(JULIENNE'S KERSTFEEST.
llJrte Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Dinsdag 24 December 1929
Tweede Blad
No. 21405
Naar het Fransch
van
PIENE VALDAGNE.
tWas een droevig uiteinde van het jaar
F de arme mevrouw Devienne. Ze was
p sedert bijna tien maanden weduwe
N de winter ten einde liep had zc haar
[*nj dien ze zoo innig liefhad, verloren,
i smarft, door dit verlies teweeg ge-
:at, werd nog vermeerderd door de
ke omstandigheden, waarin de jonge
louw was achtergebleven. De toekomst
c!leen zoo donker voor haar zelf had ze
Nig behoeften, maar ze dacht aan haar
(pd. haar achtjarig dochtertje, dat zoo
'f en gehoorzaam en zelfs voor haar leef-
1 zoo bijzonder ontwikkeld was en voor
!r opvoeding al de verantwoordelijkheid
de moeder rustte. De kleine Julienne
^1 geen gebrek lijden; ze moest krach-
- borden gevoedlangzamerhand zou de
|^°°1 grootere uitgaven eischen en later,
1*1 reel later, wanneer het kleine meisje
p5 leeftijd zou hebben bereikt, waarop
Ig haar zou kunnen uithuwen, zou ze een
"dschat moeten hebÉe-n, een bruidschat
-■ ®aar waar zou die van daan komen
n daarom was mevrouw Devienne ge
l^dzaabt, dag in dag uit hard te werken,
I °P haar kleine bovenwoninkje te kun-
r1 Mijven wonen en om aan Julienne, die
't ^e'opgroeide, krachtig vleesch en ver
ende bouillons te kunnen geven. Ter-
^*emood kon ze dit doel bereiken: alle
^•Lrikt noodzakelijke uitgaven werden
|.7?edon en zoo ^warn het. dat ze gedu
J het afgeloopen jaar Julienne geen
'^buitengewoon vermaak had kunnen
en' goon enkele verrassing berei-
Men heeft veel geschreven over den goe
den invloed, dien de armoede dikwijls op
het karakter van kleine kinderen oefent.
Door reeds vroeg de moeilijkheden van het
leven te ondervinden, leeren ze hun wen- j
schen te beperken en te berusten in
hun lot.
Wat Julienne betreft, de plotselinge
overgang van een teven vol weelde tot haar
tegenwoordige leefwijze had een diepen in-
druk achtergelaten op haar kinderlijk ge
moed en haar verstand doen rijpen. Zij be
greep zeer goed, hoe hard het leven van
haar moeder was; zij zag haar 's avonds
bleek en vermoeid met den slaap worste-
len, om bij het schijnsel van de lamp den I
arbeid voort te zetten, die haar den ge- j
heelen dag bezig hield, en het kleine meisje
gevoelde, dat haar moeder zoo onafgebro- 1
ken werkte, om voor haar, Julienne, het
leven wat minder koud te maken. En daar
om deed zij, van haar kant, wat ze kon
Zij leerde haar lessen met de meeste nauw
gezetheid, maakte haar schoolwerk zoo
netjes mogelijk klaar, want daarmede, dat
wist ze wel! deed ze haar moeder genoe-
gen. Maar daarom niet alleen was ze vlij- j
tig. Neen; ze wilde tevens geen tijd ver-
liezen, om spoedig in staat te zijn die goede
moeder te helpen in den strijd voor het
bestaan en in hoor onbedrevenheid meende I
ze. dat ze wel gauw zoo ver zou zijn!
Er ging heel wat om in dat kleine kopje!
Zij dacht veel na, sprak weinig en haar
grootste belooning was op den schoot van j
haar kleine mamaatje" te kruipen eö, met
de armpjes om haar hals geslagen haar ge
dachten den vrijen loop te laten.
En nu is het de avond voor Kerstfeest, j
.Julienne heeft haar lievelingsplaatsje inge
nomen en tussohen twee kussen in heeft
mevrouw Devienne tot haar dochtertje ge
zegd
„Lieveling, van nacht komt het Christus, i
kind, dat weet ge wel. Go zijt zoo lief ge
weest en zoo zoet, dat ik er zeker van ben,
dat hét u iets meebrengt. VeTgeet daarom
niet uw schoentje onder den schoorsteen te
zetten."
Een bijna onmerkbaar glimlachje vloog
over het gezichtje van Julienne; zij geloof
de niet meer, dat het Christuskind geschen
ken komt brengen. Zij was zoo klein niet
meer dat moest men niet geloovenZij
wist nu, wat ze er van denken moest! Ver
leden jaar had ze haar ouders haar slaap
kamer binnen zien komen; ze had toen ge
daan, alsof zo sliep en had heel goed ge
zien, wie al dat moois in haar laarsjes had
den gelegd. Ja, zij- wist het wel, van waar
dat alles kwam, maar toch durfde ze het
Diet bekennen want ze schaamde zich een
beetje voor haar wetenschap.
Buitendien wilde ze er van 't jaar vooral
niet over spreken, want ze had een groot
pian gevormd, dat ze in haar hoofdje om
woelde. M
Jaar uit, jaar in had het Christuskind
behalve allerlei speelgoed, haar geregeld
een grooten zak met bonbons gebracht. De
zak was van wit, geglaceerd papier, met
gouden draken er op en met den naam en
het adres van den fabrikant. Hij was vol
lekkernijen en ieder jaar opnieuw verscheen
eenzelfde zak, met zijn wit geglaceerd pa
pier en zijn gouden draken: hij maakte
voor Julienne een integreerend deel uit van
het Kerstfeest en zoodra men over dit feest
sprak, zag zij in haar verbeelding dit zoo
welkom geschenk.
En nu, ou zij wist, wie dat Christuskind
was, dat geschenken bracht, had ze het
plan opgevat, op haar beurt ook eens het
Christuskind te zijn. Ze had besloten van
nacht op te staan en van de geschenken,
die ze in haar schoentje zou vinden, den zax
af te zonderen, die natuurlijk er bij zou
zijn, daaraan twijfelde ze niet, en
dien heel in het geheim in den schoen van
haar mama te stoppen, dien ze dan naast
den hare zou zetten. -
't Is waar, wat ze doen wilde, was mis
schien niet zeer logisch. Ze wist immeTS
dat die zak in haar schoentje zou worden
gelegd door haar moeder en dat deze bij
gevolg bezwaarlijk zou kunnen aannemen,
dat het gsechenk, hetwelk haar onverwacht
to beurt viel, dcor het Christuskind was
aangebracht. De kleine meid zag dat ook
wel in, al was het dan ook niet ze«r duide
lijk, ma-ar zij was zoo innig gelukkig, haar
moeder iets te kunnen gevenEn een ander
middel had ze niet. Bovendien begreep ze
wel, dat „kleine mamaatje" zich gaarne tot
haar spel zou willen leenen en den schijn
willen aannemen, alsof zij aan een ge
schenk van het Christuskind geloofde.
Ja ja, zij zou net doen of ze er aan ge
loofde daarvoor kende de kleine haar
moeder genoeg. Trouwens, het geschenk zou
een verandering ondergaan. Julienne kon
al aardig de naald hanteeren; een lap rose
satijn had ze met de meeste zorg in een
zeer netten zak veranderd en daarop had
zc met blauw potlood geschreven,,Pout
petite mère." „Voor mamaatje". Ze had de
letters wel gaarne er op willen borduren,
maar zoo knap was ze nog niet. 't Was
reeds een heel werk geweest ze er netjes
met potlood op te schrijven.
Julienne is naar bed gegaan, maar kan
den slaap maar niet vatten. Haar plan
spookt baar dooT het hoofd en maakt, dat
zij onrustig heen en weder woelt. Tegen
elf uur ziet ze haar moeder in haar kamer
tje komen waaraan de deur altijd open
blijft. Zij knijpt haar oogen stijf dicht en
houdt den adem in, want zij wil voor geen
geld ter wereld verraden, dat zij nog wak
ker is. Mevrouw Devienne, die twee ta
melijk groote pakken in de handen heeft,
gaat naar den schoorsteen en bukt zich.
Wanneer ze zich opricht zijn haar handen
leeg; zij werpt een teederen blik op het
ledikantje van haar kind, glimlacht en ver
laat het vertrek.
Toen Julienne er zeker van was, dat
haar moeder sliep, stond zo met kloppend
hart op en zocht bij het schijnsel van haar
nachtlampje haar rose satijnen zak, dien
ze onder oud speelgoed verborgen bad.
Daarna ging ze op de teenen in de ka
mer, waar mevrouw Devienne sliep, en
kwam een oogenblik later terug met een
pantoffel van haar «moeder in de hand.
En nu moet ze, zonder leven te maken,
den wit-papieren zak met bonbons krijgen
en den inhoud er van in dien van rose-
satijn overstorten Op de knieën kruipt ze
naar den schoorsteen en zoekt. Het eerste
pak, dat ze in handen krijgt, is een pop;
dat kan ze zoo wel voelen, door het papier
heen; duidelijk onderscheidt ze het hoofd,
de handen en de voeten. Ze neemt het an
dere pak. Helaas, het is de zak met bon
bons niet! Het is lang, zacht en buigzaam.
Maar de bonbons, waar zijn de bonbons?
Julienne zoekt en zoekt, maar te vergeefs;
de zak, die ieder ja-aT terugkwam is er
niet!
Want mevrouw Devienne had over zoo
weinig middelen te beschikken en voorzag
zooveel uitgaven, dat ze voor haar kind
een nuttig kerstgeschenk had gekocht, een
jurkje, dat ze reeds sedert lang noodig
had. Ze had er een pop aan toegevoegd,
maar de bonbons waren achterwege geble
ven: de arme vrouw was voor deze uitgaaf
teruggeschrikt
Julienne was diep verslagen. Beurtelings
keek ze naar haar schoentje, naar de beide
pakken en, daarnaast, naar de pantoffel
DE ROYAL GALLERY VAN HET HOUSE OF LORDS TE LONDEN, waar do groote
vlootconferentie zal geopend worden. Inzet: De Konsmg van Engeland, die het adres van
welkom tot de vertegenwoordigers der naties aai' rich len.
KROONPRINS UMBERTO VAN ITALIË heeft dezer dagen in gezelschap
van een groot aantal vrienden deelgenomen aan een 9ki-wedstrijd in de
Italiaansche alphen, waar het wintersportseizoen than9 in vollen gang is.
HOLLAND OP Z'N'MOOIST. In het haTfcje van Purmerend. Het
stadhuis met de aardige trapge veis, de oud-Hollandsche luiken en
het slanke torentje, dat reeds op verren afstand is te zien.
IN VERBAND MET DE PLANNEN lot aanleg van den ver
keersweg van Bussum over N aarden naar den grooten nieu
wen Rijksstraatweg AmsterdamBaarn, zullen bij aanne
ming dezeT plannen de Naardensche vestingwallen op enkele
plaatsen worden doorgebroken, ongeveer ter hoogte van den
grooten kerktoren.
MAANDAG is een proefrit van Hilversum naar
Amsterdam gemaakt met een der nieuwe ben-
zine-motorrijtuigen van de N.V. Gooisohe Stoom
tram De nieuwe benzine-wagens, die er heel
wat geriefelijker uitzien dan die van het
„Koffiemolentje".
