twee stoute Hondjes.
en Jongen, die graag
de dat er eens wat
gebeurde.
CORRESPONDENTIE.
Blommetje en Grommetje
steeds maar kaltekwaadl
ïchten altijd met elkaar
morgens vroeg tot laat!
vochten beiden vrees'lijk fel
ipieter stukje taart;
der beet een stukje af..,,
d' andere zijn staart!
bben beiden diep berouw;
n hondje, dat meer vechten woul
HETTY BOREL,
et Engelsch van A. C. Vernon.:
Vrij bewerkt door
DE LILLE HOGERWAARD.
J helpl Wat is ons leven toch saai
llendNooit gebeurt er ook eens
lindends of belangrijks. Alles ver-
li" riep Leo de Wilde uit, terwijl
oek over de tafel slingerde. De
log van zijn gezicht was al heel
KD.
Isje Elly, die zes jaar ouder was
Ikeek hem zacht verwijtend aan.
lLeoI" zei zij, „dat kun je toch
hen, als je een oogenblik ernstig
I Ons leven mag dan heel rustig
i toch gelukkig en we hebben heel
laakbaar voor te zijn."
|aar 11" herbaalde Leo boos. „Ik
dat we veel reden tot dankbaar
den. Vergelijk ons leven eens met
anderen 1 Daar heb je bijvoor-
|p Peters. Die gaat elke vacantie
lad of op reis en bij hoeft iets
jrenschen om het te krijgen."
Ih kunnen alle wenschen van de
Jeld hem niet dat brengen, wat wij
|Leo."
edoel je klonk het ongeduldig,
luders", zei Elly nu. „De voogd
J Peters is wel een heel rijke en
Ie man, maar kan hem zijn ouders
I vergoeden. Ik heb Jaap Peters
|en zeggen, Leo, dat hij jou be
leg een kleur en mompelde:
Woel ik natuurlijk niet. En Jaap
|eenige jongen, aan wien ik denk.
eens naar Bob Wolter6 en Daan
die hebben toch ook heel wat
pes dan wij."
laar zullen ook een massa jon-
die jou en ook mij benij-
?oordde Elly kalm. „Vader en
afzeggen zich allerlei dingen om
lies te laten leereD, we zijn goed
|en jij, Leo, weet zelfs niet eens,
kt als een echt meisje, Elly.
jongen wil iets beleven en bier
Ituurlijk nooit iets
kris, waarin het minste gebeurt,
Ihet gelukkigst. Kijk alleen maar
poede en prettige, dat je hebt,
ata van te verlangen naar din-
niet hebt."
I En hou nou maar op met je
|*ei Leo. „Dat is alles goed voor
een jongen wil iets beleven.
willen, dat we den één of ande-
hadden. Dat zou ten minste
Iheid verbreken. In boeken zijn
|jjï tegenspoed altijd veel mooier
dan wanneer alles van een
I gaat 1"-
Toen Elly begreep, dat zij haar broertje
niet tot andere gedachten brengen kon, gaf
zij het maar op.
a
Twee maanden later werd Leo's ondoor
dacht geuite wensch echter vervuld: zij
werden door tegenspoed getroffen en deze
verbrak den eentonigen gang van zaken.
Zijn leven zou heel anders worden.
De zaak, wdarin zijn vader compagnon
was, ging failliet en de spaarpenningen
verdwenen daarbij. Meneer de Wilde was
echter nog zoo gelukkig, een betrekking
op een ander kantoor te krijgen, maar zijn
fealaris was aanzienlijk geringer en de
grootste zuinigheid moest worden betracht.
Zij trokken in een kleiner huis en konden
geen dienstbode meer houden. Elly, die nu
zeventien jaar was, werd van school geno
men om haar moeder te helpen en Leo ging
naar een andere school.
Eerst nu begon de laatste het verleden
te waardeeren en hij zou heel wat gegeven
hebben, als hij dit had kunnen terugroe
pen, ook al gebeurde er toen niets. Soms
had hij een gevoel, alsof zijn ondoordachte
woorden gedeeltelijk schuld hadden aan
hun tegenspoed. Tegen Elly durfde bij
hierover echter niet spreken en zijn zusje
zei er ook niets van. Zij dacht:
„De arme jongen zal al genoeg het land
hebben, zonder er nog eens aan te worden
herinnerd."
De maat wa9 echter nog niet vol.
Ongeveer een jaar na de verandering in
hun omstandigheden, werd meneer de Wil
de geheel onverwachts een mooie betrek
king in de naburige stad aangeboden. Hij
ging er onmiddellijk op af, om met bet
hoofd der firma te spreken.
Het was een mistige dag in November
en Leo, die zijn lessen zat te leeren, mop
perde, dat hij er zijn vrijen Woensdagmid
dag voor opofferen moest. Plotseling kwam
Elly snikkende de kamer binnen.
„O, Leo!" riep zij uit. „Heb je gehoord^
wat de krantenjongens roepen 1 Er is een
spoorwegongeluk gebeurd op de lijn naar
A. in den mist Vaders trein. Moeder
is naar het station gehold. O, Leo, als
Vader verongelukt is, zal Moeder hem niet
overleven."
Broer en zuster keken elkaar recht in
de oogen en ieder hunner wist, wat de an
der dacht. Leo sloeg zijn armen om Elly's
hals en snikte berouwvol
„O, Elly El! Ik heb een gevoel, alsof
ik hen vermoord heb! O, wat ben ik toch
slecht geweest! En al den tijd van onzen
tegenspoed was ik in opstand. Maar nu
nu zou ik alles kunnen verdragen, als Vader
en Moeder maar gespaard mogen blijven!"
„Elly", zei Leo dienzelfden avond ernstig,
„toen Vader en Moeder vanmiddag gezond
en ongedeerd samen binnenkwamen en ons
vertelden, dat de berichten overdreven
waren: er gelukkig geen menschenlevens te
betreuren vielen, was ik op eens zoo onuit
sprekelijk dankbaar en had ik een gevoel,
alsof ik nooit, nooit meer ontevreden zou
kunnen zijn. En nu wij het bovendien weer
veel beter zullen krijgen en ik later naar
het gymnasium zal kunnen gaan, kan ik
niet dankbaaT genoeg zijn."
Nooit verlangde Leo er meer naar, dat
er „eens iets in zijn' leven gebeuren zou.'4
Zooals ik bij de opgave Prijsraadsels
schreef, geef ik nu iels gauwer weer een
werkje als prijsraadsel, omdat aan het vo
rige vele kinderen niet deelnamen. Over
dit kan nu niet geklaagd worden, want
iedereen kan het toch probeeren, al wordt
het volstrekt niet mooi, dat behoeft ook
niet, ik zou het ook niet mooi kunnen
maken. Alleen kinderen, die echt linksch
zijn, zullen hel wat gemakkelijker vinden,
maar niet velen zijn er linksch en schrijven
met de linkerhand is toch ook voor hen nog
iels bijzonders.
Willen alle kinderen die zoo vriende
lijk waren om te vragen wat ik aan mijn
been heb, hoe het kwam enz., dit even le
zen. In de brieven, die ik Maandag over de
post kreeg, stonden er al vele vragen over,
en ik schrijf Maandags altijd al vast een
antwoordje op die brieven, maar nu van-,
daag (Dinsdag) las ik in zóóveel brieven
van het pakket: Tante, bent u gevallen?
■bent u weer beier? enz. dus nu dacht ik,
Iaat ik dan maar in eens er op antwoorden
in hel begin der correspondentie anders
wordt het zoo eentonig. Ik ben vóór Pink
steren gevallen, gestruikeld over iets en
nogal hard neergekomen en toen is mijn
knie stijf geworden, erg pijn gaan doen, de
eerste dagen kon ik nog een heel klein
eindje de straat op, maar nu al heel veel
dagen loop ik alleen maar wat door huis of
in mijn kleine tuintje; ik ben zoo blij dal ik
nu beneden woon en dat kleine tuintje heb.
Maar ik zal wel weer gauw beter zijn. de
pijn wordt al wat beter; er komt iederen
dag iemand om mijn knie te behandelen,
we zijn op den goeden weg. Ziezoo dit is nu
even een uitvoerig antwoord voor allen
die zoo hartelijk in hunne brieven vroegen,
hoe het toch met mij was, en dat vond ik
heel aardig.
Aart Kop je naam stond wel op het cou
vert, niet onder je brief, wil je daar voortaan
ook aan denken, dat is veiliger, vooral met
prijsraadsels.
Ingeborg Last zoo zoo, hadden jullie ker-
misvacantie in Roermond, ben je er ook
naar foe geweest? Heel vriendelijk van je
om naar mijn been te vragen, het is nog
stijf en pijnlijk, ik was leelijk gevallen,
maar nu gaat het toch wel vooruit.
Jo Zandbergen ziezoo nu weel ik hel dat
je een nichtje bent, maar je had toch ook
wel een neefje kunnen zijn. Ik was gestrui
keld en met een harde bons op den grond
gevallen en heb daardoor een stijve pijnlijke
knie, ik kan alleen wal door het huis loo-
pen.
Jan en Corrie Rodenburg, laat Harm ook
maar meedoen. Is het een vriend van Jan?
en hij mag ook bij jullie insluilen dan gaaf
het alles voor één postzegel. Zijn jullie met
Pinksteren zoo heerlijk naar zee geweest?
Tilly de Groot neen mijn Pinksterdagen
waren niet zoo erg vroolijk, ik was gevallen
en kon bijna niet loopen. Dat raadsel van
je zal wel bij den voorraad liggen die op
eene beurt wachten.
Guus en Janni Glasbergen wat heerlijk
voor jullie dal je eens mee mocht een uit
stapje maken en dat het jullie goed is be
komen en nu zal je moeder ook veel meer
plezier hebben gehad nu jullie mee moch
ten. Ik hoop ook voor jullie in je tent dat
de zomer er nu eens echt is en die koude
scherpe wind weg blijft. Ik heb nog een erg
fiijnlijke stijve knie, heel moeilijk bij het
oopen.
Johanne9 en Stientje Harland, gezellig
dat er weer eens een 9chrijven en een tee-
kening van jullie kwam. Prettig nieuws dat
jullie nu radio hebt en er van geniet, maar
minder prettig nieuws dat je lieve poes
waar je veel van hield, is gestorven.
Riekie en Jo Minnema was het Zondag
zoo mooi aan zee? maar toch zeker niet
warm, alle menschen die ik hier voorbij
zag komen, liepen alsof ze het zoo'n kouden
wind vonden.
Henny Hulsbergen Henning heb je pret
tig bruiloft gevierd? wat was het voor een
bruiloft? een groene, koperen, zilveren of
gouden? of iets anders.
Rie Lepelaar zoo fijn naar Scheveningen
geweest met Pinksteren? en wat toevallig
dat je daar Celia ontmoette tusschen al die
duizenden menschen. Neen ik ben toen niet
fijn uil geweest met Pinksteren, lees maar
het begin der correspondentie. Laten Celia
en Kees dit antwoord aan jou ook maar
lezen ik zou hun toch hetzelfde hebben ge
antwoord.
Elly van Haarlem o, wat grappig van
dien verjaardag op 3 Juni dat zijn dingen
die ik heel best begrijp, zoo iets gebeurde
bij ons thuis vroeger ook. Zoo, een hals
bandje voor in de week, en een voor Zon
dags.
Annie en Pietje Jongeleen met mooi weer
zal het nu wel vroolijk zijn in den speel
tuin en zeker heel vol op de vrije middagen
en Zondags. Verder antwoord slaat in hef
begin der correspondentie.
Nico!aa9 en Celia Kret leest maar even
wat ik aan allen te zamen antwoordde.
Greta de Vries als de zon wil schijnen,
dan heb ik die 's morgens in mijn zitkamer,
want diê ligt pp het zuidoosten en legen
