SPLINTER
linoleum Krommenie
)eGrijzeDame
g9*w Jaargang
LEIDSCH OAGBLAD, Donderdag 1 Maart i928
Oerde Blad
No. 20849
TWEEDE KAMER.
FEUILLETON.
f!SU!
De belasting op uitwonende
Nederlanders Steeds nieuwe
critiek.
(Zitting van gisteren.)
Voortgezet wordt de behandeling over het
tetsontwerp, houdende bepalingen betref-
fnde de belasting van niet binnen het Hijk
tronende Nederlanders en van de nalaten
happen en schenkingen van Nederlanders,
ie niet zijn ingezetenen des Rijks.
De VOORZITTER deelt mee, dat als regee*
rijkscommissaris voor de verdediging van
iet ontwerp is aangewezen de directeur-
icncraal der belastingen, mr. dr. J. H. R.
inmnghe Damsté.
De heer Sinninghe Damsté neemt achter
Ie ministerstafel plaats.
De heer v. VOORST TOT VOORST (R.-K.)
;trogt, dat Frankrijk. Engeland en Duitsch-
ind het nationaliteitsgevoel niet huldigen,
■:ch belasting heffen van alle ingezetenen,
rel dien verstande, dat de uitwonenden al-
o belasting betalen van het inkomen, dat
ij uil het land zelf trekken. Bij de regeling
ie hier thans wordt voorgesteld, trekt men
crh niets aan van de beginselen van inter-
alionaal recht; wij maken ons, na het op-
leffen van het gezantschap bij den Paus ten
ireede male belachelijk. Het ontwerp gaat
inrecht in tegen hetgeen een der grondsla-
jn ran een internationale regeling zal wor-
en en bij den Volkenbond reeds in voorbe-
liding is en voorts legen de praktijk in de
oote landen. Het getuigt van zelfoverschat-
ng, want de Nederlanders in den vreemde
mi eten niet de bescherming van Nedcr-
snd. bescherming kan slechts een rijk als
eI Britsche zijn onderdanen in den vreem-
sverleenen. Iels anders zou het zijn uil-
ronendo Nederlanders belasting te doen be
llen van het inkomen, dat zij in ons land
rekken. Maar dat is niet de bedoeling van
e( ontwerp en het is in hooge mate onbil-
jk hen belasting te laten betalen van het-
een zij in het buitenland verdienen.
Spr. betoogt voorts, dat het zeer moeilijk
.1 zijn de belasting te innen, dat geen
'kening gehouden is met de indirecte be-
ingen ein dat de moeilijkheid om belas
sen te vergelijken zal leiden tot het he'f-
M van dubbele belasting. Van beteekenis
i het ook dat Nederlanders, in 't bijzonder
Uwlbouwers, die noodgedwongen emigre-e-
sn, zwaarder belast zullen worden dan
nigranten van andere landen, met dezen
j? moeilijker zullen concurreeren.
De heer DE WILDE (A.R.) heeft, even-
j de vorige sprekers, bezwaren, al zal
niet gaarne alles onderschrijven, wat in
ressen aan de Kamer is geschreven,
nneer het wordt voorgesteld alsof alle
lerlanders in het buitenland zullen wor-
getroffen. is dat in flagranten strijd met
waarheid, want de heffing zal eerst be
nen bij f 6000 inkomen. Een andere
in adressen aangevoerd is deze. dal
derlanders, die Nederland juist om de
>ge belastingen verlaten hebben, nu ge-
'fen zullen worden. Spr. echter zou. in-
n het ontwerp slechts dezen trof, daar
voor de volle 100 pCt. zijn steun geven.
Spr. erkent dat het ontwerp theoretisch
te rechtvaardigen. De belasting wordt
leven van hen, die behooren tot de Neder-
üdsche natie, dat is het principe door de
li-revolutionnaire partij steeds gehul-
doch daarnaast meent deze partij, dat
ook practisch moet zijn nu onrecht
'meden moet worden. En nu heeft de
irheid. volgens spr. zeer terecht, steeds
platen de Nederlanders in het buiten-
ri te' belasting, daar deze Nederlanders
verspreid en onder ongelijke om-
'digheden leven en onder verschillende
astingstelsels, tengevolge waarvan bij
fing van een Nederlandsche belasting,
billijkheden niet te vermijden zijn. Een
fere grond voor de tot nu toe gevolgde
^hjk is deze, dat de heffing zeer he
erlijk is en voorts is er geen middel ter
^ttoring van de goede gezindheid der
Jonenden jegens Nederland zoo goed als
j> le betrekken in belasting-procedures.
Daarbij wijst spr. erop, dat de derving
3 inkomens, tengevolge van het niet-
asten van uitwonende Nederlanders wel
■^mpenseerd zal worden door hetgeen
[negen wordt uit de belasting van in
Nederland wonende, n iet-genaturaliseerde
buitenlanders.
De regeering. die het recht heeft, bijv.
terachterhaling van belastingvluchtelin
gen. belasting te heffen van Nederlanders
in het buitenland, toovert hier dit recht
plotseling om in een plicht en dat is
onjuist.
Hij meenfc, dat de regeering zich fiscaal
wil wapenen alvorens een internationale
regeling is tot stand gekomen, maar spr.,
die een tegenstander is van eenzijdige ont
wapening, is in dit geval evenzeer een
tegenstander van eenzijdige bewapening.
Daar doet hij niet aan mee.
Het gaat met deze kwestie als met de
bet-terment-tax. Theoretisch is het geheel
juist, dat iemand, die door den aanleg van
een verkeersweg zijn huis zeer in waarde
ziet stijgen, van die grootere waarde een
deel in de gemeentekas stort, maar in de
practijk stuit dit op zoo grocte moeilijkhe
den, dat ei nergens iets van terecht komt.
Een bezwaar tegen het ontwerp is voorts,
dat de Minister zooveel uitzonderingen
heeft gemaakt, dat feitelijk alleen de ren
teniers en de zieken overblijven. Een bron
van moeilijkheden ziet spr. ook in de wijzi
ging van het hoofdmiddel van bestaan in
een hoofdmiddel van bestaan. Een inge
nieur, die bijv. f 30.000 inkomen uit vermo
gen heeft, doch te energiek is om dat geld
in niets doen op te maken en een betrek
king aanneemt bij havenwerken te Rio de
Janeiro, waarmee hij f 6500 per jaar ver
dient, hoe zal die door de regeering be
schouwd worden. Is zijn inkomen van f 6500
een hoofdmiddel ja dan neen 1
Spr. critiseert vervolgens de onbekend
heid der opbrengst, die voor hem een zeer
groot bezwaai is In dit opzicht is spr. het
niet ee-ds met den heer Van Gijn, wiens
theoretische knobbel al te zeer ontwikkeld
is en op wiens standpunt: vivant principia
pereat mundus spr. zich niet kan stellen.
Spr. voelt or niets voor de Nederlanders
in het buitenland noodeloos tegen ons in
het ha/rnas te jagen. Zij doorloopen er
dikwijls een leerschool, hetgeen aan het
vaderland ten goede kan komen of zij hou
den den naam van Nederland in het buiten
land hoog. En het is geen goed beleid hun
een belastingbiljet Hhuis te sturener zijn
blijken van belangstelling, die door hen
meer op prijs gesteld zullen worden.
De heer OUD (V.D.) deelt, de bezwaren
tegen het ontwerp in het midden gebracht.
Indien het de bedoeling was de belasting-
vluchtelingen te treffen, zou spr. naast den
minister staan, thans kan hij dat niet. Hij
meent, dat de uitvoering practisch op zeer
groote bezwaren zal stuiten. Het is er mee
als met de Weeldebelasting; in beide is
een sterk persoonlijk element. Wil men be
lastingvluchtelingen treffen, dan zal uitge
maakt moeten worden waarom iemand het
land heeft verlaten en een regeling zoa dan
ook in hooge mate arbitrair moeten zgn.
Men heeft aan het departement deze
moeilijkheid gevoeld en daarom een algee
ineene regeling getroffen, die de nationa
liteit als grondslag neemt en daarmee een
nieuw beginsel in de belastingwetgeving
brengt. Spr. ziet den belastingplicht als een
plicht, verbonden aan het deel uitmaken van
de volksgemeenschap en nu is het de vraag
of men de volksgemeenschap als een natio
nale of economische eenheid moet opvatten.
Tot nog toe hebben wg gekozen voor het
laatste beginsel en naar spr.'s opvatting
is dio keuze de juiste. Maar welk beginsel
men ook kiest, is het eenmaal gekozen,
dar. moet iedere belasting in het systeem
passen, andere begaat men onbillijkheden.
De Nederlanders in den vreemde zijn onder
worpen aan zeer verschillende belasting
stelsels; gaat men na, buiten het economische
principe om, die Nederlanders uit de eco
nomische eenheid halen en aan e>en per
soonlijke belasting onderwerpen, dan begaat
men de grootste onbillijkheden. De minister
heeft dit gevoeld en vrijgesteld hen, die in
een beroep of bedrijf buitenslands een hoofd
middel van bestaan vinden omdat de inkomens
niet mogen worden losgemaakt van het eco
nomisch milieu, waarin zij verkregen wordea
Maar dat geldt toch evenzeer van de ver
mogens.
Do Nederl. belastingwetgeving heeft een
volkomen logisch systeem opgebouwd op
het economisch beginsel. En nu kan men
wat spr. geen verbetering zou achten
wel tot een ander systeem overgaan, maar
wanneer men een afwijking van het gevolgde
systeem invoert, dan gaat men hinken op
twee gedachten en maakt een internationale
regeling, die zou moeten dienen om on
juiste gevolgen van het bestaan van ver
schillende stelsels in verschillende landen
weg te nemen, onmogelijk.
Spr. betoogt, dat de V'o«kenbond ook het
beginsel der economische eenheid huldigt
en dat de experts al.een het nationaliteits
beginsel willen zien toegepast voor de
„belasting-zigeuners", die nu hier- dan daar
heen trekken. De minister beweert de Ne
derlanders in den vreemde geijjk te willen
stellen met Nederlanders hier te lande, maar
dat is niet het geval; eensdeels behandelt hg
hen als Nederlanders, anderdeels als niet-
Nederlanders in den vreemde, daar de be
palingen voor de heffing van belasting van
niet ingezetenen voor hen big ven gelden. Als
een Nederlander in den vreemde bronnen van
inkomen in ons land heeft, wordt hjj n.l.
daarvoor belast, ook al is zgn totaal-inkomen
nihil.
De Nederlander in den vreemde valt voor
de successie-beiasting altgd onder het zwaar
ste tarief; de Minister moet kiezen, hg moet
ze belasten óf als Nederlanders öf a.s bui
tenlanders, ma3r niet naar beide beginselen,
dat is een ontoelaatbare inelegantiö.
Nu zou men kunnen vragen, of, afgezien
van de beginselkwestie, het om redenen
van opportuniteit niet geboden kan zgn in
enkele opzichten van het beginsel af te
wijken. Men moet er zich dan evenwel van
bewust zijn, dat men een gelegenheidswet
maakt, en daarvan moet de noodzakelijkheid
worden aangetoond door de regeering, aan
de hand van gegevens. De regeering even
wel is volkomen in gebreke gebleven om
gegfevens te verstrekken, die de noodzakelijk
heid van het ontwerp aantoonen. Indertijd
heeft de regeering op vragen van den heer
Gerritsen geantwoord, dat zg geen cijfers
kon geven over de belastingvlucht, omdat
dit een zeer tijdroovenden arbeid van de
inspecteurs der registratie zou vorderen,
maar van 1923 af heeft zg wel gegevens
verzameld en die moeten dus in het archief
aanwezig zijn. Spr.'s indruk intusschen is,
dat we, wat de belastingvlucht aangaat,
allang over het hoogtepunt heen zijn. De
minister beroept zich dan ook niet op do
noodzakelijkheid, maar op de richtige hef
fing, welk beroep niet opgaat, omdat die
indertijd een preventieve werking had, waar
van de noodzakelijkheid niet is gebleken.
Men hoort dikwijls beweren aldus
ging spreker voort dat de Nederlander
zwaarder belast is dan ieder ander, het
geen nimmer met cijfers is aangetoond en
hetwelk ook niet volgt uit de gegevens van
comité van actie tegen dit ontwerp. De be
lastingvlucht kan daaruit niet verklaard
worden Wel werpt men het op de hooge
gemeentebelastingen, doch daargelaten of
dit juist is, meent spr., dat men het land
niet behoeft te verlaten om daaraan te ont
komen, daar er tal van gemeenten zijn met
lage belastingen, zooals Bloemendaal,
Heemstede e.a.
Verder wijst spr. er op, dat de consulaire
ambtenaren niet gaarne mee zullen werken
aan het opsporen van belastingschuldigen.
De wet zal veel verbittering wekken. En
daarbij heelt spr. bezwaar tegen de tech
niek van de wet, die ingaat tegen de grond
wettelijke grondslagen van ons belasting
stelsel. De Grondwet eischt regeling bij de
wet, niet bij algemeenen maatregel van be
stuur en de minister had dus alle belas
tingwetten naar het nationaliteitsbeginsel
moeten herzien. Het is mogelijk, dat de
mihister spr. overtuigt of dat het ontwerp
zoo wordt veranderd, dat het toch nog aan
vaard wordt, maar op het oogenhlik ziet
spr. het nog zoo. dat de minister dankbaar
zal mogen zijn als de Kamer hem ervoor
behoedt dat zijn naam aan deze wet ver
bonden zal worden.
De heer BOON (V. Bbetoogt, dat het
achterhalen van bclastingvluchtelingen hem
sympathiek zou zijn, doch de belasting
vlucht is zeer afgenomen. In den valutatijd
toen het leven elders spotgoedkoop was, was
er reden om weg te trekken, maar die reden
is vervallen, nu het leven elders duurder,
vaak peperduur is geworden, terwijl de be
lastingen hier te lande dalen. Preventieve
werking van de wet i9 daarom niet te
verwachten; ae eenige preventieve werking
zal worden uitgeoefend op ondernemende
jongelui, die in het buitenland een betrek
king willen zoeken.
De grondgedachte van dit ontwerp was
het achterhalen van deserteurs, maar toen
dat moeilijkheden opleverde, vond men een
theoretische verdediging. De Volkenbond
wordt erbij gesleept. Doch dit alles is vol
komen in strijd met de feiten der historie.
Spr. herinnert eraan, dat minister Kolk
man, op wiens ontwerp van 191-f het ont
werp geënt heet te zijn, het nationaliteits
beginsel verwerpelijk noemde. De minister
zal niet de illusie hebben, dat deze belas
ting als rechtvaardig gevoeld zal worden.
Een Indischman, die in 1918 een kort be
zoek aan zijn familie hier te lande bracht
en zich daarna in het buitenland vestigde,
is zijn leven lang schatplichtig. En wat
moet er gebeuren met de Nederlanders wier
beroep of bedrijf in het buitenland eindigt?
Zij moeten volgens den minister terug
komen omdat de reden voor hun verblijf in
het buitenland is vervallen. Maar als zij
met een buitenlandsche getrouwd zijn, een
gezin hebben gesticht, om gezondheidsrede
nen buitenslands blijven? Zullen zij zich,
wanneer de Nederlandsche fiscus het hun
te moeilijk maakt, zich niet laten naturali-
seeren? Moeten wij nu maar spreken van
lauwe Nederlanders, die wij best kunnen
missen? Men vergete toch niet van hoeveel
belang het is steunpunten in het buitenland
te hebben.
Hoe zal de noodzakelijkheid van het wo
nen ir het buitenland worden beoordeeld?
De Schnrlens wonen in Italië. Is dat noo-
dig? Hadden zij, zou de fiscus kunnen
vragen, hun Francesco Campana hier niet
kunnen schrijven? Dan hadden ze hem
maar Frans van Kamp moeten noemen!
Voor den aftrek van f 6000 voelt spr.
niets; óf de belasting is rechtvaardig en
dan treffe zij allen, óf ze is onrechtvaardig
en dan treffe zij niemand. Spr. wijst op de
moeilijkheden, die de inning zal opleveren
en critiseert de sancties op het niet na
komen van den belastingplicht. Deze
sancties zullen bestaan in het onthouden
van gunsten. Welke gunsten? En de diplo
maten en consulaire ambtenaren zuilen
moeien meewerken aan de uitvoering van
de wet, waardoor zij de chronique fiscale
van de buurt zullen worden.
Zeer waarschijnlijk zal er en met hem
zullen vele zijner geestverwanten desgelijks
doen tegen het ontwerp stemmen.
De heer v. d. TEMPEL (S.D.A.P.) vraagt
zich, naar aanleiding van de actie tegen
het ontwerp gevoerd, af, of zij steeds ge
voed is door de juiste mentaliteit en bevor
derlijk is aan de goede mentaliteit van de
Nederlanders in het buitenland. Spr. wijst
op het adres door een aantal hier woon
achtige Nederlanders aan de Kamer gezon
den, waartegenover hij opmerkt, dat de
appreciatie van het werk der Nederlanders
in den vreemde volkomen buiten deze zaak
staat. Men kan over doelmatigheid spreken,
niet over appreciatie van Nederlanders in
den vreemde. Er is in de adressen een ver
keerde mentaliteit aan het woord, die door
verantwoordelijke menschen niet moet wor
den gesteund. Spr. staat niet zoo afwijzend
tegenover dit ontwerp. De oorspronkelijke
bedoeling van het ontwerp is de belasting
vlucht tegen 1e gaan; die bedoeling is op
den achtergrond gedrongen, maar spr. voelt
geen enkele aanleiding om daaraan mee te
doen hij is nog van meening, dat de be
lastingvluchtelingen gedwongen moeten
worden in de belastingen bij te dragen.
Deze menschen vestigen zich in het bui
tenland om zich aan de belasting te ont
trekken en hel hier verdiende geld te ver
teren.
De heer ALBARDA (S. D. A. P.) En vie
ren op 31 Augustus nationale feesten!
De heer v. d. TEMPEL wijst er op, dat
de Nederlanders in den vreemde in belang
rijke mate mee genieten van de zorg van
den staat voor de onderdanen. Handhaving
van rechtsorde en veiligheid, bevordering
der Nederlandsche beschaving zijn toch
ook in hun belang. En waarom zullen zij
niet bijdragen aan de defensie doch alleen
terugkomen als de nood aan den man
komt De grondgedachte van het ontwerp
is spr. zeer sympathick Men spreekt van
gelegenheidswetgeving, maar ia het gelegen
heidswetgeving een wet te maken, die tot
RECLAME.
HEDEN GEETALEERD:
2 Meter breed f 2.60
Ó12<
in de verre toekomst door zal werken En
waarom zou men op het woonplaatsbegiDSel
geeu correctie mogen toepassen t Er is ook
betoogd, dat het van belang is, de Neder
landers in den vreemde, die belangrijke
voorposten" vormen, in de goede stemming
te houden, maar men vergeet, dat deze Ne
derlanders zoo goed als allen buiten de re
geling zullen vallen. Spr. vindt het niet
gelukkig, dat het ontwerp zooveel wijzigin
gen moest ondergaan, maar op zichzelf zijn
deze wijzigingen verbeteringen.
Spr. is intusschen niet in alle opzichten
bevredigd. Hij moet constateeren, dat de
regeering in gebreke is gebleven gegevens
te verschaffen over perceptiekosten en op
brengst. Spr. wijst- op de cijfers van het
comité van verzet, waaruit geconcludeerd
moet worden, dat Nederland niet hot
zwaarst belaste land van Europa is, zooals
de minister van Financiën op 17 Juni 1927
zeide, welke uitspraak hij nu misschien zou
kunneD herzien.
Intusschen wijst spr. er op, dat de cijfers
van het comité niet alles omvattenzoo val
len o.a. daarbuiten de lieden, die van d©
eene plaats naar de andere trekken en de
sucessieheffing, zoodat uit deze cijfers niets
geconcludeerd mag worden aangaande de
kapitaalvlucht. Spr. zou van den minister
over de opbrengst en de nercoptiokosteu
gegevens wenschen te ontvangen. Totdat
hij die kent blijft hij gereserveerd tegenover
het ontwerp staan.
De heer VAN GIJN (V.-B.) meent, dat
men hun, die om de hooge belastingen het
land verlaten, eigenlijk geen ongelijk kan
geven, zoolang de staat tot hen zegt: vindt
gij de belastingen te hoog 1 Welnu, verlaat
het land, gij behoeft niets te betalen en
behoudt alle rechten van uw nationaliteit!
Zoo wordt do belastingvlucht wel zeer ver
leidelijk gemaakt. Er is gewezen op het
standpunt van minister Kolkman in 1914,
maar men mag n et voorbij zien, dat d©
omstandigheden sindsdien zeer veranderd
zijn. In 1914 wae hetgeen in Nederland aan
belasting meer moest worden betaald dan
elders zoo gering, dat het niet de moeit©
loonde zich elders t© vestigen, maar thans
is dat, door de ontwrichting der financiën
in verschillende landen, geheel anders ge
worden De landen probe oren elkaar goud-
vischjes af te vangen en maken de tarieven
voor gegoede vreemdelingen laag. D©
„hooge" tarieven in andere landen maken
op spr. niet den minsten indruk. In Frank
rijk bijv. wo^dt het. inkomen berekend naar
zeven maal te huishuur ook als dat inko
men 70 maal de huishuur zou bedragen.
Spr. houdt vol, dat de werkelijke belasting
in vele andere landen veel lager is dan
hier. De omstandigheden zijn thans heel
anders dan in 1914. Het is een ernstig ver
zuim van minister T)e Vries geweest om
geen maatregelen te nemen tegen belasting
vlucht, maar komt daarom dit ontwerp te
laat t Spr. gelooft dat niet.
Spr. meent, dat het nog lang zal duren
eer in de romaans^he landen de financieel©
toestand normaal is En er mag geen asyl
zijn voor vermogende lieden, die zich aan
hun belastingplicht willen onttrekken.
Men spreekt van de psychologische wer
king op de Nederlanders in het buitenland,
maar zal het niet den naijver wekken van
hen, die niet buitenslands kunnen gaan,
als de uitwonende Nederlanders niets be
hoeven te betalen en zal dit niet de nei
ging wakker maken om zich op andere wijze
aan den fiscus te onttrekken Kpr. juicht
het toe, dat de minister reeds veel ge
daan heeft om de belastingen te verlagen,
waardoor ongetwijfeld de belastingvlucht
zal worden tegengegaan, maar dit kan niet
Uil het Engelsch
van HENRY SËTON MERRIMAN.
e eenige dienstbode van den kapitein
een bejaard vrouwspersoon die meni-
stoornis in zijn spijsvertering op haar
'eten had en die het ook met de schoon-
cerij nie't zoo nauw nam. werd met een
lijntje naar haar familie teruggestuurd
en haar oom richtten hun leven zoo
"'opt mogelijk in. op de gemeubileerde
die zoo gemakkelijk dicht bij de
ohershaven gelegen waren.
kapitein, te oud om met zijn gewoon
te breken, deed geTegeld zijn zooge-
in*je dekwandeling. heen en terug onder
Unster, op het schoone plaveisel van
W Street, die breeder werd naar den
'I van de haven. Als de booten binnen
in ring hij naar beneden waar hij
een welkom toeschouwer was en
kwam hij terug zonder visch. waar-
'r ^en betaling werd aangenomen
^woonlijk ontmoette hij den postbode
zijn wachl op dek hield ond(y het
uitgebouwde venster en was er
Ijjef voor Eva dan stond hij een
Wbhk voor hei huis stil om h^m haar
Joel oppn raam te overhandigen,
deed hij ook op zekeren morgen na-
Z,1 een maand op de kamers gewoond
f&Q.
en nauwelijks had hij weer twee
de gebruikelijke veertig wandelingetjes
toen Eva hem riep. Met veel
drukte liep hij naar de deur. hing zijn
ouden stroohopd aan een haak. die even
eens te hoog was en ging naar de kleine
woonkamer. Daar hij rookte, bleef hij aan
den ingang staan, want zijn onbegrensd
respect voor 't nichtje, dat boveg hem stond
bleef hem steeds bij.
..Ja. liefste" zeide hij. „Wat is er aan
de hand?"
Eva stond bij het raam met een brief in
haar hand.
„Luister!" zei zij. en met wijd uitsteken
de ellebogen las zij op indrukwekkenden
toon:
„Mevrouw. Uw Spaansche aan teek e-
ningen en schetsen bevallen mij; maar ik
kan nummer één niet plaatsen, voor ik
nummer twee zie. Stuur mij meer of. beter
nog. vereer mij met een bezoek, als het u
schikt, en ge weer in de stad komt.
Hoogachtend
„Let nu wel, oom!"
„Ja, lieve!"
„Hoogachtend. John Craik".
„Hemel tjeliefl" riep kapitein Bontuor uil,
„de meneer, die schrijftl"
Eva gaf hem den brief, dien hij. vol ont
zag. lusschen duim en vinger hield.
„Heel duidelijk schrijft hij niet. He.
hel" voegde hij er grinnekend bij. „Ik ben
bang. dat ik niet behopf te prnbeeren hem
zonder mijn vprrpkijker te lezen
Met een schuin oog keek hij naar het
moeilijk te lezen handschrifl en gaf toen
den brief aan Eva terug
„Hij is onderteekpnd John Craik maar
de Voorzienigheid bestuurde de pen zeide
Eva. ..Als deze brief niet gekomen was.
dan had ik u moeten verlaten Oom Ik zou
dan genoodzaakt zijn geweest gouvernante
te worden. En ik wil niet van u weggaan."
Plotseling schoten de oogen van den
ouden man vol tranen. Hij stopte zijn pijp
in zijn zak. nam haar beide handen in de
zijne en streelde ze teeder.
Een tijdlang sprak hij niet met geweld
zijn tranen terugdringend.
„God zegene John Craik!" zeide hij ein
delijk. „God zegene hem."
Toen gingen zij samen deze' zaak be
spreken. zonder te denken aan de pijp van
den kapitein die een gat in de voering van
zijn jas brandde. Er was ook zooveel te be
praten. Eva had een zeker aantal korte
verhandelingen geschreven zij was zich
echter pijnlijk bewust van hun eenvoud en
gebrekkigheid. Maar zij wist niet. dat
eenvoud bovenal is aan te bevelen voor
iemand die zijn onderwerp volkomen mees
ter is. Slechts zij. die niet geheel op de
hoogte zijn. gebruiken een omhaal van
woorden Zij had losweg geschreven over
het eenvoudige leven, dat zij zoo goed ken
de Zij had het dagelijksch leven in Spanje
geschilderd van het scherp spontane stand
punt. waaruit een vrouw opmerkt-, en eerst
een week geleden had zij een van die ver
handelingen gestuurd nummer één ge
merkt aan den redacteur van den „Com
mentator" John Craik.
Zij had geschreven om geld te verdienen
en daar ook geen geheim van gemaakt.
Doch toen zii haar eerste kteinp poging aan
John Craik zond had zij die niel doen ver
gezeld gaan van een lang epistel mei ver
klaringen en Klist dezp s'ilzwijgendheid
had er hem toe gebracht het manuscript te
lezen.
Eva las den brief van den grooten man
nog eens hardop voor terwijl de kapitein
haar. nadpnkpnd zijn hoofd krabbend,
nauwkeurig aankeek.
„En," zeide hij zachtzinnig, „wat denk
je te doen?"
Eva keek op met een gelukkigen glim
lach.
„Wat hij mij zegt." antwoordde zij. „O,
ik ben zoo blij, oom; ik kan u niet zeggen,
hoe' blij ik ben".
Onhandig schuifelend stond de kapitein
op.
„Ik ben meer dan blij," zeide hij. „Ik
ben een soortement trotsch".
Hij trok zijn jas naar de laagte en stapte
naar het venster „Ja." zeide hij terwijl
hij in de straat keek. „Zoo is het. Ik ben
trotsch. Het is 'n groote gave te kunnen
schrijven Een groote gave."
Eva lachte.
„O!" antwoordde zij. „Ik ben bang. dat
ik geen gave heb. Het is een heel heel
klein talent. Dat is alles. Ik heb altijd veel
van boeken gehouden, maar ik heb niet de
gave ze te schrijven."
Kapitein Bontuor had Eva er nooit van
verdacht een groot schrijfster te zijn en
evenmin schreef hij haar eenig verlangen
toe. dat twijfelachtig toppunt van beroemd
heid te bereiken Maar heel duidelijk zag
hij het onmetelijk voordeel dat in dezen
tijd van haar talent viel te plukken En in
zijn eenvoud hoopte hij dat zich ook voor
hem nog pens iets mocht voordoen fn een
wereld, die noch meelijden noch liefdadig
heid heeH voor wat oud is en versteten en
uit de mode
.Ja." zeide hij na diep nadenken, „wij
moeten doen wat hij ons zegt. Daar steekt
geen kwaad in."
Eva lachte.
.Jk dacht." zeide zij. „dat wij in Spanje
en Malorca wisten, wat trots was, maar
zulk een trotsch caballero als u heb ik nog
nooit ontmoet."
Met strenge uitdrukking op zijn gelaat
bleef hij uit het raam kijken. Eva was ach
ter hem gaan staan, haar beide handen op
zijn breede schouders rustend.
„Ik veronderstel," ging zij voort, „dat u
eens of tweemaal uw trots zoover vernederd
hebt tot het aannemen van een schip, dat u
aangeboden werd U zeidp dat er genoeg
waren, die u geen commando wilden ge
ven. John Craik geeft mij een schip, dat is
alles."
De kapitein knikte.
..Ta," zeide hij. „zoo is het. zoo is het. Jij
hobt je eerste schip gekregen."
HOOFDSTUK II.
Een Overeenkomst
Eva Challonner was jammerlijk ten achter
bij den geest van den lijd daar zij niel wist,
hoe zij een reeks artikelen schreef, bestemd
om vermaardheid te verkrijgen. Zij maakte
zich tot gewoonte lange wandelingen in
haar eentje le doen, en op ieze zwerftochten
bepaalden, als vanzelf, haar gedachten zich
tot haar schrijverij.
Kapitein Bonluor bleef, tijdens deze lange
wandelingen, alleen thui9. of hij voegde zich
bij een troepje confraters op het grasveld
voor de eelkamer Als Eva dan thuiskwam,
haar geest vol slof om op napier gezel te
worden, ging hij wijselijk wacht houden op
dek heen en terug op het plaveisel voor
het venster Telkens als hij omdraaide hlee?
de oude zeeman slaan om zijn oogen over
den gpheelen horizon te laten vaan op zee
mansmanier. al9of hij Somarsh door de
Noordzeei 8tuurdo.
CWordt vervolgd).
