SIROOP FAMEL
72ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 16 Januari 1932
Derde Blad
No. 22032
Parlementaire Anecdotes
en Incidenten,
'«to.
Buitenl. Weekoverzicht.
RECHTZAKEN.
JOHN GILBERT
Door D. HANS.
Ik had dezer dagen het voorrecht, het
'olgend interessante briefje te ontvangen:
Leiden, 22 Dec. '31.
Amice.
Niet zonder belangstelling neem ik ge
veld kennis van je parlementaire arti-
Jlen in het Leidsch Dagblad. Je weet,
iat ik niet aan politiek doe. Dat zit zoo
ij ons in de familie. We doen in conser-
en en niet in politiek en 92 blikken
■incesse-boontjes zijn mij, eerlijk gezegd
eer waard dan 92 leden van de Tweede
'amer bij mekaar; ik maak een uitzon
dering voor de vrouwen, die altijd m'n
■AchiUes-hiel blijven. Maar al doe ik dan
Iniet aan politiek, je verhaaltjes en anec-
doten lees ik trouw.
Daarom kom ik je nu eens lastig vallen
net een diep geheim.
Een geheim, heusch. Ik heb er tot nog
oe met niemand over gesproken omdat ik
ang was, dat ze me zouden uitlachen en
voor een fantastischen praatjesmaker ver
slijten Maar nu ik uit je vertelseltjes zie.
dat er in dat milieu op het Binnenhof
meer rare dingen gebeuren, kom ik je
eens meedeelen, wat mij destijds is over-
Kmen Misschien kan jij me het geval
ophelderen. Mij is het altijd een raadsel
geweest.
■[Luister dan.
Het is al een jaar of twaalf geleden.
Ik was voor een paar dagen in Den Haag.
~p zekeren dag. ik had 's morgens
Sangs het strand geflaneerd en aardige
leisjes gezien was ik van plan, naar
de middag-voorstelling in Scala te gaan,
•en een kennis van me, dien ik toevallig
jgenkwam, zei: „Doe het niet. Waarom
al je je geld weggooien? Ga eens naar
e Tweede Kamer of naar den Gemeente-
ad, die vergaderen toevallig allebei, 't
st je geen duit en het specialiteiten-
ezelschap is er minstens even goed als
i Scala."
Ik deed het. Eerst wandelde ik naar het
Binnenhof en zag onderweg aardige Haag-
che meisjes. De vergadering was al be-
onnen, maar ik wist toch nog een vrij
goed plaatsje machtig te worden,
f Man, ik zal je maar niet vertellen, hoe
ik me voelde. Eerst dacht ik, dat ze alle-
naal tegelijk aan het woord waren, maar
jn'n buurman, een doorgefourneerde ouwe
t zei lachend: „Welnee, alleen die ééne
.ijnheer spreekt!"
„Je bent gek," zei ik, „ze spreken alle-
aal." De vent bleef maar lachen en zei:
I „Dat is best mogelijk, maar officieel
mreekt er maar één. kijk, die vent daar."
f Ik volgde z'n wenk en zag een fatsoen
lijk heer in een grijs colbertcostuum, die
geweldig met z'n armen te keer ging, een
soort Zweedsche gymnastiek, en als je
goed luisterde, kon je inderdaad hooren,
dat hij een redevoering hield. ..Wie is
RECLAME.
<t\oco/>
voorbehoedmiddel
tegen
Long.Complicaties.
Vraag hef oordeel van
Uw dokteri Agenten: Fa.
B. Moindersma, Den Haag
y
2095
dat?" vroeg ik. „Dat is meneer K. ter
Laan," zei de doorgefourneerde, een
reuze-kerel, een sociaal, maar een goeie!"
Nu weet je, dat mijn familie van huis
uit niet op socialen gebrand is. En toen
het grijze colbertcostuum aan het woord
bleef er zat eerlijk gezegd, een Hinken
kop op, machtig en beslist en met klare
oogen ben ik er tusschenuit geknepen.
Voor Scala was het te laat geworden,
maar een politie-agent vroeg ik den weg
naar den Gemeenteraad, en daar ben ik
op m'n dooie gemak naar toe gekuierd.
Onderweg lekkere sigaren gekocht en
aardige Haagsche meisjes gezien.
In den Raad kreeg ik een goed plaatsje
op de publieke tribune. Maar toen ik de
vergadering in keek (nou komt het,
amice!) was het of ik op slag bevroor.
Want er stond iemand te spreken en de
speechende man was niemand anders
dan hetzelfde grijze colbert-costuum. met
denzelfden kop er op. Ik zag de armen
weer zwaaien, ik hoorde hetzelfde geluid.
Droomde ik? IJlde ik? Ik werd koud van
angst. „Meneer," vroeg ik aan een langen
kerel naast me, „wie is die spreker?" De
vent keek me minachtend aan en zei:
„Ken je hem niet eens?" Dat is onze
Kornelis ter Laan. de sociaal. Een reuze
kerel!"
Geen minuut later stond ik buiten. De
frissche voorjaarswind spoelde m'n klop
pende slapen koud Ik werd bang voor
mezelf. Had ik een koorts-aanval? Ter
Laan was toch in de Kamer aan het
woord?
Een kwartiertje kuieren in het milde
zennetje en het zien van aardige meisjes
frunnekte me weer wat op. Onwillekeurig
was ik in de richting van het Binnenhof
gewandeld. En ik besloot nog maar eens
in de Kamer binnen te loopen: m'n mid
dag was nu toch kapot en misschien trof
ik het beter dan den eersten keer. Boven
dien. als ik weer naast den door-gefour
neerde terecht kwam. kon ik hem eens op
heldering vragen over het duistere geval.
Maar ik kwam niet naast hem. Het was
veel drukker op de tribune, en ik werd
naast iemand anders geplaatst-
Wat er toen met me gebeurde, zal ik
nooit vergeten. Ik keek de zaal in ik
zag weer hetzelfde colbertcostuum met
den flinken kop; ik luisterde, ik hoorde
dezelfde stem. ik zag ook weer de armen
zwaaien. Het klamme zweet brak me uit.
„Kunt u me ook zeggen, wie er aan het
woord is?" vroeg ik heesch aan m'n buur
man. „Zeker mijnheer, was het beleefde
antwoord. „Dat is K. ter Laan. de sociaal.
Een reuze-kerel".
Ik weet met precies wat er met me ge
beurd is. amice Ik kwam tot bezinning,
toen ik in den trein zat. Veertien dagen
lang heb ik nachtmerries gehad, van K.
ter Laan, den reuze-kerel, in het grijze
colbert-costuum. De man in het grijs was
me een obcessie geworden. Gelukkig ge
nas ik. Maar ik zet nooit meer een voet in
dat duivelshol op het Binnenhof.
Nu kom ik tot jou en ik vraag je: zie
jij kans mij de verklaring te geven van
dit drama? Wie was de man he tgrijs? Of
ben ik dien middag werkelijk een beetje
malende geweest?
Ik heb m'n vriend denzelfden dag het
volgende geantwoord:
Beste kerel!
Waarom heb je me niet vroeger de oplos
sing van deze (o, zo<) eenvoudige) puzzle
gevraagd? Dan zou jé Van veel lange twij
fel zijn verlost, want werkelijk, jij denkt
aan hallucinaties te hebben geleden, maar
er is niets van aan.
Je hebt eenvoudig drie keer den heer
K. ter Laan (Kornelis, den reuze kerel,
den man in het grijs) gezien en gehoord.
Hoe kan dat?
Och gemakkelijk Het was. in de dagen
dat hij nog in Den Haag woonde, een be
kende prestatie van dezen afgevaardigde,
dat hij op denzelfden dag, ja, in hetzelfde
uur, in de Kamer en in den Raad sprak.
met sneltrein-vaart.
Met sneltrein-vaart volgen de gebeurte-
nissen elkaar op en voor wie goed zien, zit
er een doorloopende draad in al deze de
wereld-schokkende gebeurlijkheden van
het oogenblik. Of alles even logisch is..
dat is een tweede. De oorzaak moet ge
zocht worden in het simpele feit, dat. waar
vroeger politiek eenvoudig beteekende: het
landsbelang, thans onder politiek moet
worden verstaan: het partij-belang!
Een zeldzaam staaltje daarvan hebben
wij juist in Duitschland kunnen waar
nemen. Zondert men de communisten uit,
die natuurlijk liefst zooveel mogelijk ver
deeldheid en herrie als onmisbare voed-
selboden wenschen, dan mag worden vast
gelegd, dat alle partijen, zonder verder
verschil, moeten erkennen, dat het mo
menteel in het ware landsbelang van
Duitschland is, dat een strijd om het pre
sidentschap worde vermeden, dat de oude
maarschalk Hindenburg, die in zijn 7-
jarige periode zich heeft getoond een lei
der, zooals het land meer dan ooit noodig
had. staande boven alle partij-gedoe cn
eigen inzichten, worde herkozen, althans
voor den tijd, dat de groote vraagstukken
van dezen tijd op oplossing wachten! Doch
toen de rijkskanselier Brüning met het
voorstel kwam om wederom bijwijze van
noodtoestand deze herbenoeming te doen
plaats vinden door den Rijksdag in plaats
van door 't volk, toen weigerden de uiterst-
rechtsche kringen onder leiding van Hitier
en Hugenberg hun medewerking omdat
het Brüning was, die het voorstel deed
Voor den rijkskanselier mocht er eens een
succesje in worden gezien en dat past
niet in de kraam der rechtsche regeerings-
kasteel-bestormersGehanteerd werd het
gemakkelijk te vinden wapen van on
grondwettigheid om de weigering te ver
klaren. De persoon van Hindenburg bleef
geheel bulten schot, naar het heette Later
heeft dr. Frick evenwel de ondeugendheid
begaan, om zich nader uit te spreken cn
nu blijkt, dat de Nazis van de gansche
geschiedenis der presidentskeuze niets
anders willen maken dan een aanval on
de regeering-Brüning. Hindenburg accep
teeren zij mits deze Brüning los laat
Anders verloochenen zij misschien nog
den man. dien zij zelf, 7 jaren geleden, cp
het kussen br.achten! Hindenburg ziet.
thans zijn grootste aanhangers toch in die
kringen, die hem destijds bestreden! Marx
was toenmaals de candidaat der partijen
van Weimar.
Het is de politiek op haar smalst, die
men momenteel in Duitschland in actie
ziet, geheel gericht op eigen partij-bè-
lang!
De gang van zaken lijkt echter voor de
Hij fietste dan even van het Binnenhof
naar de Groenmarkt en viel met z'n neus
in de boter-van-het-debat. En zoo is het
eenmaal gebeurd, dat hij met deze spor
tieve manoeuvre z'n eigen record sloeg. Hij
had een speech gehouden in de Kamer,
fietste met een aardig vaartje naar de
Groenmarkt, vroeg daar eenige minuten
na zijn binnenkomst het woord, fietste
na afloop van z'n raadsrede naar het
Binnenhof terug, en daar kwam hij net
op het oogenblik dat hij z'n repliek kon
uitspreken.
Ziedaar.
En dien record-rit heb jij nu toevallig
juist getroffen. Terwijl jij op je dooie
gemak van de Kamer naar den Raad en
van den Raad naar de Kamer kuierde,
Wiel-rende Kornelis ter Laan je voorbij, en
was er dus veel vroeger dan jij. En kwam
dadelijk aan het woord.
Overigens kan ik me best begrijpen,
dat je er min of meer gek van werd.
Maar wij hier, in dit milieu, zijn aan der
gelijke buitensporigheden gewend.
regeering niet ongunstig. Hindenburg's
naam is voor te groote kringen in Duitsch
land nog te heilig om hem aan een echec
te durven blootstellen en zelfs bij een
tegencandidaat van Hitier c.s. lijkt ons
zijn herkiezing zeker.als hij tenminste
in dat geval een candidatuur wil aanvaar
den. hetgeen nog niet heelemaal vast
staat! Heeft Hindenburg echter ooit ge-
weigeld gevolg te geven aan den roep
van zijn land?
Nog in ander opzicht heeft Brüning den
nationaal-socialisten leelijk den wind uit
de zeilen genomen; gelet op den loop van
zaken bij de verlenging van Hindenburg's
ambtstermijn, mag iedere gedachte aan
een dictaat van Hitier wel naar het land
der fabelen worden verwezen. De rijkskan
selier heeft gemeend eens helder en klaar
de eenig mogelijke conclusie uit het rap
port van Bazel aan de wereld te mogen
voorleggen: Duitschland zal geen herstel
betalingen meer verrichten, daar het daar
toe eenvoudig niet in staat is! Men ziet,
het oude standpunt der Hitlerianen, al
zeiden deze er nog bij, dat zij ook niet
meer zouden betalen, als zij er wel toe in
staat waren. Brüning liet ook niet den
minsten twijfel bestaan, dat zijn uitlating
gold voor altijd.
Regelrecht werd zoodoende een gevaar
lijke knuppel in het hoenderhok der eco
nomische Dolitiek geworpen, die speciaal
den Gallischen haan deed kraaien uit alle
macht: elders verneemt men slechts een
zachtjes getok van goedkeuring, al past
men op, Frankrijk niet onbeleefd officieel
voor het hoofd te stooten
Overal heeft men oog voor de harde
werkelijkheid gekregen en daarom is men
algemeen bijkans bereid door den zuren
appel heen te bijten. In Frankrijk is de
publieke opinie allerminst echter voorbe
reid op wat daar moet. schijnen een neder
laag. gelet op de wijze, hoe de Fransche
communis opinio is ingelicht en vandaar,
dat daar een geloei van verontwaardiging
opging bij den eersten schrik. Het gaf bij
de vraag of het kabinet-Laval zou worden
gereconstrueerd dar. wel geheel zou af
treden den doorslag. Langzamerhand
wordt o.i. toch waarschijnlijk, dat Briand's
gezondheidstoestand, hoewel niet geheel
ongeschokt, toch aan den anderen kant
niet van dien aard is, dat hij niet langer
aan zou kunnen blijven, als hii dat
wenschte. Waarom anders ook de gefor
ceerde pogingen van Laval om hem in een
of anderen vorm in zijn kabinet te hand
haven? Briand, door Laval steeds meer
teruggedrongen aan zijn eigen ministerie,
gaf er de voorkeur aan, om zijn vrijheid
volledig te herwinnen en men neemt aan.
dat hij bij de komende verkiezingen nog
eens op den voorgrond zal treden. Verde
digend zijn standpunt van vrede en ver
zoening Of hem dit in het radicale
kamp zal brengen?
Laval heeft, de crisis spoedig overwon
nen; hij behield overigens al zijn mede
werkers uit het vorig kabinet, nam zelf
buitenl. zaken en verving Maginot aan oor
log door Tardieu. terwijl de ministeries van
binnenlandsche zaken en landbouw in
handen kwamen der onder-ministers. Dit
'oeteekent een kleine verschuiving naar
rechts en dus: handhaving van het wel
bekende Fransche standpunt!
Dientengevolge wordt de kans groot, dat
men te Lausanne zich weinig moeite zal
geven om te streven naar een beslissing,
doch zal volstaan met het verlengen van
het moratorium aan xöüitschland voor
langeren of korteren tijd om dan opnieuw
later bijeen te komen als in Frankrijk de
stembus zal hebben gesproken en de open
bare meening daar beter zal zijn ingelicht
door de provinciale pers. Voor zoo'n uit
stel pleit ook de afwezigheid te Lausanne
v an Amerika, hoewel het zeer nauw bij een
regeling is betrokken door de kwestie der
oorlogsschulden, die moeten worden ge
schrapt Wat misschien niet zoo ver
af is, als de ontwapeningsconferentie suc
ces heeft Men ziet, hoe het een onver
brekelijk vastzit aan het ander.
haagsche politierechter.
Desertie.
De motordrijver M. v. d. O. de kok H. H.
en de matroos A. G. waren aangemonsterd
op de Jacoba, van den reeder De b. uit
Katwijk. Te IJmuiden zijn zij niet aan
boord gekomen, toen het schip uit moest
varen voor de haringvisscherij.
Wegens desertie stonden zij voor den
politierechter terecht. Alleen H. was ver
schenen. De schipper, als getuige gehoord,
zeide, dat de verdachten te IJmuiden be
zwaar hadden gemaakt om uit te varen.
Twee van hen achtten den tijd te vroeg.
G. wilde niet verder, omdat er tijdens de
reis gevochten was. De schipper verklaar
de uitdrukkelijk gezegd te hebben dat zij
mee moesten.
Het O .M. eischte wegens desertie, tegen
ieder van de verdachten 14 dagen gevan
genisstraf. De politierechter wees dien
overeenkomstig vonnis.
De gebroeders G. P. L. en C. de B bei
den schipper, uit Leiden waren op 7 No
vember j.l. met een motorbootje aan het
varen op den Ouden Rijn nabij Koude
kerk. Toen zij voorbij het erf van zekeren
H. aldaar voeren werd er plotseling met
steenen naar hen gegooid. Zij zagen
eenige mannen het huis binnengaan.
Daarop voeren zij naar den wal en spron
gen via een vlet op het erf. H. kwam uit
het huis en werd met een ijzeren staaf die
ieder van de jongens in de hand hield
bedreigd jnet doodslag. H„ kreeg hulp van
binnen, waarop de beide broeders van het
erf werden weggewerkt. Een van hen ge
raakte nog te water.
Wegens bedreiging stonden de twee
broers terecht.
Getuigen verklaarden, dat er ook met
steenen naar het erf is gegooid.
Het O. M. achtte de bedreiging bewezen.
Rekening houdend met verzachtende om
standigheden eischte de officier tegen
ieder der verdachten f. 25 boete, subs. 25
dagen hechtenis.
Mr. Goudsmit uit Leiden, betoogde dat
de bedreiging slechts met woorden is ge
schied. Bovendien meende spr. dat deze
zaak is omgedraaid want zijn' cliënten
waren de klagers en niet H.
Pleiter achtte, zoo. de politierechter
schuld mocht aannemen, een lichte straf
gewenscht.
De politierechter legde ieder van de ver
dachten f.20 boete subs. 10 dagen hech
tenis op.
Zonderlinge kerkgangers.
In den avond van 30 November jJ. gin
gen vier jongemannen uit Ter Aar, op
naar de kerk om te bidden ter gelegen
heid van het veertig urengebed. Zij namen
niet in de banken plaats, doch bleven
achter in de kerk staan. Zij hinderden
een zoon van de ordebewaker, die zijn
ongenoegen daarover uitte. Gevolg van
een en ander was dat na den dienst een
woordenwisseling ontstond en er klappen
vielen, zoodat thans de politierechter
twee kerkgangers A. J. en T. v. d. b., te
genover zich zag staan, die ter zake van
mishandeling, door den officier waren
gedagvaard.
De getuigenverklaringen klopten in geen
enkel opzicht met die van beide verdach
ten. die beweerden aangevallen te zijn.
Niettemin vorderde het O. M. geldboeten
van f. 25 en f. 15.
De politierechter verminderde de on
kosten tot f. 20 en f. 10 subs. resp. 20 en
10 dagen hechtenis. (Vad.).
hoe leeren filmsterren hun rol?
I 9„Twee ^aar geleden zou niemand zich
I f Vfaag gesteld hebben, maar in dezen
fee sprekende film is het zeer be-
«iÏF ,In deze dagen, nu voor iedere
een lange dialoog van buiten geleerd
r"£?ii„ woüden, is een goed geheugen in
"°5™°d veel waard, iedere geheugen-
Ik Ïj,, esteem, dat de wereld kent wordt
m Hollywood gebruikt.
JfSJ® Davies geeft toe, dat zij een
miiu ls van een vee' geadverteerde
methode. Het systeem, dat een zin in
geheugen verbonden wordt aan een
ee^erp -,?1 Persoon, die tegelijkertijd
g zien wordt. Het klinkt misschien vreemd
1 honderden beweren, dat dit de
„ï*1 methode is en Marion Davies is
een van hen.
DMtJS?" "accoustische geheugens" en
mnn V geheugens" in Hollywood. Ra-
acn,KHTlrro een voorbeeld van een
vS,iCh geh?ugen" «ij geeft er de
malend aan,' z0n ro1 hem enkele
zinnen oorgeIezen wordt. Hij herhaalt de
kan hu en nï ehhele van deze repetities
heden spelen SC6ne Z°"der moeil«k"
keïiu? nnth. wbzekan ft het zeer gemak-
iknmwlhoa?en vertelt hij, „maar als
deze nvtr t in ht te studeeren, door
geüjkhefd." jkt het een onmo"
oJp°t!l^Gibhert ls ,een voorbeeld van een
fisch oog,- een s00rt ..fotogra-
kens eenSL2Ini'0l„ over en herleest tel
gen geprenf de^e ln zijn 6eheu"
druk Gilbert i= h fot°grafische af-
nooit tiid verliesthekend als iemand, die
men omdat hii eu repetities of opna-
zegt, dat hiihlioSLnsr0lH11161 kent' maar
Novarro geen woord\.™?eb. methode van
den. Het ii nM. ,Z0U kunnen onthou-
om namen van Seri moeiIÜk voor hem
voorgesteld wo?den!rS°nen- di® aan hem
hij deze namen n u onthouden, tenzij
heeft gezien een gkwaafTen of bedruk"
sehen. Reginald Den™ r Van vele men"
John Mil jan alle ourlF*,i6al\Hersholt en
een een combinatie
schreven methodes. Zij leeren hun rol
door deze hard-op te lezen.
..Het is misschien een vreemd gezicht
een aantal acteurs te zien, die in zichzelf
zitten te mompelen", zegt Hersholt, „maar
het is de eenige methode, die gedurende
mijn tooneelloopbaan bewezen heeft goede
resultaten op te leveren. Sommige Euro-
peesche artisten, die moeilijkheden on
dervinden met de Engelsche taal, laten
gedurende de repetities hun rol in groote
letters op een zwart bord schrijven. Al
dien tijd hebben zij de Engelsche woorden
voor hun oogen en kunnen deze zonder
moeilijkheden zeggen, zoodra met de op
namen begonnen wordt. Deze methode
wordt o.a. gevolgd door Conchita Monte
negro, een Spaansche, geboren in San
Sebastian, die na slechts zes maanden
Engelsche les gehad te hebben, de hoofd
rol kreeg in de Engelsch sprekende film
„Never The twain shall Meet" onder regie
van W. S. van Dyke, die ook „Trader Hom"
regisseerde.
Buster Keaton. de man met het stalen
snuit, zegt niet te weten hoe hij zijn rol
leert. Reeds als jongen trad hij op in een
variété-nummer met zijn ouders en bleek
een zeer goed geheugen te hebben.
„Ik heb niet het minste idee of de
woorden in mijn hersens gefotografeerd
worden of wat er precies gebeurt in mijn
schedel" zegt hij. ,.Ik ben alleen blij, dat
een scène die ik eenmaal doorgelezen heb
voorgoed in mijn hoofd vastgelegd is en
ik de dialoog zonder verdere repetitie
kan zeggen".
AN!ta PAGE
Het leeren van teksten is geen bezwaar
voor Anita Page, maar zij vergeet haar
wachtwoorden. Om haar geheugen te hulp
te komen, maakt Anita gebruik van een
bij de leerlingen van verschillende scho
len zeer bekende methode. In de palm
van haar rechterhand heeft zij kleine
kaartjes, waarop de wachtwoorden ge
schreven staan. Norma Shearer leert nooit
haar rol van buiten. Zij leest deze enkele
malen door en na eenige repetities van
een scène kent zij den dialoog goed ge
noeg voor dé opname. Zij zegt, dat hier
door de dictie „frisscher" blijft en men
geen papagaaien-uitspraak krijgt.
William Haines heeft er ook bezwaar
tegen zijn rol té goed te leeren, maar om
een andere reden. Haines is een komisch
acteur en zijn ideeën voor lachsuccessen
komen gedurende de repetities. Hierdoor
wordt dikwijls op het laatste moment een
kleine verandering in den tekst aange
bracht en zou een volkomen van buiten
'geleerde rol hem van de wijs brengen.
Vrijwel iedere filmstar, welk systeem
van rol instudeeren hij of zij ook heeft,
leert niet meer van buiten dan noodig is
voor de opname van één dag. De eenige
uitzondering hierop is Greta Garbo. Zij
is bekend als de ernstigste werkster van
Hollywood en als zij in de studio's komt
voor de eerste opnamen van 'n film, kent
zij reeds haar rol voor alle acten van
buiten en kan elke willekeurige scène
oogenblikkelijk repeteeren. Dit is uiterst
gemakkelijk voor den regisseur, die nog
al dikwijls verandert en 's avonds nog niet
weet, welke scène hij den vblgenden dag
wil opnemen.
paramount filmt het wrak van
de lusitania.
Emmanuel Cohen, redacteur van het
Paramount Sound Nieuws, heeft deze
week een contract afgesloten met de lei
ders van de aanstaande Lake-Railey
expeditie, waardoor Paramount het al
leen-recht heeft om opnamen te maken
van den arbeid dezer onderneming, die
zich ten doel stelt kostbaarheden ter
waarde van vijf millioen dollar te ber
gen uit het wrak der „Lusitania", het
tijdens den oorlog bij de Engelsche kust
getorpedeerde passagiersschip De leiders
van de expeditie zijn Commodore Simon
Lake, de bekende pionier op het gebied
van bergingswerk en Captain H. Railey,
manager van Admiral Byrd's laatste
Zuidpool-expeditie.
Fantastisch als dit plan den leek moge
toeschijnen zal dit toch geenszins een
buitengewoon moeilijke berging worden,
In tegenstelling met de algemeen gang
bare meening ligt de Lusitania niet mid
den in den Oceaan of zelfs maar in diep
water. Het schip zonk op acht mijlen van
de Iersche zuidkust en ligt op ongeveer
80 meter diepte.
De juiste plaats van het wrak is aan
de Britsche admiraliteit bekend geweest
sinds 1916, en de betrokken verzekerings
maatschappijen hebben de plek met een
drijvende boei aangegeven
Captain Railey heeft toestemming van
de Engelsche Admiraliteit gekregen om
het wrak te onderzoeken, hoewel dit strikt
genomen niet noodzakelijk was, daar het
schip buiten de territoriale grens ligt.
De expeditie is in de eerste plaats be
doeld als een demonstratie van de appa
raten die door Simon Lake zijn gebouwd,
en die in het afgeloopen jaar al met suc
ces op een twaalftal aan de Amerikaan-
sche kust gezonken schepen zijn gepro
beerd. Het toestel bestaat uit een stalen
buis van ongeveer een meter doorsnede,
die zoo is geconstrueerd dat de enorme
druk op groote diepte geen invloed kan
uitoefenen. Het bovenste deel van de buis,
die door de bodem van het bergingsschip
loopt en door middel van vernuftige ma
chines snel op en neer bewogen kan
worden, is ongeveer 50 Meter lang. Hier
aan is van onderen een tweede buis be
vestigd, die slechts vijftien meter lang is
en in alle richtingen bewogen kan worden
door een machinist, die in een verwijding
van de buis een kleine machinekamer
heeft Het derde deel is een ronde kamer
van drie meter doorsnede, voorzien van
ramen, schijnwerpers en allerlei instru
menten. waarmede de duiker in zijn werk
wordt bijgestaan.
De eigenlijke duiker is Frank Crilley,
een veteraan op dit gebied en de held van
talrijke opwindende avonturen onder
water.
Om het fotografeeren onder water mo
gelijk te maken zal Crilley op het wrak
een veertigtal speciaal geconstrueerde
schijnwerpers van vijfduizend watt plaat
sen. Hierdoor zal het Paramount Nieuws
in staat zijn om opnamen te maken bin
nen in het schip Men verwacht op deze
wijze buitengewoon interessante beelden
van de luxueuze eetzaal en salons, die
thans reeds zeventien jaar onder water
liggen.
Een operateur is nog niet aangewezen,
doch Maurice Keilerman, staf-cameraman
der Paramount, heeft reeds op groote
schaal in de duikkamer geëxperimenteerd.
geduldige toeschouwers.
Bij de wereldpremière wordt een film
niet voor de eerste maal vertoond. Afge
zien van het aantal malen dat iedere op
name afgedraaid wordt onmiddellijk na
het afdrukken en ontwikkelen wordt de
complete film gemiddeld veertig keer in
de studio's vertoond voor het publiek er
iets van te zien krijgt.
Na de eerste montage van de losse op
namen wordt de film nog een groot aan
tal malen vertoond voor regisseur, pro
ductieleider en de voornaamste medewer
kenden, waarbij telkens kleine verande
ringen worden aangebracht. Zijn de ma
kers eindelijk tevreden, dan gaat de film
naar een afgelegen plaats om in een klein
theater voor het gewone publiek te loopen.
Uit de reactie van de toeschouwers op be
paalde scènes krijgt men dikwijls aanwij
zingen om nog een laatste verandering
aan te brengen voor de eigenlijke pre
miere plaats vindt.
Een film als „Dr. Jekyll and Mr. Hyde"
werd in de Hollywoodsche Paramount
studios zelfs vijf- en zeventig keer in haar
geheel vertoond voor de regisseur, Rouben
Mamoulian, zijn „O. K." gaf.
