naai
68ste Jaargang
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 3 December 1927
Derde Blad No. 2C774
ED Buitenl. Weekoverzicni.
VOOR ELK ONZER KLANTEN
EEN GESCHENK 2265
PAR1JSCHE BRIEVEN.
Krabbels uit Zwitserland.
Ailei oog op Genève gericht
Slechts teleurstelling.
Op Genève is weer eens alle aandacht
gevestigd, nu de commissie-Loudon, kort
genoemd, oftewel de voorbereidende ont
wapeningscommissie uit den Volkenbond,
voluit gesproken, daar bijeen is gekomen.
En voor het eerst met een Russische de
legatie als deelneemster, hetgeen mogelijk
was geworden, doordat het geschil tusschen
Zwitserland en de sovjet» over den moord
op Woroski immers is bijgelegd Twee niet-
leden van den Volkenbond zijn dus verte
genwoordigd; met de sovjets ook de Ver-
eenigde Staten.
Reeds lang to voren was aangekondigd,
dat de Russen zouden komen met con
crete voorstellen en in de eerste zitting
is door den leider Litwinof, Tsjitsjerin's
plaatsvervanger, daaraan reeds uiting ge
geven.
LITWINOF.
Zij leverden, hoe voorbereid men ook
was, nog een verrassing op. Hetgeen de
Russen immers voorstelden was niet meer
of minder dan een volledige ontwapening
in uiterlijk 4 jaar. Weg met alle legers,
vloten, wapenenzelfs geen mogelijkheid
laten om menschen of materialen voor
wapengeweld dienstbaar te maken. Zoo
ooit, dan wisten de Russen daarmee een
onmogelijk voorstel te doen, dat nimmer
zou worden geaccepteerd. Alleen het feit,
dat Duitschland voor een kapstok zorgde
beslissing zal pas genomen worden in
volgende zitting in Februari 192S! redde
de Russen voor een eclatant echec.
In de ci-devant geallieerde pers is bij
kans een gehuil opgegaan van: daar heb
je het nu al. De Russen doen niets dan
propaganda maken voor de onnoozelen van
geest en des harte. Ernstig meenen ze &r
niets van enz. enz. Het is het geluid, dat
sinds 1919 volop bekend is. De Russen zul
len ongetwijfeld in hun vuistje lachen.
Hun zet, die er ook o.i. wel op berekend
is, om tweespalt te scheppen, heeft in ieder
geval opzien gebaard.
Scherper dan ooit nog het geval is ge
veest, is evenwel tot duidelijke uitdruK-
king gebracht de tegenstellingeerst vei
ligheid of eerst ontwapening. Arbitrage
ftaat dan geregeld tusschen beide in. Op
den keeper beschouwd, kan het antwoord
vat voor dient te gaan, o.i. niet twijfel
achtig zijn. Wanneer volledig ontwapend
is, dan is er toch de veiligheid van zelf;
in ieder geval heel dicht bij. Wie geeft
evenwel een formule omtrent de veiligheid,
die alle betrokkenen ook maar globaal kan
bevredigen Zoo'n formule zelfs is niet te
vinden, daar de een onder veiligheid heel
wat meer verstaat dan de ander, en de
een veel vlugger tevreden, de ander veel
meer veeleischend is. Daarom is de leus:
veiligheid eerst alleen theoretisch van be-
teekenis, practisch van geenerlei nut. In
werkelijkheid zal op die manier of niets of
heel weinig kunnen worden bereikt. Niette
min zal daar te Genève ongetwijfeld de
theorie den boventoon houden, 't Is een
heel weinig bemoedigend aspect.
Des te betreurenswaardiger is daarom,
dat het juist de Russen zijn, die z.g. den
practischen weg wijzen, want wie gelooft,
dat hun streven oprecht gemeend is 1 Nie
mand en o.i, terecht, gelet op hun ante
cedenten als anderszins.
Zoo wordt als het ware de practijk in
discrediet gebracht
Hoe veilig Europa zich voelt, wordt
het treft wel zeer bijzonder juist op dit
oogenblik gedemonstreerd. Niets dan arg
waan en achterdocht, gelijk wij ons vorig
overzicht nog pas moesten doen uitkomen.
Niets dan tegenstellingen, die zich al meer
en meer toespitsen. Frankrijk en Italië
gaan nog altijd voort elkaar met allerlei
liefelijks te bombardeeren naar aanleiding
van de verdragen resp met Zuid-Slavië
en Albanië. Zelfs zou men over en weer
wel willen, dat de verdragen door den Vol
kenbond werden gekeurd mits eigen
verdrag maar buiten schot blijft.
Gezwegen nog van het Poolsch-Li-
RECLAME.
thausch conflict dat in wezen onveranderd
is. Beide partijen bekogelen elkaar thans
met papieren granaten, het geweer als het
ware aan den voet. Gelooft men Pilsudski
dan komt het oorlogsgevaar van Lithauen,
dat op sovjet-Rusland steunt. Heeft het
zelfs een haar gescheeld, of er was al oor
log geweest.
PILSUDSKI.
Gelooft men daarentegen Woldemaras,
die zich als dictator toch maar staande
houdt, alle geruchten ten spijt, dan is het
Polen, dat door zijn steunen der ballingen
uit Lithauen oorzaak is van de dreiging.
Dit allemaal los van de kwesties, waarom
het eigenlijk gaat, en die de Volkenbonds
raad a.s. week zal hebben op te lossen.
Pilsudski zoowel als Woldemaras zullen
zelf de rechten hunner landen komen ver
dedigen te Genève, de vredesstad.
Hoe ook zelfs in enkele deelen van Amerika nog op primitieve wijze de hooioogst binnen gehaald wordt
toont ons bovenstaande schilderachtige foto.
WOLDEMARAS.
De Volkenbondsraad zit met dit conflict
geducht verlegen. De groote fout van het
toekennen van Wilna aan Polen, nadat ae
stad met geweld was genomen, is eenmaal
gemaakt. Ongedaan te maken lijkt uitge
sloten, temeer, waar Polen immers een
wachtpost is tegen de sovjets en als zoo
danig aanspraak maakt op voorrechten.
Bij voorbaat is daarom een bevredigende
oplossing onmogelijk, al zal misschien in
schijn een overeenkomst tot stand komen
door het doen van eenige concessies aan
Lithauen op ander terrein.
Voeg daarbij de vrees voor een aanslui
ting van Oostenrijk bij Duitschland, het
hard werken van Hongarije voor wijziging
der grenzen, vanuit Engeland en Italië ge
steund, de scheeve verhoudingen op den
Balkan... En dan spreekt men van veilig
heid!
't Is te droevig om te lachen, maar an
ders
Nog nooit hebben zich rondom den Vol
kenbond zulke sombere wolken samenge
pakt als thans. Hoe uitkomst moet worden
gevonden 1 Wij zien het niet, daar er geen
sprake is van aanpakken der kwesties in de
kern, slechts van een theoretisch uit den
weg gaan van de moeilijkheden.
En nu kan men wel zeggen: slechts lang
zaam aan kan iets worden bereikt, maar
dan toch slechts alleen langs practische
paden, naar het ons wil voorkomen, Niet
het tempo stelt teleur, wel de wijze van
optreden.
(Van onzen Parjjschen correspondent).
(Nadruk verboden).
ONSTRAFBARE OPLICHTERS.
Parijs, November.
Als men zoo in de kranten leest van
lieden, die de gevangenis in draaiden, omdat
zjj valsche Hongaarsche Staatsiondsen ver
kochten, de burgerij oplichtten met niet-
besiaande zilvervossen of anderszins, ver
wondert men zich, dat er nog dergelpe
riskante misdrijven gepleegd wo.den, terwjl
er voor onscrupuleuze naturen toch zooveel
andere minder riskante manieren zijn om
hun goedgeloovige medemenschen geld uit
den zak te kloppen.
In een stad als Parijs wandelen er hon
derden van die oplichters rond, die „er
achter zijn", d.w.z. een truc hebben bedacht,
om zich te verrijken op oneerlijke wijze,
zonder bard te werken en toch zonder gevaar
te loopen met den strafrechter in aanraking
te komen. Zij leiden een leventje van genot
en weelde, dejeuneeren in de sjiekste res-
taurats, waa rzij tot 3 uur aan tafel blijven
zitten, zijn 's middags alweer vroeg in de
de kroeg, met een reize-sigaar in het hoofd
en een stapel aperüef-schoteltjes op het
tafeltje, hebben de mooiste plaatsen in de
schouwburgen, en hebben als eenig risico,
v/aar zij hun geweten al sinds lang verdoof
den, de kans op een pak slaag.
Het lijkt mij wel eens interessant een paar
van die trucs te onthullen. Eventueel zjjt ge
dan tevens er tegen gewaarschuwd. Doch
ik zal alleen maar zulke vertellen, die men
niet in Holland in toepassing brengen kan.
Want al heb ik ook een absoluut vertrouwen
in het geweten mijner lezers, niet graag
zoo ik het gevoel hebben iemand in de
verleiding te brengen.
De vruchtbaarste oplichters-streken zijn
gebaseerd op geldgebrek. Iemand, die fi
nancieel in het nauw zit, klemt zich vast
aan een stroohalm, is van nature geneigd
te gelooven in een wonderbare redding,
wenscht de voorgestelde oplossing niet al
te kritisch te bekijken, en zelfs als hij
weet, dat het hem veel te duur kosten
moet, belooft hij gaarne tien vogels iu de
lucht in ruil voor één enkelen in de hand.
Alle oplichters zijn het er over eens: er
is geen mooier jachtveld dan de menschen,
die last van deurwaarders ea protestwissels
hebben; er is geen goedgeiooviger, inschik
kelijker en gulier volk, dan dat, wat in
geldgebrek verkeert.
In ons land is het nitleenen van geld
tegen woekerwinsten terecht stralbaar ge
steld. In Frankrijk is het dat niet, en ge
kunt hier dan ook met plezier dertig procent
of meer maken op betrekkelijk zeer solide
zekerheid. Niet alleen moreel, doch ook
economisch is dat verkeerd voor een land.
De duurte van Parijs en dientengevolge de
ernstigste malaise, waaronder alle zakeo-
menschen hier gebukt gaan, heeft voor een
groot deel zijn oorzaas in den exorbitant
hoogen rentevoet, waarop industrieelen en
handelaars, restaurateurs en hotelhouders ten
deel van het kapitaal hebben geleend, dat
zij in hun zaak hebben gestoken. Alleen de
geldschieters profiteeren van dezen stand
van zaken, en dit ook nog lang niet altijd,
want zeer dikwijls kan zoo'n te zwaar be
laste debiteur het niet bolwerken en gaat
over den kop of nog erger verdwijnt
zonder dat men vat op hem heeft. Dit
laatste is in Parijs ook alweer gemakkelijker
i dan ergens anders, aangezien hier zelfs
groote zakenmenschen meestal leven in hotel
of maison meublée.
Dat groote risico, dat de leener heeft,
heeft er natuurlijk niet toe bijgedragen den
rentevoet naar beneden te brengen. Wel heeft
het tengevolge gehad, dat men ach met
meer en meer zekerheid omringt. Dikwijls
is do transactie daarom niet minder correct,
maar gewetenlooze lieden blijven niet altijd
binnen de trouwens zeer soepele grenzen
van wat zedelijk geoorloofd is.
Een veelvuldig voorkomende truc is deze:
Ge vindt in de kleine advertentietjes van
een veel verspreid dagblad (wantrouw altijd
deze kleine advertentietjes in de Parijsche
couranten; negen op de tien zijn oplichterij!)
het adres van een kantoor dat geld leent
zonder borgen en zonder zakelijke zeker
heid, tegen een redelijke rente. Het is te
mooi om waar te zijn, maar.... ge zit in het
nauw en ge wilt toch wel eens gaan kijken.
Het kantoor boezemt vertrouwen in. Het
is proper en luxueus. Ja, zóó mooi is het,
dat het eigenlijk wantrouwen zou moeten
inboezemen, indien ge niet in die zeer bij
zondere gemoedsgesteldheid, die nergens
kwaad zien wil.
Ge maakt queue en moet lang in een anti
chambre wachten in een confortabelen club
fauteuil, waar ge zoudt indutten, als de
geldzorgen uw hoofd niet bezighielden. Er
is blijkbaar een hoop menschen, die uit
komst verwachten van den wetdoener der
menschheid, die zich zelfs nog de moeite
en kosten getroostte hen toe te roepen per
advertentie.
Eenmaal binnen, in het bureau van den
weldoener, blijkt de zaak echter niet zéé
aanlokkend als zij werd voorgesteld. Toch
hebt ge nog moeite uit de hoogst eenvou
dig" transactie, welke u wordt aangeboden,
het deel van winst en over-winst voor elk
van beide partijen onmiddellijk zuiver te
distelleeren.
De combinatie komt hierop neer: Ge
zoekt laat ons aannemen 21X10 francs. De
De weldoener heeft een vriend, die een
juv elierswinkel heeft en wiens zaken niet
al te best gaan. Hij wil nu dien vriend
helpen en u tegelijkertijd. Natuurlijk zonder
zelf er iets bij te riskeeren. Wanneer ge
uu bjj dien vriend een bijou, bijv. een
parelsnoer wilt koopen van bijv. 10.U0J fr3„
waarvan 1000 frs. contant en de rest op
maanaelijksche termijnen van afbetaling, dan
zal hjj bij zijn vriend borg voor u zijn,
en als ge dan het aldus gekochte kleinood
naar de tank van leening brengt, zult ge
er 3 4000 frs. op kunnen leenen. De
eenige voorwaarde, aan dit wonder-mooie
onbaatzuchtige aanbod verbonden, is, dat ge
den geldschieter 10 pet. oommissie betaalt
voor zijn borgblijven en natuurlijk
hem het beleeningsbriefje toevertrouwt, dat
dan een jaar lang bij hem tot uw beschikking
bljjlt tegen overgifte van het geleende be
drag.
Ge begrijpt, dat het maar zelden ge
beurt, dat de geldopnemer, die ook zonder j
dat al voldoende in de knel zat en nog 1
9000 frs. op het juweel heeft af te betalen,
het lommerdbriefje weer inlossen komt en
meestal krijgt de weldoener der menschheid
aldus een parelsnoer van nominaal 10.000
frs. cadeau, terwijl zijn vriend de juwelier
die vermoedelijk slechts een strooman was
wel zorgt aan zijn geld te komen. En
zelfs in het ergste geval, wanneer er geen
enkele termijn wordt afbetaald, zijn de
contant gestorte 1000 frs. toch al in het
laadje en is het juweel immers niet voor
de heeren verloren.
Doch betaalt het slachtoffer alle termijnen
en gaat hij dan ook nog eens 3000 frs.
brengen naar den man van de advertentie
om het beleenbriefje weer in handen te
krijgen, dan kan hij daarop nog weer eens
dat zelfde bedrag dokken aan de bank van
l6ening. En dan heeft hij om 2000 frs. t«
leen te krijgen een parelcollier gekocht
dat misschien 6000 frs. waard is en dat hij
met 16000 frs. heeft betaald!
Een nog volkomener wettige oplichters-
truc is die van het „bureau", dat op zeer
i aanlokkelijke voorwaarden hypotheken aan-
i biedt op terreinen, huizen, schepen of za-
i ken, en dat u „alleen maar" duizend frs.
vraagt om uw bezit door een deskundige
te laten schatten. De deskundige is een
zielige oude heer, die voor zijn moeite
waarschijnlijk met niet meer dan 50 frs.
wordt beloond. En de „expertise" valt bijna
altijd zoodanig uit, dat de hypotheek niet
kan worden toegestaan. Ia uw zaak werkelijk
mooi en alleszins solide, dan heeft men
ook nog wel een of andere kapitalist in
de achterhand, die aan het bureau op zijn
beurt een commissie betaalt. Het mes snijdt
van twee kanten.
Een andere handige boef beoefent itebel-
matig de volgende goocheltoer;
Ier advertentie biedt hij een prachtige
winkelzaak aan voor zoo goed als geen
gela. Bij voorkeur een keurig, welbeklant
café voor bijv. 15000 frs. Ge beschikt net
over dit bedrag en gaat hem opzoeken.
Wachten, luxueus antichambre, enz. Zie,
boven.... Het café in kwestie blijkt juist
een uur geleden verkocht te zijn, maar hij
heeft een ander, veel mooier en slechts
weinig duurder: 20.000 frs. Ge antwoordt
maar 15000 te bezitten en teleurgesteld wilt
ge weggaan.
Dan beeft deze menschenvriend een edel-
moedigen inval: ge zult en moet dat café
koopen, het is als geknipt voor u, en zóó
mooi en goedkoop, dat het hem pijn zou
doen, wanneer ge u de „occasion" liet ont
snappen. Indien het u werkelijk niet mogelijk
is do ontbrekende 5000 frs. te vinden, zal
h ij ze u leenen, tegen een fatsoenlijke
rente.... 5 pet. per jaar!
Ge begrijpt, dat ge onder deze omstan
digheden de zaak gaat zien. Maar wat ge
denkelijk niet venvacht hadt is, dat zij
werkelijk magnific is en zonder eenigen
twijfel het dubbele van de gevraagde koop
som woord! Happig hapt ge toe, en met
met uw drieën, kooper, verkooper en tus-
schenpersoon, gaat ge naar don notaris of
deurwaarder om de vereischte papieren in
orde te laten brengen en de overdrazhi
te teekenen. De notaris of deurwaarder
maakt eenige aanteekeningen op een bloc
notes, en acht of tien dagen later zal alles
klaai zijn op zegel en kunt ge alle drie
bij bem terugkomen om te teekenen, tc
betalen en.... de huissleutels te ki-jjgen.
lntusschen moet er natuurlijk reeds lieden
een „dédit" door u worden gestort Gesteld
ge bedenkt u in die 8 of 10 dagen, dan
is alle moeite en kosten voor niets geweest
en heeft de verkooper misschien de ge
legenheid voorbij laten gaan om aan een 1
ander zijn café over te doen. Dus moet ge
van de gevraagde koopsom een vijlde of
een vierde deel reeds nu storten. Dat geeft
n wettig de zekerheid, dat de zaak u niet
ontsnappen kan en aan de andere partij
geeft het een schadeloosstelling, indien gij
niet serieus zjjt en de koop niet doorzet.
Ge betaalt 5000 fra. Ge komt op den
afgesproken dag met nog 10.000 frs. Het
intermediair zal u Immers de dan nog ont
brekende 5000 frs. leenen.
Maar het intermediair verschijnt niet
Vergeefs zit ge met den verkooper en den
notaris op hem te wachten. De overdracht
der zaak wordt uitgesteld. En thuiskomend
vindt ge een briefje van den vriendelij ken
tusschenpersoon met duizend excuses. Hij
heeft een tegenslag gehad en kan u het
beloofde niet leenen! Uw beurs heeft een
gevoelige aderlating ondergaan. Enkele daen
later zitten de café-houder en het inter
mediair uw 5000 frs. te deelen.
En den volgenden dag beginnen zjj de
combinatie opnieuw met een anderen
kooper en bij een anderen deurwaarder of
notaris.
Doet er maar eens wat tegen
LEO FAUST.
„Noem mij een genoegen dat drie maal
daags terugkeert en nimmer verveelt." En
met een variant op deze woorden waar
mede eens Talleyrand den lof van het eten
verkondigde, zouden we hier thans kunnen,
zeggen: Noem mij een feestelijkheid, die
als ons Concours Hippique Internationaal
drie maal per dag plaats vindt, negen da
gen lang, voortdurend het publiek trekt
en geen minuut verveelt. Want een suc
ces, zooals dit keer ons ruiterfeest te beurt
is gevallen, is zelfs in deze stad, waar we
op het punt van feesten aardig verwend
zijn, nog niet voorgekomen. Het idee een
wedren, een jachtrit binnenshuis te hou
den, wil er niet gemakkelijk in. Maar als
je een batterij veldartillerie met stukken
en volledige bespanning in galop de zaal
van het Palais des Expositions hebt zien
binnenstormen, wanneer je er een half es-
cadron een quadrille ziet uitvoeren en ma-
noeuvTeeren, dan pas krijg je een juiste
voorstelling van de grootte van decen
trale hall, welke met behulp van turfmolm
en fijn grint, van heesters en struiken, van
hagen en aarden wallen, barrières en een
sloot is herschapen in een ideaal veld. En
rondom nog de estrades met meer dan tien
duizend zitplaatsen.
Tweehonderd paarden en een zeventig
tal ruiters en amazones traden in het krijt.
Meest waren het Iersche en Engelsche
paarden, verder veel Fransche, Italiaan-
sche en Poolsehe, terwijl er ook enkele
exemplaren van het beroemde ras der Deen
sche schimmels te bewonderen vielen. De
Zwitsersche remonte had haar beste been
tje voorgezet en ter opluistering een schit
terende collectie ingezonden. Paarden alle
van één grootte en model. 4 pikzwarte, 4
donkerbruine, 4 lichtbruine vossen en 4 van
de mooiste appelschimmels, waarmede door
ruiters van het remontedepot op onberis
pelijke wijze carrousel gereden werd. Ook
de bespanning der batterijen bestond stuk
voor stuk uit prachtexemplaren. Geleerd
door de ervaring van den oorlog, heeft
Zwitserland er zich de laatste jaren op toe
gelegd het benoodigd materiaal in het land
zelf te fokken en het resultaat, bij de ar
tillerie verkregen met het inheemsche Jura-
paard, is zeer bevredigend.
De ruiters, grootendeels officieren, war
ren afkomstig uit zeven landen. De Zwit
sersche rijschool (Thun), de Fransche (Sau-
mur), de Italiaansche en vooral de Belgi
sche (Yperen) waren dooi hun beste cava
liers vertegenwoordigd Op bescheidener
schaal gaven ook Duitschland, Denemar
ken en Zweden acte de présence Dertien
amazonen uit Frankrijk, Denemarken, Bel
gië en Zwitserland représenteerden d©
schoon© sekse
De cischen, gesteld bij de diverse wed
strijden liepen nogal uiteen, maar waren
over het geheel vrij zwaar Het aantal
hindernissen (met een beg nhoogte van
1.20 M., opgevoerd zelfs tot 2.20 M.) va
rieerde van 6 tot 17.
Een der belangrijkste nummers was de
