DE SALON D'AUTOMNE.
Lijstenmakerij
SPAANSCHE VISIOENEN
EN DRQOMEN
y-
UIT DE OMSTREKEN.
WAT MOET IK GEVEN
de politiek ook een woordje meepraten, j
Van de zijde der Duitsche Volkspartij, die
vele groot-indiistrieelen telt, werd ge
klaagd, dat de regeeringssteun onjuist werd
aangewend, tengevolge waarvan de arbei
ders soms nog meer ontvingen dan toen
zij werkten Geheel ongemotiveerd schijnt
deze klacht niet te zijn geweest, want er
is een commissie van onderzoek naar het
Roergebied vertrokken. Dat meeT is dan
een gevolg van de organisatiekasuitkeering
plus regeeringsateun.
De algemeene atmosfeer werd tengevolge
van een en ander zwaar geladen, zoodat
de regeering gevoelde, dat er iets gebeu
ren moest. Pas waren weer de besprekin
gen ingeluid om de gTOote coalitie tot etand
te brengen, maar men begreep dat het
economisch conflict den voorrang moest
hebbenmede door de toenemende malaise,
die noodwendig op de uitsluiting volgde.
Dientengevolge heeft nu do regeering zelf
zich eT voor gespannen, om te trachten een
overeenstemming te bereiken. Bedoeling
schijnt te zijn een nieuwe bemiddelaar aan
te wijzen, die zoowel door werkgevers als
door werknemers voldoende wordt ver
trouwd. Deze zou dan een nieuwe arbi
trale uitspraak moeten geven, die beide
partijen zich tevoren verplichten te zullen
aanvaarden. Aangewezen is deze persoon,
die ongetwijfeLd een zware verantwoorde
lijkheid heeft te dragen, nog niet, maar
vrij zeker zal minister Severing worden ge
kozen, iemand, die de toestanden in het
Roergebied door en door kent.
Minister Severing.
Te verwachten is, dat getracht zal wor
den een overeenstemming te bereiken op
de wijze, dat door verlenging van den ar
beidstijd de loonsverhooging iets zal wor
den getemperd. Zoo iemand, dan is Seve
ring geëigend om bij de arbeiders dit in
gang te doen vinden.
Door dit conflict is, zooals gezegd veel
op den achtergrond geraakt. Zelfs de voor
Duitschland zoo belangrijke ontruiming van
het bezette gebied, hoewel er alle reden
zou zijn, deze juist warm te hoyden. Steeds
duidelijker wordt toch hoe in Engeland de
stemming voor een directe ontruiming ge
porteerd is. Zelfs in die mate, dat de re
geering, zij het nog zoo bescheiden, zich
toch ook als voorstandster heeft doen ken
nen. 't Was Chamberlain in eigen persoon,
die de eerste maal dat hij na zijn ziekte
weer in het Lagerhuis aanwezig was, zioh
aldus uitliet. Overigens maakte men het
den herstelden minister niet moeilijk bij
zijn eerste optreden.
Nog niet afgekomen was toen echter het
aanbod van Britten, den voorzitter der
Amerikaansche commissie voor de vloot-
aangelegenheden om in Canada een bijeen
komst te doen houden van Amerikaansche
en Engelsche parlementsleden om de vast-
geloopen vlootbenerking weer op gang te
brengen, anders zou daarover waarschijn
lijk wel een vraag zijn gedaan. Veel te be-
teekenen heeft, dit aanbod echter niet,
daar het verkeerd is geadresseerd. Het
moest gericht zijn tot het Engelsche parle
ment, niet tot de Engelsche regeering, die
zich wel wachten zal te accepteerenvoor
al nu in Amerika zelf in officieele kringen
reeds afkeuring is geuit over Britten's
voorstel.
RECLAME.
855
Zijn de Parljzenaars per slot van reke
ning ..beu" geworden van dat «Grand Pa-
ais" en al de saions, die daar maar steeds
tan éénen door gehouden worden sinds
■enigen tijd? Men zou geneigd zijn, dat te
'enken! Iioe anders is het te verklaren, dat
'e „Salon d'Automne" dit jaar zoo weinig
elangstelling trekt, terwijl vorige jaren die-
elfde salon zoo bijzonder en vogue was bij
de kunstenaars en bij de snobs?
Wis en zeker kan dat niet liggen aan de
oncurrentie van een andere ..salon", die
veneens in het Grand Palais gehouden
vordt, de laatste afdeelin? van de Salon dè
Automobile, een tentoonstelling van vracht-
n industrie-auto's, waarvan de ingang
zich bevindt aan den grooten voorgevel, ter
wijl de Salon de l'Automne zijn hoofdingang
heeft aan den kant van de avenue Victor
Emmanuel. Die salon van vracht- en indus
trie-auto's heeft nooit een groot publiek tot
zich getrokken, en heeft bovendien nooit de
minste aantrekkelijkheid voor kunstenaars
en snobs gehad1
Voor de groote monumentale stoep, die
naar de Salon d'Automne leidt, staan dit
jaar maar héél weinig voitures de maitre
geschaard; en slechts zeer schaarsch zijn
de moedigen, die met beslisten stap de trap
oploopen. om zich dan te verliezen in de
enorme aaneenschakeling van zalen, alle
maal dicht behangen met schilderijen.
Stel u eens voor. De schilderkunst, beeld
houwkunst en decoratieve kunst tellen
samen meer dan tweeduizend inzendingen;
om u precies het getal te noemen: tweedui
zend honderd elf!
Dan zijn er acht aparte tentoonstellingen
van beroemde gestorven kunstenaars.
Een aparte tentoonstelling van Poolsche
kunstenaars.
Een aparte tentoonstelling van Tsjecho-
Slowakische graveurs.
En ten slotte een aparte tentoonstelling,
gewijd aan het jubileum van den Salon
d'Automne zelf, en die de markantste wer
ken te zien geeft, welke in den Salon
d'Automne geëxposeerd werden sinds zijn
oprichting in 1903.
Een totaal van bijna 3000 nummers wor
den daar ter bewondering geboden aan lief
hebbers, bezoekers en verzamelaarsI
Men kan moeilijk geloovcn, dat eenig
mcnsch ter wereld in staat zou zijn om op
één dag te voldoen aan zulk een stróóm van
verdoeken om bewondering 1
Als men daar dan nog bijvoegt, dat in het
meerendeel der tentoongestelde werken het
mcnschelijk gelaat of het natuur-aspect
enkel maar een voorwendsel is tot de
kleuren- en vormen-fanta6ieën van den
kunstenaar, kan men er zich rekenschap
van geven, dat er een werkelijke verkil
lende indruk uitgaat van die formidabele
massa kunstwerken, die men zal gaan be
kijken, bewonderen, of trachten te be
grijpen.
Dit jaar maakt die tentoonstelling al een
bijzonder ontmoodigenden indruk. Er ga^t
iels mat-eentonigs uit van heel die schilde
rijen-massa, waaronder geen enkel nieuw
elan, geen enkele .nieuwe groote persoon
lijkheid zich openbaart.
Pijnlijk verwonderd vraagt men zioh af:
Maar voor wie hebben al die tweeduizend
kunstenaars zich dan toch zoo ingespan
nen? Tweoduizend menschelijke wezens vol
illusies hebben hun hoop gesteld op deze
tentoonstelling, die alleen reeds door zijn
uitgebreidheid onmogelijk beantwoorden
kan aan het doel om de aandacht te ves
tigen op ieder werk afzonderlijk, of zelfs
den blik maar even daarop vast te houden.
Zie, hoe de enkele bezoekers, van te
voren reeds moe, louter door het idee van
al de aandacht, die van hen gevraagd zal
worden, langzaam en lui voortslenteren van
zaal tot zaal, een blik hierheen werpen, een
hlilc daarheen, en zelden of nooit even
blijven stilstaan, daar ze wel weten, dat
wannéér ze telkens blijven stilstaan voor
het een of andere werk, ze nooit tot hun
doel zullen raken, d.w.z. dat ze in één enkel
bezoek geen indruk zullen krijgen van den
geheelen Salon. En nog eens weer terug
komen? o, neen, hier niet!
Onze landgenoot Kees van Dongen, de be
roemde schilder der Parijsche „groote we
reld", trekt de aandacht door zijn liAi-
tende kleuren, zijn elegante werk-wijze, en
ook door de elegante verschijning der dame,
die zijn schilderij voorstelt
Dat portret van Van Dongen is een
„clou" van den Salon, maar de werkelijke
„clou is het groote Venus-beeld van Maillol.
Dat beeldhouwwerk is misschien het minst
„modernistische" onder het werk van dezen
kunstenaar, en daardoor blijft de bezoeker
er dan ook vol bewondering en verwonde
ring voor stilstaan. Wat een leven in het
gips! wat een overtuigende eenvoud in de
houding en welk een zuiverheid tot in de
kleinste bijzonderheden. Het is geen won
der, dat' dit werk onder de kunst-critici
slechts één kreet van lof heeft gewekt. Het
is reeds lang geleden, dat men op een Pa
rijsche kunst-tentoonstelling een werk zag
zóó volmaakt en zoo vrij van pretenties. Het
was een ware ziels-verademing voor de
kunst-critici, te midden van de vaak onop
losbare problemen, die de moderne kunste
naars hun maar steeds te ontcijferen geven.
Wat de afdeeling decoratieve kunst be
treft, ook die wekt verwondering op, een
ander soort verwondering. Zie hét werk van
dezen kunstenaar bij voorbeeld, die klaar
blijkelijk over tijd en geld beschikt. Waar
schijnlijk ontbreekt het hem ook niet aan
talent. Maar hoe komt het dan, dat bij het
maken van zijn werk, eerst reeds bij het
teekenen van zijn ontwerpen op papier, en
later bij de uitvoering daarvan in hout, in
stoffen, in metaal, hij er niet aan gedacht
heeft, dat het voor een eenigszins gevoelig
mensch absoluut onmogelijk moet zijn om te
leven te midden van zulke droge, harde lij
nen. die een gevangenis-atmosfeer scheppen
of de sfeer van een operatiezaal, van iets
wanhopig-kunstmatigs voor een woon-ver
trek.
Die andere daar heeft aan alles gedacht:
aan de harmonie der kleuren en der vor
men, aan de lichtheid on gratie van het
meubelstuk. Alleen heeft hij vergeten, dat
een meubel niet alleen tot versiering dient,
maar ook bestemd is om gebruikt te worden,
dat een stoel in staat moet zijn om zijn
„bezitter" te dragen, er. niet dadelijk nadat
een hand eraan geraakt heeft, een borstel,
benzine of poets-pommade noodig heeft.
Men vraagt zich verwonderd af: voor wie
inderdaad worden dergelijke meubelen ge
maakt? De rijke menschen, die daarmee
hun interieurs meubileeren, willen die wer
kelijk zich opsluiten te midden van dingen,
die óf onbruikbaar zijn, óf niets hebben,
wat het oog verlustigen kan of de verbeel
ding charmeeren; dingen, waaraan alle
fantasie in den vorm orttbreekT?
Er is in Parijs een zekere schatrijke
schilderijen-liefhebber Rozenberg genaamd,
die bijna uitsluitend de werken van cubis-
tiscbe schilders en beeldhouwers protegeert I
en verzamelt hij is daar ongeveer de
eenige werkelijke liefhebber van deze
kun9t-richting De cubisten van Parijs wer
ken dan ook slechts voor Rozenberg. Zou
den al die moderne decoratieve kunste
naars er zoo óók een Rozenberg op na
houden?
Ik vergat nog u te vertellen, dat behalve
het duizendtal Fransche kuntenaars, die
hun werken tentoonstellen in de Salon
d'Automne, daar ook 489 vreemdelingen
exposeeren uit 32 verschillende landen uit
alle vijf de wereldeelen.
Een dergelijke tentoonstelling kan
slechts in Parijs bestaan, die werkelijk bui
tengewone stad, waar ge bij een wandeling
door sommige straten vertegenwoordigers
van alle volkeren der aarde tegenkomt, en
waar de kunstenaars uit de verste hoekjes
der wereld naar toe getrokken worden als
door een onzichtbaren magneet.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 22 November 1928.
RECLAME.
Extra lage srijzei voor het omlijsten van
platen, foto's enz. Het van ouds bekende
adres „DE CMCVMMT", laarlsmmerstr. 62
2646
door MAROTJS EHRENPREIS.
6.
Niet alleen in Madrid, doch ook elders
in Spanje vindt men de sprekende bewijzen,
dat er een intensief en veelzijdig cultuur
loven heerscht. De Spaansche ziel ontwaakt
uit haar honderdjarigen slaap. Na het ver
lies der koloniën (1898) wendde Spanje zijn
blik naar binnen en bemerkte, dat zijn ziel
aliep. Plotseling werd het eraan herinnerd,
dat het had te zorgen voor een rijke gees
telijke erfenis, dat zijn taal een wereldtaal
is en dat het tachtig millioen stamverwan
ten heeft aan de andere zijde van den
Oceaan een geestelijk koloniaal rijk, dat
misschien steviger is dan een politiek. Zoo
ontstond er een soort van kultuur-iroperia-
lisme, dat aan het tegenwoordige Spanje
zijn bijzonder karakter geeft. Op alle mo
gelijke wijzen poogt men in verbinding te
komen met Spaansch sprekende menschen,
waar dan ook, en met geestelijke middelen
wil men Spanje maken tot één der groote
machten. Alle scheppende krachten in het
land groepeeren zich rondom deze centrale
gedachte. Duizenden handen zijn in bewe
ging om mee te bouwen aan hét trotsche
gebouw, dat allen voor oogen zweeft: een
grooter Spanje.
Naar aanleiding van heit vijfentwintig
regeeringsjubilee van don koning werden er,
juist gedurende mijn verblijf in het land,
aanzienlijke bedragen ingezameld om bui
ten Madrid een Ciudad Universitaria (uni
versiteitsstad) op te richten van aanzienlijke
afmetingen. De studeerende jeugd wordt
door de autoriteiten met hartelijke belang
stelling omringd. „Residencia de Estudian-
tes", een modern ingericht tehuis voor stu
denten, is een in alle opzichten schitterend
instituut. Bijzondere vereenigingen houden
zich bezig met de uitgave van populaire
werken (zoo bijv. de uitgeverij Cervantes
te Madrid) en wijden zich aan een wijdver
takte kuituurwerkzaamheid, die zich uit
strekt over de heele Spaansch sprekende
wereld tot in Zuid-Amerika, Mexico, Noord-
Afrika en de Balkan landen. Het goed ge
redigeerde maandschrift Revista de la
Raza is geheel aan deze taak gewijd.
Te Toledo bemerk ik in een nauwe zij-
straal een klein arm huis met een oneven
redig groot bord. waarop Escuela, Municipal
(openbare school). Dit is een caricatuur van
een volksschool. Zoowel de uiterlijke in
richting van de school als de methode van
onderwijs zijn een hoon van alle paedago-
giek. Hier leven we in de middeleeuwen.
Het onderwijs 'herinnert aan het Koranlezen
in een Mohammedaansche medressa. Onge
veer veertig jongens dreunen op eentonige,
zangerige wijze hun lessen op, wat ons her
innert aan het Arabierenkwartier van Tan-
ger of ook aan het ghetto van Wilna, Eerst
meent men, dat het een zangles is, maar
al spoedig komt men lot de ontdekking, dat
het een les is over de plaats hunner inwo
ning. De kinderen zingen de geschiedenis
cn de topografie van hun beroemde geboor
testad: „Toledo Ilamada la ciudad sobre
siete collines" enz. (^Toledo, genaamd de
stad op de zeven heuvels). Zoo leeren zij
zingende en spelende de geschiedenis en de
geografie van hun -stad en hun land. en
vóór alle dingen léeren ze nationaal zelfbe
wustzijn in dézen regionalistischen vorm,
die kenteekenend is voor Spanje. Enkele
leerlingen, die gaarne voor den vreemde
ling in het beste licht willen verschijnen,
loopen naar huis en halen hun schrijfboe
ken om te laten zien wat zij kunnen. Zij
schrijven over Don Quijole en zijn geboorte
streek La Mancha en ze schijnen goed thuis
te zijn in de wereld van Cervantes. Wan
neer ik me niet vergis, neemt Don Quijote
in dit systeem van onderwijs een zelfde
paats is als de Koran heeft bij de Moham
medanen. Dit eenzijdige onderwijs verklaart
het feit, dat de Spanjaarden in doorsnee op
zulk een lagen trap van ontwikkeling staan.
Op mijn verzoek laat de onderwijzer een.
jongen de les over Toledo alleen zingen.
Wanneer de jongen gekomen is aan Paseo
del Transito en de daar gelegen synagogen
heeft genoemd, geeft hij mij op mijn vraag
de volgende curieuse definitie van het be
grip synagoge: ..Sinagoga es una mezquita
consagrada al culto cristiano" (Een syna
goge is een moskee, die omgewijd is voor
den christelijken eeredienst).
Deze begripsverwarring is symptomatisch
voor deze stad en dit land. waar een lang
durige religieuse vrijbuiterij gosdiensten en
cultusvormen door elkaar heeft geworpen,
ze tot onkenbaar wordens toe vervormen
de. Het is in Spanje niet altoos gemakkelijk
ora uit te maken wat een synagoge, een
moskee of een kerk is.
Deze Escuela Municipal van Toledo
maakt een beklemmenden indruk van ach
terlijkheid en laat zien welke ongehoorde
krachtsinspanningen noodig zullen zijn, om
in te halen wat geslachten verzuimd heb
ben.
III.
Toledo, de stad van vela geslachten.
Op zeven kale heuvels van graniet ver
heft zich Toledo, streng en hoogmoedig, af
gekeerd van de wereld, van ouderdom ge
brekkig, met een exotische fysionomie, Men
verlaat 's morgens Madrid van het Zuider-
slation, komt voorbij den heuvel „el cerro
de los Angeles", den heuvel der engelen,
het geografische middelpunt van Spanje,
ook „el Punto" geheeten, en men werpt in
het voorbijrijden een nieuwsgierigen blik
op Aranjuez en het lustslot van Filips II,
dat aan het Taagstrand ligt, temidden van
schilderachtige tuinen. Wanneer men na
een aangename reis van twee uur in To
ledo komt, bevindt men zich in een vreem
de wereld. Hier hebben we het Oosten en
hier zijn we in de middeleeuwen. Het is
een plotselinge, directe overgang van het
uiterst moderne en on-Spaansch Madrid
naar deze met herinneringen omweven
stad, die den indruk maakt van een uitge
graven stuk historie, meer museum dan
9tad; men zou geneigd zijn te zeggen: een
bewoond Pompeji.
Men heeft het gevoel, alsof men duizen
den kilometers gereisd heeft en of men vijf
honderd jaren terug is gegaan. Reeds lang
verdwenen werelden duiken weer op voor
de oogen van den verbaasden vreemdeling,
wanneer hij voor de eerste maal den voet
zet op de machtige Alcantarabrug, die over
de slapende Taag voert naar de rotsstad.
Hier riekt het naar den Duizend-en-één-
nacht, naar bloedigen godsdienstoorlog en
naar vlammende auto-da-fé's. Deze ruïnen
spreken van heroïeke geschiedenissen, van
lotgevallen, van welke de sagen zich heb
ben meester gemaakt, van vreemde harem-
mysteriën. Er zijn maar weinig steden in
de wereld, die in zoo hooge mate binnen
hunne muren belangrijke tijdperken van de
geschiedenis van godsdienst, kuituur en
kunst bewaren. Hier ontmoetten Oosten en
Westen elkaar voor de eerste maal op zoo
intensieve en vruchtbare wijze, als vijan
den, en als vrienden ook.
Hier werd in die begenadigde tijden iets
werkelijkheid van de samensmelting van
het Oostersche en het Westersche. waarnaar
onze eigen tijd met zoo brandend verlangen
zoekt. Meer dan eenige andere Spaansche
stad is Toledo de belichaming van dit eigen
aardige in geografisch en historisch opzicht,
waaruit zoo duidelijk blijkt, dat Spanje de
verbindingsschakel i9 tusschen Oost en
West. Tegelijkertijd is deze stad misschien
de eenige plaats ter wereld, waar de mid
deleeuwen tot op dezen dag zoo onvervalscht
bewaard zijn. Sedert eeuwen is hier niets
veranderd; hier is niet9 afgebroken en niets
opgebouwd. De stad, die in haar bloeitijd
twee honderd duizend inwoners had, heeft
meer dan genoeg plaats voor de tegenwoor
dige bevolking van 23000 menschen. Hier i9
niets gemoderniseerd; de straten en de
huizeb niet, en de menschen evenmin.
De eerste indiuk van het zeldzame stads
beeld brengt ons dan ook een weinig in de
war. Toledo lijkt op geen enkele Europeesche
stad. Er ligt iets mistroostigs en iets doodsch
over deze onsamenhangende, fragmentari
sche, op en neer gaande straten, evenals
over deze geheimzinnige, smalle, schijnbaar
ommuurde huizen, van welke het moeilijk
is te zeggen, waarop ze» het meest gelijken,
op gevangenissen, kloosters of harems.
Maar Toledo is ook geen geschikte plaats
voor toeristen, die gewoon zijn een trein
over te blijven, om zoo'n plaatsje te bekijken
Voor ic-mand, die historisch gevoel heeft, is
het een gewaarwording van zeldzame diepte.
Door het schijndoode uiterlijk treedt nog het
bloedwarme leven van voorbijgegane ge
slachten naar voren. Op deze ongeloofe'lijk
bochtige en hellende straten ontdekt men
een bijzondere verbinding van de middel
eeuwen en onzen tijd, die hier beide naast
elkaar leven in de gedenkteekenen en in 't
dagelijksch leven. Men voelt iets van de ver
langens van de voorbijgegane geslachten,
wanneer men kijkt in deze kleine tralie-
venters, die zooveel te vertellen hebben.
Toledo is levende wereldgeschiedenis; het i3
de stad der geslachten. Wanneer de hemel
en aarde bewegende gevechten tusschen de
geslachten op deze' van ernst vervulde rot
sen werden gestreden, dan waren de indivi
duen daarbij slechts werktuig en stoflage.
RECLAME.
HAARLEMMERMEER.
Burgerlijke Stand.
Geboren: Anthouius Jacobus, Z. v. C.
G. van Egmond en M. G. Heemskerk.
Matthijs, Z. v. P. T. Makpaaxd en A. C.
Dol. Johannes Petrus, Z. v. J. Daalman
en W. A Boom. Petrus Frmciscus Ma
ria, Z. v. J. C. Marcus en C. J. Kauffman.
Willem, Z. v. S. Trip en A. Kemp. Jan
Aaldert, Z. v. L. van den Anker en B.
Slijkoort. Johanna Mermina, D. v. J. A.
Kors en M. Beijk Jan Gerrit, Z. v. K.
Joren en G. van Veen. Janske Jannetje,
D. v. G. de Rooij en M. Slimmen. Pe-
tronella, D. v. J. CL Doelema® en M. Mid
delkoop. Johanna Cornelia, C. Verhoo?
en J. J, Scburinga. Maurits Govert, Z
M. A. Buije, enF. Boer. Susanna, D v.
J. Walkier en H v. Roosmalen. Alber-
tus, Z. v. H. F. van der Meer en J. p
van Emden.
Ondertrouwd: J. de Moor 21 j. en K. 0.
Visser 19 j. G. W. Verweij 21 j. en J
Dekkers 21 j. J. Herlouw 30 j. en C. A.
de Ron, 22 j.
GehuwdA. de Cloe 33 j. en G. <Jeo
Dekker 34 j. J. Goemaat 23 j. en J. Ver.
kerk 18 j.
De heer G. van Wijnen, onderwijzer
aan d© Chr. Ulo-school te Hoofddorp, is iD
gelijke betrekking benoemd te Baarn.
De groote winterpaardenmarkt zal te
Hoofddorp worden gehouden op Dinsda.
11 December a.s.
HELLE GOM.
Een geslaagd feest.
Het vijftigjarig bestaan van liet Hillc
gomsch Dameskoor is op een bijzonder*
wijze gevierd. Opgevoerd werd de revue
„Het lied door alle tijden", hetgeen volgen
het programma was: wat nonsens, wat bon
bast, wat muziek, bijeengeflanst en ver
mengd met ook nog wel iets moois.
Gevraagd was: zingt u ook mee? Er is in
derdaad meegezongen, dank zij de aanmoe
diging van de commère en de bekende lied
jes, die op het programma stonden. Het waf
een aaneenschakeling van mooie tafreeler,
en leuke scène9, Er was veel werk gemaakt
van de decors, de toiletten, de grime en de
verlichting.
Do zaal van Hotel Sistermans was ui'
verkocht; van begin tot eind heeft men zich
geamuseerd en laat was 't zonder dat men
het wist. Dit jubileumfeest is bijzonder goed
geslaagd.
In de Ned. Herv. Kerk is ten hate van
het bouwfonds dezer kerk een concert ge
geven door mevr. Baronesse Tuyl van Se-
rooskerke (viool) uit Bloemendaal, mej. A.
Stijger (sopraan) uit Amsterdam en den heer
S. P. Visser (orgel). Mevrouw ds. Mulder
was door een lichte ongesteldheid verhin
derd te zingen, waarom de heer Visser een
paar orgelnummers ter vervanging gaf.
De zang zoowel al9 het vioolspel en het
orgelspel boden veel te genieten. Jammer
was het, dat de opkomst niet grooter was.
Ds. Mulder opende met gebed en sloot mei
dankzegging.
als SINT-NICOLAAS-CADEAU
Oplossing te vinden in het 194'
Sigarenmagazijn van D. GESINK,
VOORSTRAAT 80 - KATWIJK AAN ZEE
Luxe doozen Sigaren en Sigaretten.
Pijpen in étui, enz.
Alles tegen extra lage prijzen. - Zie étalage!
KATWIJK.
Gemeenteraad Lange geheime zitting -
De gemeentebegrooiing vastgesteld
Aanwezig 14 leden. Afwezig de hee:
Eikelenboom.
De vergadering ging te halfacht onmid
dellijk over in een zitting met gesloten deu
ren naar verluidde ter bespreking van hel
vroeger genomen besluit tot den bouw van
een nieuw Raadhuis aan den Tol, welke
bouw, naar men in de omgeving van hel
Raadhuis fluisterde, niet minder dan
f. 150.000 zou moeten kosten.
Toen.... te kwart over negengr.
de geheime zitting werd opgeheven en de
deuren open gingen, zeide de voorzitter, dal
met de behandeling van de begrooting zou
worden voortgegaan.
Van hetgeen er gedurende de lange ge
heime zitting was besproken en besloten,
hoorden de pers en de publieke tribune
niets.
Met de gewone uitgaven werd daarop
begonnen.
Bij verschillende artikelen werden op
merkingen gemaakt en voorstellen gedaan.
Bij art, 167 stelde de heer Van Tongeren
voor om den post: „Subsidie aan de Burger
wacht" ad f. 300 met f. 50 te verhoogen en
dit bedrag te bestemmen voor subsidie aan
den Vrijwilligen Landstorm.
Het voorstel werd verworpen met 10 tegen
4 stemmen. Vóór 9temden de heeren Van
Tongeren, Van Riessen, J. van Duyn en
Guyt.
De heer Van der Bent wilde geacht wor
den tegen het geheele artikel te hebben ge
stemd.
Bij art. 172 drong de heer Van Duyn aan
op verplaatsing van het woonwagenkamp.
Wethouder Ouwehand noodigde de hoe
ren uit een betere plaats aan te wijzen.
Bij post 194: „Onderhoud van bruggen en
overhaalveren" pleitte de heer Grimbergen
voor behoud van de Kwakelbrug.
De heeren Meerburg, Hueting en anderen
waren het eens met B. en W.
Wethouder Ouwehand zal voor het be
houd stemmen, wanneer de leden uit Kat
wijk aan den Rijn de brug willen behouden,
waarbij de voorzitter zich aansloot.
Het voorstel tot slooping werd. aangeno
men met 18 tegen 1 stem, die van den heer
Grimbergen.
De heer Van Riessen drong bij het artik»
„Onderhoud van wandelplaatsen en plant
soenen" aan op een zelfstandige positie van
den gemeenteluinman.
De voorzitter raadde den heer Van R. aac
later met een voorstel te komen.
De heer Hueting zeide, dat het gaat om
's mans salaris.
Bij art. 198 ontlokte de heer Hueting a>in
den wethouder Ouwehand de verklaring
dat het werkliedenpersoneel met 2 perso
nen zal worden uitgebreid.
Over wegen en paden werden mede tal
van op- en aanmerkingen gemaakt, die aan
de Commissie van Fabricage zullen word*"
overgebracht.
Bij het hoofdstuk „Onderwijs" vroeg de
heer Van Duyn of er ook iets is gekomen
van den cursu9 in het machineschrijveo»
waarop men hem ontkennend moest aD''
woorden.
S-3
