerheden en verrassingen zijn
daarom niet geheel uitgesloten te achten.
De candidatuur van Hindenburg wordt
verdedigd door de volgende partijen: so
ciaal-democratie, centrum, staatspartij,
Duitsche volkspartij, economische partij,
landvolk. Beiersche volkspartij, Christelijk-
sociale volksdienst en 13 kleine partijtjes.
Diisterberg wordt verdedigd door de
Duitschnatlonale partij en door den Stahl-
helm, die nog nooit aan de verkiezingen
met een eigen candidaat heeft deelgeno
men. De candidatuur van Hitier wordt ver
dedigd door de nationaal-socialisten. Die
van Thalmann door de communisten.
Wanneer we de cijfers der vorige pre
sidentsverkiezingen nagaan, dan blijkt
dat Hindenburg om herkozen te worden
bijna 18 millioen stemmen moet halen
Bij de verkiezing van 29 Maart 1925
waren er 39.215.232 stemgerechtigde kie
zers: er werden 26.866.103 geldige stemmen
uitgebracht, van onwaarde 150.640.
Bij de verkiezingen van 26 April waren
er 39.930.298 kiezers en bedroeg het aantal
geldig uitgebrachte stemmen 30.351.948.
Hiervan verkreeg Hindenburg 14.655.766
stemmen. Marx 13.751.615 en Thalmann
1.931.151 terwijl 13.416 stemmen verdeeld
waren over de andere candidaten.
Bij de verkiezingen voor den Rijksdag
van 14 September 1930 bedroeg het aan
tal stemgerechtigden 42.972.851; ruim
35 millioen, dat is 82»/», hebben aan de
verkiezingen deelgenomen; er werden
34.956.723 geldige stemmen uitgebracht.
61.6»/o voor de partijen, die Hindenburg
steunen, 7% voor de Duitsch-nationalen,
13,3°/» voor de Nazi's, 13.17o voor de com
munisten.
Rekent men nu, dat intusschen het aan
tal kiezers tot een 44 millioen uitgebreid
is. dan kan men gerust berekenen, dat
Hindenburg pl.m. 18 millioen stemmen
moet behalen.
ONZE TELEFOONNUMMERS
DIRECTIE en ADMINISTRATIE
2 600 (op 2 lijnen!
REDACTIE 1501
In den vroegen ochtend werden de over
blijfselen van Aristide Briand van zijn
eenvoudige woning aan de Avenue Kleber
overgebracht naar het Ministerie van
Buitenlandsche Zaken.
Het is slechts een zeer bescheiden ap
partementje. waar Briand zijn Parijsch
pied-a-terre had en de slaapkamer schijnt
bijna te klein om het eenvoudig koperen
bed. waarop de overledene rust, te bevat
ten. Doch duizenden en duizenden zijn
voorbijgetrokken aan het eenvoudig ledi
kant, waarop de groote vredes-man rustte.
Niet uit nieuwsgierigheid, maar uit werke
lijke vereering. Van alle rangen en stan
den zijn de menschen toegestroomd om de
laatste eer te bewijzen aan dezen staats
man, die ofschoon Fransch in hart en
nieren, niettemin de grootste Europeesche
Durger was. Er waren veel in rouw gehul-
den vrouwen, moeders, die één of meerdere
kinderen in den oorlog verloren en bij wie
de gulden woorden van Briand: „Zoo lang
ik aan het bewind ben, zal er geen oorlog
zijn", als in het hart gegroefd staan. En
velen brachten een bescheiden bloemen
hulde mede voor den „Sieur de Cocherel",
somtijds slechts een enkel bosje violette,
maar het is gemeend. Gemeend zooals de
kus was, die Von Hoesch, de Duitsche ge
zant, spontaan op de bleeke hand van
Briand drukte. Een file van officieele per
sonen, een onafzienbare file van gewone
eenvoudige burgers, die een laatsten blik
wilden werpen op den grijzen Aristide, op
wien zoo vele vredelievenden de hoop
hadden gevestigd.
Briand heeft zijn werk niet mogen be
ëindigen, Het was geen taak, die voor een
enkele man. hoe sterk, hoe vervuld van zijn
ideaal ook. mogelijk was. Daar was te felle
strijd te voeren tegen alles wat hun IJdel
heid, hun heerscherszucht en hun verlan
gen naar hegemonie onder het mom van
.nationaliteitsgevoel" trachtte te bevredi
gen. Briand heeft verloren. Briand's jaren
waren niet meer opgewassen tegen den
heftigen strijd, de slinksche aanvallen en
de vergruizing van zijn werk en van zijn
bedoelingen. En aan zijn doodsponde plengt
Tardieu tranen, krokodillentranen! De
brave heeren van de Action Franpaise,
Daudet met zijn lijfslaaf Maurras ontzien
zich niet, terwijl het lichaam van Briand
nog niet aan de aarde is toevertrouwd hem
„traitre" en handlanger van Duitschland
te noemen. Indien een van deze stokebran
den ook maar een schijn van eergevoel
had, zouden ze zich hiervoor zekerlijk ge
wacht hebben en ik vrees, dat deze uitla
tingen hen zelfs in hun heetgebakerde
partij geen goed zullen doen. Gelukkig ne
men we deze heeren over het. algemeen
als een misplaatste grap.
Maar ook de „nationale" pers laat zich
niet van een zeer sympathieke kant ken
nen. Ja. inderdaad, men erkent de groote
gaven van Briand, men eerbiedigt zelfs
zijn bedoelingen, doch niettemin noemt de
Intranslgeant de laatste vijf jaren van
Briand's activiteit een mislukking, die ge
heel te wijten is aan het feit. dat Briand
sedert 1927 lichamelijk en geestelijk niet
meer voor zijn ambt geschikt was. Onge
twijfeld heeft Briand's lichaam hem de
laatste jaren groote zorgen gebaard, hij
spaarde zichzelf niet en de vermoeienis
van de nooit eindigende conferenties zou
den een sterker lichaam hebben gesloopt.
Doch het is belachelijk te beweren, dat zijn
geest, die tot op het laatste oogenblik
frisch en bijna jeugdig was hem ln den
stéék zou hebben gelaten. De vurige rede
naar. die ieder in zijn gehoor wist mede
te sleepen, de handige en overredende be
middelaar in Briand is nooit afgezwakt en
zijn oog, spiegel van den geest, was tot op
den laatsten dag, helder en klaar.
In simpele eenvoud lag Briand op zijn
doodsbed, de sobere eenvoud, die zijn ge-
heele leven gekenmerkt heeft, die ons
even deed glimlachen toen we na de con
ferentie op Chequers in de buitenlandsche
pers lazen over de mogelijkheid van een
aanstaande conferentie^ te Cocherel De
brave keukenmeid, die In het eenvoudige
landhuis van Briand te Cocherel, voor
hem zorgde, zou de schrik nooit te boven
zijn gekomen Indien zij de Premiers van de
Europeesche mogendheden aan tafel ver-
eenigd had gezien.
Hedenmorgen had dan de overbrenging
plaats naar het Ministerie van Buitenl.
Zaken aan de Quai d'Orsay, waar de dood
kist werd opgesteld in de beroemde Salon
de l'Horloge. Slechts door een deur ls dit
salon gescheiden van het particuliere Ka
binet, waar Briand zoo vele jaren den
scepter heeft gezwaaid. Thans ligt hij in
diezelfde zaal waar zoo vele malen zijn
stem heeft weerklonken en waaraan zoo
vele historische herinneringen zijn ver
bonden. De gobelins en de luchters zijn
met rouwdoek omfloerst, doch het schreeu
wende vergulde rococo-plafond heeft men
niet kunnen afdekken. Ook hier weder
om, niettegenstaande de pralende omge
ving, een eenvoud, Briand waardig. De
sobere eiken kist is gedekt met een zwart
doek; een eenvoudig zilveren kruis rust
op den zwarten ondergrond bedekt door
een rouwfloers. Geen kleurrijke vlag dekt
het overschot van den vredes-apostel, geen
soldaten waken over zijn lijk. Slechts en
kele oud-strijders in eenvoudig zwart
costuum flanken de kist.
Het publiek stroomt toe, duizenden, tien
duizenden trokken reeds aan de baar voor
bij, tienduizenden, wellicht honderduizen
den, zullen in den loop van morgen nog
volgen. Van de Chambre des Députés tot
aan de Pont Alexandre III wachten de
massa's in het gure weer; uren en uren
staan ze geduldig in de file totdat hun
beurt is gekomen om de Salon de l'Horloge
binnen te treden.
Zaterdagmiddag zal de begrafenis plaats
hebben, Zaterdag zal de Aartsbisschop
Mgr. Verdier de H. Absolutie geven. Voor
het Ministerie Ls men in koortsachtigen
haast bezig een viertal tribunes op te
richten voor de officieele personen en
slechts Tardieu zal namens de Regeering
een toespraak houden. Dan zal het Leger
voorbijtrekken met generaals, omfloerste
vaandels, muziek, ontbloote zwaarden en
gebajonetteerde geweren. Het is goed, dat
de arme Briand geen stem meer in het
kapittel heeft. Hij, de arme miskende vre
des-man. de man van de Vereenigde Sta
ten van Europa, de man van het beroemde
„En arrière les canons, en arrière les mi
trailleuses" zal tot het laatste moment, dat
zijn lichaam boven de aarde staat ver
volgd worden met dat alles waartegen hij
zijn geheele leven heeft gestreden. Geluk
kig bespaart men hem een affuit waarop
hij naar zijn laatste rustplaats zal wor
den gebracht, gelukkig, want het ware
mogelijk geweest, dat men hetzelfde affuit,
waarop voor kort Maginot ter aarde werd
besteld, voor Briand uit de remise zou heb
ben gehaald, hetgeen een zeer bittere
ironie zou zijn geweest.
Ook het leger wordt hem bespaard. De
Garde Republicaine zal de stoet openen
en sluiten. De ordebewaarders, die als or
nament een geweer en patronentasch
dragen.
RECLAME.
Parijs, 10 Maart 1932.
A. P.
RECLAME.
Vraagt de echte Poeder» en Tabletten I
Echt zijn ze alleen, wanneer op de
verpakking de naam van den fabrikant
in nevenstaande
handteekening
voorkomt
Ö573
Dit jaar geven wij tegen
inlevering van 2 (twee)
onzer reciame-zegeis f
Detailhandel in Boter, Marga
rine, Koffie,Thee en
Kruidenierswaren
HOOFDZETEL's GRAVENHAGE
J. p. te K. Uw aanslag ls goed bere
kend. Het verschil met vorige jaren komt
door de verandering der wet, waardoor ten
Uwent voor een ieder de aanslag wel iets
hooger zal zijn.
H. V. te L. Door de verandering ln 't
perceel zal er vermoedelijk een nieuwe
schatting plaats hebben gehad, waardoor
de belastbare opbrengst hooger is gewor
den. Aan de achterzijde van het aanslag
biljet kunt u zien wat u te doen hebt, In
dien u wilt reclameeren.
I. S., te L. De laagste temperatuur
was toen 20 gr. Celsius beneden nul.
B. te L. Omtrent soliditeit van
Maatschappijen kunnen wij geen inlichtin
gen verstrekken.
Th. J. te L. 250 gT. suiker, zooveel
water, dat de suiker juist vochtig wordt.
Een paar druppels essence bijvoegen.
Laat de suiker onder voortdurend roeren
zoover inkoken, dat de laatste druppel
in 'n draadje trekt. Voeg de essenoe toe en
laat al roerend alles zoover afkoelen, tot
de massa dik vloeibaar is. Giet ze vlug
in ingevette vormen, die men op een
vochtige tafel legt (liefst marmer).
Door diverse essence krijgt a diverse
kleuren.
Mevr. E. te L. Maak de sjalotjes schoon
met een vruchtenmesje. Zet ze met zout
bestrooid een nacht weg. Laat ze den
volgenden dag op een vergiet zoo droog
mogelijk uitlekken, doe ze in een goed
schoongemaakten pot, schik er de foelie,
laurierbladeren en peperkorrels hier en
daar tusschen, vul dan den pot aan met
gekookten of ongekookten azijn. Sluit de
pot af met vochtig perkamentpapier.
ek wordt gewerkt in hollywood!
In taüooze verhalen in krant en tijd-
'hrift wordt het leven van een filmster
eschilderd als een gelukkig en zorgeloos
estaan. Auteurs, die wellicht nog nooit
n stap in de filmstad gezet hebben,
«ntaseeren romantische geschiedenissen
'er het luxe-leventje onder Californië's
uwige zomerzon, disschen de boudste
necdoten op over de eigen stoomjachten
En vliegtuigen der stars, over fuiven en
^sten, dans- en braspartijen, en over
Janssen waar men meestal twee nullen
u moeten aftrekken om eenigszlns tn de
uurt van de werkelijkheid te komen.
Een filmster te zijn is het ideaal van
"^nden bakvischjes over de heele we-
rad Geld en mooie kleeren, villa's en race-
:"tos. aanbidders bij drommen, succes en
roem, weelde en vroolijkheid in het mooie
wiilornië; wie zou dat niet begeeren? Zij
an niet dat voor den filmster, en voor
?'len' die bij de productie van een film
Wifr ZEin' werkdagen van tien tot
P*™h uur tot de gewoonste dingen ter
lan behooren; zij weten niet, dat de
ange vacantie's, de buitenlandsche reizen
r sterren met altijd vrijwillig zijn. maar
2eer vele gevallen op aanraden van de
,"™ren gemaakt worden om de over-
„r™eh zenuwen, die het onophoudelijke
n ciet langer kunnen volhouden
dat rus' td laten komen, of 't, lichaam,
ör700 sterk en schoon moet schijnen,
"w wat frissche berglucht nieuwe krach-
dnr,.- a voeren, waar de gezondheid
Ui". 5.e,,eindelooze uren in de krankzin-
louris (T ^er bijna hermetisch gesloten
"ri-studio's murw geworden is.
j^o'Iywood is geen stad van lanterfan-
ioM fr 's eeh stad van werkers, even-
HollvwS jb'oago, Detroit of Pittsburgh. In
Het k 0 bestaat geen acht-uren dag.
Kett.iu en '?uBcn wanneer cynische pam-
t«n i. bic nimmer Holywood bezoch-
khe uchter hun Parijsche of Berlijn-
'B etafeltics beweren, dat zich na
"erk hLgeen Amerikaan meer om zijn
iet tJa5?inmert'. dat op het sirenesignaal
"«kijf in de studio's wordt stopgezet,
als ware het een fabriek van boorden-
knoopjes of kauwgummi. In geen enkele
andere tak van kunst of industrie kan
met meer toewijding en ijver gewerkt
worden dan in de Holywoodsche ateliers.
De productieleiders, acteurs en actrices,
schrijvers, regisseurs, fotografen, tee
kenaars, costumière. laboranten, timmer
lieden, electriciens, sound mixers, script
girls, kappers, pers-agenten, directeuren,
scenaristen, boekhouders en alle anderen,
die een schakel vormen in het groote
productie-raderwerk, gaan met hart en
ziel in hun arbeid op. Zij hebben slechts
voor één ding oprechte belangstelling:
voor hun film. Zij hebben slechts één
wensch: zich met hun beste krachten te
wijden aan het onderdeel der productie,
dat hun is toevertrouwd: Zij allen zijn eer
zuchtig als weinig anderen.
Natuurlijk bezit Hollywood zijn minder
gunstige elementen, zoo goed als iedere
stad Ook in de studio's treft men para
sieten, die door weinig meer dan handig
heid soms groote bedragen in de wacht
weten te slepen. Het eigenaardige karakter
van het filmbedrijf, de vermenging van
artistieke en zakelijke elementen, de gees
telijke druk waaraan de productie onder
hevig is, de snelheid waarmede geprodu
ceerd wordt, de fabelachtige bedragen
waarmee hier gegoocheld wordt, het kli
maat, dat voor luiheid en luxe geschapen
schijnt, hebben natuurlijk een zeker ner-
centage menschen aangelokt, die het met
zedelijke overwegingen niet zoo nauw
nemen. Hollywood kan dat niet helpen.
Het wordt al jaren lang geschilderd als
een paradijs op aarde, en al evenveel laren
lang trekt een ontelbaar aantal geluk
zoekers naar het Westen. Het mysterie van
de studio's trekt genieën, middelmatige
alledagsmenschen en moreel minderwaar
dige individuen aan.
Een volgend maal over dit alles meer.
wist u dat.
Als u drie uur in de bioscoop gezeten
hebt, heeft u slechts twee uur naar de
film gekeken, verklaart Lee Garmes, de
camera-man van Mariene Dietrich's.
nieuwe film „Shanghai Express". Maar u
hoeft zich niet te beklagen, want als u
werkelijk gedurende volle drie uur de film
gezien had, zou zich op het doek niets dan
een verwarde massa licht en schaduw
vertoond hebben. Gedurende een derde ge
deelte van den tijd, die u in een theater
doorbrengt is het doek absoluut zwart,
hoewel u dit natuurlijk niet ziet. Deze tijd
heeft de projectiemachine noodig om het
licht af te sluiten, zoodat in volledige duis
ternis 't eene filmbeeldje voor 't volgende
plaats kan maken. Door de snelheid waar
mee deze verandering geschiedt, namelijk
vier en twintig maal per seconde, krijgt u
den indruk dat de menschen op het doek
zich bewegen.
EEN AMERIKAANSCHE TRAGEDIE.
„Deze film, die men hier deze week kan
volgen, heeft overal veel opzien gebaard.
Het is de nieuwste schepping van Josef
von Sternberg, een wel wat vrije verfil
ming van Dreiser's feilen roman onder
den gelijknamigen titel. Onder Stern
berg's leiding is hier een werk geschapen,
dat niet nalaten zal indruk te maken. Met
groote zekerheid heeft de regisseur de
dramatische handeling opgebouwd, in
forsche lijnen stuurt hij aan op de nood
lottige climax: de aangrijpende verdrin-
kings-scène. Het tweede deel behandelt
het proces tegen Clyde Griffiths. Zelden
zal een rechtszitting op een dergelijke
realistische, meeslepende wijze op het doek
gebracht zijn Von Stemberg heeft be
reikt, dat de toeschouwer werkelijk me
deleeft met dit gebeuren vol hevige span
ning, met deze hartstochtelijke aanval en
felle verdediging, waardoor het lot van
Clyde wordt bezegeld.
De film wordt gespeeld door de drie
jeugdige spelers Phillips Holmes, die van
den zwakken Clyde Griffiths een bewon
derenswaardig zuivere creatie maakt,
Sylvia Sidney, het arme fabrieksmeisje,
dat zoo noodlottig aan haar einde komt,
overtreft verre haar ontroerend spel in
„Wereldstad" en blijkt een actrice voor
wie ongetwijfeld een zeer groote toekomst
is weggelegd, terwijl Frances Dee, die men
zich herinneren zal als Maurice Cheva
lier's tegenspeelster in. de Engelsche ver
sion van „Het Cafétje" een betooverende
schoonheid en een „sex appeal" ten toon
spreidt die menigeen niet achter dit jonge
actricetje gezocht zal hebben. In de pro-
ces-episode is het vooral Irving Pichel,
die als de ambtenaar van het Openbaar
Ministerie een schitterend staaltje van
zijn kunnen geeft. Zijn vlammende aan
klacht is als uit het werkelijke leven ge
grepen een stuk filmdiaioog dat niet
licht vergeten zal worden.
Een Amerikaansche Tragedie heeft
overal groote triomphen gevierd.
Silvia Sydney en Philip Holmes in „Een Amerikaansche tragedie."
een goethe-felm.
Nu de herdenking van Goethe ter gele
genheid van het feit dat hij honderd jaar
geleden overleed, overal in de geheele we
reld binnenkort plechtig plaats vindt,
heeft ook de UFA als de grootste film-
ondememing. die zooveel in het cultureel
belang der bioscoop-bezoekers heeft ge
daan, gemeend, niet achter te mogen
blijven en op filmisch gebied aan de her
denking deel te moeten nemen.
De Goethe-film van de UFA zal op 22
Maart, dus op den sterfdag van Goethe,
ook in ons land worden vertoond.
De film is ontstaan onder productielei
ding van Dr. Nicholas Kaufmann en on
der regie van Dr. Fritz Wendhausen. Zij
beperkt zich niet tot de eigenlijke Goethe-
plaatsen Frankfurt, Weimar, Leipzig,
Jena, Wetzlar, Italië en Bohemen, doch
bewijst voor alles in toon en beeld door
interessante fragmenten uit Goethe's ge
dichten, hoe levend en frisch de groote
kunst van den dichter in het volk voort-
bestaat.
Citaten en volksliederen, ballades ea
drama's in korte beelden als een parel
ketting aaneengeregen. Het onderwerp is
in twee geheel afgesloten en van elkaar
onafhankelijke deelen verwerkt, waarvan
het eerste deel „Der Werdegang (De Ont
wikkelingsgang) Goethe's leven en wer
ken tot aan het eind van zijn Italiaansche
reis (17491788) omvat, terwijl het tweede
deel „Die'Vollendung" (De Voltooiing) het
publiek nader brengt tot zijn geweldig
leven en scheppen.
De rollen worden als volgt vertolkt:
IphigenieDagny Servaes; Gretchen:
Louise Ullrich; Mignon: Else Fink van
de Staatsopera te Berlijn; Vrouw Götz:
Erika Wagner; Ballade „Der Rattenfan-
ger" (Muziek van Wolf)gezongen door
Willi DomgrafFassbender van de
Staatsopera te Berlijn; Egmont; Paul
Wagner; Götz von Berlichingen: Dr. Me-
derow; als spreker; Theodoor Loos, ter
wijl het muzikale gedeelte berust bij
Clemens Schmalstich.
