feuilleton.
Het Raadsel en de Prinses
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 17 Januari 1931
Derde Blad
No. 21728
P Buiten). v/eekoverzicht.
7sK^oe° 9°
-SS"
londensch Aanteekenboek.
IND8E IN ONS DIODEN.
5Dfjl
71»te Jaargang
^SjJ
Hel nabije verleden en de nabije toekomst.
BeFingrijker dan hetgeen jn de a/geloopen
week plaats vond is hetgeen de wereld
s te wachten staat in de Volkenbonds-
zullen wij, alvorens over te
thtn
stacj. Niettemin
gaan tot het meest belangrijke, al ligt dit
danfook in de toekomst, zoodat het feitelijk
eenigszins buiten het kader valt van den
titel ran ons wekelijksch overzicht, toch
beginnen aandacht te schenken aan wat
reeds weer tot het verleden behoort.
In Frankrijk en België zijn de parlemen
ten weer bijeengekomen. Leverde dit in
Frankrijk nog slechts als vermeldenswaar
dige bijzonderheid op, dat Kamer zoowel
«Senaat hun voorzitter herkozen, n.l. resp.
Bou.sson en Doumer, in België is het anders.
Djar heeft de regeering weer een gevaar
lijke aanval doorstaan, tengevolge van het
verzet der Brusselsche liberalen tegen de
verviaamschmg der Gentsche Hoogeschool.
Het is eigenlijk een vreemde historie, da',
deie liberalen zich niet kunnen ojawerken
i noomnn orlrannint»
aCiC ,11/V.a
tot wat men zou kunnen noemen „erkenning
van de pacificatie". Het recht van gelijkheid
voor beide talen in België moet toch lang
zamerhand gemeengoed worden, zou men
heggen: ook in het belang der Belgische
JBjet^aldus voor de liberale Brusselaren
ojcr leiding van Devèze en Max. die langs
zijwegen het liefst de vervlaamsching der
GAtsche Hoogeschool illusoir zouden willen
mak- n. Daarom steunden zij ook. he'. verzet
tegen de door de regeering uitgesprokerr
onTereenigbaarheid van het Gentsche pro
fessoraat met het onderwijs-geven aan de
Ecble des Hautes Etudes. Practisch heeft dit
verzet al geen beteekenis meer. daar slechts
één hoogleeraar weigerde zich te onder
werpen, hetgeen leidde tot zijn schorsing als
professor en bij volharding zal leiden tot
zijn ontslag. Te Brussel namen de liberalen
zelts wederom een motie tegen de politiek
van de regeering Jaspar aan, die nu echter,
in strijd met vorige maal, daarin geen aan-
- leiding oordeelde om af te treden. Dil keer
liet de regeering de beslissing aan het parle
ment. hetgeen ook wel zoo logisch is. en
A won het pleit, al 9temde de S. D. A. P. tegen
H haar uit het motief, dat de regeering Jaspar
haar vertrouwen in andere gevallen dan het
a betrokkene niet heeft.
b De verdeeldheid onder de liberalen toont
c evénwel over-duidelijk aan, hoe zwak het
Belgische kabinet staat.
tH Verder zijn eenige arbeidsconflicten uit
dcjwereld geholpen, waartegenover staat,
dal andere nog voortduren. In Engeland is,
zijhei een week laler dan gedacht was, een
oplossing gevonden voor het mijneonftict
inlZuid-Wales; in de textielnijverheid ech
ter is men nog niet tot overeenstemming ge
komen, zoodat heden de groote uitsluiting
aanvangt.
(In Duitschland is de arbitrale uitspraak
in (liet mijnconflict in het Roergebied bin
dend verklaard en daarmede was dit ook
van de baan, daar de arbeidersbonden be
grepen, dat revolutionair optreden niet zou
baten. Voor Silezië gebeurde hetzelfde,
jgtiit Spanje kwamen opnieuw geruchten
over verstoring der orde. doch daarvan
bleek weinig juist te zijn. Toch blijft de
toes tend inderdaad precair, daar de link-
sche partijen zich afzijdig houden ten op
zichte van de parlementsverkiezing, die de
refeeering Berenguer wil houden. Vreezen
zij, dat de regeering geen eerlijke verkie
zingen wil houden? Alleen .dan is het verzet
toch gerechtvaardigd.
Dan komen we, als verbindingsschakel
tussohen verleden en toekomst, aan de z.g.
Enr<>peesche Conferentie, te Genève geopend,
pi staten zijn daar vertegenwoordigd; uit
Wtopa alleen sovjet-Rusland en Turkije niet,
althans wanneer raen dit laatste land nog
tot Europa wil rekenen. De meeste hebben
hun minister van buitenl. Zaken in eigen
persoon gezonden, zoodat een bijzonder il
luster gezelschap daar aan het meer van
Genève bijeen is. De conferentie is. zooals
men weet. belegd ter eerste bespreking van
het plan Rnand om te vormen een „Ver
enigde blaten van Europa". Waar de voor
steller van dit idee, dat de platonische liefde
heeft van alle deelnemers, zich den Iaatsten
trjd sennnbaar daaraan weinig gelegen liet
liggen, is de veronderstelling geuit, dat
de Fransche leider zijn eigen plan reeds
als „dood" terzijde heeft gesteld, doch dit
Irjkt ons al te pessimistisch. Zou het niet
kunnen zjjn. dat hrj liever aan anderen de
leiding overlaat om juist zjjn plan de grootst
mogelijke kansen van verwezenlijking te
geven?
En zou, zooals een Engelsch blad reeds
veronderstelde, misschien de gewezen voor
zitter der Economische Conferentie (hij be
dankte jui9ll), onze oud-premier Colijn de
man kunnen zijn. die zal trachten het reeds
zoo spoedig na de tewaterlating vaslgelonpen
scheepje der Europeeschc eenheid in veilig?
haven te brengen? De keus zou zoo slecht
niet zijn. Coiijn is een man. die weet. wat
liij wil en het durH te zeggen. Dat is
zonneklaar tot uiting gekomen in zijn jong
ste rapport aan de Conferentie Zonder
doekjes er om te winden, heeft hij daarin
ronduit verklaard, dal tot dusver feitelijk
niels is bereikt c* dal het nu gaat om ..to
be or not to be" Politiek en economie zijn
niet te scheiden, deed hij zijo waarschu
wende stem hooren. Zat men deze ver
staan?
Volgende week, ter vergadering van den
Volk?n'bondsraad. zal daarvan het bewijs ge
leverd kunnen worden, daar een der ge
vaarlijkste kwesties van het oogenblik D?-
handeld zal moeten worden, n.l. de affaire
van de Duitsche klachten over dc Poolsche
onderdrukking der Duilsclie minderheden
daar te lande, hetgeen alle gevoeligheden
lusschcn deze beide landen van zelf spre
kend mede oprakelt. Polen verzette zich
reeds met hand en tand tegen een behan
deling op dit oogenblik. wilde uilslel lol
Mei. doch voor d?n hevigen Duitschen aan
drang is het bureau gezwicht. Polen zal het
verder werpen over den boeg van geen in
menging te willen in zuivere binnenland-
sche aangelegenheden, hetgeen weinig goeds
belooft Er zal heel wat geplooid en geschikt
moeien worden om deze netelige zaak tot
een bevredigend einde te brengen. De stem
ming tusschen beide rivalen blijkt uit be
trefekei ijko kleinigheden, gelijk liet vliegen
van Poolsche vliegtuigen, zelfs militaire,
boven Duitscli gebied, heigeen in Duitsch-
land in de pers wordt opgeschroefd lot iets,
dal ver uitsteekt boven de b°leekenis en
omgekeerd tracht Polen iedere kleine Duit
sche vergissing in Silezië op te blazen.
Tevens zal de datum bepaald moeten
worden voor de ontwapeningsconferentie..
Van dc zijde der sovjets is reeds een waar
schuwing afgekomen, dat zij niet naar
Genève willen gaan, daar die slad (e anli-
so'vjet is, gelegen in een land, dat geen be
trekkingen met de sovjets wenschl le onder
houden Zal men voor hel Russische dreige
ment willen wijken? De moeilijkheid begint,
zoo men Genève zou willen loslaten direct
opnieuw- waar dan?
Uit den loop van zaken Ie Genève. zoowel
ter Europec=che Conferentie als ter Volken-
bondsrandsvergadering zal blijken, of er
hoop is op eenig resultaat, op betere tijden
voor ons zwaar bezochte. werelddeel
RECLAME.
thans
„ee« -°; CC°Ve.u°^
'vao' "®0
i\\
ne C®n M/ao*
,«3a'd,g' Ned®1'
de'
l3r\dsch®^ ee®5
,ve'ie
ja"e"
7564
Eeu goed woord voor den doedelzak-speler
en voor andere „windM-virhiozen.
Januari, 1931
De doedelzak is liet nationaal muziek
instrument der Schotten. De toonschaal van
dit instrument is kort en de wijzen en klan
ken, die het voortbrengt dientengevolge wat
eentonig. De opgewektheid, voor zoover
merkbaar, en de verdienste van het instru
ment liggen in de maat, die met de klan
ken opwindend is voor de Schotten Men
kan hel als uitgemaakt beschouwen, dal de
doedelzak in kwaad gerucht staat bij de
volken die lage landen bewonen De doe
delzak en de geestelijke gesleldheid. die er
liefde aan geeft, schijnen t° behooren tot
hooglanden. De Engelschen. die een stillen
eerbied hebben voor de Schotten horden
niet van den doedelzak. Maar omdat het een
Scholsch instrument is. nemen zij er een
houding van aanhankelijkheid tegenover
aan Niettemin zijn er veel oneerbiedige
grappen over het instrument in Engeland
in omloop. De menschen die deze,
volgens de Scholten. misplaatste grap
pen op den doedelzak maken, zullen
het instrument thans, nu zij hebben
vernomen hoe zeer de Schot lijdt in d? be
oefening van zijn kunst, wellicht met im jr
referentie gaan beschouwen In een vergade
ring van het Britsche verbond van musici
is n.l. onthuld dat Schotsch° studenten vaak
hardhoorend zijn a:s gevolg van hun ge
meenzaamheid met den doedelzak *11 des-
zelfs klanken. En die in dc Engelsche maat
schappij onvermijdelijke assistent in popu
laire wetenschap. ,di medische «pecia.'isl"
heeft dit oordeel onmiddellijk onderschreven
Erger, do geneeskundige heeft verteld dat
alle bespelers van wind-inslrumenten gevaar
'ooi en hardhoorig of zelfs stokdoof te wor
den en dat ook scha.fp wo-dt toeg?óa:ht. aan
borst en longen. Iedereen, die ooit een doe
delzakspeler echt aan 'ie werk he t gez'?n
a hem zich geleidelijk huft zier. opwindon
to! non wrre razern'j van gefluit, runat be
st fen dat nij zsiilr u-n prestatie het e-n 'n
carder onder le hoog* -rnnning ir m\ do
zak zelf of een af tnd r orgaan "an den
man die heelemaat alleen al dil kabaal weet
ie scheppen
De moraal van dil--alles schijnt te zijn dat
de menschheid in het algemeen van nu at
een sympathieker houding behoort aan te
nemen tegenover allen, die al blazend mu
ziek maken, te beginnen met mirletonisl en
mondorganist en eindigend met den man
van de saxephoon De kritiek op hetgeen zrj
ten beste geven moet zwijgen bij de over
weging dat de virtuozen zelf ernstiger lijden
dan hun hoorders.
Perzische pracht.
Deze week is in het gebouw van de Royal
Academy de tentoonstelling van Perzische
Kunst geopend Een internationaal congrès
over de kunst van Perzië is er mee samen
gegaan. Hot publiek slaat wel heel anders
tegenover deze tentoonstelling dan legen-
over de drie winter-tentoonslellingen, die
vooraf zijn gegaan. Iedereen is min of meer
opgevoed in waardeering van Ncderland-
sehe, Vlaamsche, Itatiaansche kunst. Maar
de kunst van Perzië is een begrip, dat wei
nigen gemeenzaam is. De deskundigen zelfs
verschillen van meening over het gebied
van die kunst, wat zij omvat, in hoeverre
zij door geografische, historische en vólks-
grenzen wordt beperkt. Aan den vooravond
van opening zijn er apostelen geweest, die
aan de kunst van Perzië slechts, weinig
minder cultureelen invloed toeschrijven dan
aan die van het oude Hellas. Zij gaan. dunkt
mij. wel wat le ver met deze bewering;
maar misschien zal ze moeten worden be
oordeeld in het licht van deze nieuwe be
langrijke Londensche kunstgebeurtenis; het
is dan een soort gelegenheidsuitspraak. Hoe
het zij. andere deskundigen hebben reeds
hun stem verbeven tegen deze uitspraak.
Voor de meesten is de tentoonstelling van
Perzische kunst een openbaring van een
gansch nieuwe wereld van schoonheid Hun
bekendheid met Perzische kunst is tot heden
beperkt geweest tot kleedjes en tapijten. 1
niet steeds Perzisch, niet steeds de beste
stalen van dc kunst van den Perzischen
tapijtwever Nu zullen wij in Burlington
House tegenover onvermoede triomfen van
kleur en van vorm en lijnen van sieikunst
komen le staan, niet alleen in tapijten maar
ook in miniatuur-schilderwerk, in kunst
smeedwerk, in aardewerk. De gelegenheid
dient tevens om reclame Ie maken voor het
moderne Perzië en zijn industrieelen en
maalschappelijken vooruitgang. De tentoon
stelling omvat tennaaslebij 3000 stukken uit
alle deelen der wereld verzameld. Er is veel
goud en zilver bij en de zeer oude en prach
tig verluchte manuscripten alleen vertegen
woordigen een waarde, die niet kan worden
geschal. Geen wonder daarom dal alle denk
bare maatregelen zijn genomen om deze
schallen tegen schending of roof le be
schermen De dagbladen weten le vertellen
dat kostbare 9tukken uit de schatkamers
van den Sjah zelf worden beschermd door
een ..onzichtbaren straal." Een persoon,
die te dicht deze kabinetten met kostbaar
heden zou naderen, zou aldus den stroom
kring breken en alarmsignalen in werking
stellen. De eerste gedachte wanneer men
dil leest moet zijn. dat een gebroken
stroomkring geen functies kan verrichten.
Maar zij, die bij zijn op dit gebied, zullen
u verklaren, dat hier gewerkt wordt met een
pholo-eleclrische eel of iels dergelijks CSelo-
.nium-cel heet bet ding hier), die een sccun-
dairen stroomkring in functie stelt wanneer
de grijper naar Perzische schatten den
stroomkring heeft gebroken. En dan begin
nen de bellen te luiden. En zoo ben ik
dan van de wonderen der Perzische kunst
weggedwaald naar die andere wonderen
der electro techniek.
Bezuiniging in de nienwe bedrijven.
In de berichtgeving uit de Oost komt
haast dagelijks voor de inkrimping van per
soneel. waaruit ontslag a-n sommigen on-
\ermijdelijk voortvloeit Kan men daar dan
al die menschen ook missen Bij inperking
van het bedrijf is inkrimping van personeel
en arbeiderssterkte natuurlijk mogelijk,
maar geen onderneming gaat er voor zijn
genoegen toe over. lnkrmipirig van een
bedrijf kost veel hoofdbreken en brengt
voor menige ouderneming in Indie ook bij
zondere rechtstreeksclie kosten mee. Alle
personeel, dat men heeft ontboden uit
Europa, behoort te worden teruggezonden
na uitkeering van enkele maanden salaris,
alle arbeiders van buiten, de contractanten
dus, waarmee de ondernemers op de bui
tengewesten werken, moeten van hun con
tract worden losgemaakt en teruggezon
den groote kosten.
En dan 1 Welk een ellende, als men ziet
boe verstild het leven is op de onderne
ming. Het etablissement is zoo rustig in
vergelijking met vroeger. De pondoks
(woonloodsen) zijn gedeeltelijk verlaten.
Dat is nog het ergste niet. Straks beginnen
de tuinen het uiterlijk te dragen van aan
hun lot te zijn overgelaten en krijgen den
aanblik van haveloosheid. Het opgeven van
tuinen en velden is gelukkig niet het eenige
raiddel tot bezuiniging. Er zijn van hoogere
orde en de landbouwnijverheid in Indië
heeft niet haar hooge peil bereikt om zich
te beperken tot het eenvoudigste. Men moet
d* vakperiodieken en verslagen van bijeen
komsten van planters volgen om to weten,
dat de beheerders en allen, die de leiding
hebben in de cultures, zich degelijk verge
wissen van de middelen, die hun ten dien
ste kunnen staan om niet de minste kosten
het uiterste nut te trekken van verschillen
de maatregelen. Daarbij komt het natuur
lijk aan op de volheid van medewerking
van allen; meer dan ooit behooren allen
zich te geven tot het welzijn van dc cul
tuur cn van de onderneming waaraan men
is verbonden.
Van de inkrimping van personeel is het j
gevolg, dat de 'blijvenden een ruimere taak
erlangen, dat er derhalve van hun krach
ten meer wordt gevorderd. Zulke tijden zijn
het, waarin het uitkomt, welke waarde do
geschiktheid heeft boven de opleiding van
scholen. Daarmee zij geenszins gezegd, dat
de scholen geen geschikte krachten opleve
ren het zij verre maar de opleiding
is niet een waarborg voor die geschiktheid,
die in zware tijden wordt verlangd De
praktijk vormt de jongeren tot krachten,
die een onderneming door de beproevingen
heenhelpen. Een assistent ontvangt zijn
taak en allerlei aanwijzing, maar ten slotte
dient hij zelf te weten hoe die het best zijn
uit te voeren.
Er wordt tegenwoordig veel gedacht en
overwogen om de kosten laag te houden.
Onlangs heeft een ingenieur, verbonden
aan de propnganda^afdeeling der interna
tionale vereemging voor de rubberteelt in
Indië. een raad gegeven van groote waar
de betreffende dc inkrimping van den oogst,
neerkomende hierop, dat op «dier onder
neming die tuinen zullen worden losgela
ten. die niet gerekend mogen worden tot
de goede producenten.
De ware bezuiniging moet worden ge
zocht. in dergelijke maatregelen, steunend
op deskundige intellectueele verwerking
van de verschijnselen in den loop der jaren.
Het is bemoedigend, dat. daaraan thans
in Ned.-Indië alle aandacht wordt be
steed.
Ondernemers, die deze wetenschappelijke
manier van beheer niet hebben gevolgd,
verkeeren nu in minder gunstige omstan
digheden dan anderen. Zij kunnen wel zoo
ongeveer naar de ondervinding van korto
ren of langeren tijd aanwijzing geven om
trent de goede en minder goede tuinen,
echter niet met juistheid. Dat kan een in-
Iftnder-tuinbezilter ook niet en daarom is
hij bij het nemen van noodwendige maat
regelen in crisistijd tot behoud van op
brengst en tot beperking van kosten in on
gelegenheid.
Een crisis is voor de landbouwnijverheid
hoogst onaangenaam en schadelijk, maar zij
is dat niet uitsluitend. Immers is zij ook
leerzaam cn wijst dc fouten van vroeger
aan. Zij dwingt tot splitsing van het ver
nuft., ten einde te vinden nieuwe cn betere
methoden. En vindt men die, dan ligt daar
in een vergoeding voor de geleden verlie
zen en nadeelen.
DENGAN HORAT.
RECLAME.
Hoe houdt men de huid altijd mooi
en frisch? Door een gezonde leef
v/ijze, geregelde nachtrust, zooveel
mogelijk frissche lucht en eep goeda
verzorging van de huid met een bij-"
zonder zachte crème. Zet daarom
voor een speciale huidverzorging
een doosje, een tube of een pot
CRÈME
op Uw waschtafel. om des morgens
on des avonds en zoo vaak ook het
ruwe en schrale weer dit noodig
maakt.'Uw huid met deze buiten
gewoon zachte en v erf raai ende
crème te verzorgen.
Dit komt Uw
huid beslist
ten goede.
7601
Oorspronkelijke Dcleclive-roman
door R. J. Brandenburg
Mi Warlow vergastte ons op enkele sma
kelijk voorgedragen anecdotes uil z'n tropen
jaren en mevrouw deed een verhaal ovei
een Chineesch koopman, die er zoo dom
uitzag, dat hij al zijn concurrenten bij den
neus kon nemen. Wij vergaten bijna te
eten.
Een klein incident deed zich voor.
■Lex vroeg plagerig aan Helen of zij er
-wat voor voelde om als juffrouw van ge
zelschap een oceaanvlieger te vergezellen.
SFred, die dezen avond meermalen verlo
ren scheen in den aanblik van het frissche,
Kevn meisje, kreeg een kleur als vuur.
Maar Helen redde de situatie door een
voudig te verklaren dat zij daar de noodzaak
niet van inzag.
„Beste kind, jo zou ook alleen maar bal-
'last zijn." zei de oude mevrouw droogweg
En allen lachten. Maar de blik. waarmede
Bred even later zijn broer aanzag was verre
fVan vriendelijk
Na den maaltijd verhuisden we naar het
TBalon. Gezeten in de makkelijke clubfau-
uils, de heeren met een havanna, werd het
sprek voortgezet. Helen schonk ons koffie
en mr. Warlow kwam aandragen met een
karaf cognac, die in leeftijd met Methusa-
lem wedijverde.
Meer dan ooit zag hij er uit als een diplo
maat van de oude school, met zijn fijnbe-
sneden, wasbleek 'gelaat onder het kapje
van zijn zilveren haren. En de oude me
vrouw leek een Fran^aise, zoo levendig en
fragiel en zoo puntig van geest.
Later op den avond zong Helen oude
Engelsche liedjes aan den kleinen vleugel en
telkens zag ik hoe Fred den blik op haar
hield gericht.
Toen Helen weer bij ons kwam zitten, was
er even een stilte en we hoorden hoe de
regen tegen de ruiten tikte.
„Hondenweer!" mompelde Lex. „maar ik
moet toch eens opstappen. M'n vrouw is
wel niet ernstig, maar ik wil haar toch niet
den heelen avond al-leen laten."
„Ik breng je een eind," zei Fred
Lex sloeg dit aanbod niet af.
..Zal ik ook meegaan?" vroeg ik. maar
zonder veel animo.
Men lachte
„Erg hartelijk." antwoordde Lex spottend,
„maar heusch, het hoeft niet."
De beide heeren namen afscheid, uitge
leide gedaan door mr Warlow.
Spoedig daarna gingen mijnheer en me
vrouw naar boven en wachtten Helen en ik
op de terugkomst van Fred
De pendule op den schoorsteenmantel
sloeg tien slagen, na een voorspel als uit een
speeldoosje.
„Wil je niet liever naar bed gaan?"
vroeg ik Helen. „Maar deze zêide in het ge
heel geen slaap te hebben.
„Speel dan nog wat," zei ik.
„Best, een sonate van Mozart
Terwijl ik luisterde naar deze wonderlijke
muziek, van een elegante blijheid en een
luchtige melancholie, dacht ik aan de
beide broers, die daar door den regen naar
de zee liepen. De wind huilde om het huis
en ik betrapte mij er op. af en toe meer
daarnaar te luis'teren dan naar het spel van
Helen.
Op Mozart volgde Chopin, op den grooten
Pool de aquarelschilder in klanken,
Debussy
Ongemerkt verstreek de tijd
Ik droomde weg en schrok op toen ik
merkte dat Helen naast me stond.
„Het is al elf uur," zei ze, „ik begrijp
werkelijk niet waar Fred blijft."
„Elf uur riep ik. opspringend en naar
mijn horloge grijpend
„Misschien heeft hij Lex thuisgebracht om
nog even naar May te informeeren", meen
de Helen
Ik knikte. We zaten te wachten zonder
veel le praten. De klok likte met een ner-
veuse haast. Half twaalf.
„Hij zal blijven schuilen' opperde ik.
Helen glimlachte flauw. Ik trachtte een
gesprek aan te knoopen. maar we voelden
beiden dat het niet ging We dachten aan
Fred. De wijzers van de kleine pendule
schoven naar de twaalf.
„Misschien schuilt hij in een visschers-
hut". trachtte ik gerust te stellen.
„Die liggen hier en daar achter de duinen
verspreid en Fred kent den weg niet."
„Hij kan een visscher ontmoet hebben."
„Die loopen in den regen buiten te wan-
delenl"
,,'s Nachts om twaalf uur!" spotte ik me*.
„Zal ik even opbellen om te vragen of hij
bij Lex is?" vroeg ik.
Een dankbare blik uit Helen's oogen.
Ik ging naar do telefoon, die in een klein
vertrekje naast de hall stond Helen volgde
me en sloot de deur achter zich.
Ik nam den haak van de telefoon, vroeg
het nummer en wachtte in spanning. Na
enkele minuten kreeg ik Lex.
„HalloI" hoorde ik nijdig en verwonderd
„ls Fred bij jullie?"
„Fred. nee! Is hij dan niet terug?"
„Nee."
..Daar snap ik niets van. Hij is hoogstens
een kwartiertje met me opgewandeld
„Misschien schuilt hij ergens
„Misschien. Maar dan zou hij nu toch.
Nee Ik kom naar jullie toe." Ik hoorde
hem den haak ophangen.
„Lex komt hier," zei ik legen Helen.
Ze knikte Bleek, leunde ze legen de deur.
Maar ze beheerschte zich. „Dan zal ik toch
vader even waarschuwen.
Even later kwam ze terug.
„Vader kleedt zich aan."
We zaten weer zwijgend tegenover eLkaar.
Ik begon geforceerd te praten over alles en
nog wat. Helen staarde stil voor zich uit,
drukte haar vingertoppen tegen elkaar Na
een kwartiertje kwam mr Warlow beneden,
in de puntjes gekleed en zijn haar netjes ge
borsteld en gekamd. Alleen door het voortdu
rend handenwrijven loonde hij eenige opge
wondenheid.
„Wat zei moeder?" vroeg Helen terstond
„Ze noemde hem een modernen Dioge
nes", glimlachte het oude heertje, .die een
schamele visschershut verkiest hoven een
prettige slaapkamer in ons huis."
.Moeder komt zeker niet beneden."
„Dan zou het huis wel in brand moeten
staan, maar ik denk toch niet dat ze veel zal
slapen."
Een bescheiden belletje Het was Lex. Hij
was tamelijk geagiteerd, hoewel hij erg zijn
best deed het niet te laten merken. Zijn jas
droop van het water: het regende nog sleed?.
Hij hing jas en hoed aan den kapstok en
volgde mij naar het salon, waar hij terstond
in een fauteuil neerviel, die mr. Warlow
hem met een handgebaar wees.
„Ik ben dcnzelfden weg tcruggcloopen",
begon Lex. We hadden hem allen vol ver
wachting aangestaard, alsof we een verkla
ring van Fred's uitblijven van zijn lippen
konden lezen.
„Overal heb ik met mijn zaklantaarn ge
licht, maar er was niets le zien
„Waar hebben jullie afscheid genomen",
informeerde Helen'met neergeslagen oogen.
„Aan den voet van de duinen, waar ik het
pad volgde dat op den straatweg uitkomt.
Daar is hij omgekeerd."
„Dan had hij om kwart over tien bc&t
thuis kunnen zijn."
„Ja. natuurlijk."
„Ik begrijp er niets van zuchtte mr.
Warlow.
„Kan hij niet bij een visscher....", pro
beerde ik nogmaals
„Je gelooft toch niet. dat Fred zijn gast
heer een hal ven nacht op zich zal laten
wachten?" riep Lex verontwaardigd uit.
„Maar wat dan?" vroeg mr. Warlow en
wreef zich de magere handen
„Laten we ons niet zenuwachtig maken,
vader", nep Helen.
Maar mr Warlow vergat zich zoover dat
hij zich met dc rechterhand door het zorg
vuldig gekapte haar voer.
Er ontstond weer een pauze, we peinsden
allen over het raadsel.
(Wordt vervolgd.)
