let Fransch-Belgisch
geheim militair verdrag.
DE OOLIJKË OESTERFAMILIE.
ET GEHEIMZINNIGE
GENOOTSCHAP.
it Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Maandag 4 Maart 1929
Derde Blad No. 21156
Kamiel Huysmans spreekt te Amsterdam.
Iövtkenningen van de echtheid
VAN het „U. d." zaterdag nog
afgekomen.
FEUILLETON.
Nadat nog diverse ontkenningen waren gegeven,
is de vervalscker gearresteerd.
1 VAN diverse zijden zijn de
Ontkenningen.
Generaal Galet, hoofd van den generalen
if van het Belgische leger, heelt de vol
gde verklaring afgelegd:
S heb zooeven kennis genomen van het
i proces-verbaal van FranschBelgische
Iferenties tusschen de legerstaven, die
hjen hebben plaats gehad te Brussel van
lot 12 September 1927, welk document
het „Utrechtsch Dagblad" wordt ge-
lliceerd.
jls verklaar op de meest categorieke wijze,
[dit stuk van het begin tot het einde
Éeh is.
■Volgens dit document zou ik in het geheim
liepige combinaties op touw zetten, van
{aard om mijn land in echte avonturen
betrekken, een naburig en bevriend land
Taderlijk aan te vallen en den vrede te
jstoren, die door alle volken diep verlangd
Deze manier om mijn persoon voor te stel-
I is in strijd met al de daden die ik gedu-
lie en na den oorlog gesteld heb. Telkens
[bet mogelijk was, heb ik ten voordeele
bden vrede gewerkt. Inzonderheid ten op
tie van Nederland heb ik getracht mel de
derlandsche militaire overheden hartelijke
&p vertrouwen gegronde betrekkingen te
Lrhouden, zooals het hoort tusschen de
fcagenwoordigers van twee kleine landen,
)van elkaar niets te vreezen hebben.
overeenkomst, die voor mijn land in-
oationale verbintenissen medebrengt, heb
oooit opgesteld, noch onderteekend.
i heb nooit militaire maatregelen op het
Nehad. tenzij enkel als verweer tegen-
Jtr Duitse hl and. Deze maatregelen moesten
fluitend op ons grondgebied uitgevoerd
«den en wij hadden als eenig doel een
Ival af te slaan, waarmede ik, naar aan-
Eing van de gebeurtenissen van 1914,
Lrvan mijD land het slachtoffer werd.
plicht was rekening te houden.
protesteer tegen de lastertaal van het
Ifpchlsch Dagblad" en in behoud mij het
IM voor herstel te eischen van degenen.
I voor deze beleedigende publicaties ver-
llvoordelijk zijn.
icieus deelde het Belgische ministerie
ifefensie, via buitenlandsch zaken mede,
jilenant-kolonel Michem op het oogen
dat het tweede document hem de
'ie geeft van souschef van den generalen
Naar den rang bekleedde van majoor
ial men werkelijk geen verstand van
rzaken moet hebben om te veronderstel-
dat een gewoon majoor een zoo hooge
lip zou vervullen.
[Terder wordt opgemerkt dat de bevelheb-
d'r grenadiers. dien men in het tweede
Nment de functie van secretaris laat
Hen, niet Estienne heet, zooals het
roment vermeldt, doch Etienne.
;lfe .Jndépendance" voegt hier nog aan
dat het tweede stuk vol technische on-
dhedpn staat. Zoo vermeldt 't hoofddocu-
nt dat afkomstig is uit de derde sectie
5 hel Belgisch departement van defensie,
werkelijkheid houdt de derde sectie zich
j bezig met operatieplannen doch uit-
itend met kwesties van materieel en des-
b organisatie.
De vervalschers, zegt het blad, hebben de
derde sectie „materieel en organisatie" ver
ward met de eerste stafsectie „operaties".
Een Belgisch officier zou nooit een derge
lijke vergissing begaan hebben.
Het Fransche ministerie van overleg pu-
bliceerd volgende nota:
„Het U. D. heeft op 28 Febr. den tekst
gepubliceerd van de zoogenaamde notulen
van een conferentie van den generalen stat
van Frankrijk en België, die plaats gehad
zou hebben van 7 tot 12 Sept. 1927 De
tekst, door het blad weergeven, is ondertee-
ktnd door Generaal Debeney, chef van den
generalen staf van het Fransche leger, gene
raal Galet, chef van den staf van het Bel
gische leger en de Broqueville. Belgisch mi
nister van nationale verdediging. De tekst
is een onhandig gestelde samenvoeging van
onwaarschijnlijkheden, even hatelijk als be
spottelijk, die de minister van Oorlog zoo
formeel mogelijk in alle onderdeelen tegen
spreekt. In het bijzonder is generaal Debe
ney slechts éénmaal in zijn leven naar Bel
gië gegaan, kort na den oorlog, om er een
voordracht te geven, op een oogenblik. waar
op hij nog geen chef van den staf was, nl.
vóór Jan. 1925.
De Belgische minister van buitenl. zaken
Hymans zeide nog op een feestmaal, na
gewezen te hebben op de deelneming van
België aan het vredeswerk van den Volken
bond, het verdrag van Locarno en het ver
drag van Kellogg:
„De Belgische regeering zet op ditoogen
blik haar onderhandelingen voort met de
Nederlandsche regeering teneinde lot de
oplossing van moeilijke economische
vraagstukken te geraken. Het zijn vriend
schappelijke onderhandelingen, welke wij
in den geest van verzoening wenschen te
zien leiden tot een accoord ingegeven door
de gemeenschappelijke belangen der twee
buurstaten, die alle reden hebben om el
kander te verstaan en te helpen In derge
lijke omstandigheden is het dat stemmen
opgaan, die steunen op valsche documen
ten, en ons, ik weet nie't welke, agressieve
plannen en welke verdachte manoeuvres,
trachten toe te schrijven. Wij hebben for
meel plechtig en op alle punten deze apo
crief zijnde documenten gedementeerd en
hebben het recht te vragen, dat ons woord
niet in twijfel zal worden getrokken. Wie
kan zich immers indenken dat België, na
gedurende den oorlog de verpersoonlijking
van de zaak van het Recht te zijn geweest,
thans zijn patrimonium van eer zou ver
spillen in geniepige handelingen die den
wereldvrede zouden bedreigen? Met groote
voldoening stel ik vast dat de he<?le Belgi
sche opinie samen met ons protesteert. Ge
sterkt door den steun van het Belgische
volk zullen wij de nationale waardigheid
ongeschonden weten te handhaven."
Waarom werd gepubliceerd.
Het „Utrechtsch Dagblad" van Zaterdag
avond bevat een hoofdartikel, getiteld:
Wat ons dreef.
De vraagd- „Wat dreef ons", wordt al
dus beantwoord: „De liefde tot Nederland,
ons vaderland, dat wij dienen willen met
heel ons hart en heel onze ziel."
181. Juist zullen ze allen beginnen te smullen, en moeder
heeft de bordjes beladen met in het vuur gebraden kastanjes
en krentenbrood, als ze rumoer in de buurt hooren. Maar ze
letten er eerst niet op, ze hebben het het veel te veel naar
hun zinl
182. Doch danmóéten ze er wel op lettenl Want daar
komt dwars door het struikgewas een dier aangehold, recht
op de kampeerplek van de Oesterfamilie af. Het is een ezel,
gewoonlijk een goedaardig dier, maar ditmaal was hij zoo
dom om zijn neus in een bijenkorf te steken. En dat laten
bijtjes niet zóó maar toe!
„Wie schreeuwt het niet uit zoo lezen
wij verder wanneer hij er achter komt,
dat in een naburig land het plan wordt op
gemaakt, een stelsel van vierlijnige spoor
wegen te richten op het hart van Neder
land, en formules te vinden, waardoor bij
de meest vredelievende houding van Ne
derland, ons land in een oorlog zal worden
meegesleept? Wij schreeuwden niet, wij
toornden niet, wij gaven feiten, wij be
oogden alleen de openbare meening hier te
lande en elders wakker te maken bij eene
bedreiging als nooit in de wereldgeschiede
nis is vertoond."
„Er is ondubbelzinnig aangetoond, dat er
een spel van geheime oorlogscamarilla's
tegen vredelievende naties als Nederland
wordt gedreven, in het duister, in het ge
niep, ondanks Genève en Locarno en het
Kellogg-pact.
De heer van der Velde zelf heeft dat er
kend, toen hij het uitsprak, dat de Generale
Staven wel dingen doen, waarvan de Re
geeringen niets weten. Onze publicaties be
oogden die dingen te vernietigen, beoogden
een halt toe te roepen aan dat gekonkel.
Deze leering hebben zelfs zij uit onze docu
menten getrokken, die hun echtheid ten on
rechte betwijfelden. Waarom bleef de stem
uit Frankrijk en België uit ,die tot die lee
ring maande?
Omdat een vijandige pers onze bedoelin
gen erger heeft vervalscht, dan naar haar
inzien onze documenten waren. De echt
heid van het geval is reeds bewezen door i
de feiten. De versterkte spoorwegen zijn er."
(Het U.D. geeft een tweetal foto's van de
lijn AntwerpenEsschen, waaruit de ver-
breeding tot vier sporen moet blijken).
Ten slotte verklaart het blad: „Deze pu
blicatie gaat niet tegen het Belgische volk.
Wij willen vrede en vriendschap met Bel- I
gië en anders niets Wij hopen, dat de Vla- j
mingen in het bezit zullen gesteld worden
van de zoozeer door hen begeerde bestuur
lijke scheiding, maar dat alles ligt naast
deze kwestie Geen enkel Groot-Neder-
landsch motief bewoog ons. Maar wat ons
telkens weer, in onze aanvallen tegen de
Belgische politiek bezielt, is de innige
wensch, dat de verhouding tusschen Ne
derland en België gevestigd wordt op zui
vere basis.
Alleen zuiverheid, eerlijkheid, goede ge
zindheid kan de voor beide volken en voor
den Europeeschen vrede zoo uiterst nood
zakelijk hartelijke verstandhouding doen ge
boren worden Een publicatie als waar wij
toe overgingen, en die, afgezien van alles,
het Nederlandsch belang geb:edend eis^hte,
mag in verband een paardermiiddel hee-
ten maar naar onze overtuiging mag niets
ongedaan blijven om alle agressie tusschen
België en Nederland uit te branden. Zoo
lang er gehejme verdragen en militaire be
sprekingen zijn, zoolang er plannen zijn van
annexatie en Belgische strooptochten in
Limburg, zoolang is iedere toenaderingspo
ging een vlechten van bloemen over een
afgrond. Maar als onze publicatie, zoodra de
storm is gestild, er toe kan bijdragen, dat
België en Nederland elkaar klaar in de
oogen zien en alle achterdocht voor goed
afzweren, dan is de prijs eener Europeesche
pers-beroering daarvoor niet te gering."
een tegenstelling.
Een van de medewerkers van het „Han
delsblad" die in België is gaan kijken naar
de sporen, waarvan in de interpellatie van
het tractaat sprake was, schrijft aan zijn
blad:
Ik ben zooeven teruggekeerd van mijn
kruistocht door België en haast mij u het re
sultaat mijner onderzoekingen te berichten.
De treinenloop was er stevig in de war
en bovendien is er op de z.g. zijlijnen geen
sneltrein te bespeuren. Zoodat b.v 'n reisje
van Antwerpen naar Hamont, in deels on
verwarmde coupés, 'n afstand van plm. 45
K M., ongeveer 4 uur duurde, in plaats van
3/4 uur.
Op het baanvak EsschenAntwerpen is
van eenige werkzaamheid aan de spoorbaan
hoegenaamd niets te bespeuren Ik had gele
genheid dit nauwkeurig op te nemen, omdat
ik alleen reisde en dus rustig naar beide zij
den van den weg mijn waarnemingen kon
doen.
Het is eenvoudig 'n verzinsel wanneer
men 9preekt van strategische voorbereidin
gen op dit baanvak. Alle beweringen te
dezen aanzien berusten op louter fantasie.
Ook in het uitgebreide raccordement bij
Antwerpen duidt niets er op, dat eenige ver
andering in de naaste toekomst ligt.
In Antwerpen zelf heb ik mensrhen van
allerlei slag gevraagd naar hun meening
over de verandering in den spoorwegaanleg.
Of ze wel 's ooit iets van gehoord hadden?
Zonder eenigen argwaan te koesteren, ke
ken ze allen verrast op. 't Was hun volko
men nieuw
Het baanvak AntwerpenHamontBu-
delWeert is al precies even onschuldig.
Ook hier duidt niets er op, dat zelfs maar
gedacht wordt aan wijziging van de spoor
baan. Geen biel is verlegd, geen spijker ge
slagen, geen stukje rail ligt langs den weg,
dat op iets zou kunnen wijzen, wat kwade
vermoedens vermag te bevestigen. Voor den
leek zijn er bovendien geweldige moeilijk
heden aan een verbreeding van de spoorbaan
verbonden.
In den omtrek van Herenthals b.v. loopt
de spoorbaan over verscheidene k.m. door
'n vallei van vele meters diep en tusschen
Mol! en Baelesweze) is 't juist 't zelfde.
Verderop verschijnen er dan weer heuvelen
en zandgronden, die op groote hoogte boven
de baan uitsteken. In de buurt van Lommei
en Neerpelt zijn de terreinen al weinig min
der gunstig gelegen.
In Hamont had ik een langdurig gesprek
met den rijksontvanger, die in 'n kroeg 'n
pint bier kwam vatten.
Hij lachte wat met 'n viersporen-baan
vak. Er is nooit sprake van geweest, zeide
hij en. toen hij hoorde van welke richting k
gekomen was, merkte hij op: dan zuil ge
zeker zelf wel hebben kunnen constateeren,
hoe moeilijk de terreingesteldheid is en hoe
veel jaren voor zoo'n werk noodig zouden
zijn. Afgezien van de honderden millioenen
francs kosten.
Ten slotte het baanvak MaastrichtLa-
naekenHasselt.
Hier is al even weinig van veranderingen
te bespeuren als in de beide andere geval
len.
Men spreekt van vier spoorbanen.
Maar elk reiziger houdt zijn hart vast, als
hij ziet, hoe vanaf EygenBilsen tot Mun-i
sterBilsen en dan nog in de richting Be-
verst (alles vlak bij de Limburgsche grens),
9lechts één spoorbaan het geheele verkeer
moet opvangen. Alles bij elkaar over 'n
lengte van ongeveer 6 k.m.
De terreingesteldheid laat hier voor 'n
vlotte en niet-kostbare wijziging .ook alles te
wenschen over.
Kortom slechts louter fantasie kan
er toe leiden om te beweren, dat de drie bo
vengenoemde lijnen nu reeds zijn of in de
naaste toekomst worden voorzien van zoo
danige verbeteringen, als waarover het ge
publiceerde verdrag spreekt.
Nauwkeurige en rustige waarnemingen
hebben mij die overtuiging geschonken.
En de Belgische gezant te Berlijn heeft
Zaterdag op het rijksdepartement van bui-
tenlandsche zaken in opdracht van zijn re
geering uitdrukkelijk verklaard, dat de do
cumenten, gepubliceerd in het Utrechtsch
Dagblad, als een vervalsrhing dienen te
worden beschouwd en dat een confrr-ntie,
die tusschen 7 en 12 September 1927 tus
schen de Belgische en Fransche generale
staven zou zijn gehouden nimmer heeft
plaats gehad. Bovendien bevestigde de ge
zant uitdrukkelijk de verklaring door Hy-
man9 op 26 Februari j.U in de Belgischs
Kamer afgelegd.
de vebvalscher gevat.
Zaterdag werd nog uit Brussel gemeld:
Het parket te Brussel heeft de instructie
geopend teneinde den onbekenden vervaar
diger of vervaardigers van het door het
Utrechtsch Dagblad gepubliceerde ver-
valsehte document op te sporen.
En in aansluiting daarop kwam het gis
teren door ons gebulletineerde. dat aange
houden was een zekere Albert Frank Heine,
foai het Engc-lsch vaD J S FLETCHER
door Mej. A. T.
■Goed," zei Jimmie. „Wij zullen er in
geval tot den namiddag mee wachten.''
N liep vlug naar boven, naar de zit-
toer, kwam de zoogenaamde Amerikaan-
dame tegen, die er uit zag, alsof zij
dat oogenblik geen andere gedachten ter
Md had, dan die welke betrekking heb-
op hel ontbijt. Den man met de geknip-
sn*>r had Jimmie dien ochtend reeds ge-
hij stond bij de deur van het hotel en
I** den portier iets omtrent golf-terrei-
J Tij zag er zeer onschuldig uil en Jim
J* had moeite te gelooven, dat hij of de
M'kaansche vrouw spionnen waren.
Jttnmie vond zijn dames goed en opgewekt
haar niets anders overkomen dan
'ustige siaap gedurende den nacht. Hij
haar ontbijten, voordat hij hH nieuws
'■^e toen dit gebeurd was had hij een
gesprek mpl haar over wal er ver
doen viel en hij was daar midden in.
kellner hem kwam zpggen dal er
"wpren uit Londen gekomen waren Hij
naar beneden en vond Packe in
en Scrave op de stoep hezig instruc-
rijn chauffeur Ie g^ven.
woord, geen enkel, totdat wij al
leen zijn!" riep Jimmie, toen de twee rei
zigers ontelbare vragen over zijn hoofd be
gonnen uit te storten. „Ik denk, dat wij dan
genoeg te praten zullen hebben \'oor een
heel langen tijd „Nu" ging hij voort, toen
Scraye en Packe in een zitkamer gebracht
en Schmidt aan hen voorgesteld had, „mis
schien is het het beste, dat ik ophelderingen
geef, door u te vertellen, waar ik geweest
ben, waarom ik hier ben, en hoe de zaken
staan. Laten wij allen om deze tafel gaan
zitten en beginnen."
„We tasten volmaakt in het duister,"
antwoordde Packe „We weten niets, van
wal je gedaan hebl We begrijpen er niets
van waarom je ons hier hebt laten komen."
„Dal zult ge gauw genoeg" zei Jimmie
„Luistert nu Den ochtend, nadat ik met u
beiden in Ritz gedineerd had ging ik naar
Parijs voor een particuliere zaak. Ik reisde
toevallig mei een jonge dame. juffrouw
Walsden die helpster was bij Valerie, in
de South Molton Street. Zij had een rieten
mand bij zich, waar een dikke gans in zat.
De gans was een geschenk van madame
Charles, van de firma Valerie aan haar
schoonbroeder, monsieur Charles Zij was
gewoon hem zu'ke geschenken te zenden en
juffrouw Walsden bracht ze over bij haar
geregelde bezoeken aan Parijs Door toeva!
raakte de rieten mand bij mijn bagage, en
vond ik ze in mijn slaapkamer in hpt Grand
Hotel. Puur uit nieuwsgierigheid maakte ik
ze open om de gans te bekijken En onder
de gans vond ik enkelp dingen ingepakt, die
ik niet verwacht had te vindpn Scraye
ik heb je kruis van den tsaar dat getijden
boek en die oude gouden ketting gevonden j
Het is een feit!"
Da beide nieuw aangekomenen bleven
zwijgend en doodstil zitten, den verhaler
van deze verwonderlijke geschiedenis strak
aankijkend Het scheen lang te duren, voor
Scraye kon spreken
„Waar zijn ze?" vroeg hij.
„Ik zal ze je binnenkort ter hand 9tellen,"
antwoordde Jimmie „Ik heb ze uit Parijs
aangeteekend aan mijn eigen adres gezon
den. Zij zullen daar gisterenmorgen be
zorgd zijn en ik heb Kentover mijn be
diende getelefoneerd, om ze met den
eerstvolgenden sneltrein hierheen te bren
gen; hij zal gauw hier zijn. Wat vindt gij
beiden hier van?"
„Het is het merkwaardigste, dat ik ooit
in mijn leven gehoord hebl" riep Packe uit.
Fantasie is niets hierbij vergeleken, Jim
mie! Een vette gans! Nu
Scraye wenkte, dat Packe zou zwijgen. Hij
wendde zich tot Jimmie.
„Vertel mij eens precies, wat er gebeurde
nadat je hel kruis en de andere voorwerpen
gevonden had." zei hij.
„Val hem niet in de rede, Packe. Ik wil
graag een duidelijk verslag hebben."
„Dat zul je hebben," antwoordde Jimmie.
„Ik zal je alle mogelijke dingen tot op dit
oogenblik vertellen." En hij ging voort hun
een volled:" en uitvoerig verslag te geven
van hetgeen hij mei monsieur Charles ge
daan had. van zijn bezoek aan de politie,
van hel avoDtuur van het vprlaten huis in
de Rue de la Paix van hel komen- te Dover
en van de advertentie in .The Times
„Die hebben wij gelezen," zei Scraye
„We zijn ook bekend met de bijzonderheden
van hel gebeurde in de South Molton Street,
zooals het in „The Times" staat. Maar
Packp weH nog wat mepr dan dat."
„Ja," zei Packe langzaam. „Ik weet meer
dan dat. Ik kreeg gisterenavond laat eenige
mededeelingen van de politie. Er bestaat
geen twijfel, dat het lijk, dat in de kamer
achter den winkel ontdekt is, van madame
Charles is, er is ook geen twijfel aan, dat
zij door een revolverschot gedood is, door
een ander persoon afgeschoten, omdat er
geen spoor van een revolver gevonden is."
„Om het kort te zeggen zij werd ver
moord?" vroeg Jimmie.
„Juist," antwoordde Packe. „Vermoordl"
Er heerschte korten tijd stilzwijgen.
„Nu, dat is alles, en dat is, waar wij voor
staan," zei Jimmie eindelijk. „Ik heb je alles
gezegd, wat ik weet."
Scraye wendde zich tot den detective.
„U heeft zeker een theorie opgebouwd
met betrekking tot dit alles, mijnheer
Schmidt?" zei hij. „Wilt u me zeggen,
welke die is?"
„Zeker, mylord," antwoordde Schmidt le
vendig. „Het is deze dat deze diefstallen
van curiositeiten en kunstvoorwerpen van
groote waarde het werk zijn van een zeer
handige gewetenlooze en machtige bende of
syndicaat Een syndicaat, dat, naar ik ver
onderstel, niet uit gewone beroepsmisdadi
gers bestaat maar uit menschen van hooger
stand, die waarschijnlijk al een rijken oogst
hpbben binnengehaald. Ik zou denken, dat
hun vertakkingen wijd verspreid zijn; dal
zij tallooze hulpmiddelen hebben dat zij
buitengewone middelen bezitten om hun
plannen uit te voeren. Door toeval ontdekte
mijnheer Trickett een van hun manieren om
de buit hunner diefstallen in Engeland van
Londen naat Parijs te brengen; een hunner
agenten Charles ontdekte dit, zij de
den 'onmiddellijk stappen om een inval der
politie zoowel in Pa/ijs als in Londen te
voorkomen in Londen hebben zij, zoo het
schijnt, niet tegen moord op gezien. En nu
nu waarschuwen zij mijnheer Trickettr
„U denkt, dat mijnheer Trickett in per
soonlijk gevaar is?" vroeg Scraye.
Schmidt boog ernstig.
„In hel grootste persoonlijk gevaar, my
lord," antwoordde hij. „Het ernstigste per
soonlijk gevaar als hij voortgaat met deze
zaak verder te onderzoeken. Dat i9 mijn
vaste beroepsmeening."
Scraye en Packe richtten zich tot Jimmie.
Jimmie glimlachte.
„Ik weet eigenlijk niet, waarom ik ze
verder zou vervolgen," zei hij. „Maar ik zal
het toch doen!"
Schmidt spreidde zijn handen uit.
„Mijnheer heeft een slerken wil," zei hij
met een rustigen glimlach. „Maar hel is,
zooals ik zeg."
„Je zult in ieder geval niets doen zonder
verdere overweging, Jimmie." zei Packe,
„Denk er aan, dat er nog een andere ma
nier is, waarop ontdekking van deze lieden
kan en bijna zeker volgen zal. De
politie zal deze zaak van de South Molton
Street niet maar laten rusten. Die vrouw
werd koelbloedig doodgeschoten ver
moordl Dat zal vervolgd worden. Waarom
zouden jij en wij ons niel rustig houden
en zien, wat er van hel politie onderzoek
komt?"
Scraye mompelde iets dat als instemming
klonk, maar Jimmie lachte en schudde het
hoofd.
„Je vergeet, dat ik gezegend of gevloekt
bpn met een onvrerzndiglijken nasporingszin,
Packe zei hij „Die is tot op den bodem
opgewekt en
(Wordt vervolgd), j
