PAPIEREN ROZEN
FONGERS
No. 20614
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 28 Mei
Derde Blad Anno 1927
■haagsche kaleidoscoop.
I Het is een héél onaardige hebbelijkheid,
FEUILLETON.
H Buitenl. Weekoverzicht
ENGELSCHE MILLIONAIRS.
Filiaal
Breestraat 85
IV.
werkelijk een daa<l van opzettelijke on-
vriendelijkheid, haast zou ik durven zeg-
gen een „goedkocpe sport", uit den treure
I grapjes te lanceeren ten koste van onze
tardnvoegende nnivi6terieele (Ter Pier©
Izou zeggen „.departementale") ambtenar
ren. Hoewel de publieke opinie, de wreed©
Beo onverbiddelijke, sinds de invoering van
Iden Jongeren werktijd aardig ten gunste
is gekenterd, ontbreekt steeds nog Al te
veel aan de erkentelijkheid, door deze
stad verschuldigd aan het, ook al weer
luiet prettig aldus betitelde ambten aren-
Idom 's-Gravenhage (verwart deze stad
■niet met Den Haag of Het Haagje) is het
domein van den ambtenaar. Hier voelt hij
cch behagelijk thuis, in de bekende nuan-
I ces van betiagelijkheid, hem verschait
naar de min of meer ruime fourage, in de
■departementale ruif opgedischt. Hij is de
■Haagsche ridder der officieele stukken,
■copieën, staten, reken- en archieflijstcn,
■de nobele, tegelijk bescheiden en stille
■strijder voor den „goeden gang van zu
lten" in het Rijk. Git duizenden Hags-
In3ars is hij terstond te herkennen aan
■bet eigenaardig cachet van zijn optreden
Ito houding, ja zelfs aan zijn kleedij en
■conversatie In de vogelwereld zou hij be-
Ifcooren noch tot het trotsche geslacht der
larendeD, noch tot het élitekoor der orge-
■lende nachtegalen. Onder d® visschen vindt
■hij zijn plaats niet tusschen de wreede
■haaien en evenmin tusschen de scholen
■der sierlijké forellen. Hij is dan ook aller-
Iminst de man van uitersten. In hem is
Ibet begrip „opgedragen taak" onaan
vechtbaar belichaamd en hij volbrengt die
[teak trouw, nauwlettend en bovenal ru©-
Itig. Onder de bewoners van 's-Gravenhage
■behoort hij tot de rustigste elementen. Hij
lis ontegenzeggelijk de meest „gezeten"
Iburger dezer srad.
I Wanneer (hetgeen ten huidigen dage.
Ihelaas, hl te sporadisch voorvalt 1) de kra-
nige marschen onzer Koninklijke Militaire
■Kapel door onze straten schallen, verlaat
Ibet fleurige Haagsche dienstmeisje voor
leen wijle haar stofzuiger, schuift het raam
|open en steekt het kortgeknipte kopje naar
|buiten om te hooren en te zien wat haar
■straat zoo pardoes m klank en kleur zet
[Allerwegen doemen de blondjes en de
[zwartjes óp boven de raamkozijnen
■„Werkpauze" heet dat! Niemand, en zeker
[niet de oudere Hagenaars die zich uit den
lliid der „Roode Huzaren" (met Sovjet-
IMoskou hadden zo niéts uitstaande) het
Iveiheffend lied herinneren van „den Hu-
haar met één goed hart, die kent geen pijn
IfD die kent geen smart", zal het dezen
Inijveren bijtjes kwalijk nemen, dat zij zich
leven verkwikken aan het daverend geschal
luit de koperen kelen, aan den kleurigen
pnblik van zóóveel fier mannelijk schoon!
I Het deed me daarom pijnlijk aan toen,
[onder het gezellig samen slenteren door
ie Bijenkorf, Jhr. Ter Piere plotseling
llweer met 'n volkomen ongemotiveerde
Iritiek op de proppen kwam. „Ik moet je
[„nog éven vertellen, mon cher, dat ik me
l„van-de-week weer eens duchtig geërgerd
[heb„Je herinnert je dat we dezer da»
higcn 'n flinke stagnatie hadden.De wagens
[„Etonden in de stad gewoonweg „en file"
[„Zoo ook in de Parkstraat. Ik was even
[„bij Greve binnengewipt voor de reparatie
Lvan m'n Hispano en wilde langs het Va
derland door het Lange Voorhout naar
Lde Witte. Zooals gezegd stonden ook in
Lde Parkstraat de trams op non-actief. Ter
„hoogte van het Vaderland gear)iveerd,
„wat denk je dat ik zie?.,. De meeste
Lramen van het Departement van Finan-
Lciën hoog-op en in do openingen een
i,dozijn vrouwelijke en mannelijke hoofden,
[de oogen nieuwsgierig turend naar de
»>rtroomlooze wagens. 't Ergste is, dat die
^uitkijk een vol kwartieT duurdeZóó
i,wordt er nou gespeeld met den tijd van
i,ons, belasting-betalers1"
Ik denk eT ernstig over den omgang met
Ter Piere van lieverlede wat te beperken.
Hij is me te onberekenbaar. Zijn onver
wachte, vaak onbesuisde critieken juist op
De Roman van een Circnsmeisje.
Hit het Engelsch van RYBY M. AYRES.
Vertaald door J. van der Sluys.
(Nadruk verboden).
281
De loop die de zaak nam stond Fergerson
niet bijster aan. Er kwamen plotseling al-
ferlei complicaties waarop hij niet gerekend
tad. Een week geleden kraaide er geen
"aan naar Rosalie; nu waren er naar zijn
zin opeens veel te veel menschen die belang
ta haar stelden. Als 'l zoo voortging zou het
tael lang meer duren of de kans wa9 groot,
aal de waarheid ook (ot Roderir.k-zelf door
drong. Fergerson haalde de schouders op,
3 sof hij de gedachte aan adoptie ab9urd
\ond.
Die dingen komen altijd falikant uit,
2ei hij waarschuwendje kent immers de
Scschiedenis van dat kind dat de Clintons
tadden aangenomen. Het was een vonde-
tag. Ze hadden haar pen uitstekende opvoe
ding gegeven en toen ze zeventien was
^rdween ze met een huisknecht. De eigen
Jand schijnt tenslotte toch weer met magi-
cne kracht te trekken en met Rosalie zal
el wel niet anders zijn. Zet die gedachte uit
e .°oW, jongenje bespaart jezelf een hoop
ajjgheid en teleurstelling.
p^Jlyers scheen allesbehalve overtuigd.
i i;;v am een norsche trek op zijn vriende-
gezicht.
^7" Die theorieën van jou alles goed en
maar ik word ook een dagje ouder.
'n moment als je je monter voelt en con
stateert dat 't Haagje toch 'n snoes van
'n stad is, brengen je bloed op kookpunt 1
ln gemoede vraag ikwat ie er nou in
's hemelsnaam aan te merken op zoo n
„werkpauze" 1 Waarom mag een dienst
meisje wèl „pauzeeren", een ambtenaar
niet Begrijpt de jonker dan niet, dat
zoo n ©mokkel-kwartiertje met inademing
van frissche, hoewel buiten tijdsche dus
verboden, lucht de werkanimo enorm be
vordert? 'n Mensch kan toch naet van half
9 tot half 1 en v&n half 2 tot half 6 onaf
gebroken en op vollen stoom verdiept blij
ven in staten en lijsten en rapporten vol
kille nuobterhedd en vermoedende conse
quentie ?cMag deze bureau-artiest niet even
lucht-happen bunten de kamer-atmosfeer
Als ik die hoofden aan de ramen zie wan
neer 'n mooi straatorgel sentimenteel con
certeert, wanneer 'n luide knal ergens in
de buurt 't hart naar de keel jaagt, wan
neer zoo'n echt ouderwetsch oploopje dreigt
met den aankleve van getrokken gummi
stokken of wanneer vechtgehuil v^n woeste
honden bloedige dissonanten slingert te
gen de vredige huizen, dan gun ik den
Haagschen ambtenaar van ganscher harte
z'n kijkje naar buiten t
Toevallig kwam dien middag aan de bor
reltafel het gesprok op ons hedendaagsch
personeel in algemeenen zin. Ik vertelde
met 'n jraar woorden hoe Ter Piere weer
eens had uitgepakt over wat hij noemt
„vermorsen van den nationalen tijd". De
Generaal was ernstig verontwaardigd.
„Ambtenaren, ambtenaren Onmondig ge-
„zwets, Cunaeus Die kijkers aan de ra-
„men, dat zijn toch geen „Ambtenaren
„dat zijn gewone klerken, schrijvers op
„jaarloon heette dat vroeger. Hoe komt
„Ter Piere er bij onze hoogstaande amb-
„tenaren te verdenken dat zij, een kwar-
„tier lang nog wel, hun plicht zouden ver-
„zaken De jonker begint zoetjes-aan den
„kijk op nuances te verliezen! Je moet
„de schakeeringen der samenleving toch
„weten aim te voelen, vooral als je Hage-
„naar bent!"
Vooral als je Hagenaar bent! Inderdaad,
dc charmante Boulangei heeft gelijk. Onze
stad zit vol schakeeringen en déze juist
geven haar dat wisselend aspect, die ze
kere kring-mentaliteit, tegelijk die prikke
lende ongewisheid met wié of met wilt men
nu eigentlijk t-e doen heeft. Toch valt ook
hier een roerende eentieid to constateeren.
Ondanks de vervloeiing veler grenzen op
aJlerhand© gebied, handhaaft 's-Graven
hage 'n eigendommelijk type. Goed be
keken wonen hier louter „mevrouwen" en
„meneeren." Dit doet bijzonder prettig
aan, levert boven eb'en "een groot gemak
bij 't aanspreken van aangezicht tot aan
gezicht en bij 't adresseeren onzer post-
zendingen. Ook getuigt het van cosmopo-
litisch inzicht hoe „Unverfroren" men zich
hier deze titulatuur koesterend laat aan
leunen. Er zit bovendien ook logisch ver
band in dit Haagsch verschijnsel. „Me
vrouw" en „Mijnheer" klinkt nu eenmaal
goed en bevredigend. Een zekere catego
rie, voorheen nimmer aldus betiteld, wordt
hooger ingedeeld. Het vroegere „zeg eens
Klaassen!" is gepromoveerd tot het hui
dige lpister u eens, Meneer Klaassen" en
„baas Jansen" die vroeger onzen Haag
schen tuin verzorgde, reageert niet meer
op den naam „tuinbaas De uitnoodiging
luidt thans zoo ongeveer: Meneer Jansen
wilt u zoo vriendelijk zijn de volgende
week ons gazon te komen knippen Dit
voorbeeld verdient elders navolging, want
voor promotie dient uiteraard alom ge
zorgd te worden. Wie, van geslachten hér,
aangesproken werd als „Mevrouw" en
„Mijnheer" kan toch niet zoo-maar klak
keloos gedegradeerd worden tot „baas" of
„juffrouw." Dezulken zijn derhalve tevre
den met het behoud van hun oeroude titu
latuur. Door de promotie zijn thans de
voormalige Haagsche „juffrouwen" en
„bazen" óók tevreden. Tevreden inwoners
maken tezamen hun stad tot een zonnig,
lachend complex! En. daarom, al kan ik
met de schakeerings-theorie van den Ge
neraal een flink eind meegaanik noem
den Haagschen departementalen „klerk",
zelfs al hangt hij wel wat Al te ruim
schoots adem te happen, evengoed „me
en een kind, een aardige dochter, al was het
ook maar een aangenomen dochter zou nog
iet9 in mijn leven beteekenen. Iets om voor
te zorgen, iets om je toewijding aan te
geven. Voor wie werk ik? Voor wie spaar
ik? Aan wie moet ik mijn geld nalaten? Er
is immers niemand behalve Brenda, die
wat om me geeft en een paar verre neven
en nichten zullen mooi weer spelen van het
geld dat ik met hard werken verdiend heb.
Alleen geloof ik niet dat Brenda die dingen
ook zoo beschouwd, maar..
Was deze man blind, dacht Fergerson, dat
hij het groote verdriet en het groote gemis
in het leven van zijn vrouw niet zag? De
advocaat zweeg een oogenblik. bang dat zijn
stem zijn ontroering zou verraden. Daarop
zei hij rustig en effen:
Er zit zonder twijfel een groote kern
van waarheid in wat je zegt. Maar als je er
werkelijk in ernst aan denkt om een kind
aan te nemen, neem er dan een aan dat jong
genoeg is om zich heelemaal aan jelui aan
te passen en om opgevoed te worden naar
jelui eigen ideeën. Maar dit meisje, dat zich
nooit in jelui kring zal thuisVSelen, dat
notabene al getrouwd is.
Maar toch is ze nog een kind, een on
bedorven kind. hield de ander vol. Een
kind dat uiterst gevoelig is voor liefde en
hartelijkheid. Maar ik zie wel dat ik je toch
niet overtuigen kan. Bovendien is het mijn
tijd om naar Iddler te gaan. Tusschen haak
jes.ben je van plan om me voor vanmid
dag te eten te vragen?
Maar dat spreekt immers van zelf!
Myers had zijn gewone, joviale opgewekt
heid weer teruggevonden Maar de advocaat
ging. nadat hij zijn vriend had uitgelaten,
met langzame passeü naar binnen. Een ge-
voel van moedeloosheid bekrop hem. Hij had
neer" als den vo'waardigen „ambtenaar"
die zich, om zijn kwaliteit reeds, dezen
titel rustig kan assumeeren. 's-Gravenhage
is nu eenmaal 's Gravenbage en daarmee:
basta
CUNAEUS.
Breuk tusschen Engeland
en de sovjets Moskon
in de knel Oorlogs
rumoer zonder oorlog.
De groote gebeurtenis van de week is
het afbreken der betrekkingen tusschen En
geland en sovjet-Rusland, waardoor in de
politieke constellatie in en buiten Europa
groote wijzigingen mogelijk worden. Mogelgk,
want de toekomst zal eerst kunnen aantoonen
wat er geschieden zal.
Onder de regeering van Mc Donald is de
sovjet-republiek de iure erkend. De verwach
ting, dat daardoor goede betrekkingen zou
den ontstaan, was A priori bijkans zeker
niet te verwezenlijken. Betrekkingen aangaan
met sovjet-Rusland wil immers zeggen, het
officieel inhalen van den vjjand in alle
landen, die den z.g. kapitalistischen staats
vorm huldigen. Dat kan niet anders. Alge
meen bekend is immers, hoe sovjet-Rusland
streeft naar de wereld-revolutie, overtuigd,
dat dan alleen eigen bestaan is verzèkerd.
Zoo is het uitgekomen ook. De sovjet-ge
bouwen te Londen waren het centrum
van spionnage niet alleen, maar ook van
actie tot ondermijning van het Britsche
rijk. Nauwelijks was Mc. Donald's konston-
aig bewind voorbij, of de Engelsclie regeering
van Baldwin richtte klachten tot Moskou over
deze ondergrondsche actie, geheel in strijd
met het wezen van vriendschappelijke Le-
trekkingen. Moskou wees deze dan geregeld
af. Op z'n mooist werd nog toegegeven,
dat het het werk der derde internationale
was. Alsof die derde internationale niet
synoniem is met de sovjet-regeering! Trots
alle Britsche klachten kwam liet van kwaad
tot erger. Men denke aan de door de
bolsjewisten tegen Engeland ontketende actie
in China, in Perzië en elders. Al grooter
werd in Engeland de drang om aan de
betrekkingen een einde te maken, docli
Chamberlain verzette zich krachtig daar
tegen, wel inziende, welk een uitwerking
zoo'r. gewichtige stap hebben moest ten
aanzien van de algemeene politiek. Toch
kwam het begin van dit jaar tot een laatste
waarschuwing, die door de sovjets geheel
werd geignoreerd. Steeds meer groeide daar
om in Engeland het drijven om zich te
ontdoen van dien vijand in eigen huis, en
tenslotte is de regeering daarvoor bezweken.
De omstandigheden gaven daartoe gereede
aanleiding. In China ging het met de bolsje
wisten toch hard bergaf. Borodin, de
sovjet-agitator als zoodanig door Moskou
steeds gedesavoueerd! heeft zijn werk
bjjna geheel zien ineenstorten. Te Peking
werden bewjjzen van zijn waren staat ge
vonden, bovendien, die de volledige zeker
heid gaven van wat iedereen voelde.
Borodin.
niet beseft wat voor risoco's hij liep toen hij
had besloten Roderick onkundig te laten van
het feit dat zijn vrouw nog leefde. Maar nu
kwam hij tot de ontdekking dat hij niet ge
rekend had op de moeilijkheden en compli
caties die van alle kanten op hem loerden.
XIV.
Toen Eustace Mvers weggedoken zat in
de kussens van de taxi. was de vroolijke
glimlach waarmee hij van Fergerson af
scheid had genomen, van zijn gezicht ver
dwenen en staarde hij bezorgd en bedrukt
voor zich uit. Zijn vrouw kende dien trek en
placht te zeggen dat haar man veel te hard
werkte. Zij koesterde een soort verborgen
jaloezie tegen zijn werk, het was alsof dit
hem van haar aftrok en vervreemdde Ze
had zich veel gelukkiger gevoeld in den tijd
dat zijn praktijk nog klein was, al was zijn
inkomen toen nog bescheiden, omdat hij
toen veel met haar had kunnpn samenzijn.
Brenda voelde zich eenzaam en doordat ze
teveel opging in zelfbeklag, had ze. al zag
ze den vermoeiden trek wel af en toe op zijn
gezicht, toch niet opgemerkt dat zijn vroo
lijke lach den laalsten tijd af en toe minder
spontaan, eenigszins geforceerd was gewor
den. Als 7.p zijn gezicht nu had kunnen zien.
zou ze den vermoeiden, ontstemden trek
hebben toegeschreven aan de zorgen van
zijn beroep.
Eustace neemt altijd alle? veel te zwaar
op, placht ze te zeggen. Als er een kind
aan croupe sterft, tobt hij er dagen over.
Het is immers gewoon dat er kleine kinde
ren doodgaan
En de bittere herinnering aan haar eigen
baby kwam bij haar op en ze dacht aan de
kast met kleine ongebruikte kleertjes
boven.
En toen kwam tenslotte de inval in de
Arcos-gebouwen te Londen, die aan bewijs
materiaal in menig opzicht nog aanvulde, wat
nog ontbrak in den keten van bewijs van
do anti-Engelsche actie der sovjets. Het
was, om zoo te zeggen, de genadeslag, aan
da EngelschRussische verhoudingen toe
gebracht.
Baldwin viel het niet moeilijk in het Lager
huis een verklaring af te leggen, die wel
een zeer zware beschuldiging mocht heeten
aan het adres der sovjets, goed gedocumen-
teera als anderszins, waarop de gebruikelijke
venalschings-ontkenning totaal geen vat
heeft. De eind-conclusie, die op een laatste
waarschuwing volgen moest, werd nu ge
trokken: de bestaande handelsovereenkomst
werd opgezegd, de betrekkingen werden ver
broken. Dit besluit is door het Lagerhuis
volkomen bekrachtigd. Zelfs Labour durfde
het niet aan het voor de sovjets op te
iumen en kwam slechts met een soort uit
stel-motie, die uit den aard der zaak ver
worpen werd.
De kogel is nu door de kerk
Feitelijk behoeft dit geen beletsel te zijn
voor het doen van handel tusschen de be
woners van beide landen. Drijft sovjet-
Rusland ook niet met Amerika, hoewel daar
mede nimmer betrekkingen zijn aangegaan,
minstens evenveel handel als het deed met
Engeland? Doch Moskou is thans officieel
natuurlijk zeer beleedigd en verzekert, dat
daarvan geen sprake meer kan zijn. Tusschen
zoo'n verzekering en het naleven daarvan
ligt evenwel een groote afstand. En wanneer
de Russen elders niet terecht kunnenVeel
om het lijf had die handel trouwens ook
niet, de cijfers zijn daar om het te be
wijzen, nog geen 6 millioen p. st. per jaar.
Men mag verwachten, dat de sovjets den
mond wagenwijd zullen openzetten; zulten
spreken van oorlogsgevaar etc., hoewel aan
het begrip oorlog in den waren zin des
woords o. i. niet behoeft te worden gedacht
De sovjets zullen zich daaraan niet wagen,
aidus voo.r zich zelf den ondergang be
reidend bg een nederlaag. Neen, de strijd
zal worden gevoerd politiek. Als vanzelf
zullen twee kampen ontstaan: het een aan
gevoerd door Engeland, het ander door
Moskou. Quantitatief en qualitief achten wij
het laatste niet sterk, want wie zal openiijk
de zjjde der bolsjewisten kiezen? Het is al
mooi, wanneer men onzijdig blijft
Dat Tsjitsjer^, de volkscommissaris voor
buitenlandsche zaken, juist thans een bezoek
aan Parijs heeft gebracht, is geen toeval.
Ongetwijfeld zal h\j hebben getracht Frank
rijk terug te houden van openlijken steun aan
het Engelsche standpunt, doch veel succes
gelooven wij aan zijn reis niet te kunnen
toekennen. Daarvoor zouden immers belang
rijke concessies noodig zijn geweest inzake
de erkenning der oude schulden en daartoe
is Moskou niet bereid. En ook op Duitsch-
land, al zal men daar probeeren, om een
strikte onzijdigheid in acht te nemen, be
hoeft sovjet-Rusland niet te bouwen. Het
zal wel al zjjn krachten gaan concentreeren
buiten Europa, maar vindt daar bij optreden
in China als van zelf Japan tegenover zich.
Tijd en omstandigheden zijn de sovjets
niet gunstig. En dat heeft Engeland heel
goed ingezien.
Meer dan een „blijmakerlje" hebben de
Russen te Genève ook niet kunnen bereiken
ter inmiddels gesloten economische confe
rentie, die een soort charter op dit terrein
heeft vastgelegd, dat echter voor niemand
bindende kracht geniet.
Door een en ander gaan we een drukke
periode van politieke „berekeningen" tege
moet, waarbij meer dan ooit zal gelden:
ieder' vischt op zijn getij
Door toevallige omstandigheden heb ik
juist eens inzage gekregen in een lijst,
opgemaakt in betrouwbare bron, wie in
Engeland de 16 rijkste menschen zijn, en
het i«s wel interessant, dat de algemeen
als rijkst geachtste klasse, namelijk die
van bankiers en financiers, niet tot u«?
„upper sixteen" behooren.
Nummer één komt Sir John Ellerraan,
de scheepseigenaar, met over de 2-10 mil
lioen gulden. Geboien te Huil, 65 jaar
geleden, heeft hij dit fortuintje heelemaal
Maar het was niet aan den dood van een
klein patiëntje of aan andere zorgelijke
ziektegevallen, waaraan dr. Myers dien mid
dag in de taxi dacht Zijn gedachten werden
onweerstaanbaar getrokken naar een ver,
vaag verleden, naar een lijd dat hij Brenda
nog niet gekend had en li ij nog niet de ge
dachte en algemeen vertrouwde geneesheer
was; naar zijn wilden studententijd, toen hij
zich ondergedompeld had in wroesle verma
ken en een soort Bohemiens-Ieven had ge
leid Er was een meisje in dat leven ge
weest... een meisje met een aardig ge
zichtje en een warm, liefhebbend hart Hij
had in jaren niet meer aan haar gedacht, ze
was totaal uit zijn leven verdwenen ge
weest; hoe het kwam kon hij'zich niet ver
klaren. maar de laatste dagen was ze we?r
dóór zijn gedachten komen spoken.wilde
haar beeld hem niet loslaten Hef was alsof
ze voortdurend weer om en bij hem was;
het waren visioenen die hij niet bij machte
was af te weren Hij schreef hel toe aao
overspanning*, misschien had hij inderdaad
wel te hard gewerkt den laalsten lijd en zich
de narigheden uit de praktijk te veel aange
trokken. maar geen enkel argument van zijn
koel verstand en zijn scherpe redeneering,
was in staat het spokend verleden uit zijn
brein te bannen. In den regel genoot Mvers
buitengewoon van zoo'n bezoek aan Londen,
knoopte hij er een avond aan vast om een
vroolijke music-hall te bezoeken, om naar
het vertier van de uitgaande wereld te kijken
en zijn provinciaal gevoel af te schudden
in een mondain restaurant. Maar vandaag
wa9 hel alsof hij geen oog had voor h?t
levendige verkeer, voor dpn haastigen men-
schenstroom. voor de ononderbroken auto
colonnes. waarnaar hij anders met zooveel
interesse keek. Hij voelde zich gedrukt; de
alleen verzameld. Hij heeft absoluut geen
„hobbies" en leett slechts voor geld maken.
Nummer twee is Lord Iveagh, die een
beetje minder heeft dan 240 millioen. Nu
80 jaar oud heeft hij in tegenstelling met
nummer één vele liefhebberijen. De koning
komt geregeld op zijo landgoed jageD.
Met een sprongetje van 60 millioen naar
beneden komen we bij nummer drie de
juist overleden Lord Cowdray, dio zijn
kapitaal gemaakt heeft uit olie. Zijn ge
lukkige ingeving, die hem zijn aandeden'
in een groote Maatschappij deed verkoo-
pen toen deze op zijn hoogst genoteerd
stonden, is in de oliewereld wel bekend.
In dezelfde 180 millioen afdeeling zitten
Sir David Yule, een zeer eenvoudig man,
waar niet veel van te zeggen valt, en Solly
Joel, de zoo populaire racehorse owner..
De laatste, wiens broer tusschen tweo
haakjes ook in deze klasse thuis behoort,
geeft met even veel pleizier geld uit als
hij het verdient. Hij bezit de meeste be
roemde stallen in de wereld, een soortt
paleis aan de rivier met een Pompeian!
swimming bath, een Palm-court. Hij heeft
een mooie vrouw met schitterendo juwee-
len, twee veelbelovende zoons, cn een en
thousiaste dochter, die uitstekend paard
rij dt.
Deze afdeeling sluit met Lord Rother-
mere, een „selfmade man", die in de jour
nalistiek aan alle touwtjes trekt. Hij leeft
zeer eenvoudig, misschien wel omdat hij
twee van zijn drie zoons in den oorlog
verloor.
Weer met een sprongetje van 60 millioeü
komen we nu bij de Duke of Westmiostcr,
de „huisjesmelker." Zijn bezittingen in
gebouwen zijn enorm, en hij heeft veel
van zijn rijkdom te danken aan zijn huwe
lijk en de enorme stijging in waarde van
land in Londen.
Tenslotte bereiken we de laagste trap
van den ladder, namelijk zi.i, die „maar"
60 millioen gulden bezitten Er zijn er ver
scheidene, ik wil z© oven in 't kort op
noemen.
De Duke of Portland, die alles geërfd
heeft. Op dezelfde gemakkelijke manier
kwam Earl Fitzwilliam aan zijn bezit. Hij
heeft het grootste countryhouse in Enge
land. en de gasten maken herkenningstee-
kens op de muren in de erangen om hun
weg terug te kunnen vinden naar hun
kamers.
Lord Derby, rs een bon-viveur, die van
alles houdt dat goed is.
Sir George Wills, de tobacco-king, heeft
zijn geld in deze lijn verkregen, alsook Mr.
Bernhard BaroD, die een machine uitvond
om sigaretten te maken.
Lord Bearsted, wiens vader hem onlangs
vier millioen naliet, dankt dit aan olie.
Lord Dcwar, meer bekend om zijn gees
tigheid dan om zijn geld, een uitstekend
after-dinner sneaker. Uit whisky sproot
zijn fortuin en uit bieT, dat van Lord Woo-
lavington.
Tenslotte Lord Vestey, the Cold Storage
King. Een ijsberg, een stier, een schaap
en een rij eieren vormen zijn familie
wapen.
En als we nu zoo'n beetje gewend zi.irk
aan deze Engelsche millioenen, laten we
dan eens oven aan Amerika denken, aan
Henry Ford met zijn vijf duizend millioen.
J. K.
RECLAME.
Tel. 216
Met herstelplaats voor elk fabrikaat
Ö2£6
grijze herfstmiddag paste volkomen bij zijn
stemming.
Hij keek even op zijn horloge. Het was
een heel mooi horloge, dat hij uit zijn vest
zak te voorschijn haalde; hij had het van
den ouden Briton gekregen na een typhus-
epidemie op het dorp. Hij had inderdaad dag
en nacht gewerkt zonder een moment aan
zichzelf te denken, maar toch was niemand
verbaasder geweest dan hij. toen Rodericks
vader hem dit kostbare cadeau, met een
vriendelijke opdracht er in gegraveerd, hal
gegeven. De barsche Briton scheen geen man
voor zulke attenties en van de medische
diensten van Myers maakte hij bovendien
nimmer gebitiik; als hij een dokter noodig
had kwam er een of andere beroemdheid uit
Londen. Dat alleen was al voldoende ge
weest om de heele familie Briton van
Brenda's ongenade (e verzekeren en ook op
Roderick had ze altijd afgegeven, ofschoon
ze hem nauwelijks kende.
liet was nu half drie: hij had nog een
poosje lijd voor hij hij zijn beroemden col
lega moest zijn. Hij bedacht dat een wande
ling hem wellicht goed zou doen *n liet de
taxi sloppen. Toen hij met veerkrachtige
passen over de straal liep, voelde hij zich
alweer wat beier. Hij bleef nu en dan voor
ren aardige étalage staan; dal gaf afleiding.
Het viel hem in dat hij Brenda een bond-
^lel beloofd had voor haar verjaardag: hij
had nu mooi gelegenheid om er eens naar
uit te kijken. Voor de uitstalling van een
fijne bontzaak bleef hij staan en epn heer
die juist uil den winkel kwam, bolste zoo
wat legen hem aan.
(Wordt vervolgd
