„RfiES M&CE"
rheumatiek jicht
H. G. v. LUIJKEN, "SST."
DE „SALONS"
EN HUN OMGEVING.
UIT RUSLAND.
Nederlandsche gezant, die door vorige spr 's
„de vader van de tentoonstelling" was ge
noemd.
De Brilsche pers schenkt reed9 nu be
vredigende aandacht aan het komend ge
beuren Ze drukt vooral haar belangstelling
uit in indrukwekkende getallen, voorstellend
de millioenen ponden aan waarde, die de
tentoonstelling zal vertegenwoordigen. En
ze verschaft ..the human interest" zoo
gebiedend in Engelsche journalistiek
door te gewagen van de tegenstellingen
gevormd door de marktwaarde van oude
schilderstukken in den tijd van hun ver
vaardiging en die van lhan9. De tentoonstel-
ling zal een tijdperk van de 15de tot de
20ste eeuw omvallen en de toezeggingen
maken reeds zeker de komst van een veer
tigtal Rembrandts, twinlig werken van Frans
Hals. twintig van Jan Steen, tien van Pieter
de Hoogh tien van Vermeer van Delft en
een dertigtal werken van de vermaarde
landschapschilders Hobbema. Ruisdae) en
Cuyp. De moderne school zal vooral zijn
vertegenwoordigd door de beroemde Hage
naars en door Jan Toorop en Vincent van
Gogh.
Majoor A. A Longdon, die secretaris
generaal is voor de Tentoonstelling en die
voor zijn kantoor de gastvrijheid heeft ge
kregen van de ..Dutch Club" in Sackvitie
Street, heeft mij duidelijk doen beseffen in
een onderhoud, dat ik met hem heb gehad,
dal het inrichten dezer ten^onstelling moei
lijk is en bijzonder geduld en energie oischt.
Hel Comité is terecht zeer kieskeurig en
wil alleen het beste van de Nederlandsche
Kunst lalen zien. Dat is overigens ook
noodzakelijk daar hoe zeer er meer ruimte
zal zijn in Burlington House dan voor de
Vlaamsche Tentoonstelling van 1926 do
beschikbare ruimte uiteraard de uiterste be
perking eischt Maar meteen schijnt het
veel overreding te eischen bezitters te no
pen juist die zeer kostbare werken tijde
lijk af te staan Waaruit toch ook weer niet
mag worden gelezen dal het Comité niet de
loffelijkste medewerking ondervindt, zoowel
van museum-autoriteiten in de wereld als
van particuliere verzamelaars. De Konin
klijke Families in Engeland en Nederland
hebben in dat opzicht een schoon voorbeeld
gegeven De Koning van Engeland leent
niet minder dan vijf stukken, terwijl de Ko
ning van Rumenië een kostbaren Rembrandt
heeft afgeslaan Zoowel particuliere verza
melaars in Nederland als in Engeland heb
ben hetzelfde gedaan. Het resultaat zal zijn
dat wereldberoemd werk in Burlington
House zal worden ondergebracht. De eenige
landen die zich tot nu toe van medewer
king hebben onthouden zijn Rusland ©n
Ooslenrijk maar men heeft gegronde
hoop dat ook die landen tenslotte nog zul
len medewerken De hertog van Welling
ton Lord Londsdale en de Hertog van Port
land behooren lol de Brit9che verzamelaars,
die hun daadwerkelijken steun aan de on
derneming hebben gegeven.
Volgens Majoor Longdon, die overigens
niet veel meer kon zeggen dan ik reeds wist,
zal de Tentoonstelling ook eenige verras
singen baren in den vorm van oude vond
sten die tot nu toe vrijwel in het duister zijn
gebleven Teekeningen en etsen en een ver
zameling oud zilverwerk, Delftsch aarde
werk en meubels zullen voorts in de Ten-
toonslelling zijn begrepen. De bekende En
gelsche kunslkooper. Sir Joseph Duveen,
heeft zich zeer verdienstelijk gemaakt door
de Vereenigde Staten te bewerken en een
keur van oud-Hollandsche kunst in dat ge
bied op eigen kosten naar hier over te bren
gen. Een belangwekkend punt. dat Ma
joor Longdon aanroerde, was dat zooveel
verzamelaars in Engeland mooie copieën
hebben van Rembrandt's en in de meening
verkeeren dat zij het echte werk bezitten.
Hij had. zoekend in dit land naar werken
voor de Tentoonstelling, massa's „Rem
brandt's" gevonden die geen Rembrandt's
waren
Ter bescherming van de werken, die vele
millioenen pondpn vertegenwoordigen, zal
gedurende het vervoer en de tentoonstelling
een klein leger speurders van Scotland
Yard voortdurend waakzaam zijn Van het
oogenhlik dal de stukken hun officieele wo
ningen verlaten zullen ze naar mij werd
verzekerd geen oogenblik zonder toe
zicht zijn.
DE „TALKIES.".
De „praatgrage" films hebben hier niet
veel succes Men laat ze nu #zoowat een
maand zien en hooren in het meest up-to-
date theater van Londen, den nieuweu
Piccadilly Schouwburg. De vertooningen
hebben vele gebreken De S-klanken schij
nen zich slechts tol de mechanische repro
ductie te leenen en wanneer men de oogen
sluit zou men zich op die klanken alleen op
een stations-emplacement kunnen wanen
waar locomotieven bezig zijn stoom uit te
laten De voorstelling is uiteraard wat
overdreven-, maar dat ze in de gedachte
postvat iè al genoeg bewijs dat hier een ern
stig gebrek is Er is meer De geluidsfilm
rolt veel trager dan de stomme Het is kod
dig in de bioscoop waar te nemen hoe hard
de menschen van filmland in het algemeen
van stapel loopen. Hun stappen zijn in het
tempo van de kip die nog even voor de
wielen van een auto den weg oversteekt.
Slenographie kan niet wedijveren in snel
heid mei de hand van den filmbriefschrijver
In huiseliike filmtafrpelen heb ik vaak de
„gravin" het bezit van een gedienstige be
nijd die waarlijk in een ommezien een
ontbiitfafel klaarzet Maar de gewoonte
K v^JLi IVA£..
is een niet te onderschatten macht En de
gewoonte der filmaanschouwing heeft de
haa9t van de menschen van filmland iets
vanzelfsprekends gemaakt Wij zien niet
meer hoe abzurd ze is Maar indien de
spraakzame film hetzelfde tempo zou wil
len handhaven zou gehoorsverbijstering ons
onaangenaam deel worden De spraak zou
volstrekt onverstaanbaar worden Daarom
moet de filmklos traag draaien Dit vinden
de echte filmliefhebbers, die er van hou
den dat de scènes elkaar halsoverkop vol
gen. niet prettig ..The Terror", de e-erste
onvervalschte praatfilm die hei Piccadilly
Theatre nu laat zien na een program van
experimenteele nummers is daarom een
vervelende vertooning. Bovendiep dringt de
mechanische factor in alle praatfilms zich
nog hevig op. Dat laat zich wel begrijpen.
De uitvinding is in hel allereerste stadium
van haar ontwikkeling en zal feitelijk eerst
reden van bestaan en rechtvaardiging voor
praktische toepassing hebben juist wanneer
ze zich van de smetten harer mechanische
afkomst zal hebhen bevrijd Er is geen re
den aan te nemen dat ze dit nimmer zal
kunnen doen.> Ze zal eens een graad van
verfijning kunnen bereiken waarin ze too-
nrel voortreffelijk zal kunnen weergeven.
Het heeft niet veel zin te speculeeren wat
er dan van het echte Tooneel terecht zal
komen. Dit moet altijd zijn trouwe vrien
den houdenindien het slechts op zijn
beurt trouw blijft aan zijn nobele bestem
ming. De „Talkies" kunnen mits ze on
der het beheer kunnen komen van kunst
zinnige menschen die de opvoeding en gees
telijke verheffing der menschheid willen
dienen voortreffelijk werk doen in ds
toekomst. Door hervormers van de stom
me film hier is de vrees uitgesproken dat do
tót volmaaktheid gegroeide „Talkies" de
stomme film den dood zullen aandoen,
omdat de pralende film terug beteekent
naar het Tooneel. waaraan de stomme film
zich begon te ontworstelen, in dien zin dat
ze als uitdrukkingsmiddel voor kunst op
zichzelf ging staan, haar eigen karakter be
gon aan te nemen. Het idie 9chijnt mij
al weer te pessimistisch. Naast het Tooneel
naast oen geperfectioneerde praatfilm, is er
plaats voor de stomme film. mits ze slechts
haar eigen, voor haar uitdrukkingsvermogen
karakteristieke kunst dient. Dit alles is
intusschen wat toekomsterig. Op het oogen
blik is er nog geen aanleiding in de praat
film iets anders te zien (en te hóóren) dan
een gebrekkig curiosum van phonocinema-
tograhische techniek.
oplossing.
het beste en beproefde
B inwrijfmiddel tegen
Bij «pvü»«*ex» «o örvfcuw» «orkrijfibdM.
908
Al is het fantastisch gewemel van auto's
uit alle landen en van alle merken deze
week vrij wat minder groot dan tijdens den
„Salon de l'Aulomobile", er heerscht ook nu
nog een buitengewoon drukke beweging
rond het Grand-Palais.
Want de „Salon de la T. S. F." en de
„Salon de la Moto" zijn geopend. Dadelijk
valt het verschil op van het soort bezoekers.
Zoo de „Salon de l'Automobile" tot zich trok
alles wat de wereld bezit aan aristocraten,
snobs en geldmacht, de Radio-Salon en de
Salon der Motorfietsen trekken daarentegen
een bijna uitsluitend zeer eenvoudig publiek.
Hier ziet men geen hautaine en imposante
verschijningen meer, geen sterk-geschminkte
en beparelde dames, die zonder een oogen
blik haar eigen „lijn" uit het oog te ver
liezen, met autoriteit de lijn der auto be
spraken, die het geluk mocht hebben haar
attentie te trekken. Geen ernstige, bleeke,
magere meneeren meer. met groote ronde
brillen op, die waarschijnlijk zoo bijziende
zijn geworden door het maar onophoudelijk
zoeken, speuren, turen naar de mogelijk
heid van een vernieuwing, een volmaking,
waarvan hun heele toekomst afhangt, en
niet alleen de hunne, maar ook die van de
aulo-firma. in wier dienst ze zijn.
In den Radio- en in den Moto-Salon, daar
ziet men meer goedmoedige ingenieurs rond
wandelen, menschen met bescheiden aspi
raties, die, zoo ze dat al ooit gedaan heb
ben, reeds lang geen fantastische droomen
van een schitterende toekomst meer koeste
ren. En het publiek beslaat uit wat men
noemt „heel gewone" menschen, die opge
wekt, met luide stemmen en groote gebaren
de tentoongestelde nieuwigheden bepraten.
Deze Salons zijn dan ook bedoeld voor „de
groote menigte" zonder pretenties, die zoekt
naar wal gemak en veraangenaming voor
een toekomst, die niet zoo ver weg ligt, en
volstrekt niet zoo problematisch is.
Hoewel het decor van het Grand-Palais
hetzelfde gebleven is als voorden Salon de
l'Automobile, is de indruk, dien men bij
het binnentreden krijgt veel minder impo
sant dan toen zich daar een dichte, elegante
menigte bewoog tusschen al de weelde der
tentoongestelde wagens.... Nu eerst geeft
men er zich eigenlijk pas goed rekenschap
van, wat een enorme, enorme menschcn-
menigte hier twee weken geleden rond-
krioelde.
Nu is de groote 40 H.P. vervangen door
een valiesje met radio-apparaat; en de
somptueuse 8 cylinder-wagen door een
vulgaire motorfiets, wier hoofdkwaliteiten
ziin, dat ze licht loopt, goedkoop is en niet
veel plaats voor de garage vraagt.
Wie echter geen ultra-modern radio-appa
raat of geen vlugge en lenige motor-fiets
noodig heeft, en die daarbij de indrukken
van den „Salon de l'Automobile" nog versch
in het geheugen heeft, die krijgt er gauw
genoeg van, en die verlangt er naar. on
danks de voor liefhebbers en kenners wer
kelijk bewonderenswaardige nieuwigheden,
die er tentoongesteld zijn. om maar weer
gauw die nu zoo kil-aandoende zalen uit te
komen, mei hun wel talrijk, maar toch zoo
veel minder aantrekkelijk publiek.
Buiten heerschl de gewone, onafgebroken
drukte van het auto-verkeer der Champs
Flysées. het hart van Parijs, den spiegel
der stad. waarin dag en nacht alle evene
menten. die de menigten oassionneeren. de
feiten die hen in beroering brengen en hun
lot bepalen, zich weerkaatsen.
Wanneer men uit hel Grand-Palais ge
komen is. en even de indrukken van al dat
leven en al die beweging over zich heeft
laten komen, en wanneer men dan bijna
met levensgevaar de avenue overgestoken
is. komt men plotseling voor een zeer amu
sant cootrast te 9taan-, daar vlak lang9 dat
onophoudelijk voortrazende auto-verkeer
ziet ge een voertuigje rijden, dat ge eerder
overal elders dan hier verwacht zoudt heb
ben* twee prachtige witte bokken met in
drukwekkende horens trekken een wagentje
voort, waarin kleine menschjes zitten, heel
kleine menschjes, met stralende gezichtjes,
die onder opzicht van een goedigen. kalmen
geleider een groote reis gaan ondernemen
van den eenen straathoek naar den anderen.
Dan ziet ge aldra een paar kleine ezeltjes,
een en al zachtheid en onderworpenheid,
die opgetuigd klaar staan Op elk ezeltje
wordt een klein ruitertje geheschen, met een
stevigen riem flink aan het zadel gesnoerd,
en daar gaan ze met hun begeleiders op weg
voor zoo'n zelfde feeërieke reis.
Wanneer ge den rug naar de avenue toe
gekeerd houdt, vergeet ge volkomen alle
auto-drukte achter u. den Radio-Salon en den
Moto-Salon ge zijl terecht gekomen in de
kinder wereld van de Champs Elysées, een
wereld van vreugde, van spontaneïteit en
onschuld.
Daar staat de „Guignol", het Jan Klaas-
sen-theater. een houten tent. die opvalt door
zijn leelijkheid hier midden in deze omge
ving van de hoogste Parijsche luxe Op wag
gelende etoelen. houten banken zit dicht
opeengedrongen het kleine volkje geschaard.
Ze schateren het uit, klappen in hun
handjes van plezier, nemen met kreten en
uitroepen deel aan al de gebeurtenissen, die
zich op het tooneel voor hen afspelen, ze
vinden het alles even mooi. zonder de
minste critiek. Het is een allereenvoudigste
vertooning. de gewone tooneeltjes, die Alle
Jan-Klaassen-theaters te zien geven:
Guignol met zijn brutaliteiten, domheden en
ongelukken, die zijn vrouw afranselt, met
een politie-agent vecht, maar ten slotte zelf
ook een allergeduchtst pak slaag oploopt; de
gendarme met zijn stok, die orde komt
brengen, wanneer het op moord en doodslag
dreigt uit te loopen; en diverse andere per-
sonnages met hun trawanten, vijanden en
vervolgers alles opgeluisterd door de
grappen, niet altijd in zeer gedistingeerde
woorden, van den „kunstenaar", die de
voorstelling leidt, en links en rechts de stok
slagen regenen laat
Een eindje verder daar slaat ge voor het
draaimolentje der Champ9 Elysées, dat de
bcas door een ronddraaienden zwengel in
beweging brengt, en waarin kleine jongetjes
en meisjes al hun handigheid in het werk
stellen om met een stokje een niet zoo erg
moeilijk le bemachtigen ring probeeren te
prikken, die hun recht zal geven op een
gratis ril je.
Nog wat verder, daar bevindt ge u tus
schen weer andere kinderen, groote kinde
ren, soms kinderen met baarden en brillen,
de groote kinderen, die hun leven gewijd
hebben aan het verzamelen of verhandelen
Van postzegels. Ge zijlpp de Parijsche post
zegel-markt. die tweemaal in de week, Don
derdags en Zondags, wanneer het weder dat
toelaat, daar onder de boomen van de
Champs Elysées gehouden wordt
Bij mooi weer zijn daar wel een twee- A
driehonderd jongen en ouden, koopers en
verkoopers aanwezig rond de kleinere en
grootere étalages, die zoo maar heel een
voudig bestaan uit een teeken-carlon over
twee stoelleuningen heen.
Ge vindt er van alle9, wat ge maar wilt
Die oude man met grijzen baard en ver-
groend hoedje heeft drie kleurige stapels
„gemengde" zegels voor zich liggen. Ge kunt
vrij daarin zoeken naar wat u bevalt, de
oude baas is zeker van zijn oogen; geen
klant, die hem ook maar één zegeltje weg
moffelen zall
Dan zijn er de „specialiteiten" Zooals die
bleeke, rosharige koopman, die niet anders
dan Duilsche zegels verhandelt, vóór- en
na-oorlogsche. En dat oude dametje, dat u
bescheiden uitnoodigt haar uitgebreide
keuze in Australische zegels eens te be
zichtigen.
Natuurlijk zijn een groot deel der ver
koopers vreemdelingen, vooral Russen. Ze
zijn rijk voorzien van Lenin-zegels en van
zegels uit de door het bolsjewisme ontstane
nieuwe republieken: Azerbaidjan, Ukraine,
Tsjita, enz.
Verscheiden handelaren leven uitsluitend
van hun postzegel-verkoop. Maar dat zijn
degenen, die werkelijk de bronnen en de
waarden kennen, nauwkeurig van vraag en
aanbod op de hoogte zijn; niet zelden maken
die meer dan 1000 pCt. winst op een
zegel I
De ambulante handelaren van de Champs
Elysées hebben dit voor op de stads-ver-
koopers. die er een winkel opna houden, dat
zijn niets te maken hebben met allerlei soort
belastingen en algemeene kosten, waarmee
die winkelhouders te strijden hebben, en
dat vergroot natuurlijk in niet geringe mate
hun winst
Onder de verkoopers ziet men zoowel
schooljongens, die hun begin-verzameiing
%wat komen aanvullen, als heel ernstige lief
hebbers. die met een vergrootglas gewapend
de geboden waar aandachtig bestudeeren,
de kleur, het poststempel, het aantal tandjes
van den rand, en eerst na lange aarzeling
een besluit durven nemen. Want bij hen is
het geen kwestie meer van enkele stuivers,
doch van bonderden francs soms.
Er zijn van die vaste liefhebbers, dia
geen beursdag zullen overslaan Alle koop
lui kennen hen, alle kooplui bewaren voor
hèn hun mooiste en meest bijzondere exem
plaren.
Ah op een echte, groote beurs, loopen
daar ook natuurlijk talrijke speculanten
rond die hetzij van een „baisse", hetzij van
een ..hausse" hun heil verwachten En soms
zeer jonge speculanten nog zooals die ge
brilde magere schooljongen daar die er zich
tegen een makker op beroemd, dal hij al
de nieuwe zegeh van een bepaalden Zuid-
Amerikanncehen Staat heeft opgekocht die
er maar in de winkels te vinden waren
hij had vernomen en bii wast zeker, dat
die de volgende week de hoogte m zouden
gaan.
RECLAME.
776
Draagbare Radio - Speelt overal
Geen antenne - Geen electr. stroom
Vraagt gratis demonstratie.
Maar de meeste koopers, dal zijn toch
eenvoudige verzamelaars, kleine burgers,
winkel- en kantoorbedienden, gepension-
neerde ambtenaren, die zich bepalen (ot
een bescheiden aankoopje telkens, of een
bescheiden verkoopje. Hij zal er niel rijk
van worden, die jonge kantoorbediende
daar. die probeert de enveloppes der buiten-
landsche correspondentie aan zijn bank aan
den man te brengen I En hij zal zich niet
rutneeren, dat dikke heertje daar, dat zorg
vuldig slaat te overwegen wélke enveloppe
1 20 francs met „1000 gemengde zegels uit
verschillende landen" hij aankoopen zal.
Een officieel sluilings-uur beslaat niet
voor deze beurs, noch plechtig klokgebengel,
dal het einde van den handel aankondigt
Dat hangt eenvoudig van de zon af. Zoodra
het begint te schemeren, worden de albums
dichtgeslagen, de élalages afgeruimd; koo
pers en verkoopers verspreiden zich naar
alle kanten, hun winst van den dag bere
kenend, hun nieuwen aankoop nog eens
bekijkend of plannen makend voor den vol
genden beursdag.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 25 October '28.
DE RUSSISCHE WERKELIJKHEID.
(Nadruk verboden).
De Russische boer steunde tijdens den bur
geroorlog do bolsjewiki, omdat hij Lenin
c.9 als de eenige partij beschouwde, die
bereid was de annexatie en verdeeling van
den grond der edellieden, der domeinen en
der kerkelijke gestichten door de boeren te
erkennen. De andere partijen werden door
de boeren op dat gebied gewantrouwd en de
witte legers, aan het hoofd waarvan edel
lieden, du9 gewezen landheeren, stonden,
stuitten daarom overal op verzet van het
platteland, dat den strijd ten gunste van do
rooden besliste.
Toen de strijd geëindigd en het gevaar van
een terugkeer der landheeren voorgoed ver
dwenen was, besloten de boeren weer alles
recht te zetten, maar daarbij ontdekten zij,
dal de nieuwe heerschers, de bolsjewiki, een
veel grooter hinderpaal vormden dan da
landheeren vroeger. De boeren bonden toen
den strijd tegen nieuwe heerschers aan,
rr-aar zij merkten weldra, dat de bolsjewiki
beter georganiseerd zijn dan hun voorgan
gers en dat een stormloop niet veel zou
helpen. De boer is taai en sluw en hij heeft
al heel gauw begrepen, welke tactiek ge
volgd moet worden om den nieuwen vijand
te overwinnen De strijd wordt onafgebro
ken gevoerd, maar gewoonlijk is hij bijna
onzichtbaar, heeft hij het karakter van
plaatselijke botsingen van 'n strijd tegen be
paalde personen (steeds communisten, na
tuurlijk), van moordaanslagen op de com
munistische overheid op het platteland, op
de gehate „selkor's" (de communistische
plattelands-correspondenten, die algemeen
als verklikkers en spionnen worden be
schouwd) en de agenten van de organisatie
„Bezbozjniek" (de goddelooze). In de meeste
gevallen kan de overheid de schuldigen, of
schoon iedereen in het dorp ze kent, niet
vinden, omdat de boeren tegenover de com
munistische administratie dezelfde terug
houding bewaren als indertijd tegenover de
czaristische ambtenaren.
Nu en dan. wanneer de bolsjewikki door
hun onmacht het economische leven te or-
ganiseeren en door hun zucht om zich met
elke kleinigheid te bemoeien den toestand
volkomen onhoudbaar maken, neemt de
strijd scherpere vormen aan. Dan toont het
platteland zijn macht en de bolsjewiki moe
ten capituleeren en aan de wenschen der
boeren toegeven.
Zoo was het in 1921, toen de boeren met
een revolutie dreigden, indien de bolsjewiki
het gehate stelsel van de „prodrazwjorslka"
(een belastingvorm in natura, gebaseerd op
de van boven voorgeschreven regeling van
het boerenbedrijD niet afschaften en den
vrijen handel niet herstelden. Lenin moest
toegeven en zoo is de N. E. P ontstaan.
Zoo is het ook nu. De NEP. heeft aau
de verwachtingen van het platteland niet be
antwoord, te meer daar de bolsjewiki. vol
gens hun gewoonte, hun beloften niet wa
ren nagekomen en de „in ernst en voor lan
gen tijd" verleende rechten weer ingetrok
ken. Het land maakt een zware crisis door;
de nood neemt zelfs voor Sovjet-Rusland on
gekende vormen aan; het platteland zit
zonder fabrikanten en de steden zonder le
vensmiddelen. En de boeren zien dat zij
opnieuw bedrogen zijn en oefenen een ster
ken druk op de regeering uit
Welke vormen de nu steeds aan hevig
heid winnende strijd tusschen de boeren en
de bolsjewiki zal aannemen, is niet met z©
kerheid te zeggen. Naast dezen strijd, die
nu den bolsjewiki zooveel zorg baart, woedt
echter ook de alledaagsche strijd voort
Tegelijkertijd gaan de boereD voort zich aan
de bolsjewistische toestanden aan te pas
sen om op deze wijze de bepalingen van
d»- tegenwoordige regeerders evenzoo te kun
nen omzeilen als die van de czaristische
regepring De tegenwoordige bepalingen zijn
veel ingewikkelder en het vincen van ma
zen 's veel moeilijke1* dan vóór de revolu
tie. maar de boer heeft in de revolutiejaren
veel geleerd, heeft veel ervaring verwor
ven en is veel handiger geworden. Hij
heeft de ingewikkelde berekeningen van
de communisten begrepen en weet nu, hoe
te handelen om zijn buishouding niet iq
verval te doen raken en tegelijkertijd op
„wettigen bodem" te blijven staan. Hoe
moeilijk dat in Botsjewikië is, kan een
West-Europeaan zich niet voorstellen Wij
zullen daarom het een en ander van de
Russsisohe werkelijkheid vertellen.
De bolsjewiki leeraren, dat de boeren
uit drie „klassen" be-staande koelaki
(oftewel de „rijke" boeren), de eerednjaki
(de midden-boeren) en de arme boeren. De
eerste groep moet belastingen betalen, die
verre haar draagkracht overtreffen; de
veel gecritiseerde Hollandsehe belastingsn
zijn kinderspel in vergelijking daarmede.
De serednjaki worden geduldnu eD dan
vindt de sovjet-regeering het raadzaam de
serednjaki te vriend te houden eD dan
wordeD hun belastingen wat verlaagd en ztj
zelf worden min of meer als gelijkberech
tigde burgers behandeld. De arme boeren
worden althans id theorie, ale de eenige
groep beschouwd, die 6amen met de arbei
ders den Staat besturen.
Men moet zich echter een „koelak" niet
als een rijken Hóllandschen boer voorstel
len, die veel vee, paarden ,een gTOot huis
en effecten bezit. Om in Rusland als ,,rijk"
beschouwd te worden is het voldoende een
koe meer te hebben dan het alleruiterste
minimum, een fatsoenlijk pak te bezitten
of voor de vrouw een mooi en doek te koo-
pen. De boerero hebben zioh nu deze in
gewikkelde statistiek eigen gemaakt en
weten precies, welk maximum zij mogen
bereiken om binnen het kader van de
lageTe klasse te blijven. De boeren regelen
dus hun bedrijf Diet naar de behoefte er
van, maar naar de voorschriften van de
bolsjewistische statistiek. Als de merrie
een veulen werpt, dan moet het dier zoo
gauw mogelijk verkocht worden, want an
ders komt de boeT op de lijst van de ho<y
gere klasse terecht met al de gevolgen a
van. Er zijD nu in Rusland veel boeren,
die alle decreteD van de sovjet-regeering
uit het hoofd kenneoi, die precies wet&o,
wat een arme boer of een serednjak wel
en wat hij niet mag bezitten, welke breuk
van een paard of koe per ziel van bet gezin
gehandhaafd moet worden om binneD de
perken van de wet te blijven enz. Zulk een
boer zal bij elke gelegenheid zijn gehecht
heid aan het communisme betuigen, zal
aan de plaatselijke communisten, die hij
natuurlijk minacht en als baliekluivers be
schouwt, roode stof voor ©en vlag schen
ken, zal de leiders van de plaatselijke com
munistische cel te vriend houden, zal zijn
paard „Komintern" of „Revolutie" Doe
men, zal er voor zorgen, dat de bolsje
wistische ambtenaren, die uit de stad
komen om het werk van hun dorpsagenten
te controleeren, niets verdachts vioden.
Heeft hij een veulen of een kalf te veel,
dan zorgt hij er voor het beest bijtijds naar
een afgelegen weide over te brengen. Op
deze wijze lukt het duizeDdeD boereD hun
bedrijf voor volkomen verval te behoeden.
Nu en dan gebeurt het, dat een hunner
door de mand valt, maar dat is een onver
müdelijk risico.
Het platteland heeft nu gebrek aan ailef,
en de bolsjewiki, die zooveel propagandis
ten kunnen sturen als ge maar wilt, zijn
niet in staat een smid, een loodgieter, een
metselaar e. d. te leveren Wil iemand zelf
een werkplaats openen, dan wordt van
hem zooveel belasting geëischt (zoo iemand
is immers een ..kapitalist" en een viiand
van bet socialistische regime!), dat de
werkplaats spoedig gesloten moet worden.
Een verstandig man doet echter anders.
Hij stelt de communistische cel vaD zijn
dorp voor, een „communistische" smederij
of loodgieterij te openen. De vergoeding
voor het verrichte werk woTdt dan ver
deeld tusschen de cel en den ambachts
man en de laatste heft nog bovendien van
zijn klanten eeD zekere vergoeding in na--
tura (bijv voor het vertinnen van een sa
mowar 20 pond graan, voor het repaTeeren
van een koperen pot 6 pond graan enz.).
Op dezelfde wijze kan ook een handig®
hoefsmid werken, een schoenmaker, een
kleermaker enz. Hij moet er echter voor
zorgen, de communistische oei te vriend
te houden.
Wie in zijn bedrijf gehuurde arbeids
krachten gebruikt, is een koelak, een
vijand des sociahstischen vaderlands dus,
Wat moet nu een boer doen. die alleen
dochters heeft Is hij een verstandig mao.
dan „adopteert" hij den eeD of anderen
gezonden maar erg dommen wees; nu kan
hij hem zoo lang en zoo hard laten werken
-als hij maar wil, zonder de wet te over
treden het is immers zijn „zoon" en geen
vreemde. Is de boer een weduwnaar en
heeft hij voor de zomermaanden een flinke
dienstmaagd noodig. dan „trouwt" hij haar
(dat is in Rusland heel eenvoudig, het werk
van eenige minuten), om in bet najaar
scheiden (dat is even makkeliik als het
trouwen). Op deze en honderden andere
manieren weet de boer de wet te omzeilen»
F.en gezonde ontwikkeling ran den lfln«*
bouw is echter op deze wiize niet te ver-
kriigen, zoodat een nieuwe worsteling t1,s"
scben de boeren en de bolsjewiki onver
mijdelijk is.
Dr. BORIS RAPTSCHINSK?.
2—3
