m Buiten!. Weekoverzicht.
IN DE AUGUSTUS-MAAND.
Donkere wolken.
Even stiefmoederlijk ale de natuur ons
dezen zomer behandelt, even weinig be
moedigend is hel aspect der wereld op het
terrein der politiek en economie Letterlijk
roowel als figuurlijk pakken de meest som
bere wolken zich samen en bedreigen ons.
aardsche stervelingen, met allerlei onheil.
Een oud spreekwoord zegt: eigen schuld
plaagt hol meest en lot onzen spijl moeten
wij constateeren. dat dit volledig opgaat
yoor zoover het de donkere wolken betreft
in figuurlijken zinJaren lang is er
reeds geklaagd, dat de leidende elementen
der volkeren zoo weinig werkelijke leiding
vermochten te geven en steeds meer blijkt
de juistheid van deze klacht; zelfs zoodanig,
dat men zich niet ten onrechte gaat afvra
gen, of vele leiders niet ziendobünd en hoo-
rende-doof zijnl Genoegzaam bekend mag
worden verondersteld, hoe gevoelig de alge
meen© politieke atmosfeer is, doch niette
min 'bespelen leidende persoonlijkheden het
klavier der politieke consciëntie, alsof deze
atmosfeer van het grofste kaliber wasl Het
voorbeeld hiervan is wel de rede van den
Duitse/hen minister Treviranus, waarin hij
fel opkwam voor het recht der Duitschers
op herstel van veel bij de vredesverdragen
gepleegd onrecht op een wijze, die niet
alleen oogenblikkelijk wederwoord moest
uitlokken, doch levens voedsel moest geven
aan de gevoelens van argwaan, die nog
zoo talrijk worden gekoesterd. Dit was zelfs
van zoodanigen aard, dat de Duitsche mi
nister het zelf noodig oordeelde, zijn woor
den te verzachlen en te verklaren, dal hij
natuurlijk I slechts bedoeld had her
stel van onrecht door onderlinge overeen
komst, in geen geval door middel van ge
weld. Maar, zoo vraag men zich af, waarom
dan zulke onduidelijke en lot misvatting
aanleidende zinnen gebezigd?
Intusschen is het kwaad geschied en is
den onverzoenlijken in Frankrijk en in
Polen nieuwe etof toegevoerd en den twij
felaars nieuwe reden voor achterdocht!
Verduidelijking noch inslikking zelfs kun
nen dat meer ongedaan maken!
Daarnevens lette men eens op het geen
door de leiders der partijen in Duilschland
wordt gezegd op de verkiezingsredevoeringen
en op de actie, die deze redevoeringen ver
gezel!! Het is de reinste demagogie in de
slechtste beteekenis van het woord. Speciaal
geldt dat voor de uiterste partijen, dus voor
nationaal-socialisten en communisten, die
tegenover elkaar een pak slaag blijkbaar het
ovej-tuigingsargument oordeelen bij uitne
mendheid, ofschoon zij ook anderen die „eer"
waardig keuren, als het te pas koml. Het
is gewoon ontstellend, dal op zulk een wijze
een beroep kan en mag worden gedaan op
de kiezers met leuzen, die, wanneer zij voor
het tiende gedeelte moesten worden uitge
voerd, zouden voeren tot 'n nieuwen oorlog
en wat niet al meer. De brutaliteit, waarme.
de de nationaal-socialisten optreden, toont
tegelijk, dat zij er op vertrouwen, niet tb
hard le zullen worden aangepakt en voor dat
feit trouwens is, helaas, maar al te zeer
reden.
Al het oud zeer wordt kunstmatig in het
leven behouden, zelfs gekoesterd! Zie b.v.
'hoe Lithauen weigert aan een landbouw-
conferentie te Warschau deel te nemen om
dat het onrecht van Wilna nog niet is le
niet gedaan. Politiek en economie hopeloos
dooreen gemengd, gelijk in zoovele andere
gevallen; tot sohade van het direct belrok-
gevallen; tol schade van de direct betrok -
Uitgezonderd Frankrijk, zien alle landen de
werkeloosheid onrustbarend groeien, tol Ame
rika toe. en overal wordt thans erkend, dal
dit een gevolg is van de malaise, die de
wereld in haar geheel teistert, dal het niet
n een plaag van landelijk karakter, doch
niettemin blijft men naar verbetering zoeken
ieder voor zichInderdaad, het is als of
men met blindheid is geslagen.
Ten gevolge van een en ander gaal hel
met hel prestige van het oude werelddeel
Europa, dat immers zoo goed als alleen over
koloniën beschikt, hetzij in Azië, hetzij in
Afrika, steeds meer berg af en dit le eer.
waar de ontwikkeling der z.g inlanders in
stijgende lijn gaat en velen zelfs onze cul
tuur hebben bereikt.
Afgeloopen is het met hel geestelijk
overwicht en de wrange vruchten daarvan
worden geplukt! Ongetwijfeld is voor een
deel daaraan ook toe te schrijven de last.
die Engeland thans in Indië ondervind! Op
het eerste gezicht lijkt cr weliswaar cenigo
verbetering le zijn ingetreden, doch bepaald
aan te geven is er, goed beschouwd, nog
geen enkel feit. dal voor de toekomst hou
vast geeft. Alles hangt af van de besprekin
gen met de gearresteerde leiders, waarom
trent men nog: in het duister tast. De Brit-
sche onderkoning komt hun cischen zoovee!
mogelijk tegemoet, maar zal het voldoende
blijken?
Azië heeft er overigens een gevaarlijke
affaire bij-gekregen, nu de Koerden opnieuw
in opstand zijn gekomen tegen het Turkschp
gezag. Het is een oude kwestie: de strijd
voor de onafhankelijkheid! Trols de erken
ning van het .onafhankelijk Koerdistan bij
het verdrag van Sevres, is daarvan niets ge
komen. De Koerden zijn voor het grootste
deel onder Turksche. voor het kleinste deel
onder Perzisch bewind gebleven. Terwijl zij
met het Perzisch gezag het wel kunnen vin
den, staat het heel anders met het Turk
sche en voor de zooveelste maal is men
overgegaan tol gewapend verzet, daarbij
hel Perzisch gebied gebruikend als soort
springplank. Turkije heeft epnige nola's tol
Perzië gericht om medewerking le vragen
bij de bestrijding, doch van Perzische zijde
voelde men blijkbaar niet veel voor ingrij
pen. Gevolg was. dat de Turken weinig suc
ces hadden bij hun pogingen om de Koer
den tot rust le brengen. Nadat Turkije ech
ter een soort ultimatum heeft gesteld,
schijnt ook Perzië toch in beweging te ko
men. De berichten, dat de Turken reed*
over de Perzische grens waren opgerukt,
schijnen voorbarig le zijn geweest, gelukkig!
(Van onzen correspondent).
Berlijn. 9 Augustus.
Over de Justitie.
Zoo nu en dan merkt men weer eens.
in welk een kwaad gerucht niet by het
buitenland, maar by de Duitschers zelf
de inbeemsche justitie staat.
Terecht?
Uw briefschrijver Roland is niet de in
stantie om dit te beoordeelen.
Maar het ziet er toch naar uit. alsof
zy die over een al te partijdige Duitsche
justitie klagen, niet geheel en al ongelijk
hebben. Dat men zulks als buitenstaander
constateeren kan, is dunkt ray, reeds een
veeg teeken. Dat de bekende ex-Ryks-
kanselier dr. Marx, zelf vroeger rechter
geweest en een goed rechter op den koop
toe, eenige jaren geleden (toen hy nog
kanselier was!) openlijk verklaard heeft:
„ik wend me, als ik in het openbaar be-
leedigd word, niet meer tot de justitie,
omdat ik de ondervinding opgedaan heb,
dat ik daar toch geen recht kan vinden"
zooiets zou stellig de deur dicht doen.
Indien het niet tóch nog een te eenzydi-
gen kyk op de dingen geeft. De kranten
schrijver moet voorzichtig zyn. waar tien
duizend paren oogen zyn producten onder
de loupe plegen te nemen en waar hy,
dit vooral, nu eenmaal weet. dat vele
andere lezers de gewoonte hebben, alles
voor juist te aanvaarden, wat in de krant
gestaan heeft.
Neen ik mag zelfs met de getuigenis
van een Duitschen Rijkskanselier en rechter
ah rugdekking niet neerschrijven, dat men
ia Duitscbland geen recht kan vinden. Maar
ik mag dingen constateeren. die sinds 1919
dat zyn dus thans elf jaren, en een
voldoend lange periode om een niet opper
vlakkig oordeel te distilleeren onora-
stootelyk vast zijn komen te staan. En ik
doe dat naar aanleiding van twee gebeurte
nissen van den allerlaatsten tijd.
De eene is de behandeling in hooger
beroep van een klacht, door een Duitscher
tegen een Franschman ingediend de "zaak-
Cuvelier". die zich in Zuid-Duitschland af
gespeeld heeft. Men kent waarschijnlijk de
bijzonderheden. Fransche zwemmers komen
in Duitschland uit en gaan na afloop met
Duitsche meisjes „een straatje om". Duit
sche radicale nationalisten winden zich
daarover op. schelden, trachten de meisjes
uit dit „slechte gezelschap" weg te krijgen.
Een outsider krygt een, overigens onge
vaarlijker steek met een mes. De Duitsche
rowdy's beschuldigen een der Fransche
zwemmers. Cuvelier; en deze wordt door
den Duitschen rechter zonder een schijn
van bewijs tot 4 maanden gevangenisstraf
veroordeeld. De Franschman, een openhar
tige jongeman, idie in het minst niet
haatdragend is en dat zelfs na het tweede
vonnis niet zal blyken, gaat in hooger
beroep, omdat hy zich volkomen onschuldig
voelt. De lioogere instantie vindt wederom
geen schyn van bewijs en bevestigd het
vonnis, ofschoon het O.M. ditmaal slechts
een geringe geldboete gevraagd had. Maar.
bij de behandeling blyken nog de wonder
lijkste dingen. Een schrijver, bij' de Duitsche
rechtbank aangesteld speelt den verklikker
tusschen zitting en rowdy's op den gang.
wordt ontdekt en uit de gang gezet. Het
..opperhoofd" der radicale „nationale socia
listen" blijkt door verschillende officieele
instanties van den gang van het proces
op de hoogte gehouden te zijn. En het is
verdacht genoeg, dat onder zulke omstan
digheden een jury tot een veroordeeling
komt.
Een nur na dit tweede, hoogst wonder
lijke vonnis begint in Duitschland. en
bij Duitsch-Fransche conflicten, ook in
Frankrijk onvermijdelijk de hooge poli
tiek zich opnieuw met de "zaak Cuvelier"
te bemoeien. En ofschoon de Fransche cor
rect genoeg is om niet aan een officieele
interventie te denken, wordt zij toch in de
zaak gemengd, omdat de organisatie der
Fransche sportclubs er over vergaderen wil,
of nu tot nader order Fransch-Duitsche
sportontmoetingen zullen uitblijven. De
Fransehen hebben, en dat was van goede
sportslui niet anders te verwachten, het be
sluit genomen, toch weer in deze maand
naar zwemwedstrijden in Neurenberg te
gaan. en verstandige kringeu in Duitsch
land. dn'e de groote meerderheid van liet
Duitsche volk uitmaken, verheugen zich na
tuurlijk over dit besluit.
Slechts de radicale politici in heide lan
den en.de Duitsche justitie zyn door
dit besluit in het verdiende licht gesteld.
Wij sportmenschen aldus verklaarden de
Fransclien hebben met dat vonnis, juist
of onjuist, rechtvaardig of onverdiend niets
te maken Wij hebben uiterst vriendschappe
lijke betrekkingen met onze Duitsche sport-
collega's en die laten we door politiek en
en justitie niet bederven!
Het is een verfrisscbend stortbad! Een
wonder ook, als watersportlui er mee ge
moeid zyn.
De politici, met wie ik my in deze brie
ven (gelukkig!) niet te bemoeien heb. mogen
er het hunne van denken. Verstandiger zul
len ze er waarschijnlijk niet door worden.
De justitie echter mag gerust weer even
achter het beeld van Vrouwe Justitia. wier
blinddoek in Duitschland bedenkelijk scheef
is komen te zitten, wegschuilen. Want haar
vonnis in de zaak-Cuvelier is tweemaal op
vallend partijdig geweest en is zeker niet
minder afstootend dan soortgelijke „vonnis
sen"; die in de jaren der vreemde bezetting
al te vaak door Fransche militaire rechters
geveld zyn in het Rijnland en in het
Ruhrgebied!
De pot. die den ketel een verwijt maakt?
Stellig. Al kan er in Frankryks voordeel
vastgesteld worden, dat veel van de partij
dige vonnissen., die op Fransch conto komen.
zyn uitgesproken drnor militaire rechters,
die onder deze omstandigheden wat al te
zeer onder den invloed van klasse-menta
liteit en als juridische halve leeken hun
ondankbare werk deden.
In Duitschland leven wonderlijke, reac-
tionnaire, achterlijke, niet met hun tijd
meegekomen, in sommige gevallen bijna sa-
distisch-verworden rechters, die de repu
tatie van „opgemelde Justitia" al heel wat
kwaad gedaan hebben. Daar woont zulk
een type in Lubben, niet ver van Berlijn,
in het beroemde Spreewald. Meneer en
mevrouw hebben een achttienjarig dienst
meisje uit de buurt. Kind met eerlijk ge
zicht, eerlijken oogopslag, brave oppassende
ouders. Zoo was het nog verleden week.
Zoo is het hoogstwaarschijnlijk nog heden.
Met die beperking, dat het dienstmeisje niet
meer onder de levenden is.
De zaak/ zit zoo:
Mevrouw merkt de vorige week, dat een
bankje van honderd mark zoek is. Zij ver
telt het aan meneer, die rechter is. En
die weet niets beters te doen dan het
dienstmeisje te verdenken alweer zon
der een spoor van (bewijs en het arme
kind te laten arrestee ren. Maar hoel Hij
geeft haar een paar agenten mee, die op
dracht hebben, het kind met een grooten
omweg door de meest bevolkte straten van
het stadje te voeren, waar bovendien nog
marktdag i6. Volgens de middeleeuwsche
methode, toen misdadigers op een kar rono
gereden werden of in een ijzeren kooi of
aan den schandpaal wfrden tentoonge
steld.
Natuuriijk kan men het kind niets be
wijzen en men laat het meisje weer in
vrijheid. Maar in zulke jaren i6 het eer
gevoel vaak in hooge mate overontwikkeld.
Het arme schaap schrijft een afscheids
brief aan haar moeder, dat ze zulk een
schande, door de politie langs alle beken
den gevoerd te zijn, niet overleven kan.
werpt zich onder den trein en 16 morsdood.
Niet alleen de bevolking va.n Liibben is
in opwinding. Opnieuw richt zich de volks
woede tegen de justitie, die hier door
zulke wonderlijke exemplaren vertegen
woord i cd wordt.
Sinds jaren wordt, hier të lande van een
„Vertrauenskrise der ,Tustiz" gesproken en
geschreven. Dat zou niet gebeurd zijn, a'-ls
or niet ovtrvloed van materiaal aanwezig
ware, dat bewijst, dafr. ondpr de Duitsche
rechters en ambtenaren van het Openbaar
Ministerie a.l te veel kaf onder het koren
schuilt.
Men vraagt, zich af. ho"e dit mogelijk is.
Het is een overblijfsel van den „ouden
tijd" en 'een gevolg van den „nieuwen."
Een groot deel van de Duitsche Techters
behoort tot die kla-ssen in Duitscbland. die
der republiek een pnsterf el ijken baat ge
zworen hebben en die hun kinderen, dip
voor de rechterlijke macht bestemd zijn,
in dezen geestppYbeden. Al te veel Duit
sche universiteiten ^jaUpen met. nllle macht,
mede, om zulke iplaiQSien^tbt een goed einde
te brengen De Teelster voor zoover bij
niet of werkelijk neutraal en oppartijdic,
dan wel tevens (of uitsluitend) republi-
keinech of zclfs socialistisch georiënteerd
is voelt zich, heymst of onbewust, mc-
destrijdcT in-de machtige worsteling van
bet vooruitstrevende--deel van het-T)örtsche
volk met de andere groepen, die terug wii-
len naar monarchie en klassenstaat. Daar
bij hoort.' dat hij antisemiet is en in Frank
rijk den erfvijand" riet. hyper-nationa
listisch denkt en voelt, en eiken „Auslan-
der" (en hier heb ik helaas ook bitter
persoonlüVe ervaringen moeten opdopn) bij
voorbaat met andere ooccn aanziet dam
den .treu-neiltscben" man, dien hij voor
zich krijgt.
We hebben dezen misstand vast te stel
len. ook al gaat. zij ons ten slotte niet al
te veel aan. Maar in deze schetsen van
het leven onzer oostelijke buren hoort het
beeld van een justitie, die niet meer be
antwoordt aan de zeer hooce eischen.
welke men in andere beschaafde Europee
sche landen gewoon is Ie stellen aan
rechters, die onder de geblinddoekte Jnsti-
tia zitten.
De strijd tegen partijdige rechtspraak
in Duitschland jn de Duitsche openhaar
heid is vinnior. en niet van vandaag of gis
teren. Die strijd beperkt zich niet tot
subalterne rechters, die wellicht onder den
invloed staa.n van de bedompte atmosfeer
van kleine gemeenten, maar maakt niet
halt zelfs voor het „Reichgerioht" in Leip
zig. dat een?; de reputatie had van een der
meest voortreffelijke rechtbanken ter we
reld. Is dit alles een gevolg -van abnor
male tijdsomstandigheden 1
7eer zeker.
Want voor den oorlog waren klachten
over frappant-parlïjdigp vonnissen uitzon
deringen, terwijl 7e nu helaas regel zün
Het wantrouwen van het Duitsche volk
in de eigen justitie past bii de veront
waardiging over nmbteliikc corruptie en
©ver politieke partijen, die het eigen be
lang hooger stellen dan het heil van den
staat.
Onze vlijtige, dappêrp en veelbeproefde
Duitsche buren maken moeibike inren
door! ROLAND.
/r ijze ha eert niet oetven!
ENTRUPAL- hMr«t«rklr»9#water, gedeponeerd,
M verwijdert op gehoel natuurlijke wijze grljte
/W heren, doordat het de haarwortel» tot nieuwe
f pigment-vorming on ofiettlng hiérvan In het
O' heermerg eenzet. Daarom hol eenvoudigste on
gemakkelijkste middel. Miskleuren uitgesloten I Ultsto-
kond tegen heerultval en rooe.Fl.f3,05.Prospektue gratia.
Hoofd-dópOt: don Sole Vareen. Apoth.
RozengrJO - Amsterdam - R. H»rt»tr.74
Leiden, Firma REYST »t KRAK. Sirpneiraet 41.
B697
Parijs, 10 Aug. 1930.
Augustus is een maand van groote kalmte
in Parijs. In de eerste dagen van die
maand was er een overhaast vertrek van
alle vacantie-gangers. die tot nog toe in
Parijs achtergebleven waren, en die nu als
't ware hals over kop naar buiten vlucht
ten, aUof ze bang waren, dat wanneer ze
nu niet dadelijk gingen, er heelemaal niets
meer van vacantie komen zou, en ze na hun
jaar van hard werken en een leven tusschen
straat-muren en woning-wanden geen kans
meer zouden krijgen op het genot van wat
wijdere horizonten en wat fris6cher, zui
verder lucht.
In Augustus lijkt Parijs altijd een beetje
provinciaalsch, niettegenstaande de drukte
in de strateD vrijwel hetzelfde blijft, en
het aantal toeristen, dat Parijs komt foe.
zoeken, zelfs veel grooter is dan in ander»
maanden.
Aan evenementen, dié wat belangrijke?
zijn dan een meer of min sensationeel „ge
mengd berichtje", is er op het oogenblik
dan ook niet veel anders te beleven dan
eenige tentoonstellingen (waaronder die
van het drie-eeuw-feest van het Palais
Royal) en het nieuwe programma van het
Grand-Guignol-theater.
Maar voor vandaag willen wö óns nog
eens mengen gaan onder de eenvoudige
..groote menigte", die in Parijs gebleven
is, zonder op eenige vacantie te kunnen
hopen, en misschien zohder zelfs daarvan
te durven droomen en die volgen in
haar Augustus-genoegens.
Eerst, naar dep Jardin des Plantes, de
voornaamste Pa-rijsche dieren- en planten
tuin.
Sinds eenige jaren is de Jardin des Plan-
fes door middel van hekwerk in verschil
lende afdeelingen verdeeld. Eén afdeeling
is steeds open voor het publiek, dat daar
zonder er entree voor te betalen, vrij *nag
rondloopen en er kan uitrusten op de ge
meentelijke banken of op een gehuurd
stoeltje. .Andere afdeelingen zijn voorzien
van een bordje met het opschrift: „Verbo
den toegang voor het publiek". Hatelijke
bordjes! want achter het hekwerk daarom
heen riet men ook een massa interessante
planten groeien, die men graag eens wat
van dichterbij zou gaan bekijken. En ein
delijk is er de afdeeling. die toegankelijk
is tegen een entree van 2 francs.
Menschen ziet men in alle afdeelingen.
Zelfs in die, waarvan de toegang verboden
is, ziet men eenige begunstigden rondwan
delen. Maar waar het publiek het dichtst
is, waar men elkaar letterlijk verduwt en
verdringt, dat is natuurlijk voor de hokken
der wilde dieTen.
En wat voor een publiek! Een echt volks-
publiek, dat „uit" is, plezier heeft, geniet.
Hetzelfde soort publiek, dat op Zon- en
feestdagen in de hosschen van Vincennes
en Boulogne ^krijgertje" speelt en
„boompje-wisselt", en danst op de „bals"
van de dorpje© in de omstreken ha&.rf
hier nu zijn hart op voor de apen-kooien
en beren-kuilen.
Gewapend met broodjes, bananen (waar
van natuurlik alleen de schillen voor de
dieren hestemd zijn), bonbons, apenootjes,
klontjes suiker, geniet de Parijsche volks
menigte van het reeds zoo vaak geziene
en toch altijd even nieuwe en onbegrijpe
lijke schouwspel van dierlijke gulzigheid,
onderworpenheid of list-
Ze lachen, schertsen, roepen elkaar grap
pen toe, gekscherende opmerkingen.
De allergrootste belangstelling genieten
de apen. Een bijzonder gulle toeschouwer
deelt kwistig bananenschillen, brood en
bonbons uit. Een van de apen zou wel alles
voor zich alleen in beslag willen nemen.
In een van zijn voorpooten heeft hij een
stuk brood, dat hij bezig is op te eten;
in een achterpoot klemt hij een bananen
schil, en met een derden poot probeert hij
een bonbon te grijpen door het. hek heen.
en duwt zijn makker opzij, vonr wie die
bonbon eigenlijk hestemd was.
Wat pen gemeenerd! Moet je zien.
Alles voor hem, en niets voor zijn vrouw!
Ze zijn misschien gescheiden
Doet er niet toe.. Hij kon haar toch
nog wel iets gunnen!
Que voulez-vous, madame... een mis
lukte opvoeding!..
Zooals onder ieder Parijsch publiek, sfjn
ook hier natuurlijk eenige vreemdelingen.
Een jochie van een jaar of acht vraagt
in een half-Fransch, half-Russisch taaltje
aan zijn vader:
En bij ons, vader, in Petrograd. waren
daar óók apen
Zeker, vent.
Fn wat is daar nu van geworden 1
Bolsjewieken.
Twee Algerijnen staan op een afstandje
het Fransche publiek te bekijken, wisselen
enkele woorden met elkaar in hun eigei?
taal en beginnen dan ironisch te lachen,
zonder dat men begrijpen kan waarom.
Voor het bassin met het nijlpaard een
andere dichte menigte.
Wat een kolos!
Er moet een Amerikaan geweest zijn,
die zoo'n nijlpaard in conserven-blikjes
verpakt heeft, tn millionnair is geworden.
Brrr... die conserves zullen wel naar
levertraan gesmaakt hebben.
Om een stukje brood te pakken, plonst
het nijlpaard het bassin in.
Jongejongo waf. een gratie
Nou maar, in elk geval heeft hij dit
voor. dat hij er geen aanstellerige en co
quette maniertjes op na houdt!...
Rond de olifanten-kooi staan vooral
ouders met kinderen, die hun best doen
bananen-schillen en stukjes brood in den
muil der dikhuiden te mikken. De kinderen
juichen. Ischen, de ouders moedigen hen
aan in huo pogingen.
Kijk nu eens, ventje, zegt een vader,
die van de gelegenheid gebruik wil maken
om zijn jongen een lesje te geven kijk
nu eens goeddat was nou een jongetje,
dat niet gehoorzamen wou, en die tot straf
zóó geworden is.
Mïi
h
Hif is heelemaal zoo leelijk j
troeft het kereltje.
Neen, maar je ziet, hij krijgt nietc
stukjes droog brood te eten, en schillen-*
bananen. Nooit een bonbon, nooit iet«'.
kers als dessert na.
Dan wil ik geen olifant worden.
Dan moet js maar altijd héél gel/.,
zaam zijn
Er is een ander publiek in Parijs, dit
plaats van de dierentuinen te bezoeken
de tuinen met kermis-vermakelijkhcden,
voorkeur geeft aan de stadsparken en
nen. waar op bepaalde dagen van de
op vastgestelde uren openbare concert#
gegeven worden door de militaire moritl
's Morgens al begint de atoeltjei-Yro»
haar stoelen rond de estrade te rangtchii
ken, en tegen dat het concert begint,
ze „haar" terrein af met een stevig toni
er omheen.
Langzamerhand komen .de dames en
ren aanwandelen. Gewoonlijk zijn
meest oudere mejischen, .kalm en waarè
van uiterlijk en manieren. Ernstig,
plechtig, zoeken ze rich een plaats uit,
in afwachting van liet eerste nummer
ten ze zich deti tijd met naar het voort
gaande publiek te kijken. Er is in hun
ken iets van ijdelheid, een gevoel
superioriteit. Het kleine kruideniertje,
zich uit de zaken teruggetrokken heeft,
rentenierende kroegjes-bazin ze hehb»
bijna het gevoel intellectueelen te
omdat zij betalen voor hun plaats om ru
de muziek te luisteren.
O. en wót voor een muziek! Win
concerten niet gehoord heeft, heeft
gehoord I Stukken van beroemde compoi
ten uitgevoerd met een kunstzin zooal*
zich gemakkelijk voorstellen kan, wordi
afgewisseld met stukken van onbekeni
grootheden. Wat een aandoenlijke flnj
partijen in die stukken, wat een trilli
Wat een amoroso's, wat een a.ffetuoso'i
een pianissimo's!..
Het auditoriu-m geniet, bezwijmt biji
van zaligheid.
Wat. is dat móói, madame Duraïid.
Prachtig, meneer Dupont
Van de verrukking der toehoorders scït
nen sympathische stroomen uit tc pai
naar den dirigent. Men voelt, dat hij g?i
spireerd is. Zie hem geanimeerd gesticuli
ren om de fluit-partij aan te wakkeren,
trillers tot hun recht te doen komen,
amoroso's tè doen kwcelen, de affetun;
tot diepe innigheid te brengen, en
pianissimo's in schoonheid te deen ti
sterven.
O. madame Barbier, waf ëcn l;ry
toeh> die dirigent van de Dinsdagsehe ca
corten
Onvergelijkelijk, monsieur Bichön!
En enthousiast foairst. aan alle kante
het handgeklap los.
Voor het slot-nummer Heeft de diriei
natuurlijk het een óf andere bravöurc-ri
bewaard, dat een succes-nummer wa?
sinds van 'eenige tientallen jaren vóór i
Oorlog van '*70.
Een langdurig applaus bYtuigf van
tevredenheid van het publiek, dat hd
voldaan nu van zijn stoeltjen ópstaat,
heengaat met- hetzelfde air van waarj
beid en gereserveerdheid, als het cl
men is.
Over dé retrospectieve tentoonst^i'
tër eerë van het drie-eeuw-feest van
Palais-Royal en over het nieuwe program
van het Grand-Guiomol-theater hopen
ïn eï?n volgenden brief te vertellen.
M .DE ROVANXO.
Overzicht onzer belangrijkste
Veemarkten.
Het was gisleren een R.K. feestdag
v zelfsprekend mekbaar op het veemari
leven. Rundvee was er minder aangeboz
en ook waren er minder koopers; doch i
dien het een normaJe marktdag jrew«
ware. zou de handel niet vlug zijn gewee?
Zulks te oordeelen naar hetgeen we te h"
Tén krijgen van de Veehouders, die in d
weilanden lasl beginnen te krijgen met h
overvloedige water. De hoofdzaak is eer
wel de duurte van het melkvee en zooi'
we vorige week reeds schreven de da*
naar slechte verhouding van de zuivel
melkprijzen.
132 Melk. of kalikoeten en 89 vare koeie
stonden er gister op onze „Leidsche Mark!
Melkvee lui mei iets teruggaande prij»
Vare koeien vrij goeden handel, nog
prijshoudend
Bes leed werd voor de eerste f 240-
f. Jö.per stuk; vare koeien f.190.-
f. 375.per sluk. Een goede magere rar
koe is opfoeden in verhouding duurder t-
een dilo versche koe!
Te Leeuwarden bedroeg gister de aanvr*
van gebruiksvee 456 stuks. Te Zwolle
en ook daar konden de prijzen bii lrafê
'handel niel geheel gehandhaafd blijven.
Veile koeien alhier le Leiden 105 en
Leeuwarden 218 sinks aangeboden
De handel was sleepend en nauwfli:»
prijshoudend heigeen ook op de afdeeÜ'
slieren het gevolg was.
Nuchtere gras. vette kalveren.
aanbiedingen Alles goed op oude prijzen1'
handhaven.
De vette varkensprijzen zijn nog in r"'t
gaande lijn. Voor de goede kwaliteit
reeds 34341 cent besteed I^oeuw v-_'
noleerde gister ook hooger als vorige
Zouters waren wal minder, ook hier.
Prijzen 2931 cent per pond
De handel in magere varkens gisler'v
meen. wat si it Ier, mei flauwere Pr",T'3
Mestvarkens deden van f. 30.f
Biggen f. 15f 23.per stuk.
Op de afdeeling wol vee gister een ?n'>f
aanvoer 1240 sluks, Te Leeuwarden
Zwolle slechts 105 stuks De handel
alhier redelijk goed, en prijshoudend.
lammeren waren wat hooger in prij?
schapen brachten van f. 34f.
en veile lammeren f. 27.f 32 p('r:'^i
Te liOeuwarden en Zwolle stille fa''"!
prijshoudend.
VAN PEP jjl
