71«te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 26 April 1930
Derde Blad
No. 21506
Buitenl. Weekoverzicht.
VOLKS-GENOEGENS.
DE VLUCHT UIT DE POPPENKAST VAN JAN KLAASEN EN TRIJNTJE.
LAND- EN TUINBOUW.
ANECDOTA LEIDENSIA.
Allerlei moeilijkheden.
De Londen9chè Vloolconferenlie is ge-
tindigd Zooals het behoorde in een groote
olficieele zitting, waarbij over en weer de
meest hartelijke en warmgestemde woorden
zijn gewisseld Doch zells in deze hoogge
stemde redevoeringen durfde men het toch
niet aan om van grooter resultaat te ge
wagen dan van een begint Daarmede is
duidelijk genoeg gedemonstreerd, hoezeer in
do Engelsche hoofdstad slechts een be
sehelden stap in de goede richting is gedaan
en niet meer zoodat bij voortduring gestreefd
zal moeten worden om een volgende etappe
te bereiken. De volgende conferentie over
de ontwapening ter zee is evenwel pas ge
dacht tegen 1935; dat heeft derhalve wel
den tijd
Hoeveel er nog veranderen moet in de
mentaliteit der volkeren ziet men het besl
aan de ontvangst van Briand in Frankrijk,
waar men unisono bijkans zijn lof zong
emdat hij niets prijs had gegeven, ma.w.
Frankrijk dus zijn vlootprogram kan ten
uiivoer brengen. „Admiraal" Briand is zijn
nieuwste eerenaam. Of de Fransehe vredes-
voorvechter er zelf erg mee ingenomen
za! zijn?
De gang van zaken heeft Frankrijk in
Engeland ook geen goed gedaan en krachti
ger worden de stemmen, die de banden met
Frankrijk liefst zoo losjes mogelijk zouden
willen zien.
De z.g. Londenscbe overeenkomst zal nu
door de diverse betrokken parlementen moe
ien worden goedgekeurd. De meeste moeite
zal men daarmee nog hebben in Amerika
en Japan, in welke beide landen een krach
tige slrooming beslaat tegen hel bereikte,
doch we gelooven niet, dat Washington of
Tokio tenslotte hun goedkeuring zullen
onthouden. Ook de moreele zijde spreekt
gelukkig in onze lijden toch haar woordje
mede!
Mc Donald heefl nu de handen weer vrij
gekregen voor ander werk en dat zal hem
zeker niet ongelegen komen. Hoewel eerst
werd gemeld, dat met de Egyptische dele
gatie onder leiding van den premier Nahas
pasja volledige overeenstemming was be
reikt, blijkt nader, dat de wenscli hier weer
eens parten heeft gespeeld Over den Soe
dan blijken er groote moeilijkheden le be
staan, zelfs van zoodanigen aard, dat het
nog lang niet zeker is. dat een accoord ten
slotte zal worden verkregen.
Nahas Pasja.
Men moet niet vergeten, dat, welke re
geering er in Engeland ook aan het bewind
is, nooit zal worden afgezien van de zeker
heid. dat het Suez-kanaal vrij is voor de
Engelsche scheepvaart; zulks met het oog
op de verbindingswegen met Indië etc
Labour mag den Egyptenaren in hun zucht
naar volkomen onafhankelijkheid nu nog
zoover tegemoet komen, van het boven
staande zat ook zij niet afwijken en de
delegatie uit het land van den Nijl zal goed
doen daarmede rekening te houden! Het
schijnt, dat het Nahas pasja gelukt is nog
enkele kleine tegemoetkomingen te verkrij
gen hoven het reeds door zijn voorganger
bereikte resultaat van onderhandelingen en
de mogelijkheid bestaat derhalve, dat hij
inzake den Soedan zal wijken, zoo het
komt tot een btigen of barsten-, zijn prestige
zou dan immers toch gered zajnl
In Britsch-Indië krijgt de situatie een
scherper karakter, dooidat de meest revolu
tionaire elementen zich thans in den strijd
gaan mengen, hetgeen noodwendig tot bloe
dige botsingen moest leiden Deze hebben
dan ook reeds plaats gehad en daarmede
wordt de positie van Gandhi tevens lasti
ger. Hij zelf predikt trots zijn meer agres
sieve redevoeringen toch altijd nog het on
gewelddadig verzet. Hoe zal hij zich moeten
gedragen, zoo het verzet tenslotte toch een
meer en meer gewelddadig cachet gaat dra
gen onder invloed der revolutionairen en
der door hen geforceerde botsingen met de
politie en troepen? Onder zijn aanhang be
gint trouwens al eenige moedeloosheid le
heerschen omtrent het slagen der actie,
zooals'deze tot dusver wordl gevoerd!
Bovendien wachten Mc Donald in eigen
boezem groote moeilijkheden, dat is duide
lijk gebleken op het congres der onafhan-
kelijken onder leiding van Maxton Deze
uilersten der Lahour-pariij willen blijkbaar
niet inzien, dat het huidig bewind een min-
derheidsregeering is en derhalve niet geheel
kan volbrengen, wat het zelf zou willen. Ook
het tweede Labour-kabinet moet schippe
ren en een methode van geven en nemen
loepassen De uitersten zijn over deze
schipperpolitiek zoo ontevreden, dat zij er
bijna aan loe zijn, de regeering het vertrou
wen op te zeggen 1
Dat het voor een partijleider niet alles
is,, dat ondervindt momenteel ook de leider
der Duilsch-nalionalen Hugenberg, die door
andere kopstukken zijner partij gebombar
deerd wordl met teekenen van afkeuring
van het door hem gevoerde beleid. Met meer
dan gewone belangstelling wordt dan ook
de komende partijdag tegemoet gezien,
waarop hij het ongetwijfeld hard le ver
antwoorden za! hebben. Het op de wip
zitten in den Flijksdag is niet alleen esp
voordeel, het draagt in zich tevens zware
verantwoordelijkheid' Vooral, wanneer de
regeering een zoo besluiteloos en zonder
stuur ronddobberend voerder van het schip
van staat is als het kabinet Brüning Zelfs
d- steun van rijkspresidenl Hindenburg is
niet voldoende om dit zwakke ministerie
lang te redden van den valDe drei
ging van Biiksdagontbinding verliest bo
vendien geregeld aan kracht, naar male
het wapen meer wordt gehanteerd.
De maand April is hier vooral rijk aan
traditioneele jaarlijksche manifestaties,
waar speciaal het volk een groot genoegen
in vindt. Nauwelijks was de „zesdaagsche"
voorbij, die tijdens zijn duur een gewoon
lijk verlaten hoek van Parijs maakte tol
een plek, waarheen de volksmenigten van
alie voorsleden toestroomden, of de Ham-
menmarkt en de Oud-roestmarkt werden
geopend, die nu op hun beurt, maar nu over
dag, diezelfde volksmenigten tot zich trek
ken
Ook dit jaar weer, ondanks het slechte
weer. dat bijna onafgebroken bleef aanhou
den. hebben die traditioneele populaire mark.
ten weer het traditioneele succes gehad
Zelfs onder windvlagen, regen en soms
zelfs hagelbuien, waren er voor de uitstal
lingen der egtde-rommel-verkoopers. waar de
gewone warboel heerschle van altijd, waar
men een deel van een oude Voltaire-uitgave
kon vinden naast een verbogen hoefijzer,
een bijna nieuwe luidspreker naast een
absoluut versleten autoband, toch altijd nog
verscheidene menschen, die aandachtig
voorovergebogen in de verroeste, kapotte,
versleten en vuile waar rommelden, in de
hoop daar misschien toch iets waardevols
of nuttigs tusschen te vinden.
't Is werkelijk amusant de mentaliteit
345. En d'arme Piero kon niet anders, al was hem alles
veel le wijd. Hij zag dat de dief zich vermomde, zijn moo'e
kleeren was -hij kwijt. Hij werd op den koop loe uitge
lachen. Hij stond beweegloos en stijf. Hij durfde zich niet
verroeren, alles slobberde om 't lijf.
346. Toen het pakje Piero was ontnomen en verwisseld
voor het dievenpak, zag hij den dief in het bosch ver
dwijnen, die netjes in zijn pakje slak. „O, die schavuiten"
klaagde Piero, „wat ze deden was gemeen, mij verweren
had niets geholpen, 'k stond immers heel alleen".
van den Parijzenaar op die Oudroest-markT
te observeeren. Waarschijnlijk maakt hij
zich volstrekt geen illusies en weet hij
a! van te voren heel goed. dat er in die
oude boel niets interessants te vinden zal
zijn en bovendien, hij heeft ook eigenlijk
niets noodig, hij gaat naar die markt enkel
en alleen voor het plezier er wat rond te
flaneeren. En toch, hij is nog niet aan het
einde van de twee boulevards gekomen,
waar de markt gehouden wordt, of hij
heeft zijn armen vol met een hoop din
gen, die hij heelemaal niet van plan was te
koopen, en die door hun zwaarte hem zelfs
leelijk hinderen bij zijn verdere flaneer-
tocht
Maar hoe ook weerstand te bicden aan al
die uitgestalde dingen!
Hier heeft hij een hoop oude sleutels ge
zien, voor enkele stuivers te koop aange
boden, en waarvan één toch allicht juist
zou kunnen passen op het hangslot of het
valies, waarvan hij de sleutel kwijt is.
Ginds ziet hij een lijst, die bijna precies
de afmeting heeft van de plaat, die een
stap of tien tevoren hij niet heeft kunnen na
laten te koopen. En die koperen stoof
dan wat aardig om die aan zijn vrouw
cadeau te doenf En die vaas daarl wan
neer men die met den gebroken kant te
gen den muur zet. zou die nog wit een
goed figuur op den schoorsteen maken!
Maar nu moet u toch ook weer niet den
ken, dat er op die Oud-roestmarkt alléén
maar verkoopers van oude, verroeste, ver
sleten en kapotte rommel zijn. Sommige
kooplui staan er met zulke uitstallingen, dat
men hen bijna voor echte antiquairs zou
aanzien. D. w. z. zoo de voorwerpen, die
zo met den grootslen ernst tentoonstellen,
dan ook bijna nooit in hun geheel zijn en
noch op schoonheid noch op originalitiet
aanspraak kunnen maken ze lijken toch
hcusch op antieke antiquiteiten.
Zoo was er dit jaar een. die aan de lief
hebbers een geheelc verzameling „praehislo-
rische" steenen le koop bood, waarvan som
mige zelfs waren voorzien van een nummer
of een etiket, dat instond voot hun af
komst of hun ouderdom! Anderen boden 't
publiek der Oudroest-markt niets dan schil
derijen aan oude schilderijen! O, wat
een Rembrandls, en wat een Frans Hals
jes. Ze praten trouwens maar niet al
te veel over de groote meesters, wieg wer
ken ze bezitten. Wanneer een cliënt echter
zelf de veronderstelling maakt, dat dig me
neer met zijn hoogen hoed op wel erg
doel denken aan de kunst van Walteau,
dan vindt de „antiquair" duizend en één
argumenten om hem ervan le overtuigen,
dal hij volkomen gelijk heeft.
Eens waagden wij het naar den prijs te
vragen van een schilderij, dat een béétje
minder leelijk was dan de anderen, en nadat
de koopman ons eerst met zijn doordringen
den blik eens goed opgenomen en „geschat"
had, vroeg hij er den voor ons-zèlf zeer
vleienden prijs van 3000 francs voor!
Dan plotseling, na een zijstraat, is het
uit met het oud-roest, met rommel, meubels
en schilderijen en we slaan ineens
voor lange rijen, keurig netjes gerangschikte
tenten en stalletjes, versierd met de smake
lijkste worsten, met hammen, die de deli
caatste fijnproevers doen watertanden, en
met pasteien. o, die pasteien!
We zijft op de „Hammen-markt". Iedere
tent heeft het nationale product van de een
of andere streek, de een of andere stad te
vertegenwoordigen. Doch, het is meer dan
waarschijnlijk, dat al die worsten van Ar
ies, die hammen van Normandië, of die
pasteien van Bretagne eenig en alleen in
Parijs gefabriceerd worden Maar hoe dat
dan ook zij ze maken een smakel ijken
indruk en trekken massa's en massa's lief
hebbers vooral op de uren, dat de baas
of de bediende, die bijna zoo vet zijn als
hun waren zelf, uitdeeling houden van heel
kleine proefstukjes, die het publiek aan
dachtig en met kenners-long „proeft", met
bijna gesloten oogen om toch vooral maar
niet afgeleid te worden in zijn keuringswerk.
En ioch. wanneer er regenbuien begon
nen te vallen, vluchtte snel al dat publiek
weg van de ..Hammen-markt", kijkers,
kcopers en proevers terwijl op de „Oud-
roeBt-markt" er dan toch altijd nog gestal
ten te zien waren, die onder de beschutting
van een paraplu hieven kijken, zoeken,
speuren en rommelen zoozeer is geeste
lijk genot dan toch maar sterker dan
materieel genot
En dan is er verder deze maand nog de
beroemde „Peperkoek- of Troon-kermis",
die op het oogenblik in volle actie is. 't Is
zoo heel iets anders dan de gewone wijk-
kermissen van Parijs zóö iets enorms,
dol men bijna van grandioos kan spreken.
Ze wordt gehouden op een van de breed
ste verkeerswegen van Parijs. Door het la
waai, dat de draaimolen-orgels maken, de
orkesten der spektakel-tenten, het gerumoer
en geschreeuw van de menigte, en door al de
felle lichten die ervan uitstralen, verdooft
en verblindt ze heel een wiik.
Ze Irekt nog veel ontzaglijker menigten
uit alle volkswijken dan de .zesdaagsche",
menigten, die ditmaal niet gekomen zijn
om enkel slechts toe te kijken, maar om
actief deel te nemen aan de manifestaties,
menigten, die met harl en ziel zich overge
ven aan het genót van draaien, rollen,
springen, schokken schommelen
Ze is het plezier-oord niet alleen voor de
Parijzenaars zelf, maar vooral ook en
misschien nog meer voor de bewoners der
onmiddellijke omstreken.
Zoodra de avond valt zijn dan ook alle
publieke vervoermiddelen, die in de rich
ting van de „Troon" rijden, propvol, en
tot 2 uur in den nacht voeren ze maar on
ophoudelijk nieuwe pretmakers aan.
En terwijl die volksmenigten ebheen gaan
om plezier te maken, om zich te bedwel
men aan licht en beweging, aan geschreeuw
en aan diverse emoties, gaat een ander
soort publiek (hoewel veel geringer in aan
tal) erheen om zich te amuseeren met het
kijken naar die kermis-vierende menigte.
Het gebeurt niet zelden, dat een dandy, vóór
hij met zijn dame op Monlmartre gaat sou-
peeren, eerst even met zijn schoone een
wandelingetje over de kermis maakt en haar
daar ironisch een mooi peprkoekje aan
biedt in den vorm van een varkentje, waar
op met suikeren letters een voor hen belce-
kcnisvolle mannelijke of vrouwelijke naam
geschreven staat.
Elders zal men in een sehiet-tent een
elegante groep heeren en dames zien die
in een luxe-auto gekomen zijn. die met den
chauffeur een eind verder op hen te wach
ten slaat, en die bezig zijn zich met elkaar
te meten in juistheid van blik en zeker
heid van hand
Dat elegante publiek komt er maar even
in hel voorbij gaan, en het is weinig in ge
tal, maar het valt toch dadelijk op in de
menigte, tusschen die volksmannen en -jon
gens met geruite pelten op en die volks
meisjes en -vrouwen met haar heescha
stemmen en luid gelach
Zelfs met de Paaschdagen, toen Parijs
scheen leeg te slroomen, zóó enorm was
de menigte, die zich naar de slations jacht
te of die per auto, per motorfiets, of zelfs
per gewone fiets zich naar de omstreken,
dichterbij of verderaf spoedde om groe
nende boomen te zien en buitenlucht in
te ademen zelfs toen was het nog overvol
op de Peperkoek-kermis, en in het rumoer
het lawaai en vooral het ontzettende stof
trok een dichte mensehen-massa er maar
voort van het eene plezier naar het ander",
en gaf zich met hart en zie! over aan de
pretentielooze genoegens van dat feest
M DE ROVANNO.
HONDERD KISTJES SPINAZIE
VOOR TIEN GULDEN.
Als een bewrjs, dat de spinazie thans
bjjna waardeloos is, kan gemeld worden,
dat een tuinder uit Santpoort een hoeveel
heid van 100 kistjes spinazie te Bever-
wjjk in de veiling aanvoerde, waarvoor fcjj
f.10 ontving. Verminderd met het rjjloon,
huur van de kistjes en het veilinggeld,
bleef er slechts f. 2,30 over.
„Hbld.".
Leidsche Deserteur.
In 1482 was de stad Leiden door den Her
tog van Oostenrijk en Graaf van Holland
opgeroepen om „een wapeninge en heer-
rairt te doen opten vianden en quaetwil-
lende van onsen genadigen Heer." De
vijand was de stad Utrecht en eenige andere
s|eden in het Sticht en Leiden moest „mit
zijne Stander en getale van volke van wa-
Pene uytbrengen". Onder dengenen, die
■•uilgeboden waeren ter heervairt milten
Slander van der slede te reysen op hoir lyff
en goel" waren twee Leidenaars Jan Wi!-
lemsz en Wollebranf Jansz., die op een
gegeven oogenblik deserteerden, of. zooais
het in die dagen heette; „uten velde vande
Stander vander stede wechgetogen en enen
tjtvan.. dage wech gebleven buyten
omof en censent van den Standezdrager
Tan de Capiteynen en die van den Ge
rechte". Nadat zij tot hun corps terugge
keerd waren hebben zij verder hunr.e
diensten als kryslieden gedaan, maar in
Leiden teruggekeerd hebben zij desniette
min voor hunne desertie terechtgestaan en
zijni zij als volgt gestraft:
„dat Jan Wiilemsz' en Wollebrant Jansz'
I en sullen voir der sledehuys beneden op
'er slrale in een ront sirkel voir den ge
meen volke etc bloets hoefts an hoir wam-
loeys. etc hebbend een naect bloet swaert
zTen '10'r handen, en etc van hem.
me één voir en die ander nae, sal seggen
Inyder stemmen, soe dat men elc van
eneden op bescheydelyc horen mach, be
kennende an den Gerechte dat hij na des
Keuren en geboden van der stede an tgene
dat hij inder reyse gedaen heeft zijn lyff
ende goet gerechtelyck verbeurt heeft, be-
gherende anden Gerechte doir die passie on
lyden ons Heeren Jesu Chrlsti ende doir zijn
heylige bitten bitteren) doot. hem van
zyne live ende goede gracie ende genade
doen willen ende Igene dat hij hieran tie-
pen der stede misdoen heelt, men hem dat
vergheven willen."
Volgens het Correctieboek van Leyden,
dato 3 Jan. 1482 werden beide deserteurs
veroordeeld een bedevaart le doen naar
Rome om daar hun misdaad te biechten,
„ende sullen wier slede v. Leyden gaen huy-
den binnen sdages sonneschyn ende mor
gen wt Rynlandl. wlen Hage en wt Hago-
ambacht. etc op zijn lyff." Den bedevaerders
werd bovendien opgedragen „der stede een
geet betoech te zenden bewijsstuk.)
Leidsch Werk van Rombout Verhuist.
Rombout Verhulst is onze groote Hol-
landsche beeldhouwer uit de 17e eeuw zijn
naam is verbonden aan de roemrijke graf
monumenten van Michiel Adriaansz. de
Ruyter en van den admiraal van Gendt;
aan de versiering van bouwwerken heeft hij
deel gehad: de relief boven de deuren in het
paleis te Amsterdam zijn van zijn hand: hij
is eigenlijk de eenige beeldhouwer uit den
baroktijd. dien Holland heefl gehad Ook te
Leiden heefl Verhulst vee! gewerkt Zoo
maakte l)ij het monument voor Pi»ter
Adriaansz van der Werf in 1661 door drie
zijner nakomelingen in de Hooglandsche
Kerk geplaatst. Van groots waarde is het
beeldhouwwerk aan de Waag, in 1662 door
Verhulst gemaakt, bestaande in het lof- en i
beeldhouwwerk van het frontepice aan den
voorgevel, waarvoor aan den beeldhouwer
700 guldens werd betaald; hel groote stuk
boven den hoofdingang van den voorgevel,
in wit marmer, voorstellende de attributen
van de Waag, waarvoor hij 1100 gulden
honorarium ontving; het kleinere stuk boven
den ingang van het beterhuis, in Bent-
heimer steen, voorstellende den bolerhandel
waarvoor hem 400 gulden zijn bgtaald; de
overige lof- en sierwerken, benevens de
modellen om andere naar fe gieten, waar
voor hem een bedrag van 1527 gld 10 stui
vers werd toegekend. Voorts is van de
hand van Verhulst de Strijdleeuw op de
poort van den Burcht, waartoe van stads
wege de steen was geleverd waaruit Ver
hulst den leeuw beitelde Burgemeesleren
der stad Leiden schonken Verhulst daar
voor een gouden medaille Met 900 gulden
werd de beeldhouwer gehonoreerd voor de
Trofeën van Oorlogswapenen, in 1667 aan
de beide fronten van de Zijlpoort aange
bracht.
Vronwenatrijd.
In hel Ding bock van Leiden beklaagt
Keenau Symonsdr. van Haarlem (vermoe
delijk onze „nationale" heldin Kenau Si
mons Hasselaar) zekere Margriet Pietersdr
„die haar vervordert heeft omtrenj een iaer
geleden, met forse met geweld) de
eischere? OKcnau) fe invaderen aan te
vallen' en openbaarlick alhier binnen deser
stede aen de vischmarkt te slaen met een
besemstock, haar, handen en hooft te
quetsen, grieven en bloetgieten. daarvan
zij Kenau met den Officier in dier iijt heeft
gecompenseert dat die Margriet daarna
Keenau nog heeft geinvadeert, haer int aen-
gesicht grijpende, haer met een opsteker
dolk, lang mes) dreigende, seggende:
„Waer is nu u hes?" en diergelijcke woor
den vileynich en smaedelijck sprekende
Kenau eischle, dat Margriet veroordeeld zou
worden „hare handen van haar te houden,
haar niet le misdoen met woorden of met
werken, haar imponerende een eeuwig
zwijgen en boven dien voor de pijn en
smert, door de quelsuTe geleden, te be
talen ten behoeve der armen alhier te
Leyden en le Haarlem ieder de helft van
6 ponden vlaams."
De tegenpartij zeide, „dat Kenau Sy
monsdr. dagelijks voor hare deure kwam
roepen en schelden, zeggende, dat Margriet
haar 42 gulden schuldig was."
Hel gevolg van deze aanklacht was, dat
Margriet veroordeeld werd om 6 ponden
vlaams aan de armen van Leiden en Haar
lem te betalen. Dato 23 Mei 1578.
Schermtonrnooi.
Hit de registers ran het Getnigboek d3i
stad Leiden bljjkt, dat Leiden in 1584 in
mr. Adam Adainsz van Ydegge (Rotterdam
mer van geboorte) een „vrvvechtmeester"
had, die zijn vak eer aandeed. Dit bljjkt aller
eerst nit de getuigenis van den Delltschsn
vechtmeester mr. Ludolf van Collen (Ken-
leraar dus van geboorte), die verklaarde,
dat hij Adam Adamsï „geleert heeft de
Rioderlieke Conste van Schermen en vrij.
vechten mitten langen zwaerde ende voorts
met alle andere ridderlicke geweren". Voorts
is de Leidsche' vecht'.eeraar „gepTonften
versouckt" geëxamineerd) door den
Utrechtschen vrijvechtmeester mr. Jan Pie-
tersz, die, nadat hjj verscheidene partgt-
jee sabel getrokken had met den examinan
dus, „expresteljjk verclaert en op zynso-
lemnelen eed genomen, deselve mr.
Adam nut, beqaaem, waerdich endesouf-
fisant was omme mr. als véren geslagen "te
werden, zonder eenige controversie". Ten
stofte heeft mr. Adamsz alle vechtme38i.e-
ren uit andeTe steden uitgedaagd „dat sy.
luyden souden comen jegens hem vechten"
en „tegens eenen yegelycken die hem is
gecomen ter parek, alle syne prysen rus-
telickem ende vromelieken beschermt, be-
waert en oock gehouden".
Staaltje van advertentiestijl.
In de eerste dagen der omwenteling 1795
kwam de volgende advertentie voor in de
„Leijdsche Couranl" van 14 Februari:
„In den jaere 1788. toen Tirannie en
Heerschzugt den Teugel van Geweld voer
den, ontfing ik uit den schoot mijner Eeht-
genoole een Zoon, welken, bij den Doop. den
naam deed geeven van den besten Burger
vader Hendrik Hooft; wilde ik dezen Bur
ger-Vriend, in levend geheugen doen hou
den. en dat, in die tijden! hoopte ik thans
mijne mede-Burgers, bij het herstellen der
Bataafsche Vrijheid, eenen Brulu? aan I?
bieden, waarvan ik meende mijne Echlge-
noole grool te gaan: dezn morgen 16 en
1 quart uur) is zij geleegen van een Doch
ter 't welk mijne Bloedverwanten en die
eenig deel in mijn Genoegen en Vreugde
neemen, adverteere: zullende dezen den
naam eener der beste Bataavische vrouwen
onllangen.
Amsterdam. 3 Februari 1795.
Eerste jaar der Bataafsche Vrijheid.
Den ouden burger Jacobus Marlinus Coop-
man."
