LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 13 Februari 1932
Derde Biad
No. 22056
Buitenl. Weekoverzicht.
NIEUWS UIT BELGIE.
GIFGAS.
Jaargang
AVERK TE GENEVE!
tollceiibond heeft tegenwoordig niet
icn over te weinig werk! Integen-
r ,iit lichaam met werkzaamheden
len In do eerste plaats heeft de
«ningsconferentie een aanvang ge-
de conferentie, waarvan volgens
rekers het wel en wee van de we-
j,angtIn één adem zouden wij
willen voegen: als al die sprekers
.elf dan maar eens meer getuigenis
Fegden! Gaarne zij erkend, dat niet
icht mag worden, dat over deze zoo
t belangrijke materie plotseling mir
j dir nichts een beslissing kon wor-
raomen. doch wel had mogen wor-
jerwacht. dat, gelet op hetgeen be-
i wo-dt. toch de voorstellen, die ter
zouden worden gebracht, ietwat
I gespeend zouden zijn gebleven van
■„-belang"! want moeilijk zal zijn te
«„en dat in alle voorstellen, die
zijn gedeponeerd een goede dosis
[belang van de voorstellers is verdis-
|erd!
f eerste, die met voorstellen kwam
'Frankrijk. Verrassen deed het natuur-
fciet dat Frankrijk's basis berustte op
welbekende: veiligheid voorop, dan
ntwapening, maar de Fransche voor-
bleken dezen stelregel zoover door
leren dat. als men er ernstig op zou
tn de ontwapeningsconferentie fei-
[ais getorpedeerd was te beschouwen!
■oopig zou er dan van ontwapening
Inlets terecht komen Frankrijk
I toch het z.g. protocol van Genève
Il924 doen herleven in nog uitgebrei-
Ivorm; een internationaal leger en
femacht ter beschikking van den Vol-
Jond om de aanvallende partij mores
lerenAfgezien van het feit, dat de
wie aanvaller is. tot moeilijkheden
linnen leiden die niet te overzien
Izie hoe men staat tegenover het con-
lin het Oosten) doemen zooveel be
ten op. dat vooreerst een overeen-
Ist tot de onmogelijkheden moet wor-
feerekend.
Ivendien droegen de Fransche voor-
[er in zich het streven het vredesver-
j van Versailles veilig te stellen, zoo-
de ontwapening zou neerkomen op de
litastbaarheid van dit verdrag en wat
jaan annex is!
llukkig is door alle andere landen, die
fcsver van hun opinie hebben blijk ge»
lïi ingezien, dat op deze manier de
{erentie in een dood-loopend slop te
lt kwam en door allen zijn de Fran-
I voorstellen of niet of slechts acade-
ft. aangeroerd of openlijk als onmo-
bestreden. Anders was de ontwape-
terstond uitgesteld ad calendas
as
voorstellen van andere zijde inge-
Id. door Engeland, Italië, Amerika en
in om te zwijgen van degenen, die
tl ijverden voor ontwapening over de
V'i? linie, zoodat ieder land slechts de
hikking zou houden over een politie-
tegen binnenlandsche onlusten, (de
fcir.avische Staten o.a.) vertoonen on
to afwijkingen, daar niet precies
1 wordt gedacht over de vraag, wat
kswapenen zijn en wat niet, doch
fcen al die voorstellen Is niettemin
Itompromis mogelijk! Bijzonder helder
lóe rede van den Italiaan Grandi, die
I dicht het standpunt naderde, door
king namens Duitschland uiteengezet,
I Duitschen rijkskanselier, wat betrelt
[gelijk recht voor alle Staten, met vol-
Ige opheffing van het begrip overwin
naars en overwonnenen uit den vorigen
oorlog zelfs volmondig onderschrijvend.
Maar is er ook een compromis denk
baar tusschen deze voorstellen en het
Fransche standpunt. We zouden deze
suppositie niet gaarne zonder meer be
vestigend beantwoorden, waar men van
Fransche zijde laat doorschemeren, dat
zonder veillgheidstoezeggingen, zooals de
Fransche voorstellen bevatten. Frankrijk
niet verder kan gaan, dan een handhaving
van den status quo op het gebied der be
wapening!
Zeer raak is van enkele zijden nog tegen
de Fransche voorstellen aangevoerd, dat
na de verdragen van Locarno en het
Kellogg-pact, dus verdragen, die gaan in
de richting der Fransche sententies, de
bewapening juist een nieuwe vlucht heeft
genomen Veiligheid blijft ten allen
tijden 'n kwestie van gevoel! Individueel
Hoe het echter zij. dit blijkt in ieder ge
val duidelijk, dat de actie voor vrede door
ontwapening niet genoeg kan worden ge
stuwd en gesteund vanuit de volkeren
zelf!
Waartoe het vredesverdrag van Versail
les en zijn gevolgen leidden blijkt uit de
tweede kwestie, die plotseling bij den
Volkenbondsraad aanhangig is gemaakt!
Als uitvloeisel toch van genoemd vredes
verdrag moet beschouwd worden het sta
tuut betreffende Memel. Deze Duitsc'.ie
stad is, zooals met zoovele Duitsche stre
ken in het Oosten, feitelijk voor een groot
deel aan de Duitsche macht onttrokken
om Lithauen een uitweg naar zee te schen
ken. Lithauen's pogingen om Memel ge
heel in bezit te nemen zijn als te brutaal
ter elfder ure nog juist afgewend kunnen
worden. Geheel afgezien van het bezit
heeft Lithauen echter nooit en plotseling
heeft zij een voorwendsel gevonden, om
een nieuwen aanslag te wagen. De voor
zitter van het directorium van Memel,
Boettcher is voor besprekingen naar Ber
lijn geweest en daarvan is eenvoudig land
verraad gemaakt, simple comme bonjour!
Zonder verder onderzoek is op bevel der
Lithausche regeering Boettcher afgezet en
gearresteerd en een nieuw directorium in
gesteld. bestaande uit overtuigde aanhan
gers van Lithauen. Zulks tegen de parle
mentaire meerderheid en de zienswijze der
bevolking in! Het is niet minder dan een
soort staatsgreep, om Memel nader onder
Lithauscii gezag te brengen. Natuur
lijk heeft Duitschland zich gehaast om te
doen, wat het alleen maar overbleef, n.l. te
protesteeren bij den Volkenbond en het
heeft, tenminste kunnen doordrijven, dat
de pogingen van Lithauen om de kwestie
op de lange baan te schuiven, mislukt-
zijn. Van érnstige protesten uit ex-gealli
eerde kringen tegen deze poging van
Lithauen voor een fait accompli verneemt
men echter niets! Inmiddels heeft dit ge
beuren nog eens duidelijk doen zien, dat
daar in liet Oosten toestanden zijn ge
schapen, die op den langen duur niet be
stendigd kunnen worden Danzlg. Silezië,
verandering in voor Duitschen zin gun
stige beteekenis. zal onvermijdelijk zijn!
En, tenslotte, inzake den oorlog par
don. de vriendschappelijke meenings-
verschillen tusschen China en Japan staat
de Volkenbond machteloozer dan ooit. nu
de mogendheden hun actie niet durven
voortzetten, hoewel Japan rustig zoowel
te Sjanghai als elders voortgaat met zijn
oorlog-voering in het klein. Het verzet der
Chineezen tegen de Japansche leger- en
vlootmacht dwingt respect af. maar wat
baat geeft deze onverwachte tegenstand?
Het is een droevig beeld van onmacht van
den Volkenbond in dezen
(Van onzen correspondent).
Het Nederlandsche in 's lands bestuur.
Naar een grondige wijziging Vlaanderen
zal eentalig in het Nederlandsch worden
bestuurd. Hevige strijd over de hervor
ming in de centrale besturen. Het spook
van de bestuurlijke scheiding.
Brussel, 8 Febr. 1932.
Na de vervlaamsching, of de hervorming
van de Gentsche rijksuniversiteit die het
Nederlandsch als voertaal voor het onder
wijs gebruikt, in stede van het Fransch, is
thans in de Belgische Kamer een tweede
belangrijke hervorming aan de orde, n.l.
het zoogenaamde „Wetsontwerp op het ge
bruik der talen in bestuurszaken". Voor
Vlaanderen is ook deze quaestie, zooals de
Vlaamsche universiteit, van vitaal belang.
Voor België eveneens, want het gaat er om
een regeling te vinden die voor goed alles
opruimt wat bij de Vlamingen nu reeds
jaren lang aanleiding heeft gegeven tot
ergernis en tot bittere ervaringen, zonder
welke regeling de binnenlandsche verhou
dingen onvermijdelijk meer dan ooit
scnerpe vormen moeten aannemen.
Samen met een Fransch onderwijs van
laag tot hoog heeft het Fransche bestuur
van het .and Vlaanderen verfranscht. Men
moet begrijpen wat dit voor een volk be-
teekent. Het was het systeem van den
overwinnaar, die zich opdringt.
Het systeem waardoor een Vlaming zich
vreemd gevoelde in zijn eigen land. Amb
tenaren die de taal van het volk niet
kenden, of zeer onvoldoende, en er boven
dien gansch vreemd tegenover stonden,
oefenden een invloed uit. die noodlottig
was voor de ongereptheid van de Vlaam
sche beschaving. In de centrale besturen
en in vrijwel alle openbare diensten die
van deze besturen afhangen of in organis
men die met openbare besturen gelijk
kunnen gesteld worden, heerschen mis
standen. die ontstaan uit onwil, uit
Vlaamsch-vijandige gevoelens, uit misprij
zen voor het Nederlandsch. en die moge
lijk zijn door leemten in de bestaande
wetten, die hel 'bestuurlijk statuut van
het land regelen, waarbij dan nog de be
zorgdheid komt van de niet-Vlaamsche
ambtenaren om zooveel mogelijk hun be
voorrechte positie te handhaven. Het. be
lang van de Vlamingen om de aangele
genheden van het Vlaamsche land in hun
taal, het Nederlandsch. behandeld te zien
door de besturen ,ligt voor de hand. Men
kent trouwens de macht van de besturen
ln het land. De ambtenaren blijven, ter
wijl de ministers komen en gaan. Zij voe
ren de wet uit en wanneer zij vreemd
staan tegenover degenen wier belangen zij
hebben te beheeren, dan valt dit onver
mijdelijk ten nadeele van de belangheb
benden zelf uit Maar afgezien hiervan
komt het waardigheidgevoe! van alle Vla
mingen in opstand tegen de bestaande
toestanden, het waardigheidsgevoel dat
ten grondslag ligt aan gansch het Vlaam
sche standpunt in de netelige Vlaamsche
quaestie. De Vlamingen hebben er ge
noeg van dat zij in kantoren komen waar
zij verplicht zijn Fransch te kennen om
behoorlijk te wordern ontvangen, of waar,
wanneer zij dan toch Nederlandsch willen
snreken, als een soort verachterde lompe
rikken v/orden behandeld. Zij hebben er
genoeg van een briefwisseling te moeten
voeren in een kreupele taal. berichten te
lezen en te krijgen die of wel uitsluitend
in het Fransch zijn, of wel uit het Fransch
zijn vertaald op een berucht geworden
wijze. Zij achten het beleedigend dat in
een zuiver Vlaamsche streek de openbare
diensten alles tweetallig houden, net alsof
het Vlaamsche land tweetalig is Wat men
wil is een volledig statuut, waardoor de
eentaligheid van Vlaanderen zoowel als
van Wallonië wordt erkend en waardoor
de aangelegenheden van Vlaamsche pro
vinciën van laag tot hoog, van bij den
aanvang tot bij de eindbeslissing, in het
Nederlandsch goed machtig zijn en zon
der dat op vertalers een beroep moet wor
den gedaan. Men begrijpt dat men in
Vlaamsche kringen hiervan ook nog wat
meer verwacht dan alleen herstel van
misstanden. Van het bestuurskader gaat
invloed uit. een beschavende invloed, zoo
wel als van dokters, notarissen, advokaten
enz. Met een zuiver Vlaamscli bestuur,
met ambtenaren die hun taal grondig
kennen en haar op natuurlijke wijze als
instrument van den geest gebruiken, moet
op de massa van het Vlaamsche publiek
een gunstlgen invloed worden uitgeoefend.
In dezen geest moet men het debat ln
de Belgische Kamer beschouwer.. De leider
van dit debat is de heer van Cauwelaert,
burgemeester van Antwerpen en rappor
teur namens de hoofdafdeeling van de
Kamer, die het ontwerp heeft onderzocht.
Met een krachtige overtuiging verdedigt
hij het beginsel van de gewestelijke een
taligheid .die. als basis voor het plaatse
lijke taairégime in alle plaatselijke open
bare besturen gelden moet Het eerste ar
tikel van de nieuwe wet verklaart uit
drukkelijk, dat in de provinciën Antwer
pen. West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen
en Limburg in het arrondissement Leuven
en in het arrondissement Brussel, behalve
111 met name genoemde gemeenten, de be
sturen van den Staat, met inbegrip van
de parketten en de gendarmerie, van de
proviciën en van de gemeenten gebruik
moet worden gemaakt van de Nederland
sche taal. De Fransche tekst van het
wetsontwerp spreekt we! over „langue
flamande". maar dit zal wel gebeurd zijn
om geen Waalsche gevoelens te prikkelen
want de Vlaamsche tekst, spreekt wel de
gelijk over .Nederlandsche taal". Deze be
palingen gelden ook voor de overheids
bedrijven, de vergunde diensten, kortom
alle inrichtingen van openbaar nut. Dit
laat geen twijfel nieer bestaan. De taal
van den inwendigen dienst is Neder
landsch. en dus niet meer alleen in be
trekkingen met het Vlaamsch publiek,
terwijl al het overige Fransch bleef. Be
richten en mededeelingen voor het publiek
worden in beide talen opgesteld, met uit
zondering van de berichten, waarvan het
gebruik tot een en dezelfde taaistreek be
perkt blijft Zuiver plaatselijke berichten
worden alleen gesteld in de taal vah de
gemeente. Hierin vindt men het groote
beginsel, waarop al de andere bepalingen
van de wet steunen en waaruit ook logisch
volgt, dat in de hoofdbesturen van den
Staat en in de daarmee gelijk gestelde be
sturen de zaken behandeld moeten wor
den in de taal, welke de overheden en
openbare diensten van de streek moeten
gebruiken. Volgens de meening van den
Rapporteur ligt daar de essentieele voor
uitgang van de nieuwe wet. Het thans in
zwang zijnde stelsel van vertalingen, waar
door de onkunde van de verantwoordelijke
ambtenaren wordt gedekt, heeft hiermee
afgedaan.
De wet is niet meer dan een principe-
wet en de uitvoeringsmaatregelen moeten
door de regeering worden genomen. Uit
wat men door het. Kamerdebat heeft kun-
RECLAME.
Zijn uw
aangedaan?
kalmeert hoesten
maakt slijm los!
brengt verlichting
"vraoq let oordeel *.on uw dokter
MINIÏII r ensKln."* ttu HWG
3717
nen leeren blijkt, dat over de gewestelijke
eentaligheid geen diepgaand meeningsver-
schil bestaat. De meeningsverschillen rijzen
echter daar waar het de centrale bestu
ren betreft. Het nieuwe wetsontwerp voor
ziet namelijk dat de .hoofdbesturen van
den Staat en het hoofdbestuur van de
tweetalige provincie Brabant de zaken
moeten behandelen in de taal welke de
overheden en de openbare diensten van de
streek moeten gebruiken. Zes maanden
nadat de wet zal van kracht worden, moe
ten de uitvoeringsmaatregelen bij Konink
lijk besluit genomen zijn.
Hier komt de zaak op een hooger plan.
De pers. die met leede oogen ziet, dat op
de stations van Vlaamsche steden b.v. de
Fransche benamingen zouden verdwijnen,
schreeuwt nu reeds moord en brand over
bestuurlijke scheiding en separatisme, een
aanslag op de eenheid van het land. De
heer van Cauwelaert heeft hier overigens
geen definitieve besluiten getrokken en
heeft de moeilijkheid niet opgelost. Hij
komt er voor uit, dat de tweetaligheid van
alle ambtenaren en bedienden van dc
hoofdbesturen op het eerste zicht de ge
makkelijkste en de meest rationeele op
lossing schijnt. Maar zij is terzijde gesteld
omdat de Walen geen Nederlandsch wil
len leeren en deze oplossing dus verwier
pen en omdat de Vlamingen haar ook heb
ben verworpen daar zij er uit ervaring geen
vertrouwen in hebben. Daarom laat het
ontwerp de zorg voor een definitieve rege
ling over aan de regeering, die alle gevaar
moet weren .aldus het rapport-van Cau
welaert, voor de eenheid van de adminis
tratieve rechtspraak en de eenheid van
het land.
De meeningsverschillen over deze quaes
tie zijn zoo scherp, dat de minister-presi
dent Renkin de Kamer heeft voorgesteld
de bespreking over de regeling in de
hoofdbesturen voorloopig te verdagen.
Verscheidene amendementen werden reeds
ingediend en de Kamer zal o.m. hebben
uitspraak te doen over een amendement,
waardoor de tweetaligheid wordt voorzien
in de hoofdbesturen van den rang van
directeur af. Hierover zal de politieke
strijd nu gaan in het parlement. Wordt dit
niet aangenomen, dan ziet men niet in
hoe de regeering de wet zou kunnen toe
passen zonder in de centrale besturen een
zekere bestuurlijke scheiding in te voeren,
al zou dit ook niet 'aldus worden genoemd.
Van de grootste beteekenis is. dat de
Nederlandsche eentaligheid van 't Vlaam
sche land als beginsel zegevierend uit de
zen strijd is gekomen. Voorziet de wet
geen sancties, toch kan men verwachten
dat de speciale commissie van toezicht,
welke wordt voorzien, de toepassing ervan
zal weten te verzekeren.
JWENSCHEN IN HET HOTEL".
e officieele rolverdeeling voor de film
nschen in het hotel", vervaardigd
r het tooneelstuk van Vicky Baum,
ke dooi de Metro Goldwyn Mayer stu-
i wordt bekend gemaakt, bewijst, dat
film een tot nu toe ongekend sterke
etting zal krijgen. Op deze rolverdee-
komen namen voor. die elk afzonder-
reeds een belangrijke plaats hebben
enomen en nu voor het eerst, samen
[den gezien.
■reals reeds eerder werd bekend ge-
akt, zal de rol van de danseres Gru—
skaja vervuld worden door Greta Garbo.
k John Barrymore zal in deze film op-
den als baron von Geigen, terwijl de
van Flaemchen, de typiste, vervuld
gorden door Joan Crawford. Lionel
rymore speelt de rol van Kringelein.
ten doode opgeschreven kantoorbe-
hde. die den laatsten tijd van zijn leven
'reel mogelijk genieten wil.
«recteur Preysing wordt vertolkt door
"lage Beery, De rol van den dokter, die
bivalide uit den oorlog terug kwam, zal
Lf» Stone vervuld worden en Jean
ff, O'1 zal den kantoorbediende van hel
je' vertolken.
ïetder zullen optreden John. Miljan als
ste t KathrD) Crawford als telefo-
ÏmI rvi]1 de kleinere rollen vervuld
w, Euth Selwynm, Pumell Pratt,
min de' Lennox Pawle, Edwin
"n", Murray Kinnell en Fafala
bezetting mag men opmaken,
teelö Van--- ~et E.nRelsch wordt ge-
een Duitsche versie is nog niets
.aph in wer"en bewerkt door Hans
Kkv n=,SamenwerkinS niet de schrijfster
Widin»en ben regisseur Edmund
«.el bécors voor de hall van het
iak aftr^u handeling zich in hoofd-
:n. dat 2bn van zoodanige afmetin-
*>i' in h„:re ?eheele geluidsstudio's er
m bK,»°. genomen worden.
LEWIS STONE.
Kt Uwk.e??s °P middelbaren leeftijd
banters n)ne een groot aantal bewon-
,-keri a- cr echter nooit over
{'.Touwen J. bhaantrekkingskracht voor
f"-*1 brieven ontvangt een zeer groot
'«eeru?' van J°oge meisjes, maar
- heefti? weiniS om-
>n meer films gespeeld, zoo
wel stii als sprekend, dan eenig anderen
acteur in Hollywood en toch beschouwde
hij de film niet als een romantische roe
ping.
Eenige jaren geleden beweerden men-
schen, die meenden, dat zij op filmsucces
sen een goeden kijk hadden, dat Lewis
Stone's loopbaan afgeloopen was. Want,
zeiden zij, hij had den leeftijd van pantof
fels en een hoekje bij het vuur bereikt en
zijn aantrekkingskracht voor het publiek
verloren. In dien tijd teekende Stone een
contract met Metro Goldwyn Mayer en had
groot succes als acteur in sprekende lilms
In iedere film werd door hem wederom
bewezen welk een kundig en veelzijdig
acteur hij is.
„Weet U" zegt Stone, „jaren geleden
toen ik jonger was, had ik veel ambitie en
geweldigen plannen voor de toekomst. Ik
beschouwde het optreden in films als een
opwindend spel met een groot doel, dat
ik wilde bereiken, maar ik ben veranderd.
Tegenwoordig beschouw ik het als een
baantje, dat ik vervul zoo goed als ik kan.
LEWIS STONE
In al die jaren, die ik voor de camera
heb doorgebracht, heb ik nooit een rol
gespeeld, zooals ik deze wilde spelen. Als
men jonger is vecht men voor dingen, die
men wil en dingen die men denkt te willen,
maar als men ouder wordt begrijpt men
het nuttelooze van met het hoofd tegen
een ondoordringbare steenen muur aan te
loopen en men geeft het vechten op."
Als men opmerkt, dat ln de buitenwe
reld zoo veel gesproken wordt over RJnne's
terughoudendheid en geslotenheid glim
lacht den man en in zijn blauwe oogen
komt een uitdrukking van begrijpen.
„Inderdaad heb ik die reputatie van ge
slotenheid verdiend, omdat ik zooveel
vrienden heb buiten de filmwereld en
daarom zie ik mijn collega's minder dan
ik wel zou willen. Maar het is niet een ge
volg van snobisme of dat ik denk, dat ik
beter ben dan andere menschen. Maar
als ik 's avonds mijn werk beëindigd heb.
dan ga ik terug naar mijn eigen huis, mijn
eigen leven en mijn eigen vrienden. Ik
ben overtuigd, dat iedere acteur een soort
eigen leven moet hebben. Persoonlijk houd
ik er niet van den heelen tijd over „zaken"
te spreken en als men dit beschouwt als
een uiting van afzijdigheid, moet ik toe
geven, dat ik mij daaraan schuldig maak."
Lewis Stone brengt zijn vrijen tijd met
lezen door aan boord van zijn jacht. Een
tochtje zonder bepaald doel doet hem het
beste de zorgen en vermoeienissen van
Hollywood vergeten.
SNAP—SHOTS.
Buster Kcaton Zijn vader, Joe Keaton,
was leider van de bekende Keaton acro-
batentroep. Zoodra Buster praten kon werd
hij een van „de drie Keaton's" en was
jarenlang acrobaat. Toen hij een jongen
was. wierp zijn vader hem over het tooneel
als een meelzak en hier leerde hij vallen,
zonder een spier van zijn gezicht te ver
trekken. Hij is gehuwd met Natalie Tal-
madge. een zuster van Norma en Constan
ce. Hij is dol op boksen en dergelijke
lichaamsbeweging.
John Gilbert Lichtgrijze costuums
zijn z'n zwak. Hij draagt zelden een hoed
en zijn zwart haar is zeer dik. Hij heeft
twee honden, is een goed tennisspeler,
houdt van muziek en bokswedstrijden en
is een enthousiast radioamateur. Hij ge
bruikt nog dezelfde kleedkamer, die hij
betrok in den tijd, dat hij kleine rollen
speelde. Hij vindt het vervelend door men
schen aangestaard te worden en draagt
gewoonlijkeen donkeren bril buiten de
studio's.
Dorothy Jordan Haar grootste lief
hebberij is studeeren. Zij probeert den tijd
in te halen, dien zij op school miste, door
aan het tooneel te gaan. Haar week-ends
brengt zij door bij haar zuster in een meis
jeskostschool te Califomië. Zij heeft een
mooie sopraan, maar speelt geen muziek.
Zij houdt van koken en geeft gTaag diner-
tjes voor haar vrienden.
De film „Gifgas" die onlangs tijdens
een speciale voorstelling hier ter stede
werd vertoond, maakte op de aanwezigen
grooten indruk. Binnenkort zal men deze
film, die juist in dezen tijd. waarin de
mogelijkheid van een nieuwen wereld
brand niet uitgesloten is en waarin
William Haines Toen hij voor het
eerst in een film optrad, noemde men hem.
„de nieuwe Charlie Ray". Haines zegt, dat
dit de reden was. waarom hij komische
rollen kreeg. Hij was besloten een vast type
uit te beelden. Hij heeft de gewoonte an
deren voor den gek te houden. Hij kan
iedereen imiteeren. U moet zijn imitatie
van Greta Garbo eens zien! Zijn liefheb
berij is in zijn bed'lezen en het verzame
len van antiquiteiten.
Karen Morley De eerste twee jaar, die
zij aan een universiteit doorbracht was zij
tevreden met het optreden bij een ama
teur tooneelgezelschap, maar het verlangen
naar een tooneel-loopbaan werd haar te
machtig en zij verliet de universiteit om
op te treden bij the Pasadena Community
Playhouse en the Los Angelos Civic Repe-
ratery theater. Haar stem bleek zoo ge
schikt voor de microfoon, dat Clarence
Brown saar engageerde voor een rol in
Greta Garbo's film „Inspiration". Zij houdt
van zwemmen en paardrijden. Is dol op
tegen de verschrikkingen daarvan niet
genoeg gewaarschuwd kan worden, kun
nen bewonderen. Moge zij er toe meewer
ken de gedachte „Nooit meer oorlog" te
versterken! Hierboven een imponeerend
moment uit dit bezienswaardige film
werk.
het tooneel en op lezen. Zij geeft de voor
keur aan gedichten, romans en reisverha
len. Haar grootste ambitie is te mogen re-
gisseeren.
BEROEPS MESSENWERPER GEVRAAGD.
Voor de opnamen van een scène in
Buster Keaton's nieuwe film werd ver-
eischt, dat een mes naar Gilbert Roland
geworpen werd dat vlak naast zijn hoofd
in een deur bleef steken. Om dit t.£ doen
met zoo weinig mogelijk gevaar zocht men
een specialiteit op dit gebied. De Casting
Office vond een Mexieaanschen Indiaan
die vijftien jaar op het tooneel een mes
senwerpersnummer uitgevoerd had. Toen
deze bij den regisseur Edward Sedgwick
gebracht werd bood hij aan een proef van
zijn behendigheid te geven, en hij wiero
een mes. dat een sigaret in den mond van
een der assistenten precies in tweeën
sneed. Na deze demonstratie was men over
tuigd, dat hij ook den worp. die voor de
opname vereischt werd, zonder gevaar voor
de medespelenden kon uitvoeren.
