Firma DE WILDE
WIT KATOEN
QRASLIBNEH
f3.40 en f3.60
75 cent per El.
Breestraat 93.
INDISCHE KRONIEK.
STENO-TYPIST(E)
Mijn indrukken uit Amerika.
BUITENLANDSCH GEMENGD
Ijdragen, in verband waarmede hij zich
heeit afgevraagd of de tijd niet gekomen is,
iat de hoofdambtenaren dezer gemeente, en
'ij die meer dan f 1500 salaris hebben zelf in
lie kosten gaan bijdragen, bijv 5 pCt, Hij
had een dergelijk voorstel wel verwacht van
U. en W. of de commissie. De voorzitter zegt
iat de Raad nog geen drie maanden geleden
ich over het heffen van die bijdragen in
ntkennenden zin heeft uiigesproken.
De heer Stadhouder zegt dat er nu meer
•taald moet worden aan grond- en perso
nele belasting en zou men nu niet van de
mbtenaren kunnen vergen dat die ook wat
neer gaan betalen.
De voorzitter wijst er op, dat de belasting
niet verhoogd wordt. De heer Los merkt op,
daf de belasting hier er buiten moet blijven.
Indertijd was hij tegen pensioenskorting,
foch de tijden zijn veranderd en nu voelt
tiij er voor dat geleidelijk wordt overgegaan
om de volle 8V» pCt. te verhalen.
Na eenige discussie stelt de heer Los voor
om dit jaar niets te verhalen, doch ter ken
nis van B. en W. en de ambtenaren te
brengen, dat het volgend jaar met het thans
gesprokene rekening gehouden dient te wor
den. Met algemeene stemmen wordt aldus
besloten.
Hierna wordt de begrooting en die van
het waterleidingbedrijf vastgesteld zooals zij
door B. en W. zijn aangeboden. Verder wordt
vastgesteld de legger van wegen en voet
raden, terwijl op een verzoek om vermin
dering van schoolgeld afwijzend wordt be
schikt. Verder worden»diverse bedragen
van achterstallig schoolgeld en hondenbe
lasting oninbaar verklaard, terwijl na lange
discussie over een verzoek van Zandbergen
met 6 tegen 5 stemmen wordt besloten
conform het voorstel van B. en W. om
hem de hoofdsom kwijt te schelden, doch
de kosten van invordering verhaalbaar te
stellen. Hierna wordt vastgesteld een veror
dening op het gebruik der gemeentelijke
noodslachtpiaats, waarna de rondvraag.
Gistermiddag had mcj. O. het onge
luk van de trap te vallen, waardoor zij
eenige inwendige kneuzingen opliep en in
bewusteloozen toestand werd opgenomen.
Dr. Kortman verleende de eerste genees
kundige hulp.
RECLAME.
in stukjes van 10 El
xeer geschikt voor
Ondergoed, Sloopen enz.
voor Lakens, prima kwaliteit
9521
Door D, BAUDUIN.
Iets over Hollandsche kinderen,
hun groei, bloei en opvoeding
in Jan Oost.
Wat is het Indische land, het Indische
milieu voor onze kinderen 1 Ziedaar een
vraag, die al heel tvafc st>of heeft doen op
waaien en disputen heeft uitgelokt en die
behalve door verschillende mensehen op
geheel verschillende wijze is beantwoord.
Er zijn er, die apodictisch beweren, dat
Indië voor Europeesche kinderen een goed
land is, er zijn anderen, die even apodic
tisch beweren, dat het een slecht land is
voor ons kroost. Zooals altijd ligt ook
hier weer de waarheid tusschen beide, mis
schien in dit geval dichter bij het oordeel
der laatste groep. Het is moeilijk om over
zulk een precaire kwestie een generalisee-
rend en definitief oordeel te vellen, omdat
er zooveel afhangt van persoonlijke erva
ringen. De volgende opmerkingen zijn dan
ook geenszins als zulk een oordeel op te
vatten, doch geven slechts mijn persoon
lijke indrukken en daarnaast eenige alge
meene foiten, die voorzoover ik weet, niet
ernstig worden betwist.
Voor zéér jonge kinderen is Indie inder
daad een zeer goed Land. Ik heb dit niet
slechts uit eigen aanschouwing begrepen,
doch kan mij tevens beroepen op do mee-
ning van deskundigen bij uitnemendheid,
van de doktoren en van de moeders. Dat
ligt ook eigenlijk wel voor de hand Wie
een Indische baby in zijn wiegje of mand
ziet spartelen, geheel vrij van de ondanks
haar moderniseering toch altijd nog eenigs.
zins knellende banden der kleedij van zijn
collega's in Europa, terwijl hij ligt te koes
teren in de broeikas-atmosfeer van het In
dische land en zijn eerste levensjaren van
af 2ijn geboorte steeds kan doorbrengen
in de buitenlucht op beschaduwde plekjes
en nimmer vanwege- het klimaat tot kamer
arrest behoeft te worden veroordeeld, die
zal t-ot eenzelfde conclusie ziin gekomen.
Daarom ook is de volgende phase voor de
Indische babies ideaal. Hun eerste wankele
schreden behoeven ze niet te zetten in af
gesloten vertrekken, hun eerste wandelin
gen niet to maken, tot over do ooren inge
pakt, door tochtige straten, waar de wind
giert om de hoeken, veel vlugger dan een
Hollandsche baby leeren ze loopen en
buitelen over het Indische erf, gekleed in
het luchtigste en gemakkelijkste van alle
gewaden, de tjelana monj°t, het apen-
broekje, het hansopje, dat over bet bloote
lijf wordt gedragen en dat nog tien jaar
lang huD geliefkoosde huisdracht zal blij
ven. Door deze vrijheid van bewegen en
de voortdurende gelegenheid daartoe zijn
Indische kinderen over het algemeen veel
leniger dan in Europa geborenen en ver
bazen tijdens hun verlof in het moederland
dan ook regelmatig grootouders, ooms tan
tes door hun katachtige vlugheid. Wat de
hier gebruikelijke kinderziekten betreft,
mazelen krijgt, een Indische baby slechts
zelden, kinkhoest verloopt voor hem veel
minder onplezierig en ook sneller, rood
vonk komt zelden voor, tegeD typhus ezi
cholera worden jonge kinderen niet inge
ënt doch kunnen met eenige nauwlettend
heid tegen die ziekten zeer wel worden be
veiligd, daarentegen komen ingewandsziek.
ten vrij veel voor en lijden ook kinderen
niet zelden aan licht aanvallen van mala
ria. Over het algemeen kunnen kinderen
het warme klimaat zeer wel verdragen en
in elk geval veel beter dan volwassenen
en is hun algemeene gezondheidstoestand
minstens even goed als die van kinderen in
Europa. Ook al weer door de ontzaglijke
groeikracht van het tropische klimaat
groeien Indische kinderen als kool en blij
ven dat doen, zoodat zij bij voortgezet
verblijf in de tropen veel spoediger uit we
kluiten zijn gewassen en in het algemeen,
vooral meisjes, veel spoediger lichamelijk
rijp worden. Ik zal straks nog gelegenheid
hebben er op te wijzen, dat dit laatste in-
tusschen geen onverdeeld voordeel is.
Levert dus de gezondheid geen bijzon
dere zorgen op» de opvoeding stelt voor
moeilijker problemen.
Het Indische klimaat en de Indische ver
houdingen brengen nu eenmaal mee, dat de
Europeesche vrouw tal van werkjes en tal
van zorgen, die zij in eigen land zelf ter
hand neemt of zich aantrekt, in de tropen
over moet laten aan inlandsche bedienden.
Zoo heeft de Europeesche moeder voor de
tallooze extra-zorgen en bezigheden, die
de verzorging van de baby meebrengt de
onmisbare hulp noodig van een baboe. Die
baboe is al spoedig het factotum, dat
meestal met veel handigheid en rustige be
drijvigheid voor baby's speciale diensten
optreedt en als zoodanig wordt gemonopo
liseerd. Tusschen dit en den geleidelijken
overgang tot kindermeid il n'y a qu'un pas
Zoolang baby in de wieg ligt, bepaalt zich
dat tot waken, oppassen als d'e moeder
moet uitgaan en dergelijke. Naarmate het
kind opgroeit en begint rond te loopen,
derhalve ook meer vermoeiender toezicht
noodig heeft, begint de functie van kin
dermeid zich te accentueeren.
Nu komt de baboe in haar element. Als
kindermeid is zij, althans wat geduld be
treft, niet te evenaren. Honderd en ook twee
honderd keer bukt zij om steeds weer het
zelfde voorwerp op te rapen dat baby bij
wijze van spelletje laat vallen. Jongeheeren
en jongedames van drie, vier en vijf jaar
bedient zij met de lijdzaamheid eener sla
vin. Aan elke kindergril, elke kindernuk
geeft zij gehoor met automatische onder
worpenheid, ook wanneer men haar tallooze
malen op het verkeerde van haar methode
opmerkzaam maakt. De baboe begrijpt niet
de strekking van dergelijke paedagogische
wenken. Het spelende kind op den weg of
in den tuin volgt zij schrede voor schrede,
elke hindernis ruimt zij op voor het kleine
wezentje, dat als een tyran haar zijn beve
len toeschreeuwt en als die niet worden op
gevolgd, er met zijn knuistjes op los slaat.
Soms, als het jonge kind huilt en niet be
daren wil of als hel slapen moet en niet
slapen Wil, heeft de baboe methodes om het
te sussen, die in de inlandsche wereld ge
bruikelijk zijn, doch die naar onze begrip
pen weerzinwekkend zijn en die ik hier
verder kan beschrijven. Maar uit dit alles
zal de lezer hebben begrepen dat wie zijn
kind liefheeft, het niet aan de baboe over
laat of althans zoo weinig mogelijk. Euro
peesche moeders, die in de tropen ondanks
het uitputtende klimaat zelf de zorg voor
huh kroost op zich nemen en nooit uit han
den geven, verdienen daarom meser bewon
dering dan men zoo oppervlakkig zou dem
ken. Helaas zijn er in de tropen niet veel
blanke moeders, die zóó hun moederplicht
begrijpen.
Nu komen wij aan de volgende phase die
van den schooltijd. In de eerste plaats moet
ik nu opmerken dat het kind in weerwil
van zijn schijnbare ongebreidelde vrijheid
nu toch reeds eenvoudige genoegens moet
gaan missen, die een Europeesch kind van
zijn leeftijd als vanzelfsprekend beschouwt.
Daar is de verbazende hitle, die het belet
om overdag te ravotten in de gloeiende zon
en die het na schooltijd, de Indische school
tijden zijn van acht tot één uur, dwingt om
in zijn slaapkamer onder de klamboe te
gaan rusten, tenzij het zich stilletjes uit de
voelen maakt em aan ouderlijk toezicht ont
snappend zijn heil gaat zoeken op eigen of
naburige erven. En daar komt het dan on
vermijdelijk in contact óf met vriendjes die
ook aan de ouderlijke controle ontsnappen
óf met de inlandsche bedienden, die in de
middaguren op het achtererf hun dolce far
niente genieten. En nu zal ik er maar dade
lijk aan toevoegen dat meer nog dan in
allerprilste jeugd het contact met de baboe
op dezen leeftijd het contact met andere
mannelijke en vrouwelijke inlandsche be
dienden voor onze jeugd allerbedenkeüjkst
kan zijn. De inlander heeft nu eenmaal een
andere moraal dan wij die zeker niet het
minst op sexueel gebied met de onze ver
schilt, Ik kan ook hierover niet verder uit
weiden, doch moet volstaan met te zeggen,
dat de omgang met inlanders voor onze kin
deren grooie gevaren voor geest en ook voor
lichaam kan beteekenen en ongelukkiger
wijs ook tallooze malen het treurig bewijs
daarvan is geleverd Ander onschuldig ge
noegen dat kinderen maar ook ouders in
Indië moeien missen: wij nemen onze kin
deren mee naar buiten, gaan op vrije mid
dagen en in de vacanties met onze zonen
en dochters wandelingen en. tochten maken»
fietsen, picnic.cen, kampeeren, zeilen enzoo-
voort. De Indischp natuur het Indische kli
maat. het zal den lezer uit vorige kronie
ken waarschijnlijk zijn gebleken leent zich
daartoe niet en evenmin de levenswijze der
ouders en de werkzaamheden van den va
der. Althans nic! in hel laagland en in de
steden in het bergland en op ondernemin
gen in de bergen zijn de omstandigheden
daarvoor iets gunstiger.
Het onderwijs op de Europeesche lagere
scholen is goed. Ook de oiiigang met andere
leerlingen geeft nog geen al le grooie zor
gen, omdat de ouders gezien den jeugdigen
leeftijd hunner kinderen in deze periode,
dien omgang nog vrijwel geheel in de hand
hebben.
Do moeilijkste periode komt, wanneer de
kinderen de lagere school verlaten en de tgd
is gekomen voor H. B. S. of Gymnasium.
De tijd ligt nog niet zoo heel ver achter
ons, dat het middelbaar en voorbereidend
hooger onderwijs in Indië van dien aard was,
dat aarzelen tusschen dit en het Hollandsche
onmogelijk was. Men had geen keus en
moest de kinderen naar het moederland
sturen. Dat vergemakkelijkte in elk geval
het zware besluit om wat het liefste was
to laten gaan, al viel.de scheiding ook even
zwaar. Tegenwoordig is dat anders. Het
middelbaar onderwijs in Indië is enorm
verbeterd en dat behoeft dus in vele ge
vallen niet langer de reden te zijn, waarom
men van zijn kinderen zal moeten scheiden.
Er kunnen echter andere redenen zijn. Ik
heb reeds gewezen op de vroegrijpheid der
Europeesche kinderen in het tropische land.
Die vroegrijpheid, die maakt, dat de kinderen
op jeugdigen leeftijd reeds geen kinderen
meer zgn, kan voorkomen of althans, in haar
gevolgen geneutraliseerd worden door tijdig
overplanten naar Europa. Wanneer ze blij
ven, dan zal die vroegrijpheid bij het con
tact met de rijpende jeugd van Indische
H. B. S. en Lyceum haar gevaren met zich
dragen. En nu moet men bedenken, dat de
Indische schooljeugd op de bedoelde in
richtingen niet langer volbloed Europeesch
is, doch gewoonlijk talrijke elementen bevat
van zeer gemengden bloede en voor een
gedeelte afkomstig is van alle landaarden,
die in Jan Oost worden gevonden. Het Euro
peesche kind komt dus op een voor indrukken
en ervaringen zeer ontvankelijken leeftijd
wel in een zeer speciaal milieu, dat wjj
in eigen land en in normale omstandigheden
zeker nimmer voor onze kinderen zouden
kiezen. En het Europeesche kind is juist
nu op een leeftijd gekomen, waarop de ouders
misschien nog wel macht en controle hebben
over het lichaam, maar niet langer over
den geest.
Daar is nog iets anders de overweging
waard. Wij, Nederlanders, leven in Indië
in een land, dat per slot van rekening niet
het onze is. Hoe goed wij er ons misschien
ook hebben kunnen aanpassen, hoe goed
het er ook ging het verlangen naar ons
e?gen land, onze eigen menschen, ons eigen
milieu is ons toch bijna altijd bijgebleven.
Wij zijn altijd blijven voelen, dat wij daar en
en daar alleen tenslotte thuis hoorden. On
telbaar zijn de banden, die ons met het
vaderland verbinden en daaronder nemen
onze jeugdherinneringen zeker niet de laatste
plaats in. Die herinneringen wenschen wij
ook voor onze kinderen. Wij voelen instinct
matig, dat onze blonde, blanke kinderen
thuis hooren aan het blonde, blanke duin,
in de bosschen, op de heide, op de plassen,
in de sneeuw. Wat wjj daar genoten, waar
van wij hun vertelden, dat moeten ook zij
beleven. Wanneer ze later volwassen zijn,
dan mogen ze, als dat hun wil is, terug
gaan naar Indie, het land, dat inderdaad
zgo veel goeds voor ons heeft in andere
opzichten en waarvan ik zeker niet slechts
wil zeggen, alleen maar dit, dat het niet
het onze is en niet dat van onze kinderen.
Een Hollandsch kind behoort op te groeien
in Holland. Daar krijgt het de kenmerken
van zijn ras, niet alleen door de moeder
melk, maar ook door den invloed van lucht,
zon en water, door zijn kameraden, door
het leven, in één woord, door de sfeer
van het vaderland. Dat is geen rassenwaan.
Een Javaansch kind behoort immers ook
op Java. Vraag een Javaan of hij zijn kind
in Holland zoü willen laten geboren worden
en daar zou willen zien opgroeien tusschen
vreemden in een vreemd milieu, zoodat het,
later teruggekeerd, als een vreemde zou
staan voor zijn 'rijstvelden, hij zal hoogst
waarschijnlijk neen zeggen en niemand zal
hem rassenwaan verwijten.
RECLAME.
Opl. door vakman. Cond. bill.
v. d. HEYDEN - Morschweg 96a.
107.3a
door
Dr. NEIL VAN AKEN.
New-York, 15 Sept. 1927.
Hoe de Amerikaansche „gele pers"
tot stand gekomen is. De typi
sche Amerikaansche methoden
door William Randolph Hearst
aangewend om de invloedrijkste
krantenman in de Vereenigde Sta
ten te worden, Een avontuur
op nationaal politiek gebied, die
een oorlog bevordert en gebruikt
om de zaken vooruit te brengen.
Men kan zich in Holland moeilijk een
voorstelling vormen van de persoonlijkheid,
den arbeid en de beteekenis van William
Randolph Hearst. Een krantenbedrijf, zoo
als hij in Amerika opgebouwd heeft, zoü
een absolute onmogelijkheid zijn in Holland.
De invloed van zijn arbeid is dan ook ge
weldig geweest op de mentaliteit van den
gemiddelden Amerikaan. Welk een mach
tige opvoedingskracht deze man gebruikt
en misbruikt heeft, wordt duidelijk uit het
feit. dat hij de bezitter is van 38 dagbladen,
11 groote week- en maandbladen, twee
belangrijke persdiensten, een filmdienst en
een der grootste fotodiensten. Acht en der
tig duizend man gehoorzamen onmiddellijk
zijn bevelen, terwijl indirect 50.000 arbei
ders in de papierfabrieken door zijn grooten
omzet hun dagelijksch brood verdienen Dit j
zijn echter slechts cijfers en merkwaardig- 'i
heden, die de zakenbeteekenis van dit be
drijf aangeven. Hearst's voornaamste be
teekenis ligt in het feit, dat hij het Ameri
kaansche krantenleven geheel onderste
boven gekeerd heeft, het naar het lagere
peil, waarop het zich nu bevindt, terugge
drukt heeft en daardoor aan de buitenwe
reld een indruk van Amerika gegeven heeft,
die onjuist i9 en niet overeenstemt met de
waarheid Hetzij men in Europa. Australië
of Azië woont, als men aan Amerika denkt,
dan vormt men zich daarvan een voorstel
ling, die voornamelijk gevormd is door de
indrukken, die men uit de Hearst-bladen
ontvangen heeft. Zijn persoonlijkheid heeft
in de laatste twintig jaar als een donkere
schaduw de gunstige zijden van het Ameri
kaansche volk verduisterd, want zijn oog
merken, waartoe hij de oplagen van zijn
vele kranten dagelijks gebruikte, waren
zeer troebel.
Zijn vader, goudzoeker en mijnbezitler,
Senator en bezitter van een onbeduidend
en schrikkelijk klein krantje in San Fran
cisco, zond „My big boy Bill", zooals hij
zijn zoon altijd placht te noemen, naar de
Harvard University, waar hij later de deur
uitgegooid werd. De jonge Hearst liep met
het idee rond om kranten-uitgever te' wor
den. Aan de hoogeschool had hij zijn eerste
.krantenkennis opgedaan, want hij had het
studentenblad „The Lampoon" bestuurd, en
het zelfs tot een klein winstgevend bedrijf
gemaakt Het was een zotte gril van den
ouden heer om zijn zoon aan het hoofd te
stellen van het nietige krantje „The Exa
miner", maar het kon hem weinig schelen
of de jongen wel in staat zou zijn om een
jaarlijksche winst van honderdduizend dol
lars op te strijken, want hij had een fortuin,
dat op 117 millioen geschat werd. De jonge
Hearst liet zijn vader en San Francisco
rustig aan hun spottenden glimlach over.
Hij zocht de beste verslaggevers, kocht de
beste hoofdartikel-journalisten, spaarde geen
geld om het voortreffelijkste en snelste
nieuws aan zijn lezers te schenken, be
taalde hopge salarissen en indien noodig,
gebruikte daarvoor ook het geld van zijn
rijken vader. Met het gevolg, dat na acht
jaar de „Examiner" het eerste blad aan de
westkust was. In een stad, welke 300.000
inwoners had, kon hij 80.000 lezers in
schrijven. En op Zondag verscheen een
Zondagsblad van 120 bladzijden 1 Dat was
hel begin van zijn succes.
Inmiddels was zijn vader overleden. Zijn
moeder was de eenige erfgename geworden
Hij begreep, dat indien hij iets van groote
beteekenis worden wou in de krantenwe
reld, hij naar de Oostkust zou moeten gaan.
Maar hij wist' ook, dat men óm in New-
ïork te kunnen slagen, veel geld noodig
heeft. Zoo aanvaardde hij dan van zijn
moeder met een licht, opgewekt hart de
zeven en een half millioen dollar, om zich
in New-York te vestigen. Hij kocht de „Mor
ning Journal", een blad dat geen asem meer
had. Weer volgde hij dezelfde tactiek. Be
taalde hooge salarissen, nam de beste
krachten van zijn mededingers weg en
smeet met het geld om zich heen, zoodat
het zijn mede-arbeiders bang om het hart
werd. Met hetzelfde gevolg. In 10 maanden
had hij het aantal lezers van 4-2.000 op
420.000 gebracht. Hearst won den strijd
tegen zijn vijanden, verhoogde de oplage
tot een paar millioen, en lichtte zijn eer
lijken tegenstander. Pullitzer, uit het zadel
Fullitzer had een geweten en wou het volk
Opvoeden. Hearst ging een paar trappen
naar beneden en gaf de massa, hetgeen het
verlangde: sensatie, omkooperijen, bedrog,
moordgeschiedenissen en zedeschandalen.
Hij schiep, wat tegenwoordig in Amerika be
kend 9taat als: persoonlijke journalistiek.
Dat wil zeggen, zijn medewerkers waren
niet alleen verslaggevers, maar tevens ac
tieve veroorzakers van het begeerde nieuws.
Om dat eenigszins duidelijk te maken
kan ik een der vele gevallen aanhalen uit
de krantenpraktijk des heeren Hearst. Kort
nadat hij in New-York aan het werk gegaan
was, waren de verhoudingen van Spanje
en Amerika, naar aanleiding van het Cuba-
vraagstuk niet zeer gunstig. De Amerikaan
sche sympathie was aan de zijde van Cuba.
Men wou Spanje niet zoo vlak voor de deur
hebben. Hearst zond den eenen reporter na
den anderen naar Cuba. De een was nog
niet uit het land verbannen, wegens ophit
sing tegen de Spaansche regeering of de
plaatsvervangende reporter wa9 reeds on
derweg. Maar de ontploffing bleef niet uit.
Een van zijn correspondenten werd onge
duldig en wou zijn post verlaten. Hij kreeg
het volgende telegram: „Blijf, jij levert de
berichten, ik lever den oorlog." Eindelijk
kwam een klein bericht binnen, dat door
de redacteuren veronachtzaamd werd,
maar toevallig in de handen van Hearst
zelf kwam. Een zeventienjarig meisje was
tot deportatie verqprdeeld geworden, omdat
zij aan politieke relletjes deelgenomen had.
Onmiddellijk werd de gansche slad saam-
getrommeld, bevelen aan alle corresponden
ten gezonden, comité's in het leven geroe
pen, die protesten tegen de deportatie in
zonden, de Amerikaansche vrouwen wer
den georganiseerd, om een verzoekschrift
aan de Spaansche Koningin te zenden, de
gezant in Madrid werd mobiel gemaakt,
enz. Dat was het werk van een paar oogen-
blikken. Maar toon kwam de clou van het
geval. Een Hearst-verlegenwoordiger in
Cuba brak in de cel van het gevangen
meisje in, bevrijdde haar, slaagde er in
haar naar New-York te brengen en bereidde
haar een ontvangst van honderdduizend
New-Yorkers op Madison Square. Nog on
gelooflijker voor Hollandsche begrippen is
de nageschiedenis. Toen bekend werd, dat
de Spaansche vloot naar Manilla uitloopen
zou, gaf Hearst aan zijn Londenschen ver
tegenwoordiger opdracht om een groot En-
geïsch schip in het Oostelijk gedeelte van
de Middellandsche Zee op te koopen, en,
indien hel noodig mocht zijn. het schip in
het Suez-kanaal te doen zinken, ten einde
aldus den toegang tot de Philippijnen te
versperren. Het ptan is niet tot uitvoering
gekomen, maar men kan er zeker van zijn,
dat zijn bevelen zouden opgevolgd gewor
den zijn Hearst kon op zijn manschappen
aan Hij betaalde veel te goed en had een
ongelooflijken invloed, terwijl bovendien
hem al het benoodigde geld steeds ten 1
dienste stond. De gevallen, waarin Hearst
zijn inktbevlekte handen gestoken heeft,
zijn legio.
Technisch had hij ook eigen methoden.
Soms gebruikte hij de gansche voorpagina
voor den titel, die steeds zoo doorzichtig
opgesteld wa9, dat de eenvoudige lezer, de
behoefte om den inhoud te kennen, niet
onderdrukken kon. De berichten en het
nieuws werden altijd zoo opgesteld, dat de
gunstige factoren plaats moesten maken
voor de sensationeele zijde van het geval.
Door foto's, die in het toentertijd nog niet
geheel tot ontwikkeling gekomen foto-wezen
op zichzelf reeds sensatie wekten, ver
overde hij dat contingent van zijn lezers,
hetwelk zich tegen den inhoud van het blad
mocht verzetten.
De foto's werden soms op gruwelijke
wijze verminkt. Dezelfde methode werd kort
geleden nog toegepast door een dagelijks
verschijnend geïllustreerd blad, dat de voet
stappen van den illustren voorganger
tracht te volgen, doch er niet in slaagt meer
dan pornografisch te zijn. Ford had name
lijk een ongeluk gehad, waarbij niemand
tegenwoordig was geweest. Op de voor
pagina van genoemd blad weid een foto
afgedrukt, waarop men Ford zag opstaan
van den grond met bebloed gezicht en ge
scheurde kleerenl
Geen honorarium is hem ooit te veel ge
weest om de beste internationale pennen
aan zijn blad te verbinden. Hij wist heel
goed, dat het noodig was om een goede,
voorname facade te hebben. Eén groote spe
culatie van mr. Hearst is echter niet ge
slaagd. Gaarne had hij persoonlijk een po
litieke rol willen spelen. Zonder eenig
succes is hij candidaat voor het burge
meestersambt van Chicago en voor den
gouverneurspost van den staat New-York
geweest. De massa, die zijn kranten las, had
intusschen reeds begrepen, dat zijn politiek
doêl niet oprecht was, en wilde hem daar
om ook niet volgen.
Zijn rol op het politiek tooneel behoort
dan ook tot het verleden, maar hij heeft
zijn oorspronkelijk doel bereikt. Afgezien
van het feit, dat zijn invloed zich gewijzigd
heeft, is hij, wat hij worden wou: de Ame
rikaansche krantenkóning.
BUITENLANDSCH GEMENGD.
UIT DE VLIEGWERELD.
Het laatste nieuws van miss Elder is dat
Laar vliegtuig 400 mijl ten O. van New-York
is waargenomen in goede conditie. Sindsdien
is niets meer vernomen en men begint on,
gerust te worden, daar zij immers de scheep,
vaaTtroute volgt.
Toen mej. Elder een maand geleden onge1-
veer op Long Island aankwam, gaf men baar
ie kennen, dat alleen op verschillende voor
waarden toestemming tot vertrek van da
American Girl gegeven zou worden en drong
men er op aan, dat zij haar vlucht tot het
volgend jaar zou uitstellen, omdat in dit
seizoen de weersomstandigheden boven den,
Atlanlischen Oceaan zoo verraderlijk zijn.
Het onverschrokken meisje lachte de zwart
kijkers uit en zei, dat zij vast besloten was
nog dit jaar dei poging te wagen.
De American Girl veert ongeveer 2-100 L.
benzinei en 90 L. olie met zich, wat men:
voldoende acht voor een vlucht van onge-,
veer 4600 mijl. terwijl de afstand, die de
vliegers denken af te leggen, ongeveer 3600
mijl bedraagt,
Dei vliegers dragen rubberreddingsgordels;'
een vlot hebben zij niet aan boord. Als rant,
soen hebben zij een half dozijn sandwiches
en thermosflesschen met bouillon en koffie
meegenomen.
Vroeger was miss Elders werkzaam bij een
tandarts. Tweemaal won ze een prijs in een
schoonheidswedstrijd. Haar man keurden
haar tocht goed. Pas drie weken geleden
haalde zij haar brevet. Na Lindbergh's sue.
ces besloot zij de eerste vrouw te zijn die
den Oceaan overvloog.
Miss Grayson heeft haar vlucht uitgesteld,
doch zij geeft haar poging niet op. Op het
hooren van het vertrc-k van miss Elder zeidq
zij: „Er is op den Atlanlischen Oceaan
ruimte voor twee vrouwen en roem voor
allen. Wij gelooven dat wij een geheel ander
doel hobbên dan juffrouw Elder en zullen,
met ons program Voortgaan, dat wij meer
dan vijf maanden voorbereid hebben".
De D 1220, die uit Warnemünde was
vertrokken naar Amsterdam, is moeten lan^
den. Het vliegtuig verscheen even vóór halL
vijf boven het Noord-Oostzeekanaal en vloog
in de richting Hamburg. Het streek dan
plotseling op de Elbe neer en voer zonder
moeilijkheden de haven van Brunsbuettel>
Koog binnen. De bestuurders zijn onge-.
deerd.
Er schijnt een defect aan den koeler te
zijn ontstaan. De motor liep anders onbe
rispelijk. Ook een nieuw anker moest wor-i
den aangebracht.
Hedenmorgen om 9.45 Duilsche tijd is
het vliegtuig bij mistig weer opnieuw opge
stegen met bestemming Amsterdam, waar
men gisteren geruiraen tijd voor niets heeft
gewacht.
De bestuurder van de Heinkel-machine
D 1220, ir. Merz, is reeds sedert 1913 als
vlieger werkzaam. Hij is ook in marine-
dienst geweest en heeft daar zoowel de
Azoren als Noord- en Midden-Amerika
leeren kennen. Einde 1914 raakte hij in
Russische gevangenschap, doch slaagde er
na twee vergeefsche pogingen in uit Siberië
to ontvluchten. Hij wist de Duilsche stel
lingen te bereiken en werd als oorlogs
vlieger te werk gesteld. In den laatsten tijd
vloog Merz voor de Duilsche Lufthansa op
hel traject naar Stockholm.
Dr. Heinkel is tot nu toe de eenige, die
het mogelijk acht een watervliegtuig zoo
danig te bouwen, dat het voldoende ben
zine voor een vlucht naar Amerika kan
meenemen.
Het watervliegtuig, dat hij bouwde is
van het*type H. E. 6. eendekker, met twee
drijvers, eon stalen romp, een Beierschen
B M. W.-motor van 800 P.K., terwijl v:er-
23
