MOETEN WIJ HET RIJNLAND
ONTRUIMEN?
hoef te aan een eigen gebouw, vooral ten
gevolge van hel steeds toenemende beurs-
bezuek, steeds dringender te worden. Want
het aantal beursbezoekers, dal een kwart
eeuw geleden een getal van 5000 per jaar
niet overschreed, was inmiddels tol 30.000
per jaar gestegen, de wekelijksche bloemen-
keuringen namen zeer in belangrijkheid toe
en trokken eveneens drommen bezoekers,
de administratie der vereeniging breidde
zich uil en eischte dringend betere huis
vesting, voor bibliotheek en archie! was
slechts op gehuurde zolders een onderdak
voorhanden, kortom, er was allengs een
noodtoestand ontstaan, die niet mocht wor
den bestendigd.
Toen voor de tentoonstelling van 1925
een groote hal gebouwd moest worden,
werd de mogelijkheid overwogen dit gebouw
een blijvende bestemming te geven als
beursloka.il. De gemeente Heemslede
trachtte de verwezenlijking van dit denk
beeld mogelijk Ie maken door de aanbie
ding van een waardevol sluk grond aan het
Valkenburgerplein, waarop de tentoonstel
lingshal met een munumentaal vóórgebouw
zou verrijzen. Deze plannen vielen samen
met de herdenking van het eeuwfeest der
gebuorte van J. H. Krelage en werden op
den herdenkingsdag door een commissie,
beslaande uil leden van de commissie van
het Krelagefonds en van het Hoofdbestuur
bekend gemaakt.
Maar de voorkeur, die de commissie voor
vestiging van het gebouw te Heemstede ge
toond had, bleek niet door „hel vak" Ie
worden gedeeld en zelfs bij meer dan één
lid der commissie zelve niet bestendig te
zijn .En van dil oogenblik af begint de ro
man. waarin de Algcmeene Vereeniging
voor Bloembollencultuur de rol vervult vau
de aangebeden schoone, naar wier gunst
een drietal medeminnaars dingen.
Toen de jonkvrouw liet blijken dat zij de
oplossing, die haar voogd gewenscht had,
niet wilde, was dit voor een anderen min
naar een aansporing om zijn kans Ie wa
gen Hij bood zijn uitverkorene grond en
e.en belangrijke bijdrage voor de stichting
van een woning aan, mits zij zich te Hilie-
gom wilde vestigen. Haar jongere, vermo
gende broeder (De Bond van Bloembollen
handelaren), steunde dit plan krachtig; hij
bood een huwelijksgeschenk van f. 50.000
voor de inrichting der woning aan, als zijn
zuster hel Hiliegomsche aanzoek wilde aan
vaarden.
Maar hoewel zeer gevoelig voor dezen
aandrang .dacht de jonkvrouw met wee-
loed aan hare talrijke vrienden in hel
Woorden, die haar misschien naar Hillegom
niet zouden willen volgen, en smartte het
haar, baren geboortegrond te moeten ver
laten. En ofschoon in de plaats harer in
woning veel gepraat werd over haar moge
lijk vertrek, werd daar aanvankelijk geen
poging gedaan om dit te verhinderen. Het
Heeinsleedsche aanzoek had zij inmiddels
van de hand gewezen en Hillegom scheen
het rijk alleen hebbende (e zulleq
zegevieren. Toen achtte haar Haarlemsche
jeugdvriend zijn oogenblik gekomen. „Wat
kan ik doen," zoo sprak hij, „om mij van
uw eeuwigdurenden trouw te verzekeren?"
Door deze vriendelijke woorden vertee-
Öerd, gat de jonkvrouw te kennen, dat zij
aan een huwelijk met Haarlem de voorkeur
zou geven, indien zij haar intrek zou kun
nen nemen in het Brongebouw, omdat zij
wist, dat zij daar in de toekomst haar
vrienden uil Noord en Zuid gemakkelijk om
ich heen zou kunnen verzamelen. Voor
de schenking van dit gebouw was echter de
toestemming van den familieraad van den
Ilaarleinschen pretendent noodig en deze
werd tol twee malen geweigerd. Maar ook
de familieraad wilde het paar gaarne voor
zijn slad behouden, hij bood een huwelijks
geschenk van 100.000 aan. ten einde
caarvoor een woning in de gemeente in te
richten.
Nu had inlussehen de afgewezen min
naar uit Heemstede de beschikking gekre
gen over een landgoed, dat zóó dicht bij het
grondgebied van zijn noordelijken mededin
ger gelegen was, dat men nauwelijks wist,
dat hut er niet toe behoorde. Door aanbie
ding van dil landgoed trachtte de Heem-
8teedsche vriend de betrekkingen met zijn
vroegere verloofde weder aan te knonpen,
en bekoord door de schoone ligging der
plaals en niet ongevoelig voor het aanlok
kelijk aanbod, zou zij het misschien hebben
aanvaard, indien zij daarmede niet de kans
liep hel haar door Haarlem aangeboden
huwelijksgeschenk, dat onmisbaar was voor
den verhouw en inrichting der woning, zich
te zien ontgaan.
Juist toen de toestand wegens deze om
standigheid zeer ingewikkeld dreigde te
worden, kwam de eenvoudige onlknooping.
De jonkvrouw vond een voor haar toekom
stige huishouding gunstig gelegen en door
verbouwing geschikt te maken pand in
haar geboorteplaats; zij kocht dit en be
steedde het Haarlemsche huwelijksgeschenk
voor verbouw en inrichting; haar vrienden
uit Noord en Zuid juichten haar besluit toe;
alleen in Hillegom bleef men pruilen en be
gonnen enkelen zich op de teelt van treur-
willigen toe te leggen.
Zoo zijn wij don heden hier bijeen om de
verwezenlijking van het reeds in 1902 ont
stane denkbeeld, om getuige te zijn van
de inwijding van het „Kreiage-Bnte",
Wij weten, dat de wijze waarop uitvoe
ring is gegeven aan de door de Commissie
voor hel Krelagefonds ontworpen gedachte,
aan hare bedoeling beantwoordt.
Hot moge haar een teleurstelling zijn ge
weest, dal de verwezenlijking niet spoedi-
RECLAME.
MIJNHARDT's
Hoofdpijn-Tabletten 60et
Laxeer-Tabletten 60 ct
Zenuw-Tabletten 75et
Staal-Tabletten 60ct
Maag-Tabletten ?5et
by Apothekers en Drogisien
62SJ
ger mogelijk is gebleken, anderszijds is door
de vertraging voorkomen, dal een gebouw
gesticht is, dat reeds spoedig te klein zou
zijn gebleken. Want voor 25 jaar heeft nie
mand kunnen voorspellen aan welke
eischen dit gebouw thans zou moeten- vol
doen, en deze overtreffen in hooge mate de
betrekkelijk nog geringe behoeften, die in
1902 gekoesterd werden.
Dit geldt in het bijzonder het bloembol
lenvak en daaruit is le verklaren, dat het
gebouw, ofschoon geheel beantwoordende
aan het door de Commissie voor het Krelage-
fonds beoogde doel, geworden is
een bloembollenhnia, en niet
een tninbonwhnis.
De ontwikkeling van het vereenigingsle-
ven op tuinbouwgebied is in de laatste
kwarteeuw van zoodanige beteekenis ge
weest, dat de toestand van 1902 daarmede
niet vergeleken kan worden en slechts van
historisch belang is. Maar al is dit gebouw
niet geworden een huis voor den geheelen
Tuinbouw, gaarne hebben wij voldaan aan
den wensch van de genoemde commissie
om het beschikbaar te stellen voor de Kon.
Ned. Maatschappij voor Tuinbouw en
Plantkunde en hare le Haarlem gevestigde
afdceiing. voor hare vergaderingen, mede
wegens den nauwen hand. die zoowel de
Maatschappij nis onze vereeniging met J.
H. Krelage verbond.
In de eerste plaats moge ik dan hier nog
eens namens het geheele bloemhollenvak
de Commissie voor het Krelagefonds dank
betuigen voor haar jaren langen arbeid,
voor de vele pogingen, die zij ondernomen
heeft tol vergrooting van hel dour haar bij
eengebrachte bedrag en voor het nauwkeu
rige en voorzichtige beheer dier gelden.
Van de 21 ondorteekenaars der circulaire
van 1002 zijn nog slechts 7 in leven: het
zijn de eere-voorzitters der commissie jhr.
mr. J. W G. Boreel van Hogelanden, des
tijds burgemeester van Haarlem, en H. J.
Lovink, destijds directeur-generaal van den
Landbouw, de heer J. H. Wentholt, voorzit
ter, J. K. Budde, W. G. Droog. prof. dr. J.
Ritzema Bos en Th. van Waveren..
Zij hebben het vak aan zich verplicht
door het genomen initiatiof en de medewer
king, die zij aan de totstandkoming der
door hen ondernomen poging hebben ver
leend. Maar tevens moge hier nog getuige
nis worden afgelegd van de dankbaarheid,
die het tegenwoordig geslacht vervult jegens
hen, die bijdragen voor het doel hebben af
gestaan: Ik moge in herinnering brengen,
dat hiertoe ook hebben medegewerkt de le
den der deputatie van de Royal Horticul
tural Society, die in 1910 de le Haarlem ge
houden tentoonstelling bezocht
Na dank gebracht le hebben aan de ge
meentebesturen van Hillegom en Heemstede
wees spr op het aanbod van Haarlem, dat
met groote erkentelijkheid werd aanvaard.
Spr bracht vervolgens hulde aan den
architect den heer Kraan, den opzichter den
heer Ouwehand en den aannemer den heer
Metselaar, aan de bouwcommissie uit het
Hoofdbestuur, bestaande uil de heeren Van
Til, Ruysenaars en Valkering en aan da
schenkers van stukken voor de verfraaiing
en aankleeding van het gebouw.
En zoo is dan, na veel wederwaardighe
den, ondanks aanvankelijken tegenstand,
maar ten slotte met veler krachtige en
sympathieke medewerking dit gebouw ge
sticht. Het verrijst op een tijdstip, waarin
het bloembollenbedrijf in gunstigen toestand
verkeert, als een aymbool van zijn beteeke
nis en zijn kracht. Sinds 1902 breidde het
bloembollenland uit van ruim 2500 tot
6000 H.A., de export van 10 (ot 40 mil-
lioen Kilogram. Hoe zullen deze cijfers er
uit zien, als wij wederom een kwart eeuw
verder zijn? Wie durft zich aan voorspel
lingen wagen? Zal het veilingwezen dan
gecentaliseerd zijn? Alle export loopen over
één centraal bureau met toezicht op den
gezondheidstoestand van de voor uitvoer
bestemde zendingen? Alle vertakkingen van
het vereenigingsleven samenkomen in één
centraal punt ter bereiking van een Z06
groot mogelijke efficiency en ter handha
ving van de in hel algemeen vakbelang
noodige maatregelen?
Laat ons niet trachten, die vragen thans
te beantwoorden, maar ons verheugen, dat
het bloembollenbedrijf van heden beschikt
over een eigen gebouw, ingericht voor de
behoeften van het oogenblik, maar door
de groote oppervlakte van het omringende
terrein gelegenheid biedende voor uitbrei
ding in elke richting en voor elk doel.
De belangstelling, ons heden van zoovele
zijden betoond, aanvaarden wij als een
gunstig voorleeken en wij stellen het op
bijzonder hoogen prijs, dat ZE. de Min.
van Binnenlandsche Zaken en Landbouw
zich bereid heeft verklaard het inwijdings
woord te spreken.
Ik moge eindigen met de vervulling van
een plicht der dankbaarheid. Om de ge
meentebesturen, die ons door hunne vor
stelijke aanbiedingen aan zich hebben ver
plicht een blijk te geven van de waardee
ring der vereeniging, heeft onze algemeene
vergadering besloten, het eerelidmaatschap,
dat de tegenwoordige burgemeester van
Heemstede reeds vroeger heeft willen aan
vaarden, aan te bieden aan den heer
Wentholt, bnrgemeester van Hillogom en
aan den bnrgemeester van Haarlem. Dit
laatste eerelidmaatschap is in verband met
de blijvende banden, die thans tusschen
de gemeente en onze vereeniging zijn ge
knoopt, aan den drager van het ambt
als zoodanig verleend, zoodal de Burge-
gemeester van Haarlem steeds eerelid der
vereeniging zal zijn Het verheugt ons dat
de heer Maarschalk de eerste magistraal
is, aan wien hel eerelidmaatschap in de
zen vorm wordt verleend.
Hot is meer dan veertig jaar geleden,
dat het vijf en twintig-jarig bestaan der
vereeniging werd herdacht Het lijkt mij
gepast le besluiten met een woord, bij die
gelegenheid gesproken door hem, aan wiens
nagedachtenis dit huis is gewijd.
„Vraag ik naar de toekomst van hel vak
en zie ik om mij. dan ontwaar ik zooveel
jeugdige beoefenaars, wier opgewekte gees!
ca ijver reeds zooveel tot stand brachten,
dat men in de toekomst van hen het beste
mag hopen. Zu zullen eenmaal de plaat
sen moeten innemen van hen, die thans
op ons gebied trachten naar het hoogste.
Moge het hun gegeven zijn, datgene te be
reiken, waarnaar wij tevergeefs hebben ge
streefd I
„Maar deze wensch sta niet alleen. Laat
mij daaraan de bede mogen toevoegen, dal
de toekomstige bloei van het bloembollen
vak niet dan één enkele schakel zij in den
onverbreekbaren kelen der zich steeds
meer ontwikkelde hulpbronnen van ons
dierbaar vaderland."
De Minister van Binnenlandsche Zaken
en Landbouw, mr. J. B. Kan, heeft daarna
bet nieuwe gebouw geopend met de vol
gende rede:
In ieder leven moet, naar een bekende
Engelscbe spreekwijze, regen vallen. Som
mige dagen moeteD donker on smnber zijn.
Ook het ministerieele leven blijft daarvan
niet steeds gespeend. Er is zelfs een uiter
mate bekend Staatsrgchtleeraar geweest, die
dit leven heeft waardig geacht het epitheton
„aan bitterheid zoo rijk". Donkere dagen
kunnen ontstaan uit het den Staten-Generaai
toegekende interpellatierecht.
Nauwelijks was ik tot dit ambt geroepen,
of de barometer opende uitzicht op slecht
weer: twee interpellaties werden aangekon
digd. Maar sombere dagen kunnen den
mensch louteren en, althans aan ean dezer
denk ik in dit oogenblik met groot genoegen
terug. Het was die, welke dr. Lovink hield
voor den planten-invoer in Amerika. Zij had,
dank zjj de bezadigdheid en zaakkennis van
den interpellant, tfiet slechts een zeer aan
genaam verloop, maar bovendien leidde zjj
er toe, dat ik mij aanstonds de volle reken-
se,hap moest geven van omvang en betee
kenis, die met name onze bollencultuur heeft
aangenomen, fn dezen kring daarover nadere
gegevens bjj te brengen, zou van zelfover-
scliatling niet zijn vrjj te pleiten. Hoe zou
ik u daarover iets nieuws kunnen mede-
deelen?
Evenmin zal ik thans geschiedkundige her
inneringen ophalen, waarbij natuurlijk de
tuljo-manie uit de 17e en 18e eeuw zou
moeten dienst doen. Gij hebt dit alles reeds
als kind geleerd en op later leeftijd zijt
gü daaraan ik ben er zeker van
herhaaldelijk herinnerd.
Toch waag ik het er op u iets te noemon
wat nog bekender is, eennaam. Een
naam, die in de bollenwereld een klank
heeft, even welluidend als die van Beethoven
in het rijk der tonen. Den naam van een
familie, nu reeds in het derde geslacht ton
nauwste verhouden aan deze cultuur, die
ons vaderland over de geheele wereld heeft
bekend gemaakt.
Was het niet de grootvader van den tegen-
woordigen voorzitter uwer Vereeniging, die
de beroemde firma E. H. Krelage en zoon
«tiublte? Was niet zijn vader de oprichter
van de Algemeene Vereeniging voor Bloem
bollencultuur, eeu Vereeniging, waarbjj alie
belangrijke organisaties in de bollenstreek
zijn aangesloten en die tot ver over den
Oceaan haar machtigen invloed doet geiden?
En is niet het thans levend geslacht, uw
voorzitter, een toonbeeld van den stoeren
ondernamenden Hollander, die zich door
tegensiH'-od noch tegenwerking een duimbreed
laat afdringen van den weg, langs welken
hy zijn doel benadert?
Deze dag is weer eeo mijlpaal op de eer
volle baan, die het gasiacht Krelage heeft
afgelegd. VeJe an veelvoudige moei.ijkheden
waren te overwinnen, alvorens tot de stich
ting van dezen nieuwen hartader der Ver
eeniging kon worden overgegaan. Maar wat
be-teekenden deze moeilijkheden voor een
man als uwen voorzitter!
Een plechtigheid ontleent haar waarde
slechts aan de beteekenis, die aan de aan
leiding daartoe valt te heoliten. Welnu, als
een vereeniging met eeu wereldreputatie
feest viert, is dat een internationalen om
roep overwaard.
Het was mjj dan ook een bijzondere eer
en voorrecht daaraan te dezer plaatse ge
tuigenis af te leggen en met den hartgron-
digen wensch, dat deze stichting nw Ver
eeniging zoo mogelijk tot nog grooter bloei
zaj brengen, verklaar ik dit zoo terecht
Ktelage-huis gedoopte gebouw voor geopend.
Na do rede van minister Kan zong
„Zang en Vriendschap" andermaal, thani
„Morgenlied" van Philip Loots.
Het woord was daarop aan den burge
meester van Haarlem die in een korte rede
er zijn vreugde over uitsprak dat de ver
eeniging zich thans voorgoed zijn gemeente
tot zetel had gekozen De heer Maarschalk
dankte ook voor hel hem aangeboden eere-
lidmaatschap, dat hij gaarne aanvaardde.
De volgende spreker was de heer J. H.
Wenlholt, burgemeester van Hillegom en
oud-voorzitter der vereeniging. die sprak
als voorzitter van de Krelage-Commissie.
Aan zijn rede ontleenen wij;
Rede J. H. Wentholt.
U veroorlove mij, mijnheer de Voorzit
ter, u mijn dank ie betuigen voor de mij
geboden gelegenheid oro bij de opening
van dit gebouw een enkel woord te zeggen,
ik stel dit zeer op prijs, doch in hoofdzaak
om hier namens de Commissie voor het
Krelage fonds hare verheugenis uit te spre
ken over de totstandkoming vaD dil ge
bouw. De wijze, waarop het tot stand geko
men is, verschilt natuurlijk in menig op
zicht van die, welke heeft voorgezeten bij
de mannen, die nu circa 26 jaren geleden
het denkbeeld eener Krelage-stichting heb
ben ontvouwd Zij hadden bepaaldelijk een
ideéel streven en poogden naar de open
bare erkenning van de verdiensten va'n
wijlen uwen Vader, spontaan door degenen
die van zijn krachtig en initiatiefvo! optre
den de weldadige werking in hunne be
drijven ondervonden. De redenen, waar
door die pogingen niel mochten slagen
kunnen rustig buiten beschouwing blijven
maar die pogingen zelve misten hare goede
zijde niet zij zijn de kiem geweest voor
het denkbeeld van het eigen gebouw.
26 Jaren zijn sedert dien verioopen en
gedachlig aan hel gevleugelde woord, dat
..late haver ook opkomt", mag de com
missie van destijds, het oog richtende op
hetgeen thans slaat te worden geoogst, met
welgevallen op haar zaaisel neerzien, en
zich gelukkig prijzen daartoe te hebben
medegewerkt.
Hoeveel van het destijds bestaan heb
bende ideaal in dit gebouw of heler in dit
complex van gebouwen is verdisconteerd,
waag ik niet te beoordeelen; in den thans
heerschenden tijd van materialisme blijft
voor idealen weinig ruimte meer vrij. maar
toch vlei ik mij met de gedachte dat de er
kenning zijner verdiensten hierbij niet ge
heel op den achtergrond is geraakt. Beves
tiging daarvan zoude ik willen zien in het
feit dat aan zijne buste in deze hall de
eereplaats is gegeven en mede daarin, dat
aan dit gebouw de naam van Krelage-liuis
is toegekend.
Die beide bewijzen van erkenning door
de Vereeniging zelve spreken boekdeelen;
zij zouden ongetwijfeld haren overleden
oprichter, kon hij ze vernemen, dieper
treffen dan eenige andere hulde.
In hef bloembollenvak in hel algemeen
meel men zijne beteekenis veelal of naar
het in den handel brengen der Darwiniul-
pen en tal van andere variëteiten van ver
schillende soorteD van bolgewassen. Deze
feiten, hoe belangrijk overigens ook, be
hoeven m. i. geene sjreciale erkenning, zij
zijn wat ik zou willen noemen, zeer geluk
kige grepen van Jacob Heinrieh Krelage
als vakman en handelsman.
Zijne beleekenis voor den tuinbouw in
het algemeen en voor het bloembollenbe
drijf in het bijzonder ligt elders. Men zoeke
die in zijn machtig streven om door woord
en daad tot de verheffing van den Tuin
bouw in Nederland werkzaam te zijn en
den Tuinbouw tot een hooger plan le bren
gen als een zijn eigen doel bewust, zelf
standig onderdeel van den bodemculiuur
in ons vaderland, bevoegd om zonder in
menging van derden voor eigen belangen
op le komen ter plaatse waar zulks mocht
of kon noodig zijn. In dat opzicht is hij vol
komen geslaagd en heeft hij den weg ge
baand voor allen, die na hem in leidende
posities op tuinbouwgebied werkzaam zijn
of zeweest zijn.
Hierop nog éénmaal het volle licht (e la
ten schijnen op dezen merkwaardigen dag
was mij eene behoefte en wanneer ik dan
ook een lauwerkrans met linten in de Haar
lemsche kleuren aan zijne buste deed hech-
len, dan deed ik zulks als oud-voorzitter
dezer vereeniging hem ter eere, met het bij
oogmerk om hel geslacht in opkomst aan te
sporen om zijn streven voort te zetten onder
erkenning zijner verdiensten.
Dia erkenning wordt heden voor onze
commissie een feit en gaarne richt ik een
woord van dank tot allen die de Commis
sie in hare pogingen steunden. Het bedrag
door die Commissie voor het Krelage-fonds
bijeengebracht is aan het Hoofdbestuur
ovorgedragen-, het is slechts luttel in ver
houding tot hetgeen hier noodig was, maar
alhoewel klein, het is rein en de getrouwe
weerspiegelingen van de gevoelens, die de
schenkers der bijdragen ten opzichte van
Uwen Vader derstijds bezielden. Wanneer
Gij en Uw Hoofdbestuur daarvan de over
tuiging wilt mededrngen. dan zal het ze
ker overbodig zijn U verder persoonlijk ge
luk te wenschen met den goeden afloop
Uwer bemoeiingen terzake.
Dan moge ik verder volstaan met mijne
beste wenschen uit te spreken voor den
verderen bloei der Algemeene Vereeniging
voor Bloembollencultuur. Moge dit gebouw
steeds meer en meer aan de gestelde ver
wachtingen beantwoorden en het een
beursgebouw zijn, waarin alléén om den
hoogen prijs strijd wordt gevoerd. De hoog
ste prijs zal echter uitsluitend aan die le
den kunnen ten deel vallen, die hier bin
nentreden met open vizier zonder neven
bedoelingen bezield met het vaste voor
nemen werkzaam te willen zijn in het
waarachtig belang van het vak en den
Tuinbouw in het algemeen.
Nog talloos velen kwamen daarna de
middag was intusschen ver gevorderd
hun gelukwenschen, al dan niet onder aan
bieding van geschenken aanbieden, en na
dat „Zang en Vriendschap" zich nog een
maal had lalen hooren om De Rols in Zee,
een gedicht van Tollens op een wijze van
Richard Hol uit te voeren, werd den auto
riteiten en genoodigden in het restaurant
en den leden met hun echtgenooten in de
beurszaal de eerewijn aangeboden. En tot
slot bezichtigde men het nieuwe hui9, het
Krelagehuis, den zetel der Algemeene Ver
eeniging voor Bloembollencultuur.
Geschenken,
Bij de herdenking van het eeuwfeest zij
ner gt boerte in 1924 hebben de leden der
Algemeene Vereeniging voor n'ornilotjen-
eultuur aangehuden het marmeren lorrt-
bend van wijlen den heer J. 11 Kr.dage, ter
plaatsing in de hall van het Eigt n Gebouw.
Ter gelegenheid van de ingebruikneming
van het gebouw zijn aan de vereeniging de
navolgende geschenken aangeboden-
Door de leden van hc-t Scheidsgerecht
voor den Bloembollenhandel: electrischo
klok beurszaal. De Vereeniging „De Hya
cinth"- ameublement bestuurskamer De
commissies van toezicht op de snijbloemen-
contraeten voor tulpen en gladiolus- wand-
betimmering vergaderzaal Scheidsgerecht
De Bond van Bloeinbollenhandelaren;
ameublement vergaderzaal Scheidsgerecht.
De Kamer van Koophandel voor Haarlem
en Omstreken. 2 stoelen voor de kamer van
den voorziffer. De afd. Haarlem: wandver
siering, schilderij Mevr. Dingemans. De afd.
Sassenheim: wandversiering, schilderij
Louis Monceau. De afd. Limmen: Licht
kroon besfuurskanjer De afd. Lisse: een
geschenk, dal nog nader zal worden be
paald. De afd. Westland: een hallbank De
afd Oegstgeest en O.: een staande klok De
vereenig Floralia te 's-Gravenzande- voor
zittershamer. inktkoker en aschbokken be
stuurskamer. De N V L. v Staalduynen te
's-Gravenzande: portretten van H M. de
Koningin en H M. de Koningin-Moeder, be
schermvrouwen der vereeniging. De Haar
lemsche Bankvereeniging bord voor vraag
en aanbod voor de beurszaal.
R—
door het Fransche Kamerlid LEON BLUM.
Leider der socialistische partij
in Frankrijk.
Door een groot deel der openbare mee
ning in Frankrijk wordt de klacht geuit,
dat Slresemann in zijn onlangs gehouden
redevoeringen over de ontruiming van het
Rijnland gesproken heeft als over een
maatregel, welke het geheele Duitschland
met ongeduld verwacht. Men verwondert
zich er over, dat hij een vroegere ontrui
ming voorstelt als een natuurlijk en
logisch gevolg van het verdrag van
Locarno en van het toetreden van
Duitschland tot den Volkenbond. Maar
hoe zou hij ook een andere taal hebban
kunnen voeren? Gansch Duitschland en
alle partijen verlangen vurig naar den
dag, waarop het zijn nationale souvereini-
teit onverkort terugkrijgt en geen enkele
vreemde soldaat meer op den bodem ver
toeft. Maar hoe Is het dan ter wereld
mogelijk, dat ook maar één Franschman
daarover klagen zou? Geheel Duitschland
in het bijzonder het republikeinsehe en
pacifistische Duitschland ziet in Lo
carno het openen van een nieuwe aera
in de betrekkingen der beide landen, fn
de plaals van de heerschappij, van den
dwang en de geweidmiddelen, heeft het
verdrag van Locarno het stelsel van de
vrije overeenkom9len gebracht, vrijwillig
gesloten en aangegaan, tusschen gelijk
berechtigde nalies, wier wederzijdsch ver
trouwen wordt vooropgezet. In Duitsch
land (rekt men uil dezen toestand alge
meen de conclusie, dat dit stelsel onver-
eenighaar is met de militaire bezettingen
en dat het noodwendig hun spoedig einde
na zich moet sleepen. Hoe is het mogelijk
dat men zich in Frankrijk daarover ver
wondert?
Men geeft ons daarop dit antwoord.»
„Zulk een toezegging is niel gedaïn.
Duilschland heeft van Frankrijk nooit een
belofte van do ontruiming ontvangen". Toe
gegeven. Frankrijk heeft geen formeele ver
plichting met va9tgeslelden termijn aan
gegaan. Het heeft echter aan Duitschland
aanleiding gegeven, te hopen op een vroe
gere ontruiming, althans: die le mogen ver
wachten. Niemand kan ontkennen, dat deze
hoop gewekt werd, zooals ook niemand kan
ontkennen, dat zij met moreeie en politieke
noodzakelijkheid moest voortkomen uit da
verdragsbepalingen van Locarno, de toela
ting van Duitschland in Genève en de De-
sprekingen te Thoiry. Het dejeuner Ie
Thoiry had plaats zonder getuigen, maar
wie zal willen tegenspreken, dal destijds
een vroegere ontruiming van een zuiver
financieel slandpunt w_erd bekeken, n.l.
de vloeibaarmaking van een deel der
Dawes-verplichtingen? Juist daardoor w?rd
toegegeven, dal de militaire bezetting niet
meer als een waarborg van de veiligheid
werd beschouwd, dat veeleer sedert Lo
carno de Rijnland-quaestie het voorwerp
was geworden van onderhandelingen om
tot een overeenstemming le komen. Wat
Slresemann ten slotte verlangt is, dat men
den weg naar overeenstemming weder zal
opgaan, dat men zonder verder dralen deze
onderhandelingen weder zal openen.
Dat Frankrijk volkomen eerlijk en op
recht onrust kan gevoelen omtrent zijn vei
ligheid, dat kan men een Duitscher weer
heel moeilijk aan het verstand brengen.
De Duitscher heeft zijn eigen onlwap-nd'
land voor oogen in den zin, welke de
verdragen aan dit begrip hebben gegeven
te midden van zijn vroegere tegenstan
ders en met hen verbonden mogendheden.
Hij herinnert zich de bepalingen van hef
Verdrag van Versailles, welke op Duitsch
land de verplichting leggen, tusschen het
eigen land en Frankrijk een uitgestrekte
gedemilitariseerde zone in stand te hou
den, zonder vestingen, zonder kazernes,
zonder eenige voorbereidselen voor mobili
satie. Hij zegt tot zich zelf, dat, sedert Lo
carno, een overtreding van deze voorzorgs
maatregelen ook de militaire tusschenkomst
van Engeland en Italié aan beide zijden
van Frankrijk automatisch gerechtvaardigd
zou wezen. Anderzijds is toch ook in Lo
carno het vraagstuk van de Duitsche ooste
lijke grenzen geregeld, terwijl Duitschland
de verplichting op zich nam, eventueel#
conflicten mei Polen nooit met wapenge
weld te beslissen, welke verplichting werd
gegarandeerd door hel verdrag van den Vol
kenbond. En zoo concludeerde de Duit
scher: Wat wilt gij meer? Wanneer Frank
rijk voorgeeft dat het bezorgd is over zijn
veiligheid, dan is dat slechts een voor
wendsel en het kan daarbij niet oprecht
wezen." Evenwel, de ofienbare meening in
Duilschland moet er zich aan gewennen,
om te begrijpen dat deze bezorgdheid 1
die overigens van jaar tot jaar vermindert
niet voorkomt uit de tegenwoordige om
standigheden, maar dat zij een erfenis is,
een overblijfsel van het verleden. Uitwer
kingen kunnen oorzaken langen tijd over
leven.
Zelfs vóór hel Dawesplan, vóór Locarno
hebben de Fransche socialisten steeds ge
weigerd, de militaire bezetting te erkennen
als een waarborg voor de betaling, of a.s
garanlie voor de veiligheid; in beginsel
hebben wij ze steeds veroordeeld. En de
voorstellen, die wij herhaaldelijk ter beslis
sing voorlegden om op practische wijze de
moeilijkheden op le lossen, waren door een
geheel anderen geest bezield dan de bespro
kingen van Thoiry. Wij hebben die oplos
sing gezocht in de invoering eener alge
meene, internationale contróle, die noch
tans ten minste voorloopig speciaal
gewicht kon leggen op hel vraagsluk van
de gedemilitariseerde Rijnland zone Bij
deze oplossing wordl niel een bepaa de
tijdsduur vaslgesleld. gedurende welke de
speciale conlrolp van Duilschland door een
Volkenbond-instantie van kracht blijft. Het
spreekt echter van zelf. dal zij den 'er-
mijn, welke bij verdrag voor de ontruiming
ia vaslgesleld. niet zou kunnen overschrij
den. Na 1935 kunnen wij alleen een zuiver
bij verdrag geregelde en wettelijke ordening
