72ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 14 November 1931
Derde Blad
No. 21981
g Buitenl. Weekoverzicht.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
Zijn uw
e°f
In afwachting
Terstond na Laval's terugkeer uit Ame
rika waar blijkbaar als uiterste remedie
vnor de kwalen van onzen tijd slecnts kon
worden gevonden de raad om zich direct te
verstaan met Duitschland, zijn inderdaad
tusschen Frankrijk en Duitschland de be-
sorekingen ingeluid, die tot een compromis
moeten voeren inzake alle financieele en
economische aangelegenheden van het
ooeenblik. Slagen zij beiden niet, dan
schijnt Hoover zich het recht te hebben
voorbehouden, om opnieuw zelf met een
voorstel voor den dag te komen! Of dit
dan niet zal zijn als mosterd na den maal
tijd Is een kwestie> die WÜ niet êaarne zon
der meer zouden willen beantwoorden.
Gelijk gezegd, de directe besprekingen tus
schen beide voornaamste belanghebbenden
zijn begonnen, doch het diepste stilzwijgen
wordt daaromtrent betracht. Feitelijk tast
men over het verloop van zaken volkomen
in het duister en de diverse berichten dien
aangaande berusten slechts op vermoe
dens zonder meer, zoodat men het verstan
digst doet, daaraan niet veel waarde toe te
kennen. In ieder kamp spreekt men uit den
aard der zaak zooals men het gaarne zou
wenschen! Trots geruststellende verkla
ringen over de gevoerde gedachten-wisse
ling wil het ons evenwel voorkomen, dat
het niet zoo gesmeerd gaat; waarom anders
zoo'n bijzonder opvallende zwijgzaamheid?
Een vergelijk tusschen Frankrijk en
Duitschland zou toch van zoo'n evidente
beteekenis zijn, dat alleen een vage aan
duiding daaromtrent veel van het hangende
wantrouwen, dat momenteel zoozeer de
situatie beheerscht, als met tooverslag zou
doen vervagen en een stemming en sfeer
scheppen, die een algeheele regeling niet
dan ten goede zouden kunnen komen.
Maar men zwijgt in alle talen
Neen, bepaald gerust zijn wij niet. Al
doet. men van weerszijden ook nog zoo zijn
best. om een opgewekter geluid te doen
beluisteren!
Als vaststaand schijnt te mogen worden
aangenomen, dat Frankrijk zijn politieke
eischen en verlangens niet wil opbergen
en deze een woordje wil doen meepraten,
al werd bepaald, dat deze buiten het ge
ding zouden blijven. Het is s'peclaal de
kwestie van de grenzen in het Oosten, dus
die tusschen Duitschland en Polen, die
voor de zooveelste maal opgeld doen
Op de gebruikelijke wijze is de Wapen
stilstandsdag herdacht. Voor de dertiende
maal sinds 11 November 1918. Toen ging
er over de gansche wereld één huivering
van ontspanning en opluchting en nu
De vrede is op den wapenstilstandsdag ge
volgd, doch zijn we. goed beschouwd, nog
niet volledig temidden van vredesonder
handelingen. die weinig uitzicht bieden
op een werkelijken vrede? Deze vraag
stellen is haar beantwoorden, helaas! De
wereld is in verschillende kampen ver
deeld gebleven, in hoofdzaak aan te dui
den als overwinnaars en overwonnenen,
al zijn langzamerhand een paar kleine
nuances merkbaar. En het toekomstbeeld
toont maar al te weinig gunstige fas-
cettenHoogstens weet men een klip,
die voor het moment al te gevaarlijk
schiint, te omzeilen, doch het ruime sop
wordt, niet bereikt. Men blijft temidden
der klippen ronddobberen. Theoretisch
begrijpt men volkomen de gevaren, waar
aan men is blootgesteld, doch practisch
weigert men naar goeden raad te luiste
ren Het is alsof het oude Europa het be
ilist aanstuurt op zijn ondergang.
Geen leider, of hij heeft een vocabula
rium van geijkte termen over herstel van
vertrouwen, samenwerking, elkaar be
grijpen en steunen etc in zijn bezit, waar
uit hij naar noodig is weet te putten, soms
tot vervelens toe, doch zoodra het tot da
den moet komen, schijnt het alsof dit vo
cabularium plotseling in het niet is op
gegaanWie leidt ons arme wereld
deel uit dezen doolhof?
Opnieuw zijn mooie woorden genoeg ge
wisseld op den jongsten elfden November;
laat ons eindelijk eens daden zien, daar
mede in overeenstemming!!
Op wapenstilstandsdag werd er in het
Verre Oosten gevochten, al heet het altijd
nog geen oorlog! Toch wordt de toestand
daar meer en meer zoodanig, dat ons be
grip oorlog volledig van toepassing mag
worden geacht. Dit alle nota's van den
Volkenbondsraad en het optreden van
Amerika ten spijt. Het laat zich aanzien,
dat de militaire partij in Japan, nu ze
eenmaal in actie is gekomen, zich niet
meer zal laten afbrengen van het idee,
thans met wapengeweld haar plannen in
Mandsjoerije door te zetten. Partijen
staan imers nog even ver van elkaar als
bij het eerste optreden der Japanners.
Opnieuw komt volgende week de Volken
bondsraad bijeen, ditmaal te Parijs ten
gerieve van den voorzitter Briand, doch
wat kan dit lichaam practisch doen be
halve een soort boycot uitspreken? En zal
het daartoe durven overgaan
Deze zelfde vraag mag ook gesteld wor
den aan den protectionistischen vleugel
der Engelsche conservatieven: zullen zij
tot directe protectie over de gansche linie
durven overgaan? In de troonrede, waar
mede het Engelsche parlement is geopend,
is een slag om den arm gehouden in dit
opzicht; gelijk trouwens in ieder opzicht!
Dit heeft de echte protectionisten der
conservatieven onder leiding van Chur
chill te hoop doen. loopen en van die zijde
is reeds aangedrongen op een directe in
voering van beschermende rechten zoo
uitgebreid mogelijk. Mc. Donald, nog ge
steund door Baldwin, heeft dezen eersten
aanval uit het regeeringskasteel zelf. het
hoofd kunnen bieden, belovend spoedig
met voorstellen te zullen komen tot een
matige protectie op luxe-artikelen en tot
wering van de z.g. dumping, doch het feit,
dat de protectionisten pur sang nu reeds
hun eischen durfden stellen, doet weinig
goeds verwachten voor Mc. Donald en de
andere leden van zijn „nationaal" kabi
net, die tegen invoering van een volledig
protectionistisch stelsel staan!
Ook Frankrijk zal misschien ter bestrij
ding der werkloosheid, die daar nu ook
gevoeld wordt, de tolbarriere wederom
gaan verhoogen; om te voldoen aan
den wensch van het parlement, dat
juist opnieuw bijeen is gekomen en Laval
reeds een eerste kleine overwinning heeft
bezorgd. Zoo klein, dat Lavai's positie
minder sterk moet worden geacht dan
over het algemeen wordt aangenomen!
RECLAME.
LELUWARPEM»
3024
OOK DE JEUGD IS VERPOLITIEKT.
(Van onzen correspondent.)
Berlijn, 7 November.
Men zal dezer dagen ook in de Neder-
landsche pers wel het een en ander over
de opstootjes aan Duitsche hoogescholen
te lezen gekregen hebben. Voor ons, Hol
landers, is het niet zoo eenvoudig, zich in
deze toestanden in te denken. Wij kun
nen ons stellig nauwelijks voorstellen,
dat de studenten aan de hoogeschool in
de eerste plaats „politici" en eerst daarna
studeerenden zijn! En toch is dat de
laatste jaren in Duitschland het geval.
Ik schreef het u vroeger al eens: bij
onze oostelijke buren is alles en nog wat
verpolitiekt. De partij-tegenstellingen zijn
zoo kras, dat ze zelfs in tallooze gevallen
dwars door de gezinnen heenloopen.
Vader, moeder, zoons, dochters zijn, laten
we aannemen, allen kiezers. Maar het is
zeer goed mogelijk, dat ieder weer tot een
andere partij behoort en dat de stem
ming aan de ontbijttafel reeds vergiftigd
en ondragelijk is.
Eiken dag, elk uur, wordt hier naar „de
partij" gevraagd en de wederzijdsche hou
ding daarnaar geregeld. De kranten zijn
op weinige uitzonderingen na partijorga
nen. En wel tot in uiterste consequentie.
Dat wil zeggen: eigen partij genooten
worden onder alle omstandigheden ge
prezen, eigen redenaars uitvoerig aange
haald, tegenstanders genegeerd, doodge
zwegen of met enkele nog meest ver
draaide zinnen afgemaakt. Zelfs waar
het om kunstcritiek gaat, spelen partij
eni^as nog een vaak beslissende rol.
Men is onverdraagzaam tot in uiter
sten. Minder in geloofs- dan wel in poli
tieke en rassenquaesties. Men beschouwb
den tegenstander als menschelijk min
derwaardig en verkeert ongaarne met
hem in dezelfde onpolitieke kringen.
En waar het om de twee uiterste polen,
om nationaal-socialisten aan de een,
„marxisten" aan de andere zijde, gaat,
daar is zelfs de dagelijksche moord dat
is géén overdrijving, lezer! iets, wat
men van weerszijden als bijna normaal
en zeker onvermijdelijk op den koop toe
neemt.
In zulk een atmosfeer worden hier
jonge mannen en vrouwen zonder eenige
levenservaring student, genieten de be
roemde „vrijheid" en maken daar mis
bruik van op een wijze, die de buiten
staander nauwelijks begrijpen kan.
De studenten komen meestal reeds met
de een of andere overtuiging uit het
ouderlijk huis en dat is heusch niet altijd
een overtuiging, die vader en moedeï
hun hebben ingeprent. De jeugd is door
alle tijden heen tot radicalisme geneigd
geweest. Nu tegenwoordig in Duitschland
het radicalisme troef is, mag men er zich
niet over verwonderen, dat de studenten,
voor zoover ze niet door religieuse ban
den naar het bezadigde „midden" ge
trokken worden, met trommelslag en
vaandelgewapper naar de uiterste vleu
gels uitgeweken zijn.
Een minderheid neigt naar het com
munisme,' een meerderheid is nationalis
tisch en schaart zich bij voorkeur ondei
de banieren van den statenloozen Groot-
Duitscher Adolf Hitler, die tegenwoordig
tot de meest belangwekkende figuren in
het Duitsche en Europeesche politieke
leven behoort. Dit alles ware niet zoo erg
belangrijk, indien niet de academische
wereld in Duitschland steeds meer neigde
tot de opvatting, dat men het niet bij
studie en bij theoretische beoordeeling
mag laten, maar daadwerkelijk in den
strijd der volwassenen behoort in te
grijpen.
De politieke propaganda in Duitschland
beperkt zich al lang niet meer tot de
volwassen kiezers, wier leeftijdsgrens ook
reeds gevaarlijk dicht naa rde kinder
kamer verlegd is. Men gaat bewust verder
en propageert ook op de middelbare en
zelfs op de lagere school. Het is dus met
de schuld van de jeugd alleen, dat hier
onmogelijke misstanden ingeslopen zijn.
Piepjonge menschen, geboren in deze
sombere tijden van oorlog en revolutie,
opgegroeid in een atmosfeer van haat,
armoede, ontbering en onverdraagzaam
heid. van nature tot radicalisme geneigd,
doen de ervaring op, dat men reeds in
de klas hun steun zoekt, hen in jeugd
organisaties op politieke grondslag har
telijk welkom heet en buitengewoon prijs
op hun toekomstige stemmen als kiezers
blijkt te stellen. Is het te verwonderen,
dat zij het evenwicht verliezen en als
jonge studenten overstag slaan?
Reeds de lagere en de middelbare
school in Duitschland heeft de laatsta
jaren tallooze „stakingen van scholieren"
meegemaakt, verzet tegen onderwijzers,
onderhandelingen tusschen leerkrachten,
„raden van ouders" en zelfs „raden van
schoolkinderen". Er moge goeds schuilen
in de wijze, waarop tegenwoordig hier te
lande op vele plaatsen (onder den invloed
van socialistische schoolautoriteiten) met
een al te schematisch, dor en overleefd
stelsel van onderwijs van vorige genera
ties gebroken is. Maar men is toch blijk
baar al te plotseling in het andere uiter
ste vervallen! Kinderen, heusche en als
studenten vermomde, zijn zoo duchtig
over het paard getild, dat men den laat-
sten tijd zelfs de gewapende politie noo
dig heeft om hen tot de orde te brengen.
Dat zijn misstanden, waaraan de wel-
meenende hervormers van het onderwijs
stellig nimmer gedacht zullen hebben.
Nu het bijna te laat is, staan we voor
de wonderlijkste gevolgen!
Het is hier niet de plaats om politiek
partij te kiezen. Maar het moet zuiver-
objectief geconstateerd worden, dat de
rechtsradicale studenten vrijwel uitslui
tend de lastige elementen in de Duitsche
academische wereld zijn. Waarhij ze
door rechtsche hoogleeraren, dagbladen
en partijorganisaties helaas zoo krachtig
mogelijk ondersteund worden. In de
meeste gevallen is een nieuw hoog
leeraar, die socialistisch en pacifistisch
gezind is gelijk nu weer in Halle
de onmiddellijke aanleiding tot verwik
kelingen, die in landen met rustiger
atmosfeer eenvoudig ondenkbaar zouden
zijn. De Pruisische minister van Onder
wijs is sociaal-democraat. Dat is voor de
in het kamp van Hitier staande studen
ten reeds de roode lap voor den stier.
Maar deze minister houdt bovendien van
hervormingen. Het streven der rechtsche
partijen in Duitschland is in de eerste
plaats de macht der socialisten in Prui
sen te breken. Dus is het volkomen be
grijpelijk. dat zij socialistische Pruisi
sche ministers moeilijkheden bereiden,
overal waar daar kans voor is. De stu
dentenwereld wordt tegen den minister
van Onderwijs in het harnas gejaagd, en
het opduiken van socialistische hoog
leeraren is natuurlijk een welkome gele
genheid. Soms komen zulke professoren
inderdaad met ook voor politiek-neutrale
studenten onhoudbare beginselen op hun
leerstoel aan. Maar niet zelden ook zijn
hun verklaringen en uitlatingen ver-
valscht en gaat men slechts tegen hem te
keer omdat zij zich als socialist bekennen
of Joden zijn.
En dan begint een periode van schan-r
dalen, gelijk Duitschland er op het
oogenblik weer een in Halle doormaakt.
De rechtsche studenten gedragen zich
niet meer als toekomstige meesters en
doctoren, maar als politieke vechttroepen.
Zij zien tegen geen enkel middel op om
de colleges van den nieuwen professor
onmogelijk te maken. Duizenden studenten
stellen zich voor de collegezaal op of
trachten het naderen van 't universiteits
gebouw te verhinderen. Men joelt en brult
en slaat er zoo noodig ook met de vuisten
op los. Is de rector op de hand van de
studenten, dan moet al spoedig de politie
de orde komen handhaven; kiest de rector
voor zijn bedreigden collega partij alj
thans in Halle dan wordt een regel
rechte strijd tusschen professoren en stu
denten uitgevochten.
De rector vergezelt den „afgekeurden"
hoogleeraar. Zij moeten zich tusschen de
brullende en grove beleedigingen uit-
schreeuwende studenten een weg banen
naar de collegezaal. Daar zitten reeds in
hoofdzaak oppositioneele jonge menschen,
die den professor niet aan het woord laten
komen, joelen, politieke strijdkreten uit-
stooten en op de lessenaars slaan. Dan
moet het college afgebroken worden. On
derhandelingen beginnen met vertegen
woordigers uit de studenten, met het be
stuur van hun rechtsche organisatie. De
studenten stellen eischen, verlangen ver
klaringen, dreigen met verhuizing naar
andere hoogescholen. In de stad houden
ze hun meetings en dagen professoren uit,
daar het woord te voeren. De pers bemoeit
zich met het geval. De regeering dreigt
eveneens en wel met sluiting van de Alma
Mater. Ook de kamerverhuurders, die zich
bedreigd zien, komen met protesten. Op
straat verdringen zich de betoogers. Be
reden politie doet charges.
En onderwijl zit de „roode professor"
in zijn studeervertrek, hoort uit de verte
het joelen van de jeugd, die hem wellicht
straks de vensters zal inwerpen en denkt
na over de academische toestanden in den
jare 1931!
„Politiek schuilt overal, overal mijn
vrinden!"
In Duitschland hoeft men niet eens
met een lantaarntje aan het zoeken te
gaan!
ROLAND.
RECLAME.
c
aangedaan
kalmeert hoesten
maakt slijm lost
9 brengt verlichting
■vraoq het oordeel van uw dokter
AöWTPl PfcMpnWRyVLIXW.KAAai
7989
MENSCHEN IN 'T ZU1DZEE-PARADIJS.
Hierover handelt de laatste indrukwek
kende film van den bekenden talentvol
len Duitsche regisseur F. W. Murnau die
enkele maanden geleden door 'n noodlottig
auto-ongeval het leven verloor. De titel
de film luidt „Taboe" en werd op Bora-
Bora in de Zuidzee opgenomen. De heldin
in deze film is het kleine Zuidzee-meisje
..Reri", dat door Florent Ziegfeld naar de
Vereenigde Staten is gehaald, waar zij in
de Ziegfeld-Follies te New York optreden
zal. Een medewerker van Murnau vertelt
het volgende uit het land van Bora-Bora
waar hij zulk een langen tijd doorbracht:
fori, de hoofdvertolkster uit Murnau's
nieuwste film „Taboe".
fo Zuidzee-eilanden zijn in werkelijk
heid wat men er zich van voorstelt: een
Paradijs, waarin menschen leven, die in
een betere wereld thuis schijnen te hoo
ien.
Men zou dichter willen zijn om de schoon
heid van dit vergeten hoekje der aarde te
Kunnen bezingen. Alleen in een dergelijke
omgeving kon zich een ras als het Poly
nesische ontwikkelen, een ras dat door de
t?? met haar rÜkste ëaven gezegend is
heb de wereld doorkruist in vele rich-
uigen. maar ik ken geen volk dat in
narmé te vergelijken is met de inboorlin-
jjjJ van deze eilanden. Hun lichamelijke
^noonheid en gratie staan in volkomen
harmonie met hun geest en karakter. Zij
jn vroolijk. grootmoedig, openhartig, vre-
t Snd. gevrij en van een kinderlijke
teemt tieheid' die ieder voor hen in~
Men moet hen leeren kennen voordat
de moderne beschaving te veel invloed op
hen heeft gehad. Voor mij. die tijdens
het opnemen van „Taboe" voor de derde
maal langeren tijd in de Zuidzee door
bracht was het steeds een nieuwe vreugde
temidden van deze prachtige menschen te
vertoeven.
Jong en oud zijn hier gezond en mooi,
daar water, zon en lucht hun lichaam ver
trouwd zijn. Deze menschen zijn goed,
omdat honger hen een onbekend begrip
is. Een kwistige natuur geeft hen met volle
handen alles wat zij noodig hebben om te
leven. De zee schenkt hun visch. schild
pad, oesters, de aarde draagt vruchten in
ontelbare soorten. Broodvruchten, sinaas
appelen en citroenen, bananen en mango's
vormen het gezonde en heerlijke voedsei
der bevolking.
Kleefling en huisvesting voor de men
schen van de Zuidzee Zijn dat geen pro
blemen. Een zelfgebouwde hut geeft be
schutting een bonte doek als eenig cos-
tuum is al de grootste luxe. Bloemen en
schelpen, waarmee mannen en vrouwen
zich opschikken, zijn hun sieraden.
Ondanks hun eenvoud bezitten deze kin
deren der Natuur een diep gewortelde zin
voor schoonheid. De inboorlingen hebben
een innerlijke cultuur, dr hooger te schat
ten is dan vele uitvloeisels van onze veel
geprezen beschaving. Muzikaliteit is hen
aangeboren. Hun wondermooie muziek,
hun melodieuze liederen brengen toe
hoorders steeds opnieuw in verrukking.
Hun dansen zijn van een bevalligheid die
tot bewondering dwingt.
Zij weten te leven en zij weten te
sterven. Zij vreezen den dood niet. Zooals
alle gekleurde rassen zijn zij fatalisten.
Pijn tengevolge van een ongeluk verdragen
zij met de grootste dapperheid Door hun
schitterende lichamelijke conditie genezen
zij betrekkelijk gemakkelijk van zware ver
wondingen. Maar een inwendige ziekte
ls iets dat zij niet verklaren kunnen. Als
zij ziek worden leggen zij zich eenvoudig
neer bij de gedachte dat het spoedig uit
zal zijn Zij hebben geen langen doodstrijd,
omdat zij den naderenden dood niet den
geringsten tegenstand bieden.
De menschen van de Zuidzee zijn wel
licht de laatsten hier op aarde die de gave
hebben gelukkig te zijn. Wie hen eenmaal
heeft leeren kennen zal steed^ naar hen
terugverlangen. Ik hoop dat onze film, j
„Taboe", alle toeschouwers met iets van I
dat verlangen zal vermogen te bezielen. 1
LIEFHEBBERIJEN VAN FILMARTISTEN.
Gedurende de rustpoozen tusschen de
opnamen blijkt, dat onder de filmartisten
zeer verschillende gewoonten van recreatie
heerschen.
Lupe Velez b.v. laat een groote coy-boy
zweep knallen, waarmede zij even handig
kan omgaan als de oudste veteraan uit
het wilde Westen. Zij heeft dit geleerd van
Douglas Fairbanks, met wien zij samen
in „The Gaucho" speelde.
Lawrence Tibbett, de bekende opera
zanger, verbonden aan de Metro Goldwyn
Mayer studio's, heeft de gewoonte van den
tooneelknecht een stuk touw te leenen en
zich hiermede te oefenen in het lasso-
werpen. Toen hij een jongen was. leerde
hij rijden op de ranch van zijn oom en
lang voor hij zich op den zang toelegde,
was hij een zeer handige cow-boy
OMtttZ TIBBETT
603TEfl KftATOtt
Tusschen de opnamen heeft Buster Kea-
ton de gewoonte ieder stuk of onderdeel
van een machine, dat in de studio's onbe
waakt achtergelaten is, uit elkaar te
nemen of te „repareeren". Hij heeft een
natuurlijk talent voor technische studie
en heeft zelfs een rijks-diploma als machi
nist bij de marine.
Clark Gable is dol op kruiswoord puzzles
en heeft een onuitputtelijk geduld in het
oplossen hiervan.
John. Gilbert en Conrad Nagel hebben
beiden de gewoonte tusschen de opnamen
te lezen.
Wallace Beery houdt er van over het
terrein en door de studio's te dwalen en
zijn collega's voor den gek te houden.
Cliff Edwards geniet bij hem een zekere
voorkeur als slachtoffer, indien hii in de
buurt is.
Joan Crawford zorgt altijd dat er een
gramofoon in de buurt van de studio's is
waar zij werkt en gedurende elke pauze
speelt zij de nieuwste platen. Zij is dol op
muziek.
Voor William Haines zijn altijd een
violist en pianist in de studio. Bij de ge
luidsfilms kunnen zij niet meer zooals
vroeger inspireerende muziek voor hem
spelen, maar tusschen de opnamen helpt
de muziek hem zich te concentreeren voor
zijn rol en hem in de juiste stemming te
doen blijven.
EEN HOLLANDSCH ARTIST IN DE
HOLLYWOODSCHE STUDIO'S.
In de Paramount studio's te Hollywood
werkt reeds sinds 1920 een Hollandsch
artist, Hans Ledeboer. Hij is geen acteur,
doch vervaardigt de schilderijen die ge
bruikt worden ter opluistering van film
decors.
In bijna iedere film komt hier en daar
een interieur voor, waar een of meer
schilderijen moeten worden opgehangen,
en het is de gewoonte van het studio om
steeds weer nieuwe schilderstukken te ge
bruiken. Meerendeels zijn dit copiën van
afbeeldingen in de verschillende kunst
tijdschriften. Ledeboer heeft in zijn
twaalfjarige carrière bij Paramount meer
dan vijf duizend schilderijen gemaakt.
De meeste worden na gebruik op de zol
ders der ateliers opgeborgen, of het doek
wordt opnieuw gebruikt voor een ander
werk.
Een van zijn Jongste opdrachten was
het leveren van den inboedel van 'n kunst
handelaar voor eenige scenes in de film
„Women love Once". Binnen een week
had Ledeboer honderd schilderijen van
verschillende grootten en in alle moge
lijke stijlen en perioden kant en klaar.
Hans Ledeboer heeft zijn opleiding in
Holland genoten. Voor de bekende Wereld
tentoonstelling in San Francisco vertrok
hij naar Amerika om in de expositiezalen
muurschilderingen aan te brengen, waar
voor hij een gouden medaille ontving. Na
de tentoonstelling bleef hij in Californië,
waar hij al spoedig bij Paramount in
dienst kwam.
GRETA GARBO SPEELT „MATA HARI".
GDEJA GAG8Q
Metro Goldwyn Mayer heeft de bekende
„research expert", Natalie Bucknall naar
Europa gezonden, waar zij in de ver
schillende archieven gegevens en foto's
verzameld heeft voor het verfilmen van het
leven van Mata Hari.
De rol van Mata Hari zal vervuld wor
den door Greta Garbo, terwijl Ramon
Novarro de rol zal spelen van Marton, de
eenige man, die door Mata Hari werkelijk
bemind werd.
Lionel Barrymore speelt in deze film de
rol van Russisch attaché, die op de dan
seres verliefd is.
Lewis Stone zal gezien worden als Soko-
poulis. een geheim agent, uiterlijk eige
naar van 'n elegant speelhol in Frankrijk.
Eveneens treedt in deze film op Karen
Morley; George Fitzmaurice is belast met
de regie.
WIJ DEELEN U MEE DAT:
Johnny Weismüller de houder van vele
wereldrecords voor zwemmen de rol van
Tarzan vertolkt in de nieuwe Metro Gold
wyn Mayer-flim, gebaseerd op Edgar
Rice Burrough's Afrikaansche avonturen
romans.
In Hollywood op cinematografisch ge
bied een uitvinding zou zijn gedaan, die
door deskundigen als de grootste en
schokkendste beschouwd wordt sedert het
begin van de film.
Terwijl de film zich n.l. tot dusver moet
vergenoegen met de twee dimensies van
het witte doek, zou deze nieuwe uitvinding
de projectie in drie dimensies mogelijk
maken, waardoor dus een volmaakte
ruimte-indruk verkregen zou worden.
Ook zou de projectie niet meer gebon
den zijn aan het witte doek, maar overal
in de tooneelruimte kunnen geschieden.
De eerste demonstratie heeft eenige
dagen geleden in Hollywood plaats gehad,
in tegenwoordigheid van slechts acht per
sonen. De in- en uitgangen van het
theater, waar deze proefvertooning plaate
had, stonden onder strenge bewaking.
De Max Fleischer studio's een screen-
song voltooid hebben, die het populaire
liedje .Betty Co-ed" tot onderwerp heeft.
De bekende Amerikaansche bandleider,
Rudy Vallee, die het lied creëerde, ver
schijnt persoonlijk in het filmpje, om de
toeschouwers tot meezingen op de maat
■van het dansende balletje uit te noodigen.
Max Fleischer begint nu aan een twee
tal nieuwe screensongs, waarvan de een
'n oud, de ander en nieuw liedje zal illus-
treeren. Het zijn „Mr. Galagher aan Mr.
Sheen", bij ons bekend als „Juffrouw
Pennewip en Juffrouw Groen", en de
moderne song „You 're Driving me Grazy".
