geneesten v&tftaait deJfitxcL
69ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 1G Jimi 1928
Derde Blad
No. 20937
Naar een nieuw Europa?
II Buitenl. Weekoverzicht
DE PARIJSCHE JAARBEURS
UIT RUSLAND.
De bekende Italiaansche historicus.
door GUGLIELMO FERRERO.
Overal beleeft men moeilijke tijden: in
Engeland zoowel als in Duitschland, in
Frankrijk zoowel als in Italië. Waar het
gelukt is den gouden standaard weder in
te voeren en het geld een hoogen koers
heeft, heerschen werkloosheid, crises in de
nijverheid, gebrek aan kapitaal. Waar even
wel, zooals in Italië en Frankrijk, de industrie
bloedt, is de muntvoet onbestendig; door de
toenemende waardevermindering worden de
schuldeischers en allen, die van een vast
inkomen leven, bedreigd met een toenemen
de onteigening. De beide verschijnselen zjjn
Dauw met elkaar verbonden. De industrie
gedjjt in Italië Qn Frankrijk, omdat het geld
zooveel in waarde is verminderd; zij verkeert
in Duitschland en in Engeland in een toestand
van crisis, omdat daar de muntvoet haar
werkelijke waarde heeft bereikt.
Daardoor heerscht allerwege een onbe
hagelijk gevoel en het is niet moeilijk
daarvan een verklaring te geven. Overal
begint men de economische gevolgen van
de kapitaal-vernietiging te gloeien, welke
de oorlog heeft veroorzaakt en welke in
den vrede helaas voortduurt. De volken en
de regeeringen hebben niet begrepen, dat
dadelijk op den dag van den wapenstilstand
begonnen had moeten worden met den weder
opbouw van het vernietigde kapitaal; z\j
begonnen evenwel weer te leven en geld
uit te geven alsof de oorlog hen had verrijkt,
en eerst nu beginnen zjj zich er van be
wust te worden, dat zij door den oorlog
verarmd zijn. Vroeg of laat moest dit in
zicht komen^
Moet men dit nu tragisch opnemen? Dat
zou een nieuwe dwaling wezen, gelijk aan
dwaling om het al te licht te hebben
opgenomen. Van hoe groot gewicht ook de
Europeesche groote mogendheden te worste
len hebben, men moet nooit vergeten, dat
wij leven in een eeuw, waarin de oplossing
van de economische vraagstukken betrek
kelijk gemakkelijk valt.
Wanneer een kapitaal van een land, het
zij door een gedeeltelijke vernietiging, hetzij
door een overmatige toeneming van schul
den, verminderd is, dan moet het hersteld
worden. Hiertoe bestaan slechts twee mid
delen: vermindering van de uilgaven voor
weelde en toeneming der productie. Onze
eeuw i\u is in staat, zoowel het eene als het
andere middel-toe te passen.
De beschavingen, welke voorafgingen
aan de Fransche revolutie, brachten weinig
voort en verbruikten ook weinig. De weelde
was beperkt tot een zeer klein aantal fami
lies en kon slechts in zeer geringe hoeveel
heid tot uitdrukking komen. De arbeid was
weinig intensief, want de feesten waren tal
rijk; vele menschen leefden zeer bescheiden,
zij werkten evenwel ook zeer weinig. De
werktuigen, waarover de mensch beschikte,
waren niet talrijk en zij bezaten niet de
wonderlijke macht van moderne machines.
De omvang van den bebouwden grond was
zeer klein en de grond werd ook slecht be-
bouwd.
Een langdurige oorlog, welke' een deel
van het kapitaal vernietigde, dat een land
bezat, bracht dat land in een uiterst moei
lijken loesland. Het was zeer moeilijk om te
sparen, daar de overwegende meerderheid
steeds in den grootsten eenvoud leefde. liet
was ook moeilijk om de productie op te
voeren met zoo weinig productieve hulp-
werktuigen en met een bevolking, welke
voor een deel gewend was om weinig te
werken.
Deze omstandigheden maken het ver
klaarbaar, waarop op den dertigjarigen
oorlog en zelfs na de oorlogen der revolutie
en van het Keizerrijk zulke lang voortdu
rende tijden van ellende volgden. HeJ her
stel van het kapitaal was een moeilijke en
netelige zaak, welke veel tijd vereischte.
Thans is de toestand gansch anders. Het
verbruik heeft geweldige verhoudingen aan-
genómen; de menschen in alle klassen der
samenleving, behalve een deel van den
middenstand, hebben op hun budget een
lange rij van weelde-uitgaven staan, waar
van de beperking gedurende eenige jaren
betrekkelijk gemakkelijk is. Dalzelfde geldt
voor de toeneming der productie, welke
geen buitengewone moeilijkheden kan bie
den bij de middelen, welke ons tegenwoor
dig ten dienste staan: de al^emeene ge
woonte om te werken en de geheele, ons
wezenlijk ter beschikking staande wereld.
Men zou kunnen volstaan met de ontwikke
ling van de industie en de uitbreiding der
steden eenige jaren lang op te houden, om
kapitaal en arbeidskrachten hoofdzakelijk
aan te wenden voor de voortbrenging van
levensmiddelen en de ontginning van ert
sen; dan zou het evenwicht spoedig hersteld
wezen, en met geringe offers, vergeleken
met die, welke onze voorouders in een
dergelijken toestand op zich moesten
nemen.
Eenige jaren van wijsheid in het staats
bestuur en in het particuliere leven van de
overwinnaars in den oorlog zouden vol
gende wezen, om aan het land een wel
land te hergeven. De economische moei
lijkheid is betrekkelijk gering. Wil evenwel
geweldige productie-machine de door den
eorlog veroorzaakte verliezen weer goed
maken, dan moet aan twee voorwaarden
Torden voldaan- de uitwendige en de in-
Dflijke vrede. Daarin is de grootste moei
lijkheid gelegen.
Nieuwe oorlogen zouden den wederop
bouw van het Europeesche vermogen on
gelijk maken. Zeer heftige binnenland
de politieke crises zouden deze taak nog
J*l moeilijker maken. Na 1870 is Europa
j&rom weer zoo snel tot nieuwen rijkdom
■tonen geraken, omdat er vrede heerschte
omdat het recht om te bevelen van geen
^kele regeering ernstig werd bestreden. De
Mtieke strijd werd gevoerd door alle par-
wi zelfs door de revolutionaire, binnen
kader der door allen geëerbiedigde wet-
8 Rusland daarentegen vecht thans met
moeite tegen de ellende en het zal aan dit
land maar zeer langzaam gelukken om den
welstand te herkrijgen, aangezien het zijn
geheele politieke en sociale organisatie
wilde veranderen.
Hoe groot de economische vernietiging
van de laatste 10 jaar ook wezen moge,
Europa zal zijn vermogen tamelijk vlug
kunnen herstellen, wanneer het den vrede
weet te bewaren en wanneer geen nieuwe
ernstige politieke crisissen ons werelddeel
weer aan het wankelen brengen. De mo
derne wereld is geschapen door ons, Euro
peanen; de wetenschap, de spoorwegen, de
groote mechanische en chemische in
dustrieën. Wij zijn het, die de goede of
slechte gedachten hebben geschapen,
waardoor de werkzaamheid het blanke
ras wordt geleid. Amerika, dat op het punt
schijnt te staan om ons de leiding der
wereld te ontnemen, is onze leerling ge
weest. Het heeft het voordeel gehad, onze
gedachten en onze werkmethodes van han
delen op een nieuw en nagenoeg ledig
vasteland te kunnen toepassen maar
zoowel de ideale werkmethodes heeft het
aan ons ontleend. Een zoo grootsch verle
den kan niet in tien jaren verdwijnen,
zelfs niet in den vreeselijksten van alle
oorlogen, indien wij althans het hoofd maar
niet verliezen. Wij moeten de moeilijkheden
welke uit onze dwalingen zijn ontstaan, niet
ingewikkelder maken door het zoeken van
bedrieglijke geneesmiddelen of door aan het
genezingsproces niet den lijd te laten, welke
hef behoeft
Men moet zich deze eenvoudige waarheid
van het gezonde menschen verstand, welke
de hartstocht zoo licht vergeet, steeds voor
oogen houden: dat het den mensch veel
gemakkelijker valt om te vernietigen dan
om te scheppen. Onderlusschen zijn er
maanden en jaren noodig om op te houwen,
wat in enkele dagen of uren vernield is.
Binnenlandsche aangelegen
heden in Duitschland,
Frankrijk en de Vereenigde
Staten.
Over 't geheel heerschte er in Duitschland
een optimistische stemming ten aanzien van
de vorming van het nieuwe kabinet. Dat
zou nu eens heel gemakkelijk gaan het bed
was immers gespreid voor de groote coali
tie. De Duitscbe politieke partijen plegen
dikwerf zeer zwaar op de land te zijn en
vaak meer oog te hebben voor eigen partij
belang dan voor het algemeene landsbe
lang, iets, dat in andere landen ook wei
eens voorkomt, zij er direct bijgevoegd.
Het eerste optimisme is dan ook al weer
verdwenen als sneeuw voor de zon, nu de
eerste moeilijkheden zich hebben voorge
daan. Deze moeilijkheden zijn afkomstig
van de Duitsche Volkspartij, die van de
gelegenheid gebruik poogt tc ken. om
nu ook deel te krijgeq aan oe regeering
in Pruisen. In dit land is toch de coalitie
van Weimar aan 't. roer, dus socialisten,
democraten en Centrum, die over een kleine
meerderheid beschikken. Hoewel deze coali
tie ook in 't Rijk mogelijk is, is zij niette
min gevaarlijk, daar slechts enkele zieken
tot een nederlaag zouden kunnen aanlei
ding geven. Daarvan probeert de Volks
partij nut te trekken. Zij wil deelnemen
aan de groote coalitie, zoo deze én in het
Rijk èn in Pruisen wordt geformeerd.
Hoewel het inderdaad niet geheel vrij is
van vreemde toestanden, dat een partij m
't Rijk samen achter de groene tafel zit
met die partijen, waartegen zij in Pruisen
opponeert, is toch de eiscb der Duitsche
Volkspartij in uiterste consequentie er
naast. Het Duitsche rijk is Pruisen niet en
in Pruisen is men geheel vrij man, om te
doen en te laten, wat men wil. Zeer te
recht heeft de Pruisische premier daarop
reeds gewezen en ongetwijfeld zal ook het
Centrum zich op dit standpunt stellen.
Nooit zal de Pruisische regeering zich wil
len onderwerpen aan wat in 't rijk over
haar wordt beslist. Dit los van alles.
Het vreemde door ons gememoreerd, van
regeeringspartij hier cd oppositiepartij
daar, wordt vrij algemeen erkend en onge
twijfeld zou wel een belofte te krijgen zijn
voor de Duitsche Volkspartij voor de toe
komst, zelfs dichtbije toekomst-, maar daar
mee is in eerste instantie geen genoegen
genomen. Miiller heeft zich daarop gewend
tot Stresemann om op zijn partij eenige
drang uit te oefenen; zoo hij prijs stelt
zijn portefeuille te behouden, zal deze
daaraan moeten voldoen.
Tevens heeft Muller reeds eenigszins
waarschuwend zacht doen hooren denk er
om. Duitsche Volksparij, in hoogste instan
tie kunnen we zonder je!
Nu de Rijksdag int-usschen zijn presidium
heeft, gekozen, wordt het langzamerhand
tijd, dat er een kabinet in elkaar wordt
getimmerd.
Zooals te verwachten was, is de socialist
Loebe, die met zoo groote voortvarendheid
en onpartijdigheid leidt, tot voorzitter her
kozen. Met flinke meerderheid.
Loebe.
Is er in Duitschland dus nog geen mini
sterie, het Fransche heeft deze week in de
knel gezeten. Het schijnt Poincaré's plan
RECLAME.
1677
den franc weldra te stabiliseeren tegen den
koers van 't huidige oogenblik. Minister
Marin moet daartegen in verzet zijn geko
men, van meening, dat de franc eerst best
nog wat verder omhoog was te drijven,
doch toen Poincaré dreigde met ontslag va:f
het gansche kabinet, heeft Marin blijkbaar
toegegeven, zoodat dit gevaar voor het
Fransche kabinet en voor den Franschen
franc is afgewend..
Een tweede moeilijkheid is vvoor Poin
caré c.s. de affaire van Elzas-LothanDgen,
speciaal dan die der autonomisten. Voor de
rust in Elzas-Lotharingen verdient het on
getwijfeld alle aanbeveling, de gewezen
vonnissen maar cadeau te doen, m.a.w.
amnestie te verleenen. Aan den anderen
kant is er het z.g. wijken op justitioneel
terrein voor politieke invloeden. Geen
regeering is denkbaar waarop dit odium
kan worden gelegd. Om tusschen deze
beide alternatieven door te zeilen, eischt
hooge stuurmanskunst. Nu Poincaré er ech
ter in geslaagd is om bij de eerste ontmoe
ting met de Kamer het pleit te winnen,
is er groote kans, dat hij zal slagen. Vooral,
waar er over een maand 14 Juli a.s.
d e groote gelegenheid is voor Frankrijk
om op ruime schaal amnestie te verleenen.
Wanneer zoolang maar kan worden ge
rekt dan is alle kou van de lucht.
Men ziet, hoe Frankrijk zoowel als
Duitschland op dit oogenb/ik meer zich
bezig houden met de binnenlandsche dan
met de buitenlandsche politiek en voor het
grootste deel geldt dit ook voor de Ver
eenigde Staten, daar de 6trijd voor het
presidentschap zoo langzamerhand zal wor
den ingezet. De republikeinsche conventie
heeft haaT program reeds opgesteld en.
waar Coolid^e standvastig is gebleven bij
zijn weigering om zich opnieuw te laten
candideeren, is de candidaat al aangewezen.
Coolidge.
Deze candidaat ie aangewezen bij eerste
stemming, zoodat er van strijd geen sprake
was. Hoover is er met- vlag en wimpel
gekomen. Hij heeft bij de republikeinen
dus wel de groote sympathie. De boeren
hebben nog geprobeerd om het program in
hun voordeel gewijzigd te krijgen, doch
de conventie heeft zich weinig aangetrok
ken van hun demonstratie. Blijkbaar ver
wachten de republikeinen, dat het moge
lijk verlies aan bóeren-stemmen zal worden
opgewogen door de populariteit, die Hoover
ongetwijfeld geniet, dank zij het vele, dat.
hij reeds heeft gepresteerd.
Wanneer de democratische conventie eens
All Smith tegenover Hoover stelt Dat zou
een geweldige stvijd kunnen worden.
Voor het vice-presidentechap is nog niet
beslist, 't Is een zaak van bijkomstigen
aard, daar deze immers pas naar voren
komt, wanneer de president op een of
andere wijze komt te vallen
Vlak achter een harer stadspoorten, die
den naam porte de Versailles draagt, bezit
Parijs een groot open terrein, dat bestemd
is voor het houden van tentoonstellingen
op het gebied van nationale industrie en
nationale voortbrengselen.
Daar werd dit jaar de Parijsche Jaar
beurs georganiseerd, die een 25 jaar ge
leden op bescheiden voet begonnen is,
eenige jaren onderbroken werd, en die nu
haar 20ste manifestatie heeft gehouden met
een enorm succes.
Als door toovenaars-hand is daar in een
minimum van tijd op die leegte een heele
stad geboren, een stad met tallooze indu
strieën en een krioelende drukke menigte
een zoo kolossale Jaarbeurs-stad als er nog
nooit te voren was in Parijs. Een stad met
7145 exposanten, die ieder zooniet meerdere
groote pavilions hadden opgeslagen, dan
toch in een of meer bouten tenten hun
producten ten toon stelden. En iederen dag
waren de metro's, de autobussen en de
trams, die de richting van de porte de
Versailles uitgingen, prop- en propvol Jaar
beurs-bezoekers, en aan iedere halteplaats,
aan ieder station lieten ze heele troepen
teleurgestelden achter, die onmogelijk meer
er bij ingeladen konden worden.
Dit jaar was ook het aantal buitenland
sche deelnemers aanmerkelijk grooter dan
de vorige jaren: 598 buitenlandsche firma's
gaven een overzicht van de nieuwste pro
ducties hunner industrieën en van de
voortbrengselen van dertig verschillende
naties.
En ook het aantal buitenlandsche bezoe
kers was grooter dan ooit. Maar die vreem
delingen, hoe talrijk ze ook waren, gingen
toch geheel verloren in de onophoudelijk
toestroomende Parijsche menigten.
Want alles wat den gemiddelden Parij-
zenaar maar interesseeren kan. was daar op
de Jaarbeurs vertegenwoordigd; alles, wat
maar beantwoorden kan aan de wenschen,
de droomen, de inspiraties van een meer
of minder beschaafd burger van een stad
als Parijs, werd daar in verschillende vor
men aangeboden en op de meest suggestieve
wijze voorgesteld. Zonder nog te spreken
van de reusachtige pavilions gewijd aan
verschillende levensmiddelen, en vooral
aan de Fransche wijn-productie, die met
elkaar wedijveren in reclames en aanlok
kelijke uilstallingen.
Maar wat interesseert vooral den gemid
delden Parijzenaar? Waarom werkt hij zoo
hard, jaar in jaar uit, en legt zuinig al zijn
spaarduitjes op zij? Dat is om eens,
ééns de eigenaar te kunnen worden van een
lapje grond ergens buiten op het land in
de omstreken van Parijs, en daar volgens
zijn middelen een houten hul of een echt
huisje op te zetten, waar hij zijn Zondagen
en vacantiedagen met zijn familie zal kun
nen doorbrengen. En om aan dien droom
der Parijzenaars te voldoen, hebben de
fcouw-ondernemers, de architecten en de
fabrikanten van bouwmaterialen een wer
kelijk record geslagen dit jaar.
Hout, -steen, fibrociment en allerlei inge
wikkeld samengestelde conglomeraten con-
curreeren met elkaar in degelijkheid en
lage prijzen.
Een heel dorp van hut-modellen, huizen
en villa's was er opgebouwd, versierd met
bloembedden en heesters. En daarin en
daaromheen dwaalden duizenden liefheb
bers, die met oogen vol bewondering en
verlangen al dat moois aankeken, bevoel
den, belastten, critiseerden, meeningen uil
wisselden.
En wat een zuchten 1.
De bouwondernemers hadden werkelijk
wonderen verricht. Eén bood zelfs een huis
aan van twee verdiepingen, waarin drie
gezinnen ieder een volledig appartement
konden hebben, mat balcons. terrassen en
veranda's, voor.15.000 francs, dus 1500
gulden!.... Het is waar, dat het huis, dat
er als voorbeeld neergezet was, hier en
daar een beetje wankel leek.... maar dat
kwam misschien, omdat er door duizenden
handen reeds Al te veel aan gevoeld, getast
en getrokken was, om de soliditeit ervan
te beproeven'
De tweede droom van iederen Parijzenaar
is om bij zich aan huis een eigen radio-
toestelletje te hebben, en rustig in zijn
fauteuil gezeten een concert van den Eiffel-
toren, van Londen of Berlijn te kunnen
aanhooren, en de laatste nieuwsberichten
door draadlooze telefonie te vernemen vóór
ze in de kranten verteld worden. Het aan
tal exposanten van radio-apparaten (hier
in hel kort t. s. f. genoemd: tëléphonie sans
fil) was dan ook ongeloofelijk groot. Maar
niet één van al die toestellen was in
werking. En hun tallooze uitmuntende hoe
danigheden, die door de exposanten met
een overvloed van woorden aangeprezen
werden, en op fraai uitgevoerde reclame
boekjes en -blaadjes vermeld stonden, wa
ren niet te verifieeren.
De derde droom van den Parijzenaar
een comfortabel ameublement te hebben,
dat zijn door den woningnood vaak kleine
behuizing toch niet in den weg staat
was waarlijk ingenieus verwerkelijkt door
de exposeerende meubelmakers. Het kin
derbed verdwijnt overdag in de linnenkast,
en het bed van de ouders wordt getransfor
meerd tot een elegante boekenkast; de
waschtafel wordt in elkaar gevouwen en
in een kleerkast opgeborgen zoodat de
kamer ruim en elegant blijft, en vooral niet
den indruk maakt, dat zc het eenige vertrek
is, waarover de bewoners beschikken.
De vreemdelingen hebben vooral de na
tuurproducten van hun landen geëxposeerd,
en door de aankleeding van hun pavilions
en het uiterlijk der exposanten zelf kan
men zich met een béétje fantasie voorstellen
op één middag een reis door dertig ver
schillende landen te hebben gemaakt.
De Sovjet-republiek heeft van de gele
genheid geprofiteerd om een pavilion te
bouwen ongeveer in den stijl van het pavil
ion, dat ze op de tentoonstelling der Deco
ra tieve Kunsten neerzette, en dat toenmaals
zoozeer de aandacht trok. en heeft er een
groote vuurroode vlag op gezet, die fel af
steekt tegen de blauwe lucht.
Nederland trok zeer de aandacht tot zich
door den stand van dc wereldberoemde
firma ..Philips", die zeer gunstig geplaatst
was en van verre de bezoekers al tegemoet
schitterde met zijn kleurige lichten.
Als ik deskundige was zou ik u vertellen
van Philips' nieuwste uitvindingen op ver-
lichtings- en radio-gebied, maar daar heb
ik helaas de bevoegdheid niet toe. Doch het
aantal bezoekers, dat zich steeds om dien
stand verdrong vervulde mij des niettegen
staande mot een waren nalionalen trots.
Andere landen probeerden het oen of
andere hier onbekende natuur-product te
lancceren. Zooals Brazilië bij voorbeeld,
dat reclame maakte voor een nieuw soort
thee, die heelen^al geen thee was. maar
blaren van ik weet niet welke slruik Een
aftreksel van die blaren werd gratis aan
iederen voorbijganger aangeboden bijna op
gedrongen 'k Hpb een kopje van dat vocht
geproefd, maar de smaak was zóó flauw
en laf, dat ik niet de minste neiging voel
om er ook maar ooit een half ons zelfs
van op te doen.
Ook andere stands boden overvloedig
gratis consumpties aan, vooral de talrijke
wijn-pavillons Daar schoven de bezoekers
in lange, lange rijen langs de toonbanken
voort, elkaar duwend en dringend om
toch maar gauw aan de beurt te komen
voor het gratis slokjeen dan snel
zich naar een volgende toonbank met vrij-
drinken te haasten.
In die pavilions kon men liefhebbers
zien, die van 's morgens af zoo reeds alle
toonbanken afgewerkt hadden, en 's avonds
met vuurrood gezicht en wankelende beenen
er nóg niet genoeg van hadden. Er waren
er zelfs, die weggedragen moesten worden,
daar alle eigen voorlbewegingskracht ze
begeven had.
Andere bezoekers waren er. die tegen
het sluitings-uur probeerden zich ergens
in een hoek van een pavilion of tent te
verstoppen ora zich het genoegen te ver
schaffen den nacht door te brengen in
een doode, maar zeer rijke stad.
In elk gdval is die Jaarbeurs een aller
plezierigste gebeurtenis in het Parijsche
leven, en als de exposanten er zooveel
zaken afgesloten hebben als ze bezoekers
getrokken hebben, dan zal weldra de Pa
rijsche Jaarbeurs een wereld-gebeurtenis
worden, even interessant voor den een-
voudigen kijker als voor den industrieeil of
handelaar die ingewijd is in alle geheimen
van de fabricatie, productie en negotie.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 26 Mei 1928.
DE NIEUWE KRACHTEN.
(Nadruk verboden).
De West-Europeaan vraagt zich vaak af:
„Hoe komt het, dat het achterlijke Rusland
een landbouwstaat bij uitnemendheid, plot
seling tot het communisme werd bekeerd
Deze vraag wordt in de meeste gevallen on
zuiver geformuleerd, maar de vraag is op
zich zelf zeer belangrijk.
De meeste West-Europeanen beantwoor
den deze vraag met de, volkomen onjuiste,
bewering, dat de Rus nu eenmaal een
vreemd wezen is, dat hij van uitersten
houdt enz. In werkelijkheid is het antwoord
niet zoo „poëtisch" en niet zoo ingewikkeld
„psychologisch" als sommige Nederlandsche
inlellectueelen denken, die, zonder iets van
de Russische toestanden af te weten, zonder
eenig begrip van de Russische verhoudin
gen, de Russische mentaliteit te hebben, het
Russische „raadsel" meenen te kunnen
doorgronden.
De zaak is betrekkelijk eenvoudig. Het
czarislische Rusland had geen bourgeoisie
in de Westelijke beleekenis van het woord.
Het czarisme wist de groot-industrieelen aan
zich te binden door de oprichting van een
tolmuur om hot land, waardoor de fabrikan
ten ongehoorde winsten konden behalen. De
middenstand was zwak en gedesorganiseerd.
De intellectueelen voelden dat er geen band
bestond tusschen hen en de massa, dat zij
vreemdelingen waren in hun eigen land.
Het gevolg van deze omstandigheden was,
dat bij het uitbreken van de revolutie, die
het karakter van' een burgerlijke revolutie
moest dragen, Rusland vrijwel geen burgerij
bezat, dat de klasse ontbrak, die geroepen
was de macht in handen te nemen. Daar de
arbeidersklasse wel georganiseerd was en
tot haar beschikking een deel. en het meest
fanatieke, van de intellectueelen had. werd
zij. de kleinste groep van de bevolking, de
leidster van de beweging De revolutie helde
steeds meer en meer naar links (dit gebeurt
overigens bij elke revolutie) en ten slotte
kon de meest actieve en goed georganiseerde
groep, de communisten, de macht aan zich
trekken.
Sindsdien heeft Rusland een zeer merk
waardige evolutie doorgemaakt. In plaats
van den burger van het czarislische regime
is ontstaan een nieuw type. de ..nepman",
de bourgeois van het bolsjewistische regime.
De nepman moet een moeilijken strijd om
het bestaan voeren; elke stap vooruit, zelfs
de mogelijkheid om zijn bedrijf te mogen
uitoefenen verkreeg hij na veel ellende, na
een verwoeden ondergrondschen strijd met
de communistische overheid. De nepman
heeft kennis gemaakt met gevangenissen
van de Tsjeka en de G.P.O.E.; bij duizen
den werden zijn klassegenooten naar hot
barre Noorden verbannen; hij is geen enkel
oogenblik zeker, dat den volgenden dag zijn
geheele have niet onteigend wordt, dat hij
zelf als een vijand van het sovjet-regimo
niet gearresteerd wordt De harde strijd, do
vervolgingen, de noodzakelijkheid om steeds
op zijn hoede te zijn. hebben den nepman
verhard en hem sluw gemaakt. Hij werd
vindingrijk als een duivel, hij heeft eelpprd
door de mazen van alle bolsjewistische de
creten te sluipen, zijn meesters dagelijks te
bedriegen, ontbinding in de rijen van do
communisten te zaaien. Er is kortom een
middenstand ontstaan, die niet meer slap is,
maar sterk en sluw. volhardend en handig,
die met een in Rusland ongekende taaiheid
ziin doeleinden nastreeft
Debolsjewiki zijn zich bewust van het
bestaan dier klasse. Zij weten, dat al de be
tuigingen van trouw aan bef sovjet regime,
die de nepman nu kwistig doet, slechts
huichelarij zijn dat de nepman in stilte
wroet, dat hij hef regimo ondermiint zon
der enn openliike oppositie tegen de bolsje
wiki te voeren. Nu en dan wordt een nieuwe
