LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 26 Februar]
Derde Blad
Anno 1927
Buitenl. Weekoverzicht.
Leidsche Begtalenis-Onderneming
Fransche Keuken, Harlekijns
en Juweliers.
BUITENLANDSCH GEMENGD
KERK- EN SCHQPLNIEUWS.
«o. 20539
Nederlaag voor Coolidge
Kellogg het slachtoffer?
De Chineesche warwinkel
Engelsche waarschuwing
aan Rusland. Wilna.
Na Frankrijk heeft ook Italië geantwoord
p Coolidge's uitnoodiging tot een nieuwe
^ntwapeningsconfe^ntie op maritiem ter-
Jein en, zooale te voorzien was, heeft ook
Mussolini een beleefd dank-u-wel doen
jooren. Japan heeft de uitnoodiging daar-
mtegen aangenomen en ook Engeland zal
(Kt wel doen. Zou er nu nog ernstig ge
jacht worden aan een drie-mogendheden-
Jonferentie 1 Wij voor ons gelooven er niet
veel aan. Vooral niet, nu Coolidge in
pigen land een opzienbarende nederlaag
Led, doordat èn Senaat èn Huis van Afge-
ardigden zich, tegen Coolidge's advies
fJt uitspraken voor den aanvang met den
jouw van lichte kruisers, hetgeen toch
>eilijk past in het kader van ontwape-
J Wel ©enigszins frappeerend is dat juist
feu opnieuw geruchten afkomen oveT een
leengaan van Kellogg, den minister van
itaafc, die op buitenl. ^errein als Coolidge's
landsman moet worden geacht.
KELLOGG.
Jloct hij soms de zondebok worden 1
Midden-Amerika heeft de politiek der
|.St overigens een succes te boeken. JJc
resident van Nicaragua is toch geprest
|ders kunnen wij het niet noemen om
zooveel als onder protectoraat van
pcle Sam te steller), die natuurlijk wel
goed was, dit te aanvaarden. Daarmee
[ebben de Vereenigde Staten, die reeds
het Panama-kan aal vasten voet had-
[en in Midden-Amerika, hun veld van in-
daar belangrijk uitgebreid. Door
[?zen gang van zaken is de laatste kans
wr de opstandelingen verkeken. De Unie
J hun geen gelegenheid geven; vandaar
p ongetwijfeld, dat de Amerikaansche
lacht daar geregeld versterkt wordt.
[Mexico schijnt ook in te zien, dat het
licit is beslecht, althans het is tegenover
Imerika heel wat inschikkelijker gewor-
zoodat de dreigende lucht heel wat
[opgeklaard tusschen deze beide landen,
is nog lang niet alles geregeld!
Van een regeling in China is heelemaa!
kg geen sprake. De Engelsche politiek, om
krsterkingen naar Sjanghai te zenden, is
de gebeurtenissen wel op bijzondere
jijre in het gelijk gesteld Soen, de gou-
Inieur, is door de Kantonneezen toch
pal verslagen, dank zij het verraad van
Perse onderbevelhebbers In Sjanghai zelf
[getracht door een staking de Zuidelijken
l helpen. Waren er toen eens niet- vol-
pende Engelsche troepen geweest om de
pDcessies te besehermen, wie weet wat
f gebeurd zou zijn. Nu durfde de bevol-
Pg nog niet goed. De gouverneur van
pgking is Socn te hulp gekomen, zoodat
'oghai door de Kantonneezen nog niet
I bereikt. Bovendien schijnt Tsjang-tso-
n den opmarsch naar het Zuiden begon-
waarbij hij echter een vijand meer
pit te bestrijden gekregen n.l. Woe-
l/at het einde van den Chineeschen war-
pel zijn zal
[Iotusschen heeft het bolsjewistisch wroc-
in de Chineesche aangelegenheden
("gelald aangezet tot een z.g laatste
^redrawing aan Moskou. Wanneer de
Mi-Engelsche agitatie niet ophoudt, dan
Pllen de betrekkingen worden afgebro-
fo en dus ook het gesloten handelsver*
raR opgeheven, zoo dreigt Albion. Het
[*8 Chamberlain niet moeilijk, om zijn be-
J op voldoende grorden op te bouwen,
plet op de beslist anti-Engelsche uitlatin-
1 ra-n diverse sovjet-kopstukken en wat
1 China zich afspeelt. Alleendie laatste
'Bchuwing had al veel eerder gegeven
•snen worden en beteekent bovendien,
bet ernst is, de finale breuk binnen
°rt©n termijn. Wie gelooft toch m ernst,
't Moskou zijn actie voor de wereldrevo-
!t,e zal staken, hetgeen impleciet betee
rt te ageeren tegen wat als bolwerk
de Europeesche maatschappij wordt
fcrhouwd, n.l Engeland 1 Dat zullen en
winen de sovjets nimmer doen.
!^3 de laatste waarschuwing geen ernst
p dan had deze beter achterwege kunnen
[lijven, want dan wordt de Engelsche posi-
r beel wat verzwakt.
I Komt het tot een breuk, da© zien wij
pmig veranderen, behalve dat de sov-
dan geheel ongebreideld hun actie
IaT* ^B8elantl kunnen voortzetten.
die overeenkomsten met sovjet-Rus-
m beteekeneD in de practijk immers
wrinig, zoolang de kwestie der vroe-
Hussische schulden niet is opgelost
1 a*rop is vooreerst nog geeD kijk, als
nagaat. hoe Frankrijk, dat het ver-
w©g was, op sleeptouw wordt gc-
|^0or Frankrijk zou zoo'n regeling anders
iets zijn, daar het zelf immers
**aar gedrukt wordt door de echuldcn
aan Engeland en de Vereenigde Staten.
Met beide landen is een overeenkomst
aangegaan, zooals men weet, doch bet par.
lement moet ze nog ratificeeren. En daar
is de oppositie groot. Zoo groot zelfs, dat
Poincaré heel wat te hooren krijgt over
het feit, dat hij, zonder daajmee zich - ver
der vast te leggen, voor de toekomst, dit
jaar aan beide schuldenaren de bedragen
wil betalen, in bedoelde overeenkomsten
bepaald. Een vriendelijkheid van Poincaré,
die blijkbaar bedoeld is om den franc op
de waarde van thans te doen blijven, die
anders ongetwijfeld wel weer aan groote
schommelingen onderhevig zou zijn. De
eerste aanvallen op deze betalingen zijn
reeds losgekomen en Poincaré's positie is
er niet door verstevigd. Veel zal echter
afhangen van de vraag, hoe de franc zich
verder zal houden. En dit te meer, waar
de eenheid in Poincaré's kabinet niet zoo
erg groot meer is, dank zij de toenemen
de animositeit onder de politieke partijen.
Misschien hebben Engeland en Frankrijk
in Europa's Oosten een klem succes te
boeken. Wanneer althans bevestigd wordt,
dat over Wilna tusschen Polen en Lithauen
overeenstemming is bereikt, gelijk gemeld
wordt. Daarmee zou toch het anti-bolsje
wistisch front in bet Oosten worden ver
sterkt.
Zooals de berichten over de overeen
komst luiden, zou Polen, practisch gespro
ken, het destijds door generaal Zeligowski
gewelddadig geroofde Wilna behouden. Op
papier blijft deze stad aan Lithauen, doch
Polen mag haar behouden, tot de dreiging
van Russische zijde uit is: Dit laatste is
zoo rekbaar, dat Wilna Poolsch is en blijft.
Zelfs al zouden de sovjets ten val woTtien
gebracht te eeniger tijd, dan nog is de
Russische dreiging niet voorbijintegen
deel, gezien hetgeen Polen aan Russisch
gebied heeft opgeslokt. Tot schade van de
macht en eenheid van het land zelf. Het
is nu toch verdeeldheid en nog eens ver
deeldheid, mede door de aan de andere
zijde ingepikte Duiteche landouwen, waar
over te Genève Stresemann en zijn Pool-
sche collega nog eens een hartig woordje
samen zullen praten. Zonder groote kans
op succes
RECLAME.
ADTO-TRANSPORTE>?, CREMATIE
H. P. H. KEEREWEER
TELEFOON 8(51 - LEIOEN
4( 30
Over een maand zullen we hier in Parijs,
zoo wordt ons van gemeentewege beloofd,
een culinaire en gastronomische tentoonstel
ling krijgen, die gehouden zal worden in
het feestgebouw „Magie City".
Het zal een tentoonstelling worden, die
natuurlijk ook een nüttig, prhktisch doel
heeft, een democratische zijde. Er zullen
daar door bekwame koks kook-proeven wor
den gehouden, waaruit elke Parijsche huis
moeder zal kunnen leeren, dat het lang
niet altijd noodig is om düre gerechten
klaar te maken, wanneer men gesteld is
op smakelijke menu's en wie is dit
niet' dat er integendeel met heel wei
nig kosten prachtschotels te bereiden zijn.
Die koks zullen menu's uitvoeren voor
10 personen berekend; en nauwkeurig zal
van ieder menu worden aangeplakt wat het
aan hoofdmateriaal en aan verdere ingre
diënten kost, en ieder gerecht zal onmid
dellijk het publiek ter keuring worden aan
geboden, met vermelding daarbij wat de
kostende prijs per portie van één persoon
is. Inderdaad een zéér nuttig en praktisch
doei, waaraan ongetwijfeld behalve de Pa
rijsche vrouwen, ook veel vreemdelingen
zullen komen firofiteeren al wa3 het
alleen maar uit curiositeit.
Maar tegenover deze nuttigheids-zijde zal
de tentoonstelling ook haar luxe-zijde heb
ben, en ddarop vooral verheugen zich de
Parijsche lekkerbekken zoowel als de Pa
rijsche koks, die meewerken zullen aan die
tentoonstelling. Want lekkerbekkerij is de
eeuwen door steeds een van de meest bekende
Fransche eigenschappen geweest; en, betere
koks dan de Fransche bestaan er in de heele
wereld niet! dat is al een van ouds be
kende reputatie, waar de Fransche koks
wht trotsch op zijn, en terecht! Het is
niet voor niets, dat in ieder land een kok,
die zichzelf en zijn kunst respecteert, zich
met den Franschen naam van „cuisinier"
betitelt!
Daar op die tentoonstelling zullen ze dan
schitteren in al hun talenten de Fransche
koks, die onder hun voorgangers uit vroe
ger eeuwen een man hebben als Vatel, de
maitre d'hotel V3n den grooten Condé; Vatel
die zooals Madame de Sévigné vertelt in
een van haar beroemde brieven zelf
moord pleegde,- omdat hij op een diner,
dat zjjn meester Lodewijk XIV aanbood op
zijn prachtige buitengoed in Chantellv, de
zeevisch niet op tijd aangekomen was, zoo
dat Vatel dus een onvolledig diner had
moeten voorzetten aan den koning daar
door achtte hij zich zóózeer onteerd in zijn
beroepswaardigheid, dat hij zich zjjn degen
door z\jn hart heen stak juist op het
oogenhlik, dat die fatale zeevisch tóch nog
arriveerde ten lange leste.... Booze ton
gen beweren, dat dat zeevisch-verhaal een
puur verzinsel is. dat precies het tegendeel
waar is, en dat Vatel zelfmoord pleegde juist*
omdat hjj zich schaamde over de nederig
heid van zjjn beroep; dat Vatel verliefd
was op een dame uit de hofkringen, aan
wie hij zijn beroep verzwegen had. omdat
hij zich daarvoor geneerde; en nu wilde
hét ongeluk, dat diezelfde dame deelnam
aan dat bewuste diner ter eere van I/ode-
wjjk XIV, en dat op een gegeven oogen-
1 blik de kok en de hofdame tegenover elkan
der stonden, en zij plotseling in dien kok
j in zyn werkpakje haar verliefden aanbidder
herkende waardoor Vatel zich zoo ver
nederd voelde, dat hij hard terug liep naar
de keuken en zich daar met zjjn degen
het hart doorboorde.... Dat is een heel
ander verhaal dan over die zeevisch; maar,
zooals gezegd, het zjjn lastertongen, die dit
verhaal uitvonden en verspreiddenalle
Fransche koks honden het met het zee
visch-verhaal, en zjjn trotsch op hun voor
ganger, die zóó'n sterke beroeps-eer had!
Ook de Fransche lekkerbekken hebben
hun beroemde voorgangers uit vroeger
eeuwen; de meest bekende, de over de
heele wereld bekende, is wel de magistraat
BrillatSavarin, de gastronoom-filosoof, die
het meesterwerk „La Physiologie du Goüt"
schreef, waarvoor hem een standbeeld werd
opgericht. En dan die andere magistraat-
gastronoom, Henrion de Pansey, die eens
deze beroemd geworden regelen schreef; „Ik
beschouw de ontdekking van een nieuw
gerecht als een veel belangrijker gebeur
tenis voor de menschheid dan de ontdek
king van een nieuwe ster".
En wat er al niet aan speciaal-Fransche
gerechten „ontdekt" is in den loop der
eeuwen! gerechten, waar de echte Fransch-
man trotsch op is, en aan vast houdt als
aan een van de mooiste tradities van zijn
land! van de meest eenvoudige gerechten
tot de meest gecompliceerde toe!....
Wéér ter wereld verstaat men zóó de
kunst „poinmes frites" te bereiden als in
Frankrijk? dht speciaal-Fransche gerecht
vindt u zelfs in de kleinste vólks-restau
rants tot in de perfectie toebereid.
En de „pommes soufflées" dan, waarvan
de Franschen pas de honderdjarige ont
dekking hebben gevierd, tegelijk met het
eeuwfeest van den eersten Franschen spoor
weg, die van Parjjs naar St. Germain-en-
Lage Hep, en die daarmee in verband
slaat Ter inwjjding van die spoorlijn zou
er een groot feestmaal zijn. De kok had
zjjn schijfjes aardappelen gesneden, die hij
in het kokend vet wilde laten vallen, zoo
dra de gasten zouden aankomen dan
zouden zijn „pommes frites" precies op tijd
klaar zjjn. „Daar komen de gasten aan!"
riep de koksjongen hem toe! De kok liet
zijn schijfjes in het kokende vet glijden.
Daar kwam wéér de koksjongen binnen.
„Baas, baas, ik heb me vergist, ze zijn
er nog niet, de gasten, het waren andere
menschen!" Onmiddellijk nam de kok
een schuimspaan en vischte al zjjn schijfjes
weer uit het vet op. Even later kwamen
de gasten wèrkeljjk aan, en de schjjfjes
gleden het vet weer in. Maar met ver
bazing zag toen de kok, dat alle schijfjes
begonnen op te zwellen, bolrond werden,
als opgeblazen (soufflé) maar ze zagen
er smakeljjk uit, en dus diende hjj ze toch
maar op. De gasten vonden die opgeblazen
aardappeltjes een délicatesse, en de
„pommes soufflées" waren geboren in Frank-
rjjk, waren „ontdekt".
Zoo hebben vele Fransche gerechten hun
eigen geschiedenis, hun eigen „legende" als
u wilt, die van ouders op kinderen over
verteld worden, en in het heele land be
kend zjjn, en in eere gehouden worden.
Verschillende steden van Frankrijk heb
ben hun speciale gewestelijke „keuken", die
bepèrkt bljjft tot zoo'n streek; al wordt
er af en toe in Parjjs wel eens een ge
westelijk restaurant opgericht, waar de uit
die streek afkomstige Parijzenaars zich gaan
vergasten aan de gerechten van „bjj ons
thuis", en waar, zoodra ze het ontdekt heb
ben, ook de Parijsche fijnproevers bij zwer
men op af komen om daar te genieten van
specialiteiten, die in geen enkel ander Pa-
rjjsch restaurant te krjjgen zjjn. De „keuken"
van Bresse, en die van Bugey hooren daar
toe tot de meest geliefde. En enkel de
naam van een gerecht als een „poulet de
grain la crème" of een „parfait de foiea
de volaille* aux truffes" doet menig Pa»
rjjschen lekkerbek watertanden! x
En wie heeft er nooit gehoord van de
beroemde „bouillabaisse" van Marseille, de
„bouillabaisse", waar minstens tien soor
ten versche zeevisch in verwerkt worden,
en dan nog de noodige kreeften en krabben
en zee-krekels! de „bouillabaisse", waarvan
de bereiding een heele studie, een heele
óplelding zelfs eischt!....
Zulke zéér speciale gerechten, die vinden
gewoonlijk maar héél weinig liefhebbers
builen de Franschen zelf; de Vreemdeling
waagt zich daar niet zoo gauw aan. Zelfs
met de vreemdeling, die al langeren tijd
in Frankrjjk woont. Inderdaad is er eenige
zelf overwinning noodig ora een eerste maal
toe te happen in ingewanden bijvoor
beeld, al worden ze u dan ook voorgezet
in den vorm van „tripes h la mode de
Caen"; in een uit zijn huisje losgepeuterde
dikke slak, al is de opening van dat huisje
dan ook met nóg zoo'n geurig sausje aan
gevuld; en zelfs blijft men even aarzelen,
wanneer men voor het eerst van rijn leven
een stukje kikvorsch naar zjjn mond zal
brengen,'hoe zeldzaam smakeljjk die „cuisses
de grenouilles" dan ook opgediend worden.
Do Fransche keuken is inderdaad een
keuken voor fijnproevers, een keuken, die
men moet lééren waardeeren, wil men baar
genieten kunnen tot in al haar finesses;
maar die toch ook voor den nog onge
schoolden lekkerbek zulk een gevarieerde
hoeveelheid van schotels en gerechten te
kust en te keur' aanbiedt, dat ook iedere
vreemdeling er steeds het fijnste naar zijn
sn.aak vindt.
Geen wonder dus, dat de Parjjsehe res
taurants, ondanks alle geldstand-wisselval-
ligheden, bljjven groeien en bloeien. Dat
er steeds nog meer bjj worden opgericht.
En hoe langer hoe luxuenserHet laatste
nieuwe is een restaurant in de Champs
Elysées, waar maar plaats is voor 40
couverts, waar de stoelen van een zeldzaam
verfijnde weelde en gemakkelijkheid zjjn
waar niemand binnenkomt dan op uit
noodiging; en waar de prijs per couvert
duizend francs is (champagne inbegre
pen, maar dat mag dan ook wel
Wat daar gewerkt wordt in de keuken
van zulke luxe-restaurants, wat daar ge
dicht en gecomponeerd wordt door de koks!
Wat daar genoten wordt door de gasten;
en wat daar overblijft aan eten iedcren
dag!....
Wat er met al dat overgebleven eten ge
beurt? Neen, slechts een heel klein ge
deelte wordt opzij gezet om verwerkt te
worden in spijzen van den volgenden dag.
De rest vindt zjjn afnemers.
Er bestaat een heele handel in spjjs-
resten in Parijs. Gewoonlijk komt de op
brengst daarvan aan de kellners en da
bordenwasschers ten goede. Die hebben hun
vaste afnemers, die eiken dag met hun
wagens, handkarren of mandjes, die over
schotjes komen opkoopen: overschotjes van
de borden zoowel als overschotjes uit de
schalen, de potten en pauuen; veel spijzen
nog onaangeroerd, andere daarentegen zelfs
vermengd met asch op de borden, met
een stukje lucifer af en toe!
„Harlekijns" zoo worden de overschot
jes door het volk genoemd, omdat ze-even
als do bekende kleeding van een harlekijn
ui; verschillende stukjes van alles en nog
wat bestaan; en zoo worden de opkoopers
van die spjjsresten „juweliers" genoemd, als
spotnaam voor de spijzen, die er alles be
halve als „juweelen" uitzien, wanneer ze
het publiek te koop worden aangeboden.
Het publiek het zjjn meestal de arm-
sten der armen, die deze overschotjes van
dr tafels der rjjken komen koopen. Veel
oude schamel-gekleede vrouwtjes, huisvaders
met een groot gezin (want die zijn or nog
in Frankrijk en juist onder de afler-arui
sten!) armoedige straatventers, opgeschoten
jongens in lompen.... maar vooral die
vrouwtjes, schamele oude vrouwtjes, van
God en van menschen verlaten arme, oude
stakkers^ die met haar enkele bij elkaar
gebedelde stuivers bjj den „marchand de
eroutes et de légumes cuits", zooals de
koopman zich noemt, wat overschotjes
koopen komen, een stukje worst, een reepje
vleesch, wat koude aardappelen, wat hom
pen overgebleven brood....
Ze bestaan nog in soorten, die „juweliers".
De meesten beginnen met een mand, koopen
aan de restaurants slechts het allerminste
ov#schot op, de bordenrestjes.... hebben
daar hun klantjes voor, waarvan enkelen
schaarritevol om eten vragen „voor hun
hond", al weet de „juwelier" wel, dat het
voor henzelf is....
Als de zaken goed gaan, richt de juwe
lier een winkeltje op, of gaat ergens met
een kraampje staan, kondigt daarop zijn
waren aan als „Comestibles", Os, Graisse,
Viandes Cuites, Croütes de Pain". In
de buurt der hallen staan eenige van die
stalletjes. En achter de Madeleiue ook.
's Morgens heel, héél in de vroegte, als
bijna nog niemand op straat is, zie je daar
de schamele, daklooze bedelaars-gestalten
van Parjjs op af trekken en voor een paar
stuivers zorgvuldig een keuze maken uh
den afval der luxe-restaurants.
Er zjjn „juweliers", die rjjk worden van
die stuiver aan stuiver bjjeengegaarde in
komsten. Juweliers, die huizen-eigenaars
worden, en de zaak op grooten voet voort
zetten, slechts de béste „harlekijns" koopen
villen van de restaurants, de nog onaan
geroerde spijzen, en die betrekkeljjk duur
weer verkoopen, aan particulieren of aan
kleine restaurants want wie geen tegen
zin heeft door het idee een „overschotje"
te kijigen, „kliekjes" van anderen, rjjkeren,
die heeft graag wat meer geld over voor
die spjjzen, die bereid zijn met het beste
materiaal, de beste ingrediëntenWie
staat er echter voor in, dat de „juwelier*
niet even gelikt heeft van alle heerlijk
heden, die hjj mee naar huis bracht!
Zou de a.s. groote culinaire gastronomi
sche tentoonstelling in de „Magie City" ook
van déze Fransche keuken-toestanden een
staaltje te zien geven aan het publiek?....
vat denkt u?....
M. DE ROVANXO.
Parjjs, 15 Febr. 1927.
BRANDSTICHTENDE BRANDWEER-
LIEDEN.
Op het eiland Troeenany nabjj Kief be
vindt zich een reparatiewerkplaats vuor
stoomschepen van de scheepvaarlondernemin-
gen op de Dnjepr. Daar de vrijwillige
brandweer van de werkplaats sinds jaren
niets te doen heeft gehad, hebben zes van
haar leden verleden jaar een gedeelte van
de werkplaats in brand gestoken, waarna
het vuur door de vrijwillige brandweer
werd gebluscht. Eenige dagen geleden neb
ben dezelfde zes mannen opnieuw brand
gesticht in een der gebouwen. Ditmaal
bieidae zich het vuur zeer snel uit en kon
de vrjjwillige brandweer het niet meester
worden, zoodat de brandweer van de stad
te hulp werd geroepen. Naar aanleiding
van dezen brand is een onderzoek ingesteld,
waaruit bleek, hoe de vork in de steel zat.
Twee van de zes schuldigen zjjn ter dood
veroordeeld, drie tot 10 en 1 tot S jaar
gevangenisstraf.
DE I4AN OP DEN HOOIZOLDER.
In bet Duitsche dorp Baumholder was
eenigen tijd geleden ontdekt dat een
van 35 jaar drie jaar lang op een hooizolder
gevangen was gehouden en geheel ver
waarloosd. Tegen de vrouw werd dan ook
een aanklacht ingediend. Het justituecl on-
dcizoek heeft nu evenwel aangetoond, hoe
de vork in den steel zit.
De tragedie begOD al vier jaar geleden,
teen het echtpaar bruiloft vierde. Zij was
resoluut, hij iemand, die hot begrip wer
ken alleen van hooren zeggen kende. Het
jonge paar trok in bij de schoonouders,
waar steeds de tafel gedekt was, en nu
ging de man nog zorgvuldiger allen arbeid
uit den weg. De oude man schold daarover
en toen niets bleek te helpen, gooide hij
den luiaard de deur uit. Doch deze ging
niet, maar richtte zrich in op den hooizol
der en liet zich door zijn vrouw, die oe
eenige was, die van zijn verblijf wist, voe
deren en verzorgen. Do opmerkzaamheid
der vrouw verslapte echter geleidelijk, zoo
dat de man ün zijn schuilplaats steeds
meer in een toestand van verwaarloozing
geraakte. Geen mensch hoorde meer iets
van hem en om de buren heelemaaJ om den
tuin te leiden, diende de vtouw eeD ver
zoek om echtscheiding in, welke in Mei
j.l. werd uitgesproken De verdwenen raau
werd Voor dood verklaard In werkelijk
heid leidde hij op den hooizolder een mi
serabel leven. Soms kreeg hij dagen lang
geen eten. In September stierf do schoon
vader. Van dood en begrafenis vernam de
zolderbewoner geen syllabe, daar de vrouw
in twee jaar niet roeeT tot hem had ge
sproken. li» de woning vaD den schoon
vader kwamon andere menschen. Toen do
nieuwe pachter eens stal en schuur inspec
teerde, ontdekte hij, verstopt in het stroo,
den man, die sinds drie jaar was verdwe
nen en in den loop van het laatste jaar was
gescheiden en dood verklaard. Hij was nog
maar een skelet, zat geheel onder het on
gedierte, en zag er ontoonbaar, erbarme
lijk en vies uit. Zijn haren hingen als ma
nen over zijn schouders.
De vrouw, die in voorarrest was gezét,
is nu vrijgelaten, aangezien het O. M. aan
neemt, (Hat op den man heelemaal geen
dwang is uitgeoefend. Er is dus voor een
vervolging geen reden
Wat moet intusschen die mas ee'n door
gefourneerde luiaard zijn, dat hij liever
dan voor den dag te komen en te werken,
al die maande© die ellende heeft willen
doormaken.
STALEN BOEKEN.
De thans tachtigjarige Edison houdt zicht
op het oogenblik bezig met een uitvinding,
welke, wanneer zij voltooid is, een volsla
gen omwenteling i'd de vervaardiging van
boeken te voorschijn zal roepen.
Het gaat namelijk ora niet minder dun.
een vervanging van papier door staal.
Staal kan zoo sterk geperst worden, dnt
het beduidend dunner is dan het dunste
papier. Volgens berekeningen van Edison
moet- het mogelijk zijn een boek van 40 000
bladzijden tot op een dikte van twee duint
tc beperken. Het zou dan niet meer_ dan
een pond wegen en de productiekosten
zouden niet hooger hoeven te zijn dan
eenige shillings.
Tegenover het papier staat dan de grotr-
tere buigzaamheid, taaiheid en duurzaam
heid van staal.
Opmerkelijk is voorts, dat het zoo tot
een vlies gewalste staal den inkt zelfs be
ter opneemt dan papier.
Edison voorspelt vooris, dat bij de ver
beteringen der techniek de nieuwe stalen^
boeken beduidend goedkooper zulle© zijn
dan die papieren dito's.
NED. HERV KERK.
Beroepen: Te Ooslerwolde (Geld.); D,
J. de Graaf, te Ridderkerk; te Hedel: J. Bus,
te Aalburg.
Bedankt: Voor Elburg: B. G. C. Steen
beek, te Wierden.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Baambrugge: P. D,
Kuiper, cand. Ie Kampen.
DE REGELING
VAN HET HANDELSONDERWIJS.
De commissie der Algr Ver. van Leeraren
bij het Midd. Onderwijs inzake het litt. econ.
onderwijs en het voornemen der regeenng
tot wettelijke regeling van het handelson
derwijs, i9 blijkens haar rapport gekomen
tot de volgende conclussies:
I. Algemeen vormend handelsonderwijs
aan 3-, 4- en 5-jarige scholen is naar zijn
aard middelbaar onderwijs te worden
geregeld.
II. Bij het M. O. zullen naast elkaar
moeten beslaan:
1) een richting, bepaald door de mathema-
tisch-physische wetenschappen;
2) een richting, bepaald door'de economi
sche wetenschappen, waarbij aan de mo
derne talen, als schriftelijk en mondeling
voertuig der gedachten naast het onderwijs
in de letterkunde, een belangrijke plaals
dient te worden ingeruimd.
Afgescheiden van de twee bovenstaande
richtingen dient een litterair-historlsche
rich ling mogelijk te zijn.
lil. liet is niet wenschelijk, tusschen mid-,
delbare handelsscholen met 5-jangen cursus
economisch georiënteerde H.H S.-en en
dito afdeelingen grenzen van wetteliiken
aard of verschil van nomenclatuur te hand
haven. Het is gewenscht, dat het komende
wettelijke instituut een H.B.S. met 3-j. c.
tot onderbouw heeft.
IV. Gevraagd moet worden:
a) het recht tot het afleggen van examens
aan handelshoogescholen en handelsfacul
teiten.
b) het recht tot het afleggen van examens
in de juridische faculteit van elke univer
siteit. hier te lande, behoudens aanvullings
examen Latijn, af te leggen voor een staats
commissie.
c) het recht tot het afleggen van examens
in de faculteit der letteren en wijsbegeerte,
behoudens aanvullingsexamen in Griekscti
en Latijn, af te leggen voor een staatscom
missie.
d) het recht tot het afleggen van examens
in de vereenigde faculteiten der rechtsge
leerdheid en der letteren en wijsbegeerte
(voor cand O -I ambtenaar).
e) het recht tol het afleggen van examens
in de vereenigde faculteiten der wis- en na
tuurkunde en der letteren en wijsbegeerte
(studie der sociale aardrijkskunde).
V Het eindexamen dient te staan onder
het toezicht van gecommitteerden; het is
