EEN GLORIEDAG VOOR DE WANDELSPORT
Uitstekend geslaagde afstandsmarsch der L.P.S.V.
Aan 289 deelnemers het herinneringskruis uitgereikt.
Foto's Bleuzé.
commando door Zwart's scheepsroeper, de
lichamen strekten zichen op het tee-
ken van den burgemeester zette de stoet
zich in beweging! Drie honderd en twaalf
wandelaars waren den la"ngen-afstands
kamp begonnen
Op marsch! Een mooi
stand van elkaar liepen. De wijzer van den
kilometer-teller schommelde tusschen de
7V2 en de 8Door de lommerrijke
lanen van Wassenaar heeft men 't wat
kalmer aangedaan om weer wat op adem
te komen. Langs de renbaan ging het naar
den Benoordenhoutschenweg te Den Haag
en daar is het tempo nog even stevig op
gevoerd, met het resultaat dat men tien
minuten vroeger binnen was dan men be
rekend had. Het laatste deel van dit par-
coers week daarbij in zooverre af van dat
gene, hetwelk door ons was vermeld, dat
niet werd doorgeloopen tot den Dierentuin,
doch onmiddellijk links-af werd geslagen
bij het gebouw Petrolea.
Pauze. Om vijf minuten over vijf
arriveerde het hoofdpeleton bij het Room-
huis, waar de controle nu volop werk
kreeg en waar eenige honderden belang
stellende Hagenaars op de komst der wan
delaars stonden te wachten. In de schaduw
van het geboomte vond men een frissche
rustplaats en met gejuich werden telkens
de kellners begroet, die heele kisten limo
nade aansleepten en met ontstellende hoe
veelheden glazen te balanceeren liepen!
De stemming was uitstekend, er werd ge
danst en gezongen en er werden hoera's
uitgebracht op de leiders, maar tóch: men
was blij te kunnen rusten. Velen hadden
onmiddellijk de schoenen uitgetrokken,
anderen zaten stil ineengedoken op een
stoel, dood-op van de groote krachtsin
spanning. „Een mooie weg," zeiden ze al
len, een uitstekends organisatie op zich
zelf en 'n schitterende en genoeglijke tocht,
maar dat tempo In trouwe: men
kome ons niet meer aan met het praatje,
dat zoo'n wandeltocht over veertig kilo
meter zoo wsinig beteekent, dat iedereen
dat bij wijze van spreken doen kan. Wie
zoo praat heeft nooit een dergelijke pres
tatie volbracht, heeft nooit 40 K.M. geloo-
pen in ruim 6 uren tijd! Heel den langen
tocht hebben wij van zeer nabij gevolgd,
wij hebben een praatje gemaakt met tien
tallen deelnemers, jong en oud, en wij zijn
werkelijk onder den indruk gekomen van
de Zaterdag geleverde verrichtingen. Die
stille verbeten strijd tegen het moordende
tempo heeft een ontzaggelijke krachtsin
spanning geëischt, een enorme wilskracht
en alleen hij of zij, die behoorlijk voor
bereid is, kan in staat zijn daaraan zonder
nadeelige gevolgen te voldoen! Negen uit
vallers waren er, voordat de hoofdgroep
aan het Roomhuis arriveerde en bij de
controle bleek, dat dit totaal reeds aan
merkelijk was toegenomen en tot 22 was
gestegen. De kleine Jan Zwart keek wat
moe, moest door zijn vader worden opge
jaagd toen hij in het gras was gaan zitten,
maar dartelde dra weer als een jong veu
len. In een rustig hoekje zal Broeksema,
de zestigjarige, ,,'tls best gegaan." zei hij
monter, „en bepaald moe ben ik niet." Ik
liep eerst achteraan bij een groep Hage
naars, geloof ik, maar die lui liepen zoo
raar. Toen ben ik maar naar voren gegaan
en tusschen de Leidsche Politie-Sportver-
eeniging giQg het best al was die pas mij
eigenlijk wel een beetje te lang." Wij
spraken leden van D.O.S., Donar, Jahn,
Rood-Wit en zij waren allen van de beste
verwachtingen vervuld. Om vijf minuten
over halfzes stonden wij bij het hek, wach
tend op het resultaat der controle, toen
geheel onverwacht nog een wandelaar
zich kwam melden. Het was het N. J. V.-
lid Van Kempen, uit Amersfoort. „Door
den dienst 'ik ben onderofficier) kon ik
niet eerder van huis," zoo vertelde hij ons.
„Ik ben om vijf minuten over twee onder
controle te Leiden gestart en had eigenlijk
nog gedacht de groep vóór het Roomhuis
in te halen!" Zijn pcging is in dat opzicht
niet geslaagd, maar wij hebben toch in
stille bewondering gestaard naar den man,
die niet de minste vermoeidheid toonde en
toch zoo juist 26 K.M. had afgelegd in
presies 3'/2 uur. En dan: geheel alleen! Het
was waarlijk buitengewoon. Vijf minuten
heeft hij gerust en intijds wat gedronken;
daarna sloot hij zich aan bij den stoet, die
om tien minuten over halfzes startte voor
de laatste veertien kilometer.
Tweede bedrijf. De film draaide nu
iets langzamer dan voor de pauze. De
finish begon dichterbij te komen en men
had den tijd. Al drukker werd het op den
weg, kl meer Leidenaars fietsten de deel
nemers tegemoet. De zon was verdwenen,
maar het bleef schitterend weer om te
loopen. Menigeen had bezwaren te over
winnen; er waren vele vermoeide en stuk-
geloopen voeten er werd hier en daar ge
kreupeld en gehinkt en bij voorkeur zoch
ten velen een zandpaadje, waar de pijn
lijke voeten wat minder tegenstand had
den, maar met de zege in zicht dacht toch
verzicht van den stoet, genomen op den
vrijwel niemand meer aan opgeven. „Vrij
wel", zeggen wij, want nabij den Deijl gaf
een vrouwelijk D.O.S.-lid op, terwijl later
voor de ruine van het Stadhuis, een
mannelijk deelnemer stranddein het
gezicht van de haven! Even voorbij de
Vink stond de harmonie „De Post" en nau
welijks hadden de deelnemers zich weer
gegroepeerd of een pittige marsch bracht
den wandelaars nieuwe bezieling. Vuisten
zijn er geknepen, er is op de tanden ge
beten, maar strakker toch gingen de lijven,
omhoog de koppen, en langs een zee van
menschen werd het laatste deel afgelegd.
Die tocht door de stad was een triomf, ge
lijk een 3-Octoberdag op zijn drukst. Dui
zenden verdrongen zich langs den weg,
liepen voor de muziek uit of sloten zich
achter den stoet aan en er was één aan
houdend gejuich, dat zich voortplantte
van het Noordeinde (waar Bengaalsch
vuur werd ontstoken) tot het politie-
oureau.
Even voor het einde nog een incident:
in het gedrang geraakte een vlaggestok,
van het N. J. V. uit Den Haag, tusschen de
spaken van het rijwiel, dat bereden werd
door den verzorger dier groep. De jonge
man raakte den koers kwijt en duikelde
met fiets en vlag in het water der Steen-
schuur! Hij was spoedig weer op den wal
en is per auto naar huis gebracht.
De marsch was inmiddels ten einde en
onder het daverend applaus der toeschou
wers gingen de wandelaars het politie
bureau binnen, zingend, hotsend, schreeu
wend Het was de reactie op een sterke
krachtsinspanning, waarin de wil had ge
zegevierd
Naspel. Voor de dorstigen stonden
hier glazen water voor het grijpen en
helaas zijn velen zoo onverstandig ge
weest, daarvan te veel te nemen. Er waren
er die vier of vijf glazen leegdronken, met
het gevolg dat verschillende deelnemers
kort daarop in het volle en dus zeer
v/arme kleedlokaal onwel zijn geworden.
Het was tenslotte gelukkig niet van groote
beteekenis, maar de L. P. S.V. zal toch
verstandig doen er een volgenden keer de
deelnemers nog nadrukkelijker dan thans
voor te waarschuwen vooral niet teveel
water te drinken direct na afloop.
Nadat de controle-banden waren inge
leverd, bleek dat 289 personen den tocht
hadden volbracht. Onder hen waren o.m.
Broeksema en Jan Zwart Jr., verder de
jeugdige Colenbrander en Johan Gunning,
wier namen nog al eens in ons blad zijn
genoemd in verband met den Vierdaagsche
te Nijmegen. Zij allen waren in de beste
conditie. ,,'kZou het best nog willen over
doen" schepte de jonge Zwart op, maar hij
was toch heel blij, dat hij den marsch vol
bracht had. „Of hij niet trotsch was op
zijn mooie medailles?" werd hem gevraagd.
„Jawel, mijnheer," was het eerlijke ant
woord„Maar ik wil toch nog liever
in de krant dan dat ik een medaille
krijg!"
In de hal van het gebouw heeft de
voorzitter der L. P. S. V. gewezen op den
goeden geest, welke er heel den middag
heeft geheerscht, en dank gebracht aan
allen, die tot het welslagen hebben mede
gewerkt. Spreker deelde nog mede, dat de
prijs voor den jongsten deelnemer gewon
nen was door Jan Zwart Jr. en die voor
den oudsten door den gepensionneerd
agent W. Broeksema. De extra-prijs voor
de vereeniging met het grootste aantal
deelnemers moest bij loting worden toege
kend .aangezien Jahn (dat 2 uitvallers
had) <ën N. R. M. (één uitvaller) met 23
tijdig binnengekomen loopers gelijk ston
den. Jahn was de gelukkige.
De commissaris van politie, de heer
Meyer, heeft in een korte toespraak het
L. P. S. V.-bestuur hulde gebracht voor
haar initiatief en allen bedankt, die op
dezen dag het welslagen hebben bevor
derd. Hij vertrouwde dat de L. P. S. V. een
volgenden keer opnieuw op hen zal mogen
rekenen. Spreker heeft de prestaties ge
prezen der verschillende deelnemers, in
het bijzonder van de dames en zich spe
ciaal ook gericht tot den oudsten en den
jongsten deelnemer, welke laatste boven
dien nog een herinneringskruis ontving
van de vereeniging Sportman. „Het
tempo," zoo eindigde hij, „is overigens op
dezen dag iets te hoog geweest. Ik ver
trouw, dat het L. P. S. V.-bestuur daar
leering uit heelt getrokken!"
Zoo was omstreeks 9 uur in den avond
de 40 K.M.-afstandsmarsch der L.P.S.V.
ten einde. De organiseerde vereeniging
kan er met voldoening op terugzien. Zij
zal daarenboven als wij de opvattingen
goed gepeild hebben reeds binnen niet
al te langen tijd beginnen met het treffen
van de noodige voorbereidingen voor den
Tweedaagsche in het volgend seizoen
timenweg even voorbij Katwijk.
Twee deelnemers (nummer 166 en 167)
verzoeken ons namens een groot aantal
wandelaars hun hartelijken dank te be-<
tuigen aan al degenen, die zich gedurenda
de warmte herhaaldelijk verdienstelijk
maakten door verschaffing van drinkwa
ter, enz.
Een abonné zond ons verder een schrij
ven, waarin hij den marsch veel te gefor
ceerd noemt. Hij wenscht het L.P.S.V.-be-
stuur in overweging te geven het marsch-
tempo te laten varieeren tusschen de 5 en
6 K.M. per uur voor afstanden van 4060
K.M. met een groote rust van een halfuur
en af en toe een kleine rust van 5 k 10
minuten.
Tenslotte acht hij het parcours ten deele
verkeerd. De bitumenweg Katwijk-Wasse-»
naar is voqt een dergelijken tocht te smal.
WIELRENNEN.
DE 100 K.M.-RIT VAN SWIFT.
Door D. Ramp gewonnen.
Deze rit, die tevens zou beslissen wie ot
zich dit jaar kampioen lange afstand zou
mogen noemen, bracht 12 renners aan den
start. Om 8.15 geeft de -heer Velthuizen
het sein tot vertrek en gevolgd door eenige
auto's en motorfietsen, gaat het in een
matig gangetje op Alphen aan. Even voor
deze plaats trekt J. Riethoven er alleen
tusschen uit en hij' was aan Gouwsluis
ruim 5 a 600 M. uitgeloopen. Deze poging,
met nog 10 renners achter zich en 90
K.M. voor de boeg, werd hem noodlottig.
Op de brug bij Gouwsluis schijnt hij,
doordat hij moest uitwijken voor een auto
met de brugleuning in aanraking geko
men te zijn, waardoor hij een vervaarlijke
smak deed en bewusteloos bleef liggen.
Per auto Is hij naar het Acad. Ziekenhuis
gebracht, waar een ernstige schouderfrac
tuur geconstateerd werd. Na verbonden te
zijn kon hij om ongeveer 1 uur weer huis
waarts gebracht worden.
Zijn rijwiel was totaal vernield.
De andere deelnemers zetten inmiddels
de rit voort en op ongeveer 20 K.M. van
de finish trokken J. Verschoor en D.
Ramp er tusschen uit om in een flink
gangetje dezen zwaren rit te beëindigen.
D. Ramp werd 1 in den tijd van* 3 uur 4
min. 17 sec. en werd zoodoende kampioen
1931 lange afstand, waarvoor hem het
kampioenslint ten deel viel, benevens een
zilveren medaille. Voor de 3de maal werd
hij houder van den Van Ravensbergbeker,
zoodat. wanneer deze ook den volgenden
keer door hem gewonnen wordt, hij deze
definitief in zijn bezit krijgt. J. Verschoor
werd een goede 2de met miniem verschil,
3. J. v. Wezel, 4. A. de Ruiter, 5. E. den
Blanken, eerste B-klasser, die daarmede
in deze categorie den eersten prijs won, 6.
A. v. Egmond, 7. Th. Hoogendijk, 2e prijs
B.-klasser.
9
Zondag a.s. neemt Swift deel aan de
imitatierit over 60 K.M. van „Hollandia"
Den Haag.
De volgende renners komen daarvoor
uit: J Verschoor, D. Ramp, A. v. Egmond,
J. v. Wezel, A. de Ruyter en E. den
Blanken.
GOLF.
OM HET HANDICAP-KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND.
Gisteren behaalde de 's Hertogenbossche
Golfclub „De Dommel" te Arnhem het
handicap-kampioenschap van Nederland,
doordat zij de Roosendaalsche Golfclub
versloeg met 63.
De gedetailleerde uitslag luidt:
Foursomes: mevr. en de heer Croocke-
wit, resp. handicap 15 en 16, verliezen van
W. van Lanschot (handicap 14) en J. van
Lanschot (handicap 18) met one down.
Mej. de Groot (handicap 15) en de heer
Frowain (handicap 17) winnen met 4 up
van O. van Zillicq Bergman en jhr. Ver-
heyen (handicap 23).
De heer André de la Porte (handicap
21) en de heer E. Engelberts (handicap
22) verliezen van den heer L. Sassen
(handicap 16) en P. Tilman (handicap 24).
De 4 singlepartijen zijn gewonnen door
„De Dommel", 2 door Arnhem, zoodat „De
Dommel" met een 6-3-overwinning den
wedstrijd won en daarmede ongeslagen
kampioen werd van Nederland.
Tezamen 70 jaar! De oudste deelnemer
aan den wandeltocht, de heer W. Broek
sema (60 jaar) en naast hem de jongste:
Jan Zwart Jr. 10 jaar). Beiden vol
brachten den marsch zonder groote
moeilijkheden.
Als een film in twee bedrijven, met een
proloog en een na-spel, heeft de 40 KM.
afstandsmarsch der Leidsche Politie-Sport-
vereeniging zich Zaterdagmiddag voor onze
oogen ontrold en wij stellen met voldoe
ning vast dat zelden het aanschouwen
van een sportieve gebeurtenis ons meer
voldoening heeft geschonken dan het van
nabij volgen van dezen zwaren, doch
mooien wandeltocht over 40 K.M.! De in
houd der film was misschien wat lang en
eentonig, doch de regie was voortreffelijk
en het spel bewonderenswaardig. Daarbij
zorgde de natuur voor de schoonst denk
bare decors, die telkens weer de beelden
ten scherpste deden uitkomen en naar
actie en lijn en kleur een soms betoove
rend schouwspel schiepen
Proloog. Uit den neveligen ochtend
groeide een glanzende dag. Een koele
Noordooster speelde zacht met de nu al
bruin wordende bladerentooi van boomen
en bosschage, waarop een late zomerzon
de mooiste tinten legde! Beter perspectief
voor den afstandsmarsch der L. P. S. V.
was niet denkbaar. Reeds vóór éénen waren
verschillende deelnemers present in de
Zonneveldstraat bij het politie-bureau,
waar in het ruime gymnastiek-lokaal de
kleedgelegenheid was, waar verder de
controle-nummers werden uitgereikt en
waar om halftwee zou worden gestart. En
geleidelijk groeide daar de schare van
wandelars, zoowel als van belangstellen
den, die buiten %e startplaats werden ge
houden, doch achter de afzetting alle een
goede plaats vonden om het levendige ge
doe van elkaar begroetende sportmenschen
(uit Leiden en van elders), van zwaaiende
vaandels en vlaggen, van kleurige sport-
costumes en drukdoende officials nauw
lettend gade te slaan. Vlot ging het met
het afhalen der controle-banden: geen
gezoek, geen gedrang, en wié wij vroegen,
steeds klonk het antwoord: „Het gaat
prachtig"? Twaalf nummers waren niet
afgehaald toen de stoet zich formeerde
voor het bureau. Vanaf het dak der politie-
vesting richtte zich de lens van onzen foto
graaf tóén nam burgemeester van de
Sande Bakhuyzen een oogenblik het woord
barnes en heeren", zeide hij ongeveer, „ik
wil u allen bij uw vertrek een pleizierige
wandeling wenschen, maar alvorens zulks
te doen, wil ik hier gaarne verklaren hoe
zeer ik het initiatief der Leidsche Politie-
Sportvereeniging tot het organiseeren van
dezen marsch op prijs stel. Deze wandel
tocht is iets nieuws voor onze stad en het
verheugt mij buitengewoon dat de Leid
sche politie in dezen het voorbeeld heeft
kunnen geven. Ik wensch haar met haar
streven veel succes en hoop voor u allen
op een frissche en behouden terugkomst".
Applaus, een hoornfanfare, een
Eerste bedrijf. 't Ging snel, zóó snel,
dat het publiek zich met stomme verba
zing afvroeg hoe lang men dat zou
kunnen volhouden. Langs Steenschuur,
Rapenburg enz. was in een oogwenk de
grens der gemeente bereikt, waar vlaggen
en vaandels uit den stoet moesten en aan
de helpers werden overgegeven. Het ge
beurde zonder eenig manuaal en onze op
zet om de „plechtigheid" op een plaatje
vast te leggen moest daarom noodwendig
schipbreuk lijden. Door Oegstgeest, waar
burgemeester Gerrevink blijk van zijn be
langstelling gaf, zette de stoet koers naar
Rijnsburg en vervolgens naar Katwijk-
Binnen om daar den weg naar Wassenaar
te nemen. Op het viaduct der Leidsche
Duinwater-maatschappij vonden wij
dank zij de welwillende medewerking van
opzichter Colpa een schitterende uit
kijkpost vlak boven den bitumenweg.
Ruim half drie! „Nog een halfuur", dachten
wij, maar reeds kwam er in de verte onge
wone bedrijvigheid op den weg. Auto's
passeerden met controleurs, fotografen,
journalistenfietsers bij tientallen, be
laden dikwijls met jassen, thermos-fles-
- schen en etenswaren.daarna de deel
nemers aan den tocht. Een magnifiek
schouwspel: die hel gekleurde kleedij, die
gansche bonte stoet, scherp afstekend
tegen het frissche groen van boomen en
duinen en landen. Voorop in sportcostuum
de Leidsche Politie; Zwart, het horloge in
de hand ter controle van tijd en van
tempo, en naast hem z'n zoontje van nog
geèn elf jaar, keurig in den pas; daar
achter de politie-mannen uit Bloemendaal,
Utrecht, Wassenaar en Den Haag; het
scherpe blauw-rood der uit 24 leden be
staande Rotogravure-groep, het grijs der
Veld-Artillerie, de groengesterde kwieke
Donar-athletenRood-Wit verscheen
in vlotte matrozen-pakjes: wit met roode
bies, een wijd uitloopende broek en pas
send mutsje, en heel achteraan in de hier
al betrekkelijk vrij ver uit elkaar liggende
stoet trok nog de aandacht het khaki van
het Ned. Jongeren Verbond, afdeeling Den
Haag. In deze omgeving vonden we
Broeksema, den veteraan, die zich in zijn
eentje bij een hem onbekende groep had
aangesloten en er naast liep als ware hij
de commandant! Héél hoog was hier het
tempo en reeds waren er enkelen, bij wie
de eerste bui van overmoed al lang voorbij
was. Toch werd er veel en opgewekt ge
zongen en droeg een klepperende jongeling
tot het op peil houden der prettige stem
ming bij.
De stoet was misschien al een tiental
minuten voorbij toen wij langs een omweg
vanuit onze hooge positie op den beganen
grond waren teruggekeerd. Op d&t moment
passeerde ons nummer laatst! „Hoe gaat
het?" vroegen wij. „Best", was het ant
woord, „loopen kan ik wel. maar dat
tempo is voor mij niet bij te houden". In
het Roomhuis vonden we hem later terug,
op zoek naar een auto, die hem naar Lei
den wilde brengen.... Roemloos einde
van een waarschijnlijk onvoldoende voor
bereide onderneming. Wie zóó snel de vlag
moet strijken, moet toch wel heel slecht
op de hoogte van eigen prestaties zijn
geweest!
Inmiddels had zich vlak bij het voor
noemde viaduct een incident voorgedaan,
dat even een pijnlijke stemming teweeg
bracht. Op den smallen weg, waar de Kat-
wijksche politie zoo goed mogelijk het ver
keer poogde te regelen, wilde een achteroo
rijdende auto passeeren. Hij reed daarbij
het Donar-lid Hoexum op de hielen en
achterover vallende sloeg deze met de lin
kerhand door de voorruit, waardoor hij een
diepe en ernstig bloedende wonde aan den
pols bekwam. Een noodverband werd
aangelegd en in de auto van den heer
Woestenburg, uit Oegstgeest, werd Hoexum
vervolgens naar dr. Baart, aan den Langen
Kerkdam te Wassenaar, gebracht. Deze
constateerde, dat de pezen geraakt waren
en dertien hechtsels waren noodig om ere
wond te dichten. Bovendien werd de arm
gesnalkt. De onfortuinliike wandelaar heeft
daarbij heel wat pijn geleden, maar allengs
werd het beter en per auto heeft Mi dan
ook nog het verdere gedeelte van den tocht
kvmnen volgen.
Wassenaar was reeds in zicht toen wij
den stoet weer hadden bereikt. Passeeren
was moeilijk en een eindweegs hebben wij
daarom tusschen de groenen gereden, die
hier voor het meerendeel op eenigen af-
Pauze, De leden van Donar zijn in de beste stemming op het terras van het
Roomhuis bijeen.
