n
i
u Buitenl. Weekoverzicht
Op Reis I
PUROL
HET FEEST VAN DEN
QUATORZE JUILLET"
BRIEYEN UIT BERLIJN.
DE AVONTUREN VAN ADAMSON.
<D
m
Wm
-
Dnitschland in crisisioestatid,
evenals Egypte.
Voor de zooveelste maal verkeert Duilsch-
land weer eens in een volslagen crisis. Alle
overleg en alle besprekingen hebben niet
mogen balen: de crisis was niet af te wen
den
Zooals men weet is uit den treur© gepo
lemiseerd over de z.g. dekkingsvoorstellen,
waarvan de noodzakelijkheid door geen en
kele partij uitgezonderd dan misschien
de communistische, doch die telt bij struc-
tieven arbeid niet mede werd ontkend;
alleen, iedere partij wilde deze bijkans een
anderen vorm geven! De voor het land
noodzakelijke finantieele wetgeving wa9 een
speelbal der politiek geworden in optima
forma. Hoofdoorzaak van deze impasse
moet o. i. het feit worden genoemd, dat er
geen regeering was, die over een meerder
heid in het parlement beschikte. De partijen
voelden dientengevolge, dat elk oogenblik
een beroep op de stembus kon worden ver
wacht en dan weet men het overige zeker
wel.... Van den beginne af aan wa9 de
positie van het kabinet Brüning uiterst
zwak, om niet te zeggen hopeloos; afhan
kelijk van de gunst van rechts of links, al
naar gelang voorstellen meer naar één rich
ting overhelden. Meerendeels was dat rechts,
daar het kabinet bij de vorming reeds een
„ruk" naar rechts had gedaan. Alle zeilen
zijn dientengevolge ook bijgezet, om rech!s,
d. w. z. de Duitsch-nationalen, te bewegen
of voor te stemmen of zich van stemming
te onthouden, doch de pogingen waren te-
vergeefsch. Toen heeft Brüning ter elfder
ure nog met de socialisten onderhandeld, die
door Hindenbung's onverwacht ingrijpen,
waarover straks nader, plotseling bereid
werden bevonden om concessies te doen,
maar eens konden regeering en Iink9 het
tenslotte toch ook niet worden. Gevolg, dat
de voorstellen in den Rijksdag werden ver
worpen! Bij voorbaat had de regeering zich
echter daartegen gewapend door president
Hindenburg een decreet te doen teekenen,
waarbij de dekkingsvoorstellen buiten het
parlement om tot wet werden verheven, ge
bruik makend van art. 48 der grondwet,
een eoort noodaTtikel. Direct rijst evenwel
de vraag, of dit artikel bedoeld kon zijn
voor een geval ais zich nu voordeed en twij
fel is zeker alleszins gerechtvaardigd. Er
was toch slechts een conflict tusschen re
geering en parlement en dat pleegt niet op
dusdanige wijze te worden opgelost
De regeering wilde aanblijven en het par
lement intact latenI
Van socialistische zijde werd terstond een
voorstel ingediend om de noodverordening
op te heffen en tegen de verwachting in
werd dit voorstel aangenomen, daar de
meeste Duitsch-nationalen ook voor stem
den 1 Zoo dwongen de socialisten af een
normale beslissing in het conflict: ontbin
ding van den Rijksdag. Daarmede verkeert
Duitschland in een crisistoestand! Een cri
sis echter, die een normaal karakter draagt,
gelijk reeds opgemerkt en het parlemen
taire stelsel niet aantast!
Het woord is nu aan de kiezers
Bepaald verrassend was het stemmen der
Duitsch-Nationalen voor de socialistische
motie, want, ook al gaat men waarschijnlijk
te ver om te spreken van zelfmoord dezer
partij, de kans op succes is voor haar uit
gesloten; te meer. waar vrij zeker vele af
gevaardigden haar den rug toe zullen
draaien, overloopend of naar de nationaai-
soci&listen of naar de Duitsche Volkspartij.
Wat Hugenberg en de andere leiders kan
bewogen hebben, aldus te handelen? Men
wept het niet.
Of heeft de onverwachte stap van presi
dent Hindenburg, waarvan wij reeds ter
loops gewaagden, invloed geoefend? De tijd
zal het wellicht leeren!
Alsof er in het land nog niet genoeg on-
renigheid was. zegde plotseling de oude
Rijkspresident zijn bezoek aan de feesten
in het ontruimde gebied op, omdat het det»-
tijds voikomen gewettigd verbod van de
Stahlhelm-orgamsnlies, een naar rechts
georienteerde militairislische vereeniging. in
hot ontruimde gebied niet was opgeheven
en deze organisatie derhalve niet deel kon
nemen aan de feestelijkheden.... Heeft de
grijze maarschalk daarbij gehandeld er>
eigen gezag of op instigatie van zijn om
geving? Voor lï'ndenburg's prestige neemt
men gaarne hel laatste aan. al verkleint dit
slechts de fout
Totdusver had hij in dp moeilijkste om
standigheden een boven de partijen staand
oordeel weten fp bewaren, nu deed hij iet*,
dat misschien zelfs ongrondwettelijk kan
worden genoemd Bovendien kwam
deze stap op een moment, dat de
Pruisische regeering, die het nauwst bij de
zaak was betrokken, juist met de Slahl-
helm in onderhandeling was over opheffing
van het verbod, heteeen de organisatie kon
verkrijgen tegen aflegging van zekere be
loften. Ontijdig en ontactisch moet het op
treden van den president daarom in ieder
geval worden genoemd! Inmiddels heeft de
Stahlhelm de beloften afgelegd, is zij weer
toegelaten en gaat Hindenburg'? reis naar
de leesten door; ook al zijn die nu toch
niet algemeen, daar de socialisten thars
weigeren mede te doen
Zelfs hetgeen Duitschland in feestvreugde
moest samen-binden, verdeelt In Hin
denburg'? actie hoeft men wel willen
zien een aanval der Duitsch-Nationalen
op de groole coalitie in Pruisen, die dezen
een doorn in hel oog is. ITad het Centrum
in Pruisen met de socialisten willen bre
ken. de Duifsch-Natienalen hadden voor de
dekkingsvoorstellen gestemd! Uit afweer
RECLAME.
Ter verzachting en genezing van stuk-
geloopen voeten, zadelpijn, schrijnen en
smetten der huid, muggebeten en zonne
brand. moet men op reis voorzien zijn van
boden toen de socialisten Brüning steun
aan, doch ook dit liep verkeerd uit!
En zoo zijn we teruggekeerd tot ons punt
van uitgang: Duitschland verkeert in een
crisis Een schrale troost voor het land is,
dat ook andere landen in zoo'n toestand
verkeeren. Het ergste is dat momenteel wel
in Egvpte het geval, waar het zelfs reeds
tot bloedige botsingen is gekomen tusschen
de Wafd en de politie. Langzaam wordt de
actie der Wafd een beweging tegen koning
Foead. die zich nog staande houdt steunend
op de macht der bajonetten. Of dat echter
op den duur voldoende zal zijn, moet be
twijfeld worden en daarom doet het veel-
beteekenend aan, dat al over een opvolger
van den koning wordt gesproken Jntu3-
schen komt ook Engeland, dat zich strikt
neutraal houdt in het conflict tusschen
koning en Wafd. leelijk in hel gedrang, nu
botsingen het gevolg zijn. waarbij ook de
levens en eigendommen der vreemdelingen
gevaar loopen!
Doos 30, 60, Tube 80 ct.
Er is dit jaar een krachtige poginj- gedaan
om het feest van den „Quatorze Juillet" in
a] zijn vroegere glorie te doen herteven
Het publiek is vurig aangespoord om toch
maar flink feest te vieren, en om het daar
toe op te wekken zijn er diverse schouw
spelen georganiseerd, die de vorige jaren
reeds bewezen hebben in den smaak te
vallen.
Niet alleen de geldelijk geïnteresseerden,
zooals café- en kroeghouders, restaurateurs
en hoteliers hebben aan die pogingen mee
gewerkt, maar ook de stad zelf, die daartoe
een werkelijk edefmoedig-groote gave heeft
beschikbaar gesteld.
Want het mag toch niet gebeuren, dat
Parijs zijn feesten gaat vergelen, en een
suffe, sombere stad gaat worden met saaie
inwoners.terwij) elders er sleden zijn,
die een enorme reclame maken voor haar
publieke feesten, haar schouwspelen en
attracties.... Het mag toch niet gebeuren,
dat al die reizendo heeren en dames, die
zooveel van „locale Meur" houden, die
„locale kleur" elders gaan zoeken, elders.
Het touristen-vraagstuk is hier een
kwestie van zeer, zéér groot belang gewor
den, waar men zich sterk moe bezig houdt,
sinds de Amerikaansche tourislen in zooveel
minder groot aantal dan vroeger naar Parijs
komen
Wat het publiek betreft o, het publiek,
dit heeft er niets op legen! Dat wil wel
dansen, zingen en drinken, dat wil wel
pret ma'ken en een verzetje hebben.
De dansers treffen het. Hot weer is hun
wel bijzonder gunstig: een aangename tem
peratuur, niet al te warm, en die dus niet
al te dorstig maakt en tot buitengewone
drink-uitgaven noodzaakt.
Zaterdag 12 Juli reeds, toen van otfi-
cieele zijde verlof gegeven was om met de
feestelijkheden te beginnen, scheen Parijs
wel bezeten door lawaai-duivels, 's Morgens
al werden or overal gramofoons en radio
apparaten opgesteld, en dadelijk al werden
die bij wijze van reclame aan het .werk
gesteld.
Wat het geluk van den een uitmaakt is
vaak het ongeluk van anderen. En zoo dc
dansers blij zijn. dat ze door het frissöhe
weer minder drink-kosten behoeven te ma
ken de caféhouders, kroeghouders, enz.
doet dat frisscbe weer ontevreden wenk
brauw-fronsen. Hetzelfde geval doel zic.h
voor, wat de muziek betreft Terwijl in
vorige jaren de muzikanten de koningen
van het feest waren, en hun voorwaarden
maar te stellen hadden blijven er dit
jaar daarentogen een massa werkeloos, en
razen tegen den vooruitgang, tegen de
nieuwe uitvindingen. Want een groot aantal
café- en kroegbazen hebben de muzikanten
van vleesch en Hoed. die maar al te dik
wijls geen meesters in hun kunst waren,
vervangen door machtige luidsprekers, die
slroomen muziek als lawines over 't publiek
neerstorten.
Die bezuiniging konden natuurlijk wél de
eigenaars van derde- en zelfs van tweede
rangs-etablissementen zich veroorloven.
Maar de eerste rang?-, die waren wel aan
zichzelf verplicht, wilden ze een behoor
lijke winst uit het feest halen, om de tradi-
lioneele en decoratieve muziek-eslrades
voor hun terrassen op te richten, en daar
toch minstens een pianist en een violist
neer te zetten, en voor het effect, het noo-
dige lawaai en de opwinding een groote
trom erbij
Maar voor de groote meesters van Mont-
parnasse was dat nog lang niet genoeg. Die
kunnen zeker zijn van him cliénléle. en die
wilden ze klaarblijkelijk aan éénen door in
een da.ns-roes houden, en daardoor aan
éénen door ook dorstig houden en die
hebben dan ook niet één orkest gehuurd,
maar liefst zeven! Om de cliëntèle van
dc drie voornaamste eafés van MontpaT-
nasse tot dansen aan Ie sporen zeven
muziek-estrades! Zeven muziek-estrades op
slechts korten afstand van elkaar, soms
allemaal Iegelijk donderend van muziek, en
den beroemden „viersprong" yr-rdoovend
met een oaoophonie om van te rillen. Maar
dc habitués van dat oord, die het heele jaar
door reeds gehard worden tegen alle móge
lijke lawaai, zagen kans om uit al dat ge
raas. dat geblaas, getoeter, gestrijk. geloei
en gebom van die zeven orkesten toch nog
een rylhme te ontdekken en vast te houden,
waarop ze konden dansen, springen en
hossen.
Doch eigenlijk moet men niet met Monl-
parnasse beginnen, wanneer men vertellen
wil. hoe de Parijzonaars dansten op bun
nationale feesl van den Quatorze Juillet.
Want Monlparnasse is wel een van de minst
Fransehe wijken van Parijs. In de menigte,
die zijn terrassen, trottoirs en tot zelfs den
rijweg toe vulde, hebben we slechts bier
en daar sporadisch een Franschman opge
merkt.
Ben jij een Franschman? vroegen we
den gargon, die buiten adem en transpi-
reerend met een verfrissching voor ons
kwajn aandraven.
Ik? neen, ik ben Spanjaard. En
mijn collega daar is een Italiaan van Mar
seille.
Dit jaar hebben de beroemde sfcraat-bais
van de rue du Faubourg Montmartre, de rue
St. Denis en de rue St. Martin een groot
succes gehad De talrijke jongelui, die in
deze wijken hun werk hebben, zijn na
's avonds komen dansen in de straten, waar
ze overdag gewoonlijk in haast doorheen
rennen, bang te laat Ie komen Dat jonge,
frissche en vurige publiek heeft zelf9 het
gewone publiek van die straten verdreven
een nogal vrij verdacht publiek, dat er
de voorkeur aan gaf om binnenshuis te gaan
dansen, in zijn eigen „dancings", om daar
meer „onder elkaar" te zijn. En ook dat
is waar om een beetje verder weg te zijn
van de talrijke dienaren van M. Chiappe,
den Parijschen polilie-prefect. die, in uni
form of niet. exprM gekomen waren om
een extra aandaRitig oogje op hen te
houden.
En zoo zijn de terrassen der café's be
volkt met gemoedelijke familie-groepjes,
waar onder een gezellig babbeltje de ouders
toch geen oogenblik de min of meer stout
moedige evoluties van hun kroost uit het
oog verliezen.
Langs de buitenboulevards, die algemeen
Montmartre genoemd worden, is er tege
lijkertijd kermis. Daar i9 natuurlijk „de
sterkste man van de wereld" te zien, waar
voor een heele menigte zich staat te ver
gapen; en de tent met het opschrift dat
daar „het geheimzinigste feit van de we
reld" vertoond wordt wat natuurlijk
troepen nieuwsgierigen aantrekt. Een stoom-
carrousel draait onder het devies: „Ja. me
vrouw, hier is hel. dat u de heftigste emoties
ondergaan zult", en het hooge gegil en
gelach van de vrouwen, die er in hun
„auto" door elkaar geschud worden, schijnt
wel van werkelijk heftige emoties te ge
tuigen.
Wat verder stelt de volks-menigte u voor
een waar probleem in zijn soort. Er slaat
eeD waarzegger, een man. die met de meest
elementaire middelen zich als Hindoe ge
grimeerd en verkleed heeft, en golvende ge
baren en vroomacihtige grimassen maakt
over een rond kartonnen doosje, dat hij in
zijn hand houdt, en waarin zijn makker er.
reclamemaker telkens, op verzoek van
iemand uit de menigte, een blaadje onbe
schreven papier laat vallen, dat hij eenige
oogenblik'ken later, nadat de „Hindoe" nog
weer wat zotte vroomachtige grimassen
over de doos heeft gemaakt, er weer uit
haalt met een „antwoord" erop.
De menigte om hem heen lacht en spot
en steekt den gek met dat malle gedoe van
den Hindoe.en toch, zoo sceptisch, zoo
ongeloovig en ook zoo zuinig als over het
algemeen de volks-Parijzenaars zijn de
reclame-maker int maar steeds door twee-
frank-stukken en deelt in ruil daarvoor
„antwoorden" uit. die gretig aangepakt
worden, en dan gauw ergens terzijde gelezen
worden. \i
Er wordt bijna niet gedanst op Mont
martre. Het speciale volkje, dat er dc ter
rassen bezet, reageert bijna niet meer op
den dans dat voelt meer voor sterker
emoties of interesseert zich voor bijzonder
prikkelende curiositeiten.
De cafés-met-orkcst hebben al hun best
gedaan om het publiek aan te trekken, niet
door dc kwaliteit van de muziek ot de
muzikanten te veghoogen. maar door die toe
te takelen in bonte, opzichtige of bespotte
lijke kleedij
Sinds de Amerikanen het meer en meer
in den steek gelaten hebben, heeft die wijk
's nachts bijna al zijn levendigheid verlo
ren En terwijl een groot aantal „boStes"
reeds verdwenen zijn. schijnen de overblij
vende nog slechts te leven van de hoop.
dat „ze" eens terug zullen komen.
En onderwijl jubileert Montparnasse. Het
heeft wel niet de cliéntèle van millioniwirs
gekregen, die Montmartre verloren heetl.
maar het profiteert daarentegen van het
groole aantal jongelui, die op vroolijke da
gen. of liever in vroolijke nachten, in ééns
heel het maandgeld, dat ze van hun familie
toegezonden krijgen, opmaken en de rest
van de maand dan maar leven van crois
sants en catés-crème.
De zeven orkesten lawaaien, ieder op zijn
manier. De menigte neemt nu de heele
9traat in beslag, van den eenen huizenkant
tot den anderen: alle auto-verkeer is er op
geheven. en de - paren dansen van het
eene orkest naar het andere, om toch maar
geen oogenblik het genot van hun rythmi-
sche bewegingen te behoeven onder
breken
M DE ROV.VXXO.
Parijs. 14 Juli 1930.
(Van onzen correspondent).
PECH!
Berlijn, 12 Juli.
Het is goed, dat de normale mensch
zich instinctief verzet tegen alles, vrat hem
temeer wil drukken. En dat deze eigen
schappen ook bij menschelijke gemeen
schappen, bij volkeren, waar te nemen
valt. De Duitscher im het algemeen, het
Duitsche volk, zou anders in deze tijden
stellig alle hoop opgeven. Er gebeurt nu
letterlijk niets, al jaren en jaren lang, waar
over hij zich met ad zijn landgenooten t.t-*
zamen, als gemeenschap, oprecht en zonder
onaangename bijsmaakjes verheugen kan.
Het is een ongelukkig iets, maar men stuit
er telkens weer op. De menschen zijn anx>
rampzalig verdeeld, dat ook verheugende
dingen, die de geheele natie behoorden aan
te gaan, niet van harte genoten worden.
Gelukt een Duitsoheir, een Duitsche on
derneming iets van wereldbeteekenis, dan
zijn de communistische en niet zelden ook
de socialistische groepen er als de kippen
bij om vast te stellen, dat alles ten slotte
op i mpe-r 1 al ist-i so h -k api tal i stische propa
ganda" neerkomt, of als „nationalistischcr
Rommel'uitgebuit wordt. Ik denk hier J
bijvoorbeeld aan de successen van de laat
ste Zeppelinreis. Men zou zoo zeggendat
moet nu toch een ongebreidelde VTeugde
voor alle Düitsohers zijn. Maair als ge dat
denkt, vergist ge u toch. Het ongeluk wil,
dat dc leideTs van de Zeppelin-onderne
ming weliswaar kranige vakmensohen, maar
allesbehalve bruikbare en plooibare propa
gandisten zijn. Dat ten slotte voor Dnitsch
land een zoo enorme en verdiende natio
nale propaganda van deze reuzen der lucht
uitgaat, heeft men aan het technische won
der te danken, dat. dankbaar aanvaard en
geestdriftig toegejuicht wordt, ook al ia
men nog zoo ontstemd over de mentaliteit
van zijn bestuurders.
Zij, die hetzij al© passagiers van het
luchtschip, dan wel als toeechouweTs of in
andere qualifceit met. de Zeppelin men soh en
ooit te doen gehad hebben, kunnen er cep
liedje van zingen, hoe weinig populair d©
hoogere bemanning is en hoe in elk opzicht
onbemind zich in het bijzonder dr. Eckenev
gemaakt heeft. Men krijgt wel heel sterk
den indruk, dat deze menschen, die de
weTcld terecht gehuldigd heeft, langzamer
hand toch wcJ wat al te veel over het paard
getild zijn. Zij. die werkelijk de grootste
prestaties verricht hebben. als de construc
teur dr. Dfirr van wien de meeste men
schen zelfs den naam niet kennen eu
de beide navieators Lehmann en Flcmming,
zijn eenvoudig en hartelijk gebleven. De
aanvoerder Eckener echter, die minder als
navigator dan wel als chef der propaganda
beschouwd moet worden en die ook het
zakelijke voor zijn rekening pleegt te ne
men. maakt op de meeste personen, die
met. hem in aanraking gekomen zijn. een
allesbehalve sympathieken indruk. En het
is alweer de pech van Duitschland, dat
iemand in zoo naar alle. zijden zichtbare
positie, die als moedig luchtschipper met
blijkbaar genialen aanlog als weerprofeet
algemecne bewondering verdient, wat zii#i
persoonlijk optreden, zijn gevoel voor tact,
zijn omgang met menschen. zijn doorsnee
humeur. zijn ,.Fingerspitzengefühl" voor
internationale en nationale politieke tegen
stelling en mentaliteit betreft, door de na
tuur op zoo tergende wijze misdeeld is.
Een andere Eckener aan het hoofd.
en tientallen heftige botsingen met Duit
sche en buitenl and sche passagiers, met
stedelijk® besturen, feestcommissie's, radio
menschen, ja zelfs vreemde regeeringen,
die zooveel kwaad deden, dat de „Zepp"
vaak moeite, had het weer goed te maken,
zouden niet voorgekomen zijn.
Pech heeft. Duitschland ook met zijn
andere sportieve prestaties gehad. Het
heeft kranige voetbal speleTS, en moest toch
in Amsterdam bij de Olympische Spelen
beleven, dat het ruwe spel van zijn elftal
een internationale ontstemming teweeg
bracht, die maandenlang als een wolk
boven Duitschla.nds alleszins verdiende re
putatie hangen bleef.
Denken wp nan de lieftallige Duitsche
scherm ster Helen© Mayer. Was het niet
pech, dat het jonge meisje in Amsterdam
zonder er een oogenblik hij na te den
ken na haar prachtige overwinning „ans-
gprechnet" een zwart-wit-rood vlaggetje in
de hand gedrukt, kreeg en daarmee
Duitschland den politieken strijd opnieuw
aanwakkerde. Waarbij het satirieke ele
ment niet ontbrak, toen bleek, dat de anti-
semiotische kringen, die dc ..blonde Oer-
maansche met do lange lokken" tegen de
„joorlsche landsverraders" om dat vlagver
toon geestdriftig verdedigd hadden, niet
wisten, dat Helene Maver zelf een volbloed
Jodinnetje is. on dat haar ouders zich be
slist tot- de republikein sche Duitschers
rekenen.
Pech had Duitschland ook met zijn oncr-
gieken jongen dichter en propagandist,
baron von Hünefeld. aan wiens doorzet
tingsvermogen het. groote sportieve en r.a
t.ionale succes van de eerste vliegreis over
den Atlantisehen Oceaan van Europa naar
Amerika te danken was: die daarom door
de nationalistische Duitschers tegen „Joden
en socialisten" werd uitgespeeldtot het
..Berliner Tageblatt" verklapte, dat Hi'ine.
felds moeder Jodin is en geparenteerd na*
de familie Rudolf Mosse. in welker kring
de jonge baron dan ook zijn opvoeding ge
noten had.
En zoo zou men honderden voorbeelden
kunnen geven van een ongelukkige
menging van politiek en raesenhaat met
nationale prestaties, die altijd weer de
reine vreugde aan de daad voor den Duit
scher bedorven hebben.
Zelfs de strijd van Max Schmeling tegen
Sharkey om het wereldkampioenschap bok-
sen, die voor het eerst een Duitscher dat
kampioenschap bezorgde, is ten slotte op
nationalen pech uitgeloopen, omdat de we
reld en een groot deel van het Duitsche
volk met haar slechts een weigering van
Schmeling om onder de gegeven omstan
digheden den ©eretitel te aanvaarden, a!j
sportief beschouwd zou hebben.
Pech hebben de menschen hier.
Daar hebben we de vervroegde Ontrol,
ming van het Rijnland. Men zou zoo zeg
gen daarover heerscht in Duitsche lande:
tooh zeker een vreugde, die door niets en
dooT niemand vergald wordt 1 Maar wie dai
aanneemt, kent alweer den Duitscher niet.
Zeker, een groote meerderheid van he;
volk verheugt zich innig met de Rijnlan
ders. Maar een onverbeterlijke zwartgaJ-
ligheid, nijdigheid, jaloezie, partijdige ver
blindheid bij een minderheid gooit bergos
roet in het eten der vreugde. De groot*
nationalistische groepen, die steed*
tijdelijk tegen de politiek der internatio
nale verzoening geweest zijn, die door man
nen als Ebert, Rathenau en Stresemana
geleid is. hebben er belang bij, het succes
van de vervroegde ontruiming te verklei
nen niet alleen, maar zoo mogelijk volko
men te verduisteren door het bezet blijven
van het, Saargebied en de theoretische mo
gelijkheid van een nieuwe, bezetting van
Rijnland en Ruhrbekken onder zeer bij
zondere omstandigheden op den voorgrond
te schuiven.
Het is hier niet de plaats om na U
gaan. welke groep Duitschers de sterkste
argumenten kan aanvoeren. Het was slechts
mijn bedoeling vast te stellen, dat ook bij
deze gelegenheid van eensgezinde vreugde
der natie geen sprake is.Waarbij ik nog niet
eens denk aan de hevige botsingen, die
door de wraaknemingen op de zoogenaam-
*de separatisten" in dc bevrijde, gebicdes
ontstaan zijn en die het beeld van een eenv
gezind feestend Duitschland nc»g duidelij- j
ker bezoedeld hebben.
Waar werkelijk-verheugende feiten geen
oprechte vreugde mogelijk maken, is be
grijpelijk, dat treurige gebeurtenissen extra
duidelijk naar voTen gebracht worden en
bovennatuurlijken slagschaduw werpen.
Zulke, schaduwen zijn de ramp in dé
mijnen van Neurode, die 150 bergwerken
het leven gekost heeft: en de niet mind«r
tragische dood vaoi nu reeds 57 zuigeling
in Lübeck, wa^r het blijkbaar misdadige
vervuilen vaoi Calmette-entstof door on
voorzichtige Duitsche artsen en verpleeg
sters een sterven van ongelukkige kinderen
tengevolge gehad heeft-, waaraan voo'-
loopig helaas nog geen eindo schijnt te wil
len komen.
Blijven we bij deze Tamp to Lübeck (ook
de mijnramp van Neurode heeft natuurlijk
we or politieke hartstochten wakker
maakt!), dan zien we alweer, dat de tegen
stellingen der groepen in Duitschland even.
min nationale vreugde als waardigen natio
nalen rouw toelaten. Het feit, dat het mo
gelijk was, dat zekere Duitsch© partijen,
nog vóór dat eenige onderzoek plaats ge
had had. openlijk het vermoeden uitspra
ken, dat het Fransehe instituut Pasteur
opzettelijk(giftige entstoffen naar
Duitschland gezonden had om onschuldige
kinderen van den „erfvijand" ten gronde te
richten, is alweer een treurig bewijs van
een mentaliteit, di© als een nachtmerrie
op de ontwikkeling van het nieuwe Duitsch
land blijft rusten.
Men kan niet genoeg herhalen, dat het
in al zulke gevallen om Duitsche minder
heden gaat en dat dc groote meerderheid
van het nobele Duitsche volk zulke opwel
lingen en pijnlijkheden evenzeer betreurt
als- Duitschland? vrienden buiten de gren
zen van het zwaarbeproefde Reich."
ROLAND.
COtrvBiöwT O I B. 00* 4 fOW»V
n m
i S öq
0 D 0
0 0
„F
aóö
i_
Cl
bJ
ADAMSON WIL ZIJN „NIEUW HAAR" LATEN KNIPPEN.
2->
