m Buiten!. Weekoverzicht.
70*te Jaargang
WAT HET BETEEKENT OM
PRESIDENT TE WEZEN.
BRIEVEN UIT BERLIJN.
LONDENSCHE BRIEVEN.
Door CALVIN COOLIDGE,
oud-president van de Vereenigde Staten.
IV.
Veler oogen zijn steeds op den President
gericht. Hoe hij zijn
redevoeringen maakt.
Alles wat de President als zoodanig ver
richt is van zoo groot belang, dat hij voort
durend op zijn hoede moet wezen. Dit geldt
niet alleen hemzelf, maar ook iedereen van
zijn omgeving. Niet alleen in zijn ambte
lijke daden, maar in zijn geheele maat
schappelijk verkeer, en zelfs bij zijn ont
spanning of als hij rust neemt zijn steeds
veler oogen op hem gericht om er voor te
waken, dat er niets ongewoons of onregel
matigs gebeurt, waaruit lof of blaam zou
kunnen voortvloeien. Vaak worden beuzel
achtige voorvallen, een onbeduidende han
deling, een ongelukkige zin in een toespraak,
een gebrek aan geduld tegenover iemand die
met een onmogelijk voorstel komt, te veel
aandacht voor een bepaald persoon of te
weinig hoffelijkheid tegenover een ander,
vergroot onder den indruk van het oogen-
blik. Al vallen zulke gebeurtenissen ten
slotte tot hun juiste beteekenis terug, en al
zijn zij feitelijk van te geringen aard om
er beschouwingen aan te wijden, indien zij
vaak voorkomen kunnen zij een atmosfeer
van onrust scheppen, waardoor een ernstige
botsing kan ontstaan met de leiding van de
openbare zaak. welke waarlijk van belang is.
Het was mijn bepaald verlangen om in
het Witte Huis zooveel mogelijk alles een
voudig te houden; ik wilde in geen enkel
opzicht eenig aanmatigend vertoon invoeren.
Dat bracht mijn opvatting van het hooge
ambt mee. In zichzelf bevat dit reeds een
voldoende macht, zoodat elke uitwendige
tooi van weelde en schittering overbodig was
om indruk te maken. Het ambt bezit 'krach
tens zijn aard een waardigheid, welke op
zichzelf al voldoende is. Natuurlijk moet
een zekere formaliteit in acht genomen
worden, en de persoonlijke aanrakingen
moeten ten allen tijde worden gevoerd met
uiterlijke welvoegelijkheid en waardigheid,
overeenkomstig de beste lo-achten van een
beschaafde samenleving. Maar men heeft
daarbij geen theatrale vertooningen noodig.
Hoezeer hij dat ook moge betreuren, de
President houdt bij de aanvaarding van zijn
ambt op een gewoon burger te wezen. Om
zijn ambt volledig te kunnen uitoefenen,
moet hij door vele beschermers omringd
zijn. Wanneer dezen slechts voor korten tijd
zouden worden teruggetrokken, zou hij
worden overweldigd door het volk, wat
ihem grooten last zou bezorgen. Het zou mij
aangenaam zijn geweest als ik had kunnen
reizen met den gewonen trein, die voor het
publiek toegankelijk is Dat heb ik eens
of tweemaal gedaan. Maar het bleek mij,
dat dit voor de spoorwegen groote moeilijk
beden opleverde. Zij lieten mij weten, dat
het onveilig was, omdat zij niet de nood
zakelijke voorzorgen konden nemen. Daar
om leek het 't beste achter den gewonen
trein een tweeden trein te laten loopen, uit
sluitend ten gebruike van den President en
zijn gezelschap. Altijd werd mij een speciale
wagon aangeboden, maar ik meen dat ik
daarvan slechts een keer gebruik heb ge
maakt, toen betere comfort noodiig was voor
mevrouw Coolidge tijdens haar ziekte.
Evenwel, het was mij niet gegeven tijdens
den duur van mijn ambt veel te reizen, maar
ik liet mij overtuigen, dat de regeering een
eigen wagon moest laten maken ten ge
bruike door den President, wanneer hij
Washington verliet. Op hem drukt zulk een
zware last, zijn verantwoordelijkheid is zoo
geweldig, dal het een wijze plicht mag
'heeten hem met zulke onbekrompen hulp
middelen te omringen, dat hij zooveel doen
lijk beschermd wordt tegen alle physieke
ongemakken.
Het is niet algemeen bekend hoeveel
kleinigheden in acht genomen moeten
worden als de President op reis gaat.
Verscheidene dagen te voren gaan een of
twee mannen in het geheim naar de plaats
van bestemmng. De lijn waarlangs hij reist
en elke straat, elke plek die hij bezoekt
wordt vooraf nauwkeurig onderzocht. De
verschillende plechtigheden moeten vooraf
woixien goedgekeurd. Vaak is de plaatse
lijke politie ontoereikend, waardoor het noo
dig is gebruik te maken van de hulp van
leger of marine om hen bij te staan. Niet
alleen de adjudanten van den President en
zijn lijfarts, maar ook verscheidene geheime
dienstmannen, leden van zijn ambtelijk per
soneel en huisbedienden moeten den Presi
dent vergezellen. Er moet ook gerekend wor
den op een groot aantal verslaggevers en
persfotografen, die hem bij alle gelegen
heden volgen. Alles wat de President ver
richt wordt vastgenageld. Elke goederen
trein, welke hij passeert, wordt stopgezet en
elke passagierstrein mag niet harder rijden
dan tien mijlen per uur. Aangezien dit alles
glad moet 'verloopen, is er zorgvuldige op
lettendheid noodig om een groot aantal
kleinigheden te regelen.
Het was nimmer mijn gewoonte om van
de achterbalcons van een spoortrein af een
redevoering te houden Want dan heersoht
er zoo'n groote verwarring, dat maar weinig
menschen mij zouden kunnen verstaan, en
bovendien schijnt het mij ook niet bijzonder
waardig toe. Wanneer de President spreekt,
behoort dat een gebeurtenis te wezen. Door
de komst van de radio is het excuus voor
zulk een wijze van spreken welke vroeger
bestond, vervallen. De President spreekt nu
zoo vaak ..door de lucht", dat bijna iedereen
die dat verlangt, voldoende gelegenheid
heeft om zijn stem te hooren. Het scheen
voor mevrouw Coolidge en mij geschikter
om op het achterbalkon van den trein te
gaan staan, waar het volk ons kon zien.
Alleen te Bennington heb ik van dat balkon
af gesproken, waarbij ik mijn genegenheid
en achting betuigde voor het volk in den
staat Vermont, toen ik op mijn terugreis
was naar Washington. Ik heb ervaren dat
de liefde, welke ik behouden had voor de
heuvels, te midden waarvan ik was ge
boren, een gevoelige snaar aanraakte in het
hart van de gansche natie.
Een van de meest inspannende beproevin
gen, welke een President worden opgelegd
wordt gevormd door de aanhoudende drin
gende aanvragen om openbare voordrachten.
De uilnoodigingen daartoe zijn menigvuldig
en van dringenden aard. Zij komen per
telegraaf, per post en worden ook vaak
door afgevaardigden overgebracht. Geen
enkele gebeurtenis van eenige beteekenis
wordt ook maar door eenige groep, waar ook
in de Vereenigde Staten, gevierd zonder dat
zij den President uitnoodigt om een rede
voering te komen houden. Wanneer anderen
genieten van een vrijen dag, wordt van hem
cerlangd, dat hij in het openbaar optreedt
om de menschen te onderhouden en te on
derrichten met een formeele toespraak.
Daar zijn maar weinig openbare verkla
ringen, welke de President niet persoonlijk
opstelt, zooals proclamaties en boodschap
pen. welke aan het Congres worden gezon
den, of waarin hij zijn meening geeft over
den staat van de Unie in zijn jaarlijksche
boodschap, of ook wanneer hij zijn redenen
ontvouwt om zijn veto uit te spreken over
wetgevende maatregelen. Deze stukken zijn
verschillend van lengte. Mijn jaarlijksche
boodschap bevatte ongeveer 12.000 woorden.
Mijn redevoeringen waren gemiddeld iets
meer dan 3000 woorden. In den loop van
een jaar hield ik er ongeveer twintig, welke
waarschijnlijk ten minste 75.800 woorden
bevatten.
Dit soort werk is nogal tijdroovend. Het
vereischte een uitgebreid onderzoek en stu
die, welke veel moeite veroorzaken, en een
zorgvuldige en inspannende overdenking.
Elk woord moet worden overwogen, omdat
het een uitlating is van den President, welke
in huis en daarbuiten zal worden besproken
om zijn meening te leeren kennen, en er een
of andere verborgen gevolgtrekking in te
ontdekken. Voordat een toespraak werd ge
houden, werd die nauwkeurig onderzocht
door een of twee leden van mijn staf, en
vaak ook door een lid van mijn Kabinet.
Het was voor mij niet moeilijk om een toe
spraak op te stellen. De moeilijkheid lag
alleen in de voorbereiding. Dat is een be
langrijk deel van het werk van den Presi
dent, waaraan hij niet kan ontkomen. Het
behoort bij zijn ambt
RECLAME.
BIJ HOOFDPIJN, duizeligheid, suizen in
't oor, gestoorden slaap, slechte gehumeurd
heid. prikkelbare stemming, neme men
dadelijk het van ouds beproefd gebleken
„Franz-Josef'-bitterwater te baat. In rap
porten van eerste geneesheeren in inrich
tingen voor maag- en darmkwalen wordt
nadrukkelijk gezegd, dat het „Franz-Josef"-
water een bepaald voortreffelijk werkend
natuurlijk afvoermiddel is. 34-78
Inwendige crises.
Het werk te Genève is geëindigd en men
zou al een heel bijzondere Nurks moeten
zijn, om niet te erkennen, dat er inderdaad
vooruitgang is gemaakt, alles bij elkaar ge
nomen. De atmosfeer was den vrede zeer
gunstig en dat wekt hoop voor de toekomst!
Men voelt, dat de diverse regeeringen over
tuigd zijn van de voortschrijding der
vredesidee onder de volkeren en dat zij
daarmee rekening moeten houden, zelfs
meer, dan zij wellicht zelf geneigd zijn te
doen. Dat is de groote beteekenis van de
bijeenkomst der tiende Volkenbondsvergade
ring en daarvan dragen de gevallen beslis
singen ook de bewijzen. Maar al te gaarne
zou men echter in de genomen beslissingen
nu reeds bepaald omschreven vooruitgang
hebben willen zien vastgelegd, doch daar
van is, helaas, nog slechts heel sporadisch
sprake. Troosten we ons met de gedachte,
dat alle vooruitgang blijkbaar langzaam
moet gaan, wil zij bliiven<^ z^n-
Merkwaardig is. hoe afgeloopen week
diverse staten een inwendige crisis hadden
te doorstaan. Onverwacht is in Lithauen
do dictator Woldemara9 ten val gebracht
tengevolge van oneenigheid met president
Smetona, die steun ontving der overige
ministers. De bepaalde redenen van dit ge
schil zijn niet onthuld, zoodat daaromtrent
slechts geraden kan worden, iets, waaraan
wij ons niet zullen wagen; en dit te eer
niet, waar aan Woldemaras opnieuw de
portefeuille van buitenlandsche zaken is
aangeboden, die feitelijk nog voor hem
wordt opengehouden. Eén ding blijkt daar
uit zonneklaar, n.l. dat niet de buitenland-
9che maar de 'binnenlandsche politiek aan
leiding is geweest tot het conflict en dat de
positie van Lithauen ten opzichte van het
vraagstuk van Wilna in wezen niet ge
wijzigd mag heeten!
Voorts heeft de gespannen toestand in
Oostenrijk tot een crisis geleid. De Land-
bond, dus de partij, die het meest de actie
der Heimwehre steunt, is verantwoordelijk
voor het aftreden van het kabinet-Stree-
ruwitz, dat pas in Mei van dit jaar het be
wind aanvaardde. Toen heette het, dat alleen
economische en financieele aangelegenheden
te behandelen waren, maar de omstandig
heden ontwikkelden zich in andere richting
en voor een politieke crisis als thans ont
staan was als gevolg van het verlangen
naar een grondwetswijziging was de nu af
getreden premier niet berekend, vooral niet,
waar de Heimwehre door het dreigement
van een revolutionaire beweging een bijzon
der gevaar opleverden, dat 'n krachtig figuur
op de commando-brug van het schip van
staat vereisc'hte. Daaraan is Streeniwitz ten
offer gevallen!
RECLAME.
Woldemaras.
Steeruwitx.
Bondskanselier is geworden de politie-
prefect Schober, die reeds eerder, nj. in 1922
en 1928 deze functie bekleedde, een krachtig
man, wiens sympathieën weliswaar ook
uitgaan naar rechts, doch die geen vooraan
staande plaats in de politiek inneemt. Van
hem mag met recht worden verwacht, dat hij
tegen iedere gewelddadige actie, onverschil
lig van welke zijde deze komt, met groote
kracht zal optreden.
Dientengevolge vraagt men zich reeds af,
wat voor baat de Landbond dan heeft van
zijn politiek om het kabinet te doen sneu
velen, daar thans minder dan tevoren is te
denken aan inwilliging der grondwetwijzi-
gings-eisChen, maar toch is een reden te
vinden voor deze geste: tengevolge van den
gang van zaken was het crediet van den
Oostenrijkschen staat bedenkelijk gedaald en
dit vormde een dreigend gevaar. Waar
schijnlijk zal het optreden van Schober het
crediet grootendeels herstellen en dit is van
het allergrootste belang!
De derde inwendige crisis maakt Tsjecho-
Slowakije door, waar in de porteen, die
samen de parlementaire meerderheid vorm
den, oneenigheid was ontstaan, die men nu
door nieuwe verkiezingen tracht te beslech
ten! De uitslag schijnt evenwel een soort
rebus te zijn.
In Duitschland heeft de partij van Hu-
genberg tegen Stresemann den beslissenden
aanval ingezet. Bedriegen de voorteekenen
niet, dan is deze aanval door een te rechter
tijd ingezetten tegenaanval, reeds als mis
lukt te beschouwen! Men weet, hoe de
Duitseh-nationalen een referendum wilden
openen tegen het Young-plan, en daaraan
verbonden de ontkenning van de schuld
vraag. De Duitsche Volksparttf, dus depar
ts van Stresemann, is daarop gekomen met
de onthulling, dat de Duitseh-nationalen, die
altijd zoo te keer gingen tegen een verzoe
ning met Frankrjjk, zelf onder-
handsche onderhandelingen hebben ge
voerd met Frankrijk om tot een vergelijk
te komen en zelfs het aanbod deden van
een militair verbond, dat tegen Sovjet-Rus
land zou zijn gekeerd, al werd dat niet met
zooveel woorden gezegd. Dit feit heeft men
niet kunnen ontkennen, al probeert men
het van de zijde der Duitseh-nationalen na
tuurlijk zoo onschuldig mogelijk voor te
stellen. Ook van Fransche zijde kan het
voeren van dergelijke besprekingen niet wor
den tegengesproken!
Dit geeft wel eens weer een frissche kijk
op „politiek'' in algemeenen zin! En ver-
fcazen zal het zeker niet, dat onder de Duitseh-
nationalen afkeer tot uiting komt tegen zulk
een politiek van bederf, zooals men deze
verzoeningspoging met Frankrijk, te eer mag
ÏKnemen, als men weet, dat het Young-
plan tegenover een opgeven van de ont
ruiming van het bezette gebied (door Stre-
semann ook verkregen) en een loslaten van
de schuldkwestie, hetgeen slechts een se
cundair iets mag heeten, ook door Hugen-
fcerg en de zijnen werd geaccepteerd!
Het toont nog eens, waartoe politiek voe
ren kan! Het kan misschien meehelpen, om
in Duitschland tot zuiverder verhoudingen te
komen.
La bonne Société apprend a danser soit en CLUB ou lecons privées
a L'ACADÈMIE DE DANSE „R0CC0 DUBOIS''
34 JAB PIETERS2. C0ENSTRAAT, LA HATE, TEL. 71909 S537
Inschrijving dagelijks van 9 tot 9
Aanvang Wintercursasson cn Besloten Clubs met October
(Yan oneen correspondent).
Berlijn, 21 September.
Kort geleden schreef ik u over het lot
der kindexen in een groote stad. En nu
hoor ik plotseling van een zeer nuttige
instelling, die sinds kort in Berlijn be
staat en waarvan ik toóh even iets vertel
len wil.
Het is de „Jugendberatungsstelle", die
een half jaar geledeD in deze wereldstad
opgericht werd, en die reeds zooveel suc
ces gehad heeft, dat dezer dagen een fi
liaal in een ander deel der stad geopend
zal worden.
„Jugendberatungsstelle". Het woord is
typisch-Dnitsch. Om zulke woordcombina
ties moeten we de taal onzer buren eigen
lijk benijden. Ze zijn koTt en duidelijk.
Maar ze zijn natuurlijk on-Nederlandsch.
En gebruik ik ze een enkelen keer in mijn
brieven uit Berlijn, dan tikt men mij
dadelijk op de vingers: Germanisme! Nu
daar is niets tegen te zeggen. Men
moet vooral met ons, correspondenten
Duitschland, voorzichtig zijn. We spreken
den geheelen dag Duitsch, lezen Duitsch
en laten ons zoo licht verleiden, door mid
del van de kranten de leerlijke Germanis
men in het Nederlandsch binnen te smok
kelen. Wat verkeerd is.
Maar ik kan het niet helpenvaak be
treur ik, dat onze taal voor al die nieuwe
begrippen op wetenschappelijk, sociaal,
artistiek en technisch gebied zooveel min
der plooibaar is dan de Duitsche.
Ook hier weer! „Jugendberatungsstelle"
Ik lees dat, en weet onmiddellijk waar
het omgaat. Een „Stelle." Een bureau
dus, van niet a-1 te grooten omvang. Voor
de jeugd. En wel om die jeugd goeden
raad te geven.
En nu zoek ik naar een vertaling. „Bn-
reau van advies voor jeugdige personen".
Is dat hetzelfde als „Jugendberatungs
stelle" 1 Nauwelijks. De kern ontbreekt
(nog afgezien van het feit, dat „bureau"
en „advieB" geen kernachtig Nedcriandsch
zijn). De taalcommissie van het A, N. V
moge mij te hulp komen...!
Imtusschenhet gaat hier niet om de
vertaling maar om de zaak zelf.
Men ie in Duitschland tot de overtui
ging gekomen, dat de jeugd in een groote
stad een teer plantje is, een eigenaardig
slag, waarmee men niet volgens verouderd
cliché kan omgaan. Ik behoef hier niet in
herhalingen te treden. Een maand gele
den heb ik u al verteld, welke gevaren in
wereldsteden de schooljeugd bedreigen.
Oudere den geheelen dag van huis weg,
's avonds moe, in beslag genomen door
duizend zorgen. De kinderen op zichzelf
aangewezende straat als eenige speel
plaats; kioekliteratuur, die de jonge zie
len vergiftigt; op school kleine misdaQj
gers, die hun wijsheid aan de „nog niet
ingewijden" ten beste geven; dagblader
die op sensatie belust zijn en de phantasie
der kinderen op de gevaarlijkste ✓fjzo
prikkelen. Genoeg! Men kan gerust aan
nemen dat geen 5 pOt. van bijv. de Ber-
lijnsche kinderen onder normale, gezonde
omstandigheden opgroeit en dat de tal
rijke zelfmoorden van kinderen, de even
talrijke gevallen, waarin minderjarigen
zich toot den rechter te verantwoorden
hebben, aan de wereldstad geweten moe
ten worden.
Nu is men het in Duitschland er ovej
eens geworden, dat het moderne stadskind
noch in zijn onderwijzers, noch in zijn
ouders en in vele gevallen ook niet in
zijn kerkelijken leeraar zijn vertrouwde
zoekt en vindt.
Natuurlijk is ook hier de laatste jaren
reel verbetering gekomen. De zoogenaam
de „Aufklarung" vooral op sexueel gebied,
is het woord duidt het reeds aan,
ook in Duitschland bekend en zelfe popu
lair geworden. Men heeft zijn uiterste
best gedaan om door goede boeken en
artikelen vooral ouders een beter begrip
van het ontwikkelingsproces hunner kin
deren in de gevaarlijke puberteitsjaren te
geven. Ook de film heeft in dit opzic'n
goede diensten gedaan. Maar het is wel
merkwaardig hoe weinig ouders een juist
begrip van deze dingen blijken te heb
ben. Het is, alsof zij zelf met de je
ook alle herinnering van. zich afgerekend
hebben.
Ik moet, hierover schrijvend, plotseling
aan den onlangs verleden volksteekenaar
en humorist Heinrich Zille denken, die n
dichter en denker was, en die vooral in
de onderechriften vaak zoo uiterst raak
dingen kon zeggen.
Zille zag het heel scherp: de „Aufkla
rung" op 6exueel gebied is in handen van
een aap.
En daarmee kom ik vanzelf tot mijn
„Jugendberatungsstelle."
Verstandige menschen zijn op het denk
beeld gekomen, de jeugd der groote bU
den te helpen. Berlijn was natuurlijk de
aangewezen plaats voor zulk een proef
neming. Men heeft enkele specialisten,
die veel met kinderen te doen gehad heb.
ben, bereid gevonden in dit bureau zit
ting te nemen. En daar kunnen de kinde
ren nu den geheelen dag nit eigen initia
tief heengaan. Een advocaat heeft de
leiding. De kinderen, die iets op het ge
weten hebben, melden zich. Als ze niet
willen, hoeven ze geen naam en adres te
noemen. MaaT ze storten hun hart uit.
In de meeste, gevallen gaat het om
eexueele problemen, om dingen, die ze
niet begrijpen, waar ze bang voor zijn.
Men vertelt hun rustig en aan de hand
van teekeningen en modellen, wat ze
weten moeten. Men wijst hun op talrijke
gevaren, op de methodes van misdadige
elementeD die kinderen op straat *an-
epreken en meetronen. Jonge artsen^ of
pleegzusters nemen dit werk der inlich
ting in vrije uren op zich. Het resultant
is verrassend.
Maar ook over toestanden thuis, over j
de ouders, ever bToers en zusjes spreken
de kinderen. Men vertelt hun, waarom
en hoe. Veel wordt hun daardoor duide
lijk. Van het werk en de plichten der
ouders hadden ze geen begrip. Nu koeren
ze van de „Beratungsste-le" huiswaarts
en zien het gezin *iiet heel andere oogen.
Ze durven thuis niet te vertellen, wat
ze worden willenof ze hebben het ver
teld en begrijpeD niet, waarom ze dit of
dat ndet worden kunnen of mogen; men
maakt het hun duidelijk; of men gaat
zelf eens met de ouders, die het kind niet
begrepen hebben, spreken.
Misschien schuilen er ook gevaren in
dit systeem 1 Nederlandsche paedagogen
zullen er wellicht het hunne over te zeg
gen hebben- Maar ik vertel hier alleen de
feiten. En dde zijn, dunïkt mij, belang
wekkend ger.oeg!
Een half jaar bestaat het bureau in
Berlijn. En reeds hebben er zich 112 meis
jes en 175 jongens uit eigen beweging
gemeld, er hulp gezocht en ook gevonden.
Van d'eze kinderen waren 50 tot 60 pCfc.
uit arbeidei-skringen, 30 a «10 pCt. uit den
kleinen burgerstand en ongeveer 10 pCt.
u>it meer gegoede kringen. In het geheel
werden ongeveer 500 vragen gesteld.
Ik vertelde u reeds, dat de meeste vra
gen het sexueele gebied betreffen. Daaruit
zien we weer eens, welk een aandeel deze
dingen in het zieleleven van onze kin
deren hebbïn.
In Weenen, waar zulke hulp voor de
jeugd reeds langer bestaat, heeft men
soortgelijke ervaringen opgedaaD. Maar
ook eu hier gaat het om iets, dat naar
ik mij meen te herinneren voor Nederland
niet nieuw is adviezen inzake de be
roepskeuze worden hier opgeknapt. Waar
bij "dan wellicht het verschil met de Hol-
landsche methode is, dat de kinderen niet
<met maar zonder hun ouders, en wel iiili
eigen initiatief de „Beratungssbelle" op
zoeken. Althans de eerste maal.
Opvallend vaak echter komen de kin
deren ook hun hart uitstorten over con
flicten met de ouders. Dingen, die ze na
tuurlijk thuis niet bespreken kunnen, en
evenmin met de schoolkornuiten, .Jonge
menschen, die reeds hun eigen brood ver
dienen, weten den weg naar de „Jugend
beratungsstelle" eveneens te vinden, zoo
dra ze met hun werkgever moeilijkheden
hebben en niet weten, hoe zij zich gedra
gen zullen. Dan loopen vaak de raadge
vers even bij die werkgevers aan, en niet.
zelden zijn de moeilijkheden na één enkele
conferentie uit den weg geruimd.
Men moge in Nederland overwegen,
wat er in dit Duitsche voorbeeld navol
genswaardig is. En ik denk, dat de leider
dr. Beck, Berlin, Friedrichstrasse 59, ook
wel bereid zal zijn, inlichtingen over zijn
werk te geven.
Waarmee ik echter voor ditmaal nog
ndet afscheid van den lezer neem!
Bij het doorlezen van mijn brief van 7
Augustus heb ik namelijk bemerkt., dat ik
twee verdienstelijke Nederlandsche kun
stenaars, die sedert vele jaren in Berlijn
werkzaam zijn, niet vermeldde
Ik dacht het wel. Maar dat verzuim
kan goedgemaakt worden:
Het zijn de bekende opera-zanger Liuis
van de Sande, wiens heerlijke bas de
vaste klanten van de Sfcaatsopera crp prijs
plegen te stellen; eD zijn collega Corne
lls Bronsgeest, die echter reeds een jaar
of vijf geen deel meer van de opera uit
maakt, maar leider is van de opera- en)
operette-afdeelóng van den Berlijnschen
radio-zender. Met goede toestellen zult u
heon via Könipswüsterhausen nog vaak
genoeg kunnen hooren .En ook in de con-
certzaal blijft hij een welkom gast.
Ten slotte: de violist Dor van Bnale,
die in Belgische orkesten geen onbekend©
is, en die juist de voterende week hier ter
stede weer een'» een eigen orkest geeft.
Of ik ze cu allen genoemd heb? 'k Ge
loof het nauwelijks....
ROLAND.
(Van onzen Londenschen Correspondent).
O et aai als haantje de vooiste Afstands-
ffienzen ,iLoop het maail"
Engeland zien per taai.
Londen, 12 September 1929.
De Londensche taai blijft een voorwerp van
griel en geschil, steeds wat verzacht door
spot in de humoristische bladen. De be
stuurder wordt er onaf scbeide,ijk in ge
mengd. Hoe kan het anders? Zit hij
niet als vastgegroeid achter het stuur van
zijn wagen?
Hier is het nieuwste geval: Wanneer een
taai niet bezig is een „tare" te vervoeren,
staat het voertuig met andere taxi's en in
een rij achter elkaar in het ra.dden van een
straat, gewoonlijk bij een kruispunt. De be
stuurders verwachten dat gegadigden voor
een taai het voorste voertuig in de rij
zullen nemen. Dat kost wel eens zelfover
winning, b.v. wanneer de voorste taxi er
vuil en vervallen uitziet en de tweede een
pronkjuweel van taai-luister is. Maar indien
ge nw hand zoudt willen uitstrekken naar
den glanzend gepoetsten deurknop van het
vehikel op de tweede plaats in de rij, dan
laat zjjn eigenaar of bestuurder u weten,
dat ge het sjofele rijtuig vooraan moet
nemen. Ge gehoorzaamt gedwee, nit ge
woonte, om recht en billijkheid; de man
met den versleten wagen moet ook leven.
Het ia mogelijk, dat wij, aldus handelend,
