De Firma I. ZANDVOI
CASINC
DE FRANSCHE
DIEVEGGE
DE WOESTIJN DE
VERLORENEN
NIEUWS UIT BELGIE.
NIET IN
GROOTE PR1JSDAU
HAARDKACHELS enKACH
Hoogewoerd 49 - Telefoon 19
BEBE DANIELS - BEN LYC
WALLY WALES
DE VERRASSING
VAN RIEN EN WILLY.
VAN TWÉÉ HELDJES.
ANEKDOTES.
UNIEWINKELS:
(Van onzen correspondent.)
EEN SIGARETTENOOKLOG.
Locale economische strijd heeft soms wel
zijn eigenaardige zijde. Sedert verscheidene
maanden kunnen de Brusselaars er zich
van overtuigen zonder dat er een blad
wordt gevonden om er een of ander over
te schrijven tenzij enkele uitgesproken
partij-organen. Het betreft een episode uit
den sigarettenoorlog. De regeering heeft de
noodzakelijkheid gevoeld van nieuwe be- I ken m
lastingen en heeft o.m. de sigarettenbelas- zetten
■ting buitengewoon verhoogd, een verhoo- zooals zij hi
ging waarvan sigaren en tabak vrij bleven. ben trouwe
In België worden veel meer sigaretten ge- om de prij
rookt "dan sigaren Een kleinhandelaar moet wordt
heeft gemeend, dat hij het publiek moest Wie zich h
tegemoet komen en heeft een verkoop- geen leverir
tarief ingevoerd voor alle merken sigaret- van is n
ten en andere rookartikelen, dat 10 tot winkels fei
15»/» lager is dan het tarief van de con- butiewinke'
currenten. Hij verklaart, dat het publiek De fabriek
een pakje sigaretten, dat voorheen 3 frank den „bradc
kostte, nu moeilijk met 4 frank betalen nu reeds s
kan en dat bijgevolg, om een normalen artikels te
omzet te behouden de prijs moet worden die een boy
verlaagd. Hij beweert bovendien, dat hij hem.. Dit
met een mindere winst te nemen, waar
door het publiek meer koopt, hij evenveel
v/int, als wanneer hij tegen de hoogste
prijzen zou verkcopen.
Deze „bradeur", zooals men hem hier
noemt, heeft zijn winkel in het volle cen
trum van de stad, in de Oude Kleerkoo-
perstraat, de verlenging van de bekende
Nieuwstraat, met haar groote warenhui
zen. Zijn politiek had voor gevolg, dat de
handelaars uit de omgeving geen doosje
sigaretten meer verkochten. Zij achtten
zich echter niet machteloos en wendden
zich tot de verschillende sigarettenfabrie-
ken met dc
aan
hebben moet onder andere handelaars,
welke nog niet konden ontdekt worden,
ondanks een zeer scherpe waakzaamheid.
De concurrentie heeft dan haar toevlucht
genomen tot een middel, dat zij radicaal
hebben gedacht. Zij heeft n.l. met de hulp
der fabrieken juist recht over den „bra
deur" een gedeelte gehuurd van de uit
stalling van een zeer bekend juwelier, en
wel een Nederlander, waarin tegen de
zelfde of nog lagere prijzen sigaretten wor
den verkocht. Een prachtige juweliers
winkel is aldus herschapen in een comp-
toir voor rookers. De ander, aan den over-
In welke mate de handelsvrijheid bij dit
alles ln het gedrang komt, kan men na
gaan. De winkeliers, die tegen de door de
fabrieken vastgestelde prijzen willen ver-
koopen, stellen tegenover den „bradeur" de
redeneering, dat geen enkele winkel be
hoorlijk zou kunnen bestaan alleen met de
winst welke de „bradeur" neemt. Men moet
tenminste dertig percent kunnen verdie
nen. De „bradeur" meent het zoo niet en
zegt niet alleen, dat hij met zijn prijzen
behoorlijk meent te verdienen, maar dat
hij het publiek wil helpen om goedkooper
te worden bediend. Indien de winkeliers
van den „bradeur", die het tegen zijn con-
currenten-collega's opneemt, omdat si
prijzen, welke hij vraagt, bij een kleinm
omzet, ongetwijfeld slechts onvoldoende
winst laten voor den winkelier. Maar daar
tegenover staat ook, dat de sigarettenia
brieken alleen profiteeren willen van voor
deden, waaraan alle partijen deelachliê
kunnen zijn. Er bestaat in België wel een
wet, welke cartelvorming met het oog od
de handhaving van hooge prijzen verbiedt
maar deze schijnt, naar vroegere processen
hebben uitgemaakt, in deze omstandig
heden niet van toepassing te zijn. In en.
geval staat men hier tegenover een ver
Oude Vest 55. Te!ef. 880
P.K. Koorst
2 pond Carbonade I pond Reuze! 1.00.
Varkens Rollade 3 pc
RÜ^DVLEESCH
Haas
Rosbief
Ribstuk
Riblappen
Klapstuk
0 75
0 75
0.60
bij
3 pond
1.60
0.60
hij
3 pond
1.50
bÖ
5 pond
2.25
0.55
bij
3 pond
1.45
bij
5 pond
2.25
0.45
bij
3 pond
1.10
Magere Rundlappen
bij 3 pon<
bij 5 pont
Doorregen lappen
bij 8 pon<
bij 5 pon»
Gebakt
bij 3 pon'
Soepvleesch
bij 3 pont
Soepvleesch met beei
25 cent pf
Niervet
Al deze artikelen worden zonder verbooging thuis
Stuurt heden nog een briefkaart. Allee
EENMAAL GEPROB
Komt U even kijken?
Het is de moeite waard
Alleen in de Haarden- en Hacbeimagaz
W 7 A Al DC DP nieuwe rijn 24, hoek burgsï
1 lHALDlHU Tel. 2525, haarl.str. 235, Tel.
PÜT OPRUIMING RESTANTEN HAARD
Vanaf Vrijdag 11, t.m Donderdag 17 December
ALS lete HOOFDFILM:
IN
DE ZINGENDE, MUS IC EEREND E FIL
Een spannende Amusementsfilm, spel van gauwdie'.
inbrekers en dienstmeisjes, on vlotte wijze ur
beeld door de beste der Hadio Artlsten.
'n FILM A RADIO FILM!
Bebe Daniels als de Fransche Dievegge
Ben LyonGentleman-Inbreker
De film is opgenomen volgens 'tFotogeluidsysteem R.
ALS 2DE HOOFDFILM:
96
Eeu eebte sensat.ioneele film met in de hoofc
TOEGANG BOVEN 18 JAAR -mi
Entreeprijzen:
Loge f. 0.70, le Rang f. 0.45, 2e Rang f. 0.25
's Zondags:
Loge f. 0.80, le Rang f. 0.60, 2e Rang f. 0.35
Plaatsbespreken van 11 3 unr.
Zondag 2 voorstellingen 4-7,8-11. geheel programma.
„Zeg kinderen" zei vader van Leeuwen,
„volgende week Woensdag is moeder
jarig, hebben jullie daar al aan gedacht?"
„Natuurlijk vader" antwoordde Karei,
de oudste, „u weet toch wel, dat we al een
heelen tijd aan het sparen zijn?"
„Ja, dat weet ik", antwoordde vader,
„maar hebben jullie er al aan gedacht wat
je moeder graag geven wilt?"
„Ja vader, ik weet het wel, zei Gerda
die op Karei volgde en zestien jaar oud
was, „moeder wil graag een nieuwe lampe-
kap hebben. Die we nu in de huiskamer
hebben, is zoo verschoten. Maar ik ge
loof niet dat we er geld genoeg voor heb
ben. U moet denken, wij zijn maar met
z'n vieren grooten, de kleintjes kunm je
natuurlijk nog niet meetellen".
„Nee, dat is zoo", stemde vader toe. Maar
weet je wat, dan geven wij met elkaar
moeder de lampekap dan help ik er ook
aan mee. Afgesproken?"
„Fijn vader," zei Gerda, dan krijgt moe
der vast een m.
„Ssstliet Karei waarschuwend hoo-
ren, „daar komt moeder".
Nauwelijks had hij het gezegd, of de
kamerdeur ging open en moeder kwam
de kamer binnen. Een glimlach vloog er
over haar gelaat, toen ze vader met het
clubje „grooten" zoo bij elkander zag.
,,'t Lijkt hier wel een raadsvergadering",
wilde ze schertsen. Maar plotseling be
dacht ze zich. Nee maar net doen of ze
geen erg had. Dat was voor de „samen
zweerders" veel aardiger. Ze begreep im
mers best waar het over ging?"
,,'t Is zóó etenstijd hoor, waarschuwde
ze vriendelijk. „Gerda, wil jij even de
tafel dekken?"
„Ja zeker moeder", antwoordde het
meisje.
„En roep jij even de anderen binnen
Karei?" vroeg moeder toen. „Ze spelen
nog buiten".
Een kwartiertje later zat het geheele
gezin om de tafel, en 't was een tafel vol.
Want, behalve vader en moeder, waren er
acht kinderen in het gezin van Leeuwen.
„Er is heel wat te doen, als je zoo alle
dagen met z'n tienen bent," zei moeder
wel eens.
Hoe dichter men hij moeders verjaardag
kwam, hoe geheimzinniger alles werd.
Daags voor de groote dag, was vader
met Karei en Gerda naar den winkel ge
gaan en daar hadden ze een beeldige
zalmkleurige lampekap uitgezocht. Dien
zelfden avond zou hij nog thuisgebracht
en opgeborgen worden.
„Hoe krijgen we dat gedaan?" vroeg
Karei toen ze weer buiten waren, ,,'t Is
aardiger als moeder er niet bij is."
„Daarom komt de lamp juist vanavond
thuis, Karei" vertelde vader. Moeder en
Gerda gaan vanavond samen boodschap-
schappen doen, en in dien tijd wordt de
lamp dan opgehangen."
,,'t Is eigenlijke jammer dat moeder
hem dan vanavond ook meteen ziet" vond
Gerda, „maar daar is nu eenmaal niets
aan te doen".
„Geven de kleintjes nog wat?" vroeg
Karei nu.
„Ja", zei Gerda. „Bernard geeft een
kopje en schoteltje en Nelly een beker.
Maar wat Rien en Willy geven weet ik
eigenlijk niet. Weet u het vader?"
„Ja", zei vader, „ik weet het wel, maar
ik heb beloofd dat ik het niet vertellen
zou".
„Dus dat blijft een verrassing", lachte
Karei. „Nu, dan zullen we het maar af
wachten."
's Avonds liep alles goed van stapel.
Moeder deed de kleintjes wat vroeger
naar bed dan anders en ging toen met
Gerda boodschappen doen.
Precies op tijd verscheen de knecht uit
de lampenzaak, om de mooie lamp op te
hangen.
Een half uurtje na zijn vertrek kwamen
moeder en Gerda thuis, beladen met
allerlei pakjes.
Direct toen moeder binnenkwam zag ze
natuurlijk de nieuwe lamp.
„Ja vrouw", zei vader, „we konden die
lamp toch niet pas morgen op laten han
gen. En daarom krijg je nu alvast het
cadeau van mij en de vier grooteren. Ben
je er mee in je schik?"
„Nu, dat kun je begrijpen," lachte moe
der, 'k heb al zoo lang naar een nieuwe
lamp verlangd? Ik dank er je allemaal
voor hoor. Jullie hebt eer van je verras
sing."
„Wat hebt u toch in al die pakjes moe?"
vroeg Antoon, die op Gerda volgde.
„Ja, dat is nu m ij n geheim, plaagde
moeder, maar ik vertel.het niet eerder
Twee leuke, kleine bengeltjes.
Die gingen op een keer,
Eens heel alleen naar bedje toe.
Dat deden ze wel meer.
Ze vonden 't héél gewichtig, hoor!
Zoo zonder hulp naar bed.
Het was voor beiden telkens weer
Opnieuw de grootste pret!
't Was werk'lijk aardig om te zien.
Hoe rustig z' eind'lijk lagen
Toen plots o schrik! ze 'n groote spin
Vlak bij hun hoofdje zagen!
Een schreeuw, een gil en één, twee, drie,
Was 't tweetal op de been.
Van angst rolden ze waarlijk haast
Over elkander heen!
En toen naar Moeder op een draf.
Wat schaterde die luid!
Moes lachte, toen ze 't had gehoord.
De dapp're heldjes uit.
Hè, moet je voor zoo'n spinnetje
Nu toch zoo angstig zijn?
Ik meende, dat-je flinker was,
Maar nu doen jullie „klein"!
Want weet je, wat die groote spin
Waarschijnlijk heeft gedaan?
Die is. veel vlugger dan je bei'
Al op den loop gegaan!
En toen heeft Moedertje ze zelf
Vlug weer naar bed gebracht.
Maar 'k weet, ze droomden van die spin
Vast nog den heelen nacht!
Nadruk verboden.)
RO FRANKFORT.
dan morgen. Jullie hebt den laatsten tijd
zooveel geheimen voor mij gehad, dat ik
nu wel eens een geheimpje voor jullie wil
hebben."
„Mag ik het ook niet weten, moeder?"
vroeg vader heel nederig.
„Nee, jij ook niet," zei moeder beslist.
Den volgenden morgen waren alle kin
deren van Leeuwen vroeger dan anders
beneden. Gerda was het eerste opgestaan,
had voor de ontbijttafel gezorgd en was
toen de kleintjes aan gaan kleeden. Toen
allen om de tafel geschaard zaten mocht
moeder, de jarige moeder pas binnen
komen.
Vader had moeder boven al gefeliciteerd,
maar de kinderen wenschten haar van de
oudste tot de jongste nu geluk.
Gerda gaf de kleine Bernard en Nelly
hun cadeautje in de handjes. Ze wist haast
niet wie er blij der was, de kleintjes dat ze
wat geven mochten of moeder die de pre
sentjes kreeg.
Rien en Willy wierpen maar steeds ge
heimzinnige blikken naar elkaar, waar
niemand iets van begreep.
En moeder liet heel niet merken dat ze
het vreemd vond, dat ze van haar beide
jongens geen cadeautje kreeg.
Na het ontbijt, toen vader en de groo
ten naar hun werk waren, en moeder
snuffelden Rien en Willy in de kast, waar
hun spaarpotten stonden. Toen moeder
weer onverwachts binnenkwam, zag ze nog
juist dat Rien zijn spaarpot verzette en de
kast dicht deed. Maar ze vroeg niets.
Ga jullie naar school, jongens," zei ze
alleen. „Denk er om, dat je niet te laat
mag komen, anders zou je school moeten
blijven. En dat zou niet fijn zijn op moe
ders verjaardag, hè?"
„Nee, dat zou het zeker niet en daar zou
den-de jongens ook best voor zorgen, dat
dit niet gebeurcie.
Toen ze 's middags uit school kwamen,
v/as er een nieuwe verrassing thuis.
Tante Marie was gekomen en had voor
Móeder een mooi schoorsteenkleed mee
gebracht
Of Moeder daar ook blij mee was!
„Maar jongens," zei Moeder, „nu moeten
tante en ik na het eten even een bood
schap doen. Kunnen jullie beidjes dan wel
op de kleintjes passen? We komen heel
gauw terug.
„O ja, moeder, best," antwoordde Rien,
en onder tafel trapte hij Willy op de tee-
nen, om zijn blijdschap te uiten.
Hoewel Willy in een ander geval zeker
au" zou geroepen hebben," zei hij ditmaal
niets, omdat hij al even blij was als zijn
broer.
Zonder dat iemand het wist hadden de
twee jongens bloemen voor hun jarige
Moeder besteld. Omdat ze de bloemen zelf
graag aan wilden nemen, hadden ze expres
gezegd, dat ze 's middags pas gebracht
moesten worden. Maar nu Moeder weg
moest, was het nog veel fijner als ze ge
dacht hadden. Want nu konden ze, zonder
dat Moeder het zag, de bloemen in een
vaas zetten.
Wat zou dat een verrassing wezen!
En dat werd het ook Toen Moeder en
Tante een poosje weg waren, werd er ge
beld Gelukkig, daar waren de bloemen!
Vlug ze in de vaas gezet, die al klaar
stond en toen schreef Rien op een stukje
papier „Van Rien en Wil." Dat papiertje
bond hij aan de bloemen en zette toen de
vaas op de schoorsteen.
Nauwelijks was alles klaar, of daar
kwamen Moedei en Tante al weer terug.
„Moe, er zijn bloemen voor u bezorgd,"
zei Rien met een onschuldig gezicht.
„.Bloemen, van wie dan?" vroeg Moeder
verbaasd. „Is er geen kaartje bij?"
„Ja, ik geloof het wel, Moe," antwoordde
Willy.
Met hoed en mantel nog om liep Moe
der nu op den schoorsteen toe. Ze nam
het papiertje in haar hand en las: „Van
Rien en Wil."
Met een kleur van blijdschap keek Moe
der nu naar haar jongens.
„Wat ben ik daar blij om, Rien en Wil,"
zei ze. „Jullie hebt je geheim goed be
waard, hoor. En je hebt eer van je werk
ook. Ik heb van niemand anders bioemen
gehad."
„En bloemen hooren er toch bij," zei
tante nu. ,,'t Is een fijn plannetje van jul
lie, jongens!"
Dat hoorden Rien en Wil dien dag nog
dikwijls. Want als er visite kwam en Moe
der haar cadeautjes liet zien, prees ieder
de prachtige bloemen, die de twee jongens
met hun beidjes gekocht hadden. En
vader zei 's avonds: „Ik wist wel, dat Rien
en Wil al groot genoeg waren om er zelf
voor te zorgen, 't Zijn een paar flinke
kinderen.
FRANCINE.
Ingezonden door Joop Burgerjon.
Rechter: „En hoe oud ben je?"
Beklaagde: „67 jaar."
Rechter: „67 jaar? en dan steel je een
auto, hoe is het mogelijk?"
Beklaagde: „Wel memeer de rechter in
mijn jeugd waren er nog geen auto's, dus
kon ik er geen stelen."
Ingezonden door Abraham van Es.
Kareltje: „Mama, krijg ik straks nog
een stuk taart?"
Mama: „Waarom vraag je dat, je hebt
nog een groot stuk op je bord liggen."
Kareltje: „Ja ziet u, als ik niet nog een
stuk krijg, dan eet ik dit lanzamer op."
leiden
haarlemmerstraat 65 - driftstraat 38
heerenstraat 43. 9780
rfurauvLttdGn
KALFSVLEESCH
LAMSVLEESCH
9823 RAUWE ROOKWORST
R00KVLEESCH
PEKELVI.EESCH
STERK CONCURREERENDE PRIJZEN
