70ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 3 Augustus 1929
Derde Blad
No. 21284
Buitenl. Weekoverzicht.
ANECDOTA LEIDEN3IA.
LONDENSCHE BRIEVEN.
VAC ANTI E.
Poincaré exit Briand zijn opvolger
Aan den vooravond der Haagsehe con
ferentie Sovjet's lief en leed.
Weinig bevroedden wij, toen wij aan het
slot van ons vorig overzicht schreven, niet
te gelooven aan de geruchten betreffende
regeeringsmoeheid van Poincaré, dat diens
politiek leven tooh zoo spoedig zou zijn be
ëindigd, althans voorloopig, al is het dan
ook geen gevolg van regeeringsmoeiheidl Aan
den vooravond van de belangrijkste confe
rentie sinds de vredesbesprekingen als het
■n-are heeft de Fransche premier zich door
ziekte genoodzaakt gezien, het bijltje neer
te leggen, dat hij met zooveel succes in het
belang van zijn vaderland had gehanteerd,
't Is wel een hard gelag voor den noesten
werker, die den franc heeft gestabiliseerd, de
begrooting sluitend gemaakt, de schuldrege
lingen met Amerika en Engeland heeft doen
ratificeeren, om in het gezicht van 't eind
punt van al zijn moeilijke en moeizame be
moeiingen de leiding uit handen te moeten
geven van het Fransche schip van staat.
Zijn gezondheidstoestand dwong hem echter
hij zou een tweetal operaties moeien on
dergaan, waarvan er reeds een met bevre
digend resultaat juist heeft plaats gevonden
I— een maand of drie vier zich terug te
trekken, hoe hard het hem ook zal zijn ge-
Tallen. De leden van zijn kabinet hebben
nog hun uiterste best gedaan hem te be
wegen slechts met ziekenverlof te gaan,
maar terecht zag Poincaré in, dat dit niet
in het belang zou zijn van het land, dat
immers zoo krachtig mogelijk vertegenwoor
digd moet zijn ter komende conferentie en
hij bleef bij zijn aanvrage om ontslag. In
deze omstandigheden was Briand de aan
gewezen opvolger en deze heeft dan ook in
een paar dagen tijds zijn twaalfde ministerie
in elkaaT gezet. Feitelijk is dat te veel ge
zegd, want Briand heeft niets anders ge
daan, dan het kaibinet-Poincaré ongewijzigd
over te nemen!
Hij heeft eerst nog getracht om een iet
wat meer naar links georiënteerd ministerie
te vormen, doch de radicalen weigerden
de geboden voorwaarden en zoo bleef Bri
and geen keus. Direct heeft men Briand's
nieuwe kabinet den bijnaam „den Haag
kabinet" gegeven en deze betiteling mag
zeker geheel op haar plaats heeten. De
regeeringsverklaring was zelfs volledig aan
de Haagsehe conferentie gewijd en verwierf
dan ook een krachtige meerderheid, zoo
dat Briand kan zeggen te spreken namens
de natie!
Zeer de aandacht trok nog in de ver
klaring een passage, waaruit is op te
maken, dat Briand na afloop der confe
rentie ook denkt aan een heengaan om
redenen van gezondheid
Haagsehe conferentie, bezigden wij hier
boven; ja. alle twijfel dienaangaande Is
verdwenen, nu onze regeering officieel daar
van op de hoogte i9 gebracht. Maar ge
makkelijk heeft men het haar overigens
niet gemaakt. Tot op het huidige oogenblik
toe is nog altijd niet definitief de dag van
opening der conferentie bekend, al schijnt
men deze op 6 Aug. te mogen stellen; van
ernstige voorbereiding van de zijde der
deelnemers is geen sprake: een bureau
is er niet, een agenda is niet opgesteld,
de wijze van afdoening der aan de orde
komende vraagstukken is niet bepaald en
zoo zouden wij nog kunnen doorgaan. Nog
nimmer is onder zulke omstandigheden
zoo'n bijeenkomst uitgeschreven! Mede ge
let op de twist over de plaats van samen
komst kan niet van optimisme worden ge
vaagd. helaas
Met bekwamen spoed heeft onz;e residen
tie evenwel zich gereed gemaakt voor de
ontvangst ran de naar schatting pl.m. 600
congressisten, die vergezeld zullen worden
door een vermoedelijk even groot aantai
journalisten, wo. de meest bekende; zij
kunnen komen! Allerlei faciliteiten op het
gebied van snelle berichtgeving, officieel
pn niet-officieel, zijn in orde gebracht, voor
logies in de drukke Augustusmaand is ge
zorgd; het gebouw der Eerste Kamer
liet Vredespaleis is bezet door het Hof van
Internationale Justitie zal dienen voor
vergaderzaal, dat der Tweede Kamer voor
journalisten-huis!
Bedriegen de voorteekenen niet. dan zal
de conferentie grooter afmetingen hebben
dan aanvankelijk was uitgestippeld. Plan
vas toch. dat slechts de 6 groote mogend
heden, dus Engeland. Frankrijk, Italië,
Japan, Duitschland en Amerika zij het de
laatste ook door een bijzitter, met België
zouden vertegenwoordigd zijn en meer niet.
Ook Portugal. Griekenland en Polen zul
len echter vertegenwoordigers zenden en
misschien volgen Zuid-Slavië en Roemenië
üc>g! Dat wijst er op, dat deze landen de
gegronde verwachting koesteren, ook nog
ie zullen worden uilgenoodigd
PoBxie en Politiek.
Etienne Luzac. de stichter van de des
tijds zonder overdrijving „wereldberoemd"
geheeten Gazette de Leyde, was een
Oranje-lievend man. Toen tijdens de staats-
■Joelingen van 1747 en 174S bij de ver-
ezing van den Prins van Oranje-Nassau
°1 stadhouder en erfstadhouder ook Leiden
z,ch niet onbetuigd liet in het organiseeren
-vreugdebedrijven", had Luzac, die be-
nalve courantier ook boekverkooper was,
€*n tweetal „vaarzen" voor zijn vensters
aail^brachl: Het eerste luidde:
reine blydschap wekt de moed,
Jranje en Eendragt 't grootst vermogen;
'n ,me^s gunst is 't dierbaarst goed
Uat Keerlands volk meest sal beoogen."
De tweede proeve van dichterlijke politiek
Politieke dichtluim luidde:
De hoop, dat hel plan-Young zeker zou
zijn van aanvaarden, heeft men inmiddels
reeds lang laten varen. Dit zal kunnen
dienen als basis der besprekingen, meer
niet, In dezen geest heeft Stresemann, die
door ziekte van Rijkskanselier Muller de
Duitsche delegatie zal leiden, zich al geuit
en in zeker opzicht heeft de nieuwe Engel-
sche minister van Financiën, Snowder..
dit nog duidelijker uitgesproken toen Lloyd
George het Young-plan feitelijk een belee-
diging voor Engeland noemde. Ook Snow-
den verzekerde in zijn antwoord, dat hij
een verdere opoffering van Engeland zon
der dat deze gelijken tred hield met de
offers, die de overige schuldeischeTS van
Duitschland zich wilden getroosten, niet
zou aanvaarden en de door niets gemoti
veerde wijziging in de verdeelingspercen-
fages van Spa niet kon goedkeuren 1 En de
kleine landen, met name Griekenland, dee-
len dit inzicht, volkomen
Nieuwe finantieele moeilijkheden der
halve. die Frankrijk en Italië, de beide be
voorrechten van het Young-plan, staan te
wachten: en daarbij komen dan nog de
vele politieke aangelegenheden als ont
ruiming der bezette gebieden, het Saarge-
bicd enz. enz Is het wonder, dat in ieder
geval gerekend wordt op een langdurige
zitting en vermoedelijk wel op een in
tweeën gesplitste conferentie waar begin
September immers de Volkenbondsvergade
ring zal moeten worden gehouden?
Neon. voor optimisme is nog geen Teden!
Dan staat het er met het conflict lu*-
schen China en de sovjets gunstiger voor.
Oorlogsgevaar schijnt al niet meer aanwe
zig en directe .onderhandelingen met goede
kans van slagen, nu China weet alleen .te
staan, moeten niet ver meer verwijderd
zijn. Voor Rusland is dat een politiek for
tuintje.
De sovjets hebhen dat ook wel noodig.
waar zij een tweetal tegenslagen juist
moesten incasseeren. In de eeiste plaats is
de met veel bombarie aangekondigde mani
festatie tegen imperialisme en militairisme
op 1 Aug. den dag, dat 15 jaren geleden
de wereldbrand een aanvang nam een
volledig fiasco geworden en in de tweede
plaats heeft de Engelsche Labourregeeriug
ten aanzien van de hervalling der betrek
kingen een houding aangenomen, ö:e ?»Ios-
kou weinig kans geeft op de voldoening, die
daar gehoopt werd. Moskou hoopte, dat
Engeland thans het afbreken der betrek
kingen zoü betreuren, maar dit is niet ge
schied, integendeel Ook Labour verlangt
waarborgen tegen de propaganda en, wat
nog erger is, eiseht tevens regeling der fi-
nancieele kwesties! De twee Achilleshielen
van sovjet-RuslandVooreerst zijn de
besprekingen dientengevolge afgebroken: tot
de sovjets kunnen besluiten, van haar hoog
standpunt af te dalen
(Van onzen Londensohen Correspondent).
DE HITTEGOLF EN HAAR
VERSCHIJNSELEN.
Londen, 19 Juli 1929.
Het is warm. De lucht is strak blauw.
En do zon schijnt, onverlet, van het eerste
ochtendgloren af tot de late avondscheme
ring t-oe. Wij leven en werken in de onge
wone deining van een hittegolf. Ik spreek
van „deining'' om trouw te blijven aan het
beeld. Maar een hittegolf noopt in werke
lijkheid niet tot beweging. En alle men-
schen van de stad plegen lijdelijk verzet
tegen den arbeidsplicht. Onze belangrijk
ste maatschappelijke instelling het
lunoh-uur wordt gerekt tot ze in tijd
is verdubbeld. Wanneer een „heat wave"
Londen overvalt zien bazen en patroons
veel door de vingers. Het is een abnonmaVe
tijd, die tevens wordt beschouwd als een
tijd van weliswaar dragelijken nood.
De Engelschen zijn van meening, dat zij
in klim atologischen zin zeer slecht zijn be
deeld. Hud land is een land van doorweek
te gronden, hun lucht een lucht van regen.
Het leven is ingericht op de overheersching
van gure winden en onbarmhartige nat
tigheid. Gedurende tien maanden van het
jaar, tennaastenbij, verdraagt men het on
vriendelijke weer met regenjassen, para-
pluies, dikke wollen goederen en niet
te vergeten zelfbeklag. Tot zoo ver zijn
er punten van vergelijking met mijn va
derland en zijn bevolking. Men verlangt
naar zonneschijn en koesterende warmte.
Maar zoodra de hitte-golf is komen aanrol
len die het volk van deze eilanden vol
strekt onvoorbereid vindt, voot de ont
vangst wordt een soort noodtoestand
geproclameerd bij populaire unanimiteit.
Als het twee dageo warm is geweest en de
drogende aarde geen regendruppelen drinkt
„Eens dagt de Spaansche Vorst
uw onder 'tjuk te slepen;
Eens wierd gy tot dat wit
door Vrankryk aangegrepen,
Gy wierd tweemaal gered
door Nassaus moedig staal;
Sla wandelaar, en zegt:
nu is 'tderde maal."
Een dnistere geschiedenis.
„Een zonderling geval aldus een oude
aanteekening uit het jaar 1645 ontzwag-
telde zich omtrent deesen tyd in deese stad
Leyden, van 't welk het verhaal hier kortlijk
volgt:
De eenige zoon van den overleden Hertog
van Rohan (bedoeld wordt Hendrik due
de Rohan en pair de France geb. 1579, gest.
1638) en van Margaretha dc 3ethune werdt
in zyne kindsche (lees: kinder-) jaaren
door toedoen syner zuster (Marguerite de
Rohan .qui craignit que ce frère ne lui
enlevAt un jour l'immense succession de son
père st de sa mère") weggevoerd en onbe
kend in Noord-Holland en vervolgens te
Leyden besteed. Hy was den 18 December
1630 te Parys geboren. (De Biographie Uni-
hoort men geweeklaag over de ondrage
lijke warmte en beginnem de dagbladen
in het gansche land alarm te roepen over
het naderend tekort aan drinkwater. Wan
neer ge kennissen ontmoet, ontwaart ge
op hun gezichten de sporen der lethargie;
en zij getuigen terstond van hun lichame
lijk en geestelijk ongemak, veroorzaakt
door de afwezigheid van nattigheid. Zij be
kennen u dat zij halsreikend uitzien naar
den glans van het hemelwater op het ge-
looverte, dat zij de ooren spitsen in de
verbeelding om het zoet geluid te hoo-
ren van regen die klettert tegen ruiten en
dat zij zoo blij zullen zijn wanneer zij
weer dein hun gemeenzamen geur kunnen
opsnuiven van grond en vegetatie, die juist
door de watervoorraden in de wolken zijn
verfrisdht. Zoo erg is het met ons, Neder
landers, zeker niet gesteld. Wij mogel wel
een lange periode van zomersche warmte
en zijn in den geest niet zulke verstarde
amphibieën als de Britten.
Het weer is nu zonder genade. De zon
heeft al bijna een week lang warm ge
schenen. Het algemeene gevoelen is dat
Londen, waar het asphalt week is, waar d®
hitte wordt verhoogd door de frictie van
kolossaal verkeer en de lucht wordt ver
dikt door de mengsek van teer- en ben
zinedampen, moet worden ontruimd. De
plaatsjescouranten kwellen ons met afbeel
dingen van stoeten „bathing belles" in de
branding van de zee bij Brighton. De
plaatjes zijn een duidelijke wenk voor het
geen den in hitte miserabelen Londenaars
te doen staat. Indien zij de ingevingen
hunner harten konden volgen, zouden zij
„in a body", dat wil zeggen als één man,
in het koele en zilte nat vluchten.
Indien „de noodtoestand" nog eenigen tijd
aanhoudt, «al de bevolking haar decorum ver
liezen, althans de mannelijke bevolking. De
wakers voor decorum winnen het tot nu toe
nog. Getuige de ervaring van mr. Cook. Gij
kent mr. Cook. Hij is de vermaarde, tegen
woordig niet meer berucht geachte secrota-
ris var den mgmverkersbond. Hij was eens
de „leerling van Lenin", nu vriend en be
wonderaar van den Frins van Wales. En wie
goede vrienden is met den Prins van Wales.,
is.goede vrienden met alle Britten. Mr, Cook
is ook in zgn opvatting over de hitte solidair
met zijn landgenooten. Hg vindt haar ondra
gelijk. En wat is natuurlijker dan dat hij
den last tracht tc verlichten door zijn jasje
uit te trekken. Zoo in zijn hemdsmou
wen ging hij een restaurant binnen,
midden op den dag, om een lunch te ge
bruiken. Het kellnerinnetje kwam vragen
wat hij 250u gebruiken. En hij bestelde een
kopje thee en een ei en aardappelen. Ge
vindt het misschien een eigenaardig meng
hel, maar dat was toch werkelijk wat mr
Cook bestelde.... en niet kreeg. Want een
paar minuten later kwam de directeur van
het restaurant hem vertellen, dat hij niet
kon worden bediend, daar hij in zijn hemds
mouwen was Hier was dus een waakster
van Londensch openbaar decorutn in actie.
Mr. Cook mocht tegenwerpen, dat zijn ia?
in zijn kantoor was en dat hij wel in zijn
hemdsmouwen met burgervaders had ge
geten en dat hij in de beste restaurants in
Frankrijk en Duitschland had geluncht in
jasloos gerief, het hielp allemaal niet. De
instructies waren, dat een man in over
hemdsmouwen niet aan den openbaren
disch van het restaurant mocht aanzitten.
Mr. Cook veroorloofde zich in alle gepast
heid de opmerking, dat de jurk van de
waardin haar armen ganschelijk onbedekt
liet en dat verscheidene vrouwen met
bloole armen bezig waren de goede dingen
van het restaurant te nuttigen. Hij wees op
de tegenstrijdigheid tusschen een eetver-
gunning met bloote armen en een eetver-
bod met in hemdsmouwen gehulde armen.
Het baatte niet. En Mr. Cook maakte een
einde aan het pijnlijke onderhoud door te
verklaren, dat hij dan maar niet zou lun
chen.
En toch zijn cr in Londen wel restau
rants waar men „luchtig" kan eten, waar
niet alleen de man in overhemdsmouwen
kan consumeeren in vrede en ongestoord
wat zijn smaak hem voorschrijft, maar
waar zelfs een man in bloote beenen en
bloote armen wordt bediend alsof het de
gewoonste zaak van de wereld was. De
oases in deze bakkende steen-woestijn, die
Londen nu is, zijn de openluchtzwembas
sins. Ik ken er vier, en niet meer, in een
gemeenschap die haar „koppen" bij mil-
lioenen telt. Waar blauw water in mach
tige steenen bakken klotst, met het kenne
lijk doel er de menschen in te laten plonsen
en plassen (van zwemmen kan geen sprake
zijn daar het bassin even vol met men
schen is als een hengelaarsbak met pieren)
daar mag het oude onuitroeibare decorum
van Londen voor een wijle worden prijsge
geven. Matrones en „flappers" en hun
mannelijke geleide zitten er in badpakjes
op de theeterrasjes Men keert er zeker even
verselle. Paris 1838 zegt van hem nog: il fut
baptisé secrètement sous son seul prénom,
dans la crainte que le due de Richelieu
ne le fit enlever, pour qu'il fut élevé dans
la réligion catholique). In 'tjaar 1637 ver-
zondt hem de moeder uit vreeze voor de
Spanjaarden, welke zich over de Somme
begeven en Corbie vermeesterd hadden, naar
Normandië, vanwaar hij door last zyner
zuster. Mademoiselle de Rohan (in 1645 ge
huwd met Henri Chabot, Heer van St.
Aulaye enz.), om alleen erfgenaam te zijn.
geroofd en naar Calès Calais) gevoerd
werdt, alwaar hij in handen raakt van den
heer van Sauvetat, die hem naar Noord-
Holland bragt en onbekend deed opvoeden.
Drie jaaren aldaar geweest zijnde, wierdt
hy te Leyden bij een ijzerkramer, een Lui
kenaar. ter wooninge besteld. (Volgens bo
venvermelde Biographie universelle: „chez
un maftre d'école et chez un marchand mer-
cier") Geduurende zyn verblyf aldaar kreeg
de moeder kennis dat haar verloren zoon
nog leefde en van haare dochter onderhou
den wierdt in Holland. Des, Madame de
Rohan haren kamerdienaar derwaard ^ondt,
welke naa eenige tegenstribbelingen door
grondig terug naar de natuur als op het
stille strand van Kijkduin of als de Ber-
lijners langs de meren in de omgeving van
hun stad. En men wacht graag een uur in
een queue om de vreugde van lunch of thee,
„mixed" en zoo ongekleed mogelijk, le kun
nen smaken en om sans gêne haasje over
te spelen op de omliggende grasvelden of
op die grasvelden te gaan liggen in de brui
nende koestering der zonnestralen. Een
groot deel van de bezoeksters en bezoekers
van de openlucht zwembassins moet de
eerste beginselen van den zwemslag nog
leeren en is zelfs niet voornemens dien te
leeren. Zij komen eenvoudig om in opperste
luchtigheid bij elkaar te zijn in de zon
en hebben zich badcostuums aangeschaft
met geen ander doel dan om er in te kun
nen eten en theedrinken. Wat overhemds
mouwen in het West End onbereikbaar
maken, valt in een badpak in Crouch End
of Hammersmith gemakkelijk binnen uw
bereik.
Men hoort de Franschen nogal eens
klagen over den lagen stand van hun geld,
over den franc, die'sinds zijn stabilisatie,
definitief vaststaat op slechts een vijfde
deel van zijn vroegere waarde, d.w.z. op
vier voormalige Fransche stuivers (een Hol-
landsch dubbeltje).
Dat is inderdaad treurig en toch. wan
neer men het leven der lagere maatschap
pelijke klassen der Franschen in het alge
meen en dat der Parijzenaars in het bij
zonder vergelijkt met dat van vóór den
oorlog, toen de franc nog zijn volle waarde
had, moet men met eenige verwondering
constaleeren. dat de werkman zoowel als
de kleine handelsman, ondanks dien lagen
geldstand, tegenwoordig vrij wat royaler
leeft dan in den „goeden ouden tijd".
Zijn vacantie gaan doorbrengen aan zee,
in „quelque petit trou pas cher", was voor
den kleinen handelsman vroeger een
enorme luxe, die hij zich lang niet ieder
jaar veroorloofde en zeker niet voor lan
goren tijd. Een vacantie-verblijf aan zee,
dat was een privelegie alleen voor men
schen, die in zeer goeden doen waren. Ter
wijl een werkmans-gezin zelfs niet dróómen
durfde van de ongehoorde weelde, om zoo
maar voor een heele maand ergens met
vacantie heen te gaan; bij een loon van
nauwelijks 10 francs per dag kwam het
idee daartoe niet eens in hun hoofd op.
Het was een uitzondering, een hóógc uit
zondering, wanneer een klein winkeliertje
tegen de maa^d Augustus zijn winkel sloot,
om ergens min of meer ver var. Parijs een
maandlang van zorgeloosheid en niels-doen
te gaan genieten.
Maar nu de franc nog slechts 4 stuivers
waard is. zijn zulke gevallen lkng geen uit
zondering meer. Integendeel. Men hoeft
maar door een willekeurige Parijsche
straat te loopen, om te constateeren hoe
groot het aantal is van de kleine winkeltjes,
waar achter de deur-ruit het bekende bordje
hangt mei: „De zaak zal op 15 Augustus
weer geopend worden". Of: den Isten Sep
tember. Of zelfs: den lsten October.
En niet alleen de groote en kleine han
delslui, maar ook de werklieden nemen er
tegenwoordig hun vacantie van, in de ber
gen. of aan zee ten minste, wanneer ze
geen al te groote familie tot hun last heb
ben (en dat komt hier vrij zelden voor), of
wanneer ze niet tot de zeer serieuze arbei
ders behooren, die maar het heele jaar dóór
blijven werken, en aan vacantie-nemen niet
denken (want u weel waarschijnlijk, dat
werkeloosheid hier niet bestaat, en dat
ieder, die werken wil, altijd met het grootste
gemak ook werk vindt).
Vacantie neemt dus ongeveer iedere Pa-
rijzenaar, al is het maar voor een week,
of voor enkele dagen. Want met vacantie
naar buiten gaan, dat is niet alleen een
kwestie van behoefte aan rust en ontspan
ning, of van een plezierig uitgangetje, maar
óók een kwestie van ijtlelheid. Met vacantie
uit kunnen gaan. dat is voor den kleinen
winkelier een bewijs tegenover zijn ge
lijken, dat hij tot een hóógere klasse be
hoort. die eenigszins (van verre) die klassen
benadert, die naar Deauville of naar een
andere mondaine badplaats vertrekken, zoo-
dra het Parijsche seizoen is afgeloopen-,
en voor den werkman is het een bewijs, dat
hij een ernstig werker is, een echtgenoot
zooals 'tbéhoort, en een man, die zich ge
rust gelijk kan stellen met het doet er
niet toe wie in de maatschappij
En dat is dan ook mede wel de oorzaak
van die enorme drukte en beweging aan
de Parijsche stations, vanaf den loden Juli
tot den lsten September; van de onophou
delijk Parijs uitstroomende menigten, die
na korter of langer lijd daar weer opge-
frischt en tevreden terugkeeren, in elk ge-
hulp van den Capitein Sauvetat hem te Ley
den vondt, zich bij den Magistraat bekend
maakte en de gevallen verhaalde, des de
Magistraat hem de behulpzame hand boodt
en den jongen Heer in bewaring nam. On-
dertusschen schreef de Hertogin hierover in
dien tijd aan den Heer Rivet (Professor te
Leyden en gunsteling van Prins Fredenk
Hendrik) om haaren zoon te begunstigen
door heilzame onderwyzingen. Deeze jongen
Heer, sedert (n.l. in 1645) naar Parys ver
trokken, geraakte aldaar in groote twist en
rechtsgeding over 't erfgoed met zyne zuster
en haaren echtgenoot Chabot (die door zijn
huwelyk den titel van Hertog van Rohan
had verkregen), zonder tot de bezitting te
konnen geraken en is eindelyk in 't beleg
van Parys des jaars negen en veertig, voe
rende eene compagnie paarden, voor 't Par
lement, in eenen uitval dood gebleven." (1
Februari 1649; sommige beweren: „blessé
dun coup de pistolet dans une embuscade
prés de Vincennes"; anderen: „lué dans un
combat qui se donna aux portes de Paris
entre les troupes de cette ville et celles
du Roi.")
Den 28en December 1650 heeft de regee
9739
val met de voldane eigenliefde nu aan
iedereen le kunnen vertellen, dat men óók
met vacantie is uit geweest, dat men heer
lijk genoten heeft in de vrije natuur, en dat
men, al zij het dan ook voor korten lijd
slechts geweest is- niet meer de man. die
werkt, en zwoegt en slaaft, die van 6 uur
's morgens of nog vroeger haastig zijn bed
uitspringt, vliegensvlug ontbijt, naar de
metro holt, en dan naar de ingangs-deur
van fabriek, atelier of winkel rent maar
iemand, die terwijl andere menschen hard
werken moesten, lui uitgestrekt op zijn ge
mak op het witte, zachte slrand-zand zich
in de zon lag te koesteren, of ergens in de
schaduw van een hoogen boom een zoete
rust genoot.
Degenen, die in Parijs blijven móeten, die
onmogelijk anders kunnen doen, die zoeken
bun vacantie-genoegens op de Zon
dagen.
Vacantie treinen rijden er dan bij over
vloed, en naar alle mogelijke richtingen;
treinen, waarvoor dag-retours le krijgen zijn
tegen zeer aanlokkelijk gereduceerde prij
zen. Treinen, die iederen Zondag weer dui
zenden cn duizenden Parijzenaars vervoe
ren, niet alleen naar het een of andere
beroemde dorpje in den omlrek. waar met
bloemen begroeide prieeltjes hen wachten
(tegen den prijs van een consumptie), waar
dansgelegenheden zijn, of waar men roei
bootjes kan huren om een tochtje op de
rivier te maken maar ook naar tamelijk
verre stranden, als Deauville. Elretat. of le
Tréport, zes a zeven uur reizen, maar
daarvoor kunnen de liefhebbers, de ijdelen
en de afgunsligen dan ook evenveel uur
nog op een „echt" strand vertoeven, d.w z.
een modieus strand, waar niets dan rijke
menschen komen, en dat al de attracties
bezit, waarvoor talrijke bonle reclame-bil-
jellén overal druk reclame maken.
En dan zijn er degenen, die op de Zon
dagen het Bois de Boulogne, de bosschen
van Vincennes, van St. Mandé of Charenton
vullen met hun kreten, hun gezang en hun
spelen.
En degenen, die en familie de meer of
minder sympathieke wilde beesten gaan
bekijken in den Jard'n des Plantes of den
Jardin d'AccIimalalion, zich daar rustig
ergens op een grasveld neerzetten, of wel
uren achtereen vol bewondering voor een
berenkuil, een olifants-hok of een apen-kooi
blijven staan.
Vooral de Jardin d'Acclimatation heeft in
deze vacanlie een „succès fou" bij de onge-
lukkigen, die ook 's Zondags in de stad
moeten blijven. Er is daar een neger-dorp
te zien, zooals er daar reeds meer een was.
Doch er is daar ditmaal een zeer bijzondere
attractie aan verbonden, die de menigten
doet toestróómen. Dal zijn de „vrouwen
met de presenteerblaadjes." Het zijn neger
vrouwen, wier onderlip gespleten is en zoo
danig uitgerekt, dat er op de een of andere
manier een houten blad tusschen de twee
helften is aangebracht, groot genoeg om er
een theepot, een melkkan, een suikerpot en
nog een paar kopjes en schoteltjes op te
zetten. Afschuwelijk om aan te zien, vooral
ring van Leiden het volgende verzoek toe
gestaan:
„Uit den naem van de toginne van
Rohan, moeder van Tancredo de Rohan, ge-
sussineert hebbende te wesen Hertog van
Rohan, alhier ter stede in het secreet ên
heymelyck opgevoet en in de laetste be
legering van Parys doot gebleven, ten eynde
die van den Gerechte soude believen, dat
het doode ligchaem alhier mogte worden
begraven.".
Bewys van goed gedrag.
In de Actenboeken van den Kerkeraad
der Nederlandsche Hervormde Gemeente te
Leiden staat te lezen:
„10 April 1671. Ds. Nicolaus Renselaer,
een geruymen tyt hier gewooql hebbende
en tot nu en dan hebbende gepredikt, ver-
soekt attestatie van syn gedragh en hoe hem
op den predikstoel heeft vertoont om sich
daervan te dienen, daer T mogt te passé
komen, is hem sulks toegeslaen."
RECLAME.
Crown Soap Work*
^an Zee.
Niets heerlijker dan een
bad in de golven en
daarna urenlang pret
tig drogen in het heete
zand. Maar bedenkt,
dat dit Uw huid hard
en droog maakt. Ge
bruikt daarom nu voor
al Ladies Old Lavender
Soap. «Het neemt het
strakke gevoel weg en
maakt de huid heerlijk
zacht en soepel.
