LEGKAART.
PINKSTERGEBRUIKEN.
f Deze legkaart is eeai aardig Pinkafcar-
werkje. Even wil ik jullie wat op streak
helpen door je te aegigen, wat de plaat
voorstelt.
Dit is:
Een zwaan, die een bootje trekt In het
bootje zit een kabouter. De zwaan houdt
een touw vast en aan dat touw hangen
lampions met de letters:
PINKSTERFEEST
er op.
't Wenscht jullie allen:
Prettige Pinksterdagen!
Ooh, wat haA ze toch eert pret gehad ^ci
9Bcp en de jongensWat hadden ze gerend
en verstoppertje gespeeldI En Broer? Die
bad natuurlijk niet door het huis mogen
draven. O, Tante zou heel lief voor hem
geweest zijn, maar Tante was geen kindexen
gewend: 't was haar gauw te druk. Al den
kende sliep ze in en droomde 's nachts van
haar kleinen Broer, die erg huilde en za
kon maar niet te weten komen, waarom.
Toen ze 's morgens wakker werd, moest
ze dadelijk weer aan 't kleine manneke
'denken, 't Was toch eigenlijk erg leelijk
van haar, om 't lieve ventje aan z'n lot
over te laten! Hij speelde zoo graag met
haar
Toen ze 's morgens aan het ontbijt
kwam, vond mevrouw Tilly exg stil.
Scheelt er iets aan vroeg ze.
Toen begon 't meisje op eens te huilen
fen met horten en stooten vertelde ze haar
verdriet.
,,En wat wou je nu?" vroeg mevrouw,
'die zich Tilly's tranen best begrijpen kon.
„Ik wou maar liever naar Broer toe",
besloot ze nog snikkend
Bep probeerde haar vriendin nog over
te halen om te blijven, maar geen enkel
mooi plan kon Tilly van besluit doen ver
anderen.
Zoo werd Tilly nog dien zelfden morgen
naar Tante To's huis gebracht. Broer zat
juist vóór 't raam en Tilly zag z'n heele
snoetje opklaren, toen hij haar opmerkte.
Meneer legde gauw het heele geval aan
■Tante uit en ging meteen terug. En Broer
was dolblij z'n zus bij zich te hebben. En
Tilly Ze omhelsde haar kleinen man, of
ze hem in geen jaren gezien had, speelde
den heeleD dag met hem, vertelde hem al
lerlei verhalen en liet hem de prentjes uit
oude tijdschriften bekijken. Ze deden samen
kleine wandelingetjes in de buurt, stapten
eens door 't tuintje en hoorden geen enkele
aanmerking over vuile voeten en schoenen
öp dc sporten van de stoelen. Tante en
Oom vonden 't voorbeeldige logétjes en
Tillv en Broer hadden toch prettige Pink
sterdagen.
En toen Vader en Moeder den laatsten
avond thuiskwamen met het bericht, dat
Grootvader wat opknapte, was dat nog een
.verblijdend besluit van bet Pinksterfeest!
J. H. BRIXGREVE-
ENTROP.
Vroeger had men in verschillende doelen
van ons land en ook builen onze grenzen
allerlei gebruiken, die bij de feestdagen
hoorden en hoewel in sommige streken die
gebruiken nog voortleven, zijn ze in andere
langzamerhand geheel verloren gegaan. Op
hel platteland zijn deze gebruiken nog niet
vergeten, maar in de groole steden vindt
men er niet veel meer van terug. Het is
dan ook juist voor onze lezertjes en leze
resjes uit de sleden, dat wij vandaag
vlak vóór Pinksteren eenige van die
gebruiken nog eens even willen ophalen en
er het één en ander van vertellen.
Daar is in de eerste plaats liet Luilak-
feest. Dit werd 's Zaterdags vóór Pinkste
ren gevierd. De jeugd stond dien dag heel
vroeg op en kwam op een afgesproken
plaats 9amen. Wie hel laatste aankwam
was Luilak. Hij moest een krans van brand-
nelelbladeren op het hoofd dragen en werd
door allen rondgeleid.
Vroolijk zong men daarbij:
Luilak!
Slaapzak 1
Wie te laat is opgestaan,
Mag wel weer naar bed toe gaan!
Daarna begon de pret eerst recht. De jon
gens bonden leege blikjes en alles, wat maar
rammelen wilde en dat zij allang vooruit
opgespaard hadden, aan elkaar en rammel
den, rammelden, tot hooren en zien den
menschen verging, zooals men dat noemt.
Van lang slapen kwam zoo'n dag natuur
lijk niets. Daar zorgde de jeugd wel voorl
Menige ouder zal dan ook wel eens gezucht
hebben: „Gelukkig, dat hel maar eens in
het jaar Luilak is!"
Een overblijfsel van dit gebruik vindt
men nog in sommige streken, waar degene,
die op Luilak (Zaterdag vóer Pinksteren
dus) hel laatst beneden komt, tracteeren
moet. De kinderen zorgen er dan wel voor,
dal zij dit niet zijn en laten hel gaarne aan
Vader of Moeder over, die dan misschien
ook wel denkt:
,.'t Is maar eens in het jaar Luilak!"
Iedereen kent de uitdrukking „Pinkster
bloem" wel en deze is aan het volgende
ontleend. Zaterdag vóór Pinksteren gingen
de meisjes bloemen plukken en legden die
in een mandje. Op den eersten Pink
werd één harer de Pinksterbloem
rig aangekleed: zij kreeg een grook
om haar jurk en wend met een mooie
versierd De andere meisjes droop
mandje. Nu gingen ze bij de versel
huizen aan en zongen beurtelings er
je, d.w.z. de Pinksterbloem en de a
Ze werden door de bewoners dier
dan ruimschoots beloond.
In sommige plaatsen bleef het nog
tijd de gewoonte, op tweeden Pink
aan de weesmeisjes de Pinkstei
zangsiers ieder een koekje uit te
waarin een stuivertje gebakken was
In andere streken, b.v. in FrieslaT
men ook een Pinksterbloem, al pi
daar dan ook weer anders toe.
De Pinksterbloem werd er n.l. do
gens gedragen die hooge, gekleurde
op hadden, eik met een vlaggetje
Twee hunner droegen een ladder
midden daarvan hadden ze een sooi
pc-ltje van latwerk gemaakt met eer
in en een paar vlaggetjes er op. I
heel werd versierd met palmgroen
pieren bloemen en er hingen slinge:
beneden. In dit tempeltje troonde g
lijk 'n kleine jongen, die Pinksterbloc
Vóór en achter de dragers der
liepen een paar jongens, eveneens
met hooge, gekleurde mutsen op elk
van vroolijk een vlaggetje wapper
hadden bloemen in de handen.
Het spreekt vanzelf dat deze eiger
stoet, als hij door het dorp trok, v
kijks hadl Men hield stil vóór de hu
de Pinksterbloem stak zijn hoofd bui
tempeltje en vroeg om een gift, die d<
laatsten jongen in een mandje aangt
werd. Er werd gewoonlijk heel wa
haald op die manier en dit diend
om er feest van te vieren.
Eigenlijk is Pinksteren heel oorsprc
het feest van herders en landbouw
weest. In verscheiden streken van P
land vond men dan ook de gewoonte
dat het meisje hetwelk het eerst me
vee in de weide verscheen, eer we
wezen door b.v. ^en versierd meil
voor haar deur te planten. (Pinkst'
dit jaar heel laat, doch valt gewoor
de maand Mei!) Maar het meisje,
laatst in de weide verscheen, werd g
