NEDRA
68sfe Jaargang LEIOSCH DAGBLAD, Zaterdag 7 Januari 1928 Derde Blad
No. 20803
Buitenl. Weekoverzicnt.
Frankriik en de oeest van Locarno
VIRGINIA
FEUILLETON.
- V -rf-WW^SaSttfcy
Het oog op Amerika gericht
Vanaf het moment, dat de Ver. Staten
zich onttrokken aan de Europeesche vre
desverdragen en den Volkenbond, die Wii.
Bon in eigen persoon had helpen brengen
in kannen en kruiken, maar die bij hem
thuis geen gena konden vinden, vanaf dat
moment heeft Frankriik zich alle moeite
gegeven, om met de Ver. Staten tot een
apart verdrag te komen, dat de verloren
waarborg van Amenka's steun tot hand
having van het Versailler-vredesverdrag zou
kunnen vervangen. In Amerika wilde men
echter maar niet bijten, zich stellend op
het standpunt, dat Europa zijn eigen peul
tjes maar moest doppen. En dit te meer,
waar Europa militairistisch en imperialis
tisch was en bleef, waaraan het zijn goeie
geldje vergooide etc. Hetgeen op zich zelf
heel mooi klinkt en een heeleboel waars
bevat. Of het echter de Vereenigde Staten
mogen zijn, die aldus Europa de les lezen,
wanneer men ziet, tot welken enormen
vioolbouw zij zelf overgaan en wanneer
men gadeslaat, hoe zij zelf in Nicaragua
bezig zijn dit land te maken tot een inge
palmde provincie, kijk, dat is nog de
vraag
KELLOGG.
Frankrijk hield echter aan en vorig j'aar
deed Briand het voorstel tot de Ver. Sta
ten een verdrag te sluiten van eeuwigen
vrede tusschen beide landen, hetgeen heel
aanlokkelijk klonk, want is er tusschen
beide republieken ooit ernstig oorlogsge
vaar geweest Immers Deen. Dat eeuwige.
vrede-verdrag zou dan echter ook een waar-
borg-verdrag bevatten.
In Amerika voelde men voor zoo'n apart
verdrag evenwel aJtijd niets. Men heeft
langen tijd de zaak sleepende gehouden,
tot plotseling, begiD van het pas ingeluide
jaar, uit Amerika een onverwacht geluid
afkwam. Kellogg stelde eenvoudig voor
allen oorlog, uit nationalistische politiek
geboren in de ban te doen. Alleen: zoo'n
anti-oorlogsveTdrag zou niet gesloten wor
den tusschen Amerika en Frankrijk, maar
alle belangrijke mogendheden, in de eerst©
plaats Engeland en Japan zouden ook moe
ten worden gevraagd. Afgezien van direct
zich opdringende vragen als b.v. wat een
nationalistische oorlog is men denkt on
willekeurig opnieuw aan het Amerikaaneche
optreden in Nicaragua! en wie dat zal
hebben te beoordeelen, valt het oog onmid
dellijk op de passage in het Amerikaan-
sche voorstel, waarbij het voor zich zelf
allerlei voorwaarden stelt, waarbij het lou
ter alleen zich de beslissing voorbehoudt.
Alleen deze bezwaren zijn reeds zeer ge
wichtig en alle aandacht waard.
In Frankrijk was men zeer ontgoocheld,
doch men heeft dat heel goed gemaskeerd.
Aan Amerika's vriendschap is Marianne
immers heel wat gelegen, vooral ook, waar
de schuldenaffaire nog altijd op een op
lossing wacht, waai bij op de clementie van
Uncle Sam wordt gerekend. Dientengevol
ge heeft men heel beleefd maar wat over
het voorstel gepraat zonder zich te diep in
critiek te begeven, alhoewel toch flauwtjes
even is aangeroerd, wat Frankrijk er m
ziet. Wat heeft de Fransche republiek aan
zoo'n algemeen verdrag Wanneer Duitsch-
land zoo'n zelfde verdrag zou sluiten
met Amerika, was Amerika bij een ver
schil tusschen Frankrijk en Duitschland
reeds dadelijk geëlimineerd... Een afwij
zend antwoord ging echter niet, dat voelt
men direct, en daarom heeft Briand geant
woord met allerlei slagen om den arm, die
we nog niet volledig kunnen beoordeelen,
daar het Fransche antwoord nog niet is
gepubliceerd.
Ook de ontvangst in Engeland en Japan
der Amerikaansche voorstellen was in over
eenstemming roet die in Frankrijk Ook
daar geen enthousiasme, doch de teleur
stelling ondergedompeld in weiüig zeggen
de uitlatingen. Om dezelfde reden: pecu
niae causa.
In zekeren zin zijn de Amerikaaosche
voorstellen een vooruitgang. Amerika, dat
totdusver zich buiten alle Volkenbonds
ideeën hield, al zond het meestal een waar
nemer naar de conferenties, heeft zich nu
een heel eind in die richting begeven. Dat
is niet te ontkennen. Maar, en dat is het
groote bezwaar, het doet door zijn voor
stellen den Volkenbond concurrentie aan.
Of moeten we in Kellogg'e optreden
gememoreerd moet worden, dat Kellogg
destijds achter Wilson stood een eerste
beweging zien, om met den Volkenbond
aan te pappen Zoover is het o.i. nog nteC
en daarom komt juist de concurrentie
scherper naar voren. De Volkenbond omvat
hetzelfde als in de Amerikaansche voorstel
len is neergelegd en zelfs beter voor vrij
wel alle landen. Een ingaan op aparte ver
dragen dreigt o.i daarom zelfs in den Vol
kenbond een splijtzwam te doen ontstaan
ten nadeele van de kleine mogendheden.
De Ver. Staten moeten worden aangepord
tot het stapje verder, dat hen nog scheidt
van het eenige lichaam, dat in werkelijk
heid thane den vrede steunt en schraagt,
voor zoover daarvan nu reeds sprake kan
zijn.
Wel toevallig ia, dat juist ook financieel
thane het oog naar de overzij van den ha
ringvijver wordt gericht, al is het ook in
teleurstellende beteekenis. Het bezoek van
den Dawes-betalingsagent Parker Gilbert
aan zijn geboorteland en zijn uitlatingen
over de herziening-wenschelijkheid der
Dawesplannen, hebben blijkbaar Fransche
bronnen geïnspireerd om nog eens te pro-
pageeren deze Dawesplannen in direct ver
band te brengen met de intergeallieerde
schuldenkwestie.
De Amerika ansche schatkist-bewaarder
heeft evenwel die Fransche proefballons
alle krachtdadig vernield. Amerika denkt
er niet aan, al die berichten zijn non-
6eDS 't Is kort en krachtig!
MELLON.
RECLAME.
H. P. H. KEEREWEER
BEGRAFENISSEN Tel. 861
AUTO-TRANSPORT
Aalmarkt-ie. CREMATIE
■4762
door ALEX. MILLERAND, Senator,
Oud-president van de Fransche Republiek,
Oud-president van den Ministerraad.
Staande op den drempel van een nieuw
j'aar, dat rijk belooft te wezen aan politieke
gebeurtenissen, lijkt het wel een geschikt
oogenblik om na te gaan, welke plaats
Frankrijk inneemt bij de verdragen, welke
beoogen aan Europa een gevoel van vrede
en veiligheid te verschaffen.
Met recht is gezegd, dat het wezenlijke
voordeel der verdragen van Locarno is, de
leegt* te vullen welke tot schade van
Frankrijk is ontstaan door het in gebreke
blijven der Vereenigde Stalen. Inder
daad, alle pogingen waren mislukt, welke
tot dusver waren aangewend om aan ons
land, al ware het dan ook maar ten deele,
de veiligheid te hergeven, welke ons was
beloofd. Nu brengen de verdragen van Lo
carno ons de dubbele garantie van Engeland
en van Italië.
Maar hierbij moet er op worden gewezen,
dat die twee mogendheden niet eenvoudig
garant zijn, hun garantie is bovendien twee
ledig: evenzeer als Engeland en Italië zich
verbonden hebben om Duitschland te be
schermen tegen Frankrijk, evenzeer zullen
zi] Frankrijk beschermen tegen Duitschland.
Ongetwijfeld, indien Engeland en Italië
deze rol op zich hebben genomen, dan is
dat geschied omdat zij begrepen hebben,
dat hun grens eveneens ligt aan den Rijn,
en dat de handhaving van het territoriale
Rijntractaat ook aan hun veiligheid is ver
bonden. Maar het is zoowel aan Engeland
als aan Italië verboden, zich vooraf te
verstaan met hun vroegere geallieerden:
want zij zouden verraad plegen aan de rol
van onpartijdig arbiter, welke hun tegen
woordig is opgelegd, indien zij daarvan niet
even nauwgezet gebruik maakten tegenover
Duitschland als tegenover België en
Frankrijk.
Wanneer zich een geschil voordoet tus
schen België en Duitschland, of wel tus
schen Duitschland en Frankrijk, dan zal de
een zoowel als de ander de gestalte van
een pleiter aannemen, die hun zaak zal
verdedigen tegenover Engeland en Italië,
die krachlens de eventueele verplichtingen,
welke hun hoedanigheid van garanten hun
oplegt, zullen verschijnen als rechters in
eersten aanleg, als arbiters, welke door par
tijen zelf zijn bekleed met het recht en den
plicht om te beslissen, wie ongelijk en wie
gelijk heeft. En het is wellicht niet overdre
ven om te verwachten, dat, indien de twee
garandeerende mogendheden niet van het
zelfde inzicht zijn, er groote kans bestaat op
datgene, wat het meest voorzichtige oordeel
meebrengt, n.l. onthouding. In ieder geval,
het is te voorzien dal de garanten zoo lang
mogelijk hun besluit om tusschen beiden
te komen zullen uitstellen, want indien zij
een beslissing nemen, verliezen zij tegelij
kertijd het recht om te beraadslagen en mee
te stemmen in den Raad van den Volken
bond, welke geroepen is om van het conflict
kennis te nemen.
In het Rijntractaat staat geschreven, dat
geen enkele inbreuk mag worden gemaakt
op de rechten en verplichtingen-, welke voor
de contracteerende partijen voortvloeien
uit de verdragen van Versailles Eveneens
is vastgesteld in de voorafgaande verklarin
gen van de Duitsch-Poolsche en Duitsch-
Tsjecho-Slowakijsche verdragen, dat de
rechten van een Staat niet mogen worden
gewijzigd zonder zijn toestemming. Maar
het schijnt moeielijk om te gelooven, dat de
inzichten van Duitschland en van Frankrijk
volmaakt met elkaar overeenkomen. Zoo
hoort Frankrijk steeds, dat het Verdrag van
Versailles gehandhaafd blijft in al zijn be
palingen. inbegrepen artikel 10. dat aan elk
lid van den Volkenbond den plicht oplegt,
de territoriale integriteit en de bestaande
politieke onafhankelijkheid van alle leden
van den Volkenbond te eerbiedigen en te
handhaven tegenover eiken aanval van
buiten.
Frankrijk wil den vrede. Het begeert
dien vrede bij de handhaving van en den
eerbied voor de verdragen, welke den groo-
ten oorlog hebben besloten Frankrijk wil
dat zijn geallieerden, gelijk het land zelf,
Polen, Roemenië, Tsjecho Slowakije en
Joego-Slavië. de volledige voorrechten van
deze verdragen behouden. Daartegenover
RECLAME.
5»8
Ook met kurk en
goud mondstuk
komt het mij voor dat, indien Duitschland,
zich verbonden heeft om het Verdrag van
Versailles te handhaven, dit hieruit voort
spruit dat Duitschland, ten minste wal zijn
grenzen in het Oosten betreft, heeft inge
zien wal de beteekenis is van artikel 19,
dat aan de Vergadering van den Volkenbond
toestaat „de leden van den Volkenbond uit
te noodigen, om verdragen welke niet toe
passelijk zijn gebleken, aan een nieuw on
derzoek te onderwerpen". Bovendien, toen
Duitschland de verschillende verdragen
van Locarno leekende, heeft het niet aange
boden om spontaan te erkennen de grenzen
welke het land aanvaard bij de onderleeke-
ning van het vredesverdrag; Duitschland
heeft er in toegestemd om voor definitief te
houden zijn westelijke grenzen maar het
bewaart het stilzwijgen over zijn grens in
het Oosten.
Deze toestand bewijst duidelijk, dat, on
danks alles, de handhaving van den vrede
in Europa en de eerbiediging van de ver
dragen van Locarno eigenlijk afhangen
van de goede trouw der contracteerende par
tijen. Wat nu Frankrijk aangaat, het is haast
overbodig om te herhalen, dat het altijd
slechts één doel heeft nagejaagd: den vrede.
Nauwelijks waren de vijandelijkheden afge-
loopen, of Frankrijk heeft alies gedaan wal
van het land afhing om den heiligen wenscb
der dooden te vervullen: een herhaling van
den oorlog onmogelijk te maken.
Toen de vrede was geteekend, hebben alle
opvolgende Kabinetten, als getrouwe uit
voerders van de openbare meening in
Frankrijk, in overeenstemming met hel
parlement hun wil geopenbaard om den
vrede te handhaven door eerbiediging van
de verdragen.
Laat mij hier herinneren aan twee per
soonlijke gevallen, welke de kracht en de
voortduring van onze vredelievende gevoe-;
lens bewijzen.
Als hoofd van de eerste regeering, welke
de vredesverdragen in toepassing moest
brengen, heb ik Duitschland, van de tribune
af, aangespoord tot een economische samen
werking. Vier jaar later heb ik, bij het ver
tolken der verlangens van Frankrijk tegen
over de vreemde mogendheden, den dage
raad begroet van de verzoening en van den
definitieven vrede.
Indien dus Duitschland geen andere plan
nen koestert dan in den vredestijd zijn eco
nomische plaats te hernemen, is het wel
verzekerd van de hulp van Frankrijk. Wat
wij aan Duitschland vragen is niet om van
zijn heerschappij afstand te doen maar om
zijn levensloop voortt te zetten in het ka
der van het nieuwe Europa Nooit was het
meer noodig voor Frankrijk dan thans ora
de economische banden, welke het verbindt
met de andere volken van Europa, opnieuw
te bevestigen. Bovendien, verdragen van
alliantie zijn geteekend door Frankrijk met
Polen, Tsjecho Slowakije. Roempnië en
Joego-Slavië. Men mag gerust zeggen dat
deze allianties niet tegen iemand gericht
zijn. Zij vormen het natuurlijk aanhangsel
van overeenkomsten welke in den geest
van Locarno, den wil betuigen om den
vrede te handhaven door eerbiediging der
verdragen.
Inderdaad is het grootste gevaar van den
huidigen toestand gelegen in de illusie van
volstrekte veiligheid, welke uit den geest
van Locarno kan geboren worden ..De voort
durende vrede" heeft Mirabeau reeds ge
zegd tot de Constituante „zou een gevaar-
Uit het Engelsch van
GEORGE BARR McCUTCHEON,
(Nadruk verboden).)
39)
Een van hun geliefkoosde tijdpasseeringen
werd het geven van namen aan de ber
gen, stroomen en dalen. Het dorp hadden ze
Ridgehunt genoemd.... een samenvoeging
van de eerste lettergrepen van hun eigen
namen. Van een van de hoogste bergen kon
den zij in de verte een ander eiland zien
liggen, dat door een grooteren stam be
woond werd.
Tusschen deze beide volksstammen be
stond een doodelijke veete. Steeds waren
zij in oorlog geweest en sinds eenigen tijd
leefden de inwoners van Ridgehunt in af
wachting van een aanval van hun vijanden,
van het eiland van Koning Oeloez.
Tusschen beide eilanden lag een zee
straat van misschien dertig kilometer, de
aanvallers zouden die straat in kleine groep
jes moeten oversteken Even voor de komst
van de blanken hadden Koning Poetoe's
mannen enkele verkenners van de vijande
lijke stam gevan-zen genomen die op den
riachl dat de blanken in Ridgehunt aan
kwamen. gedood werden om bloed te leve
ren voor de stokjes voor het offervuur Een
van hen had verraden dat Oeloez een over
val beraamde.
En nu stonden er steeds wachten aan het
strand om naar de vlooi van Koning Oeloez
uit te kijken. Koning Poetoe had reeds lang
tegenmaatregelen genomen. Hij beschikte
over ongeveer vijfhonderd strijders en Hugh
voelde onwillekeurig bewondering voor die
groote kerels met hun afschrikwekkende
wapens.
Hij vond het aardig hun sommige militaire
kunstgrepen te leeren en daar zij in hem
een god zagen, die door geen vijand over
wonnen kon worden, gehoorzaamden zij
hem gewillig.
Onder zijn toezicht werden op de heu
vels in het westen borstweringen opgewor
pen, loopgraven aangelegd en honderden
steenen werden naar een van de heuvels ge
bracht naar de pas. die de vijand moest
doortrekken. Het was zijn plan deze steenen
van de helling op den vijand neer te laten
rollen, wat niet alleen een deel van de
vijandelijke krijgers buiten gevecht zou
stellen, maar ook groote verwarring zou
stichten onder de overmachtige aanvallers.
Het eiland kon maar op een punt genaderd
worden en hier werkte Hugh met zijn strij
ders de geheele vierde week van zijn ver
blijf op het eiland.
Hij werkte voor zijn eigen en voor haar
veiligheid en vrijheid Hier in Ridgehunt
waren zij diep-vereerde afgoden en zij
wisten niet wat hun van de kant van den
vijand te wachten stond Langzamerhand
begonnen ze de beteekpnis van bepaalde
woorden van de inlanderstaal te begrijpen
Hef eiland had een naam die vppI op Nedra
leek, zoodat ze hel zoo maar noemden
Voor bergen en rivieren hadden ze namen
gekozen als* Hamilton Heuvels. Fluweel
vallei. Ridgeway rivier Veath-boseh Den
tempel noemde Hugh „Tennvs-Court".
In haar kamer in de verbouwde tempel
had Lady Tennyson heel veel schik. Ze had
er stoelen, een canapee, tafels, kleedjes en
zelfs gordijnen gekregen.
De deur gaf toegang tot de badkamer,
waar zij naar verkiezing zoet- of zeewater
kon hebben. Na eenigen tijd had ze ook de
haar toegewezen meisjes tot model-kame
niers opgeleid.
Hugh was heel trotsch op zijn nieuwen
naam Izor een naam. die nooit uitge
sproken werd zonder dat de spreker of
spreekster zijn of haar gezicht tegen den
grond sloeg. Haar naam was ook Izor, maar
ze kreeg een kleur als hij haar met Me
vrouw Izor aansprakzonder zijn hoofd
ter aarde te buigen.
Ze hoorde ook dat het opperhoofd, die
hen op de rotsen ontdekt had, niemand
minder dan Koning Poetoe zelf was en dat
de arme man vijftig vrouwen had. In den
middag van den drie entwintigsten dag.
dien zij op het eiland doorbracht lag de
blanke godin lui in haar hangmat, die zij
tusschen de voorposten oDder de nieuw
aangebrachte zonnetent had laten ophan
gen. Twee meisjes in eenvoudig bruin,
waaiden haar met groote boombladeren
koelte toe Zij wachtte op Hugh die met zijn
werklui naar de bergen was. Ze zag hem
in de verte met zijn soldaten langs de rivier
komen Hij had van het begin af aan gewei
gerd van en naar de ..versterkingen" ge
dragen te worden in een soortge'ijk instru
ment als de wilden voor haar geïmprovi
seerd hadden
Steeds liep echter een inlander met een
groote parasol achter hem en Koning Poe
toe was zijn .meesterknecht" In dpn kor
ten tijd dat hij zijn mannen onder zich had
waren zij meesfprs geworden in het han-
teeren van houten houweeten. schoppen en
koevoeten. In het dorp werden zij opge
wacht door driehonderd strijders, die den
geheelen dag in het bosch met de fabricatie
van speren, zwaarden en ander oorlogstuig
bezig waren geweest.
Toen Hugh dichterbij kwam, kon Lady
Tennyson een glimlach van trots niet onder
drukken. Hij zag er in zijn witte graspan
talon. zijn groote witte hoed en rechte jas
van militair flink en aantrekkelijk uit.
Alles in zijn houding verried den heerscher,
den machthebber.
Het knappe figuurtje in de witte japon liep
hem tegemoet met de woorden:
Waarom ben je zoo laat? Het eten
staat al een uur op je te wachten.
En zijn de kokosnoten koud geworden
riep hij met gemaakte angst.
Zij nam zijn arm en samen stapten ze
door het gras. waar de dauw reeds op kwarn,
naar het godenverblijf.
We zijn vandaag klaar gekomen met
de versterkingen. Als Oeloez met zijn man
nen daar doorheen kan komen, mag hij
Engeland en Amerika samen de oorlog ver
klaren. Met vierhonderd man kan ik de pas
tegen tien keer zooveel verdedigen Morgen
gaan we samen de verdedigingswerken be
zichtigen. Het is werkelijk grootsch, Tennys.
Hef zou een reuzenmop zijn als de
vijand niet kwam.
Een mop? Het zou een ramp zijn Ik
zou in de verzoeking komen een vloot te
bouwen en naar den vijand te gaan Voor
ik het vergeet, ik heb wat voor je meege
bracht
Een brief van thuis? lachte zij. Aan
de gewichtige manier waarop je het zegt,
zou je dat haast denken Wat is het?
Een diertje, een schal van een dier,
antwoordde hij. Hid-de Ie difidel. of hoe
beet je, geef dat ding eens hier. Een inlan
der kwam met een klein dier. dat zijn oogen
nauwelijks open had. aangedragen. Ze gaf
een gil en week achteruit: Bah, wat een
vies ding. Wat is het?
Een jonge luipaard. We zullen er een
huiskat van maken.
Nooit. Ik wil het niet hebben. Ik heb
nog nooit zoo'n leelijk mormel gezien Wat
een groote kop en poolen en wat een klein
lijf en hij is niet eens gevlekt
Dat komt later. Net als bij ons de grijze
haren. In een paar maanden zal het het
aardigste diertje zijn dat je ooit gezien hebL
Je moet hem leeren op zijn hoofd staan en
door een hoepel springen en te zeggen wie
de aardigste dame van het gezelschap is en
de toekomst te voorspellen, dan zal ik je
aan een plaatsje in een circus heipen. als
we weer naar Amerika teruggaan. Dan
word je aangekondigd als ïzor van Foefoep
met haar gedresseerd luipaard. Dat wordt
een goudmijntje!
Ze aten bij het licht van een aantal toort
sen en gingen toeD hun gewone wandeling
door het dorp maken.
Het lijkt wel. of wij alleen op de we-i
reld zijn zei zij opeens.
Wat moet het hier heerlijk zijn voor
iemand die tegen het meisje dat hij lief
heeft zegt dat hij met haar alteen op de
wereld zou willen zijn. antwoordde Hugh.
Meenen menschen die verliefd zijn,
alles wat ze zeggpn? vroeg ze lachend
De meesten weten niet wat ze zeggen
voor het te laat is Een 'ijdie op een verla
ten eiland zou de meesten wel tot bezin
ning brengen.
(Wordt vervolgd),
