PUROL
ONRECHTMATIG BEZIT
No. 20655
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 16 Juli
Derde Blad Anno 1927
Buitenl. Weekoverzicht.
PARIJSCHE BRIEVEN.
OVERZICHT KAASMARKTEN.
VOOR DE HUISKAMER.
FEUILLETON.
Geen resultaten van de ontwa
peningsconferentie De strijd
om de kieswet en de ambtenaars
salarissen in Frankrijk Het
overlijden van drie bekende
persoonlijkheden.
De CoolidgR-conferentïe te Genève, in
casu de bijeenkomst van de delegaties van
Amerika, Engeland en Japan tot het zoe
ken van bepalingen ter beperking van de
maritieme bewapening is, wat het resul
taat betreft, neg vrijwel even .ver als een
week geleden. Misschien zelfs zou men
thans van een negatief resultaat moeten
spreken, omdat door dat eindeloos rekken
der besprekingen en door die voortdurend
weer aan den dag komende meeningsver-
schillen, over het algemeen het vertrouwen
in de goede bedoelingen dezer drie mo
gendheden een knak heeft gekregen, en de
hoop op beperking der bewapening ter zee
tot weinig boven het nulpunt is gedaald.
Zóó diepgaand werden in het begin dezer
week de verschillen da-t men vreesde voor
een breuk en het was daarom dat op voor
stel van Amerika de moord op den ler-
schen minister O'Higgins werd aangegre
pen als voorwendsel om de conferentie voor
onbepaalden tijd te verdagen. Aldus kreeg
men wederzijds gelegenheid olie op de ko
kende golven te gieten en de diverse voor
stellen nog eens rustig te overwegen. In
derdaad scheen deze oplossing succes te
brengen, immers gedurende de laatste da
gen werden, steeds meer optimistische be
richten de wereld ingestuurd, ja zelfs werd
er gemeld dat over alle linies overeenstem
ming was bereikt, in verband waarmede
Donderdag de conferentie weer in open
bare zitting zou bijeenkomenHelaas,
nu deze vergadering achter den rug is, is
het wel duidelijk dat die geheele bericht
geving enkel en alleen ingesteld is geweest
op het geruststellen der verontruste naties,
die met angstige voorgevoelens het ver
loop dezer conferentie volgen! Want kort
en goed gezegd is er niets, maar dan ook
niets verbeterd in de algemeene situatie.
Het kruisersprobleem is in vollen omvang
(blijven bestaan en de redevoeringen van
Bridgeman, noch van Jellicoe of Gibson
hebben ook maar een simpele lichtstraal
vermogen te werpen in het vrij duister ver
schiet Amerika dringt nog altijd aan op
beperking van de totale tonnenmaat in
iedere scheepsklasse en wil eerst praten
over het aantal groote kruisers, nadat de
totale tonnenmaat aer kruisersklasse i9
vastgesteld. Doch Engeland gaat daarmede
niet accoord. Het wil de totale tonnen
maat niet vaststellen, zoo lang onbekend
is hoeveel groote kruisers van tienduizend
ton Amerika wenscht, omdat het in de
eerste plaats kleine kruisers van noode
heeft en dan niet voldoende tonnenmaat
zou overhouden om het aantal groote krui
sers op een peil te houden, hetwelk dat
van Amerika (dat juist deze laatste sche
pen wil bouwen) te evenaren Ter open
bare zitting nu hebben de leiders der de
legaties elkaar harde waarheden gezegd,
maar geen van allen een vinger uitgestoken
om de conferentie uit de impasse te red
den, behalve dan graaf Ishii, de Japanner,
die mededeeling deed van een nieuwe Ja
pansoh bemiddelingsvoorsteltien groote
kruisers hoogstens voor Amerika en Enge
land en hoogstens zeven voor Japan. Wan
neer wij echter zien dat Bridgeman er in
z'n groote rede Amerika een scherp ver
wijt van heeft gemaakt dat het aanvan
kelijk niet minder dan 25 van dergelijke
kruisers heeft geëischt, dan wordt het. dui
delijk dat dit verschil te groot zal blijken
te zijn en voor Amerika niet te aanvaar
den
Naast deze crisis te Genève is er één van
minder imposanten omvang dreigen te ont.
6taan in Frankrijk, waar het ministerie-
Poincaré op ernstige wijze in gevaar heeft
verkeerd. Ten eerste was daar het ontwerp
eener nieuwe kieswet, waarvan de behan
deling in de Kamer tot stormachtige too-
neelen aanleiding heeft gegeven. Al wat
conservatief is verklaarde zich tegen deze
■wet, die de evenredige vertegenwoordi
ging ter zijde schuift en het oude arron
dissementstelsel, hetwelk, naar men ver
wacht, aan links groote winst zal brengen,
in eere herstelt. Poincaré won, maar nau
welijks was de kieswet door Kamer en Se
naat aanvaard of er dreigde een nieuw ge
vaar, in verband met de plannen tot ver-
hooging der ambtenaars-salarissen, die
Poincaré alleen voor de hooger geplaatste
ambtenaren van terugwerkende kracht
wilde doen zijn, te weten vanaf 1 Augus
tus 1926 De financieele Kamercommissie
ging hiermede niet accoord en niet zonder
reden werd er gevreesd, dat de rechter
zijde, nog boos over de kieswetnederlaag,
zich als één man tegen het ministerie zou
verklaren. Dat het tenslotte zóó erg niet
geloopen is, moet alleen worden geweten
aan het feit dat Poincaré de portefeui'le-
kwestie stelde, waardoo*- tal van tegen-
tegenstanders aan het we:felen zijn ge
bracht, terecht vreezende dat de franc in
gevaar zou komen, wanneer er een nieuw
kabinet zou optreden. Nadat de minister
bij wijze van tegenprestatie had toegezegd
ook voor de lagere ambtenaren de terug
werkende kracht te doen gelden indien aan
het einde van het jaar de financieele toe
stand aanmerkelijk gunstiger is dan thans
kan worden voorzien (waaraan overigens
vrijwel niemand gelooft), werden de cre-
diieten goedgekeurd en zijn Kamer en Se
naat op reces gegaan, vermoedelijk tot 15
October a.s. Poincaré heeft dus drie maan
den rust en eerst daarna zal blijken of
zijn positie door de kwesties der afgeloo-
pen week heeft geledenhetgeen niet zeer
waarschijnlijk lijkt, waar de kosten van
het levensonderhoud en de belastingen zoo
hoog zijn dat het herstel van den franc bij
de bevolking boven alles gaat.
De vermelding van eenige gebeurtenissen
van geheel anderen aard moge dit over
zicht besluiten. Wij bedoelen de natuur
rampen in Duitschland en Palestina, die
niet alleen ontzettende verwoestingen heb
ben aangericht, maar helaas ook honderden
menschenlevens hebben opgeëischt, en ten
slotte de dood vari een drietal personen
van groote bekendheid. Ten eerste van
O'Higgins, de Iersche minister van Justi
tie, die door moordenaarshand ten offer is
gevallen aan de broedertwisten onder de
Iersche patriotten, waarvan de uiterste
linkervleugel zich niet wil schikken in de
verzoenende houding, die de meerderheid
in den Vrijstaat in het Britsch-Iersehe
vraagstuk heeft aangenomenEen
trieste daad, die echter weinig andere ge
volgen zal hebben dan een verzwakking
van de positie der onverzoenlijker
Ten tweede, het onverwachts overlijden
van Iwan KutiskeT, de hoofdpersoon van
het beruchte proces, dat al sinds langen
tijd te Berlijn wordt gevoerden ten
slotte: de dood van den Duitschen gene
raal Max Hoffman, den man van den vuist
slag, waarmede hij bij de vredesonderhan
delingen te Brest Ui^wsk, die einde 1917
e«n begin 1918 plsets bedden, na weken-
lfin? geredetwist t"'«?chen Ti otzki en Kühl-
mann, zijn antwoord aan Kuneneff verge
zeld zou hebben doen gaan!
(Van onzen Parijschen correspondent.)
(Nadruk verboden.)
DE STRAAT DER VREUGDEN.
Parijs, 3 Juli.
Vreemdelingen die naar Parijs komen en
aan den portier van hun hotel vragen waar
zij het echt Parijsche leven kunnen zien,
krijgen ten antwoord: ,,Dan moet u gaan
naar de rue Pigalle!" En als hij familiair
met hen is, voegt hij er aan toe: ,,Daar
ligt het voor 't opscheppen, huis aan huisl"
Die hotel-portier is met alleen een men-
schen-kenner, hij is thuis in de litteratuur
van zijn tijd. Hij heeft ,,Ouvert la nuit"
gelezen ,en „Minnit place Pigalle" en zoo
veel andere moderne boeken. Bovendien is
hij een spaarzaam man. Van tijd tot tijd,
wanneer de zaken eens wat minder goed
gaan in de genoemde straat, krijgt hij be
zoek van een afgezant van een der aldaar
gevestigde etablissementen, die hem een
bankbiljetje in de hand drukt en hem uit
noodigt eens een fleschje champagne te
komen drinken, kosteloos natuurlijk, om
met eigjen oogen zich te overtuigen hoezeer
dat huis aanbeveling verdient. Hij weet,
dat onder ,,het echt Parijsche leven" de
vreemdelingen verstaan een soort cham
pagne-cocktail van vrouwen, jazz-bands en
serpentines hoe onwaarschijnlijk zulke
ook moge klinken en dat men bij een
hotel-portier bij voorkeur die inlichtingen
zoekt, welke onder de rubriek meer vul
gair vermaak ressorteeren.
Maak uit deze inleiding nu echter ook
weer niet de gevolgtrekking, lezer, dat de
rue Pigalle een onbehoorlijke straat zou
zijn. Het gaat er niets onbehoorlijker toe
dan in zoovele andere straten van Mont-
martre en van het centrum. Overdag is het
er zelfs burgerlijkjes eenvoudig. Heel ge
wone winkels wachten er op klanten. Een
couturier een van de beste van Parijs
voor bescheiden beurzen vertoont er
zijn model-japonnen, smaakvol uitgespreid
in de étalage Een schoenmaker in een
donker hol aan de straat, vuil en romme
lig als nu eenmaal deze schoenmakers-
werkplaatsen schijnen te moeten zijn, klopt
er zooltjes aan kokette dames-schoentjes.
Een kapper, ook alweer met open deur,
scheert negers en blanken. En zelfs vindt
ge in de rue PigaLle, de eenige twee Hol-
landsche restaurants in Parijs, waarvan
dat op No. 36 dezelfde handteekening als
dit artikel draagt en dus het beste is.
Overdag is de rue Pigalle een gezellige,
drukke verkeersstraat, nauwe, langzaam
omhoogloopende geul van de Trinité-kerk,
achter de Opera, stijgend naar den bui
tenboulevard en de ,,butte", met de blanke
Sacré-Coeur-basiliek op den achtergrond,
tegen den blauwen hemel als een fata
morgana, 's Avonds omstreeks halftwaalf,
tegen het uur, dat de schouwburgen leeg-
loopen, verandert zij van verschijning, en
terwijl overal in de licht-stad de lampen
gedoofd worden -en stilte en duisternis de
straten vullen en de huizen, ontvlamt zij
van licht-geschater en muziek-gejuich.
Sinds vele, vele jaren zijn hier de voor
naamste cabarets, dancings en nacht-res
taurants gevestigd,,Abbaye de Tholeine",
,,Rat 'Mort", „Monico", ,,Pigalls", ,,La
Junie" Royal," „Savoy", „Imperial",
„ChSteau Caucasien" en kleiner grut zon
der tal daartusschen, zij mogen van eige
naar verwisselen, en vaak ook van vogue,
van gedaante en van naam, zij blijven op
dezelfde plaats, en licbt-reclames van dui
zenden gloeilampen en kwikgasbuizen ma
ken eiken nacht op nieuw deze straat tot
een verrassende feeërie. De grootvader van
den koning van Engeland kwam hier al
boemelen in een tijd dat- koTte rokjes het
summum waren van indecentie, en de
French cancan de eenige onzedelijke dans.
En nog, wanneer de prins van Wales in
Parijs is, komt hij zich in de rue Pigalle
amuseeren.
Al deze huizen zijn van een volmaakt
onschuldige vroohjkbeid. Het eenige wat
de moralist hun verwijten kan, is dat zij
u op een geweldige manier het geld uit
den zak kloppen, u nopend champagne te
drinken tegen fancy-prijzen op een uur
dat het voor uw lichaamsonderhoud beter
zou zijn op een bed onder de wol te lig.
gen. Voor het overige is het recept steeds
hetzelfde en zeer eenvoudig. Ge kunt een
van die inrichtingen verlaten en een an
dere binnengaan, nauwelijks zult ge be
merken dat ge van omgeving veranderd zijt.
Overal wit-gedelcte tafeltjes, bedauwde
koel-emmers, schalen met fruit en koekjes
en champagnekelken, overal een stoet van
bedienden, gerokt, geschort, gekield al naar
hun graadeen paar beroeps-dansers, een
handjevol danseressen, gekleed als dames,
doch de aandacht trekkend door onbe
scheiden blikken en opvallende schmink,
overal een orkest van als bezeten muzi
kanten, spelend alles door elkaar, schijn
baar zonder zich aan elkaar te storen en
zonder ophouden. En op een klein dans-
vloertje, hoe nauwer hoe liever, trappelen,
en schuiven, en steppen en glijden de pa
ren, terwijl men van de stoelen en banken
rond de tafeltjes hen bekogelt met serpen
tines en knikkers van week celluloid of
De aanvoeren en hoogste noteeringen waren:
Wagens Goudsche Leidsche
gestempelde
ligte ligte zware
(1) (2) (1) (2) (1) (2) (1) (2) (1) (2)'
11 Juli Oudewaler 133 100 120 f37 f38 f38 f43 f 45 f 44 f f— f f— f— f
12 Juli Bodegraven 379 360 344 f42 f425 f42 f44 f 46 f48 f47 f47 f52 f— f— f
13 Juli Woerden 527 391 396 f41 142 f44 f44 f45 f 48 f46 f50 f49 f— f—f
14 Juli Gouda 413 325 270 f 43 f 42 f 48 f 45 f 45 f 49 f 48* f 485 f 50 f f f
14 Juli Alph.a.d.R. 57 57 47 f f f f43 f47f47 f f f50 f f f
15 Juli Leiden 213 119 115 f45 f44 f 47 f f f f f f f 46 f 44 f 47
(1) Zijn de opgaven der vorige week.
(2) Zijn de opgaven van 1216 Juli 1926.
katoen. Een gedetailleerde beschrijving kan
ik u besparen. Over de geheele wereld is
dit soort nacht-vermaak al sinds vele jaren
hetzelfde. Ik heb het in Den Haag gezien
in „Des Indes", in Amsterdam in „de
Kleine Club", en in den Dierentuin te Ba
tavia. Wat alleen verschilt is de mentali
teit van de merschen. En dit waar te
nemen is zeer interessant. Iedere Hollan
der, die het in Parijs ziet is verrast eener-
zijds door de onschuldige vroolijkheid en
anderzijds de aanstekelijke overtuiging
waarmee het hier geschiedt. Is er in de
jool in andere landen altijd iets opge
schroefds, iets kunstmatigs, wat aange
kweekt moet worden met de noodige alco
hol en bovendien meestal iets dubbelzin
nigs, dat voor den nuchteren, zedelijk ge
zonden bezoeker een hinderlijk bijsmaak
je geeft, in wat de hotel-portier met een in-
san<ueerend glimlachje noemde „het echt
Parijsche leven" is de pret, althans van
Fransche zijde, kinderlijk en oprecht. Het
zit 'm in het feit, dat de Fransehen de
Fransche vrouwen vooral groote kinde
ren zijn en zich nog op eclit kinderlijke
manier kunnen vermaken. Daarom zijn zij
ook zoo bemind over de wereld. Een
„harmlos" gemoed is zoo zeldzaam tegen
woordig, en oprechte, ongekunstelde vroo
lijkheid is wellicht nog zeldzamer.
Het zijn natuurlijk niet allemaal echte
dames, de Fransche vrouwen die ge in de
,,boites-de-nuit" van de rue Pigalle aan
treft. De goed aangeschreven nacht-res
taurants laten behalve de danseressen, die
aan het huis verbonden zijn (en die tus-
schen twee haakjes hiervoor betalen in
plaats van betaald te worden) geen onver-
gezelde bezoeksters toe.
Onnadenkende Hollanders vragen mij wel
eens wanneer al deze Franschen toch eigen
lijk werken. Zij zieD de nacht-restaurants
avond aan avond vol, tot 5, 6, 7 uur in den
ochtend, doch zij veTgeten dat het eiken
nacht weer andere menschen zijn die zij
er zien, en dat op een hoogst enkele uit
zondering na de Franscben, die ge hier
ontmoet, maar een of twee keer in het jaar
een dergelijke inrichting bezoeken, bij ge
legenheid van een familie-feestje of een
dag dat er voor hen een bijzondere aan
leiding toe bestaat.
Trouwens 90 pet. van de menschen die ge
ziet 's nachts in de rue Pigalle, zijn vreem
delingen of provincialen.
leder die enkele dagen naar Parijs komt,
wil althans één dit keer hebben meege
maakt. Al is het dan ook niet het „echt
Parijsche leven" wel verre vandaar!
toch zit er iets fascineerends, waar het
's nachts, terwijl ieder ander slaapt, drukker
en lichter is dan waar ook overdag. Heel
het nachtleven is hier bijeengedrongen. De
files van luxe auto's en taxi's, tegen mid
dernacht daverend en toeterend tegen de
hellende straat opgeklommen, wachtend nu
voor deuren, waaruit het licht en de muziek
naar buiten barsten als wijn die uit de spon
ning spuit, de deftige, kleurig-geuniformeer-
de portiers met een legertje stoeiende, dra
vende chasseurs onder hun bevelen; de
lichtreclames als een vuurwerk-bouquel in
alle kleuren, en vooral de bonte menigte,
slenlerend over de trottoirs of uitstappend
uit de auto's alles werkt samen om aan
deze nacht-straat een zoo intense levendig
heid en vreemde interessante bekoring te
geven, dat ge onwillekeurig geboeid wordt
en meegesleept en niet besluiten kunt naar
bed te gaan.
Dit curieu9e mengelmoes op hel trottoir,
het is nog haast interessanter dan wat daar-
DE TIEN SCHIJVEN.
Hoe plaatst ge 10 schijven in zoodanige
figuur, dat er 5 rijen, elk van 4 schijven,
gevormd worden?
binnen te zien is in de nacht-lokalen. Bin
nen ziet ge niet die schreeuwende tegenstel
lingen van weelde en armoe. Binnen schit
tert alles, al is het dan ook niet allemaal
goud wat er blinkt. Hier, vaak in regen en
kou, liggen in lompen gehulde menschen-
wrakken te 9lapen en wie weet te
droomen, tegen een stoep of een deurkozijn.
Schooiertjes en drank-ondermijnde grijs
aards venten de derde editie van den „In-
transigeant"moeders met zuigelingen op
den arm venten bloemen of duwen een klein
meisje vooruit om u een aalmoes af te drei
nen. En daarnaast en daardoorheen slente-
ten giegelend en lonkend vrouwen van alle
mogelijke leeftijden, van allen mogelijken
9tand. Bepoederde handen worden gelegd op
smokings; parel-behangen décoleté's ver
schijnen er omlijst door de meest trieste of
walgelijke armoede.
Meer nog dan iemand anders voelen de
negers zich thuis in de rue Pigalle. 's Nachts
is het hun arbeidsveld, als drummer of
portier, danser of olown. 's Ochtends slapen
zij er, en 's middag9 bevolken zij er de
café's en de kapperssalons, staan te praten
met blanke vrouwen, spelen een partijtje
biljart in het neger-café op den hoek van
de rue La Bruyère, eten maiskolven en
stroopwafels bij den bruinen Amerikaan-
schen restaurateur Mitchells. Nergens in
Parijs ziet ge zooveel negers bijeen als hier.
De rue Pigalle is ..the street of all na
tions", de straat van alle nationaliteiten. Ik
zei u al dat er twee Hollandsche café's zijn,
verder vindt ge er een zeer aardig Spaan-
sche dancing, „Sevilla" geheeten, met wer
kelijk prima Spaansche danseressen (en
champagne is in „Sevilla" niet obligatoire),
een Turksch nacht-restaurantje „Le Harem",
een „Chateau Caucasien" met zeer goede
Russische muziek en dan9, een Engelsch
cabaret onder den naam van „Kean" en nog
wat meer naar beneden, naast het „ThéAtre
Rothschild" dat men nog aan het bouwen is
en dat het mooiste van de wereld moet wor
den, een Engelsche bar, waar Fred Payne
eeTi cliöntèle heeft, voornamelijk samenge
steld uit girl9 van den Moulin Rouge en het
Casino de Paris.
Alle talen worden gesproken ln ddt mo
derne Babel, de rue Pigalle, die van den
nacht een dag maakt, en waar heel de we
reld samenvloeit. LEO FAUST.
RECLAME.
Doos 30-60,Tube 80 ct.Bij Apothen Droqistea
5812
Naar 't Engelsch van DOROIHEA GERARD.
Doot Mr. G. KELLER.
19)
Als het eenmael zoo ver was, zou
de tijd zijn gekomen om na te gaan,
of de zaak het offer waaTd was, want
zij bleef het nog altijd als een offer
beschouwen. Trouwens, liefst kiest men
zelve een man en laat de keuze niet over
aan het lot of het geweten. Ondersteld, dat
zij vrij in haar keuze ware. dan was zij
overtuigd, dat zij het liefst had gehad eeni
echtgenoot met een baard, een korten, brui
nen baard, zoo iets als de vreemdeling
droeg, dien zij onder den lindeboom had
bespied, was het intusschen niet dezelf
de boom geweest als waarop zij nu zat?
En wat het gelaat en de gestalte betreft,
ook die mochten overeenkomen met die van
den onbekenden binnendringer. Dat zou
zeker geen van beiden kwaad hebben ge
daan.
Maar weg met al wat op fantasie lijkt
en terug tot het vraagstuk, hoe de uit haar
bezit gedreven familie benaderd? Onder
haar eigen naam was dat onmogelijk na
tuurlijk Niet alleen haar nationaliteit, maar
ook haar gansehe persoonlijkheid moest
daarvoor vermomd worden Maar dal was
geen bezwaar, veel eer het legendee'l Der
gelijke dingen gebeuren vaak. in hel wer
kelijke leven en in romans, vooral in
romans. Het vooruitzicht van een onmis
bare vermomming was juist iets om Katya s
verbeelding te prikkelen.
Zij had nu al drie maanden lang over de
mogelijkheid zitten soezen, maar eerst gis
ter was iets. dat leek* op een oplossing van
de moeilijkheid voor haar geestesoog op
komen doemen. Want gisteren had zij van
de schooljuffrouw gehoord, dat Kazimira
Swigello naar Zalkiew was vertrokken om
daar een open lucht-kuur te ondergaan.
Zalkiew wa9, gelijk Katya wist. een druk
bezochte badplaats in de Oostenrijksche
Karpathen. zeeT in trek gekomen nu er een
spoorweg heen liep. Kon ooit iets geluk
kiger treffen? Want op zoo'n badplaats,
openstaande voor den gaanden en komen
den man, behoelde niemand in het oog te
vallen. En de bekendheid met Kazimira.
welke op de een of andere manier moest
worden verkregen, moest onvermijdelijk lei
den tot de kennismaking met de broeders,
die, daar Krakau niet ver weg lag, haar
zeker zouden opzoeken. Volgens Panna
Rudkowska belaa'de de oudste broeder, de
ingenieur, de kosten van de kuur van zijn
zuster. Hij was in den laatsten lijd flink
vooruit gekomen, naar het scheen, en had
het vooruitzicht op een goede betrekking er
gens in Bulgarije Dit alleen scheen reeds
een reden voor haar te zijn om spoed met
de zaak te maken want als een van de
breeders niet meer binnen bereik was, zou
haar plan de helft van zijn kan? op succes
verliezen Maar hoe zich een identiteit ver
schaft. waarmee zij bij Kazimira aan boord
zou kunnen komen? Daar zat de moeilijk
heid. Natuurlijk schoot er niets anders over
dan een valschen naam aan te nemen.
Maar nu kwam de moeilijkheid van het pas
poort, een nog lastiger kwestie nu de onrus
tige lijden aanleiding waren om een pas
scherper te controleeren.
Katya zat daarover te piekeren, toen een
lichte stap op het grindpad haar het hoofd
deed omwenden. Het was Nationka slechts,
die iets kwam vragen omtrent de grootte
van de letters waarmee zij een stel doeken
moest merken. Een vriendelijk lachje krulde
Katya's lippen, want zij mocht het meisje,
dat zij haast van kindsbeen had gekend,
zeer graag.
Toen zij, nadat de kwestie van de letters
j was opgelost, met haar oogen het zwart
harige meisje volgde, dat zich weer over
het grindpad verwijderde, moe9t Katya
glimlachen om een herinnering welke bij
haar opkwam. Wat was dat toch een malle
vergissing van den commissaris van politie
geweest om Nationka voor haar aan te
zienl En wat had hij een wroeging aan den
dag gelegd! Niet zonder reden. Maar toch,
zoo op den rug gezien wa9 er toch wel wat
tot zijn verontschuldiging aan te voeren. De
gestalte en de kleur van het haar kwamen
met de b^re overeen. In eenig officieel sluk,
bijvoorbeeld in een paspoort.
Langzaam ging Katya rechtop op haar
bank zitten. Was dat een inspiratie of enkel
een begin van krankzinnigheid?
Na een minuut lang van ingespannen na
denken kwam Katya tot de slotsom, dat het
een gelukkige ingeving was. Ja. in hoofd
zaak kwamen zij met elkaar overeen. Dat
de eene een knap gelaat had en de andere
een leelijk. deed er niet toe, daar in offi-
cieele stukken geen oordeel over hel uiter
lijk schoon wordt uitgesproken maar vol
staan wordt met de kenmerken voor een
signalement. Er zou geen verschil zijn op te
j merken, dat ook maar de minste achter
docht zou wekken. En Nationka's Poolsche
naam was op zich zelf al een uilkomst.
Met behulp daarvan en van haar kennis
van het Poolsch, dat zij sedert haar jeugd
vloeiend had leeren spreken, was het in den
haak met de verdonkeremaning van haar
nationaliteit. Een ander voordeel was de
omstandigheid, dat Nationka geen enkel
familielid had, geen ouders die zich er in
zouden kunnen mengen, geen broeders cf
zusiers, die hun onderzoekenden neus in de
zaak zouden kunnen steken.
Nationka's papieren was het eerste wat
zij noodig had, en Katya wist, dat zij ze
even gemakkelijk in haar bezit zou kunnen
krijgen als Nationka's hoofd, als zij daarom
had gevraagd. Als zij eenmaal de papieren
had, dan kwam in de tweede plaats de com
missaris van politie aan de beurt. Voor der
gelijke dingen kon hij haar nuttig zijn.
Een paar minuten later was Katya in de
naaikamer aan het pTaten met Nationka.
„Luister eens, Nationka, je hebt je papie
ren te Feliksolo, niet waar? Ik bedoel je
doopacte en het trouwbewijs van je ouders.
„Ja, meesteres, zoo is het."
„Nu, haal ze morgen. Ik heb ze noodig.
Je wilt mij ze wel toevertrouwen, niet
waar? Slechts voor een paar dagen."
„Mijn meesteres weet wel, dat ik haar
van ganscher harte vertrouw." zeide Na
tionka terwijl hare donkere oogen vochtig
werden van ontroering.
„Ja. dat weet ik. Maar de papieren zijn
het eenige wat ik noodig heb voor het
oogenblik. Zorg. dat je ze mij brengt."
„Daar kunt u op rekenen," zeide Nation
ka, blindelings gehoorzamend. Te vragen,
wat Katya met haar papieren wilde begin
nen. kwam evenmin bij het naaimeisje op
als dat Katya er aan dacht haar die mede
te deelen.
Dien avond begon zij Malania Pelrowna
op de komende gebeurtenissen voor te be
reiden. Zij deelde haar niet alles mede, dat
zou tot op het allerlaatste oogenblik worden
uitgesteld, maar alleen de algemeene trek
ken van haar plan. Het was geen moeilijke
taak voor haar, want sedert het begin van
de onlusten verkeerde Malania eiken nacht
in de overtuiging, dat zij in haar bed ver
moord zou wordn. De mededeeling dat zij
den zomer zouden doorbrengen te Zalkiew,
onder de beschermende vleugels van deo
Oostenrijkschen adelaar, leek haar een ver
ademing, al keek zij er ook ten hoogste ver
baasd over. Hoewel zij nog nimmer tevoren
de grenzen van haar geliefd vaderland was
overgetrokken, vond zij het thans een heer
lijk vooruitzicht ongedeerd aan de andere
zijde er van te vertoeven. Gretig overhan
digde zij de papieren welke noodig waren
voor de aanvrage van een paspoort.
„Zal het lang duren eer we het krijgen?"
vroeg zij.
„Ik denk het niet, al9 ik het geluk heb
den commissaris op zijn bureau te treffen.
Ik zal er morgen zelve heen gaan. Zaken
zijn altijd veel gauwer in orde, als je ze
mondeling afdoet."
Toen den volgenden dag Katya met de
noodige papieren in de hand onaangediend
het bureau in kwestie binnenstapte, scheen
de uitdrukking op het lederachtige gelaat
van den Pool inderdaad de vrees van Ma
lania eenigszins te rechtvaardigen.
(Wordt vervolgd).
