KELLNER
M. ROOS
i. VR
J. C. v. SCHRAVENDIJK
'WEEFLESSEN
WEET U
VERSCHEZALM
IJBOKKING
Riar
Alle Drukwerl
HÜLP BIJ HUISWERK
Fa. H. MENS
2cI<! MEISJE
J.&J.Schravendijk
H.J.GR0ENEW0UD
VAN ALP
Fa. G. VAN BRUS
GEBROEDERS PEL
HASSELMAN
PANDER
Net Meisje alleen.
HOTEL BELLEVUE
Reisdekens
Autoplaids
Nachtsokken
22 ct.
PEK A
Koude da
t
§(RESi
Verkrijgba
D
HAARI^EMME
LEIDSCHE BE
Begrafenissen
H P. H. KEE
BANKETBAK!
BANK
LEGKAART.
EEN KLEINE WERELD.
LEIDEN.
LEERLING H.B.S. 5e KL.
Gevraagd persoon, die daartoe
in staat en bereid is. Hoofd
zakelijk talen. Brieven bureau
van dit blad onder No. 8575a.
op alle toestellen
alle technieken
ook Zweedsche
RIEK VAN DER HEIJDEN
Mariënpoelsiraat 15 rem
üüS
8291a
dat zelf musiceeren
meer voldoening
geeft dan mecha
nische muziek?
Laat daarom uw
kinderen piano spelen
Gebruikte en nieuwe piano's
in alle prijzen! 7539
Haarlemmerstraat 53, Leiden.
Gevraagd een net
v.g.g.v. Aanmelden na 7 uur.
RusthuisWeltevreden", Hooge
Rijndijk 24. 8781
Govraagd 1 December wegens
teleurstelling voor noodhulp of
vast
G. k. k. Z. g. g. onnoodig zich
aan te melden.
Aanmelding Morschsingel 1, na
uur n.m. 8782
Gevraagd voor tijdelijk oen
flinke Kellner. 8773
STEENSTRAAT 59.
KERSTBOOMEN
Aanb. v. pr. gevormde en ver
schillende maten Kerstboomen
tegen concurr. pr., bij het be
kende adres. Vraagt prijs. J. V,
HEIJNINGEN, Stationsweg 28,
Bussum, Telefoon 1921, bellen
liefst 's avonds na 6 uur. 8767
Gutta-percha on 8784
Metalen Bedkruiken
in verschillendo prijzen
BREESTRAAT 55.
VISCH en COMESTIBLES
Opgericht Anno 1875
Haarlemmerstraat 58, Telef. 420
Hoogenoerd 32 Telef. 840
8791
SLECHTS 8771
kost de RECLAME FLACON
Vruchten Saus, gereed voor I
gebruik. Overal verkrijgbaar
Agent van het
LEIDSCH DAGBLAD
Egbert de Grootstraat 2
Noordwijk aan Zee
beveelt zich beleefd aaD voor
het aannemen van abonne
menten en het plaatsen van
advertentiën.
Kistjes
Doosjes
f. 1.00
f. 0.45
ver
Probeert U i
BAY
Het lenigt direct
de aanvallen cn
A
Opgericnr 1871.
Nog enkele Bovenhuize
betrekken. Benedenhuis
Bovenhuis Morschweg 5
Aannemer. Morschweg
Nieuwe Rijn 62. "i
Voor een
meer noc
van prima
van goed
Wij dankt
een gehee
heerlijke r
zeer dun c
8790
tegen lage prfjze'
Huwelijksbrievei
in de nieuwste moe
Bestekken - Disseri
Bruiloftsdrukwerk,
Haarl.straat 222. Le
Door den Rechter-Comm
n de faillissementen van
KEMPENAAR Rzn. te Tet
en R. KEMPENAAR Rz
Woubrugge is bepaald:
1. dat de schuldvorderingen
bij den Curator moeten worden
ingediend vöör 15 Dec. 1931;
2. dat de verificatievergade-
ïg zal worden gehouden op
Zaterdag 16 Januari 1932 des
voormiddags te 10 uur in het
Gerecbtgebouw aan de Korte
Voorhout 11 te 's-Gravenhage.
8727 De Curator:
Mr. J. M. HE M PEN I US
Warmond, Heerenweg A 124.
Ter voorkoming van misleiding wijzen
wij er nogmaals op dat BORSTPLAAT
van
Deze legkaart stelt voor: Een jongen gaat met een paraplu de lucht in. Een ekster kijkt er naar.
„Mist, vorst in de kist, jongen," riep
vader, toen hij de kamer inkwam, nadat hij
even uit geweest was om een boodschap te
doen."
„O, fijn!" juichte Hans.
„Waar zijn m'n schaatsen, Moes?" vroeg
Frits dadelijk.
„Dan kan ik morgen m'n schoenen met
spekzolen niet aan, hoor moes," beweerde
Ans, „want daar kan ik niet op glijden."
„Verheugen jullie je heusch nog maar
niet op ijs, jongelui," temperde moeder de
vreugde: ,,'t is nog niet eens December."
„Maar 't zou toch kunnen" opperde Hans
die dol was op de ijspret.
„Kunnen, ja, 't kan wel. 't Heeft wel eens
meer heel vroeg in den winter gevroren.
Maar dan houdt de vorst gewoonlijk maar
kort aan.
Dat gaf hoop. Je kon nooit weten! Een
echten zomer hadden ze niet gehad. Mis
schien kwam er nu eens een échte winter.
En toen Hans op bed lag, sprak hij met
Frits af om 's morgens dadelijk de schaat
sen van den zolder te halen.
Toen de jongens den volgenden morgen
wakker werden, sprong Hans meteen z'n
bed uit, om aan de ruiten te gaan voelen.
„Geen ijsbloemen," zei hij spijtig.
„Maar heeft 't misschien gesneeuwd?"
informeerde Frits.
Hans probeerde naar buiten te kijken.
„Ik zie niets," antwoordde hij, ,,'t is nog
pikdonker Neen, er ligt vast geen sneeuw.
Dan zou 't buiten lichter zijn."
Toen de jongens opstonden en 't gordijn
opengeschoven, zagen ze, dat 't no.g mistte.
„Mist, nog altijd vorst in de kist!" riep
Frits blij. „We hebben nog kans."
Beneden komende zagen ze, dat de an
deren al klaar waren met het ontbijt.
„Zijn we zoo laat?" vroeg Hans.
,,'k Weet 't eigenlijk niet," hernam vader.
..Mijn horloge is in de reparatie en de klok
is stil blijven staan. Ga eens even op den
t-oren kijken."
Hans deed de voordeur van 't slot en
kwam buiten. Alles was in een dichten
nevel gehuld. En van den toren, die altijd
zoo precies den tijd aangaf, was niets te
zien. Hans zag trouwens niet eens de hui
zen aan den overkant van de straat. Vol
pret kwam hij in de kamer terug.
„Niets te zien!" riep Hans.
„Staat de torenklok ook stil?" vroeg
moeder verschrikt.
„O, hoe konden we toch zoo dom zijn!"
merkte vader op en wees naar buiten: „De
toren is op reis."
„Hè?" vroeg Ans ongeloovig.
„Er is niets van 'm te ontdekken," be
aamde Hans.
Ans liep naar buiten. Och, wat 'n dikke
mist. Je zag niemand en niets. Ja, toch,
daar stond op eens de melkboer op de
stoep.
,,'t Is vandaag 'n kleine wereld," grapte
hij.
Ansje keek moeder, die achter haar
stond, eens aan.
„Ja," zei deze, „vandaag zie je maar heel
weinig van de wereld, alleen maar wat
dicht bij is."
„Gevaarlijk weer, mevrouw," waarschuw
de de melkboer, de kan overreikend, „als
de mist niet gauw optrekt, dan kunnen er
wel ongelukken gebeuren."
„Ja," hernam moeder, toen allen aan
tafel zaten, „jullie mogen wel heel voor
zichtig loopen, anders zou je nog onder
een auto kunnen komen. Gelukkig passee-
ren jullie geen water."
„Ik vind 't reuze interessant," sneed
Hans op, 't is eens iets anders dan gewoon.
Misschien beleven we nog eens wat, Frits."
„Als 't dan maar niet iets kwaads is,"
vond moeder.
Ans, die nog maar zes was en op een
andere school ging dan de jongens, zou
even door moeder weggebracht worden.
„Wij redden ons wel," pochte Frits.
En zoo gingen ze op weg. De mist was
nog dichter geworden dan vroeg in den
morgen en stevig hielden de jongens elkaar
vast. Fietsen belden aanhoudend, de auto's
reden heel langzaam met roode mistlichten
aan; die kon je nog wel zien op eenigen
afstand en van den kant van het kanaal
klonken mistroostig de misthorens der
booten. Alles ging goed, tot ze het plein
moesten oversteken. Dat vonden ze toch
allebei wel een beetje gevaarlijk. Daarom
riepen ze om beurten met forsche stem:
„Pas op!" En gelukkig bereikten ze zonder
ongelukken de stoep aan den overkant. Nu
de Schoolstraat in en dan waren ze er al.
Ze liepen een eind verder en toen ze dach
ten, dat ze er waren, stonden ze voor een
gewoon huis.
,We zijn verkeerd." lachte Hans.
„Verdwaald," verbeterde Frits een beetje
ontdaan.
„We zijn de schoolstraat niet ingesla
gen, maar een andere," verzekerde Hans.
„Ja, maar welke?"
„Dat weet ik niet."
De jongens woonden nog niet heel lang
in de stad en waren met al de omliggende
straten niet zoo precies op de hoogte.
„We vinden 't wel," troostte Hans.
Boem daar werd Frit-s bijna omver ge-
loopen.
„Kijk uit je doppen!" mopperde Frits.
„D'er is nogal veel te zien!" bromde de
voorbijganger terug.
„Vooruit," drong Hans aan, „we ga
onze school zoeken. Ze dachten, dat ze f
straat te ver ingeslagen waren en liep
dus den anderen kant uit. Maar ook as
geen school. Hans vond 't nu heel d.'
grappig meer. Zou die mist dan nooit oj
trekken? Neen, er was geen sprake ral
Hun loden jassen zaten vol vocht, ui
ieder haartje was de waterdamp neenJ
slagen en ze zagen heelemaal grijs.
„We loopen in de wolken," merkte ït
op.
„Nou, maar ik wou, dat die wolken m
in de lucht gebleven waren," mopperd
Hans nu.
„We zijn veel te laat," stelde Frits vast
Dat dacht Hans ook. En ze dwaalde
hoe langer hoe verder. Geen enkel ha
kwam hun bekend voor. En hoewel Hans
wel vernederend vond besloot hij aan de
eersten den besten voorbijganger te vrage
hoe hij naar den school moest loope
Maar't was stil langs de straat, W
niet uit moest, waagde zich niet buiten.
„We komen weer op 't plein," riep Har
,,'k hoor zooveel auto-getoeter."
„En hier is een politieman", juichte Fri
Ja, plotseling stonden ze vlak voor e<
agent. Nooit waren ze zóó blij geweest zoo
man te zien.
„En?" vroeg deze. „Ook verdwaa
soms?"
„Ja", antwoordde Hans gerustgestel
„We kunnen onze school niet vinden"
„Dan zal ik jullie daar eens gauw brei
gen. In de Schoolstraat soms? Daar to
ik al meer jongetjes bezorgd."
„Ja, daar is 't," zei Frits blij.
„Geef me maar een hand", noodde c
man; „anders verliezen we elkaar in dei
kleine wereld. En dan zou ik jullie, juu
omdat-ie zoo klein is, niet terug kunne
vinden."
De jongens vonden 't wel flauw: zooaa:
een handje. Maar er zat niets anders ol
Spoedig hadden ze nu de school bereik
Bij het hek liet de agent hen gaan. De jon
gens bedankten en vonden de deur. Ook d
bel. want de deur was al op slot.
De klas was nog maar half vol.
„Ook verdwaald?" vroeg meneer.
„Ja meneer en dat nog wel in zooi
kleine wereld," lachte Hans.
Na hen kwamen er nog meer. Pas tege-
twaalf uur begon de mist op te trekken
Ieder had na schooltijd veel over z'n mw-
avonturen te vertellen. Maar ongeluktes
waren er gelukkig niet gebeurd. En tor
ze 's middags naar school gingen, was
toren weer terug en de wereld weer grw
J. H. brinkgeve—ENTBOP
(Nadruk verboden.)
"Ouuer iroouen en zonder
eenige verplichting om toe
zending van de rijk geïl
lustreerde prospectus tc
vragen. Op verlangen extra
voordeelige kamers met of
zonder pension in eigen
schoolpensionaat. Kennis dei
taal niet noodzakelijk, daar
tolk aanwezig is.
Eenige school van dozen aard
in Dnitschland. 8761
Gevestigd 1902.
Alleen solide kwaliteiten.
Concurreerende prijzen.
7708
met een lengte van 8 Meter en een laad
vermogen van 8000 K.G. Concurreert tegen
de spoorwagen op groote afstanden en
vlugger van Huis tot Huis.
Expediteur Leiden, Garenmarkt 46, Telef. 2015, Giro 103608.
2-4
