VOOR DE JEUGD
LEIDSCH DAGBLAD
Jaargang
Donderdag 28 Februari 1929
No. 9
•I-
»J jl»*»iJii il »liilJIml |h i il ihilïh i--
11
LICHT IN DEN
VUURTOREN.
LEGPLAATJE.
et Engelsch van D. MOORE
Vrij bewerkt door
DE LILLE HOGERWAARD.
HOOFDSTUK VIL
Slot
een zonnige December-morgen,
na dien ruwen stormnacht,
verhaal begon.
naderde, maar 't was net. alsof
n<? visschersdorp Kerstmis reeds
ras. want niemand scheen er op
eren morgen te werken en reus-
en en slingers van hulst en mare-
pn een groot gedeelte van de grijs-
nuren der gelagkamer in de
nt
ischen hier houden er niet van, de
f te doen", zei Kapitein Herrick,
naar de met kwistige hand aan-
versieringen om zich heen keek.
jamer was vol vreemdelingen,
veel zeeofficieren in uniform,
kaar stonden te praten, verder
mes en verscheiden heeren in
ding
laatsten keek op de groote klok,
muur hing en merkte op:
laat!"
in wel komen", zei kapitein Her-
twaalftal visschers ging hen een
leden halen Ha. daar zijn ze al!"
hoorde men buitpn duidelijk
dal naderbij kwam.
kwamen ze aan: Jozef en ..zijn
Judith op ztrn schourWs droeg,
der dorpsbewoner» liep achter
Herrick stak zijn rechterhand
mthony! Je bent dus weer heele-
teld van je val!" riep hij uiL
nen. kom binnen en jij. beste
mij je kleine meisje"
Jüdiih's hand in de zijne en leid-
gelagkamer binnen, op de hielen
)or dpn oudpn Jozef, diens zoon
dorpelingen, als zich door de
naar binnen konden werken,
afel lagen de sleutels van den
Kapitein Herrick nam ze glim-
'enthony", zei hij. ..wil je de zorg
uurtore-n vanaf dit oogenbik wer
n? Jij met je zoon. die hier tegen-
laatste ging hij voort:
namelijk begrepen, dat je voor
blijft".
>itein'\ luidde het antwoord van
..Ik blijf nu bij mijn ouden
mijn kleine meisje".
mij zeker mijn ondoordachte
M willen vergeven en de sleutels
Penthonv?" vroeg de Kapitein
cht nu. terwijl hij Jozefs bevende
zijne hield .Ik draag de vprzor-
vuurtoren dus aan de Pentho-
en zoon. op en ben er vast van
<tot ik geen betere keuze zou heb-
n doen. Mochten jullie op een
stormachtigen avond echter eens vrijfaf wil
len nemen", voegde hij er lachend aan toe,
..dan zou je de zorg voor de lantaarn best
aan je kieir.e meisje kunnen toevertrouwen".
Hij wendde zich nu tot Judi'h knikte haar
vrimndelijk toe en nam een punt van haar
blauw geruite schort tusschen zijn vingers.
..Heeft deze heldere schort ook gaatjes
beste meid?" vroeg hij. .Neen? Ik dacht al,
dat je daarvoor een te goede huisvrouw zou
xijn. Houd 'm een9 op. zoo!"
Hij gaf haar twee punten in de hand en
IJet er een glinsterend goudstuk in vallen.
..Houd m goed vast", zei hij, terwijl hij
haar glimlachend aankeek
Judith stond met oogen. groot van ver
bazing. en een open mond toe te kijken, toen
één voor één de officieren ondergeschikten
en passagiers, die gedurende dien storm
nacht aan boord van het schip waren ge
weest. met het één of andere vriendelijke
woord op de lippen naar haar toe kwamen
en een geldstuk, meestal een gouden, in haar
schort lieten vallen.
Het Iief9t zou zij hard weggeloopen zijn,
maar zn stond tusschen Grootvader en Ka
pitein Herrick in en moest daar blijven
staan, totdat haar schort zwaar geworden
was van haar rijken inhoud.
„Laat er de gaten in jullie dak van her
stellen. meisje", zei de Kapitein die lachend
in haar verlegen gezichtje keek. ..Koop er
een mooie, nieuwe jurk van en bewaar de
rest voor komende dagen. Maar kijk nu niet
zoo verschrikt- het geld zal je heusch niet
bijlen. Je hebt het eerlijk verdiend En
ga nu eens in de deuropening staan".
Judith gehoorzaamde, al had zij er geen
flauw begrip van. wat zij daar doen moest.
Nog altijd hield zij haar schort op Het win
terzonnetje bescheen haar witte muts. waar
onder het donkere haar aan alle kanten uit
sprong. Zii stond daar als omlijst door den
deurpost. Achter haar stonden haar vader en
grootvader. Beiden glimlachten en zagen er
uit. alsof zij wisten dat er iet» prettigs ge
beuren ging.
Op het oogenblik, dat haar kleine figuurtje
in de deuropening zichtbaar werd klonken
er plotseling heldere tonen uit den klokke-
toren der oude grijze dorpskerk door de
lucht. De klokken luidden en schenen te
jubelen, zij vertolkten de gezindheid van het
visshersvolk. dat ze in beweging bracht.
Judith keerde zich plotseling geheel ver
bijsterd om. Zij zag dat den ouden Jozef de
tranen over de wangen rolden, terwiil hij
naar haar toe kwam en den arm om zijn
kleine meisje sloeg Zij zag de dames en de
groote heeren in de gelagkamer tegen haar
glimlachen. En zij zag Kapitein Ht-rrick zijn
steek in de hoogte zwaaien, terwijl hij uit
riep:
..Komt. dame9 en heeren 1 Wilt niet onder
doen voor de dorpsjongens 1 Hoera voor de
kleine vuurtoren-wach teres, Judith Pen-
thonyl"
Luid klonk het hoera geroep, waar boven
uit de stem van den ouden, grijzen scheeps
kapitein gehoord werd.
Judith wist niet. naar welken kant zij
kijken moest. Haar gezichtje werd vuurrood
en haar oozen vulden zich met tranen Stel
lig zou zij haar schort met zwaren inhoud
losgelaten hebben, als haar vader die niet
voor haar vastgehouden had. Zij was blij,
toen na het dric,weTf herhaald hoera-geroep,
allen de gelagkamer verlieten.
Kapitein Herrick keek nog eens om. vóór
Dezen luchtballon kun je gemakkelijk
leggen van lucifers, waarvan de koppen af
gesneden zijn. of van leghoutjes.
Het hoofd van den man in het schuitje,
dal onder aan den luchtballon hangt, wordt
gevormd door een knoop.
Je kunt het plaatje dus leggen, maar ook
nateekenen. al is dit wel wat moeilijker. Pro
beer het maar een»; zoo heel lastig is het
niet!
hij zijn paard besteeg dat v6ór de deur der
herberg voor hem vastgehouden werd. Judith
stond tusschen haar vader en grootvader in
en gaf beiden een hand
En in den ouden toren werden nog steed»
de klokken geluid Evenal» zij lang geleden
geluid hadden ter eere van die andere
Judith, de moeder van Jozef, luidden zij nu
om zijn kleine meisje te huldigen.
In de meer dan honderd jaren, die er sinds
dien dag verloopen zijn. is er veel veranderd
in het kleine visschersdorp
Een nieuwe vuurtoren, geheel verbeterd,
waarschuwt thans de schepen voor den
Zwarten Ketting. Het kleine huisje onder
aan de rotsen is reeds sinds langen tijd ver
dwenen en het dorp heeft zich aanzienlijk
uitgebreid. Het beeft nu zijn eigen burge
meester. die alle dorpsbelangen behartigt
Alleen de oude kerk staat er nog als een
relikwie uil lang vervlogen dagen. I-n d^n
klokketoren zijn verscheiden namen in de
muren gegrift. Het zijn de namen dergentu
ter eere van wie de klokken geluid werden.
Tweemaal komt de naam: ..Judith Pentho
nv" daaronder voor. Achter den eersten staat
17L4 en achter den tweeden 1806 maar aan
den naam van deze Judith Penthony zijn
nog drie woorden toegevoegd en wel: ^ozefi
kleine meisje".
EINDE.
