UIT RUSLAND.
AMERIKAANSCHE NOTITIES
daar hun inslag le doen, wal, niettegen
staande tram- of treinkosten plus invoer
rechten, voor gezinnen van eenigen om
vang (pensions o.a.) een loonend zaakje
blijft. En niet alleen vleesch, maar ook een
massa andere artikelen worden aldus .door
het publiek en détail geïmporteerd.
Ook de musici die, vooral door de concur
rentie met de mechanische muziek het hard
te verantwoorden hebben, zingen mee in
het koor om bescherming en vragen dat zoo
veel mogelijk vreemde orkesten geweerd en
dat de mechanische muziek flink belast
moet worden.
De Ihotellerie heeft eveneens van die be
scherming geprofiteerd, dank zij de sinds
eenige jaren vigeerende bepaling, dat in
bepaalde streken, vooral in het gebergte,
voorloopig geen nieuwe hotels mogen ge
bouwd worden. Eenigo jaren geleden is de
bescherming wel op de spits gedreven door,
onder het motto onze eigen schilders
(peinlres-artistes) kunnen het best at en
schilderen mooi genoeg, de invoer van
schilderijen te verbieden, tenzij ze beslist
een grooto kunstwaarde bezitten, (ter be
oordeeling vande douane). C'esl Ie
ridicule qui tue en daardoor is dit verbod
een doode letter gebleven.
Wanneer onze brave Zwitsers zich dus
boos maken op die slechte Amerikanen en
spulteren tegen het onzinnige van het op
richten of verhoogen van tarielmuren, dan
mochten ze ook wel even bedenken dat ze
te veel zien den splinter in het oog van
den buurman en te weinig den balk in hun
eigen oog.
Het gaat met die invoerrechten als met
een besmettelijke ziekte. Wanneer ze in het
eene land een tariefmuurtjo bouwen, ver
rijst er aan den anderen kant van de grens
onmiddellijk een soortgelijk handels belet
sel, liefst nog een beetje liooger, waarmede
natuurlijk gepaard gaat het oprichten van
meerdere barrières ook aan de andere gren
zen van het bedreigde land, met het gevolg,
dat ook de andere buren dan weder op hun
beurt door do tariefziekte worden aange
tast. Helaas is er lot dusverre, ondanks alle
conferenties, nog geen middel tegen deze
infectieziekte gevonden. Wie weet ot niet
het laatst aangeprezene, volgens recept van
dokter Briand, het juiste zal blijken te zijn.
Zonder probeeren, zonder experiment is nog
geen enkel geneesmiddel er ingekomen.
Jammer daarom, dat de patiënten op het
moment nog weinig voelend voor de proef,
het vertikken te slikken. Mogelijk wanneer
de ziekte nog verergerd is, dat ze het er dan
o\i zullen wagen.
Het is anders voor de Confédératie geen
kwaad jaar geweest, daar het fiscale jaar
met een batig saldo (de tweede keer in twin
tig jaar) wederom gesloten is, de inkomsten
de uitgaven overtroffen hebben met twintig
millioen francs. Een goed verschijnsel, ware
het niet, dat dit resultaat als gezegd voor
een groot deel aan de douane le danken is.
Ook ons canton Genève heeft niet te klagen
al is hel saldo ook bescheidener slechts een
slordige anderhalf millioen. Met het geluk
kig optimisme van de Zuiderlingen luren ze
zich hier blind op dat winslpostje, daarbij
vergetend, dat onze kleine republiek, nog
steeds gebukt gaat onder een flinke schul
denlast. In breede lagen is daardoor een
strooming ontslaan tot opheffing van de
successie-rechten in rechte lijn. Het hierloe
strekkend voorstel heelt evenwel geen gun
stig onthaal gevonden hij 't gouvernement,
't welk verklaart het niet zonder dat potje
te kunnen stellen, zoodat het zeer te betwij
felen valt of de voorstanders van de af
schaffing hun zin zullen krijgen.
Een betere besparing zal waarschijnlijk
verkregen zijn door de dezer dagen per
volksstemming lot stand gekomen fusie van
vier onzer grootste gemeenten. Tot dusver
bestond wat in den volksmond als Genève
werd aangeduid, uit vier afzonderlijke ge
meenten ,in den loop der tijden tot één
daadwerkelijk geheel samengesmolten: de
citê, (het eigenlijk Genève), les Faux-Vives,
Plainpalais en Petit-Saconnex.
We hadden aldus in één stad vier gemeen
tehuizen, vier aparte gemeenteraden, vier
slel gemeenteverorderingen, vier verschil
lende gemeentebelastingen. Ons kleine can-
Ion, met een totaal van ruim honderd en
vijftigduizend inwoners, is verdeeld in niet
minder dan 37 afzonderlijke gemeenten,
waarvan vele in zakformaat, met het ge
volg, dat we hier een plethora van ambte
naren en een leger van hoogwaardigheids-
bcklceders hebben. Want iedere gemeente
heeft natuurlijk zijn eigen maire, secretaris
on gemeenteraadsleden. Op den duur -oen
loetje kostbaar systeem, althans de voor
standers van de fusie beweren, dat de admi
nistratie van ons canton het kostbaarst is
van geheel Zwitserland, per inwoner op
frs. 375 komt te staan. De samenvoering
van de vier grootste gemeenten is reeds een
slap in de goede richting, maar toch was er
'n sterke oppositie tegen, vooral in de platte
landsgemeenten, bevreesd alleen op de duur
door „Grool-Gcnève" opgeslokt te worden.
Bij deze fusie is tevens bepaald dat nu reeds
alle tot dusver gemeentelijke diensen (poli
tie, openbare werken, onderwijs, brandweer)
onder staatsbeheer zullen komen. De diepste
oorzaak van de oppositie mag wel gezocht
worden in het feit. dat de fusie in botsing
komt met de hier zoo machtige traditie; ook
beetje ijdclheid komt er tevens mee in bet
spel. Elk van di» gemeenten in ons repu-
biiekje is bijna een slaatje op zichzclt met
een gemoedelijke en hoogst genoegelijke
samenleving. Ieder beeft zijn eigen tallooze
gedenkdagen, optochten, banketten en festi
viteiten ter eere van de triomfen behaald
dror hun muziek-sport en andere vereeni-
gingen. Het gemeentehuis, vaak gelijktijdig
de school, doet daarbij tevens dienst als
vergaderlokaal, concert-, bal- en schouw
burgzaal Bij de feesten in don regel opge
luisterd door de medewerking van de ge
meentelijke fanfare en de tegenwoordigheid
van enkele gemeentelijke hoogwaardigheids-
bekleeders wordt gewoonlijk en bijna nooit
levergeets, een beroep gedaan op de gemeen
tekas. Met het toekennen van subsidies en
bijdragen is men hier niet schriel. Door de
samenvoeging van gemeenten zullen heel
wat ambtenaren op den duur overbodig wor
den, het geen eveneens het geval zal zijn
met tal van vroede mannen, die, al verlie
zen ze ook geen besalariëerde positie, toch
afstand moeten doen van een waardigheid,
wqarop ze zeer gesteld waren.
Eigenaardige complicaties, ontstaan door
het groot aantal machthebbers in een klein
bestek, zullen na die fusie spoedig tot het
verleden behooren. Zoo b.v. dat men op één
plein, vallende onder het gebied van drie
gemeenten, bij sneeuwval steeds drie streng
gescheiden sneeuwhoopen zag, afgewisseld
door enkele strooken niemandsdaJ, waar de
sneeuw bleef liggen tot de zon er zich mee
bemoeide. Want voortdurend waren er mee-
ningsverschillen hoever een elks competen
tie en verplichtingen zich uitstrekten. Hoe
wel zonder twijfel de fusies zullen leiden
lot besparing van tijd en geld, tot vereenvou
diging eener te kostbare administratie, en
betere functioneering van verschillende dien
sten, zoo is het toch le betreuren dat gelijk
tijdig er mede zal verdwijnen iets van hel
eigenaardig cachet van ons Genève, van de
gemoedelijkheid van den „goeden ouden tijd"
En zoo als bij ons, gaat het ook elders. De
nieuwe lijd stelt eischen waaraan men zich
niet onttrekken kan. Dit zien we alweer bij
onzen buurman, het onafhankelijk Lichlen-
slein, dat steeds nadere aansluiting zoekt bij
Helvetia. Post en douane heeft het reeds aan
Zwitserland overgedragen en nu heeft het
dezer dagen ook nog besloten tot intrekking
van de eigen zilveren munt en deze te ver
vangen door Zwitserscbe francslukken. Voor
verzamelaars dus raadzaam nu een inslag
le doen van stukken van 50 ets., 1, 2 en
5 frs. van het vorstendom Lichlenslcin De
voorraad is niet te groot, daar er slechts
voor een bedrag van 250.000 frs. in omloop
is en zal dus bij veel aanvraag spoedig uit
geput zijn.
Genève, Juni 1990. Dr. KLA.US.
RECLAME.
Doorzitten
Smetten PUR0L
Zonnebrand
2809
Het Russische leven zooals het in
werkelijkheid is.
(Nadruk verboden.)
'Het is voor een vreemdeling, die een
korten tijd in een land doorbrengt onver
schillig in welk land, moeilijk, zich een
beeld te vormen van het leiven in dat
iand, zooals het in werkelijkheid is. Een
vreemdeling ziet alleen de uiterlijkheden
en daarbij niet de belangrijkste. Ameri
kanen, die Nederland bezoeken, beschouwen
Marken en Volendam als de meest typische
voorbeelden van het Nederlandsche léven.
Of de Zeeuwsche onderwijzeres in hoeren
dracht voor de klasse. Of andere even wei
nig belangrijke dingen. Het intense geeste
lijke leven, de zware, scheppende arbeid,
de werkelijke kern van het leven gaat voor
hen onopgemerkt voorbij. Dat Diet
gevolg van het feit, dat de Amerikaan
„onnoozel" is, maar omdat een vreemde
ling alleen de uiterlijkheden bemerken kan,
omdat, voor het kennen van dat andere,
belangrijkere, wezenlijkere, een langdurig
verblijf in een lan(* vereischt is, een op
gaan in dat volk. Tegenover een vreemde,
een gast is iedereen gereserveerdoen gast
toont men alleen datgene, wat mc-n toonen
wil. Dat is een gewoon en volkomen nor
maal verschijnsel.
Indien dit in alle landen het geval is,
hoe veel méér geldt dit voor een land
als Rusland, waar de regeerende partij al
het mogelijke doet om den vreemdeling
een beeld te suggereeren, dat de regeering
voor propagandistische doeleinden wensche-
l\jk acht, waar alles genationaliseerd is, waai
gidsen speciale cursussen moeten volgen,
waar zjj leeren, wat en hoe zij den vreem
deling moeten laten zien, waar de tolken
allen zonder uitzondering agenten van de
geheime politie zjjn en verplicht zjj den
vreemdeling in een voorgeschreven geest in
te lichten, waar speciaal voor de vreemdelin
gen ingerichte model fabrieken, modelscho
len enz. bestaan. Indien het dus dwaas is
zich een beeld te willen vormen van het
Nederlandsche leven op grond van de waar
nemingen van Amerikaansch en Engelsche
reizigers in Volendam, op Marken e.d., hoe
dwazer en onnoozeler nog is h\j, die het
Russische leven wil leeren kennen uit de
„waarnemingen" van iemand, die een week
of twee in Rusland heeft doorgebracht!
Wie het Russische leven wil leeren ken
nen, zooals het in werkelijkheid is, moet
zich de moeite getroosten van het bestu-
deeren van de talrijke documenten over de
Russische werkelijkheid, documenten, dia
niet voor den buitenlander, maar voor eigen
gebruik bestemd zijn. Is hij daarbij zelf
Rus en kent bij het Russische leven, da
Russische psyche, de Russische zeden en ge
woonten, dan zal hij zonder moeite zich
een heel duidelijk beeld kunnen vormen
van de veranderingen, welke het Russische
leven onder het sovjet-regime ondergaan
heeft. Zulke documenten worden den Iaat-
sten tijd in Rusland bij groote hoeveelheden
gepubliceerd. Het zjjn de duizenden door den
Staatingestelde enquet€6, de verslagen van
de processen, de kroniek van het dage-
lijksche leven enz. Het is waar, een der
gelijke studie eischt veel meer werk en
aandacht dan het flaneeren, onder leiding
van een gids uit de G.P. OE. en het aan-
hooren van zijn zotteklap en uit het hoofd
geleerde lessen, maar uw werk wordt dan
beloond, u krijgt een kijk op de werke
lijkheid, op de psyche, op de onopgesmukte
werkelijkheid. Den laatsten tijd wordt in
Rusland dergelijk materiaal, onbewerkt, rut-
gegeven in boekvorm. Wij bevelen iedereen,
die het Russisch verstaat, het lezen van die
publicaties warm aan. Hjj zal er kennis
maken met de naakte, onopgesmukte wer
kelijkheid, met het Russische leven zooals
het in werkelijkheid is. Voor hen, die het
Rossisch niet kennen en den tijd voor zulke
studie missen, geven wij hier eenige grepen
uit de door de sovjet-overheid gepubliceerde
documenten.
Het eerste, wat u bjj het lezen van die
publicaties opvalt, is het volgende: alles
is bij het oude gebleven, alleen wat erger.
Tot deze conclusie komen overigens allen,
die Rusland vóór den oorlog hadden ge
kend, die er geboren en getogen waren,
en nu voor een poos naar het land terug-
keeren. De primitiviteit van het Russi
sche leven, de. grenzenlooze onwetendneid
van de massa, het gebrek aan beschaving,
de ruwheid der zeden, dat alles is ge
bleven en is nog erger geworden. Elke
revolutie en elke burgeroorlog leidt on
vermijdelijk tot een verruwing van de zeden.
Iedereen weet, welke funeste gevolgen de
oorlog voor 'de psyche en de zedelijkheid
van de oorlogvoerende landen van
Duitschland bijv. heeft gehad. Een bur
geroorlog is echter veer érger dan een
bttitenlandsche oojrlog. Wanneer aT die gru
welen bovendien praats vinden in een uiterst
pnmitiei èn onóescfiaafd land als Rusland,
dan moeten de gevolgen ontzettend zijn.
Onverschillig wie ten slotte aan het bewind
komt In zooverre kan de verruwing niet
als de schuld van de bolsjewiki beschouwd
worden. De bolsjewiki zelf zijn een product
van die verruwing, hun heerschappij is een
uiting er van. Voegen wj] daarbij het feit,
dat de revolutie het karakter droeg van
een opstand van de ruwe en onwetende
massa tegen de beschaafde kringen, dat
duizenden en duizenden intellectueelen uit
gemoord zijn en honderdduizenden naar het
buitenland moesten vluchten, dat dus hot
zeer dunne laagje van beschaving op deze
wijze grootendeels weggevaagd is, terwijl
de overgebleven intellectueelen het leven
van paria's leiden, dan wordt de vreeselijki
daling van het beschavingspeil begrijpelijk.
In de 13 jaar van de heerschappij d«r
bolsjewiki is in Rusland een nieuwe gene
ratie opgegroeid* die den ouden toestand
niet kent. Hoe leeft die generatie? De
bolsjewistische documenten geven het vol
gende antwoord op deze vraag: „Het leven
van de nieuwe generatie is uiterst primi
tief, ruw, onbeschaafd". Op de avondjes, die
de jeugd organiseert en waar zij zich ver
maakt, wordt veel gedronken, wordt op
grove wijze geflirt en worden antisemi
tische moppen getapt". Op de boulevards en
in de parken vallen de jongelui de voorbij
gangers aan. vechten met elkaar, maken
herrie, maken gebruik van hun „finka" e.d.
(„finka" is een soort Finsch mes). Dc lei
ding berust steeds bij de „komsowoijtsy"'
(leden van de communistische jeugdorgani
satie). De komsomoljtsy leven vaak in in
ternaten. Hun woningen worden door de
sovjelpublicaties beschreven als volgt:
„Vuile, ongewasschen ruiten, het plafond is
met spinneweb bedekt, in plaats van tafel
kleedjes liggen op de.tafels vuile stukken
kranten, in. den hoek Ligt een groote hoop
afval"0
Een door de regeering ingesteld onderzoek
naar de levensomstandigheden van de
„podroslki" (liit do kluiten gegroeide jon
gens en bakvisschen) heeft aangetoond, dat
slechts 50 pet. van hen een eigen bed heb
ben. De overigen slapen op bij-elkaar ge
schoven stoelen, op kisten, op den vloer.
Dat is natuurlijk het gevolg van de vreese-
lijke armoede, die in Rusland altij4 go-
heerscht heeft en die nu nog erger is dan zij
ooit is geweest. Daarnaast gelden echter,
volgens de sovje(regeering, ook andere om
standigheden en vóór alles de afwezigheid
van het begrip, van welke groote beteekenis
een eigen bed voor een knaap of meisje is.
Interessant zijn ook de volgende gegevens
van de rijks-enquêtes: 42 pet.- van de
podroslki was9chen zich slechts een keer
per dag (zij vinden het wasschen van de
handen voor het eten .een overbodige weel
de), 13 pet. maakt nooit eenig gebruik van
zeep. Bij de bakvisschen is de gewoonte om
zich le wasschen nog minder in de mode.
Zij maken veel gebruik van poeder en
schmink; 7088 pet, van de bakvisschen
verven het gezicht. Zeer velen harer gaven
in de aanvullingsbiljetten de volgende ver
klaring van het feit, waarom zij zich liever
poeieren dan wasschen* „Het is veel mak
kelijker zich even te poeieren dan zich te
wasschen".
De ruwheid van de jeugd uit de volks
klasse, die reeds vóór den oorlog erg was,
heeft nu ongekende afmetingen aangeno
men. In de officieele verslagen van de re
geering wordt geconstateerd, dat de jongelui
in het geheel geen eerbied voor andere meii-
schen voelen. De jongens behandelen de
meisjes op een -ruwe, stuitende wijze; het
gevoel van kameraadschap ontbreekt oij
hen geheel en al; zij zijn niet in staat het
verschil tusaïhen goed en kwaad te zien.
Bijzonder sterk zijn deze negatieve ver
schijnselen bij de kotnüomóljtsv en commu
nisten.
Eigenaardige gevolgen levert de z.g. „Pfir-
tctika" (partij-ethiek) op. Deze ..ethiek"
verbiedt den jongen communisten met niet-
communistcn op vriendschappelijke wijze
om te gaan. vooral met ..bourgeois".
Deze eigenaardige „ethiek"' verbiedt een
communist een „bourgeois"-meisje te hu
wen. De komsomoljtsy koesteren minach
ting voor de; „bourgeois"-meisjes, beschou
wen haar als wezens van een lager ras.
De „partij-ethiek" leert, dat „een toeval
lig avontuur met een bourgcois-oneisje
„geen enkele verplichting voor den com
munist meebrengt. Een ander gevolg van
de „partij-ethiek" is, dat de jongelui
„elke waardeering voor een anderen mensch
hebben verloren", dat voor hen de oud®
regel geldtde eene mensch is voor den
ander een wolf.
Alle officieele onderzoekers zijn het er
over eens, dat het anti-semitisme in Rus
land nog nooit zulke afschuwelijke, beest
achtige en weerzinwekkende vormen heelt
gehad als nu. Bijzonder sterk is het anti
semitisme onder de... communisten en kom
somoljtsy. Het materiaal, dat de enquêtes
en onderzoekingen op dit gebied hebben
opgeleverd, is huiveringwekkend, doet hec
ergste voor de toekomst vTeezen. De kom
somoljtsy (arbeiders en studenten) ranse
len hun Joodsche collega's bij elke gele
genheid, besproeien hen 's winters met
ijskoud water, beletten hen nachten lang
te slapen, mishandelen en pijnigen hen op
onmenschelijke wijze. En de partijleider*
(voor een groot gedeelte Joden!) vinden
het niet noodig (of juister: gevaarlijk) d*
schuldigen te straffen, partij te kiezen
voor de mishandelden.
Dronkenschap was sinds onheugelijke
tijden een der meest verspreide cmdeugdei
van den Rus. Doch nooit had de dronken
schap zulke vreeselijke vormen gehad als
de laatste jaren .De uitgaven voor alco
hol verslinden een steeds groote-r gedeelte
van het inkomen der arbeiders. Te Mos
kou worden elk jaar plm. 100.000 personen
opgebracht, die in dronkenschap op etrnat
baldadig waren. De overige dronkaards
worden met rust gelaten. Volgens de offi
cieele statistieken van de sovjet-oyerbeid
bedragen de verliezen van den staat, die
het gevolg van dronkenschap zijn, jaar
lijks 1 milliard 200 millioen roebel. Dron
kenschap is de oorzaak van talrijke ca
tastrophes en van de ontreddering van
het transportwezen. Spoorwegongelukken
met vele slachtoffers zijn vaak het gevolg
van dronkenschap van den machinist.
Nog zeer veel andere kanten van het
leven zooals het in werkelijkheid is leeren
wij uit de officieele documenten kennen.
Helaas ontbreekt ons de ruimte om ze
alle te bespreken. Wij hebben echter den
lezer in staat, gesteld kennis te maken
met de werkelijkheid. Zij is niet zoo
schoon, als wij zouden willen, maar de
werkelijkheid is nooit zoo schoon als do
phantasie.
Dr. BORIS RAPTSCHINKSKY.
No. 36.
TERHULZEN IS ONS LOT.
New.York, Mei 1930.
De New-Yorkers en daarmee bedoel ik
vooral de bewoners van appartementen
zijn hartstochtelijke verhuizers. Terwijl wjj
op ons gemak een aardig huis of een deel
daarvan uitzoeken en dat voor lengte van
jaren huren, vinden wij het gewoonlijk een
ramp, wanneer het een of ander niet voor
ziene gebrek aan rust of comfort, ons
dwingt den huisheer mee te deelen, dat we
van domicilie gaan veranderen. Weer al
die last van een nieuw huis zoeken, inpak
ken, uitpakken, gorojjnen laten veranderen,
adresverandering bjj de post en de kran
ten opgeven, onbekende leveranciers inde
buurt en wat niet al schrikken ons terug.
De New-Yorker voelt daar allemaal niets
voor! In het algemeen hebben de Amerika
nen een groote voorliefde voor reizen en
trekken, vandaag zitten zij in New-York
en een week later wonen zjj in California,
komt het verlangen om de wereld te zien
en rond te reizen niet uit hetzelfde begin
sel voort? Misschien is het nog een herinne
ring uit den 'tjjd der oude voortrekkers of
anders het ontembare Amerikaansche vrij
heidsgevoel, zich niet door grenzen gebon
den te weten. Voor de stadsbewoners gaal
het net zoo op, wie vandaag in Manhattan
woont, zit het volgend jaar in de Bronx
of Queens of ergens anders in Greater N.
York. Ik ken er zelfs, die principieel elk
jaar verhuizen en dat klinkt gekker dan het
in werkelijkheid is.
De huur van onze appartementen en
huizen hier gaat bjj jaarcontract. Dit is nog
een overblijfsel uit den oorlogstijd, want
vóór dien nam men kamers bjj de week
of de maand. In de laatste oorlogsjaren,
toen ook hier een prijsstijging plaats vond
op ieder terrein, gingen de janitors of con
cierges er een gewoonte van maken om elke
week of maand een schepje op den pms
te doen. En de huurders, die bjj het groei
ende woninggebrek liever hielden wat ze
hadden, betaalden en bleven. Het werd ech
ter zoo erg, dat het gemeentebestuur er
een wet door kreeg, waarbij de huurders
een jaarcontract voor een vasten prijs kre
gen njj de inhuring. Deze bepaling Destaat
nog en is nu m het voordeel van de huis
eigenaren, aangezien er veel meer gebouwd
en dus veel gxooter keus is. In ae prak
tijk is het niet zoo erg. want indien inen
acnt van de twaalf maanden in het aparte-
ment gewoond heelt, kan dit gerust verloten
worden zonder dat een proces daarvan het
gevolg zal zijn. In vergelijk tot de zoo
genaamde schade voor den huiseigenaar is
een proces nog veel te lang en te kostbaar,
tenzj) men miilionair is! Velen blijven dus
van Mei tot Januari op het eene adres en
verhuizen dan naar een volgend, waar zvj
lot September blijven om dan weer een der
de op te zoeken.
Vele van onze bezwaren gaan hier niet
op. Het gemiddelde Amerikaansche nuis-
houden mist onze overdaad van artikelen
en snuisterijen, waarmede wjj onze kamers
gezellig maken. Wij zouden de meeste inte
rieurs kaal noemen met het hoognoodige
aan den muur, geen in de weg staande ta
feltjes met breekbare waar er op en geen
portretten op de piano, die altijd neiging
tot omvallen vertoonen. Misschien komt bet
omdat men hier veel meer uithuizig is ol
omdat de huisvrouw geen tijd en geen lust
heeft heeft haar dagelrjksche werkzaam
heden nog grooler te manen dan ze al zjjn;
genoeg zjj, dat inpakken en uitpakken niet
zoo'n omvangrijk werk is als bjj ons. Verder
vindt men in het nieuwe apartement de
lampen, rolgordijnen, het gasfornuis en de
ijskast, om een paar kleinigheden te noe
men. kant en klaar staan te wachten, om
dat ze bjj het huis hooren en is de eerste
dag in de nieuwe omgeving niet zulk een
inconvenient als bjj ons. Verhuizen zelf is
niet duur, afscheid nemen van de oude
buren en visite maken bjj de nieuwe, is niet
nocdig, omdat men nooit weet «ie links,
rechts, boven en beneden wonen c-n daar
nok nooit eenige moeite toe doet. De win
kels in de nieuwe buurt zjjn zoo goed als ze
ker van dezelfde maatschappijen en han
delaars als aan het oude adres. Een kruid
niersfirma als Daniel Reevers, heeft bij q
duizenden filialen door de stad en zoo
het volgens het systeem van standaardise
ring eigenlijk overal.
Verschil van spijs doet eten en de een
maal zit men op een appartement, waar d
zon volop in schijnt, maar waar geen lil
in het huis is en linkerburen, die tot de
vroegen morgen fuiven. Den anderen k
kijkt men op een donkere binnenplaats ui
woont gelijkvloers en heeft een concierg
die veel te warm stookt. Een van de voor
naamste redenen voor het vele verhuizen i
echter, dat men zijn nieuwe appartamea
altiJ5 grondig schoongemaakt en geheel ge
verfd en behangen krijgt. En het jrrappi
van de zaak is, dat men bjj een verolijf va
drie jaar in dezelfde vuile, ongeverfde boe
bljjtt zitten, omdat de huisbaas het dan nie
noodig oordeelt. N nis het in New-York zo
droog van atmosfeer en zoo stoffig, dat all
lichte verf in minder dan geen tijd grauw
ziet en na een winter, wanneer de radiato;
van de centrale verwarming nog eens gc
gesputterd en gestoomd hebben tegen den
muur, ziet het er gewoonlijk ontoonhaa
uit. Het eene radicale middel tegen ee-
tweeden winter ingaan in zulk een omgeving
is verhuizen.
Dan bestaat er nog een andere New
Yorksche plaag, die men soms door t
verhuizen ,kan ontgaan en dat is die van
het ongedierte. De druk bewoonde bin
nenstad heelt ontzettend veel last van rat
ten. kakkerlakken en wandluizen en aa
gezien deze parasieten zich niet alleen be.
palen tot de armere wjjken in de lagero
East Side, maar heel geregeld coorkomr
in de grootste huizen van fatsoenlijke tew-
ners, durf ik er zoo openlijk over teschrjj
ven. Natuurlijk wordt er een verwoede
strjjd tegen gestreden en wanneer die maar
regelmatig volgehouden wordt, kan een hui
vrij van het gedierte gehouden worden. De
firma's ter verdelging zjn tegenwoordig
hypermodern ingericht en gassen een ka.
mer uit zonder levensgevaar voor de bu
ren te veroorzaken. De ratten worden uit
oen aard der zaak meer aan de straten
van den waterkant gevonden, maar dooroa'.
Mannattan een eitand is en de oven ge
districten Bronx, Brooklyn, Queens en
Richmond allo door water omgeven zjjn, is
de rattenplaag vrjj groot.
In een stad als New-York, waar alle na
tionaliteiten met al hun deugden en gebre
ken opeen gehoopt wonen, zTtten heel wat
menschen, die het met reinheid eu zinde
lijkheid niet al te nauw nemen en de gevol
gen laten zich raden. Wanneer men het ge
luk heeft in eeu apart staand huis met
niemand dan zjjn eigen familie te wonen,
zooals schrijver dezes, dan is het een klein
kunstje om van ongewenscht bezoek ver.
schoond te blijven. De vaderlandsche orde
en zindelijkheid van onderhuis en keuken
zjjn doodsvijanden van het gespnis, dat
een apart zintuig schijnt te hebben, wan;
mijn rechterburen, die ook in een allee»
staand huis wonen, maar van Oo6t-Eui»
peeschen afkomst zijn, klagen zelfs over rit
ten en de rest! Nu hebben we ook afidera
ondervindingen gehad; wij hebben op ge
meubileerde en ongemeubileerde kamers en
appartementen gewoond en daar zongen
we een heel ander liedje. In heilige on-
wetendheid omtrent het bestaan en het
uiterlijk van een kakkerlak, keken wij de
eerste dagen verbaasd in het keukentje
rond, waar het des avonds leefde, wanneer
we het licht aanstaken. Eindelijk onder
vroeg ik den janitor over deze levendige
bevolking en die ried me met een gering
schattend lachje een verdelgingsmiddel van
de „cockroaches" te koopen. Ik kocht en
verdelgde en kocht nieuw en bleef verdel
gen, totdat ik ontdekte, dat het onbegon-
nen werk was. Ik verdelgde niet do be
woners van onze keuken, maar van het
heele huis, ja, misschien van een paar
huizen ver weg.
Al die kamers en appartementen staan
door buiten van gas, water en verwarming,
om niet de barsten en reten in de vloeren
en muren te vergeten, met elkaar in con
nectie voor kakkerlakken-toerisme en indien
men het ongeluk heeft menschelijke mede
bewoners in het huis te hebben, die er zich
weinig van aantrekken, is een plaatselijke
verdelging niet minder dan onbegonnen
werk Ik ken een jong Hollandsch echtpaar,
dat twee jaar geleden in de stad kwam
wonen en waarvan zjj vooral van de echte
oudexwetsche kraakandeljjkheid was. Zij
zochten een gloednieuwe apartementskazer-
ne uit, die eigenljjk nog niet afgebouwd
was, toen zjj er al introkken. Alles keurig
in de verf, nog nooit te voren bewoond,
geen barsten of scheuren, geen ongedierte.
Het is goed gegaan tot een paar maanden
geledenniet alleen zagen de muren er
ontoonbaar uit, maar het ongeluk wilde,
dat onder hun apartement een winkel was
waarvan de eigenaar niet de vereischte
hygiënische opvattingen bezat en dus da
delijk de kakkerlakken mobiliseerde. Waar
die vandaan kwamen, in deze uithoek van
de stad, is en blijft een raadsel, maar ze
kwamen bjj legioenen. Dezelfde lift voer
ijs, boodschappen e.d.. die mjjn vrienden be
diende, kwam in dien winkel en de kakker
lakken gingen 's avonds kijken hoe het er
boven uitzag. En ofschoon zjj er geen kor
reltje voedsel vonden, bleven zjj nog een
tijdje door die heldere keuken rondboeme-
len en stoven bjj het aangaan van het licht,
en het hooren van een vrouwengil ver
schrikt naar alle kanten. Dat gaf den door
slag. Dezer dagen zjjn mijn vrienden ver
huisd naar een gloednieuw apartement, k-ri
ng in de verf, zonder naden in de vloeren
of reten onder de plinten. Tot tjjd en wjjle.
dat een winkel geljjkvloeirs of minder nauw
lettende buren de horden hebben binnen
gebaald en het lieve leven van voren af
aan begint. De intelligente lezeres en lezer
heeft zeker wel begrepen, dat de lijdens
geschiedenis met het andere hierboren ge
noemde kleine ongedirrte net zoo gaat. Met
Januari. Mei en September verhuizen heele
bevolkingen en anderen blijven veilig waar
ze zjjn.
2-3
