Maar béste man
besef toch wat je mist als
je geen Chief Whip rookt t
68s" Jaargang
LËIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 24 September 1927
Vierde Blad No. 20715
VIRGINIA
Ook met kurk en goud mondstuk
Buitenl. Weekoverzicht
Krabbels uit Zwitserland
CUB HUNTING IN SURREY.
PLACE MAUBERT.
RECLAME.
8599
(hief Whip
Besluiten te Genève. Hinden
burg voor den rechtschen wagen.
Onrust in 't Oosten.
Plotseling ie men ter Volkenbondszitting
Vrij hard opgeschoten.. Het Poolsche voor
stel inzake buiten de wet stellen van den
oorlog is eenstemmig aangenomen. Veel
meer dan een opnieuw vastleggen van den
eersten en laatsten stelregel voor den Vol
kenbond, die immers juist voor dit doel is
opgericht, is het niet. Waar nog bijkomt,
dat ook nu weer alleen sprake is van in
den ban doen van een aanvalsoorlog. Wie
zal echter precies kunnen uitmaken, of het
al dan niet een aanvalsoorlog betreft De
grenzen dienaangaande zijn zeer moeilijk
precies vast te leggen, zoodat de kwestie
er altijd een zal blijven van inzicht, wis
selend inzicht zelfs.
Maar: beter zelfs deze platonische ver
klaring dan geen verklaring. Bovendien is
eveneens aangenomen een resolutie, samen
gesteld uit een samenvoeging van de Hol
landsche motie en ideeën van den Fransch.
man Boncour en den Duitscher Bernstorff.
Deze resolutie geeft reeds wat meer hou
vast, rakende de drie groote kwesties: ar
bitrage, veiligheid en ontwapening, doch is
natuurlijk ook nog niet afdoende. Men komt
echter er een eind mee den goeden weg op.
Zelfs zoo, dat jhr. Loudon, onze gezant te
Parijs en tevens voorzitter van de Volken
bondsconferentie voor ontwapening, dit
lichaam waarschijnlijk in November weer
bijeen zal doen komen. Ook een toezegging
van Engelsche zijde, zegge van Engelscne
zijde, dat Engeland in bepaalde gevallen
zijn weermacht in dienst van den Volken
bond zou willen stellen, is ie te waarvan
met blijdschap dient te worden gewag ge
maakt. 't Beteekent weer een kleine voor
uitgang.
Met dit alles kan worden geconstateerd,
'dat de huidige zitting van den Volkenbond,
die niets beloofde, juist vruchtbaar is ge
weest. 't Gebeurt zoo vaak, dat als men
zich ergens niets van voorstelt, het erg
meevalt! Helaas, oo(k het tegenoverge
stelde
Te betreuren is, dat terzelfder tijd dat
te Genève voor den vrede naarstig werd
gewerkt, de Duitsche rijkspresident Hin
denburg al dan niet met medeweten van
Stresemann, daarover is men het niet eens
bij de onthulling van een gedenkt eek en
te Tannenberg opnieuw het „schuld vraag
stuk" heeft aangeroerd. Door de overwin
ning destijds bij Tannenberg, werd Oost-
Pruisen nit de handen der Russen bevrijd
en deze overwinning werd behaald onder
leiding van Hindenburg en Ludendorff.
Dat het voor Hindenburg een eervolle taak
was, om als hoofd der Duitsche regeering
dit monument te kunnen inwijden, is lo
gisch. Waarom daarbij echter nieb alleen
Duitschland's schuld aan den oorlog ge
heel moest worden ontkend, doch daar
nevens het Duitsche leger vrijgepleit van
alle beschuldiging van onwaardige dingen
Het raakt aan aangelegenheden, waarvoor
de tijd nog verre is, zacht uitgedrukt. En
deze woorden moesten te meer aandacht
trekken, waar van re.publikeinsche zijde
alle meedoen aan de Tarmenberg-feesten
werd geweigerd, terwijl de ex-keizer tot
overmaat van ramp de gelegenheid be
nutte, om nog eens van zich te doen hoo
ien in welbekenden geest.
Dat zijn altemaal dingen, die noodeloos
kwaad bloed moeten zetten bij de recht-
sche kringen in Frankrijk en zelfs daar
buiten. En al neemt men het oogenschijn-
lijk niet al te zwaar op, het wordt niet
vergeten en zal tezijnertijd wel weer tegen
Duitschland en het vertrouwen, daaTop te
stellen, worden uitgespeeld.
Toevalligerwijs is ook juist in Oost-Prui
sen de jaarvergadering gehouden der
Duitsch-nationalen, waarbij de bekende
houding ten aanzien der buitenlandsche
politiek door graaf Westarp volledig over
eind werd gehouden. En dit, terwijl de
Duitsch-nationalen thans regeering spart ij
fcijn!
Het zijn evenveel aanwijzingen, dat de
reactie in Duitschland hard aan het werk
is en niet geheel ongegrond ia de vrees,
dat de a.s. 80e verjaardag van Hindenburg,
die zich zelf toch ook beschouwt als „warm-
houder" van de plaats des keizers, ge
heel zal ontaarden in een rechtsche be
tooging.
HINDENBURG.
Er zijn reeds symptomen in die richting
waar te nemen. Aan partijbelang zon zoo
het algemeen Duitsche belang worden ge
offerd. Op zich zelf is het tegenwoordig
niets bijzonders, 't Komt meer voor
Voor een niet gering deel behoort tot dit
laatste o.i. ook hetgeen in Polen voorvalt,
waar de regeering vrijwel in openlijken
6trijd is met het parlement Goed be
schouwd, werpt maarschalk Pilsudski zich
I volledig op als dictator van Polen. Ook al
heeft hij nog niets gedaan, wat met de
Poolsche grondwet geheel in strijd is te
achten. Het parlement dat een der regee
ring vijandige houding duidelijk heeft ge
demonstreerd, wordt eenvoudig met alle
middelen, waartoe de wet slechts bevoegd
heid geeft, ter zijde geschoven. Of dit
evenwel in het belang van Polen is, is een
tweede. En waartoe het op den duur moet
leiden 1 Als van zelf tot staatsgrepen, waar
van de omvang nooit van te voren is te
gissen.
Het is daar in Europa's Oo6ten over het
algemeen anders weer weinig rustig. In
Lithauen is een campagne ingezet tot ver
nietiging der socialistische partijen, die
vooreerst ongetwijfeld als zoodanig ge
slaagd moet heeten. Tusschen Hongarije
en Roemenië botert het bijkans minder
dan ooit.
Het gevaar is groot dat de sovjets, wier
aanzien den Laatsten tijd naar binnen en
buiten geducht heeft geleden, als gevolg
van tal van diplomatieke nederlagen, zul
len probeeren, voordeel te trekken uit al
die verdeeldheid. Merkwaardig is zeker de
berichtenstroom uit Rusland oveT verster
king van den oorlogsgeest en van de oor
logsmacht. Zulks in overeenstemming met
het mobiel maken door de sovjets van de
gedachte, dat Rusland voor een oorlog
staat. Hetgeen evenwel zoo ijverig gebeurt,
dat het wel eens kon gaan als in het geval
van de boeren en den wolf. De komst van
den wolf was zoo vaak aangekondigd voor
loos alarm, dat, toen deze in werkelijkheid
verscheen, niemand er meer aan geloofde
voor de wolf zijn slag had geslagen...
Herfst. De koele morgens, het meer vlak
en onbewogen in teere tinten, de Jura ge
huld in zilveren sluier slechts vaag aange
duid. In de weide rondom ons huis en
lager weer het najaarsconcert der toupins,
der groote en kleine koeienblokken, onbe-
driegelijk teeken, dat de zomer voorbij is. In
de vroegte hooren we ze reeds van uit de
verte naderen", een gebimbam in alle tonen.
Voor het hek verdringen de koeien zich om
zoo vlug mogelijk in de weide te komen,
maar 's avonds kost het moeite ze er weer
uit te krijgen en ze huiswaarts te drijven
om gemolken te worden. Het melken in de
weide als bij ons is hier onbekend, evenzeer
als onze typische melkmeid, daar het mel
ken uitsluitend door mannen geschiedt. De
vacantie van de koeien duurt niet lang, ze
genieten slechts kort van de vrijheid. Tegen
November worden ze weer voor een jaar
opgesloten in den donkeren stal, voor-zoover
ze niet behooren tot de jongeren en uitver
korenen, die van Mei tot October den zomer
passeeTen op de hoogere Alpenweiden in het
gebergte.
Zonder veel spijt hebben we afsöheid ge
nomen van den zomer, want de manier,
waarop hij zich in den laatsten tijd gedra
gen had, liet te wenschen over. Weken
lang had hij ons door het mooiste weer ver
wend, maar op het eind tapte hij uit een
ander vaatje. Het werd orage voor en orage
na. Gelukkig niet zoo erg als bij u in het
Noorden en in vele andere landen, maar
ook hier is heel wat schade aangericht. Aan
het Leman zelf zijn we er nog al goed afge
komen, slechts wat vernielde daken, afge
waaide schoorsteenen en ontwortelde hoo
rnen. Maar verder op in Beneden-Wallis, in
de streek van Diablerets en Aigle is de wijn
oogst geheel vernield. Een zware slag voor
de bevolking, daar de wijnbouw er de hoofd
bron van bestaan uitmaakt. Speciaal de
zondvloed, waarmede de orkaan van 11
Augustus gepaaid ging, heeft veel kwaad
gebrouwen in de Rhönevallei. Alle zijrivie
ren en beken sprongen uit den band en onze
beruchte vriend de St Barthélémy hand
haafde haar oude reputatie. Bruggen, wegen
en spoorlijnen, met moeite na de laatste
bergstorting weer hersteld, heeft ze grondig
onderhanden genomen en voor tijd opnieuw
onbruikbaar gemaakt Maar zoo bont als de
Hollandsche bladen het voorstelden heeft ze
het niet gemaakt. Aan de verwoesting van
het niet-bestaande stadje St. Barthélémy
had zij part noch deel en evenzeer is zij
onschuldig aan de haar ten onrechte aan
gewreven inondatie en onbruikbaar making
van den Simplontunnel, die een honderd
K.M. verder stroomopwaarts ligt en boven
dien veel hooger dan de beek. Slechts het
gedeele van de Simplonlijn gelegen tusschen
het meer van Martigny is beschadigd en
daardoor de rechtstreeksche verbinding van
Genève en Lausanne met Italië verbroken
geworden.
Tijdens die hevige orkaan viel een eigen
aardig verschijnsel waar te nemen, de z.g.
seiches". Ons kalme meer, waar eb en
vloed onbekend zijn, nam plotseling de allu
res aan van een zee en imiteerde gedurende
een half uur een. vloedgolf, waarbij het wa
ter zich herhaaldelijk tot één meter in verti
cale richting verplaatste. Dit verschijnsel
doet zich wel eens vaker op het andere ge
deelte van het meer, op het „grand lac"
voor, maar op veel kleiner schaal. Tot dus
verre is het nog onverklaard.
Korten tijd na die orkaan hebben we in
Genève nogmaals een stormperiode doorge
maakt, ditmaal niet te danken aan atmos-
pherische invloeden, maar aan de baldadig
heid en vernielzucht van een bende kwa
jongens en opgeschoten' vlegels, opgeruid
door heftige redevoeringen van individuen,
die wel gezorgd hebben zelve buiten schot
te blijven. Het was een oproertje in zakfor
maat, dat gemakkelijk door de politie met
behulp der brandweer onderdrukt werd. De
koude douches, waarop de brandweer de
menigte onthaalde, werkten beter dan de
enkele revolverschoten door de politie gelost.
Van een mobilisatie van het Zwitsersche
leger, zooals in buitenlandsche bladen te
lezen stond, is geen moment sprake ge
weest. Alleen het derde regiment infanterie
werd „en piquet" gesteld, kreeg de waar
schuwing zich gereed te houden Het bleek
echter niet noodig ook maar één man onder
de wapens te roepen.
In de stad weer het gewone najaars
aspect, waar de auto's met de diverse natio
nale vlaggetjes den volke verkonden, dat de
zooveelste herfstzitting van het wereldpar-
lement weer begonnen is. In het begin ver
drong alles zich rondom het vergaderlokaal
en de hotels waar de groote mannen logeer
den. Thans neemt het publiek er weinig
nota meer van. Bij het Victoria-hotel en de
Salie de la Reformation zich je nu slechts
een verzameling foto's, een paar gendam-
men, die rustig staan te keuvelen en een
enkele nieuwsgierige leeglooper. Ook de aan
drang voor toegangskaarten voor de assem-
blée's waarvoor indertijd storm geloopen
werd is eveneens sterk afgenomen.
Maar voor het hotelbedrijf, voor de pers
en voor bepaalde coterieën, die er naar bun
keren zich te vertoonen bij de officieele
feestelijkheden, receptie's. gala-voorstellin
gen. plaats vindend tijdens die samenkomst
van de S. D. N., blijft September het hoogte
punt van het saison.
Onder de vele, tijdens deze zitting van de
S. D. N. hiet ter stede gehouden congressen,
verdient, in verband met bet voorgaande,
„Le Congres mondial de la Population ^en
aparte vermelding. Door eenige honderden
vooraanstaande figuren op het gebied van
biologie, statistiek, sociologie en economie
werden er de belangrijkste kwestie s betref
fende bevolking en speciaal overbevolking op
uitvoerige wijze behandeld.
Vooraf was overeengekomen, dat men
zich op sleohts zuiver wetenschappelijk
terrein zou begeven, dat gevoelsargumenten,
ethische en religieuse opvattingen builen
beschouwing zouden blijven. Niet alle spre
kers hebben zich echter aan deze beperking
kunnen houden. Naast de kwestieus der ras
sen en der erfelijkheid, was vooral de
nataliteit een onderwerp van debat, waarbij
zoowel de polygamie als de beperking der
geboorten tot diepgaande discussie's uitlok
ten. Albert Thomas, de directeur van de
R. I. T., wees er nadrukkelijk op, dat de
vraagstukken van bevolking en emigratie
onaf scheidel ijk veihonden zijn en slechts
door een internationale regeling opgelost
kunnen worden. De voorzitter, Sir Bernard
Mallet, had van te voren ook reeds gezengd,
dat hij als doel van dit congres beschouwde
de instelling van een internationaal insti
tuut, belast met het bijeen brengen van
alles wat van beteekenis is voor gezegde
twee kwesties. Door de tot standkoming
van de „Union internationale pour l'étude
des problemes de la population" is het bet-
wijs geleverd, dat alfJhans dit congres prac-
tisohe resultaten heeft gegven. Hoewel het
beestje niet bij zijn naam genoemd is. kan
achteraf dit congres als een strijd tusschen
de voor- en tegenstanders van het Neo-
Malthusianisme opgevat worden. Het bleek
hierbij, dat de voorstanders, vooral onder de
Engelschen en Amerikanen, materialisti-
scher en realistischer dan de volken van
Latijnsche origine, moeten gezocht wordjn.
Tot een 9cherpe eindbeslissing van deze
question bruiante heeft dit congres niet ge*
voeid, maar toch is het merkwaardig, dat 't
de stoot heeft gegeven tot de stichting van
een internationale vereeniging „Le Comité
pour la défense de la vie et de la familie",
welks oprichters behooren tót de meest uit
gesproken tegenstanders van het Neo-Mal-
fhusianisme.
Als slot nog «"enige woorden over de vlie
geniers, die Nederland vertegenwoordigen
op de internationale vLiegtuigmeeting te
Zürich. Het eskadrille maakte een uilne-
menden indruk, vooral de gecombineerde
oefeningen verwekten de grootste bewonde
ring bij het publiek, zoowel als bij de man
nen van het vak. In een der groote Zwitser
sche bladen las ik daaromtrent: „De vijf
Hollanders naderden als in paradepas, zuiver
gericht, vlak naast elkaar. Het leek, alsof
het slechts één toestel was, bestaande uit
vijf onderdeelen, zoo magnifiek werden de
gezamenlijke evoluties uitgeroerd.
Wanneer we in aanmerking nemen, dat
aan deze wedstrijden deelgenomen werd
door de bekendste aviateurs van Europa en
door menig ,As van de aviatiek en als we
weten, dat Zwitserland zelf een uitstekend
corps vliegeniers bezit, dan mogen we vrij
zeker wel eenige waarde hechten aan dit
vleiend oordeel, uitgesproken door een offi
cier van het Zwitsersche militaire vlieg-
corps over onzei Hollandsche aviateurs.
Dr. KLAUS.
Genève, September 1927.
(Van onzen correspondent.)
Londen, 20 Sept 1927.
De werkelijke vossenjacht in Engeland
opent in October. Deze maand echter wor
den de jonge honden in training genomen,
en is het cub hunting nu in vollen gang,
zoodat de jonge vossen, cubs genaamd, al
reeds een vóórproef krijgen van wat hun te
wachten staat in het komende wintersei-
zien, een ondervinding, die hun later veel
te stade zal komen, en hen, niet onwaar
schijnlijk, menigmaal in staat zal stellen
een wissen dood te ontloopeii.
De „meets" hebben plaats om halfzeven
's morgens en worden geheim gehouden,
omdat het jachtcomité gaarne zoo weinig
mogelijk auto's ziet, die de „scent" beder
ven. Daar ik gelukkigerwijze echter den
huntsman goed ken, telegrafeert hij mij den
dag van te voren waar hen te ontmoeten
en zoodoende heb ik gedurende de afge-
loopen veertien dagen verscheidene jachten
kunnen meemaken. De plaats der ontmoe
tingen is uit den aard der zaak in de meest
onbewoonde' streken, en vaak zelfs niet op
den plaatselijken atlas te vinden. Daar
ik gewoonlijk om vijf uur van huis moest,
wanneer 't nog donker is, was het dikwijls
een heele toer om de plaats der bestemming
le bereiken. Overigens wist ik niet, dat er
zulke uitgestrekte onbewoonde terreinen
zijn in deze provincie van Surrey, die alge
meen als dicht bevolkt beschouwd wordt
Behalve door den huntsman en zijn twee
,,whippers-in" in roode rokken, wordt aan
deze proefjachten deelgenomen door den
„Master-of-the-Fox hounds", gewoonlijk
kort M. F. H. genoemd, en een klein aantal
in de omgeving wonende dames en heeren,
natuurlijk allen te paard. De meest gefor-
tuneerden zenden hun paarden naar de
„meet" met hun stalknecht, of als 't een
beetje ver is, met hun eigen auto-camion.
Zelf komen ze per auto en stijgen dan
precies te halfzeven in den zadel. Ik kan
geen rijpaarden bekostigen, en ga dus per
auto, welke ik bij de „meet" laat staan, en
verder te voet.
Men ziet deze maand te voet evenveel
als te paard, daar de jonge vossen nog niet
gejaagd zijn, en inplaats van zoo ver mo
gelijk weg te rennen, zooals ze in de vol
gende maanden doen wanneer ze ouder zijn
en meer ondervinding hebben, nü in
groote kringen om hun hol blijven sluipen
onder dekking van het dichtbegroeide struik
gewas en weer onder aarde kruipen zoodra
ze daartoe gelegenheid hebben.
Gamekeeper en boeren weten natuurlijk
precies, wéér de vossen hun nesten hebben,
en geven 's morgens aan den M.F.H. bericht,
waar deze te vinden zqn. De heele stoet
zet zich dan in beweging, 't geen een
buitengewoon mooi gezicht is. Eén van de
„whippers-in" vóórop, dan de huntsman, om
geven door ztjn 30 40 honden, alle
met den staart in 'de lucht, dan de tweede
whipper-in, en een eind daarachter de M.F.H.
en de jagers, waarvan elk wei-bereden is.
Deze mogen nooit de honden voorbij en
't is een 6trenge etiquette, om onder alle
omstandigheden dicht bij elkaar, en échter
te blijven.
Op het aangewezen punt worden nu de
honden 't struikgewas ingestuurd, 't welk
zéér nauwkeurig doorsnuffeld wordt. Dit
gebeurt alles heel stil, maar op 't oogenblik,
dat de honden den reuk van een vos te
pakken krijgen, beginnen ze oorverdoovend
ta blaffen. Dit is natuurlijk dan het teeken
voor de jagers, dat er voeling is, en voor
zichtig gaan ze vooruit, omdat het, zooals
ik reeds zei, een onvergeeflijke fout is „to
head the flox".' Wanneer deze eenmaal in
't open veld komt, begint eerst de werkelijke
jacht, en gaat het in vliegenden galop. Vaak
echter verliezen de honden den reuk in de
dichte bosschen, en moet ergens anders op
nieuw begonnen worden. Ook vinden de
horden wel twee of meer vossen, in welk
geval de roodjakken veel moeite hebben
ol ar hun honden bij elkaar te houden.
Vossen zijn spreekwoordelijk slim, en in
mijn eenzamen uitkijkpost op een smallen
grasweg tusschen twee groote bosschen, heb
ik een vos wel tien keer van 't eene in 't
andere bosch zien springen en terug met
de honden niet meer dan een meter of twin
tig achter hem. Dit is natuurlijk een zeer
opwindende ondervinding, en menigmaal had
ik moeite me doodstil te houden, 't Is een
eigenaardige eigenschap van jachthonden,
dat ze slechts op reuk afgaan en hun oogen
zoo goed als niet gebruiken. Er waren een
stuk of vgf oudere bonden in 't „pack" en
hun schranderheid was opmerkelijk. Toen
't heele „pack" weer het bosch in vloog,
zag ik één van deze blijven staan en, net
als ik, den grasweg afturen. Plotseling kwam
de vos weer terug, de bond had hem on
middellijk in de gaten, sloeg aan, en twee
minuten later haa 't „pack" hem te pakken
en verscheurd, een halve meter van waar
ik stond. Het werd me wel een beetje kond
om 't hart. De huntsman was ook dra ter
plaatse, sloeg met zijn lange zweep de hon
den van den vos af en sneed dezen kop en
staart af. Deze laatste wordt gewoonlijk
aan de- eerste dame gegeven, die op de
plaats van de „kill" aankomt, en is een
zeer begeerd teeken van onderscheiding. De
kop wordt vaak „opgezet" en de rest van
de vos wordt dan in de lucht gegooid, van
waar de honden hem opvangen en opeten.
Soms, bijvoorbeeld gisteren, kunnen de
honden geen spoor van een vos vinden. In
dergelijke gevallen wordt er besloten één
op te jagen uit zijn hoL Een kleine fox
terrier van een man, die speciaal voor dat
doel meegaat, wordt dan 't hol ingestuurd,
en het „pack" op een afstand in bedwang
gehouden. Mij werd ook gevraagd plaats
te nemen bij één van de vele uitgangen
van het hol. Zooals het geluk het nebben
wilde, hoorde ik na eenige minuten span
nend wachten een onderaardsch gerommel,
en een seconde daarna vloog een vo4 't hol
uit, op de hielen gevolgd door den temer.
Vos en hond kwamen met één reuzensprong
m een moeras te land. Ik zag den terrier
voor een oogenblik op den rug van den
vos; deze echter draaide zich bliksemsnel
jn zijn sprong half om, beet venijnig teru^
ön had zich in een oogenblik losgerukt.
Ik gaf onmiddellijk het alarm, waarop da
jachthonden direct in actie kwamen.
Voor een uur zag ik niets meer. Toen
kwam de stoet terug. Honden en paarden
bek-af, maar géén vos. Reinaard was hen
weer eens te slim af geweest en in mezelf
had ik daar veel pret in.
Gedurende vele eeuwen reeds heeft de
place Maubert een zeer slechten naam, en
tot op den huidigen dag heeft ze dien ge
houden. Onder de arme bevolking van Parijs
is ze een van de meest bekende Parijsche
pleinen, niet minder bekend dan de place
de l'Etoile bijvoorbeeld. Eeuwenlang al is
ze een centrum waar samenvloeit de diepste
misère, de laagste dronkenschap en alle
misdadigheid. In den loop der tijden is
de place Maubert zelf zeer veranderd, maar
verscheiden straatjes en stegen, die er op
uitloopen rechtvaardigen nog steeds haar
oude, treurige reputatie.
Als ge heel héél oude vervallen huisjes
wilt zien. zóó oud en vervallen, dat ze
bijna in elkaar zakken, met heel nauwe
deurtjes, en kroegjes van een zeldzaam
sinister uitzicht wandel dan eens door
