KLEUR- EN KNIPPLAAT.
EEN VREEMDE VISCH?
In hel Circus gaal hel vroolijk en loch
deftig toe, zooals je hierboven zien kunt.
Kobu9, Knor, het varken, met zijn hoogen
hoed op, loopt op een ton, welke door Jim
IBreedsnuit, het aapje, voortgeduwd wordt.
Natuurlijk weet Kohus heel goed zijn even
wicht te bewaren, zoodat hij geen buiteling
maakt.
We zullen hen eens samen opzetten.
Eerst het plaatje en het driehoekje over
trekken op dun, doorschijnend papier en
vervolgens op dun carton plakken.
Dan het plaatje kleuren.
Kobus krijgt natuurlijk een rose snuitje,
terwijl zijn vest grijs en zijn broekje licht
blauw wordt. Jim's gezicht en handen:
Eindelijk werd ik echter door vriendelijke
lusschenkomst van een Jood, die na eeni-
gen tijd bij mij in mijn „gevangenis" ge
worpen was, bevrijd. Hij werd namelijk
spoedig weer op vrije voeten gesteld. Op
een nacht wierp hij een touw naar beneden
voorzag mij ruimschoots van eten en drin
ken en bracht mij op den weg naar Rabat
Doordat ik erg verzwakt was, kon ik
slechts langzaam reizen, doch eindelijk
bereikte ik de kust, waar een groole ver
rassing mij wachtte.
Toen ik mij naar het Noorden wendde,
zag ik Rabat en daar lagen acht Engelsche
schepen voor anker, welke de Regeering
naar Marocco gezonden had om de slaven
te bevrijden, zooals ik later vernam.
Ik ging aan boord, nadat ik mij echter
overtuigd had, dat van de familie van
mijn ouden meester, den Kaïd, niemand
meer in leven was. Zoo had de Sultan
zich gewroken!!
Voor zoover ik weet, ligt het goud nog
waar ik het begraven heb. Naar alle waar
schijnlijkheid zal ik er nooit meer heen
kunnen gaan, sinds mijn gezondheid zoo
verwoest is. Maar het zou kunnen gebeu
ren, dat één mijner nakomelingen in de
jaren, welke vóór ons liggen en waarin
Marocco misschien niet meer zoo'n slecht
en barbaarsch landl zal zijn, als het nu is,
geld noodig mocht hebben en den schat
zou willen zoeken. Dit is dan ook de rede,
waarom ik het één en ander opschreef over
den put, waar de steen met aanwijzin
gen verborgen ligt
Dick sloeg de bladzijde om en keek op.
„Dit is alles!" zei hij, „want hetgeen nu
volgt, heeft Oom ons dien eersten dag al
voorgelezen."
Plotseling sprong Lex op ging naar een
kast, haalde er een ouden atlas uit, dien
lichtbruin, zijn muls rood met zwart
kwastje. Zijn pakje donkerbruin met beige
kraag en manchetten. De ton: van buiten
groen en, van binnen lichtbruin.
Zijn we met kleuren klaar, dan het
plaatje en hel driehoekje uilknippen.
Nu het driehoekje op de stippellijn om
vouwen, het smalle reepje met lijm of glu
ten bestrijken en aan den achterkant te
gen het plaatje aanplakken.
Ik denk, dat Kobus en Jim een goed
figuur in de vensterbank zullen maken.
Wie een poppenhuis rijk is, laat ze mis
schien een verlooning geven voor de pop
pen, die dan niet naar het circus hoeven
te gaan om iets grappigs bij te wonen.
hij op het bed opensloeg en bladerde hem
vlug door.
„Afrika Noord-Afrika dat zal het
zijnl" zei hij. „Nee wacht eens! Hier is
een kaart van Marocco apart! Nu zullen
we 't wel gemakkelijk kunnen vinden 1
Help eens zoeken, Dick!"
Met zijn vinger volgde Lex nu de kust
lijn, tot hij de namen Rabat en Sally vond
Zwijgens staarden de beide jongens naar
den atlas. Die gedrukte namen schenen
de geschiedenis van hun reeds lang gele
den gestorven voorvader plotseling veel
„echter" te maken.
„Daar is de rivier," die naar het Zuiden
loopt," zei Lex „Die hebben we maar te
volgen!"
Dick had het geopende boek vóór zich
liggen en las hardop:
„Wanneer ge een open vlakte bereikt
hebt, moet ge een geheelen dag naar het
Zuiden reizen. Het dorp, waar ik gevangen
genomen werd, zal misschien niet meer
bestaan, maar de ligging ervan kan her
kend worden aan een laag zadelvormig
heuveltje er vlak achter. Op één der hel
lingen bevindt zich een graftombe van een
zeer vereerd Heilige. Er prijkt een witte
koepel op"
„Het zal niet zoo heel moeilijk zijn
den put te ontdekken en als de steen er
nog is, zullen wij den schat ook wel
vinden," zei Dick nu.
„En geld genoeg hebben om den losprijs
voor Vader te betalen," zei Lex vol hoop
„Misschien worden we allemaal wel heel
rijk! O, Dick, is het niet eenig?"
•,Maar we moelei) eerst zeggen, dat we
in Marocco komen 1" merkte Dick prac-
tisch op. „En dat zal niet zoo gemakkelijk
gaan!"
Wordt vervolgd!
CHATTERBOX
naverteld door
C. E. de LILLE HOGERWAARD
(Slot)
In het eerste oogenblik drong het nie',
tot haar door, wat dit was, doch al spoe
dig ontdekte zij een touw met een kron
gebogen speld en een stuk banaan, dat ei
vroolijk aanbengelde.
En nu was het werkelijk een groot ge
luk, dat Kitty ouwelijk voor haar leellijd
was, wanl daardoor had zij geleerd over
de dingen na te denken. Ze bedacht dan
ook iets, dat haar hartje plotseling van op.
winding deed kloppen, 't Klopte zelfs m
hard, dat ze bang was, dat de man in
andere hut het hooren zou. Wat het was
dat haar opeens zoo blij maakte? Wel, e
viel haar een middel in, waardoor ze di
papieren van haar vader hoopte te kunne:
redden. Als ze eens een briefje aan dei
hengel vastmaakte? Zoodra de kindere
hel opgetrokken hadden, zouden ze het aai
Vader geven en
Neen, nu niet denken, maar handelen
Kitty stond dicht bij de patrijspoort e:
de dief kon haar daar onmogelijk zien He
trof bijzonder, dat hij eerst de papiere:
inkeek, om er degene, welke waarde voo
hem hadden, uit te halen. Zoodoende nai
een en ander nogal veel tijd en al moes
Kitty zich natuurlijk haasten, zij kreeg e
toch een mooie gelegenheid door om
snoode plannen van den slechten man l
verijdelen.
Plotseling drong het echter tot haar doe
dal zij geen potlood bij zidh had om ee
briefje te schrijven en zij durfde er nis
naar te zoeken, uit vrees dat zij eenig p
luid zou maken. Wel lagen er eenigen slul
ken wit papier los in het boek, maar w
had ze daaraan, als ze geen potlood bi
zal? Bovendien zou de lijn elk oogenbü
opgetrokken kunnen worden en haar eenig
kans dus voorbij zijn, want zij durfde de
haak van den hengel niet aanraken, va
zij met haar boodschap gereed was.
Kitty peinsde er over, wat de helden e
heldinnen uit haar geliefde boeken gedas
zouden hebben Eens had zij gelezen ovi
iemand, die een mededeeling met e?
scherp voorwerp in een blad kraste, maz
hoe kwam ze in de hut aan bladeren? At
dere gevangenen hadden iets geschrevt
met hun bloed
Er kwam een vastberaden uitdrukte
op Kitty's smal en bleek gezichtje. Zij nat
een groote speld, welke zij dien morge
aan haar jurk gesloken had, in de haw
toen zij weer een inval had. Zij herinnert
zich op eens de plaatjes, die zij voor
kinderen langs de omtrekken met speld?
doorgeprikt had om ze daarna met verscb
lende kleuren wol voor de kleintjes te b?
duren. Ook had ze wel eens letters gepriè
Ha, nu wist zij hetl Ze zou de boodseb
met haar speld in het papier prikken!
Behoedzaam nam Kitty een stuk wit f*
pier uit het boek. Haar vingers beefd*
zóó, dat zij ze bijna niet gebruiken kol
Ze was ook zoo vreeselijk bang, dat de m'-
aan den anderen kant van het gordijn, b
prikken hooren zou.
Deze was echter nog altijd verdiept i
het uitzoeken der documenten.
Vol ijver prikte zij door:
GEEF DIT AAN VADER
stond er na een tijdje boven aan de bi»
zijde en wat lager:
KOM IN DE HUT. DTEF STEE
PAPIEREN".
KI
Voorzichtig bevestigde zij nu den bri
aan den haak. Plotseling werd er in fl
meening, dat er een zware visch gevang'
was zóó aan den hengel gerukt, dal R
ty's pogingen op het allerlaatste oogenK
nog verijdeld schenen te worden. Zij sh'-
de er echter in het papier stevig vast
houden en het touw er om heen te bin&
Daar ging het de hoogte inl
In het volgend oogenblik bekeken de
deren met verbaasde gezichten den vree
den visch, tot Frans ontcijferde, wat
boven aan de bladzijde stond en hij er
naar zijn vader holde.
