LANGS GLIBBERIGE WEGEN
69!te Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 10 November 1928
Derde Blad
No. 21062
ROOKT TABAK VAN LUB
BRIEVEN UIT BERLIJN.
Londensch Aanteekenboek.
FEUILLETON.
i Buitenl. Weekoverzicht.
Een week vol crises.
Het lijkt wel of in deze week, nu de
kerdenkiDg begint van tal van historische
gebeurtenissen, overal eeD crisis moest
uitbreken. Ln Frankrijk, in Roemenië, in
Zuid-Afrika, in Portugal is de regeering
afgetreden in België dreigt een val der
regeering. Het lijkt ons ruim voldoende I
En een crisis in Letland laten we dan nog
maar rusten.
In Portugal betreft het een van die nor
male gebeurlijkheden, waarvan men weinig
of geen notitie behoeft te nemen, dat is
daar 6chenng en inslag en daarop zullen
we dan ook niet verder ingaan
Id Zuid-Afrika was tusschen den premier
Hertrog en den minister van Posterijen
Madeley een conflict gereaen. Minister Ma-
deley weigerde echter af te treden. Daarop
heeft Hertzog eenvoudig het ontslag van
het heele kabinet aangeboden en zoo werd
door hem toch zijD zin doorgedreven, want
hij vormde natuurlijk het nieuwe kabinet,
nu zonder Madeley 1
De crisis in Roemenië komt op een on
verwacht moment, maar was reeds lang
verwacht. Bekend is, hoe direct na den
dood van Jonel Bratianu de oppositie den
kop opstak en speciaal Maniu, de leider
der Boerenpartij, op het aftreden der re-
gecring aandrong. Vintiila Bratianu, de
broeder van den overleden premier, in
diens kabinet reeds minister van financiën,
aam echter de leiding der liberale partij op
zich en stoorde zich niet aan het geroep
der oppositie, boe deze ook mocht demon-
streeren. Plots is er evenwel verandering
gekomen, hetgeen wij aan een tweetal oor
zaken willen toeschrijven. Ten eerste moet
binnenkort worden herdacht, dat Zeven
burgen 10 jaren deel uitmaakt van het Roe-
meensche koninkrijk en dat gaat toch heel
moeilijk, wanneer Zevenburgen zelf wei
gert, aan die feestelijkheden deel te nemen.
En dat was het geval, daar de vooral juist
in Zevenburgen zoo machtige Boerenpartij
beslist onder een kabinet-Bratianu alle
deelneming opzegde. Ten tweede was tus
schen den premier en prins Nikolaas een
geschil ontstaan, zijn oorsprong vindend in
een liefdesavontuur van genoemden prins,
die door Vintiila Bratianu heel beleefd,
doch daarom niet minder dringend, was ge
dwongen te PariiB afstand te doen van zijn
herdersuurtje. Prins Nikolaas, voorzitter
van den regentschapsraad, bracht Bratianu
aan het verstand, dat zijn tijd van gaan
gekomen was en detze moest zijn ontslag
aanbieden.
Vintiila Bratiann.
De regentschapsraad zou het liefst een
concentratie-kabiDet aan het roer zien ko
men, doch Maniu houdt vast aan een re-
georing, alleen door zijn partij gevormd.
Door de opdracht tot kabinetsformatie te
verleenen aaD den hals over kop uit Londen
teruggeroepen Titulescu tracht de regent
schapsraad zijn zin te krijgen, maar kans
van slagen schijnt uitgesloten. Zonder den
Boerenbond gaat het niet en daarom is
Maniu thans oppermachtig. Hij weet dat
en zal er zijn voordeel mee doen
Bedriegen de voorteekenen niet, dan zal
Maniu weldra het bewind kunnen aanvaar
den om door nieuwe verkiezingen, die in
Roemenië altijd uitvallen ten gunste van
de partij, die het heft in handen heeft,
ook in het parlement zich een meerderheid
te verzekeren. De vrees, dat Maniu ex
kroonprins Carol weer ten trone zou bren
gen, is zoo goed als afgeloopen, gelet op
hetgeen er gebeurd is! dit ten overvloede.
Do ernstigste crisis, ook vanuit een alge
meen standpunt bekeken, is echter het af
treden van het Fransche kabinet-Poincare,
terwijl juist de gevaren afgewend lekenIn
het kabinet zelf waTen de artikelen 70 eD
71 tot eeD bevredigende oplossing gebracht
Op het congres der radicalen eD soc. radi
calen te Angers wisten de vier radicale
ministers uit het ministerie-Poincaré even
eens het gevaar ai te wenden zoolang
zij zelf aanwezig waren. Nauwelijks had
den zij echter hun biezen gepakt om deel
te nemen aan een kabinetsraad, of de
achtergebleven extremisten, met Caillaux
aan het hoofd, sloegen hun slag en deden
de eerst verworpen motie, die het aanblij
ven der radicale ministers onmogelijk zou
maken, aannemen.
Dat beteekende de val van het ministe-
rie-Poincaré, het kabinet der nationale
eenheid, dat voor Frankrijk, zeer lang aan
het bewind was, n.l. 2 jaar en 3 maanden.
Een lichaam als een partijcongres (en
dan nog een verloopen congres) durfde
het bestaan, om midden in het nog niet
voleindigde saneeringswerk van den franc
een kabinet ten val te brengen, dat steun
de op een parlementaire meerderheid! Ter
wijl bovendien zulke belangrijke besprekin
gen als de herziening der Dawesplannen in
na verschiet liggen, staande eveneens in
nauw verband met de veiligstelling van de
Fransche munteenheid! Het toont weer eens
de politiek op haar kleinst
Door eeD en ander is men in Frankrijk
in een zeeT netelige inwendige positie ge
komen. Algemeen hoort men roepen om
een terugkeer van Poincaré, doch gemak
kelijk gaat dat niet. Is men eenmaal zoo
ver gegaan als nu in Frankrijk, dan is er
niet licht een terugweg voor een partij en
zonder een opnieuw toetreden van de radi
calen zal Panicoré zich zeker niet weer
als premier beschikbaar stellen. Welke
meerderheid echter dan gevormd moet en
kan worden 1 Mogelijk dat bij ontstentenis
van zoo'n mogelijkheid Poincaré weer op
den voorgrond treedt I
Naast deze regeeringscrises staat voorts
nog de crisis in de Duitsche metaalnijver
heid, die ongewijzigd voortduurt en zeker
zal voortduren, zoolang niet de rechtsgel
digheid der arbitrale uitspraak, waarvan
<Je bindend-verkiarina de uitsluiting for
ceerde, is vastgelegd. Wordt bevestigd, dat
de arbitrale uitspraak wettig was, dan lijkt
de zaak der werkgevers verlorenook door
de moreele zijde van het geval. De stem
ming in Duitschland is nu reeds zeer ten
gunste der arbeiders
In Amerika is de strijd voor het presi
dentschap gestreden. Hoover heeft Smith
geslagen met een onverwachte meerder
heid. 't Is meer een strijd tusschen perso
nen dan tusschen partijen geweest! Op
buitenl. terrein zou niets veranderd zijn,
wie er ook gekozen was. Het eenig ver
schil is de binnenl. politiek. In dit opzicht
is aan den bekenden econoom Hoover de
voorkeur gegeven boven den strijdeT tegeD
het droogleggen en den R K., die Smith
was. VeraDdereD zal er ten aanzien der
Amerik politiek niets
RECLAME.
Het bekende Amsterdamsche fabrikaat
verkrijgbaar in Leiden bij: 866
H. G. J. WOLF, Breestraat 88.
(Van onzen correspondent).
Berlijn, 4 November.
Vandaag is een wondere na-zomer blijk
baar ten einde.
En men mag er niet eens kwaad om
zijnWant wie had er recht op, zulke
heerlijke echte zomerweken eind October
en begin November te beleven als we zoo
juist achter ons hebben.
Berlijn was niet te herkennen.
In, weken, als iD normale tijden de
,,overgangskleeren" al bijna te koud ge
worden zijn en de dames 's middags in
de Tauenzienstrasse en op den Kurfür-
stendamm haar nieuwe kostbare pelsen
plegen te vertoonen, zaten we vóór de
restaurants in de open lucht op de ter
rassen. In November 1 Tot na middernacht
...Is 't te gelooven 1
Het leven in een wereldstad ziet er on
der zulke omstandigheden dan toch heusch
een beetje anders uit. Meü voelt de druk
kende zorgen minder en ziet het steeds toe
nemend verkeer met andere oogen aan. Ja,
vooral het verkeer... Spreekt men daal
met een waschechten Berlijn er over (er
zijn 'r niet zoo heel veel!) dan probeert
hij u te overtuigen, dat het in deze stad
drukker is daD in Parijs, LondeD of New-
York. Zijn trots schrijft hem die houding
voor, ook al weet hij bij ervaring, dat „de
concurrentie" toch nog heel wat meer ver
keer heeft. Maar goed! toegegeven, dat
de laatste twee jaren 6ommige deelen van
Berlijn de „city" rondom Friedricb- en
LeipzigerstTassede winkelbuurteD rond
om den Alexanderplatzhet „Westen",
waarvan de Kurfürstendamm het steeds
stralender middelpunt vormt al aardig
op de grands boulevards" of Piccadilly
Circus" beginnen te gelijken. Toch is Ber
lijn nog niet zóó'n wereldcentrum als de
drie genoemde metropolen. En ik weet
niet, of men daarginds soortgelijke erva
ringen opgedaan heeft als hier; dat het
meer dan drukke autoverkeer deze wijken
ten slotte vrijwel onbewoonbaar zal maken 1
Niet alleen het onzinnige getoeter en
geblèr der claxons maakt het leven in zulke
stratencomplexen tot een kwelling, ook de
blauwgrijze gassen., die uit de uitlaatklep
pen omhoog stijgen (ik geloof, als niet-
deskundige. dat we hier immers met een
der gevaarlijkste, het koolmonoxvde. te
doen hebben 1) hebben al onnoemlijk veel
schade aan de gezondheid der omwonen
den, en ook der voorbijgangers, op zijn ge-
weten.
j We merken het vooral als we in de veci
gezondere stillere buitenwijken wonen en
dan voor ons werk naar de city moeten.
Na een half uur krijgen we een eieenaar-
dig drukkend gevoel ïd het hoofd, dan
barstende hoofdpijn. Ten slotte worden we
niet zelden onpasselbk on moeten snel
n^ar een zuiverder omgeving vluchten.
Wie in die wijken woont, merkt natuur
lijk niet in die mate de schadelhke gevol
gen. Hij is tot op zekere hoogte immuura
geworden. Maar het ;s een eevaarlijke
immuniteit! Men slaapt moeilijk in en
wordt 's ochtends half uiteerust wakker.
Na twep, drie uren werken komt een luste
loosheid. die vaak aan alle mogelijke oor
zaken toegeschreven wordt en die toch
alleen maar het gevolg deT auto-gnssen is.
En merkwaardig genoeg willen de meeste
geneesheeren dat nog altijd niet toegeven.
Men doet geweldig geleerd, „onderzoekt"
de lucht in drukke zoowel als in stille stra
ten en stelt dan „wetenschappelijk" vast.
dat die overal dezelfde is en nauwelijks
nimmer goed dan aan zee of in het ge
bergte.
Een „opgemelde Berlijner" wil van zulke
nadeelige invloeden van zijn geliefde stad
al evenmin iets weten als de geleerde vak
man.
Maar de leek merkt heel andere dingen
en vraagt zich af, hoe het er in de toe
komst met de gezondheid en de werk
kracht van ons arme stadsbewoners zal
gaan uitzien als straks het aantal auto's
in Berlijn de honderdduizend bereikt zal
hebbeD en eT intusscben niet iets op ge
vonden wordt om deze schadelijke invloe
den te neutraliseeren.
Ja, over zulke sombere dingen gaan we
nadenken nu de heerlijke n^omerzon ons
in den steek laat, een motregen dag en
nacht ononderbroken het asfalt glibberig
maakt en de steenkolen weer uit de kelders
j naar boven gebracht worden.
En dan te bedenken, dat het bij dit
sombere weer morgen nog wel groot feest
zal zijn in de Duitsche Rijkshoofdstad I
De burgervader heeft gisteren een op
roep in alle kranten laten zetten, waarin
hij ons verzocht, de vlag uit te steken
omdat de groote zilveren sigaar, die „Graf
Zeppelin", gedoopt is en die de laatste
weken heen cn terug over den Oceaan
naar Amerika gevlogen is, ons ditmaal
een meer officieel bezoek wil brengen. De
nieuwste „Zep" was kort voor de groote
reis al eenmaal boven de huizenzee van
Berlijn, en toen hebben we vanaf balcons,
pleinen en zelfs daken het gevaarte met
bewondering nagestaard. Maar van dichtbij
konden we ,,Zep" toch niet zien. Hij bleef
nog een half uur boveD ons kruisen, want
hij moest dienzelfden dag voor donker al
weer in Friedrichshafen aan het meer van
Constanz op stal staan.
De Duitschers zijn terecht trotsch op
hun „Zeppelin" en natuurlijk speelt daar
bij de RToote politiek ook een rol van be
lang. Men heeft nog altijd geen vrienden
van beteekenis onder de grccte mogend
heden en is in vele opzichten wel zeei af
hankelijk van het overrijke en machtige
Amerika. Men weet ook, dat men op de
Vereenigde Staten alleen door technische
wonderdaden indruk kan maken. En het
moet erkend worden, dat men de laatste
jaren in die richting ook een schitterende
propaganda gemaakt heeft.
Vier jareD geleden stuurde dr. Eckener,
de opvolger van den ouden gTaaf Zeppe
lin, zijn luchtschip „Z.R, III" vin Fried
richshafen naar New-York, en sindsdien is
het op grond der „herstelleveranties"
als „Los Angelos" Amerikaansch bezit ge
bleven. Die aankomst van de „Z. R. Ill"
was reeds een onbetaalbare reclame voor
Lhiitschland, waarbij niet vergeten raag
worden, dat ongeveer 1/3 van de bewoneTs
der „States" uit Duit-sch-AmerikaDen be
staat, die over het algemeen reer sterk
aan de oude ..Heimat" zijn bl'ivon hangen
en die het hunne er toe bijgedragen heb
ben om het Duitsche succes in Yankee
kringen blijvend te doen zijn.
De wijze waarop daarna eenige maan
den geleden Koehl en Hiraefeld ontvangen
zijn, toeD zij met hun „Bremen" voor het
eerst den overtocht per vliegtuig van Ier
land naar het vasteland van Amerika ge-
gewaagd niet alleen maar ook uitgevoerd
hadden, bewees hoe juist de Duitschers
gezien hebben toen ze, ook ter wille vaD de
internationale politiek, hun technische
wonderprestatics juist naar de Nieuwe We
reld richtten
En nu kwam de „Graf Zeppelin", vloog
door geweldige stormen heen en door niet
minder geweldige terug en zorgde voor een
geestdrift, die stellig Duitschland nog op
geheele andere wijze tot voordeel zal
strekken.
En toch is het eindresultaat eenigszins
anders dan men het zich oorspronkelijk
voorgesteld had. Men had tot voor weinige
weken gedroomd van een toekomstige Zep
pelin-verbinding Berlijn—New-York, over
eenige jaren natuurlijk nadat eerst een
voldoend aantal luchtschepen gereed zou
zijn, waarbij dan elke week zoo'n gevaarte
met 20 tot 30 passagiers eD goed betaalde
post de groote reis aanvaarden zou.
Maar de ondervindingen van den tocht
van de „Graf Zippelin" hebben in Fried
richshafen en Berlijn reeds de overtuiging
gevestigd, dat het er niet van komen zak
Men meende ditmaal een geweldig schi]>.
der-wolken gebouwd te hebben eD ontdekt
nu, dat het voor de practijk... veel te
klein is.
Zelfs dr Eckener was de eerste om te
erkennen, dat zijn luchtschip te geringen
omvang heeft, dat de motoren te zwak zijn
en niet voldoende snelheid bij tegep-
storm mogelijk maken, eD dat onder zulke
omstandigheden de reis thans hoogstens
1% k 2 dagen sneller zal gaan dan per
schip, en als de zoo even te water gelaten
schepen in de vaart zijn, zelfs (onder voor
Zeppelins ongunstige omstandigheden) nau
welijks eenige uren korter dan op de be
proefde oude manier.
En dan het verschil aan comfort!
Men mag de „gemakken" voor de rei
zigers van de „Graf Zeppelin" niet over
schatten. Ik heb onmiddellijke inlichtingen
ontvangen van Amei kanen, die de heen
reis meegemaakt hebben en die dus eer
lijker oordeelden dan de paar Duitsche
journalisten, die uit overdreven patriottis
me de zeer groote ontberingen verzwegen
hebben. De waarheid is, dat het in de
kajuiten ijzig-koud was, de kookgelegen
heid primitief is, de bedden zoo klein, dat
men zich nog minder kan bewegen daD m
de vierde-klas8e-kooien van een landver
huizersschip. Men schijnt bij slecht weer
groote angsten uitgestaan te hebben, en
het is wel teekenend, dat eenige Duitsche
officieele gasten er de voorkeur aan gaven,
per stoomschip terug te keeren, waardoor
dan ook voor betalende passagiers (ruim
7Mj duizend gulden peT biljet!) enkele
plaatsen vrij werden.
Op dit traject zal dus stellig géén Zep
pelin-verkeer komen.
Maar men wil nu Europa op deze wijze
met Zuid-Amerika verbindeD en onderhan-,
delt met alle mogelijke instanties om er de
duiten voor bijeen te krngen
Stellig: de technische resultaten zijn ge
weldig en de grootste bewondering waard.
Maar voor bet pract-iscb verkeer blijft er
weinig over. Tenzij de heeren ingenieurs
weer iet-s uitvinden, dat alle voorspellin
gen te schande maakt...
ROLAND.
RECLAME.
H. P. H. KEEREWEER
BEGRAFENISSEN THedl
AUTO-TRANSPORT
Aalmarkt 16 CREMATIE
7426
(Van onzen Londenschen Correspondent)
DE A.S. TENTOONSTELLING VAN
NEDERLANDSCHE EUNST.
Burlington House, het tehuis van de Royal
Academy in Piccadilly, zal naar elko
Nederlander reeds moet weten in het be
gin van 1929 een keurverzameling van Ne-
derlandsche oude en nieuwe schilderkunst
bevatten. De Tentoonstelling is reeds goed
op weg naar haar verwezenlijking Dat
bleek toen dezer dagen de Anglo-Batavian
Society hier een receptie hield, waar men
kennis kon maken met de leden van het
Comité en waar over de voorbereidingen
een en ander werd geze-ri co-ri door pen
Britsch lid van het comité, Sir Robert Wilt,
daarna door Dr. Martin van het Maurits-
huis. De Anglo-Batavian Society is de
grootste drijfkracht achter deze schoone be
weging. Daarvan getuigde ter receptie de
Door R. L. de W.
33)
„Nooit als het van mij afhangt." Toen
zich plotseling naar haar toebuigend zeide
hij: „Goed, ik zal in ernst zijn. Ik ben in
vollen ernst, wanneer ik u vertel, dat ik ge
durende de laatste negen dagen gelukkiger
ben geweest dan ooit tevoren. Ik ben in vol
len ernst als ik zeg, dat ik uw gezelschap
buitengewoon op prijs stel," even haperde
zijn stem. „Ik ben in vollen ernst, wanneer
ik u vertel, dat ik heel dankbaar ben voor
het vertrouwen, dat u in mij gesteld heb. O
L0I3, je bent buitengewoon geweest, meer
buitengewoon dan ik wist dat ooit een
vrouw kon zijn. Je bent een prachtexem
plaar."
Glimlachend keek hij haar recht in de
oogen. <Jie zij dadelijk neersloeg.
..Ik ben klaar." zeide hij luchtig, ,,'t Ge
beurt niet dikwijls.
„Toe wees niet zoo." De woorden kwa
bijna als een snik van haar lippen.
Hij keek naar haar en leunde over de
tafel en even legde hij zijn hand op de hare.
>.Wat is er?"
..Och ik ben dom, dat is alles," riep ze
opspringend „O. daar heb je het poesje
WePr" zeide ze. met haar parasol wijzend
..Laten we maar gaan." riep ze. vroolijk
Daar het hek gaand.
Zwijgend reden ze lerug naar Folkestone,
voelden zich teleurgesteld. Beres
lord over zichzelf, omdat hij, al was het
maar voor een oogenblik, de reserve, waar
achter hij zich had verschanst, had laten
varen. Lola over iets, dat zij niet met woor
den kon noemen.
„Krijg ik geen antwoord op mijn vraag?"
vroeg hij schertsend, toen hij haar voor den
ingang van het hotel hielp uitstappen.
„Dat zal ik u na het eten zeggen." glim
lachte ze „als we langs de „Lea9" wande
len. We krijgen vanavond een prarhtmaan."
vervolgde ze, hem alleen latend met de
overtuiging, dat naar alle waarschijnlijk
heid de middag niets zou zijn vergeleken bij
den avond.
Naar boven gaand om zich te kleeden
besloot hij aan tafel geen wijn te drinken.
2.
Toen Beresford 's avonds de eetzaal bin
nen ging. stond de oberkellner te draaien,
zeker op Lola wachtende, dacht hij. Tot zijn
verrassing echter kwam hij glimlachend en
handenwrijvend naar hem toe.
„Ik ben maar zoo vrij geweest over uw
tafeltje te beschikken, sir, nu u toch samen
met miss Craven dineert." zeide hij op den
zoetsappigen zalvenden toon dien hij steeds
tegen Beresford aansloeg na hun laa'stc
schermutseling over mr. Montagu Gorden,
wiens Schotsche naam zoo'n merkwaardige
tegenstelling vormde mei zijn neus.
In het zalige vooruitzicht van een tête a
tête met Lola knikte Beresford zijn toe
stemming met een onverschilligheid, die hij
allesbehalve gevoelde-, hij ging naar haar
tafeltje en nam den sloel tegenover dien
waarop zij gewoonlijk zat Hij bemerkte dat
aller oogen speriaal de vrouwelijke, op hem
gevestigd waren Waarom zou zij hem niet
gezegd hebben, dat hij bij haar mocht eten?
4 Mogelijk een plotselinge inval. Het vooruit
zicht maakte hem uitgelaten. Al zijn vroe
gere gewetensbezwaren waren verdwenen.
Niets lelde meer. Allen nog dit wonder
baarlijk groote geluk en dan de ontknoo
ping. Er was niets aan te doenl Zalig toch
om te leven
De komst van Lola stoorde hem in zijn
gedachtengnng; zij werd voorafgegaan door
den onafscheidenlijken oberkellner. Ze had
-*en eenvoudige zwarle japon aan, met als
■enige versiering een toef roode rozen Hij
trilde toen hij begreep dat het de rozen wa
ren. die hij haar den vorigen dag had ge
zonden.
„Wat denkt u wel van me?" informeer
de ze
„Mag ik het zeggen?" vroeg Beresford
„Ik ben vanavond, geloof ik. in een dolle
bui," riep ze uit. intusschen haar servet
ovpr haar schoot uitspreidend
„Ben ik de saus. die bij uw dolheid ge
ilend moet worden?" vroeg hij.
Zij lachte.
„En u?" vroeg ze.
„Nuchterder dan ooit," glimlachte hij.
Zij trok een gezicht.
„U ziet er zoo stralend en gelukkig uil."
nompeldp hij half in zich zelf. „dat....",
plotseling brak hij af.
„Aardiger dan op een hek?" vroeg ze uit
dagend.
„Niets kan aardiger zijn dan dat." zeide
hij ernstig, bedankend voor den wijn. dien
de kellner op het punt stond in te schen
ken.
Zijn bedanken opmerkend keek ze naar
hem met vraiend opgetrokken wenkbrau-
ïrauwen. Hij trok zijn weigering in de
kellner deed den hals van de flesch naar
omlaag gaan en de wijn vloeide in
het glas.
„Waarom niet?" vroeg ze, op het wijn
glas wijzend
„Ik ben vanavond heusch in een dolle
bui." liet ze weer volgen.
„Op dat punt hebt u me al in uw vertrou
wen genomen
„Zoo, heb ik dat!"
,,'t Komt vermoedelijk door een gevoel
van verlatenheid onder uw sekse." Ondeu
gend keek hij over zijn lepel soep haar aan.
,.Een gevoel van
„Iedere dame hier in de zaal heeft haar
op- of aanmerkingen op u," zeide hij. „Met
andere woorden, u staat volkomen alleen
tusschen uw sekse, de vrouwelijke sekse."
„Hel kan me niets schelen lachte zij.
„Aan den anderen kant ging Beresford
door. „is het mannelijk geslacht als één
man op uw hand. Dat maakt den toestand
feitelijk nog erger.
Een poosje alen ze zwijgend door.
„Als ik in uw omstandigheden was
zij hield op om te zien of hij haar begreep.
„Ik geloof, dat ik u wel door het doolhof
kan volgen." glimlachte hij.
„Dan zou u opgewondener zijn," vol
tooide zij flauwtjes
„Opgewondener?" vroeg hij verward.
„Opgewondener dan nu." Uitdagend keek
zij hem aan.
„Tenzij u die opmerking onmiddellijk
terugneemt." zei hij waarschuwend, „sta ik
er op. dat u mij den pols voelt
„Ik neem ze terug." zeide ze gejaagd.
„Voor de koffie komt zou ik graag eens
met 11 billen klinken."
„Klinken?" herhaalde ze met schitteren
de ooien. „O. zeg waarop?"
„Will u er anders niet op drinken?"
„Toe, zeg 't nu" smeekte ze.
„Op sen zeker hek aan den weg in Sur
rey" zeide hij ernstig, zijn glas opnemend.
„OTeleurstelling lag in haar stem;
toch nam ze lachend haar gla9 op en
dronk.
Later, even voor ze van tafel opstonden,
zeide Beresford:
„En nu heb ik u nog niet eens bedankt
dat u mij te dineeren hebt gevraagd
„Ik heb u niet gevraagd", zeide ze, op
staande en haar zakdoek oprapend. .U
heb alleen aan den kellner gezegd u hier
te plaatsen."
Hij boog eerbiedig. „Mag ik weten waar
om?" informeerde hij
„Omdatik er lust in had, en nu
ga ik mijn jas halen." zeide ze hem voor
gaand. de eetzaal uit Beresford. die volgde,
was verrukt te zien welk een sensatie zij
bij de overige gasten gaven.
De maan was nog niet op. Er was geen
wind; het was een doodstille avond Een
gil of een lach. die af en toe door de druk
kende stilte heenkTonk. deed haar nog
dieper schijnen. Slechts een vlammertja
verried de plaats waar deze of gene een
sigarette of pijp aanstak.
„U hebt mij nog niet geantwoord op
mijn vraag over morgen", zeide Beresford.
Zij gaf gepn antwoord Na een heele
poos herinnerde hij haar. dat hij nog steeds
wachtte.
„Ja. zeide ze op de manier van
iemand die zijn gedachten tracht te ver
zamelen „Ja zij aarzelde
„Uw reputatie?" informeerde hij
Zij knikte.
„Maar....", begon hij.
(Wordt vervolgd).
