TRIANON THEATER I
Ma
HET
5NEIL
O
O
INCAS!
0
O
O
WSHimiMIHMI
WONDS REN
1
BREE
De 7 Shellwonderen
G. VAN DONGEN
DEPOSITO RE
MAMJtNE
IMPORT MY
BR1EJER-BLEYS
HERMAN'S RAPPORT.
STRANDTENTEN steeds in voorraad en geheel compleet te leveren in elke maat
ALS
iedere VOETSTAP eene
MARTELING is
DIRECT baatl
Pédicure specialist
Breestraal 173 Tel. 1320
LEIDEN. 0938
Inrichting dag. geopend v.
10 uur v.m. tot 7 uur n m.
Bij J. J. v. d. BLIJ
Haart.straat 11
vindt altijd iets
wat 'n ander niet
heeft.
8168
AMSTEL
BRENGT U
Broad
„SWE
met Alexan
SALLY is ee;
en weelderig)
boeienden in
welk
ALS 2e H
VOOR 0E HUISVROUW
M,
Plaatsbesprt
AUTO- EN
Zaterdag- e
SHELLTOX
verdelgt elk Inteci volkomen.
Geeft geen onaangenamen reuk
en laat geen vlekken na. Oe
Shelltox-spult Is uniek en werkt
volgens eeo speciaal gepaten
teerd systeem
SHELL
VLOERGLANS
Is het beste middel voor linoleum*,
parket- en inlegvloeren Vuile
plekken verdwijnen In een omme-
lien terwijl een prachtige diepe
glans verkregen wordt zonder
kans op uitglijden. Shell vloer
glans Weeft niet en laat geen
voetstappen oa
SHELL
MEUBELQLANS
Is ideaal voor gepolitoerde
meubelen, Er wordt niet. zooals
bij oude preparaten, een dikke;
laag was op de vuile meubels
gebracht, doch deze wordt Juist
eerst verwijderd Geen last meer
van vlogerafdrukkeD.
HEDENAV
WJ
Directie van het bi
beeft de Rente Vergoedic
Houders van 1 Juli 1
SHELL
HUISH0UD0LIE
is een bijzonder fijne olie voor
het smeren van scharnieren,
sloten, fietsen, naaimachines enz
Het wordt In een uiterst handige
verpakking verkocht, waardoor
het gebruik van een ollespujtje
overbodig wordt.
JUNIOR SHELL
Is een «pedaal geprepareerde
benzine, welke bij uitstek geschikt
Is voor het verwijderen van'
vlekken en voor .gebruik in
sigaren-aanstekers De gepaten
teerde sluiting voorkomt bij het
vullen het morsen volkomen.
SHELL
ONTVLEKKER
verwildert vet-, olie- en andere
vlekken uit de kleedlog-tukken.
karpetten, en alle soorten stof
fen. zelfs zijde en crêpe de
chine, Lees de uitvoerige ge
bruiksaanwijzing bij de ver-
pakking.
SHELL
CAR POLISH
is als poetsmiddel onovertref
baar Geregeld gebruik Is het
behoud van Uw carrosserie.
Nlkkelwerk en spatborden zullen
niet roesten en het lakwerk
glimt U tegen Het wordt ver
kocht in 2 soorten. No l.s
voor lak- en moffelwerk No. 2
voor lederen carrosserieën, auto-
kappen en ander lederwerk.
IIJVi
7948
ZIJN VERKRIJGBAAR BIJ
DROGISTERIJ
Noordeinde 24, Tel. 1168
Zie de Etalage. 7976
BADCOST
DAMES B A
TUUMS, 2 klei
groote reclame,
goede kwaliteit
GEKLEURDE
BAD COSTUU;
rokje, prima kwt
zoolang de voor
raad strekt
D A M ES BA
TUUMS. zuiver
diverse kleu-
en hoewel de pannekoeken nog niet ver
geten waren, bewezen zij het middagmaal
toch alle eer.
Oom hield een speech, waarin hij dronk
op de gezondheid van zijn „zusje Miesje",
den ontdekker van de Woelige Stal en hun
halve dozijntje. Bert en Liesje begrepen
alles wel niet, maar moesten toch met de
anderen meplachen om dien grappigen
Oom Jaap.
Na talel werden nog een paar spelletjes
gedaan, daarna verdween de jeugd lang
zamerhand en eindelijk werd het tijd voor
Oom Jaap om den terugtocht naar zijn
hotel te aanvaarden.
„Merkwaardig," zei Vader, toen hij met
Moeder alleen wgs, „eerst hadden we een
paar kleine tegenvallers met onze fietsen,
maar vanaf het oogenblik dat Jaap ver
scheen, ging alles van een leien dakje."
„Jaap is een geluksvogel!" zei Moeder.
„Zeg liever: hij schept een gelukkige
sfeer om zich heen, doordat hij zoo vroo-
lijk is en anderen graag blij maakt." vond
Vader.
„Je hebt gelijk!" zei Moeder nu. „Ook
mij heeft hij vandaag plezier gedaan door
al die oude, bijna vergeten geschiedenissen
weer op te halen. Ik heb het altijd won-
dergoed met hem kunnen vinden."
Boven lag de jeugd te droomen van den
heerlijken dag. dien zij gehad had en toen
Moeder over de gang liep, hoorde zij Ans
in haar slaap zeggen:
„En Moeder en Oom Jaap waren met
eens tweelingen 1
Glimlachend dekte Moeder haar woel
water toe. Zij wenschte niets vuriger dan
dat al haar kinderen wat van Oom Jaap's
blijmoedigheid meegekregen hadden in
het leven
(Wordt vervolgd).
(Nadruk verboden).
Het was stil in het schoollokaal zóó stil,
dat men het tik-tak; tik-tak, van de
groote schoolklok, die in de gang dicht
naast het lokaal hing, geregeld kon hooren
Er werd ook zoo met inspanning gewerkt,
't Ging tegen de vacantie, tegen de zomer-
vacantie. En voor de vacantie begon, zou
den de rapporten uitgereikt worden
De geheele week had de klas al proef
werk moeten maken. Nu van morgen was
het rekenen aan de beurt gekomen. En 't
waren lang geen gemakkelijke sommen
geweest, die mijnheer Verhoog aan zijn
jongens had opgegeven. Dat kon immers
ook niet. Ais je in de hoogste klas zit. en
twaalf of dertien jaar bent, dan kun je
toch werkelijk niet verlangen, dat je mak
kelijke sommen als proefwerk opkrijgt.
Er werd dan ook menige zucht geslaakt,
vooral door de jongens die niet erg sterk
in rekenen waren.
Tot de laatsten behoorde ook Herman
van Riet.
In alle vakken was hij goed. in sommige
zelfs best, maar met het rekenen wilde 't
nooit erg vlotten, hoezeer hij ook zijn best
deed. En dit deed hij toch werkelijk, want
hij vond het o, zoo vervelend, dat zijn
vader telkens weer zeggen moest: „Jon
gen, jongen, wanneer zal die eene onvol
doende toch eens van je rapport verdwij
nen?"
Dit keer deed Herman zoo mogelijk nog
meer zijn best dan anders.
Er was dien morgen voor hij naar school
ging. een brief van oom Jan uit Amster
dam gekomen. Herman had hem dadelijk
herkend, aan oom's mooie handschrift.
Nieuwsgierig had hij naar vader gekeken,
terwijl deze den brief las. Hij hoopte dat
Oom hem weer, net als verleden jaar mei
de groote vacantie te iogeeren zou vragen.
Toen vader den brief dicht vouwde, had
hij de vragende oogen van zijn zoon ont
moet.
„Ja. ja, mannetje, ik weet wel, waar jij
op hoopt," had vader gelachen „Jij hebt
zin in een logeerpartijtje bij Oom Jan,
is 't niet.
En toen Herman half verlegen, omdat
vader zoo goed zijn gedachten geraden
had geknikt, had vader er aan toegevoegd:
„Nu, je kunt gerust zijn, Oom Jan vraagt
of je de vacantie weer bij hem wilt door
brengen."
„En mag ik vader?" had Herman hem
gevraagd.
„Ja jongen, als moeder er niets tegen
heeft, mag je gaan. Maar op één voor
waarde. Als je zorgt, dat je ditmaal een
extra rapport thuisbrengt, dan heb je
meteen de toestemming. Wat zegt u ervan
Moeder?"
En moeder was het met vader eens ge
weest. Ook zij vond het niet kwaad, dat
Herman eens een bijzondere aansporing
HEEREN BADCOS-
TUUMS, zwart prima
kwaliteit Macco
210 1.30
DAMES STRAND-
PYAMA'S, leuke model-
ion in 2 kleuren,
zeer nieuw, 4.90 4.25
DAMES BADSCHOE-
NEN, gummi, in alle ma
ten, speciale - -
aanbieding U.Ö9
kreeg! 't Zou zeker zijn werk ten goede
komen dacht ze.
En nu zat Herman van Riet voor zijn
sommen. Van de zes vraagstukken die ze
hadden opgekregen, had hij er pas drie
klaar. En 't zou nog de vraag wezen of
ze goed waren. Maar hoe hij het ook pro
beerde en hoe hij zich ook inspande, de
oplossing van de drie anderen kon hij
met geen mogelijkheid vinden. Kon hij
maar zoo goed rekenen als Piet van Buu-
ren, die voor hem zat. Dan zou het hem
niet moeilijk vallen, met een mooi rapport
thuis te komen. En dan zou hij ook vast
naar Amsterdam mogen. Kijk, Piet was al
bijna klaar. Hij was aan zijn laatste op
gave bezig.
Dat Piet weer zooveel moeite had met
zijn taal, daaraan dacht Herman op het
oogenblik niet Plotseling schoot hem iets
door het hoofd. Zou hij aan Piet vragen
of hij zijn werk over mocht schrijven?
Dan was hij meteen klaar, want Piet had
bijna nooit een fout in zijn sommen. Maar
overlegde Herman verder 't is toch
eigenlijk niet eerlijk om het werk van 'n
ander over te schrijven!
En 't moet gezegd, Herman had het
dan ook nog nooit gedaan.
„Dat kan wel zijn", klonk er weer een
andere stem in Herman's hart, maar als
je het nu niet doet, is het vast, dat je
met je sommen niet klaar komt. En dan
zal je rapport maar heel, heel gewoon
zijn. En dan zal er van uit Iogeeren
gaan wei niets komeji.
Herman's besluit was genomen. Voor
dezen eenen keer zou hij het doen, want,
het kostte wat het wilde, maar een goed
rapport zou hij hebben Even keek hij
naar mijnheer Verhoog. Nee, die merkte
niets, die zat rustig aan zijn lessenaar.
Haastig schreef Herman nu een klein
briefje.
„Piet, mag ik voor één keer je som
men afschrijven? Anders kom ik heusch
niet klaar", stond er op het papiertje.
Voorzichtig, de oogen steeds op mijn
heer gericht, schoof Herman nu het brief
je naar Piet toe
Verwonderd keek deze naar het vodje
papier, dat op zijn boek kwam te liggen.
Toen las hij de vraag van Herman.
Zijn eerste opwelling was om „nee" te
zeggen. Hij behoorde niet tot de jongens
die knoeien met hun werk. Zelf vroeg hij
nooit hulp aan anderen, maar hij hield
er evenmin van om anderen zijn werk
te leenen
Zijn oogen zochten het briefje. Wat
vroeg Herman het dringend! Voor één
keer, stond er. 't W^s waar. Herman viel
hem anders nooit lastig Zou hij er een
bijzondere bedoeling mee hebben? Nu.
vooruit dan maar, dan zou hij Herman
maar ter wille zijn. En heel voorzichtig,
om mijnheer's aandacht niet te trekken,
legde Piet zijn schrift zóó. dat Herman er
in kon zien.
Haastig vergeleek Herman nu de drie
opgaven die hij gemaakt had, met Piet's
werk. Dal viel mee Ze waren werkelijk
goed. Nu de drie anderen afschrijven. En
met een kleur van het haasten boog
Herman zich over zijn werk
Juist toen hij het laatste cijfer neer
schreef tikte mynheer met zijn liniaal op
den lessenaar
„Ophouden, jongens, 't is tijd."
Met een zucht van verlichting sloeg
Herman zijn schrift dicht. Dat was maar
net op het kantje af geweest. Gelukkig,
nu 'zou het wel losloopen met zijn rapport.
Toen de school uitging, liep Herman nog
een eind met Piet mee.
„Heusch Piet", zei hij, „je moet niet
denken, dat ik er een gewoonte van wil
maken, maar 'k wilde dit keer zoo graag
een extra goed rapport hebben."
En hij vertelde hem, wat er dien morgen
thuis was gebeurd.
,,'t Is goed kerel," zei Piet hartelijk. „Ik
dacht wel, dat je er een bijzondere reden
voor had. Anders zou ik het ook niet ge
daan hebben. Je weet, ik houd er ook niet
van, maar voor één keer vind ik het zoo
erg niet hoor!"
Ze scheidden als de beste vrienden.
Vroolijk kwam Herman thuis. Nu zou
het zaakje best in orde komen.
Naar de stem, daarbinnen in zijn hart,
die hem vertelde dat hij niet eerlijk ge
daan had, wilde hij niet luisteren. Als
hij zich daaraan stoorde, zou het nog
al zijn genoegen bederven.
't Was een paar dagen later. Zoo juist
had mijnheer Verhoog in zijn klas de
rapporten uitgereikt.
,,'k Ben dit keer goed tevreden over
jullie, jongens." zei hij. „Over het alge
meen zijn er flinke vorderingen gemaakt.
En Herman van Riet, bij jou is nu toch
eindelijk die eene onvoldoende wegge
werkt. Nu zorgen dat het zoo blijft, hoor.
Op een overigens zoo goed rapport mag
geen onvoldoende voorkomen. Vind ie
wel?
Met een kleur als vuur had Hernia
„nee" geschud. Maar gelukkig, mijnhee
had toch niets bijzonders aan hem ge
merkt, 't Was ook veel rumoeriger i
weest in de klas dan anders. Dat ging »e
woonlijk zoo, op den laatsten schooldag
't Is de voorpret van de vacantie." zei
mijnheer Verhoog altijd, en gaf zijn jon
gens dan wat toe.
Toen Herman thuiskwam, legde hij zij
tasch met boeken in de kamer en gin»
naar moeder, die in de keuken bezig was
„Zoo Herman," begroette moeder hem
„dat zit er weer op, hè? En hoe is he'
met je rapport?"
„Goed Moeder." antwoordde Herman
,,'t zit binnen in mijn tasch."
„O, maar dan is het zeker zoo erg goe
niet, anders had je het wel mee hier
heen gebracht. Toe jongen, haal het een
gauw."
Herman ging naar binnen en kwam eve
later met zijn rapport terug.
Haastig nam moeder het ter hand.
„Ja, ja," mompelde ze, „evenals altijd
„lezen, schrijven, taal, allemaal goed
maar nu het rekenen. O, maar jongen,'
riep ze toen verrast, „je bent in 't rekene
twee punten vooruit gegaan. Je hebt n
ruim voldoende. Wat zal vader daar bli
om zijn Wacht, ik zal het rapport binne
bij zijn stoel leggen, dan ziet hij
dadelijk."
In stilte verwonderde moeder zich ove
Herman. Wat had die jongen toch, da
hij niet blijde was met zijn rapport? Hi
had zich toch vast erg moeten inspan
nen voor dat mooie cijfer. En nu schee
hij er niet eens blij om.
Toen vader thuiskwam en het rappo
inzag, was Herman nergens te zien. Hi
zat boven op den rand van zijn bed. maa
hij begreep toch wel, dat hij hier niet blij
ven kon. En toen moeder een kwartiert]
later aan de trap riep: „Herman, eten!"
ging hij met loome schreden naar be
neden.
Ook vader begon dadelijk over zijn rap
port „Nu zoo voortgaan. Herman." zei hij
„dan ziet je rapport er voortaan altij
zoo goed uit. En jongen, je hebt je be
looning verdiend hoor 'k Zal morgen
dadelijk aan oom Jan schrijven".
Later in den avond viel het ook vade
op dat Herman zoo stil was.
„Scheelt er wat aan jongen''" vroeg 1
„Alleen wat hoofdpijn, vader," zei Her
man, terwijl hij opstond, ,.'k ga maa
meteen naar bed".
„Wel ja, jongen." zei moeder harteli)1'
„doe dat Je hebt je misschien wat e
ingespannen met je rekenen. Maar 'I
nu gelukkig vacantie en je kunt pretti
uitgaan Dat zal je goeddoen."
Toen Herman, nadat hij zijn avond
gebed had afgeroffeld, want echt bidde
kon hij nu niet, in bed lag, kwam moede
nog even bij hem kijken
Ze had haar flacon eau de cologne me»
gebracht en besprenkelde zijn hoofd me
het geurige vocht.
„En nu maar lekker slapen, dan be
je morgen weer het ventje", zei ze
ze naar beneden ging.
„Maar lekker slapen," had moeder to
Herman gezegd, doch dat was makkelijke
gezegd dan gedaan. Hoe dikwijls Hernia
zich in zijn bed ook omkeerde, en hoe stij
hij ook zijn oogen dichtkneep, van sla
pen kwam niets. Om acht uur was h
naar boven gegaan en nu had hij de huis
kamerklok al half negen, negen uur e
half tien hooren slaan en nog altijd w»
hij klaar wakker. Dat was anders zij
gewoonte niet.
„Voor hij het kussen ruikt, slaapt h
al." zei moeder altijd van hem.
Hoe het kwam? Wel, 't zat hem in zij
rapport Vóór de rapporten uitgereikt wa
ren. had hij er niet zoo erg over naze
dacht, maar nu hij eerst van mijnhee
Verhoog en toen van vader en moede
al dien lof inoogstte, lof, dien hij nie
verdiend had, toen was het hem pas goe
duidelijk geworden wat hij eigenlijk gedaa
had. En nu zou vader morgen aan oo
Jan schrijven, dat hij zoo vooruit gegaa
was met zijn rapport, en dat hij daaro
mocht komen Iogeeren
Ja. dat zou vader doen. Maar, als vad
wist, hoe de vork in den steel zat, n
hij het heel zeker niet doen.
't Zou dus maar het beste zijn om
zorgen dat vader niets merkte, want d
was de kans verkeken.
Plotseling sloeg Herman de dekens
rug en sprong het bed uit. Neen, hij ws
beter. Het beste, het allerbeste was, dade
lijk naar beneden te gaan en vader e
moeder alles te bekennen.
„Wat zal je vader boos zijn en van uii
gaan komt dan niets", klonk weer oi
stem in Hermans hart.
BADHANDDOEKEN met
franje 50 x 110 cM. mooie
ruiten, zeer
voordeelig 0.59
I cM. hoog
u.oy
j TENTLINNEN in diverse
streepdessins, solide kwa
liteit, 120 cM. breed, per
el 0.32*; 140
cM. br. per el 0.39
besteden van
Het meiken van riolee-
leeringswerken in de
Gemeente Sassenheim.
Bestek met teekenlng is
tegen overmaking van een
bedrag van f. 5.— te bekomen
bij den adviseur, de N.V.
Industrieele Maatschappij
„Mabeg", Westerstraat 6—8,
Utrecht. Voor binnen een
week na de aanbesteding
teruggezonden onbeschadigde
bestekken met teekeningen
wordt een bedrag van f 2.50
vergoed. 8395
1-3
