I
[en speelbal der fortuin
Ulo. 20527
LEIDSCH DAGBLAD, Zaterdag 12 Februari
Derde Blad Anno 1927,
Buitenl. Weekoverzicnt.
La Gtiandeleur: Flensjes en Geld.
BINNENLAND.
FEUILLETON.
Bet zwakke Dnitzche kabinet
Weet een roep tot ontwapening
De strijd in China Opstand
in Portugal bedwongen.
In Duitschland heeft het kabinet-Mars
m motie van vertrouwen gekregen. Zelfs
gfcet grooter meerderheid dan de grootste
Smist had kunnen hopen, dank zij een
groote absentie onder de oppositie.
Jfctemin kan volledig gehandhaafd wor
de meening, dat het nieuwe kabinet
een zwak element is 'dat ieder oogen-
het kan afleggen. Heeft zelfs het
itrumlid dr. Wirth niet tegen de regee-
gestemd 1 Wat beteekent zoo'n een-
j, zal men misschien opmerken, doch
te eenling beteekent veel, gezien zijn
jhang iD de partij En deze eenling heeft
iduit verklaard geen vertrouwen te kun-
hebben in de Duitseh-nationale minis
als republikeinen'' eD in de allerlei
jen-om-denarm-houdende verklaringen
ïomtrenh Zou één werkelijke republi-
in Duitschland er anders over den-
Hoe blij men echter is, een regeering te
bben, bewijst het verloop van zaken bo
ffende den nieuwen titularis aan binnen
jdsche zaken vod Keudell Van commu-
jtische en socialistische zijde is op dezen
bister ceD soort roffelvuur geopend met
[bedoeling in zijn val het gansche kabi-
1 te doen meevallen. Von Keudell werd
lenlijk beschuldigd van zoo al niet mee-
aan, daD toch van bevorderen van
I Kapp-Putsch en van het gastvrijheid-
•enen aan verboden rechtsche organi-
op zijn lajid goed eren. Het neep er
de regeering, tot Mars de oplossing
J: zelf zou hij een onderzoek instellen
[daarvan weldra doen blijken. Gisteren
[dit geschied. Nog weten we, terwijl wij
I schrijven, den volledigen inhoud niet
Mars' verklaring, dooh vast staat
ds, dat hij v Keudell handhaafde. Had-
de Duitsch-nationalen ook niet vcr-
ard, liever de coalitie te doen barsten
nog een van hen te laten desavou-
fen
ionder Marx' verklaring dan te kennen,
lijk gezegd, mag toch al wel reeds wor-
i geconstateerd, dat de persoon van v.
judell Diet geheel ongecompromitteerd
i blijven Daarvoor zijn enkele beschul
lingeD te positief en de verklaring van
betrokkene zelf in den Rijksdag te
htief. Het standpunt, dat achter de
pisterstafel alleen personen thuis hoo-
i, op wier leven en wandel geon smetje
i werpen, is al Heel wat gewijzigd, in
loop der jaren, maar dat het in
litschland mogelijk blijkt iemand als v.
idell aan een belangrijk departement
[binnenl. zaken te handhaven na al het
urde, dat is eeD kras staaltje van af
ding van het Duitsche rijk naar vroe
toestanden en dat zal niet nalateD
jl buitenland ernstiger dan ooit te waar-
loven voor bet doen van concessies.
Ètresemann's positie is door een en an-
opnieu'w verzwakt in het buitenland,
k bij juist zelf vertoeft. Z.g met va-
fctie, doch, gelet op zijn treffen" met
Duitsche gezanten te Parijs en Rome,
eerste nog te Berlijn de ander te San
po, zit er toch nog iets meer achter.
I meer, waar immers in begin Maart
p een Volkenbondsraadvergadering zal
fats hebben Geruchten, dat fcevoreD ook
ontmoetingen zouden plaats hebben
I Mussolini Briand en Chamberlain zijn
l oiet bevestigd Geheel onmogelijk zijn
[echter niet Vooral een samenspraak
Mussolin-» zou niet zoo vreemd zijD,
el duce toch niet te Genèvc durft
ken, gelijk soviet-Rusland niet wil, zoo-
Litwinof als plaatsvervanger van den
Duitschland een kuur ondergaanden
Ujerin al zoo grof mogelijk in de Vol
IWidsstad heef* doen weten. Zoo grof.
^feitelijk uit zelfrespect de Volkenbond
andere meer kan doen dan sovjet
find totaal negeeren
Nneer de groote heeren" echter sa
8 komen, 't iv in Genéve, 't zij tevoren,
zij plotseling een nieuw bespre-
kiDgspunt gekregen door de jongste mis
sive van Coolidge aan de deelnemers van
het accoord van Washington over de vloot-
beperking. Vrij onverwacht noodigt Ame-
rika's president hen daarin uit over te
gaan tot een verdere beperking, ook %op
öet nog niet betreden terrein Tc Washing
ton heeft men destijds toch al het z g
klein-matenaal buiteD beschouwing gela^
ten, dus kleine kruisers, torpedoboot-ja
gers, duikbooten etc. Vooral landen at»
Frankrijk en Italic wilden daarvan toen
niemendal weten, juist dit klein-materiaal
aangrijpend als verdedigingsmateriaal bij
uitnemendheid Zal het nu anders zijn We
cwijfeleD ten st-erkste. Coolidge's roep lijkt
ons derhalve thans nog een soort roepen
aan dooveman's oorenook al za! men
zich officieel nog zoo beleefd kronkelen
en wenden vol buigingen en verzekeringen
van vredesgedachten etc.
Ten opzichte van China zijn deze laat-
steD niet meer van de lucht af. Vooral in
Engeland blijft men zich uitsloven om toch
maar getuigenis af te leggen van vredelie
vendheid eD niet geheel zonder succes,
naar het schijnt, mag men Chamberlain's
jongste officieele verklaring over de Chi-
Deesche aangelegenheden gelooven. Mefc
Tsjen, den leider van KaDton, zou een
eerste overeenstemming zijn bereikt, n.l.
over de concessie van Hankau Maar: nu
heet het juist, dat de Noorderlegers van
Tsjang-tso lin den opraarsch naar het Zui
den zijn aangevangen met Hankau als
doel
Overigens zal Engeland wel in zijn
vuistje lachen, dat Amerika nu ook troe
pen naar Sjanghai heeft gestuurd ter be
scherming der Amerikanen en hun eigen
dommen, terwijl Italië datzelfde zal doen.
Het isolement, waann Groot-Brittannië was
gekomen, wordt plotseling opgeheven.
Dat de aanwezigheid vaD troepen te Sjang
"hai gcwenscht is, blijkt daaruit wel zonne
klaar. Trouwens, de Britsch-Indische troe
pen zijn ook niet te Hongkong teruggehou
den, döch doorgezonden. Wel blijven de
Engelsche troepen, die uit het moederland
op weg zijn, vooreerst te Hongkong.
Het hervatten van den strijd tusschen
Noord en Zuid ma-akt de Chinecsche kwes
tie echter weer danig ingewikkelder Het
leidt vanzelf tot allerlei complicaties Wed
den op het goede paard of op beide
paarden 1 Want loopt de strijd beslis
send af 1
Dat doet het tenminste geregeld in Por-
tugal bij de diverse pronunciamento's, die
elkaar daar plegen op te volgen met de
regelmaat van een uurwerk. Zoo ook isr
het pleit van den jongsten opstand, die
te Oporto begon om zich voort te planten
in Lissabon in enkele dagen beslecht De
revolutie is bedwongen, bloedig bedwon
gen. Beide steden zijn gebombardeerd ?n
groote schade is daarbij aangericht om niet
te spreken vAd onschuldige slachtoffers
onder de burgerbevolking Het schijnt sinds
de verdrijving van het koningschap een
der ergste opstanden te zijn geweest. Wan
neer de volgende 1
Te Parijs zijD de besprekingen geopend
tusschen Frankrijk en Spanje over de po
sitie van Tanger. Totdusv«r wordt er vol
ledig het stflzwijgen over bewaard. Het
is een ietwat preca»re kwestie, waarbij
Spanje o.i geen groote verwachtingen be
hoef* te koesteren, Frankrijk wget in
dezen Engeland achter zich
Zoo u op 2 Februari toevallig in Parijö
wa9, zult u met eenige verwondering in alle
café's, die u daar bezoekt, en in de restau
rants waar u déjeuneerde en dineerde, niet
dikke letters aangekondigd hebben gezien,
betzij met zwarte letters op wit karton tegen
den muur gehangen, hetzij met witte krijt-
letters op de spieeels geschreven deze raad
selachtige woorden- C'est aujourd'hui la
Chandeleur* Crêpes volontél Men zou
graag willen weten wat die woorden betee-
kenen. en toch durft men dat niet goed vra
gen aan den garcon. bang een dom figuur te
slaan met zijn beperkte kennis van Parij-
sche toestanden tegenover zoo'n zelfbewuste
kcllners-persoonlijkheid.
Mij i9 het precies zóó gegaan, toen ik pas
in Parijs woonde, en pas later, het volgend
jaar, werd ik door een kennis ingewijd in de
geheimenissen van dat mysterie
Dien avond van den 2en Februari liepen
we door de rue de la Gaieté. Misschien herin
nert u zich. dat ik u al eens over deze eigen
aardige volksstraat vertelde» over haar thea
ters. haar slakken-restaurant, haar nachte
lijke apachen typen, en haar flensjes-bakke
rijen op het trottoir, zoo maar in de open
lucht, op een klein houten tafeltje. We kwa
men langs de eerste flensjes bakkerij en za
gen daar, dat de flensjes-juffrouw een groot
stuk karton boven haar hoofd had gehangen
tegen den huizenwand aan. en daarop met
onhandige letters geschreven had- „La
Chandeleur! Ici des crêpes porte-bonheurl"
Geluks-aanbre'ngende flensjes wat be
doelt ze daarmee? en wat beteekent dat
woord Chandeleur daar toch bij? zoo vroeg
ik mijn kennis. O. dat is een heel verhaal,
zei die Maar als je wilt. dan blijven we'hier
even stilstaan, dan zul je weldra wat ko
mieks beleven. Dat wilde ik wel. en we stel
den ons dus op in de buurt van de juffrouw
met haar geluk-aanbrengende flensjes.
Daar kwam een troepje opgeschoten jon
gens en meisjes aan, een lachende, vroo-
lijke bende. Regelrecht stevenden ze af op
het flensjes-stalletje. Een van de jongens
vroeg iets aan de juffrouw, waarop die glim
lachend toestemmend knikte, en toen vroeg:
„Zijn er geen flics" in de buurt?" („Flic"
is het familiare scheldwoord, waarmee in
Parijs de politie-agenten aangeduid worden)
De straat werd afgekeken naar twee kan
ten neen, geen flics! Toen schaarden alle
jongens en meisjes zich in een kring rond
het stalletje heen; de jongen, die het woord
gedaaD had vooraan, bij de flensjes-pan.
Hij grabbelde in zijn zak. haalde daar een
handvol kleingeld uit, en hield triomfante
lijk een als goud blinkend 2 franc-stuk in
de hoogte, dat door de anderen met lachende
kreten begroet werd. waarop dadelijk ieder
der anderen óók in zijn zak of taschje ging
zoeken, en sommigen evenals de jongen een
2 francs-stuk daaruit opdiepten, anderen
een 1 franc-stuk, of zelfs maar een slukie
van V' franc-, één vond geen grooter geld
stukje in zijn heelen voorraad dan een
5 stuivesstukje.
„Denk er om, geléénd geld heeft geen
waarde vandaag!".... riep men elkaar toe.
En: „Viifsfuiverstukjes zijn óók geld, zelfs
2 stuiver-stukjes, of eèn enkele **etit-sou
zelfs.als je er maar genóeg van hebt.
d£Ar, komt het op aan!" „Genoeg, jüt!
maar dM zal nu juist de vraag worden!.."
zoo riepen ze door elkaar.
Toen het rumoer wat bedaard was, stak
de eerste joneen zijn rechterh-^ uit naar
de flensjes-juffrouw, terwijl hij tusschen
duim en wijsvinger van zijn linkerhand
krampachtig zijn 2 francs-stuk geklemd
hield. De juffrouw draaide hem den steel
van de koekepan toe. waarin ze zoo juist
het deeg voor een flensje had laten eliiden.
dat sissend en wel reeds bruine randjes Jie-
gon te krijgen.
„Eén, twee drie daar gaat-ie!H
lachte de jongen. Het troepje week uiteen om
plaats voor hem te maken, en waarschijn
lijk ook eenigszins uit nieuwsgierigheid. Nog
eens telde de jor^pn: „Eén, twee drie 1
en wipte toen het flensje de hoogte in, hel
kantelde om in de lucht zoowaarl
maar te vergeefs trachtte hij het op te van
gen onder veel gegil en gelach van het
omstaande troepje, plofte het flensje neer
voor de voeten van een meisje, dat ver
schrikt achteruit week. Met een stuk oude
krant werd het flensje van straat opgeraapt
en zoo aan de juffrouw teruggegeven, die het
opzij legde onder dankbetuiging: „Dat is
voor mijn hondje' die zal vanavond óók ge
waar worden, dat het Chandeleur is van
daag!"
Een tweede probeerde zijn geluk. Oók mis!
Een derde, dien lukte het al was het
bij toeval!Van alle kanten stormden de
gelukwensrhen hem tegen: „Jij bofferd 1
GeluksvogelI „Straks tracteeren déLAr
kom je niet af! hoeveel had je in je
hand? een halve franc! 't Is niet veel.
maar het is toch altijd prettig (e weten, dat
je nu het hééle jaar nóóit om een halve franc
verlegen zult zitlenl plaagde er een. Jam
mer. dat de voorspelling met ppn bankbiljet
in je hand niet opgaall zuchtte de gelukkige
Bankbiljetten had ik nog genoeg! blufte hij.
Zelfs een van honderd franc maar, zon
der er bij te denken, heb ik straks bijna al
mijn kleingeld uitgegeven aan sigaretten!...
Zenuwachtig wachtten nu ook de anderen
hun beurt af. krégen hun beurt. Voor de
meesten liep het op een fatale mislukking
uit enkel a! door hun steeds aangroeiende
nervositeit sprongen ze wanhopig onhan
dig met die koekepan on^ zelfs de meis
jes!het hondje van de flensjes-juffrouw
zou niet te klagen hebben dien avond 1
En te denken, dat half Parijs vandaag zoo
aan het flensjes gooiéh is! zei mijn be
geleider. En wie tot flensje9-gooien niet in
de gelegenheid is. die troost zich maar met
flensjes-eten. In alle Parijsche huizen, in
alle Parijsche café's en restaurants worden
vandaag flensjes gebakken. Want flensjes
die hóören nu eenmaal bij hel Chandeleurs-
feest, en vanaf héél oude tijden al.
Van hoè oude tijden dan wel? vraag
ik. En wat i s nu eigenlijk dat Chande
leurs-feest. en wat is het myslerieuse ver
band tusschen dat feest en die flensjes?
.Mijn begeleider vertelde:
Oorspronkelijk was het Chandeleurs-
feest een vastendag in het oude Rome. die
in de 5de eeuw door de kerkelijke Overheid
werd ingesteld enkel en eenvoudig als
een rustdag voor de maag na een periode
van wilde voiks-orgiêen, een soort Satur
naliën, van heidensc'he afkomst, waarbij
ontzettend gegeten en gedronken werd Op
dien vastendag was het aan een ieder ver
boden iets anders te nuttigen dan een be
paald soortt uit eieren'en meel deeg gebak
ken koeken, die veel weg hadden van onze
tegenwoordige flensjes.
De gewoonte nu om op dien dag dat soort
koeken te eten ging over op de viering van
een christelijken feestdag, het feest der ..Pu
rificatie". dat juist in dien tijd viel. op 2
Februari namelijk, en dat bijgenaamd wordt
hier in Frankrijk ..la Chandeleur" een
woord dat afgeleid is van het latijnsche
woord „candela". kaars, en dat dus betee
kent: het kaarsen-feest, het licht-feest. de
licht-mis. daar op dien dag er in de kerken
vele kaarsen brandden, terwijl in veel
kerken daarbij nog kaarsen-processies wer
den gehouden, waarvan -enkele nog over
gebleven zijn tot op den huidigen dag. zoo
als bij voorbeeld de bekende Chandeleurs-
processie in Marseille ter eefe van de „Vier-
ge Noire".
Langen tijd was het in Frankrijk gewoon
te op den 2den Februari het feest van
„Maria Lichtmis" dus vóór den maaltijd,
waarvan flensjes den hoofdschotel vorm
den. de tafel te versieren met lance rijen
kaarsen die zoo maar op de tafel zelf neer
geplakte werden Die repksen kaarsen zijn
nu overal verdwenen, maar van de oude tra
ditie is het flensjes-eten nog steeds over
gebleven.
En een bijgeloof heeft zich daaraan toe
gevoegd Er is een oud Fransch spreek
woord. dat zegt: ..Si tu as de l'argent au
jour de la Chandeleur, tu en auras toute
Vannée". Maar dat spreekwoord bevat
slechts waarheid voot hen (zoo leert het
bijgeloof). wien het op den Chandeleurs dag
gelukken zal met de rechterhand uit den
koekepan een flensje omhoog te gooien en
dat omgekeerd in de pan weer op te van
gen, terwijl in de linkerhand men daarbij
een geldsluk vastgeklemd houdt; een geld
stuk, dat men in zijn eigen zak had op dien
dag, hoe grooter hoe beter Dat flensjes-
gooien is een vrij lastig experiment, dat
lang niet aan iedereen lukt het besle
slagen gewoonlijk de damesmaar dal
toch elk jaar opnieuw weer geprobeerd
wordt door een oneindig aantal meer of
min bijgeloovige mannen ook!.... Wie ge
luk heeft, voelt zich versterkt in zijn hoop
op fortuin; wie een mislukking leed. troost
zich met de gedachte, „dat het allemaal
toch maar bijgeloof en onzin is" en zoo
komt altijd iederepn hpel tevreden van een
-Chandeleurs feestelijkheid vandaan en gaat
er het volgend jaar weer met evenvpel ge
noegen heen al was het alleen maar
om de pret, die door alle onhandigheid fder
anderen!) opgewekt wordt- flensjes, die op
den grond lerpcht kompn: flensjes, die
bijna tegen den zolder vliegen; flensjes,
die bijna op den kalen hol van een
eerwaardig oud heer. of bijna in het
décolleté van een dame terecht komen
Eerst amuséért men zich daarmee als kin
deren, en daarna smult men als kinderen
aan flensjes met dik suiker erop
Zóó h^eft Parij9 dezer dagen een zijner
tradilioneele feesten gevierd, een kinder
feest Parijs, dat de „Stad der Verdor
venheid", het „Moderne Babyion" genoemd
wordt.
M. DE ROVANNO.
Parijs, 8 Februari 1927.
RECLAME.
ZORG VOOR EEN GENOTVOLLEN
OUDEN DAGI
Ouderdom is niet enkel een kwestie van
jaren. Velen voelen zich jonger op 70-jaii*
gen leeftijd dan anderen van 60 of zelfs
50 jaar. Dit is een outegenzeggeljjk feit, en
men kan er verschillende oorzaken voor
aangeven. Gewoonlijk hebben ouden van
dagei met een jong gemoed behoorlek aorg
gedragen voor hun nieren. Een oude spreek
wijze zegt: „Als gij uw nieren gezond hoadt,
houden deze n gezond".
En ouden van dagen kan zooveel leed
bespaard worden, want veel rugpijn, uriae-
stocrnissen, ischias, spit, rtieumatis.he pij
nen en graveel worden dikwijls aoodelooe
geleden. Den nieren ontbreekt het vaak aan
hulp. Zij behoeven de bijzondere verster
kende hulp van Foster's Rugpijn Nieren
PiUen.
Door de opwekkende kracht van dit
niei middel wordt de werkz lamheid der meren
hersteld; net versterkt de nieren en helpt
deze om het bloed te filtreeren. terwijl de
afmattende ziekteverschijnselen der nier-
aandoening verdwijnen. Waarom zouden ouder*
van dagen nog langer lijden, als zij de
benoodigde huln onder hun bereik hebben?
Verkrijgbaar (in glasverpakking met geel
etiket let hier vooral op) bij apott\pkea
en drogisten f 1.75 per flacon.
7941
DE INTREKKING DER HUURWETTEN.
Hoe de Minister daartoe kwam.
Op de vragen van den heer J. Ier Laan
betreffende de door de Regeering ingewon
nen adviezen ter zake van de intrekking
der „huurwetten" heeft minister Slotema-
ker de Beu ine geantwoord dat in October
1924 aan de besturen van 49 gemeenten,
waar toen nog huurcommissies bestonden,
die naar het aanvankelijk gevoelen voor
opheffing in aanmerking kwamen, advies is
gevraagd voor opheffing. Die adviezen heb
ben ten deele geleid tot nadere correspon
dentie en lot nader onderzoek. In den loop
van 1924. 1925 en 1926 i9 in verschillende
van die 49 gemeenten de huurcommissïe
opgeheven, meermalen in afwijking van de
adviezen. Het aantal huurcommissies was
daardoor gedaald tot laatstelijk 16, daar
onder de vier groote gemeenten begrepen.
In Januari 1925 is aan de besturen der
vier groote gemeenten het gevoelen ge
vraagd aammande buitenwerkingstelling
der Huurw*en, dan wel opheffing der
huurcommissie.
Toen de minister aan het hoofd van het
Departement was gekomen, heeft hij, na
kennis te hebben genomen van de schrifte
lijke adviezen, zich persoonlijk doen voor
lichten door wethouders en anderen, die
krachtens hun ambt in staat waren tot het
geven van advies.
Mededeeling. wanneer al de schriftelijke
adviezen bij het Departement zijn ingeko
men, zou weinig nut hebben. De adviezen
waren voor een groot deel ongunstig. Hier
moet intusschen worden opgemerkt, dat
kennis van de strekking van een advies,
zonder dat de argumenten worden gekend,
weinig waarde bezit. De adviezen zouden
voor een juist oordeel in hun geheel moeten
worden medegedeeld. Hiertegen nu bestaat
het algemeen bezwaar, dat ambtelijke ad
viezen aan volledigheid en daardoor aan
betrouwbaarheid verliezen, wanneer kans
op mededeeling aan anderen bestaat. Bo
vendien blijkt de betrekkelijke waarde^ van
de adviezen uil de volgende feilen. Nadat
uit Utrecht een ongunstig advies was ont
vangen. heeft het gemeentebestuur eieener
beweging de huurcommissie opgeheven.
Naar het Engelsch
van
RAFAEL SABATINI.
I Geautoriseerde vertaling van A. T.
[olies keek beteuterd. „Hoe....?" be-
hij. toen Albemarle het woord weder
'atte, en zoowel zijD eigen woorden ver
arde. als de onuitgesproken vraag be-
Iwoordde.
Als gij denkt, dat zelfs in dezen tijd
i nood er werk is voor mannen als gij,
dienst van Engeland." zei hij ernstig op
ïgzamen, diepen toon. „weet gij niet. wat
B gebeurd is, terwijl gij in het buitenland
1 *art In die tien jaren, Randal, heb ik
gedacht, dat ge dood waart En ik
™*ag mij af. of. zooals de zaken nu staan,
keh UW Y.rif>n^ reden, werkelijk reden
W«'k verh"U£en dat ge leeft.#
B J|ls het leven waard is om geleefd
dab»W moet waardig geleefd wor-
waaronder ik versta dat het de uit-
Sg® og moet zijn van het beste, wat er in
Hu J*1150.*1 's- hoe zult gij dat beste
Hnl*>" 'o Engeland volbrengen?"
itêPhuH was verbluft „Geef mij
uen it k ?e,"jrPnh,i'6. en ik zal h?t u too-
8tel miï j no? in mij Dat zweer ik
Sleia m°Pj prop*- en ge zult niet teleur-
P orden. Ik zal u geen schande aan
doen." Hij was in zijn opgewondenheid op
gestaan Hij was zelfs wat bleeker gewor
den en hij stond nu voor den Hprtog. strak,
terwijl zijn neusvleugels even trilden.
Albermarle bleef onverstoorbaar kalm
Met een bleeke. vleezige hand wenkte hij
den kolonel weer naar zijn stoel terug
*„Daar twijfel ik niet aan Ik vraag niet,
hoe gij de jaren hebt doorgebracht Ik kan
zelf zien, dat zij niet gopd zijn doorge
bracht. zelfs zonder de toespelingen van uw
brief Dat is van geen belang voor mij Ik
kén uw aard en het is een aard, dien ik
vertrouwen Ik ken uw talenten, ten deelp
uit hel geen ge in uw jeugd beloofdet. ten
deele uit de gevoelens, die men een tijd lang
in Holland omtrent u koesterde Dat ver
baast u. niet waar? O. maar ik houd mij
zelf op de hoogte van wat er in de wereld
gebeurt Ik geloof dal hef Obdam was. die
u „vir magna belli peritia" noemde." Hij
zweeg en zuchtte. Ik beken eerlijk, dat ik
zulke mannen, als gij zijt. noodig. brood-
noodig heb en ik zou u met dankbaarheid
gebruiken Maar
„Maar wat. HeeT?
De dikke saamgetrokken lippen ontsloten
zich weer. de opgetrokken zwarte wenk
brauwen daalden weer „Ik kan het niet
doen. zonder u aan de ergste gevaren bloot
te steil eD."
Gevaren?" Holles lachte.
„Ik zie. dat gij bet niet begrijpt. Ge ziet
niet in dat ge een naam draagt, die op een
zekere rol dpr wraak staal ingeschreven.''
„U mepnt. die van mijn vader?" De kolo
nel was ongeloovig.
„Uw vader ja Het is ongelukkig, dat
hij u naar zich zelf genoemd heefl Maar zoo
is het," ging de nadenkende rustigs siein.
voort. De naam van Randal Hol Pes is gevon-
nisd om de terechtstel ling van wijlen den
Koning. Het zou een reden geweest zijn. om
uw vader te dooden, als hij lang genoeg ge
leefd had. Gij zeil hebt de wapenen voor hM
Parlement gedragen tegen onzen tegenwoor-
digen vorst. In Engeland mag men alleeu
leven, als men in de grootste onbekendheid
leeft. En ge vraagt me u een commando te
geven, u voortdurend aan de oogen van het
publiek bloot te stellen aan de oogen van
den Koning en aan zijn geheugen, dat hem
in deze zaken niet in den steek laat."
„Maar de wet tot vrijspraak?" riep Holles
verschrikt, toen hij zag. dat zijn hooge ver
wachtingen in puin vielen.
„Ochl" Albemarle's tippen krulden zich
even. „Waar zijt ge eigenlijk geweest; dat ee
niet weet. hoe het gegaan is met hen. die
daaronder vielen? Hij glimlachte barsch. en
schudde zijn groot, donker hoofd „Dwing
nooit iemand een belofte af, die hij liever
niet geeft. Zulke beloften worden nooit ge
houden, hoe sterk men ze ook bindt met
wettelijke bepalingen. Ik dwong Zijne
Majesteit de belofte van die wet af, toen hij
nog een zwerver zonder troon was Terwijl
hij te Breda was. kwam ik mei hem en Cla
rendon overeen, dal er slechts vier uitzon
deringen op die wet zijn zouden Maar toen
zij uitgevoerd zou worden, na het herstel van
Zijne Majesteit, liet zij aan het Parlement
zooveel uitzonderingen over. als het Parle
ment goed oordeelde Ik zag de bedoeling.
Ik pleitte, ik redeneerde; ik haalde de belofte
van den koning aan Eindelijk werd toegege
ven. dat de uitzonderingen tot zeven zouden
vermeerderd worden. Met tegenzin gaf ik
toe. daar ik niet langer de maehl had den
werkelijken koning weerstand te bieden.
Maar toen de wet in het Lagerhuis kwam
dat gehoor gaf aan de wenschen van den
koning noemden zij twintig uitzonderin
gen en het Hoogerhuis ging nog verder met
de uitzonderingen te vermeerderen door er
allen bij in te sluiten, die betrokken geweest
waren in het rechtsgeding van wijlen deu
koning, en eenige anderen, die dat niet wa
ren. En dat was een wet van vrijspraak'
Zij werd gevolgd door een proclamatie vao
den koning waarbij hij eischte, dat binnen
veertien dagen allen zich zouden overgeven
die bij zijns vaders dood betrokken waren ge
weest. De zaak werd voorgesteld als slechte
een formaliteit. De mepsten w^ren wijs
genoeg ze te wantrouwen en het land te
verlaten Maar een twintigtal gehoorzaamde,
denkende, dat zij er met een lichte straf zou
den afkomen."
Hij hield even op en zonk terug in Tijn
stoel. Een glimlach speelde om de lippen
van dezen man, die geen gevoel voor humor
had.
„Er werd bekend gemaakt, dal zij. die zich
niet overgegeven hadden, uilgesloten waren
van de wet tot vrijspraak, terwijl wat hen
betrof, die met hun overgave verondersteld
werden er in te vallen, een koningsgezinde
jury hen schuldig verklaarde. Zij werden
verhoord, ter dood veroordeeld. Generaal-
majoor Harrison was de eerste van hen. die
de doodstraf onderging. Hij werd bij Cha
ring Cross vermoord Anderen volgden, tot
dal het volk. walgend van bet dagelijksch
schouwspel, begon te morren Toen werd er
stilstand geboden Er was een pauze pn aan
het einde daarvaD begonnen de beulen op
nieuw. Die in d^f jaar gevonnisd werden,
waren niet de eenigen. Anderen volgden
later. Lambert en Vane werden eerst in '62
veroordeeld. Dit waren niet de laalsten. En.
het is mogelijk, dal wij nu nog zelfs het
einde niel bereikt hebben."
Weer hield hij op en weer veranderde
zijn toon. hij ging voort, zonder dien lichten
toon van bitterheid.
„Ik zeg die dingen niet die ik hier
alleen voor u vertrouwelijk zeg ora da
handelingen van Zijne Majesteit te ver- of
zelfs te bpoordeelen. Een onderdaan heeft
niet al te scherp de daden van zijn koning to
onderzoeken, vooral niet. wanneer die ko
ning een zoon is. die wil wreken wat hij,
met recht of onrecht, den moord op zijn va
der noemt Ik zeg u dit alleen, opdat ge zult
begrijpen, hoe ik. ondanks mijn vurigen
wensch. om u te helpen, u om uw zelfs wil
niet helpen durf. op de manier, die gij
wenscht. opdat ik, door u direct of indirect
onder Zijne Maiesfeits aandacht te brengen,
u niet zal blootstellen aan die wraak, die
niet mag insluftneren. Uw naam is Randal
Holles, en.
„Ik zou mijn naam kunnen veranderen,"
riep de kolonel uit. in pen plotselinge in
geving. en hij wachtte met ingehouden
adem. terwijl Albpmarle nadacht.
„Er zouden mogelijk nog enkele^nenschen
zijn. die u in de vroegere dagen gekend heb
ben. en die maar al te zeer bpreid zouden
zijn. om het bedrog aan den dag te bren
gen."
„Die kans wil ik wagen." Holles lachte in
zijn blijdschap, in de reactie van de wan
hoop. die zich tijdens Albemarle's uitvoerig
betoog van hem had meester gemaakt. „Ik
heb van kansen geleefd
De Hprtog zag hem ernstig aan.
„En ik?" vroeg hij.
..Gij?"
(Wordt vervolgd)»
