u
ter overpeinzing.
72ste Jaargang
ZATERDAG 23 JANUARI 1932
No. 22038
I nummer bestaat uit VIER Bladen
EERSTE BLAD.
Leidsch Crisis-Comité.
Nationaal Crisis-Comité.
Ifficieele Kennisgevingen.
STADSNIEUWS.
BRIDGE-PRIJSVRAAG.
Het voornaamste Nieuws
van heden.
EIDSCH
DAGBLAD
DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN.
PRIJS DER ADVERTENTIEN
30 Cts. per regel voor advertentlën uit Lelden en plaatsen
tar agentschappen van ons Blad gevestigd zijn. Voor alle
dere advertentlën 35 Cts. per regel. Kleine Advertentlën
'tslultend bij vooruitbetaling Woensdags en Zaterdags 50 Cts.
i een maximum aantal woorden van 30.
casso volgens postrecht. Voor eventueele opzending van
leven 10 Cts. porto te betalen. Bewijsnummer 5 Cts.
Bureau Noordeindsplein Telefoonnummers voor
Directie en Administratie 2500 Redactie 1507.
Postcheque- en Girodienst No. 57055 - Postbus No. 54.
PRIJS DEZER COURANT:]
Voor Lelden per 3 maanden 1.2.35, per weekf. 0.18
Bulten Lelden, waar agenten gevestigd zijn, per week „0.18
Franco per post 1.2.35 4- portokosten.
jor ons werd ontvangen: L. H. B. S.-
Jtniging „De Trekvogels" f. 10.C. A.
f75.—E. L. S. f. 5.—, Ph. S. v. R. f. 10.
o
|ij ontvingen per kas: v. d. L. f. 1.10.
HINDERWET.
^emeester en Wethouders van Leiden;
fcien het verzoek van: a. de N.V. Be
Cche Zoutkeet om vergunning tot het
Ehten van een zoutraffineerderij in 't
iel Oude Singel No. 248, kadastraal
od Gemeente Leiden, Sectie B. No.
b. S. W. van Gastel om vergunning
iet oprichten van een slagerij in het
iel Haarlemmerstraat No. 218, ka-
■aal bekend Gemeente Leiden, Sectie
o 889,
let op de artikelen 6 en 7 der Hin-
et,
even kennis aan het publiek, dat ge
ilde verzoeken met de bijlagen op de
etarie dezer gemeente ter visie gelegd
femede dat op Zaterdag, den 6 Februari
Ides voormiddags te halt elf uren in
I perceel Breestraat 125 (Bureau van
emeentewerken) gelegenheid zal worden
|even om bezwaren tegen deze verzoe-
l in te brengen, terwijl zij er de aan-
jcht op vestigen, dat niet tot beroep
fschtlgd zijn zij, die niet overeenkom-
g art, 7 der Hinderwet voor het ge-
leiitebestuur of een zijner leden zijn
pchenen, ten einde hun bezwaren mon-
png toe te lichten.
A. VAN DE SANDE BAKHUYZEN,
Burgemeester.
VAN STRIJEN, Secretaris.
leiden, 23 Januari 1932.
2549
BCHRIJVING VAN LEERLINGEN VOOR
|DE OPENBARE BEWAARSCHOLEN.
gemeester en Wethouders van Leiden
sigen ter kennis van belanghebbenden,
j aan de Openbare Bewaarscholen In
1 Elisabetshof, aan de Van der Werf-
at en in de Groenesteeg tot en met
15en Februari a.s. gelegenheid be
at tot het doen inschrijven van leer-
jen en wel des voormiddags van kwart
jór 9 tot halftien en uitgezonderd
des namiddags van kwart
kr 2 tot kwart over 2 uur.
A. VAN DE SANDE BAKHUYZEN,
Burgemeester.
VAN STRIJEN, Secretaris,
leiden, den 23sten Januari 1932. 2550
ISCHRIJVING VAN LEERLINGEN VOOR
OPENBARE LAGERE SCHOLEN.
Burgemeester en Wethouders van Lei-
brengen ter kennis van belangheb-
pnden:
IfO; dat tot het doen inschrijven van
klingen voor de toelating met Maart
tot de openbare lagere scholen op
Schuttersveld, aan de Duivenbodestraat
1 de Haverstraat, aan de Paul Kruger-
aan den Zuidsingel, aan de Medu-
hat en aan de Vrouwenkerksteeg,
Je?enheid zal worden gegeven aan die
olen tot en met 20 Februari e.k. dage-
ks. behalve Zondags, van des voormid-
half negen tot negen uur en op
eandag, Dinsdag, Donderdag en Vrijdag
vendien van half twee tot twee uren.
"s namiddags;
2o. dat bij de Inschrijving het bewijs
n geboorte-inschrijving moet worden
"toond;
3o. dat de kinderen op 1 Maart a.s.
en leeftijd van vijf en een half jaar moe-
"n hebben bereikt.
A. VAN DE SANDE BAKHUYZEN,
Burgemeester.
VAN STRIJEN, Secretaris.
Leiden, den 23sten Januari 1932. 2551
WACHTEN EN MOED.
^chennnfn ?erust. 2eggen, dat de meeste
achten non?Ven de les van het
s le-ren LT e '^vcn. Sommige karak-
ren haar nïwt6'gemakkelijk. Sommigen
r aan het
Uil van karakter d»? veelkleurig ver-
Het gaat o! onc*er de menschen
gaat ï«st mee als met het
rekenen. De rekenkunde is en blijft voor
iedereen dezelfde. De rekenkundige op
gaven niet minder. En toch, de een leert
ze nooit en heeft er de grootste moeite
mee om een paar sommen op te lossen:
de ander behoeft een en ander maar in
te kijken en hij weet het. Menschen met
een geduldig, kalm, flegmatisch karakter
zullen het wachten gemakkelijk leeren;
ongeduldige, opbruisende en enthousiaste
karakters zullen er de grootste moeite
mee hebben om te leeren wachten.
En toch hebben we de gave, wilt ge
liever de kunst van het wachten, in ons
leven broodnoodig. Immers hoe vaak wor
den we in spanning gehouden; zien we
uit van den éénen dag in den anderen
naar iets, wat we met groot verlangen
verbeiden en wat toch vertoeft te komen.
Zuster Anna uit de gruwelgeschiedenis
van Blauwbaard is niet zonder reden
populair onder de menschenkinderen, sedert
een beschaafd auteur haar deed leven.
Job, de geduldige lijder uit de Bijbelsche
geschiedenis, die ln de diepte van ellende,
zijn uitkomst van den Heer uit den hemel
verwachtte en bleef verwachten zelfs in
de gruwelijkste geslagenheid, is voor ons
een ideaal. Maar idealen hebben geen
vleesch en bloed. Ze leven om nagevolgd
te worden. Ze leven, zoolang ze nagevolgd
worden. Zoo leeft de wachtende Job ook
onder ons. In levenden lijve had hij ook
momenten, dat zijn wachten hem een wijle
in den steek liet. „Toen vervloekte Job
den dag zijner geboorte".
Men behoeft niet af te dalen in de
diepten van ellende, waarin Job verzon
ken was, om het kunnen wachten noodig
te hebben. We denken, dat er in onzen
veelgeplaagden tijd menschen te over zijn,
die uitzien van den éénen dag in den
anderen of de dageraad van een beteren
economischen of politieken toestand zich
nog niet meldt; dat er knappe en krachtige
mannen bij duizenden uitzien naar het werk,
dat op hen wacht; dat er zieken zijn, te
veel om te tellen, die wachten op den
knappen medicus, die het middel, juist tegen
hun kwaal, zal ontdekken. We hebben in
ons land en in Engeland nog kort geleden
een staaltje daarvan kunnen zien, in de
ziekenkamer van de kankerlijders. Niet alle
zieken kunnen zoo- .wachten als de lieve
patiënte, uit de Genestet's: „Het Haantje
van den Toren". Inderdaad wachten is een
kunst en een gunst. Een gunst om het te
mogen doen, want het is de beoefening
van een der even moeilijke als kostbare
deugden. Een kunst om het te kunnen
doen, want wachten kunnen is een vrucht
van zelfoverwinning. „Wie zichzelven over
wint, zegt de Spreukendichter, is sterker
dan wie een stad inneemt".
Kunnen wachten is dus vrucht van zelf
overwinning. We willen zoo wondergraag
grijpen, maar houden toch de hand in
den zak. We willen uit de diepste van
heel ons hart vooruit, maar blijven toch
rustig op onze plaats. We zouden wel een
heelen bundel blaadjes van onzen dag
kalender tegelijk willen afscheuren, maar
we bepalen ons tot het aloude recept, één
blaadje per dag. Dat houdt zelfoverwinning
in; een van den hoogste zedelijke waarde.
Wachten en moed behooren bij elkaar.
Onze fout is, dat we die twee te veel
scheiden of ieder apart in ons leven be
oefenen. Daaruit wordt veel geestelijke
schade geboren.
Moed hebben kan alleen hij, die over
de te overwinnen moeilijkheden heen weet
te zien in de heerlijkheid van de zegepraal.
Van dit doel gaat in zijn leven wel groote
kracht uit. Het bezielt hem. Het bezielt
hem zóó, dat hij ziende op het doel,
kan wachten. Maar dit wachten is niet een
lijdelijk toezien op wat komen gaat. Dit
wachten is vol van gloeiende kracht; vol
van magnetische kracht. We zouden haast
zeggen, dit wachten trekt als de magneet
het staal, het doel tot zich. Zooals een
lijder zijn beterschap tot zich trekt
verhaasten noemen we dat, haasten is het
tegenovergestelde van wachten door te
wachten, geduldig en volgens de regels
van de medische kunst, op den dag van
net herstel. Hii heeft den moed om te
bliiven liggen, werkeloos, terwijl de trage
aagen haast niet willen gaan; laat hij
zich daardoor niet neerslaan, omdat hij
weet, dat het komen zal, wat hij zoo vurig
begeert. Nu noeme men dat, hoe men het
noemen wil, wij noemen dat moed, omdat
de kracht om uit te houden, te wachten,
te dragen staande gehouden wordt door
wat innerlijk in hem leeft. Dat is een
zichtbare openbaring van moed, want dit
staat onomstootelijk vast: door den moed
te laten zakken, laat men den last heusch
niet vallen, maar verliest eenvoudig de
kracht om hem te dragen. Moed verloren,
al verloren. Ook de gave om te kunnen
wachten op wat nog vertoeft te komen.
Zoo is net wel duidelijk, dat en hoe
wachten en moed bij elkaar behooren en
dat dit tweevoudig snoer niet spoedig
breekt. Wie moed heeft, die zal ook kun
nen wachten. Wie wachten kan in den
waren zin des woords, die zal moedig
de uren zien gaan en komen en groeien
tot dagen, weken, maanden, jaren mis
schien, maar hij zal toch nooit versagen.
Juist, omdat de moed kracht geeft om
te wachten.
Er moet in dit leven heel wat gewacht
worden op menschen, op alles en nog
wat. Het is soms om kregel te worden.
„Om den moed te verliezen" zegt een
Hollandsche spreekwijze. En door het zoo
te zeggen heeft de ervaring van vele ge
slachten de waarheid vastgelegd, dat wach
ten en moed bij elkaar behooren.
ADRES AAN DEN RAAD.
De N.V. „Het Motorhuis" heeft onder
staand adres gericht tot den Leidschen
gemeenteraad
Ondergeteekende nam kennis uit het
Leidsch Dagblad van 19 Januari 1932, dat
bij raadsbesluit vain 3 Augustus 1931 van
dr. V. C. M. Leesbergh in eigendom door
de Gemeente is overgenomen een perceel
grond, sectie M No. 4184, tegen f. 10.
per M2.
Verder, dat dr. Leesbergh naderhand
aan de Gemeente heeft verzocht nog 20
M2. te mogen overdoen tegen f. 10 per
M2. en dat noch bij Burgemeester en Wet
houders, noch bij de Commissie van Fa
bricage daartegen bedenkingen bestaan.
Ondergeteekende deelt u naar aanlei
ding hiervan beleefdelijk mede, dat haar
terrein aan bovengenoemd perceel gren
zende en benoodigd voor de aldaar ge
projecteerde straat van 10 Meter breedte
bij schrijven van haar architect A. T.
Kraan van 17 April 1931 aan de Gemeente
om niet in eigendom is aangeboden en
bovendien een bijdrage in geld voor aan
leg van de straat, welk aanbod door de
Gemeente niet is aanvaard.
Ondergeteekende begrijpt dit verschil in
waardeering van de betreffende aan el
kaar grenzende gronden niet en biedt
thans alsnog de voor bovengenoemde
straat benoodigde gronden om niet zon
der verdere kosten voor haar aan de ge
meente in eigendom aan. onder beding,
dat de aldaar geprojecteerde straat bin
nen redelijken tijd wordt aangelegd.
LEIDSCHE VOLKSHUIS.
Verslag over het werkjaar 19301931.
Aan bovengenoemd verslag is het vol
gende ontleend:
De rekening van den penningmeester
wees over het afgeloopen jaar geen noe
menswaard tekort aan. Dit is echter niet
het gevolg van ruim vloeiende middelen,
maar is eenvoudig hieraan toe te schrij
ven dat de geldmiddelen der Stichting
zeer zuinig beheerd worden. Toch is een
lang door de Directrice gekoesterde wensch
in vervulling kunnen gaan: het is n.l.
mogelijk gebleken een bezoldigd leider
voor de jongensclubs aan te stellen.
Daar overigens het werk in de verschil
lende afdeelingen op gelijken voet werd
voortgezet, zal dit jaar, mede uit hoofde
van bezuiniging, geen uitvoerig verslag
door de Directrice worden uitgebracht.
Volstaan we hier met enkel te gewagen
dat het werk leeft en zich bij voortdu
ring uitbreidt.
Waar in de laatste jaren de werkloos
heid steeds meer toeneemt, daar kon het
niet anders of de gedachten van direc
trice en bestuurders van het Leidsche
Volkshuis moesten ook tot deze zaak wor
den aangetrokken. De vraag deed zich
aan ons voor: Kan het Volkshuis iets doen
om de noodlottige gevolgen der werkloos
heid, althans voor de jonge werkloozen, in
eenlg opzicht te lenigen. Wij beantwoord
den de vraag bevestigend, en toen het een
maal vaststond voor ons, dat ook op dit
terrein het Volkshuis werkzaam kan zijn,
maar dit niet zou kunnen zonder gelde-
lijken steun, hebben we ons in Mei j.l.
gewend tot het Gemeentebestuur. Een
onderhoud, ons welwillend door den heer
Burgemeester verleend, was alleszins
hoopvol. Een adres is door ons ingediend,
waarin we om een jaarlijksch subsidie
vragen, gebaseerd op de kosten, die de
nieuwe arbeid mee zal brengen en met
vertrouwen zien we het antwoord tege
moet. Op welke wijze het Volkshuis zijn
werk op dit terrein zal ten uitvoer bren
gen. staat wel in groote trekken voor ons,
de uitwerking der plannen wacht op de
beschikking op ons adres. Laten we den
wensch uitspraken, dat we het volgende
jaar een uitgebreid verslag over dit werk
kunnen uitbrengen.
Het gebruikelijke lentefeest werd ook
dit voorjaar met groote animo gevierd.
Met dankbaarheid vermelden we nog,
dat ons Volkshuis van een zijner trouw
ste contribuanten bij erflating een aan
zienlijke gift mocht ontvangen.
GRATIS BIOSCOOP-VOORSTELLINGEN
WERKLOOZEN.
De Leidsche Bestuurdersbond deelt mede
dat de toegangsbewijzen voor de bioscoop
voorstellingen in het Luxor-Theater van
Dinsdagmiddag en Donderdagmiddag, zul
len worden uitgereikt: op Maandag 25 en
Woensdag 27 Januari, telkens des mid
dags van twee tot drie uur in het Volks
gebouw Heerengracht.
Buiten deze uren worden geen kaarten
afgegeven.
Er zullen wederom 800 kaarten worden
uitgereikt, welke voor de werkloozen van
alle richtingen op vertoon van arbeids-
beurskaart verkrijgbaar zijn.
ACADEMISCHE EXAMENS.
Geslaagd voor het voorbereidend kerke
lijk examen de heer G. van Yperen (Vlaar-
dingen); voor het doctoraal examen
rechtsgeleerdheid de dames J. A. H.
Reitsma (Den Haag). J. van der Meulen
(Overveen) en J. Raadsveld (Den Haag).
H. K. H. Prinses Juliana woonde den
uitslag van het examen van mej. van der
Meulen bij en was een der eersten, die
haar gelukwenschte.
In het Vierde Blad zal men vinden een
Bridge-prijsvraag, waarvoor vier fraaie
kunstvoorwerpen als prijzen beschikbaar
zijn gesteld. Wij vertrouwen, dat velen
zich geroepen zullen voelen daaraan hun
krachten eens te probeeren.
DE BIOSCOPEN.
Trianontheater. Het komt niet dik
wijls voor, dat men volkomen tevreden
over alle onderdeden van een programma,
een bioscooptheater kan verlaten. Doch
deze week is dat in Trianon zeker het ge
val: natuurlijk, over smaak valt-moeilijk
te twisten! Doch het zou ons al ten zeerste
verwonderen, indien men deze week niet
denken zou als wijEerst een der best ge
slaagde teekenfilms van dezen tijd, dan
een beschaafde en vroolijke amusements
film van de goede soort: „De secretaris
van mijn vrouw" met Georg Alexander en
Dina Gralla, die niet anders pretendeeren
dan het schenken van een uurtje vroo-
lijkheid en daarin volkomen slagen; ten
slotte het machtige, poëtische en ander
zijds dramatische filmwerk „Taboe", dat
reeds veel tongen en pennen in beweging
heeft gebracht.
Spelend in de heerlijk warme natuur der
Stille Zuidzee-eilanden. met als centrum
het paradijsachtige Bora Bora, land
schappen waarvan wij kille Noordelingen
het bestaan nauwelijks denkbaar hadden
geacht, bevolkt door een onbedorven,
krachtig en gezond menschenras van op
vallende schoonheid, een plekje der Aarde,
waar het geluk onder primitieve en zor-
gelooze menschen schijnt te wonen, leert
deze logischen en zooveel mogelijk van
valsche theatraliteit verre gehouden ge
schiedenis ons de heilige, onontkoombare
wetten der Polynesiërs kennen, met alle
tragische gevolgen voor degenen, die
daartegen zondigen.
Matahi, de jongeman, een parelduiker
zonder weerga en Reri het meisje, de
schoonste dezer stam, zij hebben elkanuer
liefEen idylle van stralende bekoring,
die echter wreed verstoord wordt. De
strenge, oude priester brengt de bood
schap van het opperhoofd der stammen:
Reri is als de Heilige Maagd van Bora
Bora uitverkoren en zal haar verder leven
moeten wijden aan de Goden in den 'cm-
pel op het grootste eiland van de groep.
Zij wordt „Taboe" verklaard: het eigen
dom der goden. Geen sterfelijke hand
mag haar meer aanraken, niemand haar
liefhebben, op straffe des doods.
Dan volgt het drama: de strijd, die Ma
tahi en Reri trachten te voeren tegen dat
„Taboe": de groote liefde van twee jonge
menschenkinderen gezet tegenover het
taboe, de heilige wet, waartegen niet ge
zondigd kan en mag worden. Zij vluchten
en de eer van allen is geschondenZij
zwalken hulpeloos rond, trekken rond als
schuwe, opgejaagde wezens, beleven nog
een korte periode v an geluk, doch de oude
priester Hitu rust niet: hij weet hen ein
delijk op te sporen.... In Keri's hut laat
hij een boodschap achter: „Drie dagen
geef ik u, om vrijwillig terug te keeren, of
Matahi zal gedood worden." Ook zij zal
aan de Goden geofferd moeten worden:
het Taboe dient gewroken
Reri gaat met hèm: zij raapt het briefje
op, de eerste maten van Schubert's „Dei-
Tod und das Madchen" klinken, zij werpt
zich aan de voeten van den grijsaard,
smeekt om genade. Een zachte, klagende
nocturne van Chopin: zij volgt den ouden
man naar de boot. die haar naar Bora
Bora zal terugvoeren. Zij laat een briefje
achter voor den geliefde, hij vindt het
en de muziek klinkt als de kreet van een
geslagen dier een hooge, schrille disso
nant der trompetten, een huiveringwek
kende verklanking van smart en vervlogen
hoop.Hij rent haar na ziet de boot
ver buiten de branding van den Oceaan,
werpt zich in het water en bereikt het
schip met de laatste zijner krachten,
grijpt een loshangend touw doch een
onbewogen hand van een onbewogen
priester snijdt dit door, de strijd tegen de
golven is opgehevenMatahi zinkt in
de diepte.Het taboe is gewroken. Reri
verdwijnt aan den einder, het offer tege
moet
Een zeer bijzondere film. zoowel wat
regie ais spel betreft, een film zooals wij
waarlijk zelden zagen. Vol van lieflijke
details, vol ook van sombere, doch greot-
sche momenten. De meesterhand van
den helaas kortgeleden gestorven Murnau
heeft hier zijn meesterwerk geschapen.
Tenslotte: wij aarzelen geen moment,
dit een der allerbeste filmwerken te noe
menTaboe" zal zonder twijfel een
ieder ontroeren.Daarenboven is zij
uiterst leerzaam voor wat betreft land- en
volkenkunde en van een opmerkelijke
artistieke waarde.
In het Casino-theater draait deze week
de verfilming van „De Eliendigen". Victor
Hugo schreef deze roman, die in 1862 ver-
schen en weldra in tien talen uitkwam,
op het'eiland Jersey (één der Normandi-
sche eilanden), waar hij zich teruggetrok
ken had. Dat de Fransche filmproducen
ten zich aan dit voor hen nationale werk
gewaagd hebben, valt licht te begrijpen.
Weliswaar ontbreekt aan de film het ver
rassend snelle tempo, dat b.v. de Duit-
sche film meestal kenmerkt; maar bij de
verfilming van een historischen roman
komt deze moeilijkheid al gauw aan den
dag. Bovendien heeft deze film „De El
iendigen" een respectabele lengte, daar de
vertooning ervan precies drie volle uren
duurt, zoodat zij den heelen avond in be
slag neemt. De Inhoud van Victor Hugo's
BINNENLAND.
De geldelijke uitkeering aan mobili
satie-slachtoffers (Binnenland, 2e Blad).
Nieuwe spoorwegaanslagen bij Amster
dam; van de daders nog geen spoor ont
dekt (Gemengd, 2e Blad).
Te Wezep, bij Zwolle, zijn hedenmorgen
twee kinderen verbrand (Gemengd, 2e BI.
en Laatste Berichten, le Blad).
De invoer van Deensch vleesch; mis
lukte besprekingen in Den Haag met een
Deenscbe delegatie (Land- en Tuinbouw,
2e Blad).
BUITENLAND.
Laval krijgt in de Fransche Kamer een
votum van vertrouwen (Buitenl., le BI.).
Oneenigheid in het Britsche kabinet
over de tarieven. De minderheid blijft vrij
in haar houding (Buitenl., le Blad).
De onrust in Spanje is bijkans be
dwongen (Buitenl., le Blad).
Brutaler optreden der Japanners (Bui
tenland, le Blad).
„Les Misérables" (de Eliendigen) mogen
we wel als bekend veronderstellen. De rol
van de hoofdfiguur Jean Valjean, den
ontslagen dwangarbeider, die ten slotte
weer op het goede pad terugkeert, is in
goede handen bij Gabriel Gabio, terwijl
de overige spelers en speelsters zich vol
doende bij hem aanpassen. Ook de muzi
kale illustratie mag geroemd worden.
Luxor-theater heeft voor de derde maal
Trader Horn geprolongeerd, hetgeen ons
allerminst verwondert. Wij veronderstel
len, dat ook deze laatste week het bordje
„uitverkocht" nog menigmaal aan de
cassa zal prijken.
City-theater. Na een zeer gevarieerd
voorprogram, waarin we o.a. zien de band
van „Horace Heidt and his Californians",
die met hun dans en muziek het publiek
direct in goede stemming brengt, volgt de
hoofdfilm „De Vlucht naar het Vreem
delingenlegioen". In de hoofdrollen spelen
Hans Stüwe en Eva v. Berne. Hun vader
verbiedt een huwelijk en bij een poging
tot een nachtelijke vlucht van de jonge
lui wordt hij op onverklaarbare wijze door
een schot gedood. De verdenking valt op
George Luhon, die over de grenzen vlucht.
In een Afrikaansche havenstad ontmoet
George soldaten uit het legioen, door wien
hij zich laat overhalen ook te teekenen
Spoedig komt de ware toedracht van den
moord in het licht. De vader was ver
moord door 'n mede-minnaar van Yvonne.
Deze laatste spoedt zich naar Afrika om
haar verloofde te bevrijden. Zij besluiten
te vluchten, doch George wordt gedwon
gen zich naar een afgelegen post te be
geven en Yvonne besluit hem te volgen.
Na vele moeilijkheden overwonnen té
hebben, kunnen de geliefden elkaar in de
armen fluiten.
Speciale aandacht verdient deze week
„The 3 Hawkcourts". accordeonnisten, die
met hun buitengewone vaardigheid het
publiek in extase brachten, zoodat ver
scheidene nummers als toegift gegeven
moesten worden.
BEZOEK VAN
ZUID-AFRIKAANSCHE STUDENTEN.
A.s. Maandag arriveert hier een groep
Zuid-Afrikaansche studenten uit Enge
land. Zij zullen o.a. een bezoek aan de
Leidsche Universiteit brengen en ontvan
gen worden door den rector-magnificus
in de Senaatskamer waarna zij het His
torisch Museum zullen bezichtigen.
HANDELSREGISTER
KAMER VAN KOOPHANDEL.
Wijziging:
D. van der Voort en Zonen, Teylinger-
laan 6, Voorhout, bloembollen- en land
bouwbedrijf Uittredend vennoot D. v. d.
Voort Dzn„ Voorhout, dd. 18 Jan. 1932.
FABRIEK STOPGEZET.
In verband met slapte in en reorgani
satie van het bedrijf heeft de directie der
N.V. Kon. Ned. Fabriek van Wollen De
kens voorheen J. C. Zaalberg en Zoon aan
het gezamenlijk personeel per 29 Januari
e.k. ontslag aangezegd.
MEDISCH CONSULTATIEBUREAU VOOR
ALCOHOLISTEN.
In het gebouw voor praeventieve ge
neeskunde is een vergadering van boven
genoemd bureau gehouden, waarbij het
bestuur als volgt werd samengesteld:
Voorzitter: dr. H. J. M. Boonacker;
secr.-penningm.: dr. S. R. Hermanides
mevr. Manders, mej. A. C. v. Nes, dr. A.
Oort, ds. D. Kuilman.
