Humor uit het Buitenland.
NIEUWS UIT BELGIE.
Mijn indrukken uit Amerika.
Dominó, tot ouderlingen,,Ik zal vandaag spreken
over spilzucht. Het zal misschien aanbeveling verdienen,
de collecte vóór de preek te houden."
(Passing SfoowJL
Deugdzaam meisje, tot haar broertje dat gestra.fi is om
dat hij jam snoepte ,,Wel, het is heelemal je eigen
schuld. Zei je geweten Je dan niet, dat iemand het
zou kunnen zien (Punch).
fcLieve, dat mee is niet erg schoon."
„Maar man, dat begrijp ik niet Ik heb er Dog net de
2eep mee gesneden." {Humorist).
Zij: „Zeg, heb je gehoord dat de ouwe heer van *t Veld
zijn geheugen beelemaal kwijt
Hij„Wat een pech. En nou he "k em net de vorigs
week dat tientje terug gegeven dat ik van em geleend
had." (Humorist).
„Ik hou Diet van die feestdagen. Je voelt je zoo ge
woon. al6 niemand verder ook werkt."
(Lohdon Opinion).
Dader van den aanslag was een uitge
weken Rus, die met opzet zijn daad pleeg
de. De juist uit Londen verdreven Russi
sche gezant Rosengolz, die bij Wojkow
stond, werd geheel ongemoeid gelaten. Het
gold alleen Wojkow, dien men als een der
intellectueel verantwoordelijk te stellen
leiders kan beschouwen voor den laffen
moord -op de tsarenfamilie in de buurt
van Jekaterinenburg. Als wraak voor deze
moordpartij beging de dader zijn daad van
vergelding. De nuchtere verstandsredenee-
ring is daarmee aanwezig in voldoende
mote volgens de oude leer vanoog om oog
en tand om tand. Maar, zooals reeds ge
zegd, daarmee is men er niet. In onzen
tijd gelden andere hoogere regelen van
moraal en zedelijkheid en daarmee is de
politiek© moord ten eenen male in strijd.
De tijd van het eigen-rechter-zijn is, ge
lukkig, voorbij.
En zooals altijd, draagt deze moord geen
sympathie aan voor de partij die er voor
verantwoordelijk is te stellen Zelfs bena
deelt deze daad betrokken partij en brengt
zij vele onschuldigen in ongelegenheid. In
de eerste plaats wordt thans in Polen op
getreden tegen de Russische emigranten
als noodwendig gevolg van de ongelegen
heid, waarin dit Land zoo onverwacht is
gebracht, ook al gaat het niet aan Polen
de schuld te geven van het gebeuren. Woj
kow zelf. die feitelijk Polen was opgedron.
gen en bij het corps diplomatique weinig
was gezien, dank zij zijn aandeel aan den
tsarenmoord, had toch voor een scherpe
bewaking bedankt, hoewel deze hem was
aangeboden.
Niettemin heeft de Poolsche regeering
alles gedaan, wat zij vermocht, om het
den sovjets naar den zin te maken: betui
gingen van leedwezen, eerbewijs aan den
dcode, toezegging van zware straf voor
den pleger van den moord, schadevergoe
ding voor de weduwe etc. Een eerste Rus
sische nota, die weinig toeschietelijk klonk,
werd zeer rustig beantwoord.
Groote verwikkelingen zien wij daarom
niet voortkomen uit deze onverwachte ver
troebeling der verhoudingen.
De sovjets stellen Engeland thans direct
verantwoordelijk. Het is eenvoudig een zet
van afweer in den strijd tegen Groot-Brit-
tannië en dan wel geheel berekend voor
binnenlandsch gebruik. In 't buitenland
begrijpt ieder, dat Engeland, trots de
breuk met de sovjets, trots al het antago
nisme, geen politieke moorden als strijd
wapen accepteert.
De Engelsch-Russische verkoeling is door
een en ander nog verder onder nul gedaald.
De strijd neemt er een nog meer verbit
terd aanzien door aan
Ook op den Balkan zijn scherpere ver
houdingen ingetreden door een halve breuk
tusschen Zuid-Slavië en Albanië als gevolg
van de arrestatie van een tolk van het
Zuid-Slavisch gezant-schap in Tirana. Zuid
Slavië eischte onmiddellijke invrijheidstel
ling in een zeer scherp gestelde nota. Alba
nië verklaarde zich bereid, mits de nota
werd teruggenomen, wat de scherpste pas
sages betreft. Dit weigerde Zuid-Slavië en
de tolk bleef gevangen. Gevolg: de Zuid-
Slavische gezant vertrok met de gansche
delegatie. Waar echter Albanië zijn verte
genwoordiger in Belgrado handhaafde, is
de breuk maar half, gelijk gezegd. Het is
echter zoo al erg genoeg.
Direct zijn de mogendheden toegescho
ten, om bemiddelend op te treden en deze
bemiddeling is thans in vollen gang. Men
voelt, dat erger moet worden voorkomen,
daar anders herhaling van 1914 dreigt.
Voor ons is de vraag in dit conflict, dat
niet vrij is van opblazen van weerszijden,
of de bemiddeling er in zal slagen om
een oplossing te vinden inzake het Ita-
liaansch-Alfoameesch verdrag van Tirana.
Dat is o.i, toch de kneep, waarom het
gaat. Zoolang dat verdrag niet openlijk is
teruggebracht tot een verdrag van vriend
schap en niets meer, kan Zuid-Slavië zich
niet veilig voelen. Om dat gedaan te krij
gen, zou een brengen van de heele affaire
voor den Volkenbond Zuid-Slavië zeer aan
genaam zijn, doch Italië denkt daar niet
aan en Engeland steunt Italië. Of Zuid-
Slavië al wordt het gesteund door Frank
rijk, daartegen op zal kunnen tornen
We gelooven het niet. En daarom voor
zien wij een schijn-bijleggen van 't jongste
conflict, dat echter in wezen blijft bestaan
en opnieuw in een of anderen vorm zal
opduiken, wanneer een van beide partijen
daarin voordeel ziet
RECLAME.
Hardnekkige verstopping, dikkedarm-
katarrh, bloedopstoppingen, opgeblazenheid,
gele ader9, pijn in de heup worden door het
gebruik van natuurlijk „Franz-Josef'-bitter-
water, 's ochtends en 's avonds telkens een
klein glas, weggenomen. De grootste medi
sche specialiteiten attesteeren dat het
„Franz-Josef'-water zelfs bij prikkelbaar
heid van den darm pijnloos werkt. Overal
verkrijgbaar. 3970
(Van onzen hijzonderen correspondent).
DE „COLUMBUS VAN DE LUCHT'. EEN
OPLICHTER VAN NAAM. DE
GESCHIEDENIS VAN EEN ARCHIEF.
Brussel. 30 Mei 1927.
De wereld staat in bewondering voor het
stoute stuk van den Oceaanvliever Lindbergh
die de elementen overwon, aoor, in één
sprong, de oude wereld met de nieuwe te
verbinden. De wereld, dat is een beetje
Brussel. Als er te Parijs, te Londen, te
New-York en in de andere groote sleden
spanning was om het verloop te kennen van
de waaghalzerij, die, na het jammerlijk einde
wie twijfelt er nog aan, dat dit avontuur
reeds een einde heeft gehad? van Nun-
gesser en Coli een zoo tragische beteeke-
nis kreeg, te Brussel was dit niet minder.
Zelden heeft op de redactiekantoren de tele
foonbei zoovele malen gerinkeld, om nieuws
gierige „lezers" te bevredigen, en toen de
voor de gebouwen der bladen samengestroom
de menigte door middel van lichttelegrammen
vernam, dat de ..Columbus" van de lucht
Cherbourg was gepasseerd, was het een
gejuich, dat iedereen te pakken had. We
woonden het, philosophisch, bij, van achter
een raam. En de geestdrift was nog grooter
toen korten tijd nadien het bericht kwam
van de behouden aankomst te Parijs. Eerst
toen ging de Brusselaar met gerust ge
moed slapen.
Men weet hoe „als het te Parijs regent,
het te Brussel druppelt", zooals de volks
mond hier ter stede zegt, en nadien in
de Par. bladen, die in de Belgische hoofd
stad in speciale edities werden verkocht,
de enthousiaste verslagen had gelezen van
de ontvangst, die Lindbergh was ten deel i
gevallen, kon het niet anders, of het hart
van al diegenen, die in de groote stad steeds
gereed zijn om van een spektakel te ge- j
nieten, moest overloopen van verlangen, om
het ook te beleven 1
Aan dit verlangen is voldaan, want Albert
I, de Koning, is een sportieve vorst, die
zich speciaal met het vliegwezen bezig hondt,
met de moeste belangstelling alle prestaties
op dit gebied volgt en de invitaties, die
hij van uit het paleis te Brussel tot den
held van den dag richtte, was heelemaal
wat men van hem kon verwachten. En
het volk kreeg tevens„Brood en spe
len", naar de Romeinsche leuze!
De ontvangst van den vlieger op het
vliegvelt te Evere-bjj-Brussel, waar de men-
schen opeengepakt stonden, is intusschen
tegengevallen, of liever, minder goed ge
slaagd. Men wou aan den dag een feest
stemming geven en van 's midtjags cir-
ktlden vliegtuigen boven de stad, die af
en toe even kwamen rusten op het vlieg
veld. Er waren eendekkers bij, die gele
ken op Lindbergh's toestel. Het werd drie
uurEen toestel landdeWas het Lind
bergh?Neen, een valsch alarm. Ministers
en andere officieelen stonden op heete kolen.
Sommigep keken vertoorndAnderen ston
den verveeld te kijkenEn als Lindbergh
er eindelijk was wist men het eigenlijk
niet„Une affaire ratée!De warme
ontvangst, die den held ten deel is gevallen
bij zjjn verder bezoek, aan het graf van
den Onbekenden Soldaat, den Koning, de
Amerikaansche ambassade, in de American
Club, enz. men heeft daarvan wellicht
kennis heeft hem zeker alles vergoed.
De flegmatieke, meer beteuterd, eigenljjk
eenigszins slungelachtig en slinksch uitziende,
overigens knappe vlieger, met ongelooflijk
lange beenen, heeft veel sympathieke har
ten veroverd. Zijn portret is een handels
artikel geworden op de boulevards, dat goed
afzet schijnt te vinden, en wie zou het
kuDnen zeggen! zijn glimlachend wezen
zal, na zijn romantisch vertrek, dat nog
een ontroerende hulde was aan de Ameri
kaansche gesneuvelden, te Waregem, het
West-Vlaamsche dorpje, waar juist 364
graven van Amerikanen werden ingewijd,
en waar hjj een bloemstuk als hulde vallea
liet tusschen de kruisen, zijn glimlachend
wezen, zeggen we, zal in menig jong vrou
welijk hart misschien nog wat meer hebben
doen ontbranden! Was Valentino ook nien
ds Prins van over den Oceaan uit het
sprookje, voor vele jonge dames?
De menigte eischt een martelaar of een
held, wat wellicht hetzelfde is, omdat
bewondering een massa-behoefte schijnt als
da zucht naar een heldhaftig dictator! Moed
is trouwens een bewonderenswaardige deugd.
Maar er zjjn soorten, en nu wij u toch over
dit onderwerp schrijven, kunnen wij niet
nalaten te vertellen over een held van een
ander soort, die dezer dagen weer is op
gedoken: voor de Luiksche rechtbank. De
Belgische bladen hebben er niet veel over
geschreven, maar wij herinneren er ons
boeiende bijzonderheden over, uit eea vroe
ger proces, die zeer zeker bet verhalen
waard zijn: Deze held moed heeft hij,
en durf in even groote mate is Otto
de Beney, alias Stephan Otto. Zijn oorsprong
is duister. Hij zelf en ook anderen
beweren dat zijn afkomst nobel iï en men
spreekt dan van Leopold II, den tweeden
Belgischen Koning, die de bekende roman
tische verhouding had met barones de
Vaughan. Een vergeten zoon. Neen, zegt
men voor de rechtbank, zonder meer, maar
de zoon van een vrouw, die zelf een leven
vol avonturen heeft gekend Zijn geboorte
waseen ongeval in haar dwaas bestaan.
Toen de moeder trouwde met een rijken
burger was Otto te veel. Hij werd, voorzien
van geld, de wereld ingestuurd. En hier
begint het romantische leven van den ge-
heimzinnigen held, die steeds geregeld op
nieuw van zich doet spreken.
Nog heel jong kwam hij terecht in de
redactie van „La Meuse", te Luik, waar
hij enkele weken bleef. Toen de oorlog
losbrak was hij veertien jaar. Hij nam dienst
als vrijwilliger, werd gekwetst bij het begin
van de vijandelijkheden te Rocourt, en werd
door den Koning zelf geluk gewenscht te
Duffel. Hij was de „Mascotte" van zijn
regiment, drong door de Duitsche linies om
te bespieden, werd door de Duitschers ter
dood veroordeeld, ontsnapte en kreeg, einde
1915, bij Koninklijk besluit, den titel van....
„soldaat" op 14-jarigen leeftijd. Toen ver
richtte hij ongehoorde daden van helden
moed, verloste majoor Lefevre uit doods
gevaar en keerde triomfantelijk terug in
de Belgische linies met paarden van de
Duitsche ublanen.
De vroegtijdige glorie van den jongen
soldaat bracht zjjn hoofd in de war. De
vrouwen waren dol op hem. Zekeren dag
maakte Otto kennis met Gaby Deslys, de
beroemde film-artiste, die zes jaar geleden
is gestorven. Zij was voor hem, naar men
zegt, de fatale .meter". Die vrouw werd
de oorzaak van al het kwaad. Zij beheerschta
Otto volkomen, die gaandeweg zelf nu in
de „demi-monde" terecht kwam, naar Parijs
trok, cocaïne begon te snuiven en alleen
nog een gedachte had: geld te bemachtigen.
Toen begon zijn leven vanheldhatlige
aftroggelarijen. In Italië deed hij zich door
gaan als prins Karei van België. Te Keulen
decoreerde hij generaal Allen. Te Konstan-
tinopel werd lip ontvangen door den gezant
van België! Telkens speelde hij uitstekend
zjjn rol. Hij had daarna nog een avontuur
met een Engelschen dominee, maar deze
wist invloed ten goede op hém te krijgen.
Otto nam dienst in het Vreemdelingenlegioen
om de Riffijnen te bevechten. Minister Ber-
ryer had hem warm aanbevolen en gewezen
op zijn goede voornemens. Otto werd ge
vangen door de Riffijnen, ontvluchtte en
keerde terug naar België waar hij toen in
handen viel van de politie.
Wat er sinds dien met hem nog is ge
beurd kan een boek vullen, enzou waar:
schpnlijk niet worden geloofd! De laatste
geschiedenis, die wjj van hem vernamen,
en waarvoor hij thans terecht staat, is
typisch: hij had te Berlijn een streek uit
gehaald in diplomatieke kringen en geraakte
ir. de gevangenis. Den dag waarop nij deze
verliet, noodigde hij den gevangenisbestnur-
der op een smulpartij uit. Een lid van de
Amerikaansche missie zat mede aan tafel,
en geraakte, net als de gevangenisbestuur
der, onder den invloed van den drank. En
Stephan slaagde er toen in een belangrijke
geldsom te „ontleenen", stond op, en liet
beide mannen met de rekening achter I
Aan de grens kregen twee „Webels" hem
in de gaten. Otto SDrak een Engelsche
generaal aan en deelJe hem mede, dat de
Duitschers gevaarlijke bespieders waren. En
gelsche soldaten maakten de Duitschers ge
vangen en Stephan stapteover de grens.
Te Verviers vermaakte hij zich in intimiteit,
om het zoo te noemen. Te Luik beminde
bij de vrouwen en verteerde grof geld.
Aangehouden, protesteerde hij tegen het
feit, dat men hem een oplichter noemt:
„Ik ben," zoo verklaarde bij, „een zon
derling, een poetsenmaker, een meneer, die
het geld haalt bij hen, die het bezitten
en geboren zijn omgeschoren te wor
den. En die lieden ontdek ik zonder moeite!"
Intusschen zit de man, die Amerikaansche
generaals met eereteekens versierde, die,
als secretaris van generaal Wrangel, tot de
gezantschappen toegang kreeg en zich bp
hel cevol» van Abd-EI-Krim vertoonde thans
in de gevangenis. Hij komt 'èr natuurlijk
weer uit. Want dat is het zonderlinge van
zijn geschiedenis: nooit blijft hij Voor goed
onder water en de buitengewone toegevend
heid te zijnen opzichte is als normaal ge
worden, al worden allerlei geruchten in de
wereld gestuurd.
De aard van dit verhaal brengt ons tot
een ander, dat hier thans ook veel ophef
maakt, vooral in Vlaamsche kringen, nml.
hot lot van het archief. Men weet, hoe
tijdens den oorlog, het Vlaamsche activisme
ontstond, hoe, na den oorlog, de leiders
en deelnemers aan de beweging werden
vervolgd en gestraft door het Belgische
gerecht. Sedert jaren is een amnestie-actie
voor die veroordeelde Vlamingen aan den
gang en thans eindelijk zal een voorstel
tot amnestie-verleening in het Belgische
parlement in behandeling komen. Maar de
anli-Vlaamschgezinden hebben een offensief
ingezet tegen amnestie-verleening en thans
wordt de oorlogs-atmosfeer opnieuw ge
schapen door bet afdrukken van Vlaamsch-
activistische documenten uit den oorlogstijd,
die afkomstig zijn uit een archief, (lat
door de Duitschers bij hun vertrek, in 1918
werd meegenomen! Men heeft beweerd, dat
het valsche documenten waren. Niets be
wijst het tegendeel en als men weet, hoe
uitgebreid de internationale handel is in
valscbe documenten, dan zou zulks maar
weinig kunnen verbazen, vooral in het licht
van den Vlamingenhaat, die velen bier be
zielt, en die alle middelen goed maakt.
Hoe is echter dit archief in Belgische han
den geraakt? De Duitschers hebben het
tegen „kwitantie" aan een uitgeweken Vla
ming afgeleverd, na flllS. V^n dit oogenblik
af eeraak l nien het spoor bijster 1
De zaak is zeer geheimzinnig en dan
ook in groote mate onbetrouwbaar. Maar
valsch of echt, het gebruik er van zal
ongetwijfeld de amnestie buitengewoon be
moeilijken.
MARC. DE C.
door
Dr. NEIL VAN AKEN.
New-York, 15 Mei.
Kennismaking met de Amerikaan
sche vrouw. Wat zij voor heeft
boven de Europeesche vrouwen.
Geld, sport, gerieflijkheid, zijde,
zalven en poeders. Welke schoon
heid door den Amerikaan op prijs
gesteld wordt. Hoe de pas gelande
Enropeesche zich aanpast aan de
nienwe eischen.
Het is niet moeilijk, zelfs niet voor hen,
die geen lang verblijf in Amerika achter
den rug hebben, om het groote onderscheid
te zien tusschen de Europeesche en do
Amerikaansche vrouw. De verschillen zijn
vele en groot. En het is met een zekere aar->
zcling, dat ik dit delicate onderwerp be«
spreken ga, omdat ik me bewust ben, hoe-t
zeer op dit terrein de meeningen uiteenloo-
pen, zelfs wat de onderlinge Europeesche
verschillen en waardeeringen betreft. Vooral
ten opzichte van de kwestie de vrouw, mag
men wel zeggen: „zooveel hoofden, zooveel
zinnen". Van vrouwelijke zijde zou mij bo
vendien het verwijt kunnen treffen, dat
partijdig ben, een blaam, dien ik niel gaarno
aanvaard. Doch het is een onderwerp, dat
ik moeilijk onaangeroerd kan laten, omdat
het betrekking heeft op een zeer groot deel
der Amerikaanschp bevolking, op den Ame
rikaan zelf, op zijn levensinzichten, zijn
huisgezin, zijn liefde, zijn kinderen en <iq
f-
Vrouw, die er genoeg van heeft„Waarom je vandaag
die groen en geel gestreepte scarf om gedaan heb. be
grijp ik niet Ik kan werke" k niet z'cn waar je gezicht
begint" (Humorist),
