ondensche brieven.
RICHARD TAUBER
L. VAN GEELEN
Voor elk onzer klanten
EEN GESCHENK
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 23 November 1929
J(rabbels uit Zwitserland^
LAND- EN TUINBOUW.
Jaargang
i*«.
oTjxen Londenschen correspondent.
I drukste ambt van de wereld".
Londen, 7 November 1929.
heeft de City van Londen
maffen burgemeester gekregen. Men
ten, dat het Sir William Waterlow
hoofd van wellicht de oudste en
jksie drukkerij van Brittannië, die
-eveer dezelfde plaats inneemt als
,es Lnschede en Zoonen in ons land.
r krijgt elk jaar een nieuwen „Lord
Dat is de oude instelling. Maar
[jen de traditie van eeuwen deze jaar-
ven-anging niet eischte, dan zou
mg der feiten het doen. Het moet
man, hoe gezond en sterk hg ook
i, physiek onmogelijk worden ge-
deftige betrekking langer dan 'n
vervullen. En zelfs dan blijft het
[dengene, die weet wat de functie zoo
at en eischt, een beetje een raadsel
it gestuurshoofd van de City als het
•oorbij is. er gewoonlijk lichamelijk
afgekomen,
jaar op 9 November wordt de bur
in zijn ambt beëedigd. Van dat
ilik af worden zijn dagen drukker
van de meeste menschen in dc
Het Lord Mayor-schap brengt auto
een veelvoud van andere ambten
op behoorlijke wijze moeten wor-
ruld.
i» de vraag of de luister van het
|opweegt tegen de zeer Teëele lasten,
varende handelsman, die zioh voor
|«rst in het rijke burgemeesterlijke
laat steken zal het gevoel hebben
het is een aangenaam gevoel dat
it van langen duur is bevredigd. De
g beeft echter uitgemaakt, dat alle
ayors met een gevoel van verlieh-
it kleed aan het einde van het jaar
ran de vermoeide schouders hebben
den. De vervuiler van het ambt
zeer welvarend man zijn. Want
bij gedurende zijn verblijf in het
House (dat is de ambtswoning
veel monumentaler gebouw dan de
oning van den eerste-minister van
id) een salaris van 10.000 pond ster-
it bedrag kan bij lange na niet de
ilijke uitgaven, aan den post ver
dekken.
ak van de posten, die automatisch
.ord Mayor's schouders komen tc
zoodra hij beëedigd is. Hij wordt
de voornaamste magistraat van
admiraal van de haven van Lon-
tofdcomraissaris van het Centrale
Hof, lid van den Raad vai
vv Council), een der curatoren
kathedraal van St. Paul en, v&i*
ikend, voorzitter van den Raad van
en vaji den Common Council
mteraad).
terstond na zijn beëediging wordt
hd geheim toevertrouwd. Dat geheim
wachtwoord voor toegang tot den
van Londen, waar de Lord Mayor in
het bevel voert. De oude macht en
inkelijkheid van deze City, veste van
landelslieden, wordt nog bewaard tn
cht van den Lord Mayor landstroe-
die bajonetten op hebben, den toe-
tot de City te verbieden. Daarom
iltijd formeel aan den Burgemeester
worden gevraagd voor den door-
of intocht van gewapende troepen
Df in de City.
kan voorkomen, in tijden van na-
beroering of van bijzonder belang.
Lord Mayor optreedt als officieel
[oerder van den Koning, wanneer
Ón wenschen wil kenbaar maken aan
Ners van Londen.
'k hierboven gewaagde van de phy-
inspanning die het ambt van Lord
mee brengt, dacht ik vooral aan dc
den die hij ambtshalve of omdat
ui hem wordt verwacht moet mec-
Hun aantal overschrijdt altijd het
dagen, die het jaar bevat. Men
h afvragenHoe is het mogelijk.
400 feestmalen meemaakt indien
365 dagen in het jaar zijn
antwoord is eenvoudig. Aangezien
vaak voorkomt dat belangrijko
van den Lord Mayor, op dezelfde
zelfde uren vallen, moet hij den
d zoo niet de te verorderen por-
*©1 of schotels over twee oi
maaltijden verdeelen. Hij zal eten
tafel en acte de presence geven
andere, Verscheidene ega's van
5t'ge Lord Mayor's klagen al bij
dat haar echtgenoot nimmer aan
tafel zal eten. En de meeste
-''ayoresses", die met haar weder
baar een normaal huishouden te-
in na een jaar in het Mansion
Keven uiting aan diepe vreugde
*t vooruitzicht dat huiselijkheid eu
samengaande gezelligheid op-
zullen worden van het ecli-
t*staan.
®eeste „City Companies", de mo-
°verblijfgele<n van de oude hand-
'Ipldeo
en alleen nog in de namen
aan die gilden, want geen der
j.Livery Companies" (zooals
*°rden genoemd) beoefent, een
.j Z,1 zijn allen welvarende haa-
meeste City Companies
tZ1Jn er zoowat 70 verwachten
r A ^a^or ^at hti althans ééa
'oers bijwoont. Dan noodigen de
liters van andere Londensche
den hoofdburgemeester uit tot
^.TSnbet feestmaal bij hun ambts-
*-r zijn bovendien vaste, elk
j. J ereQde eetfuncties, die 4© Lord
geeft in zijn ambtswoning. De
,s die in den avond van az
n^0r'8 Show" exp 9 November,
'etnier van Brittannië de voor-
jvl« en een meer of mindec
Tedevoering uitspreekt. In dat
opzicht was het Lord Mayorbanquet dit
maal historisch omdat voor het eerst een
Labour-minister te gast was in het huis, dal
indrukwekkend en glorieus is bij de gratie
van den goud winnenden particulieren han
del van eeuwen in de City.
Hoewel de Lord Mayor een groot stuk
van den dag feestetend moet doorbrengen
(de maaltijden zijn gelukkig voor hem
niet meer zoo copieus als voorheen), kan
machtig veel routine-werk er niet voor blij
ven liggen. Hij zit dan ook eiken dag at
vroeg in den morgen aan zijn schrijftafel
om stukken en correspondentie af te doen.
Voeg daarbij de vele beroepen, die op den
tijd van van dezen belangrijken man wor
den gedaan, beroepen die hij niet kan ver
onachtzamen, zooals het leiden van liefda
digheidsbij eenkomsten, het leggen van eer
ste steenen, het openen van nieuwe be
langrijke gebouwen of instellingen... dan ia
het duidelijk, dat <men hier vindt (bij ge
brek aan vergelijkende kennis) dat bet
ambt van Lord Mayor het drukste van de
wereld is.
De optocht, de eerste functie van den
nieuwen Lord Mayor, geeft gewoonlijk in
een belangrijk onderdeel symbolisch weer
wat zijn voornaamste bezigheid uitmaakt^
of belangstelling heeft. En aangezien Sir
W illiam voor alles drukker is had men dit
jaar een historische voorstelling ontwor
pen van de drukkunst. Er is niet veel ver
band tussohen de drukkunst en het auto
mobilisme (vooral voorgesteld door de
snelste wagens van de wereld, die zijn be
reden door de 'helden van de motor
track", Campbell en Segrave). Er is ook
niet veel verband tusschen dat automobi
lisme en den Volkenbond. Tenzij men
en het zou niet als een absurd inzicht kun
nen worden besohouwd vaststelt dat
drukkunst verband houdt met alles dat
daar in de wereld te zien en te koop en te
doen is. En tenzij men vindt dat automobi
lisme. snel of niet, de idealen, van den
Volkenbond en den vrede kan dienen >f
bereids dient, omdat het grenzen een be
lemmering vindt en omdat het de men-
sahen van allerlei landaard onder elkaar
brengt in het drukker wordend internatio
naal verkeer.
Wat dus in den optocht dit jaar. voor
den luister van het ambt van Lord Mayor
van Londen, ongelijksoortig leek. was het
wat ruimer bekeken misschien niet. Laat
ons dat aannemen.
De broek.
Dezer dagen iliield een Londensche club
van kunstzinnige, tevens vroolijke, tevens
welgestelde menschen („the bright young
people" lieeten zij) een avondfeestje in
Chelsea. Chelsea is, zooals de lezer wèl
eens zal hebben gehoord ,een artistiek
kwartier van deze stad, waar de meest
vooruitstrevende denkbeelden op bet gebied
van kunst en samenleving worden geboren.
Van de gasten werd verwacht dat zij zou
den verschijnen, opgemaakt als personen
die zij het meest vereeren of „als zij graag
zouden zijn". Er waren eenige zeeroovers
van de partij. Dit getuigt van den kinder
lijken geest, die deel der feestgangers
beheersohle. Een Engelsche jongen denkend
aan zijn toekomstig emplooi in de wereld,
begint met „pirate" te willen zijn.
Het merkwaardigste van de partij was
echter dat de meeste aanwezige dame9
in mannenbroeken waren gekleed. Men
kan slechts opmerken dat het leven van
deze dames van Chelsea eenvoudig en be
vredigend moet zijn indien haar hoogste
eerzucht kan worden bevredigd door een
broek van een man aan te trekken. Wei
nige mannen, die eiken ochtend van hun
leven zich in dit nederig kleedingsluk ste
ken, beseffen dat zij zich „in *het geheim"
van een tevreden leven steken.
Intusschen moet het feit, dat de dames in
broeken ter partij verschenen, een beden
kelijk symptoom zijn voor de strijdsters
voor nog verder doorgezette emancipatie. De
theorie dat de man het superieure, het
sterke geslacht is, mocht men in dezen tijd
verouderd wanen. Maar de dames, en dan
nog wel in het progressieve Chelsea, die
..'bright and young" waren, hebben de oude
Oheorie nieuw leven gegeven. De laatste
jaren is het hier voor vrouwen meer en
meer gewoonte geworden het mannelijk
deel der gemeenschap toe te spreken als
..oude boon" of, indien zij behalve supe
rieur ook aardig wilden zijn als „poor old
darling". Alle termen drukten min of meer
meelijden uit met een slakker in onder
gang. En nu komt daar opeens een pele-
ton dames m de broek vedelaren dat zij
niets liever zouden willen zijn dan man
nen. Wij gaan vooruit.
Losse nummers van ons Blad zijn
behalve aan ons bureau
ook verkrijgbaar bij de
Firma A. HILLEN Breestraat 154,
Firma A. HILLEN. Stationsweg,
Firma A. T. H. WITTENBURG.
Haarlemmerstraat 2.
W. G. I VERBURG Sigarenhandel
Heerenstraat 2.
Fa. A. SOMERWIL Azn.Hoogew 24
A. M. VAN ZWICHT.
Kiosk Prinsessekade,
en bij
JOH. HOGERVORST Haarl.str. 128
en des Zaterdags bij
A. H. v. d. VOOREN. H. Rijndijk 74-
EEN MOOIE HERFSTWANDELING.
La neige se prépare aldus de weers
voorspelling voor het gebergte. Wanneer
we nog van de weelde van den heTfst wil
den profiteered dan werd het tijd. En zoo
zaten we den volgenden morgen in een dier
voorwereldlijke trammetjes, zooals ze alleen
nog hier en daar in Frankrijk te ontdekken
zijn. Een vervoermiddel, waarmede soms
20 K.M. gehaald wordt, op eenigszins steife
wegen niet meer dan 8 of 10. Voorbij het
standbeeld van Voltaire, door het stadje,
waar nog steeds de kleine ceramiekfabrie-
ken en pottenbakkerijen herinneren aan
den ..patriarch van Ferney", die het arme
dorpje tot een welvarend fabrieksstadje
wist op te werken, kropen we langzaam
in het Pays dc Gex tegen de hellingen van
de Jura op, tot in het oude bergstadje Gex
het armzalige locomotiefje eindelijk tot
rust kwam. Door kronkelende nauwe
straatjes, langs antieke zeventiendeeeuw-
sche monumentale gebouwen voert de weg
omhoog naast de beek. die hier officieel
als rivier" le Joumand betiteld wordt. In
de weiden, boewei nog mooi groen, weinig
bloemen meer. Slechts hier en daar groote
plekken lila. herfsttijloozen. De weg door
dit dal van Creux de TEnvers wordt steeds
steiler en smaller tot hij zich eindelijk
vernauwt tot een passage van slechts twee
meter, waar de Journand zich een baan
breekt tusschen twee hooge rotsen, les Pot-
fes Sarazines. Volgens de overlevering zou
dit de plaats zijn, waar de Allobrogen of
BouTguignons de uit het Zuiden opdringen,
de Sarazenen (Arabieren) den verderen op-
marsch hebben belet.
Voor de waarheid van dit heldenfeit durf
ik niet instaan, maar wel kan ik verzeke
ren, dat op dezelfde plaats, waar de Sara
zenen hun neus zouden gestooten hebben,
een inboorling ons eveneens tot den terug
tocht trachtte te dwingen. Het was een
jager, die hier juist een marter geschoten
had, welke kostbare jachtbuit hij vol triomf
toonde. De man putte zich uit in argu
menten om ons te bewegen van koers ts
veranderen, 't Was een gevaarlijk pad sA
beter gezegd heelemaal geen pad, een paar
honderd meter verder liep het dood tegen
de rotsen en in elk geval was het voor
dames niet te doen. Met plezier zou hij
zelf ons een beteren weg wijzen, we behoef
den slechts een half uurtje terug te gaan.
Dan zouden we een prachtig vlak pad vin
den, dat niet door maar om het bosch ging
en veel veiliger was dan de weg, waarop
we thans ons leven waagden. De over-
groote dienstvaardigheid van onzen Nimr#d
leek verdacht, temeer daar hij zoo onvoor
zichtig was geweest zich tc laten ontvallen,
dat verderop zich nog een marter bevond,
die hij eveneens onder schot hoopte te
krijgen. De veronderstelling, dat hij ons
liever niet op zijn jachtterein zag, waar
wc het wild zouden kunnen opjagen, was
niet al te gewaagd. Zoodat we, ondanks
zijn geweldig flux de bouche, besloten den
tocht volgens de vastgestelde route door
te 'zetten. En alras bleek, dat bet advies
van onzen vriend niet al te betrouwbaar
was, want er was een pad en wat voor een
pad nog wel Zelden hebben we een excur
sie gemaakt door zulke mooie en groote
bosschen op dien herfstdag. Ruim 1400 H.A.
hoogwoud, een der grootste bosschen van
Frankrijk. In de laagte loofhout, beuken,
eiken en acacia's, boogerop voeren deü en
laryx de alleenheerschappij. Hoewel midden
October, alles nog in volle blad met do
mooiste herfsttinten, van het diepste goud-
bruin tot het helste rood en geel. Steeds
slingert het pad zich omhoog naast de
beek, die ontelbare kleine watervallen
vormt en van alle zijden gevoed wordt
door stroompjes uit de zijdalen. Hier en
daar wisselen rotspartijen in het eigenaar
dige grijs, geel en rood van de kalksteen
af met het groen en het goud van het ge
boomte, tot we eindelijk de bron van de
Journand ontdekken. Een open plek in het
bosch, waar onder een paar rotsblokken
van alle zijden straaltjes water voor den
dag treden Onder de grootste bevindt zich
een lekke afgedankte waschtobbe. Wat dat
ding daar te maken heeft en wie het heele
maal naar boven heeft gesleept, blijft ons
een raadsel. Ten slotte begint het groene
koepeldak lichter te worden en tusschoa
de hooge stammen door arriveeren we op
de eerste weiden, afgesloten door een stel
len onbeklimbaren rotsmuur. Hier, op een
hoogte van 1100 M., geen bosch meer, maar
tal van groene reusachtige dennen, zoo ka
rakteristiek voor de Jura. Het vee. reeds
afgedaald van de hoogste weiden, blijft bier
nog een paar dagen van het mooie weer
profiteeren. alvorens in den warmen 6tal
beneden het winterlogies te betrekken.
Nieuwsgierig komen ze van alle kanten
opzetten. Mooie koeien van bet in deze
streek zeer gezochte race Gessiene. Grooter
en zwaarder, maar lichter van kleur, en
niet uitsluitend roodbruin als het gewone
bergvee. Op deze weiden ontdekten we een
paar mannen bezig plantenwortels schoon
te maken, te sorteeren en op te stapelen.
Het bleken Duitsch-Zwitsers te zijn, die
hier hun kost ophaalden door het verzame
len van de wortels van gentianen. Bij kar-
revraohten vol brachten ze die naar bene
den, van waar ze per spoor naar Weenen
gedirigeerd werden, waar ze dienden ter
bereiding van de welbekende gentiaanbit-
ter. Elke week leverden ze een wagon af en
den heelen zomer waren ze hier reeds bezig
geweest Wie hier de eerste volgende jare'j
komt, kan zich de moeite besparen de heer
lijke blauwe bloemen te zoekeR. Op de
vraag, waarom ze zoover van honk gingen,
waar deze planten toch in overvloed in
het Berneroberiand voorkomen, vertelden
ze ons, dat nergens in Zwitserland het uit
rukken van planten op zulk een schaal ge
doogd werd Hier in Frankrijk had niemand
het hun verboden, zoodat ze van plan wa
ren het volgend jaar de streek verder af
te werken
Gelukkig zijn ze in den laatsten tijd in
Frankrijk ook wakker geworden en begint
men te beseffen dat het tijd wordt de bosch-
en bergflora te beschermen. Maar hoewel
er reeds een hierop betrekking hebbende
verbodsbepaling is afgekondigd, ziet men
nog steeds de toeristen, den rugzak prop
vol met bloemen en zelfs met heele planten
onder bet oog van de douane de grens
passeeren.
In Zwitserland behoef je dat niet te pro-
beeren. Vooral het Edelweiss wordt tegen
woordig streng beschermd en het plukken
er van is in de meeste cantons verboden. Dit
ondervond lang geleden een jong toerist, die
met een rugzak vol van deze zeldzame plan
ten brutaal weg door een bergdorp mar
cheerde. Een landjager, zooals ze in Oost-
Zwitserland de gendarmen noemen, verbali
seerde hem en wilde de bloemen in beslag
nemen, waartegen de toerist zich -verzette,
zich er op beroepende dat hij de zoon was
van een in Bern geaccrediteerd vertegen
woordiger van een der groote mogendheden.
Maar ondanks zijn protest werd de zondaar
opgebracht en door de plaatselijke ma
gistraat tot een zware geldboete veroordeeld.
Heftige verontwaardiging van zekere zijde
in Bern en de Fédérale regeering gaf een
zachten wenk dat het in dit geval beter was
de zaak blauw blauw te laten. Maar daar
wilden de Grissonaas niet van hooren en het
eindigde er mede dat de boete betaald werd.
Vanaf deze weiden komen we over eeq
heel smal en zeer steil geitenpad boven den
rotsmuur, op de kam van het gebergte. Van
verre gezien lijkt de Jura een massief hoog
maar vlak terras zonder uitstekende toppen.
Maar ten je eenmaal boven, dan constateer
je dat het een golvend plateau is met kopjes,
een paar honderd meter hoog. Een zeer
eigenaardig landschap, hier in de hooge Jura.
Het beeld van verlatenheid en melancholie
maar toch niet zonder een zekere grootsch-
heid en een aparte bekoring. Magere weiden
met veel steenhoopen, zacht glooiend naar
het Noorden, maar naar het Zuiden, waar de
rand gevormd wordt door naaklc rots, inééns
loodrecht afvallend. Langs die kam loopt,
onafgebroken alle golvingen van 't sterk
geaccidenteerd terrein volgend-, een schuts-
wal van losse steenen, minder ten behoeve
van de toeristen dan wel voor hot vee om te
verhoeden dat de koeien langs de steile hel
lingen in de diepte rollen, waarbij ze ver
pletterd zouden worden. Voor geiten en spe
ciaal voor schapen zijn deze wallen over
bodig. Vooral de laatsten zijn zulke schit
terende acrobaten, dat ze, behalve bij zwa-
ren mist of verblind door een sneeuwstorm,
nagenoeg nooit een ongeluk krijgen, hoe steil
een helling ook zijn mag.
Daar de Jura hoofdzakelijk uit kalkge-
steenten bestaat, vindt men hier 's zomers
een waar tapijt van bloemen. Nu, terwijl
het boven reeds grimmig koud is, de wind je
onbarmhartig geeselt, nog slechts de bloe
men met harde en leerachtige bladeren. De
combes, dc diepe kommen tusschen de kop
pen, zijn bezaaid met mooie zilverdistels,
terwijl de grijsgroene rotsen zelve bezet zijn
met heele bouquetfen vetplanlen, veel op
cactussen gelijkend. De groote gele gentiaan
is uitgebloeid en van de crocus, een specia
liteit van de jura, die je hier in den vroeg-
zomer in heele velden vindt, is natuurlijk nu
nog niets te bespeuren. De boomgrens ligt
hier vrij laag. Op 'n 1400 h 1500 M. begin
nen de dennen reeds te verschrompelen,
worden afgeplat met verschrompelde kruin
en zijn steTk door den wind verkromd. Zij
worden steeds onaanzienlijker en geven het
een honderd meter onder den kam op.
De Jura wordt relatief weinig bezocht. De
groote stroom toeristen zoekt het Zuidelijker
en hooger op, in het hart van Savooye, ge
lokt door de eeuwige sneeuw en hel ijs.
Vandaar dat men hier nog tal van planten
vindt elders reeds lang uitgeroeid. Je kunt
bier een dag ronddwalen zonder één sterve
ling te ontmoeten. Nergens een heilig huisje
of gelegenheid zich op welke bescheiden
wijze ook te restaureeren. Nergens op deze
hoogte een bron. Alles noodig om een mensch
een dag op de been te houden moet in rug
zak en veldflesch meegesleept worden.
Slechts sporadisch hier en daar een chalet
en een veestal, alleen in den zomer be
trokken. Men is hier in het rijk der absolute
stilte. Geen gebaande weg, ternauwernood
een aanduiding van een voetpad. Tusschen
de rotsen en de struiken moet men zelf den
weg zoeken. Maar het uitzicht dat men elk
moment van den hoogen kam geniet, ver
goedt moeite en inspanning. Vlak onder ons
een zee van groen, het eindelooze woud met
hier en daar een lichte plek, een bergweide,
met een eenzaam chalet, dan diep inge
sneden valleien-verder-op de vlakte met tal
van dorpen, en het groote glinsterende meer,
en op den achtergrond de trotsche blanke
kelen van Savooye!
Terwijl in het Zuiden de Jura steil afvalt,
daalt ze in het Noorden in glooiende ter
rassen af naar het wijde dal van de Valse-
rine. Hierdoor is ze 's winters een ideaal
terrein voor de ski. De toegangsweg, over de
Col de la Faucille, is een prachtige door
Napoleon aangelegde weg ter verbinding van
Parijs met Genève. In ontelbare wendingen
kronkelt de breede heirbaan tegen den berg
op door bosschen en rotsen steeds verrukke
lijke vergezichten biedend.
Op de Col, waar het zomers steeds één
en al leven en beweging is, is het thans
doodstil. Van al de talrijke hotels en kroe
gen was er nog slechts één bewoond; zelfs
het bureau deT gendarmerie was gesloten.
Op onze vraag of dit hotel des winters
geopend bleef, vernamen we, dat dit afhing
van het feit of de weg op de Col zelve, waar
de sneeuw zich meters hoog ophoopt, al dan
niet gebaand wordt.
„Dit jaar zal dat in elk geval wel ge
beuren. want onze député voor het départe
ment de l'Ain is tevens Minister van Bin-
nenlandsche Zaken".
Toen dit gezegd werd, was het ministerie
Briand nog niet gevallen Maar na deze ge
beurtenis vrees ik, dat de nood zakelijk he id
den weg over de Col vrij te houden, dit jaar
vermoedelijk wel niet urgent zal blijken,
zoodat de sportbroeders er wel op mogen
rekenen dezen winter hier geen gastvrij
pied k terre te vinden. Waf de politiek al
niet op haar geweten heeft.
Dr. KLAUS.
Genève, eind October.
RECLAME.
30 c.m. Rsclame plaat slechts f. 2.60
(LIEFDE EN ROZEN)
Tel. 593 Haarlemmerstraat 55
tegen over CITT THEATER 7792
PLUIMVEE.
DE JUISTE VOEDING EN VERZORGING
VOOR HET VERKRIJGEN VAN
WINTEREIEREN.
Om aan volop wintereieren te kunnen
komen, moet men den dieren een voeder
geven, zoodanig van kwaliteit en samen
stelling, dat daarin dc noodige stoffen zijn
te vinden, waaruit de eieren gevormd kun
nen worden, terwijl bovendien de hennen
in een puike conditie blijven Een bekend
Nederlandsch kippenhouder, die steeds op
een goeden winterleg kan bogen, geeit zijn
voedermethodc als volgt aan. 's Ochtends
zoo vroeg mogelijk hard voer. dat wordt
ondergeharkt. 's Voormiddags, ongeveer half
tien, wat zonnebloempitten, paddi en hen
nepzaad en 's namiddags weer hun rantsoen
hard voer, terwijl de meelvoerbak steeds
den geheelen dag openstaat. De bedoeling
van dat 3 maal hard voer geven is niet om
ze lot een meerdere voeder-opname te bren
gen, doch uitsluitend om ze zooveel moge
lijk aan het werk te houden, zoodat men
dus hun dagrantsoen over drie voertijden
verdeelt. Steeds volop groenvoer, bestaande
uit boerekool, mangelwortels, suikerbieten
en knolrapen zijn slechts een surrogaat
daarvan; roode voerwortelen een uitmun
tend vervangingsmiddel, terwijl de kleine
kippenhouder aan gekiemde haver een
prachl-groenvoer bezit. Frisch drinkwater
staat den geheelen dag volop tot hun be
schikking. Als men maar bedenken wil, dat
kippenhouden in den winter heel veel toe
wijding vraagt. Want in den winter is kip
penhouden meer dan het geven van eten
en drinken en het rapen van eieren. Degeen
die dal begrijpt is al een heel eind op weg.
De lijd om de hoenders te verlichten is
langzamerhand aangebroken. Dezer dagen
heeft men daarover een heel interessante
radio-lezing gehouden door den bekenden
pluimvee-deskundige, den heer D. J. Hol-
steijn, kunnen beluisteren. Deze sprak als
zijn overtuiging uit, dat een verlichten der
hoenderverblijven gedurende den laten
Herfst en den Winter niet iets onnatuur
lijks of geforceerds is, integendeel dat een
verlichting niets anders is als een correctie
van een voor de hoenders onnatuurlijk
jaargetijde. Aangezien genoemde heer als
do Nederlandsche expert op het gebied van
de Pluimveeverlichting mag worden be
schouwd en niemand minder dan de N.V.
Philips er toe is overgegaan de praktijkproe
ven voor een verlichting met behulp van
een nieuw systeem ultra-violette stralen
uitzendende lamp aan hem toe te vertrou
wen, mogen wij aan die uitgesproken mee
ning wel degelijk waarde hechten. Inder
daad leert de praktijk ook, dat een verlich
ting tijdens de korte dagen voordeelig is.
Men doet het soms 's ochtends, soms
's avonds, soms 's ochtends en 's avonds,
hoofdzaak is maar, dat de hoenders een
betere dagverdeeling hebben, dan zonder
een verlichting het geval zou zijn. Wan
neer men door middel eener verlichting een
werkdag van 12 uur kan geven, heeft men
een goede verdeeling verkregen. De kleinere
kippenhouder kan het doen door dat ge-
gedeelte der ren, dat onmiddellijk bij het
nachtverblijf aansluit wat af te schutten en
in dat gedeelte een verlichting aan te bren
gen of met een benzinegas-lantaarn, of met
twee kleine 4'/j Volt sterke lampjes. Hij
kan dan een zoogenaamde schel transforma
tor van 8 Volt sterkte in de lichtleiding op
nemen en de lampjes in serie schakelen,
d.w.z. een draad gaat naar het eene lampje,
de andere draad naar het tweede, terwijl
de overblijvende twee klemmen van de
lampfittings onderling worden verbonden,
zoodat de stroom dus door het eene lampje
naar het andere loopt Wanneer deze
lampjes tegenover elkaar worden gehangen,
zal er geen schaduw ontstaan en kan men
er een ruimte van 2 maal 2 Meter voldoen
de mede verlichten Heeft men een grooter
oppervlak (e verlichten, dan komt er een
gewone 40 Watt lamp aan te pas Dikwijls
verlicht men zoodanig, dat de dieren een
werkdag van 6 tot 6 krijgen. In dat geval
gaat men er dan wel toe over met ook nog
een electrische schakelklok in de leiding op
te nemen, welke het licht automatisch in-
en uitschakelt, wat vooral voor hen die erg
met hun bed bevriend zijn, een heel gemak
beteekent.
RECLAME. 7811
