BANKETLETTERS
VAN ALPHEN
INDISCHE KRONIEK.
VAN A Ij F H 22 A
UIT ONZE STAATSMACHINE
KUNST EN LETTEREN.
strijd om de „Coupe des Nations", een
wisselbeker ter waaide van fr. 7000, welke
driemaal gewonnen moet worden alvorens
het definitief eigendom van een volk te
worden Om de coupe werd gestreden door
equipe» van drie ruiters ieder slechts over
één paard beschikkend. Zwitserland wist
den beker te vermeesteren, dicht op de
hielen gezeten door België (Zw. 24 fouten,
België 26 fouten).
Zeer groote belangstelling betoonde het
publiek voor den „Pnx de Diane", gere
serveerd uitsluitend voor de dames. Alle
dertien amazonen waren voor dit nummer
ingeschreven. De allermoeilijkste hinder
nis, de brecde aarden wal, voor vele rui
ters noodlottig, was ze bespaard, terwijl
do zwaarste barrière in deze amazonen-
strijd slechts een hoogte had van 1.20 M.
De natte sloot, die voor vele heeren een
struikelblok was en een Fransch luitenant
zelfs ccn nat pak bezorgde, werd door de
dames onberispelijk genomen. Terwijl en
kele ruiters uit het zade' geworpen wer
den, of met het paard kwamen te vallen,
13 dit geen enkele keer bij de dames voor
gekomen. Wat deze punten betreft, be
toonden zij zich de meerderen van hun
mannelijke concurrenten, maar voor de
rest legden ze het af tegen de ruiters. Het
leek alsof de paarden er zich van bewust
waren slechts te doen te hebben met leden
van het „zwakke" geslacht. Zoo gewillig
als ze in den regel waren in de hand der
ruiters, zoo onwillig betoonden ze zich zoo
dra ze bereden weiden door amazonen. En
naar het algemeen oordeel lag de schuld
niet steeds bij het paard De dames gaven
over het algemeen den indruk van groote
nervositeit. Bij den geringsten tegenslag,
bij de eerste weigering van het paard ver
loren ze alle zelfbedwang, ranselden er
met ds rijzweep op los, sloegen en rukten
met de teugels, zoodat de paarden geheel
onhandelbaar en de dames „uitgebeld"
werden, vóór ze feitelijk begonnen waren.
Ook het springen was in den regel verre
van fraai. In plaats van mee tc geven, wior-
pen ze zich vaak sterk achterover, hielden
de teugels strak en ploften op het paard
neer. We mogen echter niet alle amazonen
over één kam scheren. Er waren enkele
die een kranig figuur sloegen. Zoo Madame
Stoffel, een Zwitsersch, die met haar drie
paarden zonder één fout, het heele par
cours aflegde en al haar mededingsteis
verre achter zich liet. Ook in de „Prix do
l'Arve", waarbij de hindernissen gelijktij
dig moesten genomen worden door groepen
bestaande uit twee heeren en één dame,
voldeden ten zeerste een Belgische, een
Italiaansehe en een Zwitsersche.
Veel hilariteit verwekte de „Prix du
Rhöne". Deze wedstrijd was een ware ver
rassing voor het publiek, maar niet minder
voor paarden cn ruiters. In de baan waren
twaalf hindernissen aangelegd, wier aard
to voren geheim gehouden was.
Zoo een hes met wapperende wasch 'n
hek met een mannetje er op een brug met
een vogelverschrikker, een gedekte tafel,
waaraan gezeten een drietal gasten c-'tc. hin
dernissen waarmede een fatsoenlijk paard in
een regel niets te maken heeft. De beestjes
deden dan ook al hun best die vreemde
obstakels te ontloopen, maakten de zonder
lingste capriolen, brachten de berijders tot
wanhoop, maar vermaakten op buitenge
wone wijze het publiek. In plaats van
„Epreuves d'obeissance", zooal9 het pro-
grama dit nummer aanduidde, ware hier
beter sprake geweest van „Epreuves de
désobéissance". Slechts één ruiter bracht het
er zonder een fout af. hetgeen al9 een won
der van dressuur beschouwd werd
Nog een groote verrassing, maar van ge
heel anderen aard viel ons den laalsten dag
te beurt. Een anonymus loofde n.l. 'n extra-
prijs van tienduizend frank uit voor den-
gene. die het wereldrecord (hoogtesprong)
van 2.36 M. vóór den oorlog behaald door
den Franschen luitenant Croux, zou ver-
beleren. Bovendien hadden de gezamelijke
banken van Genève pen belangrijken prijs
toegezegd voor het ..Championat de saut en
hauteur". Bij den laalsten wedstrijd was er
dan ook geen plaats onbezet Het werd elf
uur vóór het hoofdnummer begon, maar
ondanks dit late uur bleef het publiek stoel
vast en er kwam geen plaatsje vrij.
De eerste hindeVnis met een hoogte van
1.60 M. werd door alle 20 deelnemers spe
lend genomen. Maar bij 1.70 vallen er reeds
uit. 1.80 wordt slechts door 9 ruiters ge
haald. Na 1.95 zijn er nog 4 aangebleven.
Het wordt doodstil, alles verkeert in gewel
dige spanning. 2 Meter! Slechts den Belg,
commandant de Mesmaeckers en den Ilali-
aanschen kapitein Bettoni lukt de geweldige
sprong De Belgische luitenant-kolonel van
Dooren. de populairste inan van het feest,
moest tot grooten spijt van 't publiek het
hierbij afleggen. Nogmaals wordt de bar
rière verhoogd, nu tot 2.10 M Ondpr don
derend applaus vliegt de Mesmaeckers er
over heen. terwijl den kranigen Italiaan de
sprong mislukt, zoodat de Belg de overwin
naar is. Het wereldrecord van 2.36 M wordt
echter niet verbeterd, want met 2.10 geeft
ook de Belg het op.
Plots een getoeter van den scheepsroeper:
hors concours zullen overste van Dooren en
de Castries (Franschman) nogmaals een
poging wagen. Er wordt nog een boom op de
barrière geheschcn die nu een hoogte heeft
van 2.20 M In prachtigen stijl wordt deze'
ontzaggelijke hindernis door beide ruiters
genomen Nog hooger te komen blijkt on
mogelijk De muziek zot de Brabanconne in,
maar wordt overstemd door het hoera-ge-
schreeuw van het publiek, dat in extase tel
kens en telkens weer de kampioenen een
ovatie brengt.
Het is half drie vóór we buiten staan. In
een oogwenk zijn de extra trammen bezet en
de taxi's in beslag genomen Duizenden
moeten in dpzen bilterkouden nacht nog 'n
lippellje van een paar Kilometers maken.
Maar ik geloof, dat we allen het er gaarne
voor over hebben gfhad.
Van o.'Ip na'innalp vlaggen heeft de Zwit
sersche het vaakst aan den mast gewapperd,
daar Zwitserland 5 Frankrijk 4 en België 3
maal don eerslen prijs hebben gewonnen.
Eers'e tweede en derde priizen samenrekc1-
nend en daarbij die piij. n respectievelijk
3, 2 en 1 punt toekennend was 't eindrtsul-
wacht dat Frankrijk en Zwitserland e'lk al9
no. 1 geclassificeerd werden niet 26 punten,
België met 14 punten als no 2 en dat
Italië ^et 6 punten zich de derde plaats
toegewezen zag Van te voren was ver
wacht dat rFankrijk en Zwitserland elk als
no. 1 geclassificeerd werden, met 26 punten,
België met 14 punten als no 2 en dat Italië
met 6 nunlen zich de derde plaats toege
wezen zag. Van te voren was verwacht dat
Frankrijk als no. 1 uit het strijdpprk zou
treden, maar niemand had durven denkpn.
dat Zwitserland zich aldu9 met Frankrijk
kon meten. Dat Italië geen hoogere plaats
innam, was een algemeene teleurstelling,
waar de Italianen als de beste ruiters ter
wereld gelden. Maar de Italianen waren
zeer gehandicapt doordat ze pas twee dagen
vóór het begin van het concours toestem
ming verkregen er aan deel te nemen. Zon
der gelegenheid tot training moesten ze met
hun paarden naar Genève.
Zwitserland was nummeriek het best ver
tegenwoordigd met 24 deelnemers. Hierop
volgde Frankrijk met 19. Italië met 11 en
België met 8 ruiter9 Hoewel het slechts de
tweede plaats veroverde, sloeg België een
goed figuur. Het geheele team onder aan
voering van den jovialen overste van
Dooren laat hier een bijzonder prettigen
indruk achter.
Een feest als het beschrevene' mag niet
uitsluitend als een sportdemonstratie opge
vat worden maar we moeien er nog een
andere waarde aan toekennen Voormalige
tegenstanders maakten er persoonlijk kennis
cTi leerden er elkaar waardeeren. het
beste middel om hatelijke vooroordeelen en
biltere herinneringen te doen afslijten. Met
genoegen kon men conslateeren. dat de Duit-
sche ruiters èn door het publiek, dat hier
uitgesproken pro-Fransch is en door de
andere deelnemers, bijna uitsluitend gewe
zen vijanden, op meer dan correcte, zelfs op
sympathieke wijze ontvangen zijn.
Stellig draagt een dergelijke internationale
wedstrijd in niet te onderschatten mate bij
tot het totstandkomen eener betere ver
standhouding tusschen de volkeren en daar
door tevens tot ons aller ideaal, den vurig
verlangden wereldvrede.
Dr. KLAUS.
Genève, November 1927.
Door D. BAUDUIN.
De handelswijk. Het leven
aan de Kali Ecsar. Hoe en
waar gewerkt wordt. De
ongelukkige makelaar. Oos
tersche handelsrelaties en hun
perikelen. Wat er soms
achter de peper zit.
Door de eigenaardige samenstelling en
den eigenaardigen groei eener Indische
stadsgemeenschap ontstond voor de Euro-
peesche samenleving de verdeeling der
stad in woonwijk en handelswijk. In een
vorige Kroniek heeft de lozer kunnen
lezen, dat in vroeger tijden de Europee-
sche woonwijken waren gevestigd, waar nu
dan nog do handelswijken zijn gebleven.
Onze voorvaderen bouwden daar hun hui
zen naar HolLandschen trant met hooge
stoepen, kleine kamers, kleine ramen met
glazen vensters, waarin lucht noch licht
voldoende konden doordringen. Op Am-
sterdamsch recept bouwden zij ze langs
ingemuurde rivieren of grachten en net
woonhuis was tegelijk ook kantoor en pak
huis en handelszetel, waar de zaken werden
gedreven en de prauwen en andere vaar
tuigen voor de deur konden aanleggen.
Hoe taai ook die voorvaderen waren, de
slechte hygiënische toestand hunner wonin
gen en de ongezonde ligging dier woningen
aan meerendeels besmet water, waaruit ook
het huisgezin had te putten, te midden vua
Arabische en Chineesche wijken vol onge
rechtigheid, wreekte zich. Het sterftecijfer
was enorm, epidemieën wart.n aan de orde
van den dag. Men begon derhalve geleide
lijk in te zien, dat voor de instandhouding
van de Europeesche soort andere woon
plaatsen noodzakelijk waren. Te meer, waar
bij de pacificatie van het land de nood
zakelijkheid verviel om in versterkte en
dus tot een bepaalde plek gelocaliseerde
wijken te wonen. Men was du óók veilig
buiten de muren van het versterkt kasteel
of fort. Zoo begon de trek naar buiten en
zoo ontstonden de woonwijken van Batavia,
Soerabaja, Semarang en ettelijke andere
Indische steden.
Maar het zakenleven en het handelsbe
drijf bleef waar het ontstaan en gegroeid
was, in de oude woonstad, de zoogenaamde
benedenstad, te midden van de volstrext
onmisbare waterwegen en de even onmis
bare handelscentra van Arabieren en Chi-
neezen. En daar zetelt het ten huidigen
dage nog.
Het is ecD wonderlijke omgeving, het is
een wonderlijk leven in die Indische han
delswijken. Een modern Europeesch zaken
man zou er raar van opkijken. Maar de
Indische zakenman, die er eiken dag van
des morgens negen tot deB middags vuf
zijn leven slijt-, zwoegt en ploetert, draaft
en transpireert, voelt er zich thuis. Hij
heeft geleerd zich over niets meer te ver
wonderen, noch in, noch buiten zijn zaken.
Want dat er in het zakendopn zelf eigen
aardigheden schuilen, die buiten den Euro-
peoschen Dorra vallen, zal de lezer zoo
straks zien.
Laat ik ter typeering trachten te schil
deren het leven aan de zoogenaamde Kali
Besar (lett Groote Rivier) de beroemde
en vermaarde handelswijk van Batavia. Een
voorwereldlijke stoomtram, maar als het
eenigszins kan liever een snelle auto, voert
ons langs den bijna zes kilometer langen
aan weerskanten volgebouvvden weg langs
den Molenvliet naar de benedenstad. Op
het groote Stadhuisplein het centrum van
de benedenstad, danken wij ons voertuig
af om verder te voet in de u-loeiende zon
onze indrukken te gaan opdoen Nu treft
ons allereerst, dat van het karakter der
oude Hollandsche woonwijk veel verdwe
nen is, maai toch ook nog veel behouden.
Grachten werdeD gedempt en leven alleen
nog id de herinnering door de namen op
de straatnaambordjes.
Op vele plaatsen zijn daar nog de oor
spronkelijke oud-Hollandsche huizen, ken
baar aan hun hooge stoepen en hun hooge
smalle ramen eu hun deuren met hun on
derstukken Op andere plaatseD vinden
wij overblijfselen van den vestingmuur van
het kasteel Batavia en nog geheel intacte
bouwsels uit den ouden tijd, kazernes ot
publieke gebouwen, met metersdikke mu
ren en zolderingen en vloeren van fabel
achtig dikke balken, nu bij den handel zeer
in trek als koffie-pakhinzen Maar verder
leveren dan ook de huizeD, kantoren en
pakhuizen in deze handelswijk een staal
kaart van de meest uiteenloopende bouw
sels, eveneens weer van den meestuïtloo-
penden ouderdom, bouwtrant en in alle
stadia van verval, verweering maar ook re
cente nieuwheid, die meD zich denken kan.
Ook hier vindt men naast den spiksplinter-
nieuwen reus met zuilen en marmeren
trappen, het een paar eeuweD oude krot,
waarin een wereldfirma huis, ook hier1staat
een modern gebouw van drie verdiepingen,
waarin men met een lift naar boven gaat,
maar talrijk zijn ook nog de handelsfirma's
waar men de directie of de firmanten al
leen maar kan «bereiken dpor halfdonkere
goedangs (pakhuizen), waar men struikelt
over zakken met peper en met coprab en
waar de bijna naakte koehes ronddraven
met balen koffie of onder luide kreten
enorme vaten citroenella-olie versjouwen.
Langs de Kali Besar, zooals wij zagen niet
alleen de naam van deze handelskade doch
ook van dc rivier, die daarlangs stroomt,
liggen ontelbare prauwen om te laden of
te lossen Daar is het den ganschcn dag
een drukte van belang, daar davert onop
houdelijk het verkeer. Achter deze Euro
peesche kantoorwiik ligt de zoogenaamde
Chineesche „kamp" de woonwijken en de
handelswijken der Chineezen. Daar verliest
men zich aldra in een schijnbaar onuitwar-
baar net van stiaten, stegen en sloppen,
waarin een bonte menigte krioelt en waar
handel wordt gedreven in alles, wat het
het Oosten en het Westen oplevert.
De Europeesche zakenman zit in zijn
oud of in zijn modern kantoor in deze om
geving van negen tot vijf te werken, met
een korte onderbreking voor zijn lunch.
Hij zit achter zijn lessenaar in zijn hemds
mouwen of nóg ongegeneerder, iD zijn
netje Niemand, die er aanstoot aan neemt.
Bezoekt gij den notaris, uw advocaat, uwen
bankier, verwacht niet hem in een correcte
jas te vinden Ook hij heeft het zich ge
makkelijk gemaakt. En boven zijn hoofd
of op of naast zijn tafel vindt ge onveran-
delrijk het onmisbare instrument: de fan,
de electrische waaier, die hem wind toe-
blaast en zijn hoofd koel houdt. Voor elke
deur van elk vertrek vindt gij den oppass,
d.w-z. oppasser, de bruine broeder, die op
een minuscuul bankje zit te dommelen of
met een collega te kletsen en die de func
tie vervult van duvelstoejager, kamerbe
waarder, boodschaplcoper en die het leitje
binnenbrengt, waarop gij uw naam hebt
geschreven.
Op den hoëk van de Kali Bcsar staat
de Beurs, de Effectenbeurs. Gij zoudt het
onaanzienlijke lage gebouwtjo als zoodanig
niet herkennen, wanneer men er u niet
op wees. Toch worden daar de geweldigste
transacties gepleegd en leest gij des avonds
met belangstelling de daar tot stand ge
komen noteeringen in uw krant. Des mor
gens om elf uur en des middags om half-
drie heerscht daar op de stoep en iets
later in het lange lage lokaal een koorts
achtige bedrijvigheid. De heeren effecten
makelaars leveren daar dan slag.
Langs de kantoren draven do Europee
sche makelaars hetzij te voet, hetzij in hun
zonderlinge voertuigen, „deelemans" ge
naamd, Onder het rijden hebben zij steeds
hun voet op de treeplar.k van het voer
tuig, teneinde sneller, zonder één oogen-
blik van tijdverlies, te kunnen uitstappen
voor het kantoor van hun cliënten. Door
lange routine hebben zij daarin zulk een
geoefendheid, dat zij weten uit te stappan
terwijl hun vehikel nog in volle vaart is.
Zien zij een concurrent, die zich vermoe
delijk naar hetzelfde doel spoedt, dan is
een enkel woord tot den koetsier voldoen
de, het kleine paard gaat in vollen galop
en er heeft een kleine wedstrijd plaats.
Tegen lunchtijd verzamelt zich het la
gere Europeesche personeel ;n een vertrek,
dat dienst doet als gemeenschappelijke
eetkamer. Daar, in een meestal stoffige en
slordige omgeving, dekken de oppass de
tafel en stapelen de huisbedienden de ge
rechten op, die zij in de etendragers uit
de bovenstad hebben aangevoerd voor hun
respectievelijke meesters Lang wordt er
•niet getafeld, op een Indisch kantoor is
de tijd kostbaar. Haastig wordt, wat uit
den etensdrager min of meer door elkaar
geschud te voorschijn kwam, naar binnen
gewerkt, nog even één siga:et en dan weer
aan het werk. Hooger personeel, chefs en
procuratiehouders, zijn lid vau de Kali
Besar Club Auto of deeleman brengt hun
naar het oude Chineesche huis, dat hs
een Europeesche club met eetzaal is geme.
tamorphoseerd. Aan de Bar laaft zich daar
enkele oogenblikken de bloem des handels
aan een coktail en doet onderwijl nog on
derling een paar zaken af. dan de rijst
tafel en een haastig kop koffie nh en dan
brengt de deeleman ook hen weer 'erug
naar wisselkoersen, rubber, peper, koffie,
coprah, suiker, olie, tapioca, notemuscaat
en kaneel De Europeesche makelaar echter
vormt ook hierin oen uitzondering Deze on
gelukkige zwoeger eet wanneer het net
zoo uitkomt Soms op de Club. soms in zijn
kantoor op den hoek van een tafel, soms
ook niet, biina altijd te 'aat, koud gewor
den soep verschaalde aardappelen en jus.
enzoovoort. Altijd het oor gespitst, met
vollen mond heen en weer dravend tus
schen zijn telefoons, weggeroepen van zijn
biefstuk, bijna altijd zijn dessert verge
tend Dit alles bedenkend is het niet zoo
heel onbillijk, dat eer Indisr-h makelaar
na korter of lnnrrer jaren pleegt terug te
keeren met ettelijk», schapen op het droge.
Helaas gaat hij echter ook wel eens fail
liet.
Ik zeide daar straks, dat een Indische
zakenman ook in zijn zaken met factoren
heeft rekening te houden, die vallen bui
ten de Europeesche norm Immers, een
groot deel zijner zaken drijft hij met Ja
panners, Chineezen en Arabieren. En ook
in zakendoen bestaat een Oostersche men
taliteit, die afwijkt van de onze. Ik zou
daarvan vele voorbeelden kunnen geven.
Ik zal mij bepalen tot één, dat den intel-
ligcnten lezer veel moge zeggen. De groote
banken plegen ook onzen Chirieeschen broe
ders crediteuren te geven, liefst op dege
lijk onderpand, zooals bijvoorbeeld een
pakhuis, gevuld met waardevolle peper of
koffie. Voor meerdere zekerheid gaat een
employé vaD de bank ter plaatse zich van
de aanwezigheid der kostbare producten
overtuigen. De glimlachende stamgenoot
van Tsjang Tso Ling en Tsjang Kaï Sjek
en zooyele andere roemruchte maarschal
ken begeleidt hem met vee' strijkages naar
het pakhuis in kwestie en daar aanschouwt
de man van de bank inderdaad de zakken
met peper of met koffie iu vele honderd
tallen opgestapeld tot den nok van het
gebouw. Aan zijn directie brengt hij daar
op een bevredigend rapport uit. Eilacie,
de gele man krijgt tegenslag in zaken en
het gaat mis met zijn negotie. Het oogen-
blik breekt aan, dat de bank zich met het
pakhuis vol peper heeft te vergenoegen.
De eerste rij zakken wordt weggehaald,
doch dan aanschouwt het verschrikte oog
des Europeaans daarachter een kunstma
tige stellage, waarachter een holle ruim
te. Waar duizend zakken moesten zijn, wa_
ren er misschien honderd, die het ontbre
kende listig hebben gecamoufleerd.
Ook hebben Arabieren en Chineezen de
gewoonte om, aartsgokkers als zij zijn,
bij een gelukkige speculatie het voordeelig
verschil minzaam te incasseeren, doch is
een nadeelig verschil van te grooten om
vang in aantocht, dan blijken zij op het
critieke oogenblik „buitenaf" of dan bi ijkt
hun groote weistand plots te bebooren aan
een broeder, neef of oom. Uit een cn an
der volgt, dat de Europeesche zakenman in
deze negotie niet voorzichtig genoeg kan
zijn en hij dient te beschikken over een
jarenlange routine en over een groote ken
nis van het vleesch, dat hij zoo dagelijks
in de kuip krijgt. Waarmee ik niet zeggen
wil, dat er geen nette Arabieren en Chi
neezen en Japanners zijn. O zeer zeker,
maar... de deugdzamen zijn dun gezaagd
en ook met de deugdzamen moet men als
voorzichtig man voorzichtig zijn!
RECLAME.
BANKETBAKKERIJ
NIEUWE RIJN 62. - TELEF. 78.
KRIJGT U NERGENS EETER DAN BIJ
Belt U even op No. 78.
Marsepein Boterhammetjes 10 ets. per stnk.
2110
VOORONTWERP-
AREEIDS3EMIDBELINGSWET.
I.
Het wil ons voorkomen, dat hel vooront
werp eener arbeidsbemiddelingswet, dal,
gepubliceerd, sterk de aandacht op zich zal
vestigen en een objectieve bespreking in
deze serie meer dan waard is. Ook de moli-
veering, welke de Minister bij de Memorie
van Toelichting gevoegd heelt, doel zien,
dat hij de groote beteekenis der geprojecteer
de regeling op het gebied der arbeidsbemid
deling erkent. En terecht, immers wordt dit
voorontwerp eindelijk wet, dan wordt aan
een allerwege bestaand instituut een welte-
lijken grondslag gegeven.
Behalve particuliere arbeidsbemiddeling
kent ons land een openbare, die ïn'de
mee9te gemeenten bestaat, zij het niet steeds
onder denzelfden naam Het doel er van is
werkgevers en werknemers behulpzaam te
wezen bij hel zoeken van arbeidskracht of
arbeidsgelegenheid. Ten behoeve van de
uitwisseling van aanvragen en aanbiedin
gen is het land verdeeld in districten, elk
met een districtsarbeidsbeurs als hoedanig
een der plaatselijke instellingen van het dis
trict optreedt Er is dagelijksch contact tus
schen de arbeidsbeurzen en de districts
arbeidsbeurs, tusschen deze laatste en de
Centrale Rijks-Arbeidsbeurs. Daardoor wordt
het mogelijk vraag en aanbod op de arbeids
markt in het geheele land snel met elkander
in aanraking te brengen. Bovendien be
staan er nog verschillende vormen van niei-
openbare arbeidsbemiddeling.
In de laatsle 25 30 jaar ontstond de
overheidsbemoeiing met de arbeidsbemid
deling. omdat de ervaring haar noodzake
lijkheid voorschreef. Hel particulier initia
tief toch kon niet voldoende in de toene
mende behoefte voorzien. Gemeentelijke ar
beidsbeurzen ontstonden, die langs den weg
der vrijwillige samenwerking en aanvanke
lijk onder leiding der Vereeniging van Ne-
dtrlandsche Arbeidsbeurzen met elkander
ten behoeve van intercommunale bemidde
ling in verbinding zijn getreden Het stelsel
der openbare arbeirlsb Middeling werd zeer
snel verder unlwikkeid onder invloed van
omvangrijke werkloosheid in het begin van
den oorlog en van de >terkp -«choinrneling^n
in de daaropvolgende jaren Men zag je
fo.uten, welke de regeling aankippfden in.
verbeteringen werden ingevoerd naar uit
breidm? wprd gesfrepfd Dit alles geschiedde
zonder dat een wr' riijke regeling bestond.
Eenige wettelijke verplichting bijv. voor de
oprichting van arbeidsbeurzen in een ge
meente beslaat met. Het geheele systeem
der arbeidsbemiddeling ten onzent berust
op vrijwilligheid nochtans mag gezegd wor
den. dat ze een vergelijking met landen,
waar wèl een wettelijke regeling bestaat,
gerust kan doorstaan.
De vraag mag dus worden gesteld: wan
neer deze bemiddeling zonder wettelijken
grond goed is en goed werkt, waarom muet
aan deze aangelegenheid bij de wet gere
geld? Allereerst, omdat zonder de wettelijke
verplichting tot het instellen en onderhou
den van een arbeidsbeurs, de gemeenten
volkomen vrijheid hebben om haar arbeids
beurs op te heffen, of ook de werkwijze er
van zoodanig te veranderen, dat zij in inter
communaal verband niet meer bruikbaar is;
verder zou een gemeente kunnen weigeren
haar beurs als districtsbeurs beschikbaar te
stellen. Bovendien doen zich bij de samen
werking van een zoo groot aantal organen
toch meermalen moeilijkheden voor, die al
leen door een wettelijke regeling ondervan
gen kunnen worden.
Eén en. ander heeft den Minister aanlei
ding gegeven een wettelijke regeling te tref
fen, die met behoud der vrijheid van de
plaatselijke ontwikkeling naar de behoeften,
het geheel op vaste grondslagen stelt en de
in de praktijk zich gevormd hebbende rege
len thans een wettelijke sanctie geeft. Bo
vendien is een doelmatige regeling der werk
loosheidsverzekering eerst dèn bereikbaar,
wanneer een goede organisatie der arbeids
bemiddeling van stabiel karakter dus wet
telijk geregeld is.
Gaan we thans na, welke voordeelen door
deze wettelijke regeling verkregen kunnen
worden In de eerste plaats kan de linan-
cieele verhouding van het rijk tot de ge
meente beter worden geregeld. Tot dusverre
werd gesubsidieerd zonder dat een vaste re
geling bestond. De tol dusverre geldende
financieele regeling was als volgt: De kos
ten der Centrale Rijks-Arbeidsbeurs als
onderdeel van den Rijksdienst der Werk
loosheidsverzekering en Arbeidsbemiddeling
benevens van hare vakafdeelingen komen
ten laste van het Rijk. De kosten der plaat
selijke bemiddelingsorganen komen ten laste
van de gemeente, waar ze gevestigd zijn.
Een gemeente, mits voldoende aan bepaalde
voorwaarden, kan een subsidie van ten
hoogste -10 procent van het aan den cor
respondent of directeur uitgekeerde salaris
ontvangen. Van de overige uitgaveD wordt
geen cent vergoed. De kosten der intercom^
munale bemoeiing der dislricls-arbeidsbeur-
zen worden gedeeltelijk door het Rijk. ge
deeltelijk door de gemeenten in het district
betaald, maar niet naar een vasten maat
staf. Uit één en ander blijkt de behoefte
aan een eenvoudige subsidieregeling. Ver
der dienen hoofdbeginselen te worden vast--
gelegd, die bij de uitoefening der bemidde
ling in acht genomen moeten worden, ter
wijl ook de invloed der betrokken partijen
moet worden gewaarborgd. Bijv. welke hou
ding mag een beurs innemen bij staking of
uitsluiting? We noemen maar één punt.
Dan, wettelijke regeling is vereischl om
verzekerd te wezen van een organisatie met
een stabiel karakter, die mede voor het in
ternationaal karakter op de arbeidsmarkt
geschikt is en zich dus aan kan 9luiten bij
een organisatie in andere, speciaal in na
burige, landen Daarom is dit wetsontwerp
zoo samengesteld, dat het voldoet aan de
vereischlen, die te dezen opzichte worden
gesteld door de ontwerp-conventie der Inter
nationale Arbeidsconferentie van Washing
ton van 1919.
Hoe nu de voorgestelde regeling is, zullen
we een volgende maal zien.
NIEUWE UITGAVEN.
De weg door de Lucht, door P. Guilonard
en G. Spit. Uitgave Schellens en GilLay l«
Amsterdam.
De' chefs van den lechnischen dienst der
K. L. M te Waalhaven en Schiphol, de
heeren P. Guilonard en G Spit hebben een
verhandeling over Het Moderne Snelverkeer
geschreven, dat in alle opizchlen als e'en
standaardwerk op luchtvaartgebied mag
heeten.
Het boek. dat met vele. tot nu toe niet
gepubliceerde afbeeldingen is verlucht, be
staat uit twee dcelen. Het eerste behandelt
alleen het vliegtuig en geeft in vier hoofd
stukken een uitvoerige beschouwing over da
constructie, de motoren, de verschillende
typen en de instrumenten. Het tweede deel
gaat over het luchtverkeer, de organisatie
der luchtlijnen, vliegvelden, stations en
verder alles wat met het verkeer door de
lucht verband houdt.
De vliegtuigbouwer A. H G. Fokker heeft
een voorwoord bij het boek voor geschreven
en J. Schol te voegde er een kort relaas aan
toe over de reis met Van Lear Black naar
Java.
Ieder die belang stelt in het moderne snel
verkeer, zal dit populaire maar degelijk ge
schreven boek, dat ook veel geschiedkundig^
waarde heeft, zeker gaarne willen bezitten.
Door dc N.V. van Delft en Zonen's ban
ket- cn kockfabriek v.h. ..De Vlijt" te Koog
aan de Zaan is uitgegeven een ceterinineer-
boek je voor de in Nederland in het wild
waargenomen vogelsoorten, getiteld „Hoe
heet die vogel?"
Do tekst van dit in prachtband gebonden
werk in twee deelen werd verzorgd door
den bekenden natuurhistoricus Jan P. Strij-
bos, terwijl de geregelde verbruikers der
producten dezer fabriek in het bezit moeten
trachfen te geraken van pl.m. 200 fraai-
uilgevourde vogelplaatjes, vervaardigd naar
aquarellen van Hans Beers, die ook de
bandversiering verzorgde. En wij twijfelen
er niet aan of dezen zullen met grooten
ijver aan het verzamelen gaan, want het
volledige werkje vormt inderdaad een waar
devol bezit, dat iedere vogelliefhebber dol
graag in zijn hoekenkast zal wOlen hc^uen.
Verschonen is het Decembernummer van
„Zonneschijn" tijdschrift voor de jeugd Bet
nummer bevat altijd velp onderhoudende en
aardige verhaaltje? en talrijke fraaie platen
en i 11 list ra lies Adri Alindo teekende ditmaal
de geestige omslagversiering.
23
