Liesje's ongehoorzaamheid.
KLEUR- EN KNIPPLAATJE
door
O. E. DE LILLE HOGERWAARD.
„Nu dag Liesje", zei mevrouw de Lange,
terwijl zij vóór het geopende portierraampje
{•toita. „Vrijdagmiddag kom ik weer terug! En
ik zal het Tante Mies van het witte poesje
vragen. Wees gehoorzaam, Lies, en doe dus
geen dingen, waarvan je weet, dat ik ze je
niet zou toestaan. Beloof je me dat?"
Liesje knikte. Die paar dagen zouden gauw
genoeg om zijn, had zij zichzelve telkens
voorgehouden, maar nu 't oogenblik aange
broken was, dat Moeder naar Tante Mies
en Oom Henri ging, vond zij het toch wel
erg saai, alleen thuis te blijven bij Vader
en Rika. Vader was dokter en had het heel
druk met het afleggen van bezoeken bij zijn
patiënten en Rika had het ook al druk met
allerlei schoonmaakplannen, die zij ten uit
voer wilde brengen, juist nu mevrouw van
huis was.
Daar gaf de stationschef het sein tot /er-
trek en zette de trein zich in beweging.
Moeder en Liesje wuifden allebei. Ze
wuifden zóó lang. tot zij elkaar niet meer
zaven. 't Leek wel een afscheul voor j)tpa
irplaats van slechts drie dagen.
Toen de trein eindelijk als een klein
streepje in de verte verdween, ging Liesje
naar school- Ze zou maar beginnen met
dadelijk na schooltijd haar lessen te leeren
en als ze daarmee klaar was, zou zij nog
best wat tijd over hebben om in hel mooie,
nieuwe boek te lezen.
„Je zult 't zien- drie dagen zijn om. vóór
je '1 weel", had Moeder gezegd en aan deze
woorden denkend, liep ze vlug naar school
Dien middag en avond gebeurde er niets
bijzonders.
Wel was 't natuurlijk akelig stil in buis,
toen ze om vier uur uil school kwam en
Moeder cr niet was. Maar daar was nu een
maal niets aan te doen.
Vóór en na den korten maaltijd met
Vader leerde Liesje haar lessen en ze kon
nog een heel eind in 't mooie boek lezen,
vóór ze naar bed moest. Rika vroeg, of ze
oen kopje thee kwam drinken in de keuken
en die uitnoodiging nam ze gretig aan.
Wat smaakte de thee lekker uit de een
voudige, witte kopjes en wat zag Rika's
keuken cr met het rood- en witgeruito
tafelkleed en liet glimmende blaadje knus
uit!
Toen Liesje later in bed lag, kreeg ze wel
een erg eenzaam gevoel over zich. maar
daaraan wilde zij niet toegeven. Liever
dacht ze aan 't oogenblik van Moeder's
thuiskomst. Over drie dagen was Moeder er
al lang weer!
De volgende dag was het Woensdag en
had Liesje dus 's middags vrij. Ze had hij
haar vriendinnetje avillcn spelen, maar dat
was 's morgens ziek gewomen, zoodal dit
gezellige plannetje niet kon doorgaan Wel
erg jammer, dat dit juist zoo trof. nu Moe
dei uil wast
Waf zou ze dan eens gaan doen?
Veel huiswerk had ze niet en in lezen
had ze met dit mooie weer geen zin. In
haar eentje spelen was al te ongezellig en
Rika had het te druk om zich met haar
bezig te houden.
Juist was ze op hel punt zich te vervelen,
toen Alia, het buurmeisje, voorbijkwam
Mia had pas een nieuwe fiets en vroeg
door liet openstaande raam. of Liesje mee
ging fietsen.
„Nee, vandaag niet!" antwoordde Liesje,
die wist. dal ze niet alleen fietsen mocht.
„Hè flauw! Waarom niet?" klonk het
terug. t
„Omdat Moeder uit is en ik 't niet aan
Vader vragen kan", luidde het antwoord.
„Flauw, hoor! Je bent natuurlijk bang!"
Nee, d&l was Liesje heelemnnl niet en ze
zou het tonnen ook! Volstrekt niet denkend
aan hetgeen ze Moeder beloofd had, zei ze
„Een klein eindje dan"
Even later reden de beide meisjes op hun
karretje naast elkaar. Rika was boven bezig
en had er niets van gemerkt, dat Liesje
haar stalen ros uit de fiolser.sehuur gehaald
had en er met Mia op uit getrokken was.
In hel begin ging alles goed. Maar Liesje
Joris, de schilder, zit op zijn stooltje mid
den in de wei en is bezig den molen van
boer Japiks te schilderen. Kobus, de bok,
snapt er niets van en gaat eens kijken, wat
die vreemde sinjeur daar wel uitvoert. Met
groole sprongen kumt hij er aangerend, 't
Lijkt wel, of hij kwaad is en het liefst Joris
en zijn schilderij op de horens zou willen
nemen Hij zal toch niet denken, dat Joris
hem schildert cn de molenwieken voor z-ijn
horens aanziet?
Zullen we de plaatjes eens opzetten?
Eerst dc plaatjes en de driehoekjes op dun,
doorzichtig papier overtrekken. Aan 't model
behoeft niets gedaan te worden; dat geeft,
alleen maar aan, hoe 't geheel worden moet.
Nu de plaatjes en driehoekje op dun carton
plakken en de plaatjes kleuren.
Joris: Hoed geel; lint zwart.
Hand vleeschkleur.
Jas blauw.
Broek grijs.
Schoenen zwart.
Stoel poo ten bruin
Ezel poot (waar schilde
bruin.
Molen grijs.
Palet groen en bruin
met verschillende kleoir
Gras wnarop hij zit
Kobus: Grijs.
Sik wit.
Horens en hoeven
Gras, waarover hij looj
Vervolgens de plaatjes en drie
knippen.
De driehoekjes op de stippelliji
wen, de smalle reepjes met lijr
bestrijken en tegen de plaalsj
Het groote driehoekje moet zorg*
niet met zijn stoeltje omvalt en
dat Kobu9 geen buiteling maai
C. -E.
in
h
die ziel), toen zij nauwelijks op de fiets zat,
reeds haar belofte aan Moeder herinnerde,
had toch eigenlijk geen echt plezier. Ze was
stil onderweg en stelde spoedig voor, weer
naar huis te gaan.
„Hè, wal ben je toch flauw!" viel Alia uit.
die niets geen zin bad, nu het zonnetje zoo
lekker scheen, al weer zoo gauw naar huis
te gaan.
Zwijgend hadden de meisjes een eind ge
reden en zij waren op den terugtocht. Het
gesprek wilde maar niet vlotten, want Lies
je was zóó stilals ze anders toch nooit was
en Mia had het eindelijk maar opgegeven
wat tegen haar te zeggen.
Plotseling bij een kruispunt gebeurde
het! Liesje, die meende, dat Mia rechtuit
wilde rijden, vervolgde haar richting, ter
wijl haar buurtje een zijlaan wilde inslaan.
Een botsing was onvermijdelijk. Dc beide
meisjes vielen cn vooral Liesje deed een
leelijken val. Mia kwam met haar fiets bo
ven op haar terecht en kreeg geen letsel,
maar Liesje was er erger aan toe.
Doodstil bleef ze liggen, zonder zelfs de
oogen op te slaan.
Hulpeloos en hevig onsteld keek Mia naar
li aar. Zou.zou Liesje?..o, nee! dat
niet!
Mia durfde niet verder denken en schrik
te plotseling op, toen zij de stem van dokter
de '•Lange,' Li esjes vader hoorde, die juist
voorbij kwam, uil zijn auto stapte en vroeg
„Wat is hier gebeurd?"
Ook zonder dat Mia iets zei. zag hij dade
lijk, dat zijn dochtertje haar enkel leelijk
bezeerd had Juist toen hij zich over haar
heen boog. kwam Liesje weer tot bewust
zijn Zij wist in het eerste oogenblik niet
waar ze zich bevond of wat er gebeurd was.
maar langzamerhand begon dit toch tot
haar door te dringen.
Vader bracht Liesje nu in zijn auto naar
huis, waar hij haar met dc ook al hevig
ontstelde Rika vlug Tiaar bed bracht.
Zij moest eenige dagen haar bed houden
en toen Moeder Vrijdagmiddag
kon zij haar niet van den trein
Snikkend sloeg Liesje haar
Moeders hals, toen deze bij haar
en vertelde zij het gebeurde.
6chuW echter geheel op zich
niet die op Alia te werpen.
Wat was dat een ongezellige
voor Aioeder en dat alles, omdal
ongehoorzaam geweest was!
Moeder bromde niet op haar
„Deed Moeder dal maar!" dacht
het zóó nog veel naarder vond
Even later ging Moeder de ka'
kwam dadelijk weer terug met
wit poesje in de armen.
„IlieT i9 Witje met dc harleiij
van Tante Alies", zei Moeder.
Maar nu barstte Liesje in i"
snikken uit. Iedereen was zoo lie!
cn zij, ze had alleen maar aan
haar eigen pleizic-r gedacht op
lukkigen Woensdagmiddag.
Liesje nam zich stellig voor
volg nooit meer ongehoorzaam
toen Mia een uurtje later kwam
't met haar was, liet Aioeder h?i
dochtertje komen.
,,'t Spijt me zoo Lic-s. 't is a
schuld" zei Mia met een bevend
„Nee, 't was net zoo goed mij
vond Liesje.
„Daar zou ik het nu maar niel
ben", ried Moeder oan. „Als je
fout inziet, zul je in vervolg wd cel
passen.
Ja, dat zouden ze zeker 1
Witje miauwde behagelijk. ah -Q
gen wilde:
Mauw miauw.
AI ia uw miauw
'k Help het wel onthoudec
Gelukkig wa9 Liesje's enkel 3'
ter en konden de beide buurmehj n
maar nu met Moeder! een
ondernemen
Het werd een heerlijke midd,
In
je
lal
V
?e:
go<
i'T
j(
ik
Z0(
Pi<
Pr
