BAD ARTIKELEN
p
H. M. PIERROT
TOTALEN UITVERKOOP
71ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Vrijdag 6 Juni 1930
Vierde Blad
No. 21540
BRIEVEN UIT BERLIJN.
enorme keuze
de bekende
G0EDK00PE PRIJZEN
Haarlemmerstraat!
AMERIKAANSCHE NOTITIES
maarsmansst. 7-14-21
telefoon 630-1293
WEGENS VERKOOP van ons pand
MAARSMANSSTEEG 7 MOETEN wij
ruimen. Profiteert van onzen
LONDENSCHE BRIEVEN.
(Van onzen correspondent).
Berlijn, 31 Mei.
De hoofdstad van het Duitsche rijk zit
midden in de „feestweken".
Een onverwacht en heerlijk lenteweer
heeft voor goede stemming gezorgd. On
smakelijke Bchandaalprooessen, die door
een deel der pers even onsmakelijk uitge^
buit worden, kunnen die feeststemming
evenmin bederven als de nog altijd drei
gende economische en sociale situatie. We
zijn ons wel bewust, dat binnen Duitsch-
land's grenzen drie millioen menschen zon
der werk zijn, op kosten van het Rijk leven
zich nauwelijks boven water kunnen
houden, Maar wat helpt het ons, of we er
telkens weer over piekeren?
We lezen, dat Duitsehland op het oogen
blik 818.7 milliaen Mark zou moeten lee-
nen om zijn balans kloppend te maken,
lezen ook, dat de vlottende schulden van
het Rijk voortdurend grooter worden en
dat de belastin gschroef niet verder kan
woTden aangedraaid, wil men niet gevaar
loopen, dat dan handel en industrie in nog
eel grooter mate den weg van het faillis
sement opgaan en het aantal werkloozen
opnieuw stijgen moet.
Ja dat alles weten wë. Het ziet ëf
bitter slecht uit met Duitsehland.
Maar de groote oorlog heeft al geleerd, j
dat de veerkracht der menschen ook de j
grootste ellende doorstaan kan. De lust om
te leven en van het leven te genieten is
bij onze Duitsche buren krachtig genoeg
gebleven, alle misère ten spijt. Gewerkt
Trordt hier, en genoten niet minder. Het
geld zit den Duitschers, die het in baar
bezitten of door gevaarlijkverbreide cre-
dietstelsels makkelijk krijgen kunnen, nog
steeds naar onze nuchter-Hollandsche be
grippen, te los in de portemonnaie. Of
schoon men nu toch langzamerhand in or
ganen van allerlei richting lezen kan, dat
sparen, vooral in het openbare leven, op
den duur niet onverstandig zou zijn
Men mag buitenlandsche toestanden niet
met Duitsche vergelijken. Zoo lijkt Italië
in geen enkel opzicht op Duitsehland. En
toch is het begrijpelijk, dat groote groe
pen van menschen, die het goed met hun
vaderland meenen, naar een Duitschen
Mussolini verlangen, die eens eenige jaren
met onbeperkte volmachten behoorde te
regeeren om aan verspilzucht, onsolide
handelspraktijken, corruptie bij staat en
gemeente, en den waanzin van twintig en
meer landen met kostbare eigen regeerin-
gen en parlementen een einde te maken.
Duitsehland gaat onder staatkundig fede-
lalisme en particularisme meeT gebukt dan
ooit te voTen. En de buitenstaander, die
de overgevoeligheid der verschillende Duit
sche landen wat him onafhankelijk bestuur
?n het behoud hunner „Eigenart" niet
tent, kan nauwelijks begrijpen, dat in een
periode van hoogst gevaarlijke crisisver
schijnselen op vrijwel alle gebieden, de
Beier en de SakB, de Wurtemberger en de
Meelde® burger nog altijd aan hun zelfbe
stuur vasthouden, dat jaarlijks honderden
raillioenen aan d.e volksgemeenschap ont
trekt.
Maar het blijft er bijal deze zorgen
kunnen den mensch niet verhinderen, van
zon en lente, van het bloeiende jonge leven
te genieten.
Berlijn heeft weer z'n feestweken. En de
eenige concessie aan de Blechte tijden is,
dat dit jaar, dat het zonder subsidies moet
doen, niet van een „season" spreekt en
dat het feestprogramma bescheidener Af
metingen moest aannemen.
In de hallen rondom den „Berlijnschen
Eifeltoren", den kleinen broeder van het
Parijsche wonder, dien we hier „Funk-
turm" gedoopt hebben en die dan ook in
de eerste plaats als antenne-mast gedacht
*as, is weer eens een show geopend, die
ditmaal „oud-Berlijn" toont, ofschoon juist
deze groote stad niet op bijzonder interes
sante historische herinneringen bogen kan.
Toch kan ik den lezer, die hierheen komt,
den raad geven, er even in te loopen. A.I
was het alleen maar om de keurige regie
te bewonderen, waarin de Duitschers op
dit gebied in de laatste jaren pleegt uit te
munten.
Maar het heerlijke weër lokt toch meer
naar buiten. En wel in de eerste plaats
naar onze prachtige meren, die dezer da
gen ook de geleerde beeren van het Olym
pisch Congres onder wie ook vele gasten
uit Nederland den weg naar de onver
gelijkelijke omgeving der wereldstad heb
ben doen vinden. Berlijn heeft den vreem
delingen getoond ,wat het op het gebied
Tan de watersport waard is. Ik weet wel,
dat Nederland daar ook een woordje kan
meesprekenmaar dan toch in hoofdzaak
alleen wat de qualiteit betreft. Een stad
van 41/2 millioen inwoners slaat op het ge
bied der quantiteit natuurlijk elke concur
rentie met stukken. We zien in deze darren
parades van roei-, zeil- en motorbooten,
die waarschijnlijk alles overtreffen, wat de
watersport in Europa tot nu toe geboden
beeft. Tienduizenden vaartuigen bieden eeD
schouwspel, dat zelfs de Engelsche en
'Amerikaansche sportkoningen, die toch ock
bet noodige gewend zijn, blijkbaar verbluft
beeft.
Internationale wedstrijden voor snelle
motorbooten lokken geweldige volksma^ii's
uaar de omgeving van Berlijn-Potsdam
En toch zijn er altijd weer honderddui
zenden, die ook bet stadion, de tallooze
sportvelden, de uitspanningen en de bos-
■chen in den omtrek door overvolte tijde
lijk haast ongenietbaar maken, overge
bleven.
Een bijzondere dag in die weken van
algemeenc volksvreugde is steeds de He
melvaartsdag, die voor Berlijn met de his
torische gewoonte der „Herrenpartien"
ïerbonden is.
wWat een „Heirenpartie" is. weet alleen
de Berlijner.
De kleine middenstand in deze stad oer
millioenen is een typisch element in het
volksleven, de eenige groep, waarin het
echte Berlijn tamelijk onvervalscht be
waard is geblevende eenige gToep ook,
die zich werkelijk van ouder tot ouder als
„Berlijnsch" beschouwen mag, De men
schen hebben nog traditie En tot de vel®
uitingen dezer traditie behoort de .Her-
renpartie."
Op Hemelvaartsdag (en de gewoonte wil
dan, dat het steeds tegen den avond giet
regent) trekken de clubs, de stamtafels,
de kegelbroederschappen er op uit. al heel,
heel vroeg in den ochtend. Twee voorschrif
ten gelden of goldende vrouwen thuis
laten en alcohol en scher'tsartikelen mee
nemen. De gróóte attractie ligt vooral in de
eerste voorwaarde. Want het noodlot
schijnt nu eenmaal te willen, dat door de
eeuwen heesn de ongelukkige Beriijnsche
kleine-middenstanders vrijwel uitsluitend
aan echte Xantippe's gesmeed waren. Dat
er één dag in het jaar is, waarop de ke
tenen verbroken worden, bewust verbro
ken; één dag, waarop men „onder ons jon
gens" is en naar hartelust klagen kan over'
huiselijke onderdrukking; één dag, die
slechts jolijt en ten slotte vaak bandeloos
heid kent, waarop men een of meer slokjes
teveel mag nemen, zijn Zor.dagsche klee-
ren bevlekken mag en hardop zingen, des
noods ook vechten naar hartelust! Men
moet de Beriijnsche „Maulhelden" kennen,
om te begrijpen, welk een genot zulk een
Herrenpartie" beteekent..
Men wil ,,ins Freie", het groen in, dat
voor den Beriijner steeds, een bijzondere
attractie beteekend heeft. En liefst huurt
men gezamenlijk „Kremsers", een prae-
historisch vervoermiddel in deze tijden,
dat men het best met, zeer primitieve.
„Jan Pleziers" vergelijken kan. In de ver
sierde en op de thuisreis door brandende
lampions verlichte „KTemser" voelen de
pantoffelhelden zich veilig. Ze brullen nog
in de bewoonde wijken bij trek- en mond-
harmonica-muziek hun krijgsliederen en de
cogna-gflesch doet spoedig de eerste ronde.
In de „vrije natuur" wordt gevischt en
gekegeld, gedronken naar hartelust en in
het gevoel der herkregen jongezellenvrij-
heid niet zelden een kleine flirt begonnen,
die wel eens ernstige gevolgen met zich
brengt. De middaguren zijn steeds voor
een. dutje in de open lucht gereserveerd,
wa-arna- gebaad wordt, om nieuwen moed
voor geweldige drinkgelagen in te zame
len. En we doen goed, het verder verloop
van de „Herrenpartie" dan maar met dco
mantel der naastenliefde te bedekken.
's Anderen daags plegen de kranten dan
vol te staan met berichten van arrestaties,
van vechtpartijen met bloedigen afloop, ook-
wel van doodslag en erger. Al blijven zulke
onverkwikkelijkheden natuurlijk in de min
derheid bij de behouden thuiskomst der
meeste jonggezellen-van-één-dag vergeleken,
die hoogstens een uiterst onaangenaam
bedsermoen nog dagen lang in de herin
nering behouden.
Het merkwaardige van dezen Hemel
vaartsdag nu is geweest, dat het aantal
Herrenpartien" opvallend afgenomen is
en dat zeer vele huisvaders veel liever
met vrouw en kinderen, in paddelbooten en
plezierstoomers, te voet of per motorfiets
naar buiten getrokken is. De „Herrenpar
tie" is blijkbaar aan het uitsterven.
De Xantippe ook
Men zou het bijna aannemen
ROLAND.
RECLAME.
2309
HOEK DONKERSTEEG 2-4 G
De Roode Haan kraait ook in Amerika.
New York, Mei 1930
Toen kolonel Fitzmaurice. die met Köhl
en Von Hühnefeldt het eerst den Atlanti-
schen Oceaan van Europa naar Amerika
overvloog, gevraagd werd, wat hem getrof
fen had bij zijn vlucht over het Amerikaan
sche vasteland, antwoordde hij: „de kleur
van het landschap". De verslaggevers wa
ren hierover ten zeerste verbaasd en vroe
gen hem zich nader te verklaren. Men zal
zich herinneren, dat deze vlucht plaats
vond in het vroege voorjaar, zóó vroeg
zelfs, dat Moeder Natuur haar wintermantel
nog aan had. ,,Bij ons in Ierland." aldus
Fitzmaurice. „is het landschap altijd groen,
zelfs midden in den winter en hier i9 het
roestbruin." Hij had er gerust bij kunnen
voegen: in Ierland en de andere Europee-
sche landen rond de Noordzee. De natuur
heeft hier inderdaad 's winters dat totaal
afgestorven uiterlijk, dat wij met onze al
tijd groene weiden niet kennen. Het is hier
een zuiver landklimaat met een uiterst dro
ge atmosfeer en daarenboven droog van
bodem. Bij de eerste lenteregens schiet het
groen als met zienderoogen naar boven. H
gras en daarmee bedoel ik natuurlijk niet
de keurig onderhouden grasvelden van villa
of buitengoed groeit in dikke pollen en i9
tegen den herfst van een kolossale taaiheid
en breeden halm .geworden Daarbij kennen
wij hier zooveel verscheidene soorten on
kruid, die alle een groote hoogte bereiken,
soms wel tol anderhalver; meter toe en
dicht opeen staande.
Is de lange en prachtige herfst voorbij,
dan verdort heel deze wilde weelderige
plantengroei in een week tijd tot hooi en
9iroo. Het gras staat soms kniehoog en zou
geschikt zijn om er matrassen mee te vuilen;
het onkruid doorgaat een serie kleurveran
deringen een soori krijgt bloedroode
vlekken, een ander droogt vurig paars uit
knakt om en valt tol een drogen onontwar-
baren hoop in elkaar. Gewoonlijk komen
dan gauw de regen- en sneeuwstormen, die
het of weken achtereen bedekken of er een
natte warmassa van maken En wanneer de
sneeuw niet over het land ligt, ziet alles
egaal grijs-bruin uit, een kleur, die vanuit
een vliegmachine wel moet opvallen aan
een Europeaan Einde April begin Mei ver
andert in een paar dagen tijds de heele
aanblik, omdat het groen dan weer met een
overstelpende kracht te voorschijn schiet.
Maar vlak vóór dien leven we in het groote
gevaar van de „gras. en kreupelhoutbran-
den". die dezer dagen zoo geweldig aan het
woeden zijn in de staten New-York, Penn
sylvania, New-Jersey en Connecticut.
In mijn jongenstijd, toen de boeker, van
Airnard, Cooper en dergelijke Indianen-
beschrijvers dagelijksche en gretig verslon
den kost waren, behoorde onder de talrijke
raadselachtigheden van het Amerikaansche
wildernisleven ook die van den prairiebrand
Moesten wij de schrijvers gelooven, dan had
den zulke branden niet alleen een kolos
salen omvang, maar zij plantten zich zoo
sne! voort, dat een man te paard soms niet
dan met groote moeite ontkwam of zelfs door
hel vuur ingehaald werd, al naar de roman
het verkoos. Het wilde er bij ons. jeugdige
bewoners van hel polderland, niet in, dat
gras zulk een doodsvijand kon zijn en zelfs
onze heidebranden legden nooit Apeldoorn
of Ede in de asch. Sindsdien heb ik wel
anders geleerd, nadat ik bijna zelf zoo'n i
brand op mijn geweien had en een paar
jaar later mijn hui9 aan twee kanten door
de vlammen benaderd werd. Het verdroogde
gras en onkruid brandt als een plas petro
leum of benzine, wanneer er een lucifer bij
gehouden wordt
De eerste maal, aal mij de catastrophe
bijna overkwam in de „Middelwest" was de
oorzaak het wegwaaien van een brandend
stuk papier. Ons papier, kranten, winkel
zakken, kartonnen doozen e.d. i9 een ware
l\uisplaag, omdat het zich eiken 'dag op
stapelt en nooit weggehaald wordt De stads
reiniging bedankt voor de eer en de Iorren-
kooplui die af en toe langs komen, azen
alleen op afgedragen kleeren. nog bruikbaar
huisraad, autobanden enz en verwaardigen
zich som9 ettelijke pakkan kranten mee te
nemen, wanneer die keufig Opgevouwen op
elkaar liggen en met een touw dichtge
bonden zijn. Onze dagelijksche krant als de
„Times" of de „World" bevat twee en vijf
tig pagina's, dus een weekje kranten loopt
aardig op, zooals men begrijpen kan. Elke
huisvader, d-ie niet in een huurkazerne in
de stad woont, maar meer in de open ruimte,
neemt al zijn papieren mee op ongeregelde
lijden naar een open plekje en houdt er een
vlammetje bij. Voorzichtige lieden doen dat
als het windstil is en ver van een brand
bare omgeving af, indien het eenige dagen
niet geregend heeft. Maar kersversch aan
gekomen in dit land besefte ik destijds de
gevaren niet, een brandende krant draaide
krullend het gras op en meteen vloog de
boel gierend in brand. Struiken gaven een
vlam v.tweemanshoogle en zelfs het gras
kroop in een vurigen cirkel weg, aangeblazen
door den stevigen wind! Mijn gelukkig ge
sternte wilde dat er een brandweerman een
eindje verderop woonde, die vrij van dienst
thuis zat en zich als commandant opwierp
van de inmiddels toegeschoten buren die
allemaal bezems en kolenschoppen zwaaiden
Hier in de stad New-York staat mijn huis
tegen een berghelling en achter ons is een
groot open terrein, dat geregeld elk jaar in
brand wordt gesloken door een van de om-
woners Dit wordt met opzet gedaan omdat
het schoopgebrande terrein ten eerste daar-
door grondig van muggen wordt gezuiverd
en bovendien 9chiet het gras veel beter op, I
wanneer de stengels van het vorige jaar j
verdwenen zijn. Tot dat doel wordt gunstig j
weer uitgezocht en coöperatief door alle 1
buren gewerkt, want zou het vuur on9 de 1
baas worden en te ver overslaan, dan zou
het leed niet te overzien zijn. Natuurlijk
vindt de jeugd de verleiding vrijwel onweer
staanbaar en zoo stond een paar jaar ge
leden onze achterhelling te laaien voordat
we het beseften en aangezien ik alleen
niets kon uitrichten, belde in de brandweer
op, die op mijn mededeeling van een „brush
fire" heel gezellig in een open bakauto aan
kwam. allemaal met een bezem toegerust
In de afgeloopen maanden is er bijzonder
weinig regen gevallen, zoodat gra9 en kreu
pelhout droog als kurk zijn Wat precies
de oorzaken der reusachtige branden, zoo
als die op Staten Island en Long Island zijn,
weet men niet, het kan de krant van een
onvoorzichligen huisvader zijn geweest of
een onnadenkend weggeworpen sigaret. Het
gevolg is geweest, dat duizenden acres plat
gebrand zijn en daarmede honderden huizen
waardoor de schade enorm hoog is. Geluk
kig zijn nog geen menschenlevens te be
treuren en indien de veel verwenschle auto.
mobiel ook eens een loftuiting verdient dan
is het zeker dat de trouwe famiilde-car fh
zulke omstandigheden goud waard is Het
verraderlijke vuur. dat met winddraaiingen
overal heen jaagt, sluit soms heele dorpen
in een der laatste berichten deelde mee,
dat een dorp vah vijf duizend menschen
practisch gesproken van de buitenwereld
was afgesloten Het over de heele wereld
bekende vliegveld van Lakefield in New- i
Jersey, waar de Zeppelin eenige malen ge-
RECLAME.
Alles tegen Fabelprijzen. 2807
Van het gewoonste tot het duurste moet tegen eiken prijs weg!
land en opgestegen i9, werd evenzoo geïso
leerd en dat het kamp ongedeerd bleef kwam
omdat een groot terrein er om" heen uit open
zand bestaat.
De gevaren van dergelijke branden zijn
allesbehalve denkbeeldig, wanneer men be
denkt hoe tegenwoordig om de paar honderd
pas een benzinepomp voor auto's staat, een
z.g. „filling station". Met hun ondergrond-
sche reservoirs van benzine zijn het kleine
vulkanen, wanneer de brand hen nadert,
die de blussching er niet makkelijker op
maken. Bij zulke branden komt nog ecu
overblijfsel uit het oude pioniersleven voor
den dag. Ieder, die in de onmiddellijke na
bijheid vertoeft, moet helpen blusschen op
bevel van de politie. Onverschillig of men
er woont of toevallig op een pleziertochtje
per auto langs komt, de politie requireert
eenvoudig alle menschen, die door onderdoro
en lichaamsvaardigheid daarvoor in aan
merking komen. Rang, stand nog excuses
gelden hier; elk paar armen heeft waarde en
moet helpen tot de spieren het van ver
moeidheid opgeven. En nog altijd schijnen
er menschen te bestaan, die in zichzelf den
drang om te helpen missen, maar die ook
meenen dat niemand hen dwingen kan en
dan in het arrestantenhok kunnen nadenken
over hetgeen hen te wachten staat. Want In
dergelijke gevallen treden de meeste rechters
allesbehalve malsch op.
Nog een klein voorbeeld van den omvang
van zulke branden. Een brand in de Ocean,
en Monmouth-districten van New-Jersey had
een front van 65 K.M., 109 woonhuizen en
farms waren in vlammen opgegaan en
45.000 acre9 land waren schoon gebrand.
(1 Acre is ongeveer 41/2 H.A.). De menschen
zijn absoluut uitgeput door het nacht es.
dag helpen, terwijl de temperatuur dezen-
dagen boven hel normale staat, hier en
daar 101 tol 103 graden Fahrenheit; voeg
daar nog bij de hitte van fiksch brandende
dennenboschen en dikken rook, die oogen en
kelen aantast en men kan zich indenken,
dal daar een soort ramp voltrokken wordt,
die in wezen niet onderdoet voor onze dijk
doorbraken. Tragi-komische incidenten doen
zich ook in vele gevallen voor; zoo kwamen
de vuurbestrijders bij een alleenstaande
farm, die door een ouden boer bewoond werd
De goede man bad in zijn angst zijn vee
stapel in huis gehaald om hen tegen de
vlammen te beschermen en zoo stommelde
het paard door de keuken en zaten de
kippen op zijn sofa.
(Van onzen Londenschen Correspondent).
Amy Johnson schept een lastig geval.
De landing van miss Amy Johnson die
ach graag hoort aanspreken als „Johnnie"
op het vliegveld van Fanny Bay, Port
Darwin, Australië, vormde het einde van
een daad, die zeker van de meest wonder
baarlijke is, ooit door een vrouw uitge
voerd. Het was een Zaterdagmorgen en het,
voor Britten wel treffende, toeval wilde dat
bet tevens „Empire Day" was, een dag
waarop alles wat Brit is in de wereld, zijn
gemeenschappelijkheid gedenkt.
Na het werk volbracht door dit kleine en
jeugdige meisje uit Huil, dat drie weken ge
leden nog met de millioenen der bevolking
de schaduw der onbekendheid deelde, was
de reactie hier en ginds terstond groot.
De officieele radio-omroep, waarvoor de pro
grammanummers weken tevoren worden
voorbereid, had voor „Empire Day" een spe
ciale tractatie voor luistervinken. Het was
een „voorstelling in geluid" van de uit
gestrektheid van The Empire, zijn histo
rie, de heldendaden aan zijn ontwikkeling en
groei verbonden, zijn afstanden, verbindin
gen en van locaal gerucht dat kenschet
send is voor Londen, voor Plymouth, voor
Quebec, voor Vancouver, voor Kaapstad,
voor Singapore, Calcutta enz. Wie kende
Amv Johnson toen dit nummer werd ge
maakt? Maar den avond van den dag van
de tending te Port Darwin was het nummer
„up to date" gemaakt met een indrukwek
kend woord over hetgeen Miss Johnson voor
de „Empire"-verbindingen had gedaan.
Toen dit onbekende viieg-vrouwtje nu 3
weken geleden Croydon vërliet om pertwee-
dehandsch vliegtoestel de 16800 K.M. naar
Australië af te leggen, waren er weinigen
die dit plan niet roekeloos noemden en hst
niet tot mislukking gedoemd achtten. Zij
was alleen. Haar machine had slechts één
ntbtor. Haar vliegervaring was gering. Maar
terwijl de dagen verliepen en zij onver
droten de kilometers verslond over Europa,
Klein-Azië, over zeeën en woestijnen, werd
het duidelijk dat deze vlieg-boodschap in
goede handen was, dat moed. volharding en
het vermogen zich te kunnen behelpen in
de geestelijke samenstelling van dit we
zentje overheerschten. Toen zij het bestaan
de record voor een solo-vluoht naar Britsoh-
I Indië had verbeterd, was de algemeene be-
I langstelling in de verdere avonturen der
i vliegster wakker geroepen. En de laatste
en hacheljjkste trajecten van haar vlucht
zijn niet alleen in Groot-Brittannië, maar
waarschijnlijk in de gansche wereld met
groote spanning gevolgd.
Het feit verdient te meer bewondering,
eradat Amy Johnson veel tegenslag heeft ge
had. Een zandstorm noodzaakte haar "n de
Arabische woestijn te landen. Boven Burma
en Siam moest zij lang worstelen tegen tro
pische stormen. Voordat zij de kust van Java
bereikte, vloog zij lang in den gutsenden
tropischen regen, die haar toestel tot '(licht
boven de woelige en dreigende gofven bracht.
Toen Jij Java achter den rug had, moest zü
in de duisternis van een inlandseh oord op
Timor landen, waar inlanders van vervaarlijk
uiterlijk, maar gelukkig vriendelijken in
borst, haar aanvankelijk den schrik op het
ljjf joegen. In dit verband moge er ter
loops aan worden herinnerd, dat verreweg
de levendigste en aantrekkelijkste berichten
over haar tocht in Londen aankwamen, ter
wijl zij op en boven Nederlandsch-IndisclV
gebied was, een treffend bewijs van waak
zaamheid en vaardigheid van mijn Indische
collega's.
Eo tot besluit had zij 800 K.M. zee, met
haaien dicht bevolkt, over te steken. Haar
opgewektheid en zelfbeheersching verlieten
haar geen oogenblik. En dezelde vastbera
denheid, die haar een paar maanden gele
den haar avontunr deed voorbereiden, met
geen geld en geen invloed, heeft haar in
staat gesteld het tot een triomfantelijk ein
de te brengen.
En nu kan Engeland naar hartelust een
nieuw vliegwonder eeren. De Eritten gaan
er prat op dat zij zoo kalm en zoo „lauw"
zijn en dat niets hen warm kan maken. Maar
toen de krantenbiljetten Zaterdagochtend in
zware drukletters op pleinen en straathoe
ken vertelden „She has done it" (niets
meer, want iedereen wist wie „She" was),
bleek voor de zooveelste maal dat Brftseh'
phlegma een ding is van de meest onwe
zenlijke fantasie. De gezichten der men
schen op straat verrieden de hoogste ver
voering. In de huizen werden millioenen
tranen van gevoel gestort. De kranten ga
ven roerend uitdrukking aan de razende
heldinneavereering, waarin het land gevan
gen was. Ongeduldig vroeg men om dtfi-
eieele erkenning. Miss Amy Johnson, „John
nie", had recht op een eere-titeL Maar wel
ke? Dat is de vraag, die naar men het
voorstelt in alle deelen der wereld waar
Eritten wonen, is gesteld. De naam van
Engeland en die van het Britsohe ras is
door deze vliegdaad aanzienlijk verhoogd.
Alcock en de gebroeders Smith en Cobham
heeft men tot ridders van het Britsche Rjjk
geslagen, omdat zij zulke dappere lucht
vaartpioniers waren. Amy Johnson is de
eerste groote lucht-pionierster.
Helaas kent de Britsche Constitutie geen
eeretitel voor vrouwen, die de openbare
meening kan bevredigen. De titel „Dame",
die correspondeert met „Sir" (voor een
Knight of the Britsh Empire") is tot nu
toe alleen gegeven aan bejaarde dames, wier
eminentie van gansoh afltleren aard is dan
die, welke de jonge vliegster heeft ver
kregen. Het zou bespottelijk zijn van deze
„Johnnie" een „Dame" te maken. En
omdat dit niet kan, vindt men Hat de Brit
sche constitutie maar geamendeerd moet
worden om voor het meisje een mbuwe orde
te scheppen. In dezen tijd van vrouwe
lijke prestaties op nieuw gebied, waarin
de pioniersters door haar bekwaamheid,
haar durf in sport, wetenschap en avontuur
zichzelve en het land in luister zetten, is
het een onduldbaar gebrek van de Consti
tutie, dat ze niet voorziet in een passenden
eeretitel voor dat doel. Inmiddels zit de
regeering met dit lastig geval. En de hoofd
mannen in het Kabinet hebben da koppen
bereids bij elkaar gestoken om te zien wat
kan worden gedaan om aan het verlangen,
een onweerstaanbaar verlangen, opgekomen
in de gevoelige harten van alle Britten, te
kunnen voldoen. Misschien is over de
zaak reeds beslist wanneer deze brief on
der uw oogen komt. Misschien zal Engeland
zijn eerste „Lady of the British Empire"
hebben gekregen. Misschien zal men er
een Lady Amy Johnson kennen, die haar
„Ladyship" niet ontleent aan het feit dat
haar vader een Lord of haar echtgenoot
een Sir is.
Evenals in het Amerikaansche geval Lind-
herg, heeft Scandinavië weer een deel van
do nationale eer van „Johnnie's" verrichting
oDgeëischt Zweden heeft zich indertijd ge
haast te laten weten dat Lindbergh van
Zweedsche afkomst was. Denemarken heeft
niet minder snel verkondigd dat de groot
vader van Amv Johnson een Deen is en
dat hij nog leeft en meegeniet van de eer,
die zjjn kleindochter ten deel is gevallen.
